เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 888 แล้วถ้าฉันเป็นเหยื่อล่ะ?
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 889 ทิฟฟานี่ชะงักงัน
เอริกจ้องมองธัญญ่าด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า “ถ้าเธอเป็นเหยื่อ หรือถ้ามันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ แจ็คสันจะต้องแสดงความยุติธรรมต่อเธอ แต่ความจริงก็คือ เธอไม่ใช่ เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ เธอรู้ว่าการที่ผู้หญิงคนนึงจะไปบ้านผู้ชายคนเดียวในยามกลางคืนเพื่อดื่มกับเขาหมายความว่ายังไง และผู้ชายคนนั้นยังเป็นแฟนเก่าเพื่อนเธอ แฟนเก่าที่เพื่อนเธอยังลืมไม่ได้ ความตั้งใจของเธอในการทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมอย่างนั้นจะบริสุทธิ์ได้แค่ไหนเชียว? ฉันรู้จักแจ็คสันมานานหลายปี เธอเชื่อจริง ๆ เหรอว่าฉันจะไม่เข้าใจเขา? เขาจะไม่มีวันจำหน้าคนผิด ไม่ว่าเขาจะเมาแค่ไหนก็ตาม เขาจะไม่มีวันมีอะไรกับเธอ เขาจะไม่มีวันแม้แต่จะคิดที่จะทำแบบนั้นด้วยซ้ำ!”ธัญญ่าหันมายิ้มให้เขา “หึ… คุณพูดถูก คุณพูดถูกมาก ฉันตั้งใจทำทั้งหมดเองแหละ ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งคุณเคยดูแลฉันนะ ลาก่อน”เอริกเม้มปากและไม่พูดอะไรอีก เขารู้สึกหนักใจมากเมื่อเขามองเธอเดินจากไป นี่ใช่ผู้หญิงคนเดียวกับคนที่เคยไร้เดียงสาและเหมือนกับผ้าขาวที่เคยเรียกเขาว่า “ริคกี้” ทั้งวันหรือเปล่า? ชีวิตก็เหมือนกับทะเลหลากสีสินะ บางคนกลับสามารถลืมรากเหง้าตนเองและเปลี่ยนไปจนแทบจะไม่เหลือเค้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 890 ทิฟฟานี่ หัวหน้าแผนก
ทิฟฟานี่ไม่อาจปฏิเสธข้อเสนอนั้นได้ในทันที แต่เธอก็ไม่ได้อยากจะรับมันเลยจริง ๆ ซัมเมอร์จึงสังเกตเห็นความลำบากใจของเธอและพูดว่า “เธอทะเลาะกับแจ็คสันอีกแล้วเหรอ? นี่มันเป็นความคิดของฉันเอง เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย ความใจดีที่ฉันมีให้เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา เธอไม่ต้องรู้สึกกดดันนะ เอาอย่างนี้ไหม ลองไปทำงานที่สาขาย่อยดูก่อน? ถ้าเธอไม่พอใจกับมันเธอสามารถลาออกได้เสมอ ฉันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว” ทิฟฟานี่รู้สึกว่าตัวเองน้ำตาคลอเบ้าเมื่อเธอเห็นความจริงใจในสายตาของซัมเมอร์ ถึงจุดนี้ หากเธอจะปฏิเสธข้อเสนอนั่นก็ดูเหมือนจะใจแคบเกินไป เธอจึงชะงักแล้วตอบว่า “ระ-เราไม่ได้ทะเลาะกันค่ะ หนูแค่รู้สึกว่ามันจะรบกวนคุณมากไปหน่อย ถ้างั้น สาขาย่อยที่ไกลที่สุดอยู่ที่ไหนคะ? หนูอยากจะย้ายไปที่ที่ไกลที่สุด” ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว “ที่ที่ไกลที่สุดเหรอ? ถ้าเธอยังอยากอยู่ในเมืองนี้ ก็คงจะต้องเป็นสาขาเซ้าเทิร์น เลค ในเซาธ์ พาร์ก เธอจะต้องเดินทางหกชั่วโมง ไปกลับ และในสถานการณ์ที่รถไม่ติดเท่านั้นด้วย เธอจะต้องใช้เวลาในการเดินทางนานขึ้นถ้ารถติด เธอควรจะย้ายไปอยู่แถวนั้นดีกว่านะ ฉันว่าเราน่าจะยังมีห้องว่างแถวนั้นเหลืออยู่ เดี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 891 ต้นไม้เป็นอย่างไรบ้าง?
ทิฟฟานี่ส่งข้อความหาแอเรียนเมื่อเธอกลับไปที่ห้องของเธอ: ‘วันนี้แม่ของแจ็คสันมาเยี่ยมฉัน เขาเอาอาหารมาให้ตามปกติ แต่แล้วเขาก็เกลี้ยกล่อมให้ฉันไปทำงานที่บริษักเขาจนได้ ฉันจะไปทำงานที่สาขาย่อยที่เซ้าเทิร์น เลค ฝนเซาธ์ พาร์ก ซึ่งไกลจากที่นี่มาก ฉันจะไม่กลับมาบ่อยนักเพราะการเดินทางไปกลับจะใช้เวลาหลายชั่วโมง ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันก็จะรับข้อเสนอคุนเวสต์ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้อยากจะไปหรอก แต่คุณเวสต์ดีกับฉันมาเสมอจนฉันปฏิเสธไม่ลง ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงจริง ๆ’แอเรียนตอบกลับอย่างรวดเร็ว: ‘ในเมื่อเธอปฏิเสธไม่ได้ เธอก็รับไปเถอะ นี่มันเป็นเรื่องระหว่างเธอกับคุณเวสต์ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแจ็คสัน เธอไม่ต้องคิดมาก เมื่อเธอไปที่นั้นก็ตั้งใจทำงานและพิสูจน์ความสามารถของเธอให้คนอื่นเห็นซะ อย่าทำให้คุณเวสต์ต้องผิดหวัง อีกอย่าง หลังจากที่เธอลาออกจากบริษัทของเอริก ธัญญ่าก็ลาออกตามเธอแล้วนะ แต่เธอยังอยู่ที่คอนโดนั้นและไม่ได้ออกไปหางานใหม่เลย มันแปลกมาก หล่อนอยู่รอดโดยไม่มีงานทำได้ยังไง?’หัวใจของทิฟฟานี่ดิ่งลงเมื่อเธออ่านข้อความตอบกลับของแอเรียน เธอจะกระวนกระวายทุกครั้งที่มีคนเอ่ยถึงธัญญ่า: ‘อย่าพูดถึ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 892 วิธีทำให้ทารกหยุดร้องไห้
โดยปกติแล้วเด็กทารกแรกเกิดจะมีอาการจุกเสียดหรืออาการไม่สบายอื่น ๆ ในช่วงสามเดือนแรก และเหลืออีกเพียงไม่กี่วันเท่านั้นแอริสโตเติลก็จะอายุครบสามเดือน อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีอาการจุกเสียดเลย เขากิน ดื่ม และขับถ่ายตามปกติ สิ่งนี้ทำให้แอเรียนรู้สึกหมดหนทางจริง ๆมาร์คนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอด้วยแววตาที่ไร้ชีวิตชีวา เห็นได้ชัดว่าเขากำลังปวดหัวจากเสียงทั้งหมดนี้ สิ่งนี้ผลักดันให้แอเรียนซึ่งเป็นคุณแม่มือใหม่ ยิ่งสูญเสียความอดทน “เราควรจะทำยังไงดี? สมอร์ไม่ยอมให้แมรี่อุ้มเขา แต่แม้ว่าฉันจะอุ้มเขา เขาก็ยังคงร้องไห้อยู่ดี เขาต้องการอะไรกันแน่?”มาร์คถูช่องว่างระหว่างคิ้วของเขาเพื่อพยายามนวดอาการปวดหัวของเขาให้หายไป “ส่งเขามาให้ฉัน ฉันจะพาเขาไปเดินเล่นรอบสวน…”เธออยู่ในจุดที่จนปัญญาและเต็มใจที่จะลองทำอะไรก็ได้ในตอนนี้ มาร์คไม่ใช่คนประเภทที่จะเลี้ยงดูใคร แต่เธอเองก็หมดแรง การได้รับความสงบและเงียบฟังดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดีในช่วงเดือนที่ผ่านมา เธอได้ตั้งใจเลื่อนเรื่องการกลับทำงานอีกครั้งออกไปก่อนโดยสมัครใจ เพราะอาการร้องไห้ของแอริสโตเติลรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอจึงตระหนักว่าเธอไม่มีแรงพอที่จะกลับไปทำง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 893 มาร์คดูแลแอริสโตเติลหนึ่งวัน
น่าแปลกที่แอริสโตเติลหลับสนิทจนถึงหกโมงเช้า เขาไม่ได้ตื่นมาเพื่อดื่มนมตอนกลางดึกด้วยซ้ำ แต่เขากลับดูดกำปั้นมือและนิ้วของเขาแทนหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของเขาปลุกแอเรียน ตอนแรกเธอจ้องมองสิ่งเล็ก ๆ ข้างเธอ ด้วยความตกใจ จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าลูกชายของเธอหิว เธอจึงอุ้มเขาขึ้นมาป้อนนมนี่เป็นครั้งแรกที่แอริสโตเติลได้นอนร่วมเตียงกับพวกเขา ดังนั้นเธอจึงงงงวยในตอนแรก เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอไม่สามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่ม แต่เมื่อคืนเธอสามารถนอนหลับได้อย่างสนิทตลอดทั้งคืน เด็กน้อยดูเหมือนจะไม่ได้ร้องไห้เลยด้วย… เขาเพิ่งจะตื่นนอน ทว่าเขาไม่ได้ร้องเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นี่ใช่ลูกน้อยจอมทรมานของเธอหรือเปล่า?ทันใดนั้นมาร์คก็พลิกตัว อาจเป็นเพราะเขารู้สึกหนาวจากเครื่องปรับอากาศเพราะเขาดึงผ้านวมด้วย ตอนนั้นเองที่แอเรียนรู้ว่าเขาได้ผ้านวมไปเพียงส่วนเล็ก ๆ ตลอดทั้งคืน… และชายผู้น่าสงสารนั้นก็ต้องนอนที่ขอบเตียงตลอดทั้งคืนด้วย เธอเคยคิดว่าเตียงนั้นกว้างพอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันกลับรู้สึกเล็กเกินไปเมื่อมีลูกอยู่ด้วย…เธอเอื้อมมือไปห่มผ้าให้เขา จากนั้นเธอก็กระซิบกับแอริสโตเติลตั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 894 กลับไปที่คอนโด
ทิฟฟานี่หยุดก่อนที่จะพูดว่า “แอริ ฉันว่าฉันอาจจะต้องขอให้เธอไปที่ ๆ หนึ่งกับฉัน ตู้เย็นเครื่องใหญ่ที่แม่แจ็คสันซื้อให้ยังอยู่ที่คอนโดนั่นอยู่เลย คอนโดมีตู้เย็นเล็กให้อยู่แล้ว แค่นั่นก็คงจะเพียงพอสำหรับธัญญ่าคนเดียว ถ้าวันหนึ่งหล่อนย้ายออกล่ะ? หล่อนจะต้องขายตู้เย็นฉันหรือมันจะถูกยึดเป็นของคอนโด? ฉันไม่อาจเอาของขวัญที่คนอื่นให้ฉันมาไปทำให้เสียเปล่าแบบนั้นได้หรอก ฉันจะต้องส่งคนไปรับมันมาส่งที่บ้านแม่ให้ฉัน เพราะบังเอิญว่าแม่ฉันบ่นว่าตู้เย็นที่เรามีเล็กเกินไป” แอเรียนตกลง จากนั้นเธอก็เรียกแท็กซี่ให้มารับเธอไปแทนทีจะขอให้เฮนรี่ไปส่งเธอเมื่อทั้งคู่เจอกัน ทิฟฟานี่ก็ได้ติดต่อกับบริษัทขนย้ายเรียบร้อยแล้ว ทิฟฟานี่ขับรถตัวเองนำหน้า โดยมีรถขนของของบริษัทขนย้ายตามหลัง แอเรียนนั่งอยู่ที่เบาะหน้ากับทิฟฟานี่พลางใช้มือพัดลมให้ตัวเอง “โคตรร้อนเลย ได้โปรดเพิ่มแอร์ให้อีกหน่อย” ทิฟฟานี่หัวเราะเจื่อน ๆ “นี่ก็เต็มกำลังมันแล้ว เดี๋ยวมันก็เย็นขึ้น เราเพิ่งจะออกมาเองนะ ฉันส่งข้อความเพื่อบอกธัญญ่าล่วงหน้าแล้วด้วย หล่อนก็เพียวตอบว่า ‘อืม’ ฉันล่ะขำจริง ๆ อย่างกับว่าฉันติดค้างอะไรหล่อนอย่างนั้นแหละ ฉันจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 895 ชุดทดสอบการตั้งครรภ์มากกว่าสิบชุด
แอเรียนดึงโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูปสองสามภาพก่อนจะเดินออกจากประตูห้องน้ำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตู้เย็นถูกเคลื่อนย้ายไปถึงที่ประตูแล้ว แอเรียนไม่ทันได้มีโอกาสได้สนทนาแบบส่วนตัวกับธัญญ่า ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงกลับไปพร้อมกับทิฟฟานี่อย่างเงียบ ๆระหว่างทางกลับ หัวใจของแอเรียนสลายทุกครั้งที่เธอนึกถึงชุดทดสอบการตั้งครรภ์พวกนั้น ธัญญ่ากำลังตั้งครรภ์ แจ็คสันเป็นพ่อเหรอ? ในถังขยะมีชุดทดสอบมากมาย ซึ่งอาจหมายความว่าธัญญ่ากำลังรอผลโดยหวังว่าเธอจะท้องถูกไหม? เรื่องต่าง ๆ จะซับซ้อนมากขึ้นถ้าเธอจะท้องหลังจากครั้งนั้นครั้งเดียวจริง ๆ แจ็คสันคงจะงานเข้าครั้งใหญ่...เมื่อตู้เย็นมาถึงที่ชั้นล่างของบ้านทิฟฟานี่แล้ว แอเรียนก็ยืนกรานที่จะรออยู่ในรถโดยไม่ตามทิฟฟานี่ขึ้นไปที่ชั้นบน แอเรียนรอให้ทิฟฟานี่จากไปก่อนที่จะส่งข้อความหาธัญญ่าว่า: ‘เธอท้องเหรอ? ใครเป็นพ่อ?'คำตอบของธัญญ่ามาถึงเร็วมาก: 'เธอเห็นชุดทดสอบการตั้งครรภ์ในถังขยะเหรอ? เธอน่าจะฉลาดพอนะ เธอน่าจะรู้ว่ามันเป็นของใคร ฉันเคยทำมันกับแจ็คสันเท่านั้น'แอเรียนขมวดคิ้วเมื่อเห็นคำตอบของธัญญ่า: 'แล้วเธอจะเอายังไงต่อ?'คำตอบของธัญญ่าเย็นชาและห่างเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 896 ชายอีกคนที่บางครั้งจะออกมาจากอเลฮานโดร
ทิฟฟานี่ยักไหล่ “ไม่มีอะไรพิเศษระหว่างเรา ความสัมพันธ์ของเรายังคงอยู่ในสภาวะที่ไม่สงบนี้ จริง ๆ แล้วฉันมองเขาเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งที่ฉันดื่มหรือทานอาหารด้วยในบางครั้ง และฉันก็ไม่สนใจว่าเขาจะคิดยังไงกับฉันด้วย เธอรู้ไหม ฉันไม่ได้ออกไปหาเขาบ่อยขนาดนั้นด้วยซ้ำ และฉันคิดว่าในอนาคตฉันจะมีโอกาสทำแบบนั้นน้อยลงด้วย… เอาน่าแอริ ฉันไม่ได้สนใจเขาเลย หยุดจ้องฉันแบบนั้นได้แล้ว มันจะทำให้ฉันอารมณ์เสียเปล่า ๆ นะที่รัก”ทั้งคู่ไปถึงที่ร้านอาหารจีนที่พวกเธอเลือกไว้และพบว่าอเลฮานโดรและเจตต์กำลังรอพวกเธออยู่แล้ว หลังจากที่สาว ๆ นั่งลง เจตต์ก็ยื่นเมนูให้แอเรียนและพูดว่า “พวกเราสั่งอาหารไปบ้างแล้ว แต่ถ้าพวกคุณอยากรับอะไรเพิ่มก็สั่งได้เลยนะครับคุณเทรมอนต์” แอเรียนสำรวจเจตต์อย่างระมัดระวังโดยไม่สนใจเมนู “ถ้าคุณสั่งแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ อาหารโปรดของทิฟฟานี่ก็คืออาหารโปรดของฉันเหมือนกัน”เจตต์พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะส่งเมนูคืนให้พนักงานเสิร์ฟที่ยืนอยู่ใกล้ ๆตอนนั้นเองที่แอเรียนใช้โอกาสเพื่อที่จะสำรวจดูอเลฮานโดร สมิธ ทันใดนั้นเธอก็รับรู้ได้ถึงลางสังหรรณ์แปลก ๆ จากเขาโดยไม่ทราบสาเหตุ“คุณเทรมอนต์ คุณจ้องผม
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
