LOGINShare
บทที่ 812 คุณอยู่กับเขาใช่ไหม?
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 813 เขาก็มาอยู่ดี
”แล้ว… วันนี้อเลฮานโดรได้ติดต่อคุณไหม?” จู่ ๆ แจ็คสันก็ถามขึ้นมาเมื่อกลัวว่าเขาจะวิเคราะห์เธอมากเกินไป ทิฟฟานี่จึงหยุดคิดไปสองวินาทีก่อนจะปฏิเสธ “ไม่ คุณคิดว่าเขาจะมีเวลามากขนาดนั้นเลยเหรอ? มากพอที่จะติดต่อฉันทุกวัน? พอแล้ว ฉันจะวางสายล่ะ” แจ็คสันกำโทรศัพธ์แน่นและหน้าบึ้งเมื่อวางสาย เขาจ้องรูปที่ธัญญ่าส่งมาให้และความรู้สึกเขาก็พลุ่งพล่าน เห็นได้ชัดว่าวันนี้พวกเขาได้เจอกัน ทิฟฟานี่โกหกเขา… เขาสงสัยว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้อยู่บ้านด้วยซ้ำ! เขาทนไม่ได้ที่ต้องคิดว่าผู้หญิงของเขากำลังอยู่กับผู้ชายคนอื่น แม้ว่าพวกเขาจะยกเลิกการหมั้น แต่เขาก็ยังทำเครื่องหมายไว้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาโดยไม่รู้ตัว จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่ได้เปลี่ยนไป เขาด้อยกว่าคนพิการคนหนึ่งอย่างไร? เขาเป็นผู้ชายที่ชอบลงมือเสมอ เขาจึงขับรถไปที่คอนโด ฯ ของทิฟฟานี่และโทรหาเธอเมื่อไปถึงที่หน้าประตูบ้าน “ผมอยู่หน้าบ้านคุณ เปิดประตูหน่อย"ทิฟฟานี่กำลังแช่น้ำในอ่างอาบน้ำและกำลังเพลิดเพลิน เมื่อถึงจุดนั้นเธอก็ต้องตื่นขึ้นมาทันที เธอรีบนำผ้าขนหนูมาพันรอบตัวและออกไปเพื่อเปิดประตู เธอประหลาดใจมากเมื่อเห็นแจ็คสัน “คุณมาทำอะไรที่นี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 814 ผมทำทั้งหมดเพื่อคุณ
สายของทิฟฟานี่ถูกปฏิเสธ เธอเชื่อว่าธัญญ่าน่าจะยุ่งอยู่ เธอจึงไม่ได้โทรไปอีกรอบ “ฉันติดต่อเธอไม่ได้ ทำเผื่อเธอไปเลย เผื่อว่าเธอจะกลับมา ถ้าเธอไม่มา ฉันจะกินมันเอง ไว้ใจความหิวของฉันได้เลย ฉันจะไม่ปล่อยให้แม้แต่คำเดียวสูญเปล่าเพราะว่าอาหารของคุณนั้นอร่อยที่สุด! ฉันจะไม่พูดถึงเรื่องอื่น แต่อาหารของคุณอร่อยที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินจริง ๆ นะ อีกอย่าง หลัง ๆ นี้ความอยากอาหารของแอริก็ลดลงด้วย ถ้าคุณมีเวลาว่าง คุณทำอาหารไปให้เธอหน่อยได้ไหม?”“ผมอยู่ในความสัมพันธ์ที่แฟนผมทำตัวเหมือนจะทิ้งผมไปได้ทุกเมื่อ แค่ผมพยายามทำให้เธออยู่กับผมยังไม่ยุ่งพออีกเหรอ? ผมจะหาเวลาจากที่ไหนมาทำอาหารให้ผู้หญิงคนอื่น? ถ้าคุณอยากให้ผมดูแลแอเรียน อย่างน้อยคุณก็ควรจะทำตัวดี ๆ หน่อยสิ…” เขาพึมพำทันใดนั้น ทิฟฟานี่รู้สึกเหมือนถูกหลอกด่าอีกครั้ง “คะ-คุณอย่าลากฉันเข้าไปเกี่ยวได้ไหม? นี่มันเป็นสองประเด็นที่ไม่เกี่ยวกันเลยนะ”เขาเปล่งเสียงทางจมูก “มันเป็นเรื่องเดียว ถ้าคุณต้องการให้ผมทำอาหารให้แอเรียน คุณจะต้องอยู่เคียงข้างผมและประพฤติตัว ไม่อย่างนั้นคุณก็ไปขอให้คนอื่นช่วยเลย”“ก็ได้” เธอตอบด้วยความมุ่งมั่น “ฉันจะไม่เถีย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 815 วิวัฒนาการของธัญญ่า
ธัญญ่าใส่หูฟังแล้วเปิดเพลง เธอได้ยินที่ทิฟฟานี่พูดแล้ว แต่เธอไม่ได้ตอบสนองอะไรด้วยเหตุผลแปลก ๆ บางอย่าง เธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่แทบจะไม่มีเหตุผล เธอไม่ชอบวิธีที่ทิฟฟานี่จัดการกับสิ่งต่าง ๆ และรู้สึกอิจฉาและสับสนเล็กน้อย สุดท้ายแล้ว ทิฟฟานี่เป็นพลเมืองที่เกิดและเติบโตในเมืองหลวง ดูเหมือนว่าสาว ๆ ในเมืองใหญ่จะมาพร้อมกับรัศมีของตัวเอง ทิฟฟานี่ไม่ต้องทำงานหนักด้วยซ้ำ แวดวงสังคมของเธออยู่ในชนชั้นที่เหนือกว่าของธัญญ่าโดยธรรมชาติไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่ต่างอะไรจากเบคเค็ตที่ไม่สามารถที่จะซึมซับตัวเองเข้าสู่กลุ่มได้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าผิวเผินจะดูยิ่งใหญ่เพียงใดก็ตาม ลึก ๆ แล้วเธอก็ต้องต่อสู้อย่างขมขื่นอยู่เสมอ เธอไม่มีสิทธิ์ขั้นพื้นฐานในการจัดตั้งและซื้อบ้านในเมืองนี้ด้วยซ้ำ แม้ว่าเธอจะไม่มีแม้แต่เงินดาวน์ แม้ว่าเธอจะทำงานหนักมาตลอดชีวิตก็ตาม ในทางกลับกัน ทิฟฟานี่กลับได้ทุกอย่างโดยถูกมอบให้เธอบนถาดเงินถาดทอง แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ได้ให้ค่ากับมัน เธอปฏิเสธแจ็คสัน ซึ่งเป็นผู้ชายที่โดดเด่นที่พร้อมจะแย่งชิงเพื่อความรักของเธอและเธอก็ยังเกี่ยวข้องกับเขาแม้ว่าจะเลิกรากันไปแล้วก็ตาม ในขณะ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 816 ความไว้วางใจของเธอช่างเบาบางราวกับขนนก
”เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก” ทิฟฟานี่พูดแทรก “เขาก็เป็นแบบนี้แหละ ผู้หญิงคนไหนที่สามารถอยู่เคียงข้างเขาได้นานกว่าสามเดือนจะถือว่าเป็นแฟนสาวเขาอย่างเป็นทางการ เธออยู่กับเขามานานกว่าสามเดือนแล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาไม่ติดต่อเธอไปก็แสดงว่าเขาทิ้งเธอแล้ว อย่าเสียใจไปเลย เธอน่าจะเรียนรู้กฏก่อนที่จะคบเขานะ ตอนนี้ฉันมาแทนตำแหน่งเธอแล้ว แต่ฉันจะไม่โอ้อวดอะไรเพราะสักวันหนึ่งฉันจะต้องถูกทิ้งเช่นกัน เธอควรจะมองโลกในแง่ดีมากกว่านี้นะ โอเค้?”สีหน้าของแจ็คสันเปลี่ยนไปเป็นสีเขียวและขาวหลายเฉด เขากลัวเกินกว่าจะเถียงอะไรไม่ว่าทิฟฟานี่จะพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเขาก็ตาม “ซาช่า… เธอได้ที่อยู่ของฉันมาจากไหน?”สีหน้าของซาช่าซีดลงตั้งแต่ที่เธอเห็นทิฟฟานี่แล้ว “ฉะ-ฉัน… ฉันถามไปเรื่อย… ฉันขอโทษ… ฉันควรไปดีกว่า!”ทิฟฟานี่มองดูซาช่าขณะที่เธอรีบวิ่งออกไปทั้งน้ำตา ทิฟฟานี่รู้สึกถึงเปลวไฟที่โหมกระหน่ำในใจของเธอ “ดูเหมือนเสือดาวจะไม่มีวันเปลี่ยนจุดของมันได้ ทำไมคุณถึงมาหาฉันทั้ง ๆ ที่คุณมีตัวเลือกที่น่าสนใจแบบนี้? เพียงเพราะฉันทิ้งคุณอย่างนั้นเหรอ? นั่นเป็นสาเหตุที่คุณดูเหมือนจะรับไม่ได้ใช่ไหมอ? ฉันเชื่อใจคุณจริง ๆ ! คุ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 817 แต่คุณเป็น “คนแรก” ของฉัน
แจ็คสันเลียปากที่แห้งจากความตื่นตระหนกของตนเอง “ใช่ เธอไม่น่ามาเลย ระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถูกไหม? ฉันคิดว่าเธอน่าจะเข้าใจตั้งแต่ที่ฉันเลิกติดต่อเธอแล้วนะ เธอไม่ควรเสียเวลาตัวเองกับฉัน ฉันให้ในสิ่งที่เธอคู่ควรไปแล้ว เพราะฉะนั้น เธอช่วยปล่อยฉันไปได้ไหม? ถ้าเธอไม่เข้าใจกฏของมัน เธอก็ไม่ควรจะเข้ามาทำงานสายนี้ อย่าให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอีก เราจะไม่ติดต่อกันอีกต่อไป”ซาช่าน้ำตาแตกทันที “ฉันเข้าใจ… ฉันขอโทษ… ฉันไม่ได้แตกต่างอะไรจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ถูกไหม? แต่คุณเป็นคนแรกของฉัน ฉันขอโทษ ฉันเพ้อฝันไปเอง”ซาช่าวางสายหลังจากที่พูดจบทันที มีเพียงสิ่งเดียวที่ทิฟฟานี่นึกถึงอยู่ตอนนี้ “แต่คุณเป็นคนแรกของฉัน”แจ็คสันยกแขนขึ้นอย่างพ่ายแพ้ “ก็ได้ พวกผู้หญิงนี่ห้ามทำให้โกรธเคืองเด็ดขาดเลย ผมจะไม่ทำมันอีกแน่นอน คุณอยากทำอะไรก็ทำเลย ผมรับได้… แต่ผมยังคงยืนกรานจุดยืนของผม ผมจะไม่ยอมรับว่าผมนอนกับผู้หญิงที่ผมไม่เคยแตะต้อง”ทิฟฟานี่ยิ้มและเอื้อมมือไปข่วนหน้าเขาอย่างรวดเร็ว แจ็คสันมองเข้าไปในกระจกรถแล้วถอนหายใจ “น่ากลัวที่สุดเท่าที่เคยเจอมา… ผมนี่โชคร้ายจริง ๆ คุณจะได้เก็บเกี่ยวสิ่งที่คุณหว่านไว้ ในที่สุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 818 ใช้ทารกดักเธอ
ดวงตาของซัมเมอร์ดูเปลี่ยนไป “ทารกเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการผูกมัดผู้หญิง แม่คงจะแต่งงานกับคนอื่นไปแล้วถ้าแม่ไม่มีลูก ถ้าลูกสามารถทำให้ทิฟฟ์ตั้งครรภ์ได้ ลูกคงจะสำเร็จลุล่วงกับแผนลูกไปได้มากทีเดียว นี่เป็นแผนที่ปลอดภัยและเป็นไปได้มากที่สุด!”แจ็คสันรู้สึกกังวลเล็กน้อย “ผมไม่… คิดว่ามันจะใช้ได้ เธอกับผมสุขภาพแข็งแรงอย่างสมบูรณ์ แต่ขนาดเราพยายามมาเป็นเวลานานขนาดนั้น เธอยังไม่สามารถตั้งครรภ์ได้เลย ผมกำลังหมดหวัง ไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอ?”ซัมเมอร์จ้องเขาเขม็ง “ไม่มี มันเป็นความผิดของลูกที่ไม่รู้จักยับยั้งตัวเอง งดเว้นกิจกรรมของลูกไปชั่วขณะก่อน รอให้ลูกอ๊อดของลูกเพิ่มขึ้นแล้วค่อยโจมตีอย่างเต็มรูปแบบ เข้าใจไหม? เอาล่ะ แม่จะไม่พูดเรื่องนี้ต่อแล้ว มันไม่เหมาะสมที่แม่จะพูดคุยกับลูกชายตัวเองเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ คนขับรถกำลังรอแม่อยู่ที่ชั้นล่าง แม่จะกลับบ้านล่ะ ขาแม่ยังคงเจ็บอยู่…”แจ็คสันดูเหมือนจะเหม่อลอยใจความคิด เขาจำคำพูดของแม่ไว้หมด แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายและไม่คุ้นเคยกับความรู้สึกที่ผู้หญิงมีต่อลูกของเธอ แต่บางทีเขาอาจมีโอกาสพลิกสถานการณ์นี้ด้วยการทำให้ทิฟฟานี่ตั้งท้อง แอเรียนก็กลับมาหามาร์คเพ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 819 จดหมายที่น่าตกใจ
“ฉันกลัวว่ามาร์ค เทรมอนต์จะเข้ามาขัดขวาง ฉันเลยขอให้ใครบางคนส่งจดหมายฉบับนี้ให้เธออย่างลับ ๆ เธอห้ามไว้ใจเขา! เขาเป็นปีศาจ! เธอรู้ว่าเขาอยู่เบื้องหลังการตายของพ่อเธอใช่ไหม? การให้อภัยของเธอเพื่อประโยชน์ของทารกนั้นเป็นสิ่งที่ถูกคาดคิดไว้แล้วแหละ ท้ายที่สุดมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ตราบใดที่เขาชดเชยให้เธอ เธอก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่เธอรู้หรือไม่ว่าเขาทำให้ย่าเธอเสียชีวิตด้วย? ย่าเธอถูกส่งไปที่โรงพยาบาลเพราะเป็นหวัดและเป็นไข้เท่านั้น เขามีอาการปอดบวมเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เขากลับเสียชีวิตเมื่อมาร์คมาเยี่ยม ฉันแน่ใจว่ามาร์คคงกลัวเกินกว่าจะบอกเธอเกี่ยวกับการตายของย่าใช่ไหมล่ะ? แต่เธอลองคิดทบทวนดูนะ'เราอาจไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่เธอควรจะเรียกฉันว่าลุงของเธอ ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ มาร์คฆ่าย่าเธอเพราะเขารู้เกี่ยวกับการตายของพ่อเธอ เขาต้องการให้เธอทิ้งมาร์ค แต่เมื่อมาร์คกลัวว่าย่าจะขัดขวางและทำให้เธอทิ้งมาร์คพร้อมกับลูกในท้อง มาร์คจึงตั้งใจทำให้ย่าไม่มีวันพูดได้อีกตลอดไป! มาร์คคงแอบข่มขู่ย่าด้วย แล้วหญิงชราคนหนึ่งจะทนต่อความหวาดกลัวเช่นนั้นได้อย่างไร? มาร์คมา "เยี่ยม" บ้านเราหลายครั้งตั้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 820 น้ำคร่ำแตก
”ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไง?” แมรี่ตอบโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้า “ถ้าขืนเกิดอะไรขึ้นล่ะ? นายท่านสั่งอย่างชัดเจนว่าเธอห้ามอยู่คนเดียวตามลำพังโดยเฉพาะช่วงนี้ แค่ฉันปล่อยให้เธออยู่คนเดียวตอนที่ฉันไปซื้อลิ้นจี่เมื่อกี้นี้ก็ทำให้ฉันกลัวจนหัวใจแทบวายแล้ว ถ้านายท่านรู้เข้าฉันจะไม่ได้อยู่เห็นหน้าลูกเธอแน่” แอเรียนสูญเสียการควบคุมของอารมณ์ของเธอ “เขาเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉีนหรือเขาต้องการให้ฉันอยู่ภายใต้การเฝ้าระวังกันแน่? หยุดเฝ้าดูฉันสักทีเถอะ!”การตะโกนของเธอทำให้แมรี่ตกใจมาก “แอริ… เธอเป็นอะไร? ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น? เธอไม่รู้เหรอว่านายท่านหวังดีต่อเธอแค่ไหน? พวกเราต่างเมตตาเธอจากใจจริง พวกเราเต็มใจดูแลเธอเอง ทำไมพวกเราจึงต้องอยากเฝ้าดูเธอด้วย? เธอรู้สึกไม่สบายเหรอ? ให้ฉันเรียกหมอให้ไหม?”แอเรียนรู้สึกมันแล้ว เมื่อใดก็ตามที่เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทารกในท้องจะเคลื่อนไหวและเตะเธอ แต่โชคร้ายที่เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป อาจเป็นเพราะคำโกหกของมาร์คในอดีต ด้วยเหตุนี้ ความไว้วางใจของเธอในตัวมาร์คจึงลดเหลือน้อยอย่างน่าสมเพชและทุกอย่างในจดหมายนั้นก็มีเหตุผลขึ้นมา เธอจะไม่สงสัยเขา
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
