LOGINShare
เจ้าสาวมาเฟีย [05] บุคคลอันตราย
Last Updated:
2025-03-02 16:23:39เธอเดินออกจากห้องนั้นมาพร้อมกับอาการหวาดกลัว ภาพแม็กซ์เวลล์บีบรัดคอและใช้มีดลูบไล้หน้าเธอยังติดตามาถึงตอนนี้ เหงื่อมากมายไม่รู้มาจากไหนผุดขึ้นมาเต็มใบหน้าเธอ เนื้อตัวสั่นเทาจนแทบไม่มีแรงเดินต่อ
เธอตัดสินใจนั่งเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนกลับคอนโดมิเนียม ขืนกลับตอนที่สติยังไม่คงที่ เสี่ยงเกิดอุบัติเหตุอย่างแน่นอน เริ่มมั่นใจแล้วว่าแม็กซ์เวลล์ไม่ใช่คนดีอย่างที่ใครเข้าใจ กลิ่นอายความเลวที่แผ่ออกมาจากตัวเขาขนาดนั้นไม่มีทางใช่คนดี เพื่อนเธอเคยเล่าประวัติผู้ชายคนนั้นให้ฟังคร่าวๆ ตอนแรกเธอเชื่อแบบนั้น แต่หลังจากเหตุการณ์เมื่อกี้มันทำให้เธอเปลี่ยนความคิดทันควัน "คนสวย มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียว" "หลงทางมาเหรอจ๊ะ" เสียงผู้ชายสองคนที่ดังขึ้น ช่วยฉุดรั้งณิชาออกจากภวังค์ความคิด เธอค่อยๆ ลุกขึ้น ถอยห่างจากชายฉกรรจ์สองคนอัตโนมัติตามสัญชาตญาณของตัวเอง "ทำไมต้องมองพวกเราด้วยสายตาแบบนั้นด้วย กลัวเหรอ" "ถึงหน้าตาพวกพี่สองคนจะโหด แต่จริงๆ แล้วพวกพี่ใจดีมากนะ โดยเฉพาะกับคนสวยๆ แบบน้องสาว" "อย่าเข้ามานะ" ความกลัวทำให้เธอเริ่มออกคำสั่งกับชายทั้งสองเพื่อกันไม่ให้พวกเขาเข้ามาใกล้เธอมากกว่านี้ "นอกจากคำสั่งเจ้านาย พวกพี่สองคนไม่ฟังคำสั่งใครหรอก พวกเราไปหาที่นั่งดื่มแล้วคุยกันก่อนดีไหม" "นั่นนะสิ จะรีบไปไหนล่ะ" "อย่ามาจับตัวฉันนะ" เธอสะบัดแขนออกก่อนที่ชายคนนั้นจะเข้ามาจับตัวเธอ ในจังหวะหมุนตัวเตรียมวิ่งหนี ร่างของเธอได้กระแทกเข้ากับบางคนจนเกือบพลาดท่าล้ม โชคดีที่คว้าคอเสื้อเขาคนนั้นไว้ได้ทัน ปึก! "อ๊ะ!" กลิ่นหอมที่เพิ่งสัมผัสมาก่อนหน้านี้พลันทำให้หัวใจเธอกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง เธอค่อยๆ ช้อนสายตามองใบหน้านั้นเพื่อให้แน่ใจว่าเขาคือคนที่เธอคิดเอาไว้ นัยน์ตาดำขลับรับกับความเย็นชา ใบหน้านิ่งขรึมไร้ซึ่งอารมณ์ เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...แม็กซ์เวลล์ "พวกผมสองคนเห็นผู้หญิงคนนี้มาทำลับๆ ล่อๆ ตรงนี้ก็เลยจะไล่ให้ออกไป" "พวกมึงไปได้แล้ว เดี๋ยวกูจัดการเอง" "ครับ" ชายฉกรรจ์สองคนเดินออกไปอย่างนึกเสียดายในตัวณิชา หากเจ้านายหนุ่มไม่โผล่มาก่อน ผู้หญิงคนนี้ไม่รอดมือพวกเขาไปอย่างแน่นอน "คนของนายเหรอ" "ใช่" "นายทำงานอะไรกันแน่" "เธอจะรู้เรื่องส่วนตัวฉันไปทำไม" "ฉันต้องรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับนาย อย่าลืมสิว่าอีกไม่กี่วัน เราสองคนต้องแต่งงานกันแล้ว" "บางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้" แม็กซ์เวลล์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ณิชายืนเคว้งอยู่คนเดียว เธอเดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง สายตามองไปยังแม็กซ์เวลล์และกลุ่มเพื่อน ตรงนั้นมีผู้หญิงหน้าตาสะสวยนั่งรายล้อมไม่เว้นแม้กระทั่ง…ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ "แกหายไปไหนมาตั้งนานยัยณิ แล้วนี่แกเอาเสื้อใครมาใส่" "เมื่อกี้ออกไปสูดอากาศข้างนอกมา มีรถจากไหนไม่รู้ขับเหยียบโคลนกระเด็นถูกเสื้อฉัน เขาเลยเอาเสื้อเขามาให้ฉันเปลี่ยน" รู้ว่าเป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเท่าไรนัก แต่คิดว่าเพื่อนเธอเชื่อเพราะแต่ละคนเริ่มเมากรึ่มแล้ว "อ๋อ เออนี่ยัยณิ ตอนฉันไปเข้าห้องน้ำ ได้ยินผู้หญิงจับกลุ่มคุยกัน บอกว่าผับเนี่ยว่าที่สามีแกเป็นเจ้าของ" "ไม่ใช่ว่าที่สามีฉัน ว่าที่สามีพี่สาวฉันต่างหาก แล้วแกรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นมาอีก พูดมาให้หมดเลย" "แกดูเหมือนเกลียดเขามากเลยนะยัยณิ" "ก็...ระดับนึง" "แกเห็นแก๊งเพื่อนเขาไหม" "เห็น" "แก๊งนั้นนะ ขึ้นชื่อว่าเสือผู้หญิงทั้งกลุ่ม ยกเว้นคนที่ชื่อออสติน คนนี้ถอดเขี้ยวเล็บแล้ว อังเดรและมังกร เสือผู้หญิงแบบเปิดเผย ส่วนแม็กซ์เวลล์...รายนี้ค่อนข้างเย็นชา เอาแน่เอานอนไม่ได้" "...." "เดาทางยาก แกดูแววตาเขาสิ แทบไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงข้างกายเลย แก๊งนั้นนะ นอกจากขึ้นชื่อเรื่องเสือผู้หญิงแล้ว...ยังเป็นบุคคลอันตรายอีกด้วยนะ" ดรีมกระซิบลงใบหูเธอเบาๆ "บุคคลอันตราย? หมายถึง...คนไม่ดีนะเหรอ" "ไม่แน่ใจเหมือนกัน ฉันรู้มาเท่านี้" เธอไม่ถามอะไรดรีมต่อ สายตามองไปยังแม็กซ์เวลล์อีกครั้ง เขาเงยหน้าสบตาเธอเช่นกัน ราวกับรู้ว่ากำลังถูกเธอมอง เธอละจากเขา แล้วหยิบแก้วน้ำสีเหลืองอำพันมากระดกดื่ม วันต่อมา ณิชาเดินถือแก้วกาแฟดำเดินมานั่งโซฟา หยิบรีโมตมาเลื่อนดูรายการต่างๆ ในตอนเช้าทางโทรทัศน์ ก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พอมองดูพบว่าเป็นแม่ของเธอ "คะแม่" (เที่ยงนี้มาทานข้าวที่โรงแรมบุรินนะณิ พอดีว่าครอบครัวแม็กซ์เวลล์เขาชวนและอยากทำความรู้จักกับณิให้มากขึ้น) "ณิหรือพี่ชากันแน่คะ" (ไหนๆ ก็จะต้องแต่งงานแทนพี่เราแล้ว ช่วยมาตามนัดด้วยนะณิ) "เอาเข้าจริงๆ ณิอยากบินกลับต่างประเทศตอนนี้ด้วยซ้ำ" (แม่รู้ว่าณิไม่อยากทำ แต่เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วไง) "ณิรู้ ณิถึงไปไหนไม่ได้นี่ไงคะ" (ขอบคุณณิมากนะลูก แม่รักณินะ) "ณิก็รักแม่นะคะ" เธอวางสายจากคนเป็นแม่ พร้อมถอนหายใจออกมาเบาๆ หยิบแก้วกาแฟดำขึ้นมาจิบ หวังให้รสชาติเข้มข้นของกาแฟช่วยปลอบประโลมความเครียดของเธอ เสียงออดที่ดังขึ้นทำให้เธอชะงักแก้วกาแฟ ก่อนจะวางลง เดินตรงยังไปประตู มองผ่านตาแมวเล็กๆ ดูว่าใครมา ภาพแม็กซ์เวลล์กำลังยืนมองผ่านตาแมวจากด้านนอก ราวกับรู้ว่าเธอกำลังมองเขาอยู่ ปังๆ! เขาเปลี่ยนจากกดออดเป็นทุบประตูแทน เธอที่ยืนหลังประตูสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ คำถามหนึ่งผุดขึ้นมาคือ เขารู้จักที่อยู่ของเธอได้ยังไงในเมื่อเพิ่งเจอกันไม่นานมานี้ ปังๆ! แม็กซ์เวลล์ทุบประตูอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายเธอจึงจำใจเปิดให้เขาเพราะไม่มีทางเลือก ตอนนี้บริษัทครอบครัวเธอ ไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือครอบครัวเขา ยอมไปก่อนพอถึงเวลาค่อยเอาคืน "นายมีธุระอะไร" "แม่ฉันให้มารับเธอไปทานข้าวเที่ยงนี้" "อีกตั้งสองชั่วโมง" "ระหว่างรอถึงเวลานัด พวกเราสองคนก็หาอะไรสนุกๆ ทำก่อนสิ" แววตาคนตรงหน้าเริ่มจุดประกายความร้ายกาจ เขาดันร่างเธอเข้าไปข้างใน ส่วนตัวเองก้าวตามเข้ามาติดๆ ประตูถูกปิดลงโดยเขา "ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้" "เมื่อคืนยังไม่ได้ทบทวนท่าให้เลย ชดเชยให้วันนี้เอาไหม?" "ไม่! ออกไปจากห้อง...ว้าย!!" พูดไม่ทันขาดคำ ก็หงายหลังล้มลงโซฟาข้างหลัง เพราะมัวแต่ระวังแม็กซ์เวลล์เลยไม่ทันได้มองอะไร แม็กซ์เวลล์หัวส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ จ้องมองเนื้ออวบอูมที่นูนเด่นผ่านชั้นในลายลูกไม้ เขาเลียริมฝีปากตัวเองราวคนหื่นกระหาย ขณะที่นัยน์ตาดำขลับอบอวลไปด้วยอารมณ์ปรารถนาRelated chapters
เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [06] ผู้ชายสารเลว NC+++
"นายจะทำอะไร" เธอถามเขาเสียงสั่น ภาพแม็กซ์เวลล์ยืนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองทำเธอหวั่นใจไม่น้อย กลัว...กลัวเขาจะทำเหมือนคืนแรกที่ทำกับเธอ แววตาเขาใช้มองเธอตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากนักล่าที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ "ฉันพูดได้เหรอ" คิ้วดกดำเลิกขึ้นพร้อมเอ่ยถามคนตัวเล็ก ยิ่งเห็นแววตาเธอจุดประกายความกลัวมากเท่าไร เขายิ่งสะใจมากเท่านั้น เข็มขัดหนังถูกดึงออกจากกางเกงสีเข้ม ตวัดใส่พื้นเสียงดัง พานทำณิชาสะดุ้งโหยงด้วยความหวาดหลัว"ยะ...อย่าเข้ามานะ" "หึ ไม่อยากรับรู้ความรู้สึกของนั้นเหรอ คืนนั้นเราสองคนมีความสุขกันมากเลยนะ""ไม่..." แรงจะพูดยังไม่มีเพราะมัวแต่หวาดกลัวคนตรงหน้า เธอดึงตัวเองขึ้นจากโซฟาเตรียมวิ่งหนีเขา ทว่าเขากลับไวกว่า คว้าแขนเธอไว้แล้วผลักเธอลงโซฟาอีกครั้ง ก่อนจะเข้ามาคร่อมร่างเธอพร้อมใช้เข็มขัดพันธนาการข้อมือไว้แน่นหนาไม่ให้เธอต่อต้าน "ว้ายย!! ปะ...ปล่อยฉันนะ ถ้านายทำอะไรฉัน ฉันจะบอกทุกคนว่านายข่มขืนฉัน!""คืนนั้นไม่เห็นว่าเธอมีท่าทีต่อต้านฉันเลยนะ สมยอมด้วยซ้ำ""นายมันน่ารังเกียจ""หึ คนน่ารังเกียจคนนี้ จะไม่ทำให้เธอผิดหวังอย่างแน่นอน" แควกก!!เขาฉีกชุดนอนเธอขาดออกจากกัน หน้าอกที่ไร้ก
Last Updated : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [07] เจ้ากรรมนายเวร
เธอยืนมองตัวเองในชุดเจ้าสาวขาวสะอาดตาสวยหรูหรา ความจริงแล้ว หากชีวิตเธอเปรียบดั่งนิยายเรื่องหนึ่ง วันนี้มันคงเดินทางมาถึงตอนจบของเรื่อง ทว่าในความเป็นจริง...มันเพิ่งเริ่มต้น การแต่งงานคือความฝันของใครหลายคน ใช่...ถ้าคู่ชีวิตของเราต่างเป็นคนที่เรารักและมีใจให้กัน ต่อให้คนผู้หญิงในชุดเจ้าสาวนี้เป็นพี่สาวเธอ เธอก็อยากให้ณัชชาได้มีโอกาสเลือกชีวิตของตัวเอง ไม่ใช่การถูกจับคลุมถุงชนแบบนี้ "คุณณัชชาคะ งานใกล้เริ่มแล้วค่ะ""อืม" เธอหันไปตอบสั้นๆ กับเจ้าของประโยคเมื่อครู่ พลางแค่นยิ้มกับตัวเองในกระจก นี่เธอต้องเล่นละครรับบทเป็นพี่สาวตัวเองจริงเหรอ? น่าขันสิ้นดีเธอเดินออกมายืนหน้าประตูห้องโถงจัดงาน โดยภายในมีเสียงพิธีคอยดำเนินการอยู่ อยู่ดีๆ ผู้หญิงคนที่เข้ามาหาเธอก่อนหน้านั้นได้วิ่งหน้าตื่นมา"คุณณัชชาคะ เอ่อ...พอดีมีบางอย่างผิดพลาดนิดหน่อย ถ้าประตูเปิดออก คุณณัชชาเดินไปรอบนเวทีก่อนเลยนะคะ""ปกติต้องเดินไปพร้อมเจ้าบ่าวไม่ใช่เหรอ?""ค่ะ แต่ว่าตอนนี้ จะ..เจ้าบ่าวยังไม่มาเลยค่ะ""เหอะ! ไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี" เธอแค่นหัวเราะเย้นหยัน เพียงไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นประตูไม้บานใหญ่ได้ค่อยๆ ถูกเปิดออก น
Last Updated : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [08] ปีศาจแม็กซ์เวลล์ NC+++
ณิชานั่งมองแม็กซ์เวลล์ซึ่งยืนสูบบุหรี่อยู่ระเบียงตรงห้องนอนด้วยอารมณ์คุกรุ่น เมื่อวานเขาเพิ่งทำเรื่องอย่างว่ากับเธอแล้วยังมีหน้ามาร่วมพิธีแต่งงาน หากทุกคนรู้ธาตุแท้ผู้ชายคนนี้ ไม่อยากคิดเลยว่าเขายังกล้าทำหน้าเหมือนทองไม่รู้ร้อนอีกไหม สิ่งหนึ่งที่เธอมั่นใจก็คือ...เธอเกลียดเขาเธอเดินเข้ามาในห้องน้ำ เอื้อมมือขึ้นมาปลดเครื่องประดับทุกชิ้นวางลงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าลายหินอ่อน รอยสักที่เขาทิ้งเอาไว้บนร่างกาย มองทีไรมันหวนทำให้เธอนึกถึงเรื่องอัปยศที่ผู้ชายคนนั้นกระทำกับเธอไม่ได้แกร๊กเธอหันขวับ เมื่อได้ยินเสียงปลดล็อกประตูห้องน้ำ เจ้าของการกระทำอุกอาจเป็นใครไม่ได้นอกจากแม็กซ์เวลล์ "นายเข้ามาได้ยังไง""กุญแจสำรอง""ไร้มารยาท" "ว่าฉันไร้มารยาทก็ไม่ถูก อย่าลืมสิว่าฉันเป็นเจ้าของบ้าน" เขากอดอกพิงขอบประตูสนทนากับเธอด้วยโทนเสียงเรียบนิ่ง บอกตามตรง เธอเดาอะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแววตาคู่นั้นที่เขามองเธอกำลังคิดอะไรอยู่ หากเป็นผู้หญิงคนอื่นอาจจะมองเขาว่าน่าค้นหา แต่สำหรับเธอคงไม่"นายควรให้เกียรติฉันในฐานะภรรยา ไม่ใช่ไร้มารยาทเหมือนที่กำลังทำอยู่""ใครสน" แม็กซ์เวลล์ตอ
Last Updated : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [09] คนบ้าอำนาจ
เช้าวันต่อมาแสงแดดอ่อนๆ สาดส่องผ่านระเบียงห้องนอนเข้ามาตกกระทบกับร่างเปลือยเปล่าที่นอนหลับบนเตียง ณิชาส่งเสียงในลำคอเบาๆ ก่อนจะเปิดเปลือกตาออก ความรู้สึกเมื่อตื่นนอนขึ้นมาแล้วสัมผัสได้ก็คือความเจ็บตรงช่วงล่างและอาการครั่นเนื้อครั่นตัวเธอฝืนความเจ็บปวดดึงศีรษะขึ้นจากหมอนใบใหญ่ นั่งพิงหัวเตียงด้วยความรู้สึกว่างเปล่า น้ำตาเริ่มไหลรินหยดลงผิวหน้าแก้มเพียงแค่นึกถึงเหตุการณ์แสนเลวร้ายเมื่อคืน แกร๊กสายตาเบือนมองเสียงปลดล็อกประตูห้องน้ำ พบว่าเป็นแม็กซ์เวลล์ในสภาพพันผ้าขนหนูผืนเดียวรอบเอวสอบ ใบหน้าเขายังคงเรียบเฉยไร้อารมณ์เช่นเคย เธอกำผ้าห่มแน่นเพื่อระบายความรู้สึกแค้นใจ "มองฉันด้วยสายตาแบบนั้น คงอยากเอาคืนฉันใจจะขาดล่ะสิ" มาเฟียหนุ่มพูดจากระแนะกระแหนใส่ณิชา นั่นยิ่งทำให้โทสะภายในใจหญิงสาวประทุรุนแรงขึ้นกว่าเดิมปึก!เธอปาหมอนใบใหญ่หมายให้โดนหน้าแม็กซ์เวลล์ ทว่าเขากลับปัดออกอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาดำขลับเริ่มฉายความน่ากลัวออกมา ก่อนจะก้าวขาขึ้นไปบนเตียงนอน เลื่อนมือขึ้นมาบีบคางเรียวเล็กจนแทบละเอียดคามือ"อื้อ!""เมื่อคืนยังไม่เข็ดใช่ไหม?""ปล่อยฉันนะแม็กซ์เวลล์!" เธอพยายามแกะมือแม็กซ์เวลล์ซึ่
Last Updated : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [10] สอบสวนคนปากแข็ง
เธอเดินตามแม็กซ์เวลล์เข้ามาในบริษัทยักษ์ใหญ่ใจกลางเมือง โดยมีชายชุดดำจำนวนหนึ่งคอยประกบหลังเพื่อรักษาความปลอดภัย เคยได้ยินชื่อบริษัทเขา แต่ไม่เคยได้มาเยือนสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ย่ำก้าวเข้ามาภายในถูกตกแต่งสวยหรู พนักงานยิ้มแย้มดูเป็นมิตร ไม่แปลกใจเลยทำไมบริษัทเขาถึงเป็นที่รู้จักทั้งในและต่างประเทศ นักลงทุนหลายคนต่างอยากร่วมทำธุรกิจกับแม็กซ์เวลล์ นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ต้องพยายามอะไรมากมาย ก็มีเหล่านักลงทุนติดต่อมาหาด้วยตัวเอง"สวัสดีค่ะคุณณัชชา ยินดีต้อนรับสู่บริษัทเอ็มซีกรุ๊ปนะคะ" พนักงานคนหนึ่งเข้ามาทักทาย ระหว่างกำลังยืนรอลิฟต์ เธอส่งยิ้มให้เจ้าของใบหน้าเป็นมิตรสองคน ไม่ทันได้เริ่มต้นสนทนาด้วย ประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออก ทำให้เธอต้องรีบก้าวเท้าตามแม็กซ์เวลล์เข้าไป"เธอไม่ควรทำตัวสนิทกับพนักงานให้มาก""ทำไม""เพราะเธอเป็นเจ้านายพวกเขา""แล้วยังไง ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ อีกอย่าง ถ้าอยากได้ใจพวกเขา นายก็ควรให้ใจกับพวกเขาก่อน" แม็กซ์เวลล์หันหน้ามามองณิชาโดยไม่พูดตอบโต้อะไร ทิ้งให้ประโยคนั้นของเธอตัดบทสนทนาลง ไม่นานนักประตูลิฟต์ก็เปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย"ถามจริงๆ เถอะ นายให้ฉันมาบริษั
Last Updated : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [11] สิ่งที่ต้องการ NC++
หลังจากได้ฟังณิชาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น แม็กซ์เวลล์บอกวินซ์เรียกพนักงานกลุ่มนั้นมาหา การที่พนักงานจับกลุ่มนินทาภรรยาของเขา เท่ากับหยามหน้าและไม่ให้เกียรติเขาซึ่งเป็นเจ้านายสายตาคมเข้มจ้องมองพนักงานสี่คนซึ่งยืนก้มหน้า ความเงียบของแม็กซ์เวลล์พลอยทำให้ภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยความอึดอัดและตึงเครียด ณิชานั่งมองแม็กซ์เวลล์สลับพนักงานสี่คน เธอรู้ดีว่าจุดจบของคนกลุ่มนี้คืออะไร...ถูกไล่ออก นั่นแหละคือสิ่งที่แม็กซ์เวลล์จะทำ ตอนแรกที่ตัดสินใจยอมบอกเขา เพราะคิดว่าเขาคงไม่สนใจ แต่ที่ไหนได้กลับไม่ใช่ เขาบอกว่าการที่พนักงานกลุ่มนี้นินทาเธอ เท่ากับหยามหน้าและไม่ให้เกียรติเขาซึ่งอยู่ในฐานะสามี"วินซ์ เอาใบลาออกมาให้สี่คนนี้เขียน" "ครับนาย""ยะ...อย่าไล่พวกเราออกเลยนะคะท่านประธาน พวกเราสัญญาว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก""ใช่ค่ะ ได้โปรดอย่าไล่พวกเราออกเลยนะคะ พวกเราสำนึกผิดแล้วจริงๆ""ก่อนทำไม่คิด พอตอนนี้คิดได้ ไม่สายไปหน่อยเหรอ หืม?" มาเฟียหนุ่มกอดอกเอ่ยถามแล้วเอนตัวพิงพนักโซฟาพลางตวัดไขว้ห้างกัน "พวกเราคิดน้อยเรื่องนี้เกินไป พวกเราขอโทษค่ะ ครั้งหน้าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก ได้โป
Last Updated : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [12] นอนในอ้อมกอดมาเฟีย
@ร้านอาหารแห่งหนึ่ง"สวัสดีค่ะท่านประธาน เชิญทางนี้เลยค่ะ" ผู้จัดการร้านอาหารออกมาต้อนรับแม็กซ์เวลล์และณิชาด้วยตัวเอง เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร ก่อนจะเดินนำทั้งสองคนมายังโต๊ะอาหารณิชายื่นเมนูอาหารคืนให้พนักงาน มองแม็กซ์เวลล์อย่างพิจารณา เคยได้ยินข่าวว่าเขากำลังเรียนมหาลัยอยู่ปีสุดท้าย แต่ทำไมถึงกลับกลายเป็นนักธุรกิจไปได้ "อยากถามอะไร" เขาดึงสายตามามองณิชา ที่เอาแต่นั่งจ้องมองเขามาสองนาน"นายไม่ได้เรียนมหาลัยแล้วเหรอ""ลาออกมานานแล้ว" เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย เพราะไม่อยากทำสองอย่างพร้อมกันเลยเลือกออกมาดูแลธุรกิจตัวเอง ทางครอบครัวไม่ได้ว่า แต่กลับสนับสนุนและคอยซัพพอร์ต ได้ยินมาว่านายประสบความสำเร็จตั้งแต่เรียนไฮสคูลที่ต่างประเทศ จริงเหรอ?""อืม""แล้วนายเคยมีแฟนมาก่อนรึเปล่า" "มีแต่เมีย" แม็กซ์เวลล์ตอบกลับเสียงเรียบ ทำใบหน้าร้อนสวยหวานของณิชาร้อนฉ่าขึ้นมา ทว่ากลับต้องรีบดึงสติตัวเองกลับคืน เพราะคนที่แม็กซ์เวลล์หมายถึงคือพี่สาวเธอ"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"เขาพยักหน้าให้เธอ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาอ่านแชตกลุ่มไลน์ของตัวเองและเพื่อนสนิท ช่วงนี้ค่อนข้างยุ่งเลยไม่ค่อยมีเวล
Last Updated : 2025-03-06เจ้าสาวมาเฟีย เจ้าสาวมาเฟีย [13] เมา
วันต่อมาณิชาเดินถือถาดอาหารเช้ามายังมุมสระว่ายน้ำของบ้านตามคำสั่งแม็กซ์เวลล์ เธอวางถาดอาหารลงโต๊ะแล้วมองไปยังเขาซึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ ไม่นานนักร่างหนาก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ สองมือเสยผมเปียกปอนไปข้างหลัง ก่อนจะเบือนใบหน้ามาทางเธอในเวลาต่อมาท่อนบนเปลือยเปล่า แน่นขนัดไปด้วยมัดกล้ามเนื้อไร้ไขมันส่วนเกิน หยาดน้ำเกาะแพรวพราวช่วยเพิ่มเสน่ห์และดึงดูดเพศตรงข้ามได้ดีไม่น้อย เธอเผลอชื่นชมหุ่นอันเพอร์เฟกต์ของแม็กซ์เวลล์ในใจ ก่อนจะดึงสติตัวเองกลับคืน"มากินข้าวสิ"มาเฟียหนุ่มเดินขึ้นจากสระว่ายน้ำ หยิบเสื้อคลุมสีขาวมาสวมใส่แล้วหย่อนสะโพกลงนั่ง สิ่งแรกที่เขาหยิบไปก็คือ...กาแฟดำ "แล้วของเธอล่ะ""ฉันยังไม่ค่อยหิว...อ๊ะ!" เธอร้องอุทานเสียงหลง เมื่อถูกเขารั้งเอวบางให้ลงมานั่งบนตัก "นะ...นายคิดจะทำอะไร""กินข้าว""บอกแล้วไงว่าไม่ค่อยหิว" โครก~ทันทีที่พูดจบ ท้องเจ้ากรรมก็ดันร้องโครกครากขึ้นมาอย่างรู้งาน "กินข้าว""ก็บอกว่า...""หรือจะให้ป้อนเอง?" ณิชาหันขวับมองแม็กซ์เวลล์อย่างไม่พอใจเท่าไร เขาเลื่อนมือไปจับส้อมจิ้มไส้กรอกรมควัน ก่อนจะจ่อมายังปากเธอ"ฉันกินเอง" เธอแย่งส้อมที่จิ้มไส้กรอกรมควันจากแม็กซ์เ
Last Updated : 2025-03-06
Latest chapter
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [16] ตอนจบ
หลายวันต่อมา"อื้อ...ทำอะไรของพี่เนี่ย" ชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เมื่อโดนคนตัวเล็กเข้ามาปลุกโดยวิธีการจุ๊บแก้มซ้ำหลายๆ รอบ เธอมักเข้ามาปลุกเขาแบบนี้ทุกเช้า"ตื่นเร็วเช้าแล้ว" "ขอนอนต่ออีกห้านาทีนะ ผมเพลียมากเลย" คนฟังทำหน้านิ่ว ทุกครั้งที่เข้ามาปลุก เจเลอร์มักพูดแบบนี้เสมอและห้านาทีสำหรับเขาก็ไม่เคยมีอยู่จริง "ถ้านายไม่ตื่นฉันจะแอบหนีกลับไปกินข้าวที่คอนโดฉันนะ" ในเมื่อปลุกดีๆ ไม่ยอมตื่น ก็ต้องงัดไม้นี้ออกมาใช้ เจเลอร์เริ่มปรือตาขึ้นมาอย่างยากลำบากเมื่อคนรักขู่ตัวเองด้วยวิธีแบบนี้เหมือนทุกครั้ง "ทำไมชอบเอาเรื่องนี้มาขู่อยู่เรื่อยเลย""จะสิบโมงแล้ว ขืนให้นายนอนต่อไม่รู้ว่าเที่ยงจะตื่นไหม""ก็คนมันง่วงนิ""เมื่อคืนนายบอกว่าจะทำแค่รอบเดียวแต่นี่ปาไปตีสอง กว่าจะได้นอนจริงๆ ก็เกือบตีสาม ไม่แปลกหรอกที่นายจะง่วง"เธอเริ่มบ่นให้เจเลอร์ เมื่อคืนบทรักของเขาลากยาวมาถึงตีสอง กว่าจะทำความสะอาดร่างกายแล้วนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยระหว่างหลับก็ปาไปเกือบตีสามแล้วพอเช้ามาทำเป็นบ่นว่าง่วงนอน"ไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันแล้วมากินข้าว อาหารที่ฉันสั่งไปมาส่งแล้ว""รับทราบครับคุณเม
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [15] บอกรัก
สามวันต่อมา"รู้สึกยังไงบ้างที่มีผู้ชายโพสต์รูปลงไอจี" ณิชาที่กำลังเดินคล้องแขนดรีมเลือกซื้อของบนห้างสรรพสินค้าเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวเขาก็ลบออกไปเองแหละ""การที่ผู้ชายทำแบบนี้ฉันว่ามันชัดเจนแล้วนะว่าเจเลอร์อะ เขาคิดเหมือนกันกับแก""แต่ว่าเขาไม่เคยพูดว่ารู้สึกยังไงกับฉัน" เธอพูดตัดพ้อออกมา"เมื่อก่อนเฮียแม็กซ์ก็เป็นเหมือนเจเลอร์ เขาไม่เคยพูดว่ารู้สึกยังไงกับฉัน คนรอบข้างฉันบอกว่า เฮียแม็กซ์เป็นประเภทที่การกระทำชัดเจนกว่าคำพูด นานเหมือนกันกว่าเขาจะยอมสารภาพว่าคิดยังไงกับฉัน""ฉันไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าเจเลอร์จะคิดเหมือนกันกับฉัน" แม้การกระทำเขาจะชัดเจน แต่เธอก็ยังอยากได้ยินคำๆ นั้นจากปากของเขาเพื่อยืนยันว่าเขาคิดแบบเดียวกันกับเธอจริงๆแค่การกระทำมันวัดไม่ได้หรอกว่าเขาจะรักเธอ"ตอนแรกฉันก็คิดเหมือนกับเธอ ไม่อยากเข้าข้างตัวเองเหมือนกัน แต่เชื่อเถอะว่าสักวันเธอจะใจอ่อนให้เจเลอร์โดยไม่รู้ตัว" ณิชาพูดแล้วอมยิ้มกริ่ม ตอนแรกที่ดรีมเล่าเรื่องเจเลอร์มาหลอกเธอโกรธมาก แต่พอได้ฟังดรีมเล่าจนจบเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเจเลอร์อาจจะมีใจให้ดรีมจริงๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่ลงทุนโพสต์รูปเพื่อนสนิทเธอลงอินสต
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [14] พี่เป็นของผม
เช้าวันต่อมาแสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนสี่เหลี่ยมหรูกระทบเข้ากับเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่กำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียง เปลือกตาสีขาวค่อยๆ ปรือขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะมีแสงแดดกำลังแยงตา เธอดึงตัวเองขึ้นจากหมอนใบใหญ่พลางมองไปรอบห้องนอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือคอนโดของเจเลอร์ แล้วเธอก็นอนที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้าเธอเลิกคิ้วขึ้นสูงเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับแขนเสื้อเชิ้ต พอก้มมองสำรวจตัวเองถึงรู้ว่าเธอไม่ได้สวมชุดราตรีที่ใส่ไปร่วมงานการกุศลเมื่อคืน แกร๊ก"ตื่นแล้วเหรอ""อืม" เธอตอบสั้นๆ ในลำคอ"พี่ไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วกินข้าวสิ ผมทำข้าวต้มไว้ให้""นายทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ""ทำเป็นบางอย่าง ถ้าวันไหนไม่มีของในตู้เย็นหรือขี้เกียจทำก็ลงไปซื้อข้างล่างมากิน""เมื่อคืนนายเป็นคนเปลี่ยนชุดให้ฉันเหรอ""ใช่ ผมกลัวว่าพี่จะนอนไม่สบายตัวเลยเปลี่ยนให้"พอรู้ว่าเขาเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ใบหน้าก็เริ่มร้อนเห่อขึ้นมา เธอไม่พูดอะไรต่อจากนั้น เหวี่ยงเท้าทั้งสองลงสัมผัสพื้นเย็นเฉียบก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำ หญิงสาวใช้เวลาล้างหน้าและแปรงฟันไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จ ร่างบางเดินออกมาจากห้องนอน สายตาจ้องมองเจเ
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [13] จะทำให้กลับมารักอีกครั้ง
เธอปลีกตัวจากเจเลอร์มาเข้าห้องน้ำเพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็เอาแต่เดินตามราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหน หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก้าวออกมาล้างมือ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือแล้วทิ้งลงถังขยะจังหวะกำลังเดินออกไปเป็นต้องชะงัก เมื่อพิตต้า อดีตแฟนเก่าของเจเลอร์ได้เดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี เธอและพิตต้ามองหน้ากัน แววตาอีกฝ่ายแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบเธอ"เดี๋ยวสิ" เสียงของพิตต้าทำให้ดรีมที่กำลังก้าวออกไปชะงักเท้าทั้งสองข้าง "...." เธอหมุนตัวกลับมาหาพิตต้าโดยไม่พูดอะไรกลับอีกฝ่าย"เธอเป็นอะไรกับเจเลอร์" "ไม่ได้เป็นอะไรกัน""ใส่สร้อยประจำตระกูลเขาบนคอขนาดนั้น แน่ใจเหรอว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน" พิตต้าพูดแล้วปรายสายตามองสร้อยประจำตระกูลที่คล้องบนคอของดรีม ขนาดเธอเป็นแฟนคนแรกของเจเลอร์ยังไม่เคยได้แตะต้อง ผิดกับดรีม"เขาให้ฉันใส่เอง""ถอดมันออกซะ" "ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอบอกด้วย หรือกำลังใช้สิทธิ์ของอดีตแฟนเก่าสั่งฉัน""แค่เขายอมให้เธอใส่สร้อยนั่น อย่าคิดว่าเขาจะรักเธอ""ต่อให้เขาไม่รักฉัน อีกไม่นานฉันกับเขาก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี ให้ส่งบัตรเชิญไปให้ไหม?""หมายความว่ายังไง" พิตต้าถอดสีหน้าเมื่อได้ยิ
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [12] คำขอโทษ
เธอกลับมาคอนโดด้วยสภาพไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร ร่างบางทรุดฮวบนั่งลงเตียงนอนราวคนหมดแรง ภาพเหตุการณ์ที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นลอยวนในหัวถึงตอนนี้จนพลอยทำให้รู้สึกเจ็บแปลบที่ก้อนเนื้อข้างซ้าย'ตลอดเวลาที่ผ่านมา...นายเคยรักฉันบ้างไหม''ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมคิดอะไรกับพี่'เป็นเธอสินะที่คิดเองมาโดยตลอดว่าเจเลอร์จะมีใจให้ เธอคิดเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น ไม่น่าคาดหวังอะไรจากเขาเลย ยิ่งคาดหวังมาก...ยิ่งผิดหวังมากเธอเลื่อนมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่ไหลกลิ้งลงมาบนแก้มออก เรื่องที่ทำให้เธอเสียใจมากที่สุดไม่ใช่เรื่องโดนปฏิเสธ แต่เป็นเรื่องที่เขาเข้าหาเธอเพื่อหวังล่าแต้มเก็บคะแนน แล้วเขาก็ทำสำเร็จ ไม่โทษเขาหรอก เพราะเธอมันโง่เองที่ดูเจเลอร์ไม่ออกครืด ครืด~เสียงโทรศัพท์ช่วยฉุดรั้งเธอออกจากภวังค์ความคิด พอเห็นว่าเป็นมีนาโทรมาจึงรีบจัดการกับความรู้สึกแล้วปัดหน้าจอเพื่อรับสาย"ว่าไงมีนา"(แกอยู่ไหน กลับแล้วเหรอ?)"อืม ใช่ ฉันรู้สึกปวดหัวนิดหน่อยเลยกลับมาพัก"(พวกฉันก็นึกว่าแกหายไปไหน)"ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน"(ไม่เป็นไร กินยาแล้วพักผ่อนเถอะ ฉันขอไปสนุกต่อก่อน)เธอวางสายลงจากมีนาแล้วพาตัวเองเดินเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรี
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [11] เกมล่าแต้ม
ภายในรถหรูของเจเลอร์ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ ดรีมลอบมองคนข้างกายเป็นระยะด้วยความเป็นห่วง เธอเข้าใจเขาดีว่าการเผชิญหน้ากับอดีตที่แสนเจ็บปวดนั้นมันรู้สึกยังไง เธอเลือกที่จะไม่พูดอะไรจนกว่าอารมณ์ของเจเลอร์จะกลับมาคงที่เหมือนเดิมเธอดึงสายตาจากวิวนอกกระจกมามองเจเลอร์ ซึ่งเลื่อนมือมาจับมือเธอไปกุมไว้บนตักเขา เธอมองต่ำมายังมือที่ประสานกันเป็นหนึ่งพร้อมหัวใจที่ไหววูบ"ขอจับมือได้ไหม""อืม นายโอเคขึ้นแล้วใช่ไหม""ทำไมผมต้องไม่โอเคด้วย" เขาถามกลับพร้อมเบือนใบหน้าไปมองดรีม ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองถนนแล้วเอ่ยอีกประโยค "พี่เป็นห่วงผมเหรอ""ใครบอกว่าฉันเป็นห่วงนาย""แววตาพี่มันฟ้องผมแบบนั้น""ก็แค่แววตาที่ใช้มอง จะอะไรนักหนา" "หึ เป็นห่วงก็แค่ยอมรับมาตรงๆ ไม่เห็นต้องโกหกเลย" เธอไม่ตอบอะไรเจเลอร์กลับ เอื้อมมือที่เหลืออีกข้างไปเปิดเพลงฟัง อย่างน้อยอาจทำให้คนข้างๆ ผ่อนคลายลงจากเรื่องก่อนหน้านี้"พี่รู้รึยังว่างานแต่งงานของเราถูกเลื่อนเข้ามาแล้วนะ""อะไรนะ?" "ตอนพี่กำลังซื้อของ พ่อผมโทรมาบอกว่าจะเลื่อนงานแต่งเข้ามา""เมื่อไหร่""อีกสองเดือน""ไหนตอนแรกว่าบอกปีหน้าไง""ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกท่านคงคิ
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [10] อดีตของเจเลอร์
วันต่อมาดรีมปรือดวงตาขึ้นมาอย่างยากลำบากหลังจากนอนหลับมาหลายชั่วโมง เธอมองข้างกายที่ว่างเปล่า ก่อนจะค่อยๆ ดึงตัวเองขึ้นแล้วมองหาเจเลอร์ เวลาบนผนังห้องบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว"หรือจะตื่นแล้ว" เธอพึมพำออกมาคนเดียว จากนั้นเหวี่ยงขาทั้งสองลงสัมผัสพื้นเย็นแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวดวงตากลมโตมองสะท้อนตัวเองผ่านกระจกตรงหน้า เธออยู่ในชุดของเจเลอร์และรอยต่างๆ บนคอก็เป็นฝีมือเขาทั้งนั้น หลังจากทำอะไรเสร็จเรียบร้อยเตรียมเดินออกมา ประตูห้องน้ำก็ได้ถูกเปิดโดยเจเลอร์แกร๊ก"อยู่นี่เองนึกว่าหายไปไหน""มีอะไรเหรอ?"เจเลอร์ยิ้มแล้วเดินเข้ามาหาดรีมที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า เขาใช้สองมือยันขอบเคาน์เตอร์เพื่อขังหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน"ผมนึกว่าพี่แอบหนีกลับไปแล้ว""ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ" "ถึงว่าทำไมตัวพี่หอมจัง" "ฉันว่านายเริ่มเหมือนโรคจิตเข้าไปทุกวันแล้วนะ""หึ" เจเลอร์ระบายยิ้ม ก่อนจะเลื่อนมือมาเชยคางมนขึ้นให้สบตา จากนั้นค่อยๆ โน้มใบหน้าลงไปหาแล้วใช้ริมฝีปากสัมผัสลงหน้าผากบาง เคลื่อนมาหอมแก้มทั้งสองข้าง และจบลงที่ริมฝีปากสีระเรื่อ "ทำไมพี่น่ารักขนาดนี้""อารมณ์ไหนมาชมก
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [09] ทวนความจำ NC++
เจเลอร์เอาแต่นั่งมองหญิงสาวตรงหน้าทานอาหารเงียบๆ โดยไม่พูดจาอะไร ความเงียบของเขาพลอยทำให้ดรีมรู้สึกอึดอัดและเสียความเป็นตัวเองในเวลาเดียวกัน เธอเงยหน้าขึ้นมองเจเลอร์ แล้วเอ่ยถาม"นายมีอะไรรึเปล่า ทำไมถึงเอาแต่มองหน้าฉัน""แค่คิดไม่ถึงว่าคนที่ผมต้องแต่งงานด้วย จะเป็นพี่""ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน""ผมอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ""แต่ว่านายยังไม่ได้กินสักคำเลย" "เพราะผมรอกินพี่อยู่ไง" คำตอบของเจเลอร์ทำให้ดรีมชะงัก หัวใจดวงเล็กพันกระตุก เธอสบตากับเขา นัยน์ตาสีดำของเขาไม่ต่างจากเสือร้ายที่กำลังเฝ้ามองเหยื่อเพื่อรอตะครุบชายหนุ่มรุ่นน้องดึงตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ เข้ามาดึงตัวหญิงสาวขึ้นแล้วเดินออกจากห้องอาหาร ดรีมพยายามแกะมือเจเลอร์ที่พันธนาการข้อมือตัวเองออก ทว่ากลับไม่เป็นผล"เจเลอร์ ปล่อยฉันนะ""กลับกับผม""ไม่เป็นไร ฉันมีคนขับรถอยู่""บอกเขาว่าผมจะเป็นส่ง" "แต่...""คืนนี้พี่ต้องโดนลงโทษ" เขาพูดโดยไม่สบตากับดรีม สองเท้าตวัดเดินมายังลานจอดรถของโรงแรมแล้วพบเข้ากับคนขับรถของดรีม "เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง""ได้ครับ" คนขับรถของดรีมตอบรับเจเลอร์ไปอย่างง่ายดาย เจเลอร์พาดรีมมายังรถหรูราคาแพงของตน ท
เจ้าสาวมาเฟีย เจเลอร์-ดรีม [08] คืนนี้เตรียมโดนลงโทษ
หลายชั่วโมงต่อมาแก่นกายขนาดใหญ่กระตุกหงึกหงักภายในร่องรักคับแคบ น้ำเชื้อจากชายหนุ่มพุ่งกระจายใส่เครื่องป้องกันทุกหยาดหยดพร้อมเสียงครางหนักแน่น เจเลอร์เลื่อนมือมาถอนแก่นกายออก เนื้อตัวเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจากการร่วมรักกับหญิงสาวดรีมนอนหายใจหอบเหนื่อย บทรักที่บรรเลงมาหลายชั่วโมงทำให้เธอหมดแรง ผิดกับเจเลอร์ เขายังดูปกติ ราวกับร่างกายทำจากเหล็ก "อ๊ะ! นะ...นายจะพาฉันไปไหน" เอ่ยถามด้วยความตกใจ อยู่ดีๆ เจเลอร์ก็ช้อนร่างเธอในท่าเจ้าสาว"พาไปล้างตัว""ไม่ต้อง เดี๋ยวฉัน...""อย่าดื้อ" เสียงเข้มปรามกลับมา ทำให้ดรีมนิ่งลง ดวงตากลมโตช้อนมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลา ไม่อยากเชื่อเลยว่าหลายชั่วโมงที่ผ่านมาเธอจะยอมให้เจเลอร์เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ พอยาปลุกเซ็กซ์หมดฤทธิ์ กลับรู้สึกเขินอายและวางตัวกับเขาไม่ถูกเสียอย่างนั้นเจเลอร์วางเธอลงในอ่างอาบน้ำหรู โดยเขาเองก็เข้ามานั่งซ้อนข้างหลัง หัวใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อก้นตัวเองสัมผัสกับสิ่งนั้นของเขา "อันที่จริงฉันทำเองก็ได้นะ""ผมเห็นพี่เหนื่อย เลยอยากอาบน้ำให้""....""ผมทำแรงไปไหม" คำถามของเจเลอร์ ทำให้ดรีมไปต่อไม่ถูก ใบหน้าขาวเนียนค่อยๆ แดงระเรื่อขึ้นมาด้วย
