LOGINShare
บทที่ 619 วิธีทำบะหมี่ราเม็ง
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 620 เราไม่ต้องการแม่บ้าน
เนื่องจากเขายอมรับความผิดพลาดของเขาอย่างตรงไปตรงมา และทัศนคติของเขาก็ดีเป็นพิเศษ แอเรียนจึงไม่สามารถแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวได้ เธอกลับพูดอย่างใจเย็นว่า “ไม่มี 'ถ้า' แพทย์ได้อธิบายไว้อย่างชัดเจนแล้ว ไม่มีช่องโหว่ที่นี่ คุณทำร้ายฉันเสมอ มาร์ค เทรมอนต์ ฉันเกลียดมัน"แม้ว่าเธอจะพูดอย่างสงบ แต่คำพูดของเธอก็เหมือนกับเข็มที่แทงหัวใจของเขา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอบอกว่าเธอเกลียดเขา อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้มันเจ็บกว่าเมื่อก่อนมาก “ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉัน แต่เรื่องนี้ยังไม่ได้ถูกกำหนด อย่างไรก็ตาม เราควรปรึกษาเรื่องนี้หลังการตรวจร่างกาย”แอเรียนหมดความสนใจที่จะสนทนาต่อเมื่อเธอคิดถึงการต้องไปโรงพยาบาลและทุกสิ่งที่เธอจะต้องเผชิญ อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางหลีกเลี่ยงมันได้เธอเหลือบมองราเม็งที่ไม่ถูกแตะต้องของมาร์ค เธอรู้สึกรำคาญ เธอกินมันโดยไม่มีข้อตำหนิ แต่กระนั้น เขาจะไม่แม้แต่จะกินอาหารที่เขาปรุงเองหรือ?“กินให้หมดด้วย”เมื่อเห็นว่าเธอกินเกือบเสร็จแล้ว มาร์คก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตั้งสติและยอมกิน มันไม่ควรจะเลวร้ายขนาดนั้น เขาหยิบส้อมขึ้นมากินต่อ ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม มันไม่มีอะไรแปลก แต่มันไม่อ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 621 ความทุกข์ยากของการมีลูก
ทิฟฟานี่เกือบพลาดความหมายเบื้องหลังคำพูดของแจ็คสัน เมื่อตระหนักถึงความหมายของมันเธอก็รู้สึกประหลาดใจ เขากำลังปกป้องพ่อของเขา เขากังวลอย่างชัดเจนว่าทิฟฟานี่จะเข้าใจพ่อของเขาผิด นี่เป็นสัญญาณที่ดี"ฉันรู้ ฉันรู้ พ่อของคุณเป็นคนหน้านิ่งและเงียบ ดังนั้นเขาจึงดูข่มขู่เล็กน้อย จริง ๆ แล้วฉันแค่อ่อนไหวเพราะฉันไม่ได้ใช้ชีวิตแบบลอยตัวมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันรู้ว่าการหาเงินมันยากแค่ไหน ดังนั้นฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องจ้างแม่บ้าน เมื่อพ่อของคุณบอกว่าครอบครัวของคุณไม่ได้ขาดแคลนเงินเพียงเล็กน้อยนั้น ฉันก็เลยรู้สึกประหม่า ทั้งหมดก็มีแค่นั้น” เธออธิบาย “ฉันรู้ว่าสถานะของฉันต่ำกว่าคุณมากและนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันทำงานอย่างหนักเพื่อให้คู่ควรกับคุณ ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าพ่อของคุณไม่ได้มีเจตนาร้าย ฉันแค่อ่อนไหวเท่านั้นเอง”รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของแจ็คสัน “เฮ้ คุณมีค่ามากกว่าผมนะ อย่าแม้แต่จะคิดอย่างอื่นเลย”ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเขาก็ส่งเสียงบี๊บ แสดงให้เห็นว่าเขาได้รับข้อความ เนื่องจากโทรศัพท์ของเขาเชื่อมต่อกับลำโพงที่ใช้บลูทูธในรถยนต์ เสียงดังกล่าวจึงดังพอที่ทิฟฟานี่จะได้ยินดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความสงสัย ม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 622 ระหว่างปีศาจกับทะเลลึกสีคราม
คุณหมอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “สิ่งที่ผมสามารถทำได้ในขั้นตอนนี้คือการแสดงรายการภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมด หากคุณต้องการอุ้มเด็กให้ถึงวาระ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย อย่างไรก็ตาม การตรวจร่างกายจะมีผลบังคับเมื่อคุณหญิงเทรมอนต์อายุครรภ์ครบสี่เดือน นอกจากนี้ ขอแนะนำให้คุณหญิงเทรมอนต์พักผ่อนให้มากที่สุดและหลีกเลี่ยงความเหนื่อย หากคุณตัดสินใจที่จะเก็บครรภ์ไว้ เราจะต้องติดตามความคืบหน้าของเธออย่างใกล้ชิดเพื่อลดภาวะแทรกซ้อน เด็กน่าจะเกิดก่อนกำหนดด้วย แต่อัตราการรอดชีวิตค่อนข้างสูง” เขาหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “ผลการตรวจบ่งชี้ว่ามดลูกของคุณหญิงเทรมอนต์ฟื้นตัวขึ้นบ้างแล้ว ดังนั้นจึงมีเหตุที่จะมองโลกในแง่ดีเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เราทำต่อจากนี้ไปจะต้องขึ้นอยู่กับพวกคุณทั้งสองคน”ทันทีที่แอเรียนได้ยินว่ามีความเป็นไปได้ที่เด็กจะรอด ร่องรอยของความลังเลใจทั้งหมดก็หายไปในอากาศ เธอรีบพูดว่า “ฉันต้องการลูก!”ในทางกลับกัน มาร์คขมวดคิ้ว “แอริ... เธอออกไปสักครู่ได้ไหม? ฉันขอคุยกับคุณหมอเป็นการส่วนตัวหน่อย เนื่องจากสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นอยู่ที่ดีของเธอ ฉันไม่สามารถปล่อยให้เธอทำตา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 623 ผู้หญิงตั้งครรภ์มักจะมีอารมณ์ฉุนเฉียว
แอเรียนพยักหน้า เธอออกจากครัวและเข้าไปในห้องนั่งเล่น ในเวลาเดียวกัน คุณย่าวินน์กลับมาพร้อมกับกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าสำหรับทารกและผลิตภัณฑ์สำหรับคุณแม่“โอ้ แอเรียน! มาดูนี่สิ มาดูสิว่าฉันพลาดอะไรที่เธอต้องการหรือเปล่า ครั้งหนึ่งฉันเคยช่วยเตรียมสิ่งเหล่านี้ให้ป้าของเธอตอนที่เขาท้อง เพราะฉะนั้นเธอวางใจฉันในเรื่องนี้ได้เลย” เธอกล่าว “เห็นพวกนี้ไหม? รอก่อน มันจะมีประโยชน์มาก ดูเสื้อผ้าเด็กที่ฉันเลือกสิ พวกมันทำมาจากวัสดุระดับพรีเมียมเลยนะ”ก่อนหน้านี้ แอเรียนรู้จักคุณย่าของเธอในฐานะคนพาลอย่างไม่ลดละซึ่งไม่สามารถให้ความรู้สึกถึงเครือญาติหรือความอบอุ่นได้ อย่างไรก็ตาม คราวนี้ คุณย่าของเธอเกือบทำให้เธอน้ำตาซึม“คุณย่า… คุณ… คุณเชื่อว่าฉันมีโอกาสเป็นแม่จริง ๆ เหรอ?” เธอถามเบา ๆหญิงชราลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันได้ยินมาบ้างแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างกายของเธอไม่แข็งแรงเท่าไหร่ แต่ถ้าอยากได้ลูกจริง ๆ ก็เอาเลย ธุรกิจของครอบครัวเทรมอนต์ยิ่งใหญ่มาก มรดกนี้ไม่อาจถูกถ่ายทอดได้หากไม่มีทายาทใช่ไหม?” เธอตอบ “ตอนนี้ ถ้าหมอบอกว่าเธอไม่ควรตั้งครรภ์ต่ออย่างแน่นอน ให้ฟังคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญ ท้ายที่สุดแล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 624 หญิงสาวในเมืองใหม่ที่แปลกประหลาด
มาร์ค เทรมอนต์ปิดประตูและหลังจากครู่หนึ่งบรรยากาศก็นิ่งเขาเริ่ม “ฉันถามแล้ว แพทย์ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเธอจะรอดจากสิ่งนี้ไหม อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้เสมอและนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องการ สำหรับฉัน เธอสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ เข้าใจไหม? ได้ ฉันยอมรับว่าหลายสิ่งในอดีตเป็นสิ่งที่ฉันทำลงไป แต่จงฟังฉันนะ แม้ว่าเธอจะเป็นแม่คนไม่ได้ก็ตาม ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะมาแทนที่เธอ นับประสาอะไรกับการอุ้มลูกของฉัน ดังนั้นได้โปรดพักผ่อนหัวใจของเธอหน่อย สิ่งเดียวที่ฉันกังวลคือเธอเสมอมา ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงสามารถยอมแพ้ลูกของฉันได้”อย่างไรก็ตาม แอเรียนมีท่าทีแข็งกระด้างมากจนไม่มีอะไรสามารถเจาะทะลุกำแพงที่เธอสร้างขึ้นได้ “หมอบอกว่าอัตราของภาวะแทรกซ้อนไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็นต์ จำได้ไหม? เขาไม่ได้บอกว่าเด็กคนนี้จะไม่รอด!” เธอโต้กลับ น้ำเสียงของเธอแน่วแน่ "ฉันอยู่ที่นั่น ฉันไม่ได้หูหนวก! นี่คือคำขาด มาร์ค เทรมอนต์ คุณสามารถหย่ากับฉันตอนนี้เพื่อที่ว่าลูกจะเป็นหรือตายคุณจะได้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปหรือคุณจะตกลงว่าฉันสามารถเก็บลูกไว้ได้ คุณเลือกเลย"คนสองคนนี้อยู่ในชีวิตของกันและกันมานานมากจนเป็นไปไม่ไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 625 การประทุษร้ายของญาติที่บูชาเงิน
ธัญญ่าให้คำตอบในเสี้ยววินาทีว่า “รับ! ฉันเองที่ดูแลบ้านของฉันและร้านกาแฟของแอเรียนให้ไร้ที่ติทุกวัน ดังนั้นคุณสามารถวางใจฉันได้เลย!”ไม่นานหลังจากได้ยินว่าธัญญ่ามาถึงแล้ว แอเรียนก็โทรหาหญิงสาวคนนั้น เธอรายงานทุกอย่างตั้งแต่งานใหม่ของเธอไปยังบ้านใหม่อย่างมีความสุขโดยไม่ล้มเหลว ก่อนที่จะสรุปอย่างร่าเริงว่า “คุณเห็นไหมแอริ ไม่มีอะไรต้องกังวล หนูเพิ่งได้งานเป็นแม่บ้านในบริษัทของเอริกและจะอยู่ที่บ้านของเขาจนกว่าหนูจะหาห้องหรือบ้านให้ตัวเองได้ คุณตั้งใจเลี้ยงลูกคนนั้นและไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ เข้าใจไหม…? โอ้! ถ้ามีเวลาที่สะดวกหนูหวังว่าเราจะได้เจอกันนะ!”แอเรียนไม่รู้ว่าความสะดวกสบายดังกล่าวจะมีอยู่จริงหรือไม่ ทั้งหมดที่เธอรู้คือความเคร่งครัดในการอยู่บ้านของมาร์ค เธอถูกปฏิเสธไม่ให้ออกไปเดินเล่นนอกบ้านด้วยซ้ำดังนั้นจึงไม่มีใครมาพบเธอที่บ้านเช่นกัน“เอ่อ เกี่ยวกับเรื่องนั้น... มาโฟกัสที่งานใหม่ของเธอและตั้งหลักแหล่งก่อนดีกว่า เราสามารถวางแผนการนัดพบเพื่อทานอาหารในคราวอื่นได้เสมอ” เธอตอบเธอเพิ่งวางสายเมื่อได้ยินพ่อบ้านมาเคาะประตู “ป้าของคุณมาที่นี่ครับนายหญิง ให้เธอเข้าไปไหมครับ?”แอเรี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 626 มีเงินเยอะกว่าสองสามเซ็นต์แล้วไง?
เมื่อแอเรียนได้ยินความหมายอันลึกซึ้งเบื้องหลังคำพูดของโซอี้ เธอก็ยิ่งเย้ยหยันมากขึ้นไปอีกเขาแค่ต้องการพาหญิงชรากลับไปเพื่อที่เขาจะได้รับเงินเป็นครั้งคราว แอเรียนไม่ได้โง่ นอกจากนี้ เธอเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ดุเฮเลน ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเธอคนนี้ไม่มีสิทธิ์นั้น เธอดึงมือของเขาออกอย่างไม่แสดงอารมณ์ “แม่ของฉันติดต่อฉันมาแล้ว ฉันรู้ดีว่าเธออยู่ที่ไหน ฉันมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย ฉันเกรงว่าคุณย่าจะไม่กลับบ้านกับคุณ คุณจะถามเขาก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน”โซอี้รับรู้ได้ว่าแอเรียนไม่ใช่คนที่จะรับมือด้วยได้ง่าย ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะพยายามเกลี้ยกล่อมหญิงชรา “แม่ คุณจะปล่อยให้คนรุ่นหลังเกลียดฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ว่าฉันเคยทำอะไรไว้ ฉันยังคงเป็นลูกสาวของคุณนะ กลับบ้านกับฉันเถอะ...”หญิงชราหงุดหงิด “หยุดเปลี่ยนน้ำเสียงตลอดเวลาสักที ฉันแก่แล้ว ฉันไม่มีพลังที่จะจัดการกับเรื่องนี้ ฉันจะไม่กลับไปกับเธอ ฉันมีความสุขกับวันเวลาของฉันในคฤหาสน์เทรมอนต์ ทำไมฉันต้องกลับไปอยู่กับคนอกตัญญูอย่างเธอด้วย? ออกไปเดี๋ยวนี้ เธอไม่คู่ควรที่จะได้กินอาหารบนโต๊ะขอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 627 งานบ้านแทนค่าเช่า
เฮนรี่ก้มศีรษะลงและพึมพำตอบ มาร์คเดินขึ้นไปชั้นบนทันที โดยเขย่งเท้าเดินเพราะกลัวว่าเขาจะปลุกแอเรียนเขาเดินเข้าไปในห้องและมุ่งหน้าไปที่เตียงเพื่อยืนยันว่าเธอยังคงหลับสนิทอยู่ หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและไปที่ห้องทำงาน…คืนนั้นธัญญ่ารอเอริกเลิกงานก่อนจะกลับบ้านพร้อมเขาเอริกอาศัยอยู่ตามลำพังมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงเตือนธัญญ่าก่อนว่า "บ้านฉันค่อนข้างรกนะ และฉันก็มักจะอยู่ที่สำนักงานมากกว่า บางทีฉันก็ไม่ได้กลับบ้านด้วย ดังนั้นจึงมีพนักงานชั่วคราวมาทำความสะอาดเพียงสัปดาห์ละครั้งเท่านั้น”ธัญญ่าตบหน้าอกของเธอ “ไม่ต้องห่วง จากนี้ไปฉันจะจัดการเอง ฉันจะดูแลบ้านคุณให้สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย! คุณไม่ต้องเสียเงินจ้างพนักงานชั่วคราวอีกต่อไป!”เอริกยิ้มอย่างขมขื่น “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสื่อ… ฉันกำลังจะบอกว่า ได้โปรดอย่ารำคาญล่ะ”ธัญญ่ายิ้มให้เขาและฉายฟันเขี้ยวอันน่ารักของเธอ “ไม่แน่นอน! ยังไงก็ตาม ฉันจะจ่ายค่าเช่าให้คุณ อันที่จริง ฉันจะโอนเงินให้คุณเดี๋ยวนี้เลย คุณสามารถตัดเงินออกจากเงินเดือนของฉันได้หากมันยังไม่เพียงพอ”เธอต้องจ่ายเงินให้เขาเพื่อสิ่งนี้ด้วยเหรอ? เอริกทนไม่ไหวอีกต
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
