เด็กดื้อ - 59

Talk มิลิน

“กรี๊ด!!” ฉันส่งเสียงกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อรถเกือบชนท้ายคันอื่น เพราะไม่ชินที่ต้องมาขับรถทางซ้าย อีกอย่างตอนอยู่ไทยก็แทบไม่ได้

ขับรถเองเลย

กว่าจะขับมาถึงร้านเสื้อผ้าค่อนข้างใช้เวลานานพอสมควร เพราะฉันขับรถช้า

หลังจากซื้อเสื้อผ้าแล้วก็แวะหาอะไรกินสักหน่อย เหมือนฉัน

จะเริ่มชินกับการทำอะไรคนเดียว ไม่ใช่ว่าเก่งแต่ไม่รู้จะคุยหรือปรึกษาใครเพราะไม่มีเพื่อนเลย กลับไทยคราวนี้คงต้องหาเพื่อนสักคน ฉันเบื่อ

ที่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วจริง ๆ

“ผมก็ว่าทำไมถึงคุ้น ๆ” จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ชายพูดภาษาไทย และ

นั่งตรงหน้าฉันที่กำลังก้มหน้ากินสปาเกตตีอยู่

พอเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียงมันก็ทำให้ฉันตกใจพอสมควร เพราะไม่คิดว่าเราจะเจอกันที่นี่ “ท… แทน”

“ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอครับที่เห็นหน้าผม”

“ปะ… เปล่าแค่แปลกใจน่ะ”

“พี่มิลินใจร้ายมากเลยนะที่หายไปแบบนั้น รู้ไหมว่าผมโคตรเสียใจ” มันแปลกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อแทนพูดแบบนี้ เหมือนเขาตั้งใจมาเจอฉันเพื่อระบายความอึดอัดภายในใจ

“ขอโทษนะแทนพี่ไม่อยาก…”

“ช่างมันเถอะผมไม่อยากถูกปฏิเสธ ห้ามเอ่ยคำนั้นออกมา” แทนทำหน้าบึ้งไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ทำไมเขาถึงโผล่มาทำให้ฉันแปลกใจขน