LOGINShare
บทที่ 818 ใช้ทารกดักเธอ
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 819 จดหมายที่น่าตกใจ
“ฉันกลัวว่ามาร์ค เทรมอนต์จะเข้ามาขัดขวาง ฉันเลยขอให้ใครบางคนส่งจดหมายฉบับนี้ให้เธออย่างลับ ๆ เธอห้ามไว้ใจเขา! เขาเป็นปีศาจ! เธอรู้ว่าเขาอยู่เบื้องหลังการตายของพ่อเธอใช่ไหม? การให้อภัยของเธอเพื่อประโยชน์ของทารกนั้นเป็นสิ่งที่ถูกคาดคิดไว้แล้วแหละ ท้ายที่สุดมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ตราบใดที่เขาชดเชยให้เธอ เธอก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่เธอรู้หรือไม่ว่าเขาทำให้ย่าเธอเสียชีวิตด้วย? ย่าเธอถูกส่งไปที่โรงพยาบาลเพราะเป็นหวัดและเป็นไข้เท่านั้น เขามีอาการปอดบวมเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เขากลับเสียชีวิตเมื่อมาร์คมาเยี่ยม ฉันแน่ใจว่ามาร์คคงกลัวเกินกว่าจะบอกเธอเกี่ยวกับการตายของย่าใช่ไหมล่ะ? แต่เธอลองคิดทบทวนดูนะ'เราอาจไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่เธอควรจะเรียกฉันว่าลุงของเธอ ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ มาร์คฆ่าย่าเธอเพราะเขารู้เกี่ยวกับการตายของพ่อเธอ เขาต้องการให้เธอทิ้งมาร์ค แต่เมื่อมาร์คกลัวว่าย่าจะขัดขวางและทำให้เธอทิ้งมาร์คพร้อมกับลูกในท้อง มาร์คจึงตั้งใจทำให้ย่าไม่มีวันพูดได้อีกตลอดไป! มาร์คคงแอบข่มขู่ย่าด้วย แล้วหญิงชราคนหนึ่งจะทนต่อความหวาดกลัวเช่นนั้นได้อย่างไร? มาร์คมา "เยี่ยม" บ้านเราหลายครั้งตั้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 820 น้ำคร่ำแตก
”ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไง?” แมรี่ตอบโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้า “ถ้าขืนเกิดอะไรขึ้นล่ะ? นายท่านสั่งอย่างชัดเจนว่าเธอห้ามอยู่คนเดียวตามลำพังโดยเฉพาะช่วงนี้ แค่ฉันปล่อยให้เธออยู่คนเดียวตอนที่ฉันไปซื้อลิ้นจี่เมื่อกี้นี้ก็ทำให้ฉันกลัวจนหัวใจแทบวายแล้ว ถ้านายท่านรู้เข้าฉันจะไม่ได้อยู่เห็นหน้าลูกเธอแน่” แอเรียนสูญเสียการควบคุมของอารมณ์ของเธอ “เขาเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉีนหรือเขาต้องการให้ฉันอยู่ภายใต้การเฝ้าระวังกันแน่? หยุดเฝ้าดูฉันสักทีเถอะ!”การตะโกนของเธอทำให้แมรี่ตกใจมาก “แอริ… เธอเป็นอะไร? ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น? เธอไม่รู้เหรอว่านายท่านหวังดีต่อเธอแค่ไหน? พวกเราต่างเมตตาเธอจากใจจริง พวกเราเต็มใจดูแลเธอเอง ทำไมพวกเราจึงต้องอยากเฝ้าดูเธอด้วย? เธอรู้สึกไม่สบายเหรอ? ให้ฉันเรียกหมอให้ไหม?”แอเรียนรู้สึกมันแล้ว เมื่อใดก็ตามที่เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทารกในท้องจะเคลื่อนไหวและเตะเธอ แต่โชคร้ายที่เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป อาจเป็นเพราะคำโกหกของมาร์คในอดีต ด้วยเหตุนี้ ความไว้วางใจของเธอในตัวมาร์คจึงลดเหลือน้อยอย่างน่าสมเพชและทุกอย่างในจดหมายนั้นก็มีเหตุผลขึ้นมา เธอจะไม่สงสัยเขา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 821 ความจริงที่ถูกบิดเบือน
มือของมาร์คยังคงสั่นเล็กน้อยหลังจากที่เขาวางสาย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแอเรียน เขาจะทำให้นายและนางแฮร์ริสต้องชดใช้อย่างแน่นอนในไม่ช้าพวกเขาก็พาลูกของแอเรียนออกมาได้โดยการผ่าคลอด เด็กมีอายุเพียงเจ็ดเดือนเท่านั้นและเขาต้องถูกนำไปใส่ในตู้อบชั่วคราว มาร์คไม่แม้แต่จะเหลียวมองดูเด็ก เขารู้เพศของเด็กจากพยาบาลแล้ว เขาเป็นเด็กผู้ชายแอเรียนยังคงอยู่ในห้องผ่าตัด มาร์คกังวลเกินกว่าจะก้าวไปไหน นอกจากการลงนามในแบบฟอร์มยินยอมการผ่าตัดแล้ว เขาได้ขอให้แมรี่จัดการกับขั้นตอนการรักษาในโรงพยาบาลที่เหลือไม่มีใครรู้ว่าเขาทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนตลอดสองชั่วโมงที่เขารออยู่นอกห้องผ่าตัดนั้น เขาเครียดและไม่ผ่อนคลายแม้แต่ครู่เดียว นอกจากนี้ เขาไม่กล้าแม้จะจินตนาการถึงอุบัติเหตุร้ายแรงใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นกับแอเรียนได้โชคดีที่การผ่าตัดดำเนินไปอย่างราบรื่นโดยไม่มีอุบัติเหตุใด ๆ สองชั่วโมงต่อมา แอเรียนก็ถูกพยาบาลเข็นออกมาจากห้องผ่าตัดบนเตียงเข็น เมื่อเห็นว่าเธอหลับสนิท มาร์คจึงรีบวิ่งไปถามอย่างประหม่าว่า “เธอเป็นยังไงบ้าง? เธอเป็นลมหรือเปล่า? ผมนึกว่าคุณจะฉีดยาชาเฉพาะส่วนล่างของร่างกายเธอระหว่างการผ่าคลอดไม่ใช่เหรอ?
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 822 ความเจ็บปวดที่แสนสาหัส
มาร์คพยักหน้า “ใช่ ลูกสบายดี ตอนนี้ลูกอยู่ในตู้อบ พวกเขาต้องสังเกตอาการของลูกอย่างใกล้ชิดเนื่องจากลูกคลอดก่อนกำหนด ฉันได้ยินเสียงร้องของลูกแล้ว มันเบามาก ลูกอาจจะค่อนข้างตัวเล็ก… สัญญากับฉันสิว่าเธอจะดูแลสุขภาพของเธอ ฉันแค่อยากให้เธอและลูกมีสุขภาพที่แข็งแรง”เขาไม่ได้รับคำตอบจากเธอ เมื่อเขามองดูเธออีกครั้ง เขาจึงตระหนักว่าเธอได้หลับสนิทไปอีกครั้งสิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้คือ ขอให้แจ็คสันเตรียมอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการเป็นพิเศษสำหรับช่วงหลังการคลอดของเธอก่อนที่เธอจะถูกส่งไปเก็บตัวหลังการคลอด มันเป็นช่วงวิกฤตและเขาจำเป็นต้องเสริมสร้างร่างกายของเธอก่อน เพื่อที่จะได้ปรับปรุงสุขภาพของเธอด้วย เขากังวลมากเมื่อได้เห็นใบหน้าของเธอที่ซีดเผือดเช่นนี้หลังจากที่ได้รับข่าวเรื่องการคลอด ทิฟฟานี่ ธัญญ่าและเอริกก็รีบมาที่โรงพยาบาลก่อนที่พวกเขาจะเลิกงานด้วยซ้ำ แอเรียนยังคงอ่อนแอมาก เธอจึงผล็อยหลับเป็นครั้งคราว หลังจากผลของการดมยาชาลดลง แผลผ่าตัดของเธอก็เริ่มส่งผลให้เธอเจ็บปวด เธอไม่สามารถแม้แต่จะเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ทิฟฟานี่เคยเตรียมตัวสำหรับการตั้งครรภ์มาก่อน แต่เธอยังไม่ได้มีโอกาสที่จะ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 823 รู้สึกว่าอยู่ผิดที่
แมรี่พยักหน้า มาร์คมองดูแอเรียนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องพยาบาลอีกครั้งก่อนจะหันหลังเดินจากไปเมื่อเขาไปถึงห้องเฝ้าระวังเด็ก เขาก็เห็นทิฟฟานี่กำลังถ่ายรูปอยู่ที่ตู้อบที่พยาบาลได้เข็นเข้ามาใกล้หน้าต่าง เด็กที่คลอดก่อนกำหนดนั้นดูไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด แขนขาของเขาเล็กและทั้งตัวของเขาก็แดงก่ำ ในขณะนั้นเขากำลังหลับสนิทอยู่ในตู้อบ มาร์คยิ้มเมื่อมองไปที่เด็กคนนั้น เขาเป็นลูกชายของมาร์คเอง เขาเป็นลูกชายของมาร์คและแอเรียน การได้เป็นพ่อครั้งแรกเป็นความรู้สึกที่วิเศษและแปลกประหลาดทีเดียวทิฟฟานี่อดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็นบางอย่างหลังจากที่เธอถ่ายรูปทารกเสร็จแล้ว “มาร์ค เด็กคนนี้น่าเกลียดเหมือนที่คุณเห็นในภาพอัลตราซาวนด์เลย…”มาร์คพูดไม่ออก “ระวังปากของคุณด้วย เขาจะดูดีขึ้นอย่างแน่นอนหลังจากที่เราดูแลเขาเป็นอย่างดี”ทิฟฟานี่กลอกตาใส่เขา "ใช่ ลูกชายของคุณมีเสน่ห์อย่างปฏิเสธไม่ได้ ถ้าเขาดูเหมือนคุณหรือแอเรียนเล็กน้อย เขาก็จะไม่น่าเกลียดขนาดนั้น อาจเป็นเพราะเขาคลอดก่อนกำหนด ก็แค่ดูแลเขาให้ดี หนุ่มน้อย หนูจะต้องเติบโตมาอย่างแข็งแรงนะลูก คุณแม่ยังรอหนูอยู่ นางยังไม่สามารถมาดูหนูด้วยตัวเองได้ด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 824 ความรู้ที่สึกซับซ้อนและปัญหาที่ยังไม่ได้แก้ไข
แมรี่ถอนหายใจ “ก็ได้ ฉันจะวางมันไว้ตรงนี้นะ ถ้าเธออยากกินอะไรก็บอกฉันนะ อีกอย่าง ขอฉันดูเบาะที่เธอนั่งอยู่หน่อย ก่อนที่นายท่านจะไปเขาขอให้ฉันตรวจดูมันเพราะกลัวว่าเธออาจจะตกเลือดอย่างรุนแรงได้…”แอเรียนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เธอไม่สามารถอายหรือละอายได้ เธอต้องยอมให้สิทธิ์คนอื่น ๆ มองดูส่วนที่ส่วนตัวที่สุดของเธอเพราะเธอไม่สามารถทำอะไรด้วยตัวเธอเองได้ คนที่ไม่เคยให้กำเนิดทารกจะไม่มีวันเข้าใจสิ่งนั้น หลังจากที่คลอดลูกแล้ว เธอก็อยู่ในสภาพที่ต้องยอมทำตามที่คนอื่นต้องการ เธอไม่สามารถแม้แต่จะโต้เถียงกับมาร์คได้ สุขภาพจิตของเธอก็ไม่ได้ดีเช่นกันหลังจากที่ดูเบาะแล้ว แมรี่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “มันปกติและธรรมดามาก ไม่เลวเลย แอริ ทำใจให้สบายนะ เธอจะได้หายเร็ว ๆ ถ้าเธอรู้สึกไม่มีความสุขกับเรื่องอะไรก็ตาม ก็รอจนกว่าเธอจะออกจากโรงพยาบาลก่อนที่เธอจะจัดการกับมันนะ อย่าสร้างปัญหาให้ตัวเองมากนัก มันจะทำให้สุขภาพของเธอแย่ลงเท่านั้น คุยกับทิฟฟานี่ไปก่อนนะ ฉันจะไปซื้อของให้ลูกเธอและดูว่าขาดเหลืออะไรไปหรือเปล่า”หลังจากที่แมรี่จากไป ทิฟฟานี่ก็ถามด้วยความสงสัย “มีอะไรให้ต้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 825 เสนอตัวเองให้กับเขา
มาร์คโกรธมากจนเขาทุบแก้วในมือ พรมราคาแพงก็แปดเปื้อนไปด้วย “ตามหาพวกเขาต่อไป คุณจำเป็นต้องหาพวกเขาให้เจอไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม จากที่ผมรู้จักพวกเขา พวกเขาคงไม่กล้าที่ใช้แผนร้ายกับเราเพียงเพื่อแก้แค้นเรา เงินที่ผมให้พวกเขาก่อนหน้านี้คงจะใช้ไปหมดแล้ว พวกเขาจะหนีไปได้ยังไง? ไปสืบมาให้ได้ว่าใครกันที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาและคอยออกคำสั่ง ไปสืบมาให้ได้! แล้วก็ส่งบอดี้การ์ดสองคนไปที่โรงพยาบาลด้วย อย่าให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้แอริเด็ดขาด”พ่อบ้านเฮนรี่มองลง เขาดูเหมือนจะลังเล แต่ในท้ายที่สุด เขาก็ไม่ได้พูดอะไรก่อนที่จะหันหลังและออกจากห้องทำงานของมาร์ค...หลังจากที่เธอออกจากโรงพยาบาลก็เป็นเวลา 21.00 น. แล้ว ทิฟฟานี่แวะกินอะไรง่าย ๆ ที่แผงขายของริมถนน จากนั้นเธอก็กลับบ้านอย่างไม่รีบร้อน เมื่อเธอกำลังจะเปิดประตู เธอก็พบว่าเธอลืมพกกุญแจมาด้วย เธอจึงเคาะประตูอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่มีใครตอบเธอ จากนั้นเธอก็โทรหาธัญญ่า แต่ก็ไม่มีใครรับสายเช่นกันโดยปกติธัญญ่าจะไม่ไปที่อื่นนอกจากบริษัทและบ้านของพวกเขา ทิฟฟานี่เริ่มสงสัย สุดท้ายเธอก็ต้องเรียกแท็กซี่และไปที่บ้านของแจ็คสัน ในเมื่อเธอไม่มีที่อื่นให้ไปอีก บ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 826 ไม่มีอะไร ราตรีสวัสดิ์
แม้ว่าเธอจะดูกล้าหาญและเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ แต่มันก็เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น เธอรู้สึกประหลาดอย่างไม่น่าเชื่อในเสื้อผ้าแบบนี้ “ไปเอาเสื้อมาให้ฉัน ฉันใส่เสื้อผ้าคุณยังจะดีกว่าตัวนี้ ฉันกลัวว่าคุณจะควบคุมตนเองไม่ได้ด้วย ฉันยอมแล้ว เร็วเข้า!”ขณะที่แจ็คสันกำลังจะออกจากภายใต้ตัวเธอที่ยืนคร่อมตัวเขาและลุกขึ้น ทิฟฟานี่ก็ลงเอยด้วยการนั่งคร่อมเขา เธอเหวี่ยงแขนเธอรอบคอเขาโดยสัญชาตญาณเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเองล้ม ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ห่างจากกันเพียงไม่กี่นิ้ว ความหน้าแดงและหัวใจที่เต้นรัวเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“ทิฟฟ์… คุณ…”เธอคิดว่าแจ็คสันจะพูดอะไรที่มีเสน่ห์แต่ติดลามกและอนาจารนิดหน่อย เพราะท้ายที่สุดเขาก็เพิ่งจะชมเธอว่าเธอมีรูปร่างที่ดี แต่ทว่า ประโยคถัดไปของเขาคือ “คุณค่อนตัวหนัก ลงไปจากตัวผมได้ไหม?”ทิฟฟานี่ดิ้นออกจากอ้อมกอดเขาและเตะเขา “ไปไหนก็ไปเลย!”แจ็คสันถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า สวรรค์รู้ดีว่าเขาควบคุมตัวเองได้อย่างไร เขาซื้อชุดนอนนั้นเพราะแรงกระตุ้นเท่านั้น เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะดูเซ็กซี่ขนาดนี้ ความคิดที่แตกต่างกันสองอย่างถูกชะงักในการต่อสู้ในใจข
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
