เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 378
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 379
แต่ไหนแต่ไรมาเมืองลั่วก็ให้กำเนิดสาวงามมากมาย จุดนี้เป็นที่เลื่องลือไปทั่วแดนใต้ของประเทศหลง เหล่าแฟนคลับสาวของหลินหยางต่างก็คุณภาพดีทั้งนั้น!เหล่าผู้ชมที่เป็นบุรุษต่างพากันชมดูจนตาทั้งสองข้างลุกเป็นไฟ อิจฉาริษยาหลินหยาง เกรงว่าสาวงามทั่วทั้งเมืองลั่วคงจะถูกหลินหยางรวบไว้คนเดียวแล้วส่วนแบ่งของพวกตน ล้วนถูกหลินหยางแย่งไปแล้ว!นี่ปรมาจารย์หลินจะสร้างฮาเร็มในเมืองลั่วหรือ?พวกเขาอิจฉาจนคลุ้มคลั่ง! ฉันก็อยากจะกลายเป็นคนแบบปรมาจารย์หลินเหมือนกัน!หลินหยางสูดลมหายใจเข้าครั้งหนึ่ง ดูเหมือนตอนอวดเท่ตนเองจะเล่นใหญ่ไปหน่อย จนบรรดาแฟนคลับกระตือรือร้นเกินไป!ถ้าไล่ทำให้แต่ละคนสมหวังล่ะก็ เกรงว่าตนเองคงต้องหมดแรงตายแน่ๆสถานการณ์ในตอนนี้ อันตรายยิ่งกว่าตอนที่เผชิญหน้ากับเหยาจงเสียอีกเขาไม่พูดอะไรอีก ทิ้งคำพูดไว้เพียงประโยคเดียวว่า ให้หานลี่ฉินส่งสมุนไพรพวกนั้นไปให้ตนที่บ้าน และยังไม่ทันที่หานลี่ฉินจะรับปากหลินหยางก็ใช้วิชาอสนีบาตสามสหัสสะออกมา ร่างกลายเป็นเงาสายหนึ่ง จนทุกคนรู้สึกเพียงเบื้องหน้าพร่ามัวไปเท่านั้นปรมาจารย์หลินก็หายไปจากเบื้องหน้าแล้ว ทำเอาคนทั้งหลายพากันถอนหายใจด้วยควา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 380
ต่อให้วิชาแพทย์ของหลินหยางจะดีแค่ไหน ปรมาจารย์ระดับต้นก็เป็นแค่ปรมาจารย์ระดับต้น ไม่สามารถต่อกรกับปรมาจารย์ระดับเสวียนได้“พวกเราก็ถือว่าช่วยหลินหยาง เขาสายตาคับแคบ วิชาแพทย์ล้ำเลิศนั่นอยู่ในมือเขาก็เป็นการสิ้นเปลือง วิชาแพทย์ที่ยอดเยี่ยมไร้ที่เปรียบแบบนี้ มีแต่อยู่ในกำมือชนชั้นสูงแบบพวกเรา ถึงจะเกิดประโยชน์สูงสุดได้” “ถือได้ว่าพ่อตอบแทนพระคุณช่วยชีวิตของเขา ด้วยการชี้ทางสว่างให้เขา"ฉินเจิ้งคุนพูดอย่างเป็นธรรมชาติอย่างมาก เขาคิดว่าชนชั้นต่ำแบบหลินหยางสายตาคับแคบ ไม่มีสิทธิ์ และไม่มีความสามารถที่จะครอบครองของดีถูกกำหนดมาให้เป็นข้ารับใช้ของชนชั้นสูงเท่านั้นเขาจำเป็นต้องมีชนชั้นสูงแบบตน มาเป็นนายของเขา“เมื่อถึงเวลานั้น คุณพ่อก็จะใช้วิชาแพทย์เลิศล้ำพวกนั้นของหลินหยางได้ตามใจ!"“ประมุขตระกูลกำลังจะสิ้นอายุขัยแล้ว ถึงตอนนั้น คุณพ่อก็จะมีคุณสมบัติในการชิงตำแหน่งประมุขตระกูลแล้ว!”“หนูจะไปจับตาดูหลินหยางเดี๋ยวนี้ค่ะ ไปรอให้เขาพ่ายแพ้!”ดวงตาของฉินอี๋หลินเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ตอนนี้เธอเห็นหลินหยางเป็นข้ารับใช้ที่ถูกกำหนดไว้แล้ว รอเพียงดูเรื่องตลกของหลินหยางแล้ว“จัดคนไปสืบคว
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 381
เธอจ้องมองใบหน้าที่ไม่สะทกสะท้านของหลินหยาง ในใจเกิดความนับถืออย่างอดไม่ได้ในเวลาที่อันตรายแบบนี้ หัวสมองของหลินหยางยังมีสติเช่นนี้ มองแผนการเบื้องหลังของฉินเจิ้งคุนได้ทะลุปรุโปร่งทันทีแผนชั่วของบุคคลใหญ่โตเหล่านี้ เดิมทีก็ล้วนอยู่ในการคาดการณ์ของเขา!แผนการที่แยบยลนี้ สภาพจิตใจมั่นคง สมกับเป็นคนที่เทพโอสถชอบใจ!“ฉินเจิ้งคุนนิสัยโฉดชั่วอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ...”เมื่อเธอเอ่ยถึงฉินเจิ้งคุน สีหน้าก็หมองหม่นขึ้นไม่น้อย หนึ่งในวงศ์ตระกูลใหญ่ของเมืองเล็ก ๆทางตอนใต้ของประเทศหลง เมื่อเทียบกับผู้สืบทอดของเทพโอสถ ราวกับหิ่งห้อยที่แย่งชิงแสงสว่างกับพระจันทร์ยามสว่างไสว!เขากล้าอยากจะได้หลินหยางตาเป็นมัน ช่างเป็นการแกว่งเท้าหาเสี้ยนจริง ๆเลย!โชคดีที่นายท่านฉลาดมากพอ คาดการณ์แผนการล่วงหน้าของเขาเอาไว้ได้ล่วงหน้า ไม่อย่างนั้นหลินหยางทำตามข้อเสนอแนะของตนเอง ยอมจำนนต่อฉินเจิ้งคุน เรื่องราวอาจจะกลับกลายเป็นยุ่งยากเหยียนหรูอวี้เองก็เป็นห่วงและสับสนเช่นกัน ถึงอย่างไรสถานการณ์ในตอนนี้ของหลินหยางก็ไม่ดีนัก ถ้าหากสงบสติอารมณ์แล้ววิเคราะห์อย่างละเอียด ด้วยความเฉลียวฉลาดของเธอ ก็ไม่ยากที่จะพบแผน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 382
หลินหยางเดินเข้าประตูไป ก็เห็นลั่วหงอวี๋กำลังชงชา ด้วยท่าทางสงบและสง่างามเมื่อเห็นหลินหยางมาถึง ลั่วหงอวี๋ก็วางชาถ้วยหนึ่งลงบนโต๊ะฝั่งตรงข้าม “คุณเป็นแขกที่นาน ๆมาที”เธอกับหลินหยาง เจอกันที่ภูเขาจื่อเสียตลอด เป็นครั้งแรกที่ หลินหยางมาหาอย่างกะทันหัน เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจากนั้นหลินหยางก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วนั่งลงอย่างคุ้นเคย กล่าวอย่างรู้สึกละลายใจเล็กน้อย “รู้จักกับเถ้าแก่ลั่วมานานขนาดนี้ เพิ่งจะได้มาเยี่ยมเยียนเป็นครั้งแรก เป็นผมที่คิดไม่รอบคอบ!”“กำลังจะมีการต่อสู้กับเจียงไห่เซิงอยู่รอมร่อแล้ว ผมต้องผ่อนคลายหน่อย ดังนั้นเลยจะมาเลี้ยงข้าวเถ้าแก่ลั่ว แล้วก็ถือว่าเป็นการแสดงความขอบคุณความช่วยเหลือของเถ้าแก่ลั่วในช่วงระยะนี้ด้วย”“คุณมาร้านอาหารของฉัน เพื่อเลี้ยงข้าวฉัน?”ลั่วหงอวี๋ตะลึงงันไป พร้อมกับยิ้ม เธอเองก็ไม่ได้สนใจ สั่งให้พนักงานบริการเตรียมเสิร์ฟอาหารเธอพาหลินหยางไปยังห้องวีไอพี หลังจากที่ทั้งสองคนนั่งลง ลั่วหงอวี๋หันไปมองหลินหยางที่มามือเปล่า กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ไม่ได้พกเหล้ามาด้วย?”หลินหยางรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย “มาด้วยความรีบร้อน เลยลืมพกมาด้วย ครั้งหน้าจะชดเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 383
เหมือนกับน้ำครึ่งแก้วอย่างฉินเจิ้งคุน ฉินอี๋หลิง ไม่มีทางรู้จักอะไรแบบนี้ และไม่รู้จักพลิกแพลงเป็นอย่างยิ่งในมุมมองของหลินหยาง ดูเหมือนว่าลั่วหงอวี๋จะลึกลับมากกว่าที่ตนคิดเอาไว้?“ยังมีคนเคยพูดแบบนี้กับคุณด้วยเหรอ?”ลั่วหงอวี๋เองก็หันไปมองหลินหยางอย่างประหลาดใจ“ก็ไม่เชิง เพียงแค่เคยถูกพวกคนชั่วบางคนดูถูกเท่านั้น มีคำพูดประโยคนี้ของเถ้าแก่ลั่ว ผมก็เข้าใจว่าความรู้ของคนชั่วพวกนั้น น่าตลกแค่ไหน!”หลินหยางปกปิดเอาตัวรอดแบบขอไปที ความสัมพันธ์ของตนกับลั่วหงอวี๋ก็ถือว่าไม่เลว แต่จะลืมคำสั่งเสียของปรมาจารย์เทพโอสถไม่ได้ ยังไม่ถึงระดับเทพ ห้ามเปิดเผยอาจารย์“คนชั่ว...”ลั่วหงอวี๋ชะงักฝีเท้าไปเล็กน้อย สายตาที่ราวกับสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง หันไปมองข้างหน้า “หมายถึงเขาเหรอ?”แต่เห็นเพียง ไม่รู้ว่าเหยาตงมายืนอยู่ที่สุดถนน ตั้งแต่เมื่อไหร่ ในสีหน้าเรียบเฉยแฝงไปด้วยความเย็นเยียบ มองมาทางหลินหยาง“เจ้าหนุ่ม ความตายมาเยือนตรงหน้า ยังมีจิตใจมาหาผู้หญิงอยู่อีกเหรอ?”“ไอ้แก่ ตระกูลของพวกแกเกิดปีจอเหรอไง ถึงได้กลิ่นมาถูก?”หลินหยางกล่าวอย่างอวดดี“ไอ้หนุ่ม ความตายมาเยือนตรงหน้ายังกล้าเสียมารยาทอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 384
แต่เหยาจงไม่กล้าลงมือง่าย ๆ ลั่วหงอวี๋ที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เขาหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่งตนเป็นปรมาจารย์เสวียนระดับสาม คนนี้สามารถทำให้ตนบาดเจ็บได้ง่าย ๆ อย่างน้อยก็ต้องเป็นปรมาจารย์เสวียนระดับสี่!แน่นอนว่า เมื่อครู่นี้เขาเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ถึงได้ประมาทดูถูกศัตรูไป ไม่อย่างนั้นก็ไม่ถึงกับต้องเสียหูหนึ่งข้างหรอกเขาคิดไม่ถึงว่า สถานที่เล็ก ๆอย่างเมืองลั่ว จะมียอดฝีมือแบบนี้ซ่อนอยู่!“แกเป็นใครกันแน่? ถึงได้กล้าขัดขวางตระกูลหลูของฉัน! แกรู้ไหมว่าคนคนนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจของตระกูลหลูของฉัน ฉันขอเตือนแกว่าอย่างยุ่งเรื่องชาวบ้านมากนัก จะนำภัยพิบัติมาใส่ตัวเอง”“ตระกูลหลูแห่งซิ่นหลิง?” ลั่วหงอวี๋กล่าว“รู้ก็ดี! คนนี้ล่วงเกินสมาชิกคนสำคัญของตระกูลหลู ตอนนี้นายท่านตงหลูอ้าวตง ต้องการชีวิตของไอ้หมอนี่!”เมื่อเอ่ยถึงตระกูลหลู เหยาจงก็รู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก กล่าวอย่างเหยียดหยาม “รู้จักวางตัว ก็ถอยออกไป จากนั้นกลับไปกับฉัน ขอรับโทษกับนายท่านตง บางทีนายท่านตงเห็นว่าแกหน้าตาสวย อาจจะไม่เอาเรื่องก็ได้!”ตอนที่เขาหันไปมองลั่วหงอวี๋ ในดวงตาค่อนข้างเร่าร้อนผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยมาก บุคลิกเรียบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 385
“สามารถบีบให้ฉันใช้ทะยานบันไดเมฆา! เด็กอย่างแกควรจะได้รู้สึกเป็นเกียรติ!”เหยาจงแค่นเสียงหัวเราะนี่คือวิชาตัวเบาอันล้ำค่าของเขา ถือเป็นวรยุทธ์ขั้นเสวียนเช่นกัน วรยุทธ์นี้ทำให้เขาถูกขนานนามว่าว่องไวอันดับหนึ่ง ในแดนปรมาจารย์เสวียน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์เสวียนระดับสาม แต่ความว่องไวนี้สามารถเทียบเท่ากับปรมาจารย์เสวียนระดับห้าได้!ถึงแม้ว่าเขาจะหวาดกลัวลั่วหงอวี๋ ถ้าใช้ความเร็วแบบนี้ ก็สามารถเอาชีวิตของหลินหยางได้!สถานที่เล็ก ๆเช่นเมืองลั่วนี้ มีปรมาจารย์เสวียนปรากฏตัวขึ้นก็สามารถให้เขาประหลาดใจมากพอแล้ว ปรมาจารย์เสวียนมีเก้าระดับ หนึ่งระดับหนึ่งชั้นฟ้า การเพิ่มขึ้นแต่ละระดับยากเหมือนขึ้นสวรรค์เขาไม่เชื่อว่าลั่วหงอวี๋จะมีพละกำลังเป็นปรมาจารย์เสวียนระดับห้า!ภายในเวลาชั่วพริบตา เขาเบิกตากว้าง สีหน้าปรากฏความเหลือเชื่อ ราวกับว่าได้เห็นผีจริง ๆเห็นลั่วหงอวี๋ปรากฏกายต่อหน้าของเขาโดยไม่มีลางเลยแม้แต่น้อย สีหน้าที่เรียบเฉยนั่น ราวกับไม่ใช่มนุษย์คนธรรมดาเดินดินทั่วไป เขามองไม่เห็นการเคลื่อนไหวใด ๆของลั่วหงอวี๋เลยสักนิด!“แก...”เขาตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง จนพูดไม่ออกแม้แต่คำเดีย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 386
“ไอ้แก่ ตอนนี้รู้สึกเสียใจแล้วใช่ไหมล่ะ?”หลินหยางกล่าวถากถางไอ้แก่นี่ด่าประจานตนเองไว้ไม่น้อย แน่นอนว่าตอนนี้จะถือโอกาสซ้ำเติมไม่ให้ได้ผุดได้เกิดไม่อย่างนั้นการเกาะชายกระโปรงผู้หญิงของฉันก็คงจะเสียเปล่าใช่ไหมล่ะ?!“นะ...นายท่านหลิน ผมผิดไปแล้ว ผมสมควรตาย ผมมีตาหามีแววไม่ ล่วงเกินนายท่านหลินแล้ว”“นายท่านหลินได้โปรดกรุณาถือซะว่าผมเป็นตดที่ผายออกมาก็แล้วกันครับ!”เหยาจงอดทนต่ออาการบาดเจ็บ พยายามคุกเข่าอย่างยากลำบาก ใบหน้าชราเต็มไปด้วยความต่ำต้อย โขกหัวดังโป๊ก ๆ“แกมันไอ้แก่หน้าหนา ไปเรียนรู้มาจากใคร?”หลินหยางกลับรู้สึกประหลาดใจ ไอ้แก่นี่ไม่เพียงแค่กำลังคู่ควรเป็นปรมาจารย์เสวียน หน้าก็หนาระดับปรมาจารย์เสวียนเช่นกันไถลเข่ามาได้อย่างค่อนข้างเป็นธรรมชาติ“ฉันเป็นไอ้แก่ ฉันเป็นไอ้หูข้างเดียว ฉันเป็นตาแก่สติเลอะเลือน ไม่คิดเลยว่าจะทุ่มเทชีวิตให้แก่หลูอ้าวตง! นายท่านหลินได้โปรดกรุณาเห็นแก่ที่ผมเป็นตาแก่สติเลอะเลือนด้วย ไว้ชีวิตผมสักครั้ง!”เหยาจงไม่มีมาดของปรมาจารย์เสวียนเลยแม้แต่น้อย หันไปพยายามโขกหัวให้แก่ปรมาจารย์อย่างหลินหยางหน้าผากของปรมาจารย์เสวียนอย่างเขาโขกจนแตก เห็นได้ว
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
