เวลาต่อมา"หายโกรธฉันเถอะนะ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ฉันเป็นห่วงเธอไม่อยากให้เธอทำงานหนัก ฉันขอโทษที่ทำอะไรไม่ปรึกษาเธอก่อน หายโกรธกันเถอะนะแล้วเธอจะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอมหมดเลย" ธามนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด เพราะผ่านมาหลายวันแล้วเหมียวก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะยกโทษให้เลย"....." เหมียวก็ยังคงนั่งเงียบไม่พูดไม่จากับเขาสักคำเพราะต้องการจะสั่งสอนให้ธามได้รู้ว่าเขาควรที่จะปรึกษาคนอื่นก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรถ้ารู้ว่าเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องของตัวเอง เขารู้ว่าเขาเป็นห่วงและไม่อยากให้เธอทำงาน แต่ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามถ้ามันเป็นเรื่องของเธอก็ควรที่จะปรึกษากันก่อน"ยกโทษให้ฉันเถอะนะ เธอเอาแต่โกรธไม่ยอมคุยกับฉันแบบนี้ฉันเองก็หนักใจเหมือนกันนะไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้เธอหายโกรธ ฉันผิดฉันยอมรับและก็ไม่เถียงอะไรเลยด้วย ขอแค่อย่างเดียวนะยกโทษให้เถอะ""....." เหมียวถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะหันหน้าไปมองเขา "นายต้องสัญญากับฉันก่อน ว่านายจะไม่ทำแบบนี้อีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามนายจะต้องปรึกษากันก่อน""ครับ สัญญาครับ""ความจริงฉันไม่ได้โกรธอะไรนายขนาดนั้นหรอก ฉันก็แค่อยากให้นายได้รู้ว่าการทำแบบ
ห้างสรรพสินค้า"เหมียว...""หือ??""เธอเองก็ออกจะดูเป็นผู้หญิงดูแลตัวเองนะ ทำไมเธอถึงไม่ชอบซื้อพวกเครื่องสำอางหรือไม่ก็พวกเสื้อผ้าแบรนด์เนมกระเป๋าอะไรพวกนี้ล่ะ""นายอยากให้ฉันซื้อของแบบนั้นหรือไง?""ก็ถ้าเธออยากได้ฉันก็ไม่มีปัญหา""นายเห็นฉันเป็นคนสิ้นเปลืองแบบนั้นหรอ?""ไม่""ใช่ไงฉันถึงไม่ซื้อของแบรนด์เนมราคาแพงพวกนั้น ฉันไม่ได้มีเงินมากพอที่จะเอาไปซื้อของแพงๆ ได้หรอก ต่อให้นายจะบอกว่าฉันซื้อให้ก็ตามเถอะ"".....""ฉันไม่ใช่คนติดใช้ของหรูหรือของแบรนด์เนมต่อให้ฉันจะมีนายมีคนที่เลี้ยงดูได้โดยที่ไม่ต้องทำงานฉันก็ยังเป็นเหมียวคนเดิมไม่ได้ติดของหรูไม่ได้ใช้ของแบรนด์เนม""ถึงว่าแม่ฉันถึงได้หลงเธอหัวปักหัวปำ เพราะเธอคิดแบบนี้นี่เอง"ทุกครั้งที่มาห้างหรือมาซื้อของด้วยกันเธอก็จะซื้อแค่ของใช้ส่วนตัวกับของที่จำเป็นต้องใช้จริงๆ และซื้อขนมและอาหารกลับไปฝากแม่ของเธอก็เท่านั้นเธอไม่เคยเรียกร้องที่จะอยากได้ของแพงๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว"อยากได้อะไรอีกมั้ย?""ไม่แล้วนะ ซื้อครบหมดแล้วนี่""งั้นเธอไปรอฉันที่ร้านอาหารก่อนนะ ฉันเอาของไปไว้ที่รถก่อนแล้วจะรีบตามไป""โอเค"ทั้งสองเดินแยกทางกันไปเหมียวเดินเข้
ตกดึก"เป็นอะไรธาม ทำไมมาอ้อน" เธอเอ่ยถามกับการกระทำแปลกๆ ของธาม เพราะไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้สักครั้งเลย หรืออาจจะเป็นเพราะเขาอยากได้เรื่องอย่างว่าจากเธอ"อื้อ..." ใบหน้าหล่อเริ่มไล่ซุกไซร้ตามลำคอระหงไปมา พร้อมกับมือที่ลูบไล้ซุกซนไปทั่วร่างกายของเธอ"อือธาม...ฉันดูหนังอยู่นะอย่าทำสิ""เอาได้มั้ยล่ะ?""แล้วมาหื่นอะไรตอนนี้""อยากเอาอะ""ไปเอาถุงยางมา""....." ธามรีบลุกจากเตียงไปหยิบถุงยางในกล่องที่วางอยู่ใต้ตู้ทีวีมาทันทีจากนั้นก็รีบถอดเสื้อผ้าออกแล้วขึ้นไปหาเหมียวที่นอนอยู่บนเตียง เธอใส่ชุดนอนผ้าลาติณห์บางๆ ไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน มันก็เลยง่ายต่อการกระทำในเรื่องอย่างว่ามือหยาบลูบไล้สะโพกมนไปมาก่อนจะค่อยๆ ถลกชุดนอนของเธอขึ้นไปกองไว้บนเอวปึก!"อ๊ะธาม!?""เจ็บเหรอ?" เขาหยุดชะงักทันที"เปล่าแค่จุก นึกว่าจะเล้าโลมก่อน""ไม่อยากเล้าโลมแล้ว อยากเอาเลย""อื้ออ...อย่ากระแทกแรงนะ""เปลี่ยนช่องหนังมั้ย""นายจะดูอะไร?""....." เขาไม่ตอบแต่หยิบรีโมททีวีไปเปลี่ยนช่องแทน( อ๊า อ๊า อ๊า อร๊าง อ๊ะอ๊ะอ๊าาาส์ )เสียงร้องจากคนในทีวีดังออกมาอย่างชัดเจน ธามเปิดหนังโป๊ให้เหมียวดูในขณะที่เขาก็ค่อยๆ ขยับส่วนล่าง
เวลาผ่านไปอีกหลายเดือน"ธาม....""ห๊ะ?""คืนนี้ฉันจะไปนอนบ้านนะ""ตามใจสิ" เขาไม่ได้บังคับให้เธอต้องนอนที่นี่ทุกวันหรือตลอดไป เพราะเธอก็มีแม่ที่ต้องคอยดูแล ไหนจะน้องชายที่กำลังเรียนอยู่อีก"พรุ่งนี้ฉันถึงจะมานะ นายไม่โกรธใช่มั้ย""แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันจะต้องโกรธด้วย เธอก็แค่กลับบ้านไปหาแม่เอง""ก็เปล่า ฉันก็แค่กลัวว่านายจะโกรธที่ฉันไม่ได้อยู่กับนายทุกวัน""ไร้สาระ ฉันไม่ได้นิสัยเด็กขนาดนั้น"ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะแต่เขาก็มีนิสัยเด็กๆ ที่ชอบเอาแต่ใจกับเธอเหมือนกัน เป็นบางเรื่องที่เขาจะชอบเอาแต่ใจ"มีงานอะไรให้ฉันทำหรือเปล่า""ไม่มีหรอก เธออยากเป็นเลขาฉันมั้ย""ถามจริง ฉันไม่ได้มีความรู้ด้านนี้เลยนะนายไปจ้างคนที่มีความรู้มากกว่านี้ไม่ดีหรอถ้าเกิดฉันทำบริษัทของนายเสียหายขึ้นมาจะทำยังไง""ก็ทดลองงานก่อนก็ได้ ระหว่างนี้เธอก็เรียนรู้งานไปพร้อมๆกับฉันเลย พอฉันได้เข้าทำงานที่บริษัทแล้วเธอก็เข้าไปทำงานพร้อมกับฉันเลย""ก็ถ้านายมั่นใจว่าฉันทำได้ฉันก็จะทำให้นายเห็น""เธอทำได้อยู่แล้วเหมียว เธอเก่งจะตาย"เธออยู่กับธามที่นี่ได้เรียนรู้งานจากเขาก็จริง แต่เธอก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไรมากเพราะไม่ได้เรี
@บ้านธาม"อือ....หยี หยีอยู่หนาย...""ไม่ต้องเรียกหาคนอื่นหรอก เธอไม่รอดแน่เหมียว"ธามถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างชำนาญมือและไม่นานร่างกายของเธอก็เปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าเขา"อื้มมมหนาว...หนาว""เดี๋ยวก็ได้อุ่นร่างกายแล้วรอหน่อย" พูดจบเขาก็รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองทันที และก็ไม่ลืมที่จะหยิบถุงยางมาวางไว้ใกล้ๆ ตัวเพื่อที่จะได้หยิบใช้ง่ายๆร่างหนาจับตัวหญิงสาวที่นอนอยู่พลิกคว่ำจับแขนทั้งสองข้างของเธอมัดไว้ด้านหลังด้วยผ้าเชือก ก่อนจะดึงสะโพกของเธอขึ้นมาแล้วสอดนิ้วเข้าไปทักทายในร่องแคบก่อน"อ๊ะ....อื้มมมธามม""ว่าไงหืม....เสียวเหรอ" เขาค่อยๆ ขยับนิ้วเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกแล้วเริ่มขยับเข้าออกให้เร็วกว่าเดิม จนมีน้ำใสๆ ไหลออกมาเคลือบนิ้วของเขาจนมันวาวไปหมด"อ๊ะอ๊า อ๊าง อื้ออ....อย่าแกล้งกันสิ" เธอร้องครางเสียงแหบพร่า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเมาหรือเป็นเพราะว่าเธอเสพติดเซ็กซ์จากเขาไปแล้ว"อยากให้เอามั้ย""อยาก...อื้ม...""ตามคำขอครับ"ปึก!!"อ๊า!!" ธามกระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปในร่องแคบรวดเดียวมิดลำ ชนิดที่ว่าไม่บอกให้เธอรู้ตัวก่อนเลยว่าจะใส่แล้ว ทำเอาเธอจุกจนพูดไม่ออก "อึกก""อ่าาส์
@บ้านธาม"ธามห้องลับของนายที่ว่ามันคืออะไรเหรอ? ห้องเก็บของเหรอ?" เธอแอบสงสัยมาได้พักใหญ่แล้วกับห้องลับของธาม แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร และก็ไม่เคยเห็นธามเข้าไปในห้องนั้นเลยด้วย"อยากรู้?" ธามเลิกคิ้วถาม"ละถ้าบอกว่าอยากรู้นายจะบอกหรือเปล่าล่ะ" เธอแกล้งถาม เอาจริงๆ ก็อยากรู้แต่ถ้าเขาไม่บอกก็ไม่เป็นอะไร"....." เขายิ้มมุมปากเบาๆ ก่อนจะเดินมาหาเหมียวที่นั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับโน้มตัวยื่นหน้ามาใกล้ๆ เธอ "เสร็จงานแล้วเดี๋ยวพาไปดู""....." เธอไม่ได้ตอบอะไรได้แต่สงสัยว่าห้องนั้นมันเป็นความลับมากขนาดนั้นเลยเหรอ เธอก็แค่อยากรู้ไม่ได้อยากเข้าไปดูว่าในห้องนั้นมันคืออะไรผ่านไปสักพักขณะที่เธอกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ธามเดินมานั่งลงข้างๆ ก่อนจะเอียงศีรษะมาพิงบนหัวไหล่ของเธอ"คุยกับใครอยู่หรอ?" เขาเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ"หยีน่ะ มันจะกลับไปเรียนต่อแล้ว""คิดถึงหรอ?""คิดถึงสิ เพื่อนสนิทของฉันนี่นา""แล้วฉันล่ะไม่คิดถึงหรอ?""จะคิดถึงทำไมตัวติดกันอยู่ทุกวัน""ก็ตอนที่ฉันไปเรียนไง""เฮ้อ....""ทำไมอ่ะทำไมต้องถอนหายใจแบบนี้ ก็ฉันอยากให้เธอคิดถึงฉันบ้าง""ฉันกับนายเจอกันทุกวัน แต่กับลูกหยีฉันไม
มือเล็กค่อยๆ ดึงเอาแก่นกายใหญ่ออกมาจากกางเกง พร้อมกับจับมันชักรูดเล่นไปมาอย่างช้าๆลำกายใหญ่มีน้ำใสๆ ไหลปริ่มออกมาจากปลายหัวบาน พร้อมกับเส้นเลือดที่ปูดโปนอยู่รอบๆ ลำใหญ่ ดูน่ากลัวและน่าลิ้มลองในเวลาเดียวกัน"อื้มม....เสียวจัง มือนุ่มด้วย""....." นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้เห็นความเป็นชายของเขา แต่ต่อให้เธอจะเห็นอีกสักสิบครั้งเธอก็ยังไม่รู้สึกชินอยู่ดี"อมสิแมวน้อยของฉัน"เธออ้าปากกว้างก่อนจะเริ่มอมส่วนหัวแก่นกายอย่างระมัดระวัง น้ำใสๆ ที่ปริ่มออกมาจากปลายหัวทำให้เธอรู้สึกเลี่ยนเล็กน้อย"ซี๊ด...อ่าเสียว...อืมมแบบนั้นล่ะ" ธามเปล่งเสียงครางออกมาด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะรวบผมของเธอขึ้นเป็นหางม้าพร้อมกับดึงให้ตึงมือของตัวเอง"อื้มม.....อ่าาส์..." ร่างใหญ่เกร็งไปทั้งตัวจนเส้นเลือดขึ้นตามแขนและลำคอ ทุกครั้งที่แก่นกายใหญ่ถูกริมฝีปากเล็กครอบงำเข้าไปทั้งลำหางแมวที่ใส่อยู่ก็สะบัดไปมาเป็นช่วงจังหวะที่เธอต้องยกสะโพกขึ้นตอนอม สายรัดคอที่มีโซ่ผูกอยู่เขาก็ยังถืออยู่ในมือแน่นดวงตาคมกริบจ้องมองหญิงสาวที่กำลังออรัลเซ็กซ์ให้เขาอยู่ด้วยความหลงใหล นับวันก็ยิ่งหลงเธอมากขึ้น และก็หวงเธอมากขึ้นไม่ว่าเธอจะไปที่ไ
ปึก! ปึก! ปึก!ร่างหนาถาโถมแก่นกายใหญ่เข้าร่องแคบอย่างรัวๆ พร้อมกับใช้ไม้ตีที่ก้นของเธอเป็นจังหวะ จนก้นสีขาวเนียนแดงเถือกไปหมด"อ๊ะอ๊ะอ๊า ธะ ธามอย่าตีสิ ฉันเจ็บ!" เธออยากจะขัดขืนเพราะตัวเองเจ็บ แต่ก็ถูกพันธนาการไว้ทำให้ไม่สามารถขัดขืนได้เลย"อืม....อ่าาส์...." เขาได้แต่เปล่งเสียงครางพร้อมกับกระแทกเอวอย่างแรงๆ ไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอกำลังร้องขอเลยแม้แต่น้อยหางแมวของเธอมันสั่นกระเทือนทุกครั้งที่ถูกเขากระแทก บวกกับความรู้สึกอีกแบบที่มีสิ่งนั้นอยู่ในร่องก้นของเธอมันไม่ได้เจ็บแต่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันรู้สึกดีมากจริงๆ และก็รู้สึกเจ็บที่ถูกธามตี"อ๊าา...อร๊างอร๊ายย!! ธาม..." เธอสั่นเกร็งพร้อมกับปล่อยน้ำบางอย่างไหลพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วจนเลอะเต็มโซฟา"เสียวขนาดนั้นเลยเหรอ หืม.." ธามยกขาของเธอขึ้นพาดกับขอบโซฟาด้านข้าง ก่อนจะยึดสะโพกของเธอไว้แน่นแล้วกระแทกอย่างรัวๆ จนร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งตัวตับ! ตับ! ตับ!"อื้ออ....ธาม...อ๊าอร๊างง!!""ครางแบบนี้อยากโดนเอาจนเดินไม่ได้เหรอ?""ฉะ ฉันเสียว....จะเสร็จอื้ม!""ก็เสร็จสิ แต่ฉันยังไม่เสร็จ ก็ยังไม่หยุดอยู่ดี" เขากระแทกอย่างรัวๆ จนรู้สึกได้ว่าภ
หลังจากที่ร่างกายของเหมียวกลับมาหายเป็นปกติดีแล้ว เธอก็กลับไปทำงานตามปกติของเธอ และก็ไม่ค่อยมีเวลาจะได้คุยกับธามเท่าไรงานของเธอที่กำลังทำอยู่ตอนนี้มันกำลังไปได้สวยมาก มีเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าอีกหลายๆ แบรนด์ที่ติดต่อมาให้เธอไปเป็นนางแบบให้ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีเข้ามาให้เห็นบ่อยๆ เหมียวเลยรีบคว้าโอกาสนี้ไว้เธอจะได้มีเงินเก็บ มีเงินเอาไปไว้เป็นค่ารักษาพยาบาลของแม่ ไหนน้องชายจะต้องเข้าเรียนมหาลัยอีกครืด ครืด ครืดโทรศัพท์ของเหมียวดังขึ้นขณะที่เธอกำลังถ่ายแบบอยู่ แต่เพราะเธอไม่มีเวลาไปรับสายก็เลยต้องปล่อยให้สายที่โทรเข้ามาตัดไปจนกระทั่งถ่ายแบบเสร็จชุดแรกเธอถึงได้นั่งพัก"เหมียว...""นายมาที่นี่ได้ยังไง?" เธอมองหน้าคนที่เรียกชื่อเธอด้วยความสงสัย เขาตามเธอมาถึงที่นี่ได้ยังไงในเมื่อเธอไม่ได้บอกกับเขาเลยว่าเธอทำงานอยู่ที่ไหน"ฉันซื้อของกินมาให้น่ะ เห็นเธอทำงานหนักแบบนี้คงจะหิวแน่ๆ" ธามวางถุงอาหารที่ซื้อมาลงบนโต๊ะตรงหน้าของเหมียว"ตามสบายเลยนะคะน้องเหมียว ประมาณอีกครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวค่อยเริ่มถ่ายแบบต่อ""ค่ะพี่"หลังจากที่ผู้ช่วยเดินออกไปพนักงานที่อยู่ในนี้ก็พากันยืนมองการกระทำของทั้งสองคน พากัน
เวลาผ่านไปร่างกายของเหมียวเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลา โดยมีธามคอยดูแลอย่างใกล้ชิด และตอนนี้ก็ใกล้จะกลับมาหายดีเป็นปกติแล้ว"ถ้าเธอหายดีแล้วเธอจะกลับทำงานต่อหรอ""อืม ถ้าไม่ทำงานแล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ แค่สภาพเป็นแบบนี้รายได้ก็หดหายไปเยอะมากพอแล้ว""เหมียว...""อือ..""เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ฉันไม่อยากเห็นเธอทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว"".....""เถอะนะเหมียว" ธามเลื่อนมือไปกุมมือของเหมียว แต่เธอกลับดึงมือของตัวเองออกไป"ทำไม""ไม่รู้สิ ฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองยังไม่พร้อมกับเรื่องพวกนี้""ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลใส่ใจเธอให้มากกว่าเดิม ฉันจะไม่ให้เธอต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไปแล้ว"".....""แล้วฉันต้องรออีกนานเท่าไร เราสองคนถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้""ไม่รู้สิ ฉันแค่ยังไม่พร้อม ฉันอยากใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองแบบนี้""....."เพราะเขาละเลยเธอมามากจนเธอไม่กล้าที่จะกลับไปเพราะกลัวว่าจะเจ็บแบบเดิม การที่คนเรารักกันแล้วคนใดคนหนึ่งต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียวมันเป็นเรื่องที่น่าเหนื่อยมากๆ แต่พอถึงจุดที่เราบอกกับตัวเองว่าเราพอแล้วเราเหนื่อยมากแล้ว เราจะหยุดและไม่วิ่งตามต่อไม่พยายามอีกต่อไป
สามวันต่อมาธามยังคอยเฝ้าดูแลเหมียวอยู่ทุกวันจนตอนนี้อาการของเธอเริ่มดีขึ้นมากแล้ว หลังจากที่สอบปากคำเสร็จเรียบร้อยแล้วศาลก็ตัดสินคดีให้เหมียวไม่มีความผิด เพราะเธอแค่ป้องกันตัวจากการถูกทำร้าย ส่วนคนที่ทำก็ได้รับผลกรรมของตัวเองไปแต่ตัวเธอกลับรับไม่ได้และคิดว่าเป็นเพราะตัวเองเลยทำให้พิพิมต้องถึงแก่ความตาย เธอไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น และก็ไม่คิดอยากให้ใครตายเลยด้วยถึงแม้ทุกคนจะพยายามพูดให้เธอคลายความกังวล แต่เธอก็ยังคิดมากอยู่ดี"อย่าคิดมากสิหนูเหมียว มันเป็นแค่อุบัติเหตุจริงๆ นะลูก" แม่ของธามบอก พร้อมกับลูบหัวไหล่ของเธอเป็นการปลอบใจ"นั่นสิหนูเหมียว อย่าคิดมากไปเลยนะไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นหรอก" พ่อของธามก็ช่วยพูดอีกแรง"พ่อแม่ของเธอต้องเสียใจมากแน่ๆ ที่รู้ว่าลูกของตัวเองตาย""ผู้หญิงคนนั้นไม่มีครอบครัวหรอก ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใครมาจากไหนเพราะเธอเปลี่ยนชื่อบ่อย แทบจะทุกปีเลยด้วยมั้งการเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลเนี่ย ขนาดตำรวจยังตามตัวที่มาของเธอไม่ได้เลย" ธามบอกภาพที่พิพิมถูกรถชนมันยังติดตาของเธออยู่เลย เหมียวพยายามที่จะไม่คิดไม่นึกถึงแต่ก็ไม่รู้ทำไมภาพเหล่านั
"กรี๊ดด!!" เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น ก่อนที่รถใหญ่จะพุ่งเข้ามาชนเธออย่างเต็มแรงจนกระเด็นไปไกลต่อหน้าต่อตาของเหมียวเธอผลักพิพิมออกไปขณะที่เธอกำลังจะโดนน้ำกรดสาดหน้า แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีรถพ่วงใหญ่ขับผ่านมาพอดีจนทำให้ร่างของพิพิมถูกชนและกระเด็นลอยไปไกล ในขณะที่รถพ่วงก็หนีไปเลย ไม่ลงมาจอดดูพิพิมที่นอนจมกองเลือดอยู่บนถนนเหมียวมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจ อยากจะวิ่งเข้าไปช่วยแต่ร่างกายของเธอก็สะบักสะบอมไม่น้อยเลยเหมือนกัน"ฮะ ฮึก...." ภาพที่พิพิมถูกรถชนทำเอาเธอตกใจและช็อคมาก เธอเห็นคนตายต่อหน้าต่อตา และเป็นการตายที่น่าสยดสยองมากเลยด้วยไม่นานก็มีรถกู้ภัยและตำรวจมา ส่วนธามที่ได้รับแจ้งเหตุก็รีบมาเลยทันทีเช่นกัน"เหมียว....เธอเป็นยังไงบ้าง" เขามองเห็นร่างกายของคนรักที่ถูกทำร้ายจนบอบช้ำไปทั้งตัว รอยแผล รอยเลือดทำเอาเขาใจหายวาบ และอยากเจ็บแทนเธอมาก"ไปโรงพยาบาลก่อนนะ"ธามรีบหาเหมียวไปโรงพยาบาลทันที และเธอก็ได้นอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล และก็ไม่รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นอีกเลย สภาพจิตใจของเธอในตอนนี้เหมือนคนที่กำลังสติเลื่อนลอย ไม่ว่าใครจะเข้ามาไม่ว่าใครจะคุยด้วยเธอก็ไม่มีท่าทีตอบรับเ
หลายวันผ่านไปครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ของเหมียวดังขึ้นมาขณะที่เธอกำลังนั่งดูภาพในนิตยสารที่เธอเป็นนางแบบถ่ายให้ หลังจากที่เธอเริ่มมีคนติดต่อมาให้ไปเป็นนางแบบโปรโมทเสื้อผ้าก็มีเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าอีกหลายๆ แบรนด์ติดต่อมาให้เธอไปเป็นนางแบบให้ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะผลตอบรับมันค่อนข้างดีและเงินก็ได้รวดเร็วทันใจ ถึงชุดมันจะออกดูแนวโป๊ไปบ้างแต่นั่นก็เป็นดีไซน์ของเสื้อผ้า"ฮัลโหล"( เหมียววันนี้เธอจะไปถ่ายแบบใช่มั้ย )"อืม มีไร?"( แล้วเธอจะไปทำงานที่ผับหรือเปล่า )"ไม่แล้วล่ะฉันลาออกแล้ว"( ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปรอรับเธอที่บ้านนะ)"ไม่ต้องฉันนั่งรถไปเองมันสะดวกกว่า วันนี้ฉันมีไปถ่ายแบบหลายที่นายทำงานของนายไปเถอะ"( ฉันทำงานเสร็จแล้วเดี๋ยวตอนเย็นไปรับ )"บอกว่าไม่ต้องก็คือไม่ต้องไงนายพูดไม่รู้เรื่องหรอ ทำไมชอบเซ้าซี้อยู่เรื่อยเลย!"( ...... ) ปลายสายเงียบไปเมื่อถูกเธอตะคอกด้วยความหงุดหงิด"แค่นี้นะฉันไม่ว่าง"เธอกดวางสายทันทีก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน อีกสองชั่วโมงเธอมีนัดถ่ายแบบที่โรงแรมแห่งหนึ่งแล้วต้องเดินทางไปอีกประมาณสามแห่ง เธอไม่อยากให้เขาเสียเวลางานเดินทางไปมาอยู่กับเธอเหมีย
หลายวันผ่านไป"ฉันซื้อขนมมาฝาก ร้านที่เธอชอบกินประจำไง" ธามเดินเข้ามาในบ้านของเหมียวอย่างเงียบๆ ซึ่งเขาเห็นเธอกำลังนั่งเขียนอะไรอยู่คนเดียวตรงม้าหินอ่อนข้างบ้าน"ขอบใจ แต่เอาวางไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ว่างกิน" เธอตอบแต่ตายังคงจดจ่ออยู่กับหนังสือตรงหน้า"เธอทำอะไรอยู่เหรอ ดูหน้าตาเครียดเชียว""เรื่องของฉันน่า""อ่อ...""แล้วไม่ไปทำงานหรือไง ถึงได้มาวุ่นวายอยู่กับฉันที่นี่ได้""ไม่อะ วันนี้พักผ่อนก็เลยมาหาเธอที่บ้าน""....." ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะมีวันพักผ่อนเหมือนคนอื่นด้วย เพราะเห็นแต่ทำงานทุกวันเวลาว่างกินข้าวก็แทบจะไม่มี"ตอนเย็นเธอไปทำงานที่ผับอีกหรอ""อือ..""แล้วทำไมถึงไม่ไปนอนพักผ่อนล่ะ เดี๋ยวก็ไปทำงานไม่ไหวหรอก""ฉันชินแล้วแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก"เธอชินกับการทำงานหนักและพักผ่อนน้อยแล้ว อาจจะเป็นเพราะร่างกายของเธอมันเริ่มปรับตัว"กินขนมมั้ย เดี๋ยวฉันเอาใส่ถ้วยให้""ไม่เป็นไรฉันยังไม่หิว""ขนมอันนี้ซื้อมาแล้วต้องกินเลยนะถ้าปล่อยไว้นานมันจะไม่อร่อยเอา""ถ้านายกลัวว่ามันจะไม่อร่อยนายก็กินเองสิฉันยังไม่ว่าง!" เธอหันไปตอบอย่างหงุดหงิด เพราะไม่ชอบให้เขามาเซ้าซี้แบบนี้"....." ธามลุกขึ้
บ้านเหมียว"ฉันรู้ว่าเธอจะไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ถ้าไม่มีหลักฐานฉันได้หลักฐานมาให้เธอดูแล้วว่าฉันกับพิมเราไม่ได้มีอะไรกัน เธอก็แค่จะปั่นหัวให้เราสองคนทะเลาะกัน""แล้วยังไง?" เหมียวเอ่ยถามเสียงเรียบ ถึงจะมีหลักฐานมากมายแค่ไหนมันก็ไม่สามารถดึงความรู้สึกที่เสียไปแล้วของเธอกลับมาได้ เพราะเธอไม่ได้เสียความรู้สึกกับเขาแค่เรื่องเดียว"กลับมาดีกันเถอะนะตอนนี้ฉันไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้ว ไม่มีใครกล้ายุ่งวุ่นวายกับเธออีกแล้วนะ""ไม่" เหมียวปฏิเสธกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ"ฉันรู้ว่าฉันผิด แต่ตอนนี้ฉันพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็นแล้วว่าฉันไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีแบบนั้นเลย ฉันไม่เคยนอกใจเธอ ไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนนอกจากเธอ ฉันรักเธอแค่คนเดียวนะเหมียว""นายกลับไปเถอะ แล้วอย่ามาที่บ้านของฉันอีก""เหมียว...""ฉันไม่อยากกลับไปจมอยู่กับความรู้สึกแบบเดิม ฉันเหนื่อยที่จะต้องพยายามทำอะไรให้มันถูกใจคนอื่น"".....""เพราะนายไม่เคยพยายามเหมือนฉันไงนายก็เลยไม่รู้ว่าความรู้สึกของคนที่พยายามมันเป็นยังไง นายลองพยายามทำเหมือนฉันดูสิ พยายามเข้าหาคนที่นายรักพยายามเข้าถึงตัวตนของเขาให้ได้มากที่สุด นายลองทำดูสิแล้วนายก็จะรู้สึกไม่
วันต่อมาที่บริษัทธามเดินเข้าไปในบริษัทตามปกติของเขา แต่สิ่งที่เขาตั้งใจจะทำวันนี้ไม่ใช่งาน สิ่งที่เขาตั้งใจจะทำในวันนี้ก็คืนไล่เลขาของตัวเองออก เพราะสิ่งที่เธอทำมันเกินหน้าที่ของคำว่าเลขาไปมาก และเขาก็ไม่ชอบคนที่มายุ่งวุ่นวายในเรื่องครอบครัวหรือเรื่องส่วนตัวของเขา"กล้องวงจรปิดในห้องทำงานของผมที่ให้หาเรียบร้อยใช่มั้ย""เรียบร้อยค่ะท่านประธาน" ผู้จัดการยื่นไฟล์คลิปที่คัดลอกมาจากกล้องวงจรปิดให้กับธามเขาต้องการหาหลักฐานว่าเลขาเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับของส่วนตัวของเขาจริงๆ และมันก็จะเป็นหลักฐานมัดตัวในการไล่เธอออก"ขอบใจ ไปทำงานกันต่อเถอะ""ค่ะท่านประธาน"เวลาต่อมาก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตค่ะบอส ฉันเอากาแฟมาให้""....." เขามองหน้าเลขานิ่งๆ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป"มองหน้าพิมมีอะไรหรือเปล่าคะ?""....." เขาหยิบซองสีขาวยื่นให้กับเธอ ซึ่งด้านในเป็นเช็คเงินเดือนล่วงหน้า 3 เดือน และใบที่บ่งบอกว่าเธอพ้นสถานะจากการเป็นพนักงานที่นี่แล้ว"นะ นี่มันเรื่องอะไรกันคะ?""ฉันไม่ชอบคนที่เข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัว เธอน่าจะรู้ดีนะว่าเธอทำอะไรไว้บ้าง""ทะ ทำอะไรคะ พิมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ""ฉันก็คิดไว้แล้วว่าเธอจะต้อ
วันต่อมาบ้านเหมียว"สวัสดีครับคุณน้า""สวัสดีลูก""นายมาทำไม?" เหมียวเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในบ้านของเธอ"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย""แต่ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับนาย!""ไปคุยกันก่อนเถอะลูก มีเรื่องอะไรมีปัญหาอะไรคุยกันให้จบคุยกันให้ดีๆ""....." เหมียวถอนหายใจอย่างแรง เพราะเธอไม่อยากให้ธามมายุ่งวุ่นวายอีกด้านนอก"มีเรื่องอะไรก็รีบๆ พูดมาฉันจะได้กลับไปดูแลแม่ต่อ""ฉันก็แค่จะมาพูดเรื่องนั้นกับเธอ""ฉันว่าฉันพูดชัดเจนจบไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ ทำไมนายถึงไม่จบอีก""เรื่องแค่นี้เธอโกรธฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันคิดว่าเธอแค่น้อยใจ เธอทำเหมือนกับฉันทำอะไรผิดมามากมายขนาดนั้น"".....""บอกฉันมาสิว่าฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจอีก ถ้าเธอไม่บอกฉันก็ไม่รู้หรอกนะ""ฉันว่านายน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจนะ ไม่ต้องให้ฉันคอยบอกอะไรหรอกมั้ง""แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ?""นายไปเอากับใครไว้ล่ะ!""ห๊ะ!? เอากับใคร? เธอพูดอะไรของเธอฉันไม่เข้าใจ""นายกับเลขาของนายมีอะไรกันแล้วไม่ใช่เหรอ?""เธอไปเอาข่าวบ้าพวกนี้มาจากไหน ฉันกับเลขาไม่เคยคิดอะไรกัน และก็ไม่คิดที่จะทำเรื่องแบบนั้นด้วย""ก็ผู้หญิงของนายเป็นคนบอกกับฉันเองทั้งวั