ตกดึก"ธาม ธาม นายหายไปไหนเนี่ย" เหมียวเดินเรียกหาชายหนุ่มรอบห้อง แต่กลับไม่เห็นตัวของเขาเลยไม่รู้ว่าหายไปไหนในห้องเลี้ยงสัตว์ก็ไม่มีในห้องฟิตเนสก็ไม่มีเหลือเพียงห้องเดียวที่เธอไม่ได้เข้าไป และก็ไม่กล้าเข้าไปเพราะนั่นอาจจะเป็นห้องลับหรือห้องสำคัญของธามก็ได้"หายไปไหนของนายเนี่ย"หมับ!"เรียกหาเค้าอยู่หรอ" ขณะที่เหมียวกำลังยืนนึกว่า ธามจะหายไปอยู่ที่ไหน เขาก็เดินเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลังอย่าเงียบๆ ทำเอาเธอตกใจสะดุ้งไม่เป็นท่า"ธาม!! ตกใจหมดเลยเล่นอะไรเนี่ย!?""เรียกหาฉันอยู่หรอ?""อือ หายไปไหนมาล่ะ?""ก็อยู่แถวๆ นี้แหละไม่ได้ไปไหนไกล""ฟอด ฟอด หอมจัง""อย่าสิธาม" เธอพยายามผลักไสเขาออกไป แต่ดูเหมือนว่าธามจะยิ่งรุกเธอมากกว่าเดิมอีก "อือ จะทำอะไร?""....." ธามไม่ตอบ เขาจับตัวของเธอให้หันหน้ากลับไปพร้อมกับจับสะโพกของเธอเอาไว้แน่น "อย่ายั่วได้มั้ย จุ๊บ จุ๊บ"เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรงพร้อมกับโน้มตัวลงไปจุ๊บปากคนตรงหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า"ธาม...อย่าสิ""....." ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุเพราะธามไม่ได้ฟังอะไรจากเธอเลย "อืม...""อื้อธาม ตุบ!"ธามผลักเหมียวลงเตียงก่อนจะขึ้นไปคร่อมเธอและเริ่มสัมผัสร่
"อ๊ะ...ธะ...ธาม" เหมียวเปล่งเสียงครางสั่นเครือ เมื่อธามใช้นิ้วลูบไล้สัมผัสกลีบงามกลางกายของเธอ"ไม่ต้องกลัว" เขาไล่จูบตั้งแต่ลำคอของเธอลงไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบลิ้นเรียวสัมผัสกับหน้าท้องน้อยเบาๆ จนเธอกระตุกตัวเกร็งหายใจหอบถี่พร้อมกับเม็ดเหงื่อที่ผุดออกมาตามใบหน้าสวย แอร์23องศาก็ไม่ช่วยอะไรได้เลยในขณะที่เธอกำลังเคลิ้มจู่ๆ เธอก็รู้สึกเย็นวาบพร้อมกับชุดชั้นในถูกดึงออกไปจากตัวของเธอ ในตอนนี้เธอไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าชายหนุ่มที่เธอกำลังจะมอบความบริสุทธิ์ให้"อย่ามองแบบนั้นสิธาม...""ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหนเลยสวยจะตาย" สายตาคมกริบไล่มองเรือนร่างของหญิงสาวด้วยความหลงใหลก็จริงอยู่ที่เขาไม่เคยเห็นเรือนร่างของผู้หญิงคนไหนเลย แต่ประสบการณ์ที่ได้จากการดูหนังโป๊ของเขามันก็บ่งบอกแกว่าผู้หญิงทุกคนก็ใช่ว่าจะมีสัดส่วนเหมือนกันไปหมดแต่สำหรับเหมียวร่างกายของเธอมันทำให้เขารู้สึกหลงใหลมาก เธอมีสัดส่วนที่พอดีไปหมด ไม่เล็กเกินและก็ไม่ใหญ่เกิน"นะ นายจะทำอะไร!?" เธอเบิกตากว้างมองการกระทำของธามด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ เขาก็โน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆ กับกายสาวของเ
"อ๊ะ! จะ เจ็บ!" ร่างเล็กร้องครางเสียงหลง เมื่อความเป็นชายพยายามสอดแทรกเข้าไปทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ เลือดสีแดงสดไหลออกมาเคลือบลำกายใหญ่ที่มีเกราะป้องกันอยู่"ถ้าไม่ใส่ถุงยางมันน่าจะเจ็บน้อยลงกว่านี้นะ" ธามบอก เพราะเขารู้สึกได้ว่าถุงยางมันทำให้ฝืดเคืองและเพิ่มความเจ็บให้เธอไปอีก"....."เขาไม่รอให้เธอตัดสินใจ ธามดึงแก่นกายที่เข้าร่องสาวไปได้เพียงหัวออกมาแล้วรูดถุงยางที่เต็มไปด้วยคราบเลือดออกไปจากนั้นก็ค่อยๆ สอดเข้าไปในกายสาวอีกครั้งทีละนิด คราวนี้มันมีน้ำหล่อลื่นมากพอเลยทำให้ไม่ฝืดเคืองอะไรแต่ก็ยังทำให้เธอรู้สึกเจ็บอยู่ดีเพราะนี่คือครั้งแรกไม่มีความเสียวหรือความรู้สึกอย่างอื่นเลยแม้แต่น้อย"เจ็บจัง ไม่เอาแล้วได้มั้ยฮึก..." เหมียวนอนน้ำตาปริ่ม พร้อมกับความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ไม่คิดว่าครั้งแรกมันจะทำให้เธอรู้สึกเจ็บและทรมานได้ขนาดนี้ ความรู้สึกเหมือนกับว่าส่วนนั้นของเธอมันฉีกขาดออกจากกันอยากจะขัดขืนแทบตายแต่ก็หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้"ยังเจ็บอยู่อีกหรือเปล่า?""เจ็บ ฮึกก"ธามพยายามสอดใส่อย่างเบาแรงมากที่สุด แต่ไม่ว่าเขาจะอ่อนโยนหรือรุนแรงเธอก็ยังมีความเจ็บปวดอยู่ดีปึก!"อื้
สายๆ วันต่อมา"อือ....ธามกี่โมงแล้ว..." เหมียวลืมตาขึ้นมองชายหนุ่ม ขณะที่เขากำลังเก็บกวาดสิ่งของที่เกลื่อนอยู่บนพื้น พร้อมกับเก็บผ้าปูเปื้อนเลือดไปทิ้ง"สิบโมงแล้ว""ห๊ะ!?" เธอดีดตัวลุกขึ้นด้วยความตกใจ เพราะนี่มันสายแล้วเธอจะต้องกลับบ้านไปหาแม่ "ทำไมไม่ปลุกกันบ้างเลยล่ะ""ก็เห็นเธอนอนหลับสบายอยู่ฉันก็เลยไม่อยากปลุก" เขาตอบ"ไปส่งหน่อยสิฉันจะกลับบ้าน กลัวแม่จะเป็นห่วงหายไปทั้งคืนแบบนี้""ลุกไหวหรือเปล่าล่ะ""ทำไมจะลุกไม่ไหวล่ะถามแปลกๆ" เธอถามเขาพร้อมกับขยับขาลงข้างเตียง เพื่อที่จะเดินไปอาบน้ำทว่า...เมื่อเธอพยายามจะยืนขึ้นก็รู้สึกว่าขาของตัวเองมันสั่นไปหมด ไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวขาออกเลย แถมยังรู้สึกแสบช่วงล่างเอามากๆ ชนิดที่ว่าเดินขาติดกันไม่ได้เลย"ฮึ! แบบนี้น่ะเหรอจะกลับบ้าน อยู่ที่นี่ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ฉันโทรไปบอกแม่ของเธอให้แล้ว""แต่ฉันกลัวแม่จะเป็นห่วง แม่อยู่คนเดียวด้วย""แล้วเธอไม่กลัวแม่เธอจะถามหรอว่าไปทำอะไรมาถึงได้เดินขาถ่างแบบนี้""ฉันเดินได้อยู่น่าไม่เป็นไรหรอก" เธอค่อยๆ เดินก้าวไปห้องน้ำด้วยตัวเอง ถึงจะพยายามเดินให้ปกติมากแค่ไหนแต่ในสายตาของธามขาของเธอก็เดินเบียดชิดกันไม่
เวลาต่อมา"หายโกรธฉันเถอะนะ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ฉันเป็นห่วงเธอไม่อยากให้เธอทำงานหนัก ฉันขอโทษที่ทำอะไรไม่ปรึกษาเธอก่อน หายโกรธกันเถอะนะแล้วเธอจะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอมหมดเลย" ธามนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด เพราะผ่านมาหลายวันแล้วเหมียวก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะยกโทษให้เลย"....." เหมียวก็ยังคงนั่งเงียบไม่พูดไม่จากับเขาสักคำเพราะต้องการจะสั่งสอนให้ธามได้รู้ว่าเขาควรที่จะปรึกษาคนอื่นก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรถ้ารู้ว่าเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องของตัวเอง เขารู้ว่าเขาเป็นห่วงและไม่อยากให้เธอทำงาน แต่ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามถ้ามันเป็นเรื่องของเธอก็ควรที่จะปรึกษากันก่อน"ยกโทษให้ฉันเถอะนะ เธอเอาแต่โกรธไม่ยอมคุยกับฉันแบบนี้ฉันเองก็หนักใจเหมือนกันนะไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้เธอหายโกรธ ฉันผิดฉันยอมรับและก็ไม่เถียงอะไรเลยด้วย ขอแค่อย่างเดียวนะยกโทษให้เถอะ""....." เหมียวถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะหันหน้าไปมองเขา "นายต้องสัญญากับฉันก่อน ว่านายจะไม่ทำแบบนี้อีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามนายจะต้องปรึกษากันก่อน""ครับ สัญญาครับ""ความจริงฉันไม่ได้โกรธอะไรนายขนาดนั้นหรอก ฉันก็แค่อยากให้นายได้รู้ว่าการทำแบบ
ห้างสรรพสินค้า"เหมียว...""หือ??""เธอเองก็ออกจะดูเป็นผู้หญิงดูแลตัวเองนะ ทำไมเธอถึงไม่ชอบซื้อพวกเครื่องสำอางหรือไม่ก็พวกเสื้อผ้าแบรนด์เนมกระเป๋าอะไรพวกนี้ล่ะ""นายอยากให้ฉันซื้อของแบบนั้นหรือไง?""ก็ถ้าเธออยากได้ฉันก็ไม่มีปัญหา""นายเห็นฉันเป็นคนสิ้นเปลืองแบบนั้นหรอ?""ไม่""ใช่ไงฉันถึงไม่ซื้อของแบรนด์เนมราคาแพงพวกนั้น ฉันไม่ได้มีเงินมากพอที่จะเอาไปซื้อของแพงๆ ได้หรอก ต่อให้นายจะบอกว่าฉันซื้อให้ก็ตามเถอะ"".....""ฉันไม่ใช่คนติดใช้ของหรูหรือของแบรนด์เนมต่อให้ฉันจะมีนายมีคนที่เลี้ยงดูได้โดยที่ไม่ต้องทำงานฉันก็ยังเป็นเหมียวคนเดิมไม่ได้ติดของหรูไม่ได้ใช้ของแบรนด์เนม""ถึงว่าแม่ฉันถึงได้หลงเธอหัวปักหัวปำ เพราะเธอคิดแบบนี้นี่เอง"ทุกครั้งที่มาห้างหรือมาซื้อของด้วยกันเธอก็จะซื้อแค่ของใช้ส่วนตัวกับของที่จำเป็นต้องใช้จริงๆ และซื้อขนมและอาหารกลับไปฝากแม่ของเธอก็เท่านั้นเธอไม่เคยเรียกร้องที่จะอยากได้ของแพงๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว"อยากได้อะไรอีกมั้ย?""ไม่แล้วนะ ซื้อครบหมดแล้วนี่""งั้นเธอไปรอฉันที่ร้านอาหารก่อนนะ ฉันเอาของไปไว้ที่รถก่อนแล้วจะรีบตามไป""โอเค"ทั้งสองเดินแยกทางกันไปเหมียวเดินเข้
ตกดึก"เป็นอะไรธาม ทำไมมาอ้อน" เธอเอ่ยถามกับการกระทำแปลกๆ ของธาม เพราะไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้สักครั้งเลย หรืออาจจะเป็นเพราะเขาอยากได้เรื่องอย่างว่าจากเธอ"อื้อ..." ใบหน้าหล่อเริ่มไล่ซุกไซร้ตามลำคอระหงไปมา พร้อมกับมือที่ลูบไล้ซุกซนไปทั่วร่างกายของเธอ"อือธาม...ฉันดูหนังอยู่นะอย่าทำสิ""เอาได้มั้ยล่ะ?""แล้วมาหื่นอะไรตอนนี้""อยากเอาอะ""ไปเอาถุงยางมา""....." ธามรีบลุกจากเตียงไปหยิบถุงยางในกล่องที่วางอยู่ใต้ตู้ทีวีมาทันทีจากนั้นก็รีบถอดเสื้อผ้าออกแล้วขึ้นไปหาเหมียวที่นอนอยู่บนเตียง เธอใส่ชุดนอนผ้าลาติณห์บางๆ ไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน มันก็เลยง่ายต่อการกระทำในเรื่องอย่างว่ามือหยาบลูบไล้สะโพกมนไปมาก่อนจะค่อยๆ ถลกชุดนอนของเธอขึ้นไปกองไว้บนเอวปึก!"อ๊ะธาม!?""เจ็บเหรอ?" เขาหยุดชะงักทันที"เปล่าแค่จุก นึกว่าจะเล้าโลมก่อน""ไม่อยากเล้าโลมแล้ว อยากเอาเลย""อื้ออ...อย่ากระแทกแรงนะ""เปลี่ยนช่องหนังมั้ย""นายจะดูอะไร?""....." เขาไม่ตอบแต่หยิบรีโมททีวีไปเปลี่ยนช่องแทน( อ๊า อ๊า อ๊า อร๊าง อ๊ะอ๊ะอ๊าาาส์ )เสียงร้องจากคนในทีวีดังออกมาอย่างชัดเจน ธามเปิดหนังโป๊ให้เหมียวดูในขณะที่เขาก็ค่อยๆ ขยับส่วนล่าง
เวลาผ่านไปอีกหลายเดือน"ธาม....""ห๊ะ?""คืนนี้ฉันจะไปนอนบ้านนะ""ตามใจสิ" เขาไม่ได้บังคับให้เธอต้องนอนที่นี่ทุกวันหรือตลอดไป เพราะเธอก็มีแม่ที่ต้องคอยดูแล ไหนจะน้องชายที่กำลังเรียนอยู่อีก"พรุ่งนี้ฉันถึงจะมานะ นายไม่โกรธใช่มั้ย""แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันจะต้องโกรธด้วย เธอก็แค่กลับบ้านไปหาแม่เอง""ก็เปล่า ฉันก็แค่กลัวว่านายจะโกรธที่ฉันไม่ได้อยู่กับนายทุกวัน""ไร้สาระ ฉันไม่ได้นิสัยเด็กขนาดนั้น"ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะแต่เขาก็มีนิสัยเด็กๆ ที่ชอบเอาแต่ใจกับเธอเหมือนกัน เป็นบางเรื่องที่เขาจะชอบเอาแต่ใจ"มีงานอะไรให้ฉันทำหรือเปล่า""ไม่มีหรอก เธออยากเป็นเลขาฉันมั้ย""ถามจริง ฉันไม่ได้มีความรู้ด้านนี้เลยนะนายไปจ้างคนที่มีความรู้มากกว่านี้ไม่ดีหรอถ้าเกิดฉันทำบริษัทของนายเสียหายขึ้นมาจะทำยังไง""ก็ทดลองงานก่อนก็ได้ ระหว่างนี้เธอก็เรียนรู้งานไปพร้อมๆกับฉันเลย พอฉันได้เข้าทำงานที่บริษัทแล้วเธอก็เข้าไปทำงานพร้อมกับฉันเลย""ก็ถ้านายมั่นใจว่าฉันทำได้ฉันก็จะทำให้นายเห็น""เธอทำได้อยู่แล้วเหมียว เธอเก่งจะตาย"เธออยู่กับธามที่นี่ได้เรียนรู้งานจากเขาก็จริง แต่เธอก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไรมากเพราะไม่ได้เรี
หนึ่งปีต่อมาหลังจากที่เหมียวคลอดลูกคนที่สี่และพักฟื้นจนร่างกายหายเป็นปกติดีธามก็กลับไปทำงานที่บริษัทอีกครั้ง เพราะสามแฝดก็พูดรู้เรื่องบ้างแล้วและไม่ดื้อซนเหมือนตอนเด็กๆ เขาก็เลยสามารถกลับไปทำงานที่บริษัทได้ แต่ก็ต้องกลับมาก่อนเวลาเพื่อไปรับสามแฝดที่ศูนย์เด็กเล็ก เพราะเหมียวต้องคอยดูแลลูกน้อยอยู่ที่บ้าน จึงไม่สามารถไปรับลูกชายทั้งสามคนได้“แม่ค้าบ…มาแล้วค้าบ…” เสียงพี่ชายฝาแฝดคนโตดังมาแต่ไกลก่อนที่สามแฝดจะวิ่งแข่งกันเข้ามาในบ้านเสียงเอะอะดังลั่น“อย่าเสียงดังกันสิครับพี่ๆ น้องนอนหลับอยู่นะ”“ขอโทษครับ”“ลูกหลับไปนานแล้วหรอเหมียว”“เพิ่งหลับไปได้สักพักเอง วันนี้แกเป็นอะไรก็ไม่รู้งอแงทั้งวันเลย กว่าจะกล่อมให้นอนหลับได้ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน”“ฮันนี่ไม่สบายหรือเปล่าเหมียว”“ไม่รู้สิ แต่เท่าที่ดูแกก็ไม่ได้เป็นอะไรผิดปกติตรงไหนนะ ก็คงจะเหมือนพี่ชายของแกนั่นแหละตอนที่ยังอายุเท่ากันก็งอแงไม่แพ้กันแบบนี้เลย”“…..” ธามเดินไปดูลูกสาวที่นอนอยู่ในเปล “ลองพาไปหาหมอดูมั้ย เผื่อว่าแกจะไม่สบาย”“ตามใจสิ แต่แกนอนหลับอยู่ ขืนไปปลุกตอนนี้ได้อาละวาดเต็มบ้านแน่”“จริงด้วย”“นายพาสามแฝดไปอาบน้ำเปลี่ยนเส
5 เดือนต่อมา“ไหวเปล่าธาม…”“ไหวสิ แค่นี้เอง”เพราะตอนนี้เหมียวท้องใหญ่ขึ้นมากความรับผิดชอบในการเลี้ยงลูกก็เลยตกไปอยู่ที่ธามเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะมีพี่เลี้ยงมากี่คนก็ไม่สามารถกำราบความดื้อของลูกชายทั้งสามคนได้เลยพวกแกทั้งดื้อซนและไม่เอาใครขนาดปู่กับย่าที่คิดว่าสามารถกำราบเด็กดื้อให้อยู่หมัดได้ก็ไม่สามารถเอาสามแฝดได้ลงเลย“เป็นไงบ้าง เจ้าตัวเล็กดื้อหรือเปล่า” ธามปล่อยสามแฝดไปวิ่งเล่นด้วยกัน ส่วนเขาก็มานั่งอยู่ข้างๆ ภรรยาพร้อมกับใช้มือลูบท้องของเธอไปมาอย่างอ่อนโยน ท้องนี้เธอได้ลูกสาวและก็คงจะสมใจคนเป็นพ่ออีกเช่นกัน เพราะธามอยากได้ลูกสาวเป็นลูกคนเล็กสุดท้องและก็คงไม่เอาอีกแล้ว เพราะเหนื่อยบวกกับกลัวว่าร่างกายของเหมียวจะรับไม่ไหวถ้าปล่อยให้ท้องติดๆ กันหลายครั้ง“ไม่ดื้อเลย น่ารักมาก” ท้องนี้เหมียวไม่มีอาการแพ้ท้องไม่มีอาการอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว เธอกินได้ตามปกติไม่เหม็นหรือไม่รู้สึกอยากกินอะไรที่แปลกๆ อาหารของเธอก็กินเหมือนกับที่เคยกินทุกวัน“โตมาอย่าดื้อเหมือนพี่ๆ สามคนนะลูก หนูต้องเป็นเด็กดีคอยกำราบพี่ๆ นะ”“พูดอะไรแบบนั้น สามแฝดยังเด็กอยู่ก็ต้องดื้อเป็นธรรมดาตามประสาเด็ก เดี๋ยวพวกแกโตข
สามเดือนถัดมา“มีอะไรหรือเปล่าลูกหนูเหมียว”“นั่นสิ ทำไมถึงเรียกทุกคนมาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้ล่ะ มีเรื่องพิเศษอะไรหรอ?”พ่อกับแม่ของธามเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับมองหน้าของเหมียวด้วยความสงสัย“หนูมีเรื่องสำคัญจะบอกทุกคนค่ะ หนูคิดว่ามันน่าจะเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นสำหรับทุกคนมาก” คำพูดของเธอทำให้ทุกคนขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย แล้วก็อยากรู้ว่าเป็นเรื่องอะไรที่เหมียวบอกว่ามันเป็นเรื่องสำคัญและน่าตื่นเต้นสำหรับพวกเขา“เหมียว…มันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดใช่มั้ย” ธามถามขึ้น“อ่าห๊ะ…นายเข้าใจถูกแล้ว” เหมียวหันไปมองหน้าธามพร้อมกับยิ้มจนตาหยีสิ่งที่เขาเข้าใจมันถูกแล้ว เธอกำลังจะมีลูกให้กับเขาอีกคนนึง และเธอก็เพิ่งจะมารู้ตัวเมื่อเช้าเองเพราะรู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายตัวเอง ก็เลยลองซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจดูเอง แล้วก็พบกับข่าวดีว่าเธอกำลังมีลูกอีกคนไม่คิดว่ามันจะติดง่ายขนาดนี้ เพราะเธอกับธามมีอะไรกันแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวเอง และก็ป้องกันอย่างดีด้วย“ต๊าย…นี่แม่กำลังจะได้หลานอีกคนแล้วเหรอเนี่ย คราวนี้จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายอีกนะ หรือจะได้แฝดอีก”“โอ้วว…ผมขอเป็นลมก่อนนะครับคุณแม่”ธามถึงกับแข้ง
หนึ่งปีถัดมา“เหมียวจ๋า…” ธามเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเปล่งน้ำเสียงอ่อยภรรยาสาวที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง“ว่าไงหืม…คอแห้งเหรอคะ”“ครับ คอแห้ง อดอยากมานานแล้ว ไม่ทราบว่าคุณภรรยาจะใจดีหรือเปล่า”“แหม…ให้ฉันนับหน้าเจ็ดหลังเจ็ดขนาดนั้น คงไม่ต้องถามแล้วละมั้งว่าฉันอนุญาตมั้ย”“แหะๆ ฉันยังไม่อยากให้มีตอนนี้อ่ะดิ เข็ดกับสามแฝดมากเลย”ร่างหนาค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ๆ ภรรยาแล้วคลานขึ้นไปหาเธอบนเตียง พร้อมกับหยิบถุงยางที่ใส่ไว้ในลิ้นชักออกมาสองสามชิ้น เป็นถุงยางที่เขาซื้อมาไว้ตั้งแต่คบกับเธอแรกๆ จนถึงตอนนี้มันก็ยังอยู่ที่เดิม ถ้าไม่ได้ใช้ก็ไม่เคยเอาออกไปไหน“นับหน้าเจ็ดหลังเจ็ดยังไม่พอ ต้องป้องกันด้วย รอให้สามแฝดโตกว่านี้อีกนิดเราค่อยมีลูกคนที่สี่กันเนอะ”“สามคนก็พอแล้วมั้ง”“ขอลูกผู้หญิงคนสุดท้ายอีกคนนะ แต่รอให้สามแฝดก่อนก็แล้วกัน”“ตามใจ”ชุดนอนที่เหมียวใส่มันเป็นเพียงชุดนอนกระโปรงผ้าลาตินห์บางๆ และแทบจะไม่ต้องถอดชุดเลยกึด~“อึ๊…ธะ ธามมันแสบจัง อยะ อย่าดันลึกได้มั้ย”“มันคับอะ แน่นด้วย ยัดไม่เข้าเลย”เพราะทั้งสองคนห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามานาน นี่เป็นครั้งแรกในรอบสองปีที่ทั้งสองเพิ่งจะมี
8 เดือนต่อมา“ธามลูกร้องเสียงดังนายไม่ได้ยินหรอ” เหมียวเดินเข้ามาในบ้านเพราะได้ยินลูกร้องเสียงดัง ขณะที่เธอกำลังตากผ้าของพวกแกอยู่หลังบ้าน“อือ…ฉันพึ่งได้นอนเองนะ เมื่อคืนทั้งคืนก็ไม่ได้นอนเลย” ธามตอบอึมอำ ดีนะที่ฝาแฝดที่เหลือไม่ได้ตื่นเพราะเสียงร้องด้วย“เดี๋ยวฉันดูลูกเองนายนอนไปเถอะ”“อ่า…โอเค ฝากแป๊บนึงนะ”จากนั้นธามก็นอนหลับไปอีกทันที ช่วงนี้เขาเหนื่อยกับสามแฝดมากเพราะพวกแกไม่เอาใครเลยนอกจากธามคนเดียว แม้กระทั่งเหมียวที่เป็นแม่ อาจจะเป็นเพราะธามเลี้ยงและดูแลพวกแกมาตั้งแต่เด็กๆ จนถึงปัจจุบันก็เลยติดพ่อมากกว่าแม่“จุๆ เล่นอยู่กับแม่นะครับให้พ่อนอนหลับนะ” เธอพาลูกชายคนเล็กที่ตื่นก่อนเพื่อนออกมานั่งเล่นที่สนามหญ้านอกบ้าน ขณะที่เธอกำลังตากผ้าอยู่กับแม่บ้าน เพื่อไม่ให้รบกวนพี่ชายฝาแฝดทั้งสองคนที่กำลังนอนหลับอยู่“คุณหนูตื่นเร็วจังเลยนะคะ ป้าเห็นว่าเพิ่งจะหลับไปเอง”“คนนี้นอนหลับแป๊บเดียวเองค่ะป้า ไม่เหมือนพี่ชายของเขา แต่ถ้าตื่นมาพร้อมกันก็พากันวุ่นวายจนไม่ได้ทำอะไร”“ธรรมดาของเด็กวัยกำลังอยากรู้อยากเห็นค่ะ”เหมียวปล่อยลูกให้คลานเล่นไปบนพื้นสนามหญ้า ส่วนเธอก็รีบไปช่วยแม่บ้านตากผ้าต่อ มั
สองเดือนถัดมาธามแทบจะไม่ได้กลับไปทำงานที่บริษัทเลย เพราะต้องคอยช่วยเหมียวดูแลลูกๆ ถึงจะมีพี่เลี้ยง มีแม่บ้าน แต่เขาก็ไม่ได้ไว้ใจให้ใครดูแลมากนัก และเหมียวเองก็ยังไม่หายดี เธอยังทำอะไรไม่ได้มากทุกอย่างเลยตกไปอยู่ที่เขาคนเดียว การเลี้ยงลูกน้อยแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และบวกกความเหนื่อยไปอีกคูณสามงานไม่ได้ทำวันๆ ยุ่งอยู่กับลูกแฝดสามของตัวเอง“อึกแง้ แง้ แง้” เสียงแฝดคนกลางร้องออกมาลั่นบ้าน จากนั้นแฝดอีกสองคนก็พากันร้องออกมาตามๆ กันมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะให้แฝดทั้งสามคนนอนหลับพร้อมกัน เพราะถ้าคนใดคนหนึ่งร้องขึ้นมาคนที่เหลือก็จะร้องตามทันที ทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับหัวหมุนเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าจะโอ๋คนไหนก่อน“แอ้ แอ้ แอ้”“ง้าก ง้าก ง้าก”“โอ๋ๆ ใจเย็นๆ กันก่อนนะลูก พ่อไม่รู้จะโอ๋คนไหนแล้วเนี่ย”“มีอะไรหรือเปล่าธาม ทำไมสามแฝดถึงพากันร้องดังแบบนี้ล่ะ” เหมียวที่นอนอยู่ไฟอยู่ด้านนอก เข้ามาดูด้วยความสงสัยเพราะได้ยินเสียงลูกชายสามคนร้องดังไปถึงนอกบ้าน“เหมือนเดิมแหละ ร้องคนนึงคนที่เหลือก็พากันร้องตาม” ธามตอบ“มาเดี๋ยวฉันช่วย”“ไม่ต้องๆ เธอไม่ต้องทำอะไรหรอกเดี๋ยวจะเจ็บแผลเอา ไปนอนพักเถอะเดี๋ยวฉ
8 เดือนต่อมาเหมียวต้องผ่าคลอดเพราะเธอไม่สามารถคลอดเองได้ และเพื่อลูกเธอก็พร้อมที่จะยอมเจ็บ ส่วนธามก็คอยให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ กับเธอตลอดเวลาขณะที่คุณหมอกำลังทำการผ่าคลอดธามก็พยายามชวนคุยเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกวิตกกังวล ทำใจให้สบายระหว่างที่คุณหมอกำลังทำการผ่าตัดคลอดลูกชายทั้ง สามคนของเธอและไม่นานก็ได้ยินเสียงเด็กร้องระงมอยู่ในห้องคลอด"ทารกทั้งสามคนปลอดภัยแข็งแรงสมบูรณ์ดีนะครับ""ผู้ชายทั้งหมดเลยใช่หรือเปล่าครับ?""ครับ ผู้ชายทั้งหมดเลย""....." ถึงจะเก่งมากแค่ไหนแต่เรื่องแบบนี้ก็ทำให้ผู้ชายเข้มแข็งอย่างธามมีน้ำตาได้เหมือนกัน มันเป็นน้ำตาที่เต็มไปด้วยความดีใจ และไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำพูดได้"เดี๋ยวทางหมอจะเย็บแผลให้กับคุณแม่ก่อนนะครับแล้วถึงจะพาออกไประหว่างนี้คุณพ่อออกไปรอด้านนอกก็ได้ครับ""ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ได้ผมอยากอยู่ข้างๆ เธอ""ได้ครับ"ธามไม่อยากปล่อยให้เหมียวนอนอยู่คนเดียว ไม่อยากให้เธอคิดว่าตัวเธอเหลืออยู่คนเดียว เวลานี้เป็นเวลาที่ผู้หญิงต้องการผู้ชายมากที่สุดคือมีคนรักคอยอยู่ข้างๆ ตอนที่เธอกำลังเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดสุดชีวิต แต่ก็เป็นความเจ็บปวดที่แลกมาด้วยความรักเวลาผ่านไป
@โรงพยาบาล"นี่นายจะพาฉันมาโรงพยาบาลทำไมเนี่ย ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากมาโรงพยาบาล คนมันเยอะฉันไม่ชอบ""เอาหน่ามากับฉันแป๊บเดียวเอง เดี๋ยวพาแวะซื้อมะม่วงเปรี้ยวๆ อีก""จริงนะ""อืม.."อารมณ์ของเธอเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีเมื่อธามยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจให้กับเธอ"เธอไปนั่งรอก่อนก็ได้นะเดี๋ยวฉันไปจองคิวแป๊บนึง""อือ.."ธามเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์เพื่อที่จะรับบัตรคิวและเข้าตรวจร่างกาย"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าเป็นอะไรมาคะ""ผมไม่ได้เป็นหรอกครับ คนที่เป็นคือภรรยาของผมต่างหาก พอดีว่าช่วงนี้เธออารมณ์แปรปรวนบ่อยนะครับ แล้วก็กินแต่ของเปรี้ยวๆ ครับ ผมก็เลยจะมาตรวจร่างกายของเธอกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร""อ๋อ...ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกค่ะ เป็นเรื่องปกติของครอบครัวอยู่แล้ว""ครับ?" ธามทำหน้างง"นี่บัตรคิวค่ะ ห้องตรวจอยู่ทางซ้ายมือนะคะ นั่งรอเรียกชื่อแล้วเข้าห้องตรวจได้เลยค่ะ""อ๋อ...ขอบคุณมากครับ"เขาพาเหมียวไปนั่งรออยู่ที่ห้องตามที่พยาบาลบอก"นายพาฉันมาตรวจร่างกายทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย""ก็ไอ้ที่เธอเป็นอยู่นี่แหละมันแปลก ฉันก็เลยต้องพาเธอมาหาหมอตรวจร่างกายสักหน่อย เผื่อว่าเป็นอะไรขึ้นมาจะไ
หกเดือนต่อมา"นี่ธาม! ทำไมนายถึงใส่กระเทียมมาในนี้ล่ะ ฉันไม่ชอบกลิ่นกระเทียมเลยนะมันเหม็น!" เหมียวหันไปโวยวายใส่ เพราะได้กลิ่นกระเทียมที่ธามใส่มาในอาหารของเธอแล้วรู้สึกเหม็นจนหงุดหงิด"เธอชอบกินกระเทียมไม่ใช่หรอ ฉันก็ใส่ให้ตามปกติเหมือนที่เธอเคยกินไง""แต่ตอนนี้ฉันเหม็น เอามันออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!""อ่าๆ โอเคๆ เอาออกไปเดี๋ยวนี้แหละ" ธามยกจานอาหารของเหมียวออกไปอย่างงงๆ เมื่อจู่ๆ เธอก็อารมณ์เสียใส่เขาทั้งๆ ที่เรื่องมันก็แค่นี้เอง อีกอย่างเหมียวก็ชอบกินกระเทียมอยู่แล้วด้วยไม่ว่าจะเป็นกระเทียมชนิดไหนเธอก็ชอบกินหมด"แล้วเธอจะกินอะไร ฉันจะได้ทำให้""อยากกินมะม่วงเปรี้ยวๆ" เธอตอบ"แต่นี่มันดึกแล้วนะ เธอจะไปหาซื้อที่ไหนได้ล่ะ ไม่มีร้านผลไม้ที่ไหนเปิดอีกแล้วนะ""ก็ฉันอยากกินอะ นายถามฉันเองว่าฉันอยากกินอะไร พอฉันบอกว่าอยากกินมะม่วงเปรี้ยวๆ นายก็มาพูดแบบนี้ แล้วจะมาถามทำไมว่าฉันอยากกินอะไร!" เธอหันไปพูดกับธามด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด"ก็ถ้าเธออยากกินอย่างอื่นฉันก็จะได้ขับรถออกไปที่ร้านสะดวกซื้อให้ไง แต่ร้านสะดวกซื้อมันไม่มีผลไม้สดขายนะ กินอย่างอื่นไปก่อนได้มั้ยเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะออกไปซื้อให้แต่เช้