บทที่ 176

ในใจของอวี๋ผิงคำนวณเรื่องพวกนี้ แน่นอนว่าหลินหยางมองแวบเดียวก็รู้แล้ว

“ในเมื่อน้าสำนึกผิด ถ้าอย่างนั้นก็ทำเหมือนกับเหลียงควน รับราคาของการทำผิดเถอะ”

สำหรับอวี๋ผิง หลินหยางกลับไม่ได้ทำให้แขนของเธอหักทันที แต่สะกดจุดบนตัวของเธอสองสามจุด ด้วยวิธีกดจุดที่เฉพาะ ปิดกั้นตำแหน่งลมปราณทั้งสามจุดของอวี๋ผิง

จุดลมปราณสามจุดนี้ไม่ถึงแก่ชีวิต แต่จะทำให้อวี๋ผิงอาการกำเริบทุกวันวันละครั้ง ทุกครั้งที่อาการกำเริบ จุดลมปราณสามจุดเจ็บราวกับถูกเข็มเงินทิ่ม ความเจ็บปวดแบบนี้ไม่สามารถผ่อนคลายได้ด้วยการใช้ยา

“เอาละ พวกเธอสองคนรีบหายไปจากตรงหน้าของฉันเดี๋ยวนี้ ต่อไปห้ามไม่ให้เข้ามาเหยียบในบ้านของฉันแม้แต่ก้าวเดียว”

หลินหยางพูดจบ หันหลังกลับแล้วเข็นวีลแชร์ของเสิ่นลี่หมินกลับไป

เมื่ออวี๋ผิงเห็นหลินหยางแค่สะกดจุดไม่กี่จุดบนตัวของเธอ เธอก็ไม่รู้สึกถึงความผิดปกติใด ๆ แต่ก็มีสิ่งที่คาดคิดไม่ถึงอยู่เล็กน้อย

“แค่...แค่นี้ก็ไม่มีอะไรแล้วเหรอ?”

อวี๋ผิงกล่าวอย่างประหลาดใจ

“ไม่มีอะไรก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

หลิ่วฟู่อวี่ลากอวี๋ผิง ไม่กล้าหยุดชะงักแม้แต่ครู่เดียว ออกจากสวนดอกไม้ก็รีบขับรถกลับบ้านท