แชร์

บทที่ 205

ผู้เขียน: ด้านนอกด่านประตูห่านป่า
มู่หรงยิ่นกล่าว

เมื่อได้ยินประโยคนี้ หลินหยางก็เข้าใจในทันที

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุย มู่หรงยิ่นก็ได้ขับรถมาถึงหน้าประตูโรงแรมแล้ว

“ถึงแล้ว

มู่หรงยิ่นหันหน้ามาพร้อมกล่าว

หลินหยางจ้องมองประตูโรงแรมที่ด้านนอกหน้าต่างรถแวบหนึ่ง เขารู้ว่า ขอเพียงแค่เขาลงจากรถ เดินเข้าไปในโรงแรมกับมู่หรงยิ่น สาวสวยที่ผู้ชายในเมืองลั่วต่างเฝ้าปรารถนาคนนี้ ก็จะกลายเป็นผู้หญิงของเขา

“ส่งผมกลับไปที่หมู่บ้านตี้เหาเถอะ”

หลินหยางกล่าว

มู่หรงยิ่นคิดไม่ถึงว่า เธอพูดถึงขั้นนี้แล้ว รถก็มาจอดที่หน้าประตูโรงแรมแล้ว หลินหยางกลับปฏิเสธ

มู่หรงยิ่นอดสงสัยไม่ได้ หรือว่าเสน่ห์ของตนเองไม่มากพอ?

“คุณหลินเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่คิดไว้จริง ๆ ดูท่าเสน่ห์ของฉันจะไม่มากพอที่จะทำให้คุณหวั่นไหวสินะ”

มู่หรงยิ่นแววตาเศร้าหมองไปทันที สตาร์ทแล้วขับมุ่งหน้าออกจากโรงแรม

“อย่าเข้าใจผิด ผมไม่เคยเป็นสุภาพบุรุษ วันนี้ผมแค่ไม่มีเรี่ยวแรง เรื่องสำคัญขนาดนี้ ผมย่อมต้องทุ่มเทความพยายามเพื่อทำให้ดีที่สุด”

“วันหลังหาเวลาเหมาะสม ถ้าหากคุณยังยินดี ผมจะรับใช้อย่างเต็มที่”

รักษาผื่นพิษโลหิตให้ฉินอี๋หลิงกับจี้หมิ่น ใช้ปราณแท้ของเขาจนหมดเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 206

    เติ้งจิงขุยกลับหลังหันมาอย่างหวาดกลัว“คุณหลิน ผมแค่ถามไปอย่างงั้นเท่านั้นจริง ๆ ไม่ได้มีความคิดอื่นอย่างเด็ดขาดเลยครับ”“นายตื่นเต้นอะไร ฉันแค่อยากจะขอให้นายช่วยอะไรหน่อย”หลินหยางกล่าวอย่างไม่ใส่ใจเมื่อเติ้งจิงขุยได้ยินดังนั้น ก็ราวกับได้ยกภูเขาออกจากอก ถอนหายใจอย่างโล่งอก“คุณสั่งการมาได้เลย ขอเพียงแค่เป็นเรื่องที่ผมสามารถทำได้ ผมยินดีถวายตัวรับใช้แน่นอน”“ฉันต้องการรักษาอาการบาดเจ็บ จะถูกใครรบกวนไม่ได้ นายอยู่ที่นี่ช่วยอารักขาฉัน หากมีคนบุกเข้ามาโดยพลการ ฆ่าไม่เว้น ผลที่ตามมาทั้งหมดฉันรับผิดชอบเอง”หลินหยางรู้ว่าตอนนี้ตนเองมีศัตรูไม่น้อย โดยเฉพาะเว่ยต้ากัง เขาเป็นลูกสมุนของปรมาจารย์เฉิงคั่ว ที่ช่วยบริหารกิจการของตระกูลเฉิงแต่ตอนนี้ถูกเขากระทืบจนพิการ อีกฝ่ายจะต้องไม่มีวันเลิกราแน่ จะต้องมาแก้แค้นถึงที่แน่นอนถ้าหากสถานการณ์ปกติ หลินหยางย่อมไม่มีทางหวาดกลัว แม้ว่าปรมาจารย์ระดับห้าอย่างเฉิงคั่วมาด้วยตนเองก็ตาม หลินหยางอาศัยตัวเบาของวิชามังกรคชสารสะเทือนฟ้ากับวิชาอสนีบาตสามสหัสสะ ก็มีความสามารถในการต่อสู้เช่นกันแต่ตอนนี้เขาอยู่ในช่วงที่สภาพลย่ำแย่ที่สุด ถ้าหากเว่ยต้ากังพา

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 207

    เนื่องจากเพิ่มสมุนไพรที่เติ้งจิงขุยมอบให้ เดิมทีอาจจะต้องใช้เวลาครึ่งวันถึงจะสามารถฟื้นฟูปราณแท้ ตอนนี้อย่างมากสุดก็ประมาณสองชั่วโมงกว่า ก็สามารถฟื้นฟูไปถึงระดับสูงสุดได้เพียงแต่ว่าตอนนี้อาศัยเพียงแค่หญ้าน้ำลายมังกรเพียงต้นเดียว ไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาเลื่อนระดับต่อไปได้อีกแล้วเติ้งจิงขุยเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ราวกับเทพผู้พิทักษ์ประตูเวลาที่ผ่านไปแต่ละนาที เติ้งจิงขุยย่อมไม่อยากให้มีใครก็ตามมาก่อความวุ่นวายแต่บ่อยครั้ง ที่เรื่องราวมักไม่เป็นไปตามที่คาดหวังประตูใหญ่ของคฤหาสน์ถูกรถพุ่งชนเข้ามา รถเก๋งสีดำคันหนึ่งพุ่งเข้ามาที่สวนดอกไม้ ด้านหลังยังมีรถตามมาอีกสามคันเติ้งจิงขุยลุกขึ้นยืน ในเมื่ออีกฝ่ายได้มาหาเรื่องถึงที่แล้ว ถ้าอย่างนั้นเขาก็ทำได้แค่เพียงรักษาสัญญาเท่านั้น ห้ามให้ใครเข้าไปในบ้านเว่ยต้ากังลงมาจากในรถคันที่สอง คนที่ลงมาจากรถพร้อมเขายังมีซุนเป้าที่ถูกหลินหยางทำร้ายจนแขนหักข้างหนึ่งคืนนั้นซุนเป้าเองก็ได้รับความอัปยศอดสูเช่นกัน แขนหักไม่พอ ยังถูกบังคับให้เลียรองเท้าของเด็กนั่งดริ๊งประจำสถานบันเทิงเฟิ่งหวงอีกด้วยหลังเกิดเรื่องซุนเป้าจึงไปที่โรงพยาบาล เพื่อรา

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 208

    “สุนัขของตระกูลไหนมาก่อความวุ่นวายที่นี่?”เติ้งจิงขุยรู้จักเว่ยต้ากัง เขาเคยไปสถานบันเทิงเฟิ่งหวง เพียงแต่ว่าในฐานะที่เขาเป็นยอดฝีมือระดับแปด จึงไม่ได้เห็นหัวเว่ยต้ากังที่เติ้งจิงขุยหวาดกลัวคือตระกูลเฉิง คือมหาปรมาจารย์เฉิงคั่ว คือแม่ม่ายดำเฉิงหว่านฉิง ไม่ใช่เว่ยต้ากัง“เติ้งจิงขุย? ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?”เว่ยต้ากังเห็นเติ้งจิงขุย ก็ตกตะลึงไปทันที“นี่คือบ้านของนาย? หรือว่าที่ไอ้สารเลวแซ่หลินนั่นกล้าไปทำตัวกำเริบเสิบสารที่สถานบันเทิงเฟิ่งหวงของฉัน ซ้ำยังกล้าทำร้ายลูกน้องของฉัน ที่แท้ก็เป็นเพราะมีแกคอยสนับสนุนเขาอยู่เบื้องหลัง เกรงว่าเขาประเมินแกสูงไป แกต้านเอาไว้ไม่อยู่หรอก!”ปกติเว่ยต้ากังย่อมไม่มีทางล่วงเกินยอดฝีมือระดับแปดอย่างเติ้งจิงขุยแน่แต่วันนี้กล่องดวงใจของตนเองถูกทำลายแล้ว ความแค้นใหญ่หลวงครั้งนี้ อย่าว่าแต่ระดับแปดอย่างเติ้งจิงขุยเลย แม้ว่าจะเป็นปรมาจารย์ฝึกยุทธ ก็ต้องสู้กันสักตั้ง“แกพูดบ้าอะไรวะ? ฉันมีอะไรดี ถึงได้กล้าไปหนุนหลังคุณหลิน ฉันเพียงแค่ช่วยคุณหลินเฝ้าบ้านแค่นั้นเอง”เติ้งจิงขุยเบะปากกล่าว“แกเฝ้าบ้านให้ไอ้สารเลวแซ่หลิน? เติ้งจิงขุยเอ๊ยเติ้งจิงขุย อย่

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 209

    เติ้งจิงขุยครุ่นคิดครู่หนึ่ง ยังคงตัดสินใจที่จะยืนอยู่ข้างหลินหยาง เขาอยากจะลองพนันกันสักตั้ง!เติ้งจิงขุยเชื่อสายตาของตระกูลมู่หรง แล้วก็เชื่อการวิเคราะห์ของเฉาเค่อหมิงกับฉีอีซินพวกเขาที่มีต่อหลินหยางถ้าหากพนันถูก เขาก็จะได้รับผลประโยชน์มหาศาลแม้ว่าจะพนันแพ้แล้ว จ้าวเหวยหมิงเอาชนะเขาได้ แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้เช่นกัน อย่างมากก็แค่ย้ายถิ่นฐานออกจากเมืองลั่ว“เติ้งจิงขุย นายน่าจะรู้ดีมากว่า นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ถ้าหากนายไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ก็อย่าโทษที่ฉันไม่ให้เกียรติ อาศัยนายก็ยังขัดขวางฉันเอาไว้ไม่ได้หรอก และการล่วงเกินตระกูลเฉิงของพวกเรา นายรู้ถึงผลที่ตามว่าคืออะไร? ที่เมืองลั่ว ก็ไม่มีที่ให้นายซุกหัวนอนแล้ว”ถึงแม้ว่าจ้าวเหวยหมิงจะความสามารถเหนือชั้นกว่า แต่เมื่อเกิดการลงมือกันขึ้นมา เขาไม่สามารถเอาชนะเติ้งจิงขุยได้ทันที ดังนั้นขอเพียงแค่ไม่รบแต่สยบทหารของข้าศึกได้ ทำให้เติ้งจิงขุยถอยออกไปได้ ก็ประหยัดแรงและแรงได้เติ้งจิงขุยเงียบขรึมไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว“ฉันยังอยากจะลองพนันดูสักตั้ง”“พนันอะไร?”“พนันว่าคุณหลิน เหนือกว่าตระกูลเฉิง ต่อไปเขาจะกลายเป

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 210

    กระบวนท่าผนึกลิงเฒ่าเป็นหนึ่งในสุดยอดกระบวนท่าในฝ่ามือแปดอัฏลักษณ์ พลังทำลายแข็งแกร่ง เติ้งจิงขุยถูกกระบวนนี้ ลอยกระเด็นออกไป เลือกพลุ่งพล่านเต็มลำคอ แต่ถูกเขาพยายามกลืนกลับลงไปเติ้งจิงขุยพุ่งทะยานตัว พลิกตัวกลับ จ้าวเหวยหมิงโจมตีเป้าหมายไม่หยุด ในทางกลับกันยังโจมตีกลับไปอีกครั้งเติ้งจิงขุยลุกขึ้นแต่ไม่ทันป้องกันตัว ทำได้เพียงเอามือทั้งสองข้างป้องกันที่บริเวณหน้าอกเอาไว้เท่านั้น ถูกจ้าวเหวยหมิงใช้ฝ่ามือแปดอัฏลักษณ์โจมตีลอยกระเด็นออกไปอีกครั้ง กระแทกเข้าเสาหินที่ประตูเสียงดังกร๊อบ!กระดูกบนร่างกายของเติ้งจิงขุยหักหลายท่อน ครั้งนี้อดทนไม่ไหวอีกต่อไป พ่นเลือดคำโตออกมา ราวกับว่าสูญเสียกำลังรบไปแล้ว“ถึงแม้ว่าจะเป็นระดับแปดเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันอยู่ดี นี่ก็คือความแตกต่างของการวิชาการต่อสู้ของจีนกับวิชาการต่อสู้ของต่างประเทศ นี่ก็คืออานุภาพของฝ่ามือแปดอัฏลักษณ์สกุลเฉิงจ้าวเหวยหมิงเห็นว่าเติ้งจิงขุยได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็ไม่ได้ลงมืออีกต่อไปถึงอย่างไรเติ้งจิงขุยในเวลานี้ จะอยู่หรือตายได้ถูกเขาควบคุมเอาไว้ในกำมือแล้วแพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร ในเมื่อแพ้แล้ว เติ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 211

    “เว่ยต้ากัง ทำไมอาการบาดเจ็บของคุณหายเร็วจัง? จะรีบมาตายเหรอ?”หลินหยางชำเลืองมองเว่ยต้ากัง“ไปแม่มึงสิ! ไอ้เชี่ยเอ้ย! วันนี้คุณชายสามจ้าวยังอยู่ที่นี่ ไม่งั้นแกได้ตายแบบไม่มีที่ฝังศพอยู่ที่นี่แน่!”เว่ยต้ากังโกรธจนขึ้นหน้า กัดฟันพูด “ก็ขึ้นอยู่กับเขาเหรอ?” หลินหยางเบี่ยงเบนความสนใจไปที่ร่างของจ้าวเหวยหมิง “คุณคือหลินหยางใช่ไหม? ทำไม? คุณคิดว่าผมจะลงมือเอง แล้วยังฆ่าคุณอีกเหรอ?”จ้าวเหวยหมิงกล่าว“คุณไม่พอ ถ้าวันนี้เฉิงคั่วไม่มาเอง อาจจะไม่มีโอกาสก็ได้”หลินหยางกล่าวอย่างตรงไปตรงมาก่อนหน้านี้ปราณแท้ของเขาเคยสูญเปล่า หากว่าไม่มีเฉิงคั่วจริง ๆ เขาคงเลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่เป็นคู่ต่อสู้ ทั้งยังหนีไม่รอดอีก แต่ในขณะนี้ แม้ว่าเฉิงคั่วจะมาเองแล้ว ก็พ่ายแพ้ราบคาบ!แม้ว่าระดับของเขาจะต่ำกว่าเฉิงคั่วถึงห้าระดับก็ตาม แต่สำหรับพลังด้านการต่อสู้ที่แท้จริง ก็ไม่ได้วัดกันที่ระดับเสมอไปหลินหยางมีความมั่นใจนี้ จนเขาสามารถโจมตีปรมาจารย์ระดับห้าจนพ่ายแพ้ได้! “ขี้โม้หน้าไม่อาย! คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? แถมยังอยากให้ท่านปรมาจารย์ลงมือเองอีก? คุณมีสิทธิ์อะไรไปแตะต้องเขา”จ้าวเหวยหมิงหัวเราะเหน

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 212

    “แก! นี่แกเป็นปรมาจารย์เหรอ!”หน้าของจ้าวเหวยหมิงสะท้านไปด้วยสีหน้าแห่งความตื่นเต้นและประหลาดใจ ดวงตาเบิกโพลงโต ช่างเหลือเชื่อจริง ๆ เขาชัดเจนมากในพลังอำนาจของฝ่ามือม้าป่า แม้แต่รุ่นพี่ของเขาสื่อเหวยจวินซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับเก้ายังไม่อาจต้านทานได้อย่างง่ายดาย ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากการต่อต้านเช่นนี้แล้วไม่มีทางไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เลย ไม่มีแม้แต่ร่องรอย ในทางกลับกันยังทำให้ตัวเองสะท้านถอยไปด้านหลังได้ เว้นแต่ว่าเป็นท่านปรมาจารย์!ปรมาจารย์จะมีปราณแท้ที่ปกป้องร่างกาย ตราบใดที่ปราณแท้ยังไม่เหี่ยวเฉา เพียงแค่ยืนขึ้นแล้วใช้มานะสร้างระดับสูงลงมือ ก็ไม่ได้รับการบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย แต่จ้าวเหวยหมิงก็ยากที่จะเชื่อว่า พ่อหนุ่มอายุน้อยที่อยู่ต่อหน้าเขาตรงนี้ หลินหยางที่เพียงยี่สิบต้น ๆ จะเป็นปรมาจารย์ฝึกยุทธได้ “นี่มันเป็นไปไม่ได้! ที่เมืองลั่วมีปรมาจารย์เพียงแค่สี่ท่านเท่านั้น นอกจากปรมาจารย์ทั้งสี่ท่านนี้แล้ว ก็มีเพียงแค่นายกรัฐมนตรีเมืองเหยียนและนายพลจ้าวแห่งกองทหารรักษาการณ์เท่านั้นที่เป็นปรมาจารย์ ”แม้ว่าความเป็นจริงจะปรากฏต่อหน้าต่อตาแล้ว แต่จ้าวเหวยหมิงก็ยังคงไม่เชื่อ ถ้า

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 213

    เว่ยต้ากังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา ทำได้เพียงแค่มองเท้าของหลินหยาง จนตรอกราวกับสุนัข“ปรมาจารย์หลิน ท่านช่างใจกว้าง โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด ถือซะว่าเห็นแก่หน้าคุณหนูหว่านฉิงเถอะขอรับ ให้อภัยชีวิตของหมาตัวผมยินดีสละทรัพย์สินทั้งหมดของผมเพื่อไถ่ชีวิตตัวเองไว้”เว่ยต้ากังคิดอย่างชัดเจนแล้ว ว่าจะอามารถออกไปได้เพียงแค่คำพูดนี้เท่านั้น เขาจะรีบเก็บเงินแล้วออกไปจากเมืองลั่วแห่งนี้ แล้วจะไม่กลับมาอีก “หน้าของตระกูลเฉิง ผมให้ได้ แต่หน้านี้ แลกได้เพียงแค่การตายของจ้าวเหมยหมิงเท่านั้น ไม่งั้นก็แลกกับชีวิตหมา ๆ ของคุณ ส่วนทรัพย์สินของคุณน่ะ ยังไม่ได้อยู่ในสายตาของผม”หลังจากที่หลินหยางพูดคำนี้ออกไป ก็ไม่ได้ให้อกาสเว่ยต้ากังพูดอีก ผ่ามือข้างหนึ่งตบเข้าที่หน้าผากของเว่ยต้ากัง จากนั้นเว่ยต้ากังก็สิ้นชีพทันที ร่างของเขาล้มลงบนพื้น ทั่วทั้งร่างไม่ได้มีบาดแผลใด ๆ ซุนเป้าและลูกสมุนทั้งสี่คนต่างก็ได้เห็นการตายอันน่าสลดของเว่ยต้ากังต่อหน้าต่อตา ก็พากันกลัวจนหมดสติไป นี่ก็คือสถานะและความน่าเกรงขามของปรมาจารย์ ครอบงำด้านหนึ่ง มีอธิพลต่อความเป็นความตายพวกเขาทั้งห้า ไม่สามารถทำตัวเองให้มั่นคงได้ เป

บทล่าสุด

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 610

    “ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 609

    เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 608

    “ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 607

    “แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 606

    ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 605

    เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 604

    “เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 603

    ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ

  • เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง   บทที่ 602

    หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status