LOGINShare
บทที่ 521
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 522
“นายไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำอะไรนายหรอกน่า” หลินหยางที่อยู่อีกด้านเบื่อหน่ายอย่างมาก ปรมาจารย์อย่างฉันไม่ใช่หรือไง ที่ช่วยนายจัดการเรื่องความต้องการทางร่างกายให้นายหรือไง? ไม่รู้สึกขอบคุณแถมยังมาแค้นฉันอีก? ให้ตายเถอะ ไอ้คนไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ! “ฉัน ฉันไม่ได้กลัว!” “ได้ได้ นายไม่ได้กลัว วันนี้ฉันมีธุระกับนาย” พูดจบ เขาก็เล่าเหตุการณ์แต่ต้นจนจบออกมารอบหนึ่ง หลังเหยียนฮ่าวได้ฟังก็ระเบิดโทสะขึ้นมา “บ้าเอ๊ย แกไปก่อเรื่องแล้วยังคิดจะให้ฉันตามไปแก้ปัญหาให้? แกคิดว่าฉันเป็นเนื้อบนเขียงของแกจริงๆ หรือไง!” “หรือว่านายไม่ใช่?” “แก…” เหยียนฮ่าวโมโหจนตัวสั่น ไอ้สารเลวนี่หน้าด้านจนแม้แต่เขาก็รู้สึกสู้ไม่ได้ มันทำให้เขามีสภาพขนาดนี้แล้ว ยังคิดจะหลอกใช้เขาทำงานให้มันอีก! “ให้นายห้านาที ถ้าถึงเวลาแล้วยังไม่มา ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้ว” พูดจบหลินหยางก็ตัดสายไปทันที “ให้ตายเถอะ! ไอ้หลินหยาง ต้องมีสักวันที่ฉันจะฆ่าแกแน่!” เมื่อเหยียนฮ่าวเห็นโทรศัพท์ถูกตัดสายไปก็ร้อนใจขึ้นมาทันที เขาไม่กล้าที่จะไม่ไป ในมือหลินหยางยังมีคลิปเรื่องนี้ของเขาอยู่อีก ถ้ามันปล่อยคลิปออกไป เขาก็ไม่ต้องมีชีว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 523
เว่ยเหยียนรีบเข้าไปต้อนรับอย่างกระตือรือร้นและระมัดระวังทันที แม้ในหนานตูตระกูลเว่ยจะมีชื่อเสียงอยู่มาก ทว่าตัวเขาเป็นเพียงลูกเมียน้อยของตระกูลเว่ยเท่านั้น เมื่อเผชิญหน้ากับเหยียนฮ่าวซึ่งเป็นลูกภริยาเอกของอธิบดีแห่งกรมอัยการสูงสุด เขาก็ได้แต่ทำตัวนอบน้อมเท่านั้น ทว่าเมื่อเห็นเหยียนฮ่าวที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยคราบอสุจิ เขากลับเผยรอยยิ้มประจบเอาใจออกมา “นี่คุณเพึ่งไปปลดปล่อยเสร็จมาหรือครับ ดูท่าศึกของคุณชายเหยียนคงร้อนแรงมากเลยนะครับ” “ไสหัวไปซะ!” เหยียนฮ่าวราวถูกจี้ใจดำ จึงตบผัวะเข้าไปฉาดใหญ่ทันที! หากไม่ใช่เพราะคนกลุ่มนี้ ตอนนี้เขาควรจะอยู่ระหว่างทางกลับหนานตูแล้ว ตอนนี้ เขายังต่อถ่อมาถึงที่นี่อีก เพราะต้องเร่งรีบมาตลอดทาง ทำให้กระเทือนถึงบาดแผล จนเขาเจ็บแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ อารมณ์จึงยิ่งเดือดพล่าน แต่เขาไม่กล้าระบายความหงุดหงิดนี้กลับหลินหยาง เว่ยเหยียนกลับกล้าเสนอหน้าเข้ามาที่ปากกระบอกปืน ไม่ตบเขาแล้วจะตบใครกันล่ะ! ทั้งที่เป็นการถูกตบเหมือนกัน ทว่าเว่ยเหยียนกลับไม่กล้ามีโทสะ เขากุมหน้าด้วยความน้อยใจและไม่เข้าใจ “คุณชายเหยียนโปรดอภัยด้วย ผมแค่ล้อคุณเล่นเท่านั้นครับ” “
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 524
ห้องเงียบลงในฉับพลัน เว่ยเหยียนตะลึงค้าง จากนั้นมองตามสายตาเหยียนฮ่าวไปที่หลินหยาง เฉาเค่อหมิงและจางซูอวิ๋นก็งุนงงไปแล้วเช่นกัน มองไปทางหลินหยางด้วยแววตางงงัน เฉาเยี่ยนหลิงชะงักงัน ดวงตาอันงดงามเต็มไปด้วยความตกใจ ส่วนเหยียนหรูอวี้ก็มีสีหน้าแปลกพิกลเช่นกัน และในเวลานี้ หลินหยางกำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่บนโซฟา ราวไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ขณะนั้นเอง ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน เขาก็วางแก้วชาลงแล้วกล่าวเรียบๆ ว่า “เหมือนฉันจะยังไม่ได้ยินพวกเขาขอโทษนะ?” เหยียนฮ่าวก็ไม่ได้เห็นเว่ยเหยียนกับเฉาเค่อหมิงอยู่ในสายตาอยู่แล้วเช่นกัน ไม่ว่าอย่างไร ขอแค่ตนเองสามารถหลุดพ้นจากเรื่องนี้ได้ก็พอ เขามองไปที่คนทั้งสอง แล้วพูดด้วยท่าทีของผู้เหนือกว่า “มองอะไรอีก! ยังไม่รีบคุกเข่าลงขอขมาให้ฉันอีก!” “ผม…” เว่ยเหยียนอ้าปากสองสามครั้งทว่าพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว แม้เขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดเหยียนฮ่าวจึงเชื่อฟังคำพูดของหลินหยางเช่นนี้ แต่เขาก็รู้ว่า ตนดูเหมือนจะประเมินหลินหยางต่ำไปแล้ว… เขาไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาในเมืองลั่วแน่ ภายใต้การบังคับกดดันของเหยียนฮ่าว เขาก็กัดฟัน คุกเข่าลงบนพื้นกล่าวว่า “ผม ผมผิดไป
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 525
หลินหยางพูดว่า “โทรสิ” “หา?” เฉาเค่อหมิงทำอะไรไม่ถูก “หูหนวกหรือไง บอกให้แกโทรไง!” เหยียนฮ่าวก็ตะลึงไปเช่นกัน จากนั้นก็แอบดีใจอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา เขาไม่กลัวหลูอ้าวตงจะตำหนิเขาแม้แต่น้อย เพราะเขาก็เป็นผู้ถูกกระทำเช่นกัน เขาถูกหลินหยางบังคับ เรื่องนี้มีเหตุผลที่ให้อภัยได้ นอกจากนี้ แค่เฉาเค่อหมิงเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าจะตำแหน่งหรือฐานะก็ไม่อาจเปรียบกับเขาได้ หลูอ้าวตงไม่มีทางลงโทษเขาเพราะมันแน่ กลับเป็นหลินหยางที่กล้าเป็นฝ่ายโทรไปหาหลูอ้าวตงเอง นั่นเป็นการหาเรื่องชัดๆ! การกระทำแบบนี้มีแต่จะทำให้มันตายเร็วขึ้นเท่านั้น! เฉาเค่อหมิงกลัวว่าหลินหยางจะปั่นหัวตนเล่น จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างหวาดระแวง “งั้นฉันจะโทรจริงๆ แล้วนะ?” “ถ้ายังไม่โทรอีกฉันจะซัดนายแทนแล้ว” หลินหยางพูดเรียบๆ เฉาเค่อหมิงไม่ลังเลอีกต่อไป เขากดโทรออกทันที จากนั้นเปิดลำโพงแล้วพูดอย่างระวังว่า “สวัสดีครับ? ใช่ท่านตงไหมครับ? ผมคือเสี่ยวเฉานะครับ…” “มีอะไร” เห็นได้ชัดว่าหลูอ้าวตงอารมณ์ไม่ดีนัก น้ำเสียงออกจะหงุดหงิดอยู่บ้าง เฉาเค่อหมิงรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ออกมารอบหนึ่งทันที “เรื่องเล็กเท
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 526
“งั้นก็ขอบคุณมากเลยนะครับ” หลินหยางกล่าวทั้งรอยยิ้ม “คุณไม่ต้องมั่นใจขนาดนั้นหรอก รอผมที่บ้านดี ๆ ก็แล้วกัน วันนี้เป็นวันตายของคุณแล้ว!” หลูอ้าวตงกล่าวจบด้วยน้ำเสียงดุร้าย ยังไม่ทันรอให้หลินหยางเอ่ยตอบ ก็วางสายไปในทันที หลินหยางโยนโทรศัพท์ทิ้งไปทั้งยังเผยสีหน้าห่อเหี่ยวให้เฉาเค่อหมิง ก่อนจะกล่าวปลอบใจ “อย่ากังวลไปเลย นายท่านของคุณไม่ได้พูดไว้หมดแล้วเหรอว่าจะฆ่าผม รอให้เขาทำสำเร็จเสียก่อน คุณก็จะเป็นคนที่น่าสรรเสริญ พอถึงเวลานั้นแล้วเขาจะขุดคุณออกมาแน่นอน จะเลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้นก็ไม่ใช่ปัญหา” สีหน้าของเฉาเค่อหมิงบิดเบี้ยว อึดอัดจนพูดไม่ออก นี่แม่งเป็นคำของผม!ในเมื่อคุณพูดไปแล้ว แล้วจะให้ผมพูดอะไร? แต่หลินหยางกล้าพูดคำเหล่านี้ออกมา จึงสามารถอธิบายได้ว่า หลินหยางมีความเชื่อมั่นใจตัวเองอย่างแข็งแกร่ง ไม่ได้เกรงกลัวต่อการแก้แค้นของหลูอ้าวตงเลย!“ดูเหมือนว่าสิ่งที่ผมพูดเขาจะไม่ได้ยินนะ นายกเทศมนตรีเหยียน ต่อไปคงต้องยกให้เป็นหน้าที่คุณแล้วแหละ?” หลินหยางรู้ใจอย่างมาก ในตอนนี้เฉาเค่อหมิงถูกโยนเข้าคุกไปแล้ว เขาจึงต้องสงบสติอารมณ์ไว้ให้มาก “คุณหลินวางใจเถอะค่ะ ฉันจะดูแลเขาเป
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 527
เหยียนหรูอวี้เห็นว่าหลินหยางมีความตั้งใจในการเตรียมการ จึงไม่อยากจะพูดมาก ในฐานะลูกน้องก็ต้องมีจิตสำนึกของผู้ใต้บังคับบัญชา เมื่อเตือนไปแล้วในสิ่งที่ควรเตือน หากว่าเตือนขึ้นมาอีกจะถือเป็นการไม่ดี ขบวนรถขับเคลื่อนมาถึงหมู่บ้านตี้เหาอย่างรวดเร็ว เหยียนหรูอวี้ขับรถทั้งรวดเร็วและมั่นคง เฉาเยี่ยนหลิงจึงหลับตลอดทาง หลังจากที่ลงรถไปแล้วเฉาเยี่ยนหลิงถูกลมพัดผ่าน จึงตื่นขึ้นมา “กอดผมไว้ จะเดินไม่ไหวอยู่แล้ว....” เหยียนหรูอวี้เดินอยู่ด้านหลัง เฉาเยี่ยนหลิงเองจึงพูดกับหลินหยางด้วยความเขินอายนิดหน่อย วันนี้เล่นกันดุเดือดไปหน่อย โดยเฉพาะหลังจากที่พัฒนาความสัมพันธ์แล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่มีอารมณ์ตื่นเต้นก็ยังรู้สึกสบายดีอยู่ แต่ในตอนนี้เพียงแค่เธอขยับนิดเดียวก็รู้สึกเจ็บปวดไปหมดแล้ว “ไม่ได้มีแค่วัวที่เหนื่อย จะไม่มีทุ่งนาที่เสียหายจากการไถเลยเหรอ?” หลินหยางประคองเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วพูดทั้งหัวเราะออกมา “งั้นคุณเป็นวัวเหรอ? คุณน่ะควรเป็นรถไถซะมากกว่า!” เฉาเยี่ยนหลิงชกหน้าอกของหลินหยางด้วยความโกรธ แต่กลับมีสีหน้าแดงระเรื่อ จะไปต่อต้านหลินหยางที่ขุดดินสามฟุตหว่านเมล็ดพืชได้อย่างไร ยิ่งไปก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 528
ตั้งแต่ปรมาจารย์หลินหยางเข้าวงการมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเขินอายขนาดนี้ ดีที่ตอนนี้ จู่ ๆ ก็เปล่งเสียงเบา ๆ ออกมา “คุณหว่านเอ๋อร์ เรื่องของเราเป็นเพียงแค่การทำธุรกิจเท่านั้นนะครับ” ข้างกายของมู่หรงหว่านเอ๋อร์ มีชายชราผมหงอกท่านหนึ่งยืนอยู่ ลมหายใจของเขาดูสุขุมนุ่มลึก ดวงตาราวกับดวงดาวที่เยือกเย็น มีพลังที่ไม่ธรรมดา ที่ทำให้ไม่สามารถละสายตาได้เลย“ใช่ใช่ คุยเรื่องธุรกิจกันก่อน” มู่หรงหว่านเอ๋อร์รีบแนะนำให้หลินหยาง “ท่านนี้คือยอดฝีมือที่พี่สาวฉันเชิญมาช่วยคุณจากหนานตู ปรมาจารย์หวัง หวังเหลียนเฉิง” “ปรมาจารย์หวังเป็นปรมาจารย์ระดับแปด จะช่วยให้คุณรับมือกับแรงกดดันได้อย่างแน่นอน” “ปรมาจารย์ระดับแปด? ยินดี.....” หลินหยางประสานมือไว้ตรงหน้าอกอย่างสุภาพ มู่หรงยิ่นเคยเสนอเรื่องนี้ คือจะหายอดฝีมือจากหนานตูมาให้ตัวเอง ช่วยให้ตัวเองรับมือกับนักฆ่าผู้มาเยือนที่หลูอ้าวตงจะส่งมาได้แต่ก็คิดไม่ถึงว่า เพียงแค่มู่หรงยิ่นลงมือ ก็สามารถหาปรมาจารย์ระดับแปดได้แล้ว ที่จริงแล้วปรมาจารย์ระดับแปดที่หนานตูก็ถือว่าเป็นยอดฝีมือ มู่หรงยิ่นสามารถเชิญยอดฝีมือด้านหมัดมวยมาได้ จึงทำให้เขาค่อนข้างประหล
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 529
หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้มออกมา “คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมไม่มีความคืบหน้า? บางทีวันนี้ผมอาจจะบรรลุผ่านไปเลยก็ได้?” นี่ไม่ใช่คำโว ช่วงเวลาพักฟื้นสั้น ๆ นี้ บวกกับหลังจากที่ได้ระบายปราณหยางออกไปในวันนี้แล้ว หลินหยางก็รู้สึกว่าอาณาเขตของตัวเองคลายตัว และความก้าวหน้าก็อยู่ใกล้แค่ตรงหน้า “นี่มันตอนไหนแล้วยังเอาแต่ฝันกลางวันอยู่อีก.....” หวังเหลียนเฉิงเหมือนกำลังดูเด็กที่โง่เขลาคุยโว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดราวกับว่าผู้พิพากษากำลังออกโทษประหาร “หลังจากที่คุณเอาชนะจากการรบอันน่าสลดนั่นได้ เส้นทางการฝึกตนจะต้องถูกทำลาย ในตอนนี้ที่ยังมีชีวิตอยู่ถือว่าเป็นความโชคดี” “ยังอยากจะคิดบรรลุไปอีกอาณาเขต เพ้อฝันเสียจริง” “งั้นเราต้องคอยเฝ้าดูสถานการณ์” หลินหยางขี้เกียจพูดมาก ตัวเองล้วนแต่ต่อล้อต่อเถียงกับสาวสวย การที่ต้องมามีปากเสียงกับคนแก่แบบนี้ สกปรกปากตัวเองเปล่า ๆ ฮึ่ย! หลินหยางพาเฉาเยี่ยนหลิงเข้าไปในคฤหาสน์ ด้านหลังของเขา หวังเหลียนเฉิงพูดออกมาอย่างหงุดหงิด “เจ้าเด็กอวดดีนี่ คุณหนูใหญ่เสียสละตัวเพื่อคนแบบนี้ รู้จักคนไม่ดีพอเสียจริง ๆ” มู่หรงหว่านเอ๋อร์ไม่มีความสุขน
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
