วันสุดท้ายของการเรียนจบมาถึงแล้ว กลุ่มของพีรดลซึ่งมีกันอยู่5คนต่างก็จะพากันไปฉลอง มะนาวหรือเมธิณีเพื่อนสาวคนสนิทของพีรดลเอ่ยว่าอยากไปฉลองที่บ้านไร่ของเขาที่เขาค้อพ่อของพีรดลเป็นเจ้าของไร่และมีโรงงานผลิตไวน์และส่งออกผลิตภัณฑ์แปรรูปของตนเอง อีกทั้งหลักๆ เขาเป็นเจ้าของอสังหารายใหญ่"พีไปเที่ยวไร่องุ่นกับรีสอร์ทของพ่อพีดีไหมอ่ะ""เออใช่ๆ ลูกแพรว่าไงไปไหมส่วนมึงจะไปไม่ไปก็แล้วแต่ไอ้ปลา"ทัศดนัยเอ่ยปากถามแพรชมพู ลูกปลาทำหน้าเซ็งก่อนจะเอ่ย"ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีแกนะไอ้ทัศ""นี่ไอ้ปลา กูจะบอกให้นะ ที่ไหนไม่มีมึงที่นั่นอากาศก็สะอาด อย่ามาทำรังเกียจกูนักเลย เดี๋ยวจับทำเมียแม่งเสียหรอก ปากดีนัก""ไอ้ปากหมา หน้าอย่างมึงเห็นนิ้วตีนกูก็บุญลูกตามึงแล้วไอ้ทัศ"ทั้งคู่เริ่มห้ำหั่นกันอีกรอบ ทัศดนัยบ้านรวยมากพอๆ กับพีรดล และที่สำคัญเขาเป็นเสือผู้หญิงตัวยง ลูกปลาเกลียดความเจ้าชู้ของมัน ส่วนแพรชมพูไม่มีความเห็น เธอกำลังรอการตอบกลับจากบริษัทที่เธอส่งเรซูเม่ไปสมัครงาน"อย่าทะเลาะกันเลย ลูกปลาพี่ทัศ เอ่อ..พีไปบ้านนายก็ดี ถ้าไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ฉันไม่ไปนะ เงินเก็บฉันมีน้อยต้องใช้จ่ายระมัดระวัง""อืม..กูรู้ไอ้แ
สามสาวต่างแยกย้ายจากสองหนุ่ม พีรดลส่งข้อความหาหวานใจว่าคืนนี้เขาไปหาที่คอนโด มะนาวส่งสติกเกอร์กลับไป ลัขณากับแพรชมพูมองหน้ากัน“อินเลิฟหรือมึงกับใครอ่ะ หรือว่าพี่ก้องคณะวิศวะ เอ หรือพี่เอกคณะบริหาร เห็นตามจีบมึงอยู่”“อินเลิฟบ้าบออะไร คือกูส่งใบสมัครงานไป เขาตอบรับน่ะ”มะนาวเอ่ยตอบกลับไป ลูกปลาสังเกตูเห็นเพื่อนรักเงียบไปจึงเอ่ยถาม“เป็นอะไรไปแพร”“ กูไม่รู้ว่าจะได้งานไหมน่ะ รอเขาตอบกลับอยู่”“ไม่เป็นไรน่า ไอ้พีมันบอกว่าหากยังไม่ได้มันจะฝากมึงทำงานกับพ่อมันให้ก่อน พ่อมันมีคอนโดหลายโครงการ ทั้งกรุงเทพและต่างจังหวัด”“เอาไว้ให้ที่สุดก่อนปลาค่อยไปรบกวนมัน”แพรทำหน้าเซ็ง มะนาวจึงเอ่ยขึ้น เอาน่าพรุ่งนี้ไปปลดปล่อยก่อน แกเรียนเก่ง เกรดเฉลี่ยก็ดี พรุ่งนี้ไปเที่ยวบ้านพีให้สบายใจค่อยว่ากันอีกที ส่งไปหลายที่ต้องได้สักที่แหละน่ามึง ไปๆ จะไปหาแดกไอศกรีมกันไม่ใช่เหรอ”“อืม ไปๆๆๆ”สามสาวนั่งรถไม่นานก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เมื่อมาถึงก็ตรงเข้าร้านไอศครีมชื่อดัง ทั้งสามคนนั่งกินไปพลางๆ จนกระทั่งมือถือของแพรดังขึ้น แพรขอตัวเพื่อนไปรับสายก่อนเมื่อคุยโทรศัพท์เรียบร้อยก็กลับมากินต่อ สามสาว
ลูกปลามาถึงบ้านก็อาบน้ำ เห็นรอยดูดทั่วคอกับหน้าอกก็กำมือแน่น ไอ้ทัศไอ้สารเลว ฝากไว้ก่อนเถอะลูกปลารอจนถึงสามทุ่มลูกแพรก็กลับมา เมื่อมาถึงก็หิ้วของกินมาเต็มมือ ลูกปลาเดินไปรับก่อนจะเอ่ยถาม“ไปบ้านมาเหรอ มีคนเช่าแล้วเหรอ”“อืม เป็นเพื่อนพี่หมอน่ะ มาจากสวิสเขามาเป็นครอบครัวน่ะ พี่หมอบอกว่าไว้ใจได้ ฉันเก็บมัดจำ6เดือนน่ะ”“อืมก็ดี ได้เงินแสนกว่าบาท กว่าจะได้งานอย่างน้อยก็ไม่อดตาย”“อือ...ว่าแต่มึงกับพี่ทัศไม่ได้ทะเลาะกันนะ ปลากูขอล่ะกูห่วงมึงนะ พี่ทัศไม่ใช่คนจะยอมคน ถ้าเขาไม่พอใจมึงวันไหน มึงจะเดือดร้อนเอา บ้านเขารวยขนาดนั้น พ่อแม่ตามใจจะตาย ขนาดเรียนมา5-6ปีไม่ยอมจบพ่อแม่ยังไม่กล้าว่าลูกเขาเลย”“รู้แล้วๆ กูไม่เอาพิมเสนไปแลกเกลือหรอกน่า”เสียงไลน์ดังติ๊งๆๆๆ ลูกปลาเลยเอามาดูก่อนจะหน้าแดง ไอ้บ้านั่นส่งรูปตัวเองนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวที่มีบางอย่างดันมันจนตุงมาให้ไม่พอ ยังพิมพ์ข้อความลามกอีก(ปลา กูถอนคำพูดนะที่ว่าเห็นมึงแล้วเหี่ยว ตอนนี้นึกถึงเสียงครางมึงตอนเย็น กูเงี่ยนจนแข็งเลย)(ไอ้ทัศ ไปตายซะ ไอ้นรก)(อ้อ หวังว่าคงไม่กลัวของกูจนตกใจสลบนะ อย่าบล็อกกูล่ะ ไม่งั้นจะถือว่ามึงกลัวกู กากว่ะ555)ลูก
วันรุ่งขึ้นทัศดนัยขับรถมารับแพรชมกับลูกปลาที่บ้านเช่า แพรชมพูถอนหายใจ ทำไมพีรดลไม่มารับเองก็รู้ว่าสองคนนี้มีปัญหากัน แพรชมพูลากกระเป๋าเดินไปที่รถ แต่ลูกปลากลับยืนนิ่ง"ปลาไม่เอาของขึ้นรถเล่าเดี๋ยวสายนะ""ไอ้พีบอกจะพาไปแต่เสือกให้คนอื่นมารับ""ลูกแพรไปเถอะค่ะ ใครไม่อยากไปก็ช่างเถอะ พวกรเรียกร้องความสนใจ โลกหมุนรอบตัวเองมากเลยมั้ง"ลูกปลากำหมัดแน่น แพรชมพูเดินมาหาก่อนจะลากกระเป๋าเพื่อนไปเอง เธอเอ่ยกับลูกปลาเบาๆ"ปลา อย่ามีปัญหาเลย ต้องไปอยู่ที่นั่น7วันนะ หรือว่าแกไม่อยากไป ถ้าแกไม่ไปฉันก็ไม่ไป"ลูกปลามองหน้าเพื่อนรัก เธอคบกับแพรมาตั้งแต่มัธยมต้น แพรไม่ค่อยมีปัญหา และที่สำคัญคอยช่วยเหลือเธอเสมอเพราะลูกปลาเป็นเด็กกำพร้าอยู่กับยาย เธอหวังว่าเรียนจบจะกลับต่างจังหวัดไปอยู่กับตาและยาย แต่พวกท่านไม่อยู่แล้วลูกปลาไม่อยากให้แพรลำบากใจจึงยอมยกหระเป๋าเดินตามเพื่อนไป ลูกปลากำลังจะขึ้นแต่ทัศดนัยเอ่ยดักคอเสียก่อน"ไอ้ปลามึงมานั่งหน้า ให้แพรนั่งหลัง น้องมันตัวเล็ก ของกองเต็มเบาะมึงจะไปเบียดลูกแพรทำไม"ลูกปลาขึ้นรถได้ก็ปิดประตูกระแทก ทัศดนัยตาลุกวาวรถคันนี้เขารักมาก ไม่ใช่รถหรูอะไรหรอก แต่เป็นเงินที่เ
ทัศน์ดนัยขับรถมาถึงก่อน เขามาไร่อาภูบ่อยๆเวลาอยากหนีบรรดาผู้หญิงที่พ่อกับแม่พยายามหาให้ ทัศน์ดนัยจอดรถเขาแอบหอมยายตัวเล็กก่อนจะปลุกเบาๆ"คนสวยของพี่ทัศน์ตื่นได้แล้วค่ะ ถึงแล้วหรืออยากให้ปลุกแบบอื่นคะ"ลูกปลาลืมตาขึ้นก็เจอใบหน้าเขาห่างแค่คืบ เธอกลืนน้ำลายลงคอ ดีนะที่แพรยังไม่ตื่น ลูกปลาตะโกนปลุกแพรชมพูเพื่อให้คนที่จ้องจะเอาเปรียบตลอดเวลาถอยออกไป"แพรๆๆ ไอ้แพรตื่นๆๆ ตื่นได้แล้วโว้ย"ทัศน์ดนัยมองไปยังเบาะหลัง แพรชมพูงัวเงียๆก่อนจะปรับโฟกัสสายตาก็เห็นเพื่อรุ่นพี่เท้าเบาะคร่อมเพื่อนสาวอยู่ ทัศน์ดนัยถอยออกมาแล้วเปิดประตูลงไปจากรถ แพรชมพูขยี้ตาอีกรอบ พี่ทัศน์ลงจากรถไปแล้ว เมื่อกี้ตาฝาดเหรอ ลูกปลาหายใจไม่ทั่วท้อง ต้องอยู่ให้ห่างเขามากที่สุด ทัศน์ดนัยเป็นเสือผู้หญิงที่น่ากลัวมาก เธอไม่เคยรู้สึกกลัวและประหม่ามาก่อนเลย เขาอันตรายมากอันตรายจริงๆไม่นานรถของพีรดลก็มาถึง มะนาวลงจากรถมาหากลุ่มเพื่อนก่อน ภูริทัศน์ได้รับการยืนยันจากลูกน้องว่าบุตรชายกับเพื่อนๆมาถึงแล้ว รวมถึงตัวปัญหาด้วย พีรดลเดินไปหาแพรชมพูเพื่อช่วยขนของลง เป็นจังหวะเดียวกับที่ภูริทัศน์ขับรถมาถึงบ้านพอดี "ห
พีรดลส่งข้อความหาคนรักทันทีที่กำลังจะออกเดินทางไปที่น้ำตกPp(มะนาว เราไปกับลูกแพรนะ เรากับลูกแพรสนิทกัน คุณป๋าจะได้ไม่สงสัย หากเราไปด้วยกันคุณป๋าอาจดูออก")Mn("อืมเราเข้าใจ พีไปกับแพรเถอะ ว่าแต่คุณป๋าจะไม่ไปจับผิดแพรนะ นาวกลัวเพื่อนเดือดร้อน")Pp("เรากับแพรบริสุทธิ์ใจ เฮฮากันได้ปกติ แต่กับนาวเราเป็นแฟนกัน พีก็อยากหวานชื่น")Mn(" อืมO.K. นาวไม่คิดมากหรอก")เมื่อส่งข้อความเสร็จพีรดลก็เดินมาหาแพรชมพูเพื่อบอกว่าให้แพรไปกับเขา ส่วนมะนาวไปกับทัศน์ดนัย เขารู้ดีว่าไอ้ทัศน์ไม่ได้อยากไปกับลูกปลาเพราะเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน ส่วนลูกปลาให้ไปกับคุณป๋า"นาวไปกับไอ้ทัศนะ ลูกปลาแกก็ไปกับคุณป๋าแทน ส่วนแพรไปกับเรา ตกลงไหม"ทุกคนมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้า แต่ภูริทัศน์เอ่ยขัดขึ้น"หนูลูกแพรตัวเล็กนิดเดียวไปกับคุณป๋าดีกว่าค่ะ ทางไม่ค่อยดีนักพวกแกขับไม่คล่อง หนูลูกแพรตัวแค่นี้อาจถูกเหวี่ยงตกจากรถได้ พวกแกขับตามฉันมาดีก็แล้วกัน ไปกันได้แล้ว ลูกแพรมาค่ะไปกับคุณป๋านะคะ""ห๊ะ อะ เอ่อ ค่ะ ค่ะ"แพรชมพูงงกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปของพ่อเพื่อน เมื่อตอนที่มาถึงยังทำหน้าไม่พอใจเธออยู่เลย มาตอนนี้เ
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึง สองสาวกำลังถอดรองเท้าลงไปย่ำน้ำตกเล่น แต่แพรชมพูไม่มีอารมณ์เล่นแล้ว เธอนั่งบนโขดหินอย่างเซ็งๆ เขาทำอย่างนี้กับเธอได้อย่างไรกัน ถึงแม้ว่าจะเข้าใจผิดหรืออะไรก็ช่างสมควรที่จะทำกับเธอแบบนี้หรือ เธออยากกลับกรุงเทพแล้ว แต่ถ้าหากกลับต้องตอบคำถามเพื่อนอีก อยู่ห่างๆเขาไปก่อนก็แล้วกันพีรดลกับทัศดนัยเห็นแก้มที่แดงของภูริทัศนืก็สงสัยจึงเอ่ยถาม"หน้าป๋าไปโดนอะไรมา ทำไมแดงยังกับโดนใครตบ""รถเสียหลังน่ะ กิ่งไม้ดีดเอา ดีที่ไม่โดนเข้าลูกตา"จากนั้นก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรอีก เด็กๆเล่นน้ำกันสนุกสนาน แต่แพรชมพูกับนั่งจ่อมอยู่บนฝั่ง เธอหมดสนุกแล้วเสียงมือถือดังเห็นเป็นหมอเกื้อโทรมาเธอจึงเลี่ยงไปรับสาย ออกห่างจากกลุ่มเพื่อนไปอีกด้านแพรชมพูเดินออกไปรับสายของเกื้อกูล พีรดลเรียกเพื่อนทันทีที่เห็นเธอเดินไป"แพร...ไม่เล่นน้ำเหรอ""ไม่ล่ะพี พอดีนั่งรถมานานเพลียๆน่ะ แค่กินบรรยากาศก็พอ"ภูริทัศน์เกิดอาการหมันไส้คนตัวเล็ก แหม่เรียกร้องความสนใจเหลือเกินนะ แต่ก็เอ่ยกับบุตรชายและเพื่อนๆของเขาที่กำลังเล่นน้ำกันอยู่"เจ้าพี่แกเล่นน้ำกับเพื่อนๆเถอะ ฉันดูแลหนูแพรให้เอง ถ้าเขาไม่ค
ภูริทัศน์รับรู้ถึงแรงสะอื้นจากคนใต้ร่างจึงผละออกมาดู เห็นแพรชมพูน้ำตาไหล เขาไม่สนใจและไม่สงสาร แต่เสียงเรียกของบุตรชายกับเพื่อนๆทำให้เขาต้องปล่อยเธออย่างเสียดายแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ทันทีที่เขาปล่อยแพรชมพูก็ทรุดลงไปกองใต้ต้นไม้ เธอติดตะขอมือไม้สั่น สะอื้นไม่หยุด พีรดลกับทัศดนัยเป็นห่วงเพื่อนเห็นเรียกไม่ตอบก็รีบมาดู พีรดลรีบมานั่งข้างๆทันทีที่เห็นเพื่อนร้องไห้ เขาจับมือแพรชมพูเอ่ยถามอย่างกังวลใจ"แพรเป็นอะไรบอกพีสิ ร้องไห้ทำไม""ปล่อยแพรเถอะพี แพรอยากกลับบ้านแล้ว พี่ทัศน์ขาลูกแพรอยากกลับบ้าน""แพร..ไม่สบายหรือเปล่าคะ พี่ทัศน์พากลับก่อนไหม พีพวกนายอยู่เล่นกันเถอะ""ไม่ แพรอยากกลับกรุงเทพ ฮึกๆ"อีกสองสาวรีบมาดูเพื่อน ลูกปลาสนิทกับแพรที่สุด จึงเอ่ยถามขึ้น"เมนส์มาเหรอแพร หงุดหงิดอะไรบอกได้นะ""ปลากลับบ้านกันไหม แพรอยากกลับกรุงเทพ"พีรดลทำสีหน้าไม่เข้าใจเพื่อนกระทั่งเสียงทุ้มห้าวดังมา"เลิกเล่นแล้วกลับบ้านกันได้แล้ว มืดแล้วเดี๋ยวจะกลับลำบาก หนูแพรไม่สบายก็กลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ"แพรชมพูมองหน้าเขา คนหน้าด้านไร้ยางอายเธอเพิ่งจะเจอเป็นครั้งแรก เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิ
แพรชมพูรีบเข้าไปหาลูกปลาที่ห้องเตรียมคลอด ลูกปลาเจ็บท้องบางครั้ง ให้รู้ไม่ได้ว่าพีรดลกับมะนาวกลับมาแล้ว จะทำให้กระตุ้นความเกลียดในใจลูกปลาจะคลอดแล้ว พระพายถูกพี่พยาบาลเอาไปเลี้ยงเพื่อให้แม่แพรอยู่กับคุณลูกปลา หมอแพรวที่กำลังตั้งครรภ์บอกพยาบาลให้ช่วยเลี้ยง ให้คุณแพรไปหาเพื่อนก่อน ส่วนพีรดลที่นั่งรอชำระเงินเห็นพระพายก็จำได้ทันที จากนั้นจึงเดินเข้าไปหาก่อนจะเอ่ยกับกลุ่มพยาบาล"เอ่อ คุณพยาบาลครับ น้องน่ารักจังเลยนะครับ ชื่ออะไรหรือครับ""ชื่อน้องพระพายค่ะ"พีรดลที่เห็นคุณป๋าเดินมาแล้วก็โบกมือเรียก ภูริทัศน์จึงเดินมาหา พีรดลเอ่ยถามคำถามสำคัญที่คาใจทันทีไม่สนใจพยาบาลที่ยืนอยู่"พ่อครับ..พ่อได้เคยไปไข่ทิ้งที่ไหนไหม ผมมีน้องชายหรือพี่ชายหรือเปล่า""มีแกคนเดียวก็ภาระพอแล้ว ถามทำไม""นี่พระพายครับ พ่อดูสิหน้าตาเหมือนผมยังกับถอดมาเลย นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นลูกสาวยายแพรคนต้องนึกว่าลูกผมแน่ๆ""แกว่าอะไร ลูกของใครนะ""พ่อจะเสียงดังทำไมครับเด็กตกใจหมด ก็ยายแพรที่ไปเที่ยวไร่เราตอนที่พวกผมฉลองเรียนจบไงครับจำไม่ได้เหรอ"ภูริทัศน์มองหน้าเด็กน้อยวัย3ขวบเต็มตาอีกครั้ง แม่หนูนี่ช่างเหมือนเขาม
ภูริทัศน์มองยายหนูน้อยตรงหน้าด้วยสายตาหลากหลาย หน้าตาถอดเขามาเลย มีเพียงจมูกที่โด่งรั้นเหมือนมารดา นี่มันประติมากรรมชิ้นเอกของเขากับแพรชมพู สวยงามมากจริงๆหนุ่มใหญ่เดินไปหาเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์พยาบาล เขาอยากอุ้มเธอเหลือเกิน เสียงใสๆเอ่ยเรียกชื่อพยาบาลหนึ่งในนั้น"น้าจิ๊บขา พระพายหิว คุณแม่แพรไปนานมากเลยค่ะ""พระพายหิวแล้วหรือ เดี๋ยวน้าจิ๊บพาไปซื้อขนมไหมคะ""คุณแม่บอกว่ากินขนมเดี๋ยวหนอนกินฟันแล้วฟันจะผุค่ะ""งั้นไปกินข้าวที่ห้องอาหารก่อนไหมคะ""อยากไปหาน้อง ป้าปลาคลอดน้องค่ะ"เด็กน้อยดวงตากลมโต หันมามองหน้าภูริทัศน์ก่อนจะเอ่ยกับเขา"คุณลุงไม่สบายมาหาหมอหรือคะ"ภูริทัศน์เดินไปหาเธอ มือหนาจับมือเล็กขึ้นมา เขาอยากอุ้มอยากหอมเหลือเกิน แต่จะทำให้คนแตกตื่นได้เพราะไม่มีใครรู้ว่าเขาคือพ่อของเธอ มือเล็กๆป้อมๆนี้น่ารักนางหอม นิ้วโป้งคลึงอยู่ที่หลังมือเจ้าตัวน้อย เขาเห็นพยาบาลทำหน้าไม่พอใจจึงเอ่ยกับเจ้าตัวน้อยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยน"ลุงพาคุณย่ามาหาหมอค่ะ ทำไม่หลังมือเขียวคะ หนูไปทำอะไรมาหกล้มหรือคะ""หนูไม่สบายค่ะ ป้าหมอฉีดยาเจ็บๆ ให้น้ำเกลือเจ็บมากๆค่ะ น
แพรชมพูที่ตอนนี้เอาลูกสาวเข้านอนเรียบร้อยแล้วก็เปิดไอแพดทำงาน เธอนัดเจอกับคุณราเมศเจ้าของโครงการ Perfect House รอจนพระพายหลับสนิทจะโทรลงไปหาพยาบาลว่าลูกปลาเป็นอย่างไรบ้างมีข้อความส่งมาจากทัศน์ดนัยว่าตอนนี้เขาขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ตีสาม12ชั่วโมงก็น่าจะมาถึงบ่ายสามกว่าจะออกจากสนามบินมาถึงก็คงประมาณห้าโมงเย็น กำลังจะโทรลงไปแต่พยาบาลโทรขึ้นมาบอกว่าลูกปลาตอนนี้มีเพียงสัญญาณเตือนแต่ปากมดลูกยังไม่เปิดRRRRRRRR."ฮัลโหลค่ะ แพรพูดค่ะ""คุณแพรคะ มันสัญญาณเตือนว่าถึงกำหนดคลอดแต่ตอนนี้ปากมดลูกยังไม่เปิดนะคะ อาจจะบ่ายๆหรือดึกๆ หากปากมดลูกเปิดแล้วจะแจ้งอีกทีนะคะ""ขอบคุณมากค่ะ แพรฝากด้วยนะคะ"จากนั้นแพรชมพูก็วางสายและไปนอนกอดลูกสาว พระพายซุกหน้าเข้ากับอกคุณแม่ แพรชมพูนอนหลับไปแล้ว พรุ่งนี้เธอมีเรื่องให้ต้องทำหลายอย่าง หากพี่ทัศน์มาถึงเธอจะได้ติดต่อทางราเมศเพื่อนัดหมายงานแปดโมงเช้าพีรดลที่ตื่นแต่เช้าเพื่อมาพาคุณย่าและเมียไปโรงพยาบาล วันนี้ย่าตรวจตามนัดส่วนมะนาวก็ไปฝากครรภ์ ภูริทัศน์เห็นว่าลุกชายทำหน้าที่อาสาพาไปจึงได้ให้พีรดลไปก่อน ขากลับเขาจะแวะไปรับแม่ของเขาเอง พี
RRRRRRRRR. RRRRRRRRRR.เสียงมือถือดัง เนื่องจากอยู่ในสถานบันเทิงเขาจึงลุกออกมาจ่ายเงินแล้วเดินออกไปรับสาย ปรากฏว่าเป็นลูกชายโทรมา ภูริทัศน์กดรับ"ว่าไงเจ้าพี"(คุณป๋า พรุ่งนี้เครื่องลงห้าทุ่มนะครับ มะนาวท้องแก่มากแล้ว คุณป๋ามารับผมใช่ไหม)"อืม แกไม่ต้องห่วงหรอก แค่นี้นะฉันจะกลับบ้านแล้ว"ภุริทัศน์วางสายไปแล้ว พีรดลที่นอนกอดมะนาวอยู่ก็ยิ้มให้ ทั้งคู่กำลังจะมีลูกด้วยกัน และเป็นลูกสาวคนแรกของพวกเขา พร่งนี้จะบินกลับเมืองไทย มะนาวท้องได้เกือบ8เดือนแล้ว ภูริทัศน์ขับรถกลับบ้าน ปล่อยให้ทั้งสองคนกลับเองไม่รู้ว่าจะเสร็จกิจกันตอนไหน เมื่อมาถึงบ้านก็เปิดดูไลน์เดชส่งข้อความมาว่าพรุ่งนี้เขาจะเข้าไปดุแลสาขาใหม่ ทางด้านไร่ให้แทนไทยทำหน้าที่แทนจนกว่าเขาจะกลับมาสนามบิสุวรรณภูมิ5ทุ่มแล้ว คุณย่าของพีรดลรอหลานชายคนเดียวเดินทางกลับมา เธออยากให้ลูกชายแต่งงานมีครอบครัวจะได้มีหลานให้เธออีก แต่ภูริทัศน์ก้ไม่เอาใคร เขาเกลียดผู้หญิงเข้าไส้ สาเหตุหลักๆมาจากแม่ของหลานชายนั่นเองกระทั่งเกือบเที่ยงคืนร่างสูงที่คุ้นตาก็เดินออกมาพร้อมกับหลานสะใภ้ที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที เมื่อมาถึ
สี่ปีแล้วที่ภูริทัศน์ใช้ห้องนี้เป็นห้องนอนของเขา อณาคินที่ออกมาดื่มน้ำเห็นเพื่อนรักเข้าไปยังห้องรับรองแขกก็แปลกใจ ก่อนจะเดินไปหา แต่รามที่เดินออกมาเห็นและพอจะรู้อะไรมาบ้างแม้จะไม่มากก็รั้งแขนรุ่นน้องเอาไว้ก่อนจะเอ่ย"อย่าไปกวนใจมัน มึงไปนอนเถอะ""พี่ราม มันไม่นอนห้องตัวเองมานอนห้องเอาไว้รับแขกทำไม""เอาน่า มันเป็นเจ้าของบ้านจะนอนตรงไหนก็ช่างมันเถอะ มึงกับกูเป็นแขกก็อย่าเสือกให้มากนัก ขี้สงสัยจริงๆมึงเป็นผู้หญิงหรือไง หยุมหยิมจัง"สองคนเถียงกันเรียบร้อยก็ไปห้องใครห้องมัน คมเดชที่เพิ่งกลับมาจากการสืบข่าวก็ถอนหายใจ มีเพียงเขาที่รู้ว่าทำไมนายถึงนอนห้องนี้ทุกวัน จากนั้นก็เดินกลับไปเพื่อกลับบ้านเมียรุ่งขึ้นภูริทัศน์ตื่นแต่เช้าวันนี้ต้องเข้ากรุงเทพพาแม่ไปตรวจสุขภาพ ให้มาอยู่ด้วยกันก็ไม่ยอมมา แม่กับพ่อชอบอยู่ที่นั่นเพราะเวลาหลานโทรหาจะได้ไม่ต้องมาฟังเขาบ่น ย่ากับปู่ตามใจเกินไปมันถึงเอาแต่ใจ กระทั่งคมเดชเดินมาหาก่อนจะเอ่ยกับเขา"นายครับ คุณลูกปลาฝากท้องโรงพยาบาลเดียวกับที่นายแม่รักษาตัวอยู่ครับ หมอประจำชื่อ วิภาดา""อืม เรื่องเมียมึงกูไปจัดการให้แล้ว วันนี้กูจะขึ้นกรุง
ภูริทัศน์ดื่มแบบไม่มีอารมณ์เท่าไหร่ เขารอเวลาไลฟ์ของเมียอยู่ พอสามทุ่มเขาขอตัวทั้งคู่บอกว่าปวดหัวขอนอนสักหน่อย ทั้งคู่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งเข้ามายังห้องก็เปิดไอแพดทันที ลูกปลากำลังขึ้นไลฟ์ มีคอมเมนท์เป็นพันคนดูเยอะมากหลายคอมเมนท์ถามหาเจ้าตัวเล็ก หมายถึงใครกัน(ตัวเล็กไปไหนคะคุณแม่)(คิดถึงพระพายจังเลย ไปไหนนะคะ)("แม่ปลาคะ คนสวยไปไหนคะ)แพรชมพูที่กำลังเสยผมอย่างเป็นธรรมชาติปากคาบหนังอย่างยิ้มอย่างใจดีก่อนจะมัดผมไปด้วยแล้วตอบคำถามคนที่ดูไลฟ์ไปด้วย"วันนี้น้องไปฉีดวัคซีนมาค่ะ น่าจะมีไข้กำลังหลับอยู่ ขอบคุณแม่ๆออนไลน์ที่คิดถึงนะคะ"(คิดถึงตัวจ้อยมากค่ะ)(ขอให้น้องหายไวๆนะคะ)"คิดถึงตัวจ้อยอย่าลืมกดที่ตะกร้าของแม่ปลานะคะ อีกสองสัปดาห์คลอดแล้วนะคะ"ลูกปลาเอ่ยกันผู้ชมในไลฟ์ ภูริทัศน์ที่สายตาอยู่แต่ที่แพรชมพู ท่านั่งมัดผมนั่นเขาจำได้ ตอนที่อยู่ด้วยกันสามวันที่เขาใหญ่ เธอจะนั่งท่านี้รวบผมแล้วมัด เขาชอบกอดเธอจากด้านหลัง แล้วหอมที่ซอกคอระหง กลิ่นตัวเธอหอมมาก ให้ตายอยากเข้าไปในจอแล้วอุ้มเมียออกมาจับกดลงที่นอนนัก ทำไมอวบอัดน่าฟัดขึ้นทุกวันนะ เขาคิดถึงจนจะบ้าแล้ว คิดถึงจ
บ้านใหญ่คมเดชที่จอดรถเรียบร้อยก็เดินมาหาแม่บ้านทันที เขาต้องการเจอนายเดี๋ยวนี้"พี่จันทร์ นายล่ะ""อยู่ห้องทำงานแหนะ เรียกหาคุณเดชแต่เช้าแล้วค่ะ""อ้อขอบคุณครับ แล้วนี่พี่ทำอะไรอยู่ไหม ฉันมีเรื่องไหว้วาน"ป้าจันทร์ส่ายหน้า เดชเลยเอ่ยในสิ่งที่เขาไหว้วานทำเอาคนแก่กว่าเอามือทาบอก นี่ไปได้กันตอนไหนเนี่ย ห่างจนแทบจะเป็นพ่อลูกกันได้เลย คนสมัยนี้รักข้ามรุ่นกันเลยหรือไง"ได้ๆ คุณเดชอย่าห่วงเลย เดี๋ยวเสร็จแล้วอิฉันจะไปจัดการให้ค่ะ"คมเดชเดินไปที่ห้องทำงานของภูริทัศน์ เขากำลังดูแผนงานในมืออยู่ สาขาใหม่ที่จะเปิดต้องการคนมาดูแล กระทั่งลูกน้องคนสนิทเข้ามาภูริทัศน์จึงเงยหน้าแล้วเอ่ยถาม"เดี๋ยวมาของมึง กูโทรตั้งแต่สิบโมง นี่จะบ่ายแล้วเพิ่งเสด็จมา แหม่ข้าวใหม่ปลามันจริงนะมึง""แหม่คนมีเมียนี่ครับนาย ไม่ใช่พวกเมียทิ้งหอบเสื้อผ้าหนีจะสี่ปีแล้วยังหาไม่เจอ""ไอ้เดช ไอ้เวรอ้อนตีนหรือมึงน่ะ""เอาน่านายใจเย็นๆ ผมมีเรื่องที่นายอยากรู้มาบอกด้วย""อืม แล้วเรื่องมึงกับลูกสาวบุญเติมล่ะจะเอาไง""ผมให้พี่จันทร์แกเอาวันเดือนปีเกิดผมกับเมียไปให้หลวงพ่อดูฤกษ์แต่งงานแล้วครับ นายเป็นเถ้าแก่ไปสู่ขอกระแตให้
ตอนนี้คมเดชกำลังไส้สบตากับบุญเติมอยู่ คนอ่อนกว่ากำมือแน่น นี่มันหมายความว่ายังไง่ ทำไม่พี่เดชมาอยู่ในห้องลูกสาว แล้วแต่งตัวหมิ่นเหม่แบบนี้หรือว่าไม่ใช่อย่างที่คิด"เอ่อ พี่เดชพี่มาอาบน้ำไปทำงานหรือ ทำไมไม่ไปห้องผมล่ะ""เฮ้อ..เติมมีเรื่องต้องคุยกันว่ะ ขอใส่เสื้อผ้าก่อน""อ่ะ อ่อๆๆ ครับพี่"บุญเติมออกไปรอด้านนอก กระแตเดินมาหาพ่อพร้อมกับส่งน้ำอุ่นให้ดื่ม"ดื่มก่อนพ่อแล้วไปอาบน้ำอาบท่าค่อยมาคุยกัน""ไอ้แต ลุงเดชเขาแค่ยืมห้องน้ำมึงอาบน้ำใช่ไหมวะ""ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวค่อยมาคุย เหม็นกลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด สภาพพ่อนี่ดูได้ที่ไหนกันล่ะ"บุญเติมพยักหน้าก่อนจะเข้าห้องไปอาบน้ำ ส่วนกระแตที่เตรียมอาหารเรียบร้อยก็เขาไปในห้องตัวเอง สามีหมาดๆกำลังอาบน้ำอยู่ เธอตื่นมาซักเสื้อผ้าเขาแต่เช้า อบแห้งรีดให้เรียบร้อย คมเดชที่เปิดประตูมาเห็นคนตัวเล็กเตรียมเสื้อผ้าให้ก็รู้สึกอบอุ่น ปกติเขาไม่สนใจตัวเองเท่าไหร่ส่งแม่บ้านซักให้ ในไร่แห่งนี้นอกจากนายแล้ว เขาก็คือคนที่มีอำนาจรองลงมา คมเดชเดินมากอดกระแตจากทางด้านหลัง ก่อนจะฝังจมูกโด่งลงที่ซอกคอระหง กระแตหมุนตัวกลับมาหาเขา ร่องรอยที่เขาทิ้
กระแตที่ตอนนี้ถูกคนตัวตนตัดตัวความหวานอย่างไม่รู้อิ่ม ฟังใบหน้ากับซอกคอขอบคุณสงสัยมาจนถึงเนินอก ก่อนจะสบตากับคนตัวเล็กใต้ร่างแล้วอีกครั้งด้วยน้ำเสียงกระเส่ารัญจวน"กระแตจ๋าเป็นของลุงเดชเถอะนะได้ไหมเป็นเมียลุงนะคนดี ลุงสัญญาจะเลิกทุกอย่างแล้วสร้างครอบครัวกับหนู ได้ไหม"คมเดชไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงได้สัญญาออกไป หรือที่จริงแล้วเขาชอบยายตัวจี๊ดนี่ แต่แค่ไม่อยากยอมรับความจริงกันแน่ กระแตโอบท้ายทอยเขาไว้ก่อนจะรั้งให้เขาโน้มลงมาหา คมเดชจูบคนตัวเล็กอย่างกระหาย เขาจูบเหมือนสูบวิญญาณจนกระแตต้องทุบหลังเขาประท้วง"อื้อ" บึกๆๆๆ คมเดชยอมปล่อยก่อนจะหอมแก้มแล้วเลื่อนใบหน้าลงมาครอบครองเม็ดบัวอีกรอบ กระแตได้แต่ครางออกมา เขาทำเธอเสียวซ่านไปหมด สาวน้อยวัยกำดัดถูกคนโตกว่าตะล่อมให้ความร่วมมือ ไม่นานใบหน้าคมเข้มก็อยู่กลางเรียวขาคู่งาม ผิวสีน้ำผึ้งเวลาที่สะท้อนกับแสงไฟวอร์มหัวเตียง ขนอ่อนๆกระทบแสงราวกับละอองหมองสีทองเกาะยอกหญ้ายามเช้า กระแตส่ายสะโพกหนีเรียวลิ้นที่ทำให้เธอเสียวจนต้องหวีดร้องออกมา"อ๊าย ละ ลุงเดชขา ไม่ไหวหนูเสียว ทำเถอะแต่ไม่ไหวแล้ว อ๊า"คมเดชจึงละจากดอกไ