LOGINShare
บทที่ 52 ไม่อยากเจอเธอ
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 53 เมา
แอเรียน เห็นมาร์คนั่งข้าง ๆแอรี่ เธอสังเกตเห็นว่าแขนของ แอรี่พันอยู่รอบตัวของมาร์ค “ฉันเป็นภรรยาของเขา เป็นความรับผิดชอบของฉันที่จะต้องตัดสินว่าเขาจะไปที่ไหนและคำนึงถึงความปลอดภัยของเขา”คำว่า “ภรรยา” ทำให้ใบหน้าแอรี่ดูเกลียดชัง "เธอ…! เขาบอกชัดเจนแล้วว่าเขาไม่อยากไป!”หลังจากหมดข้ออ้าง เอริกลงจากรถและช่วยพยุงมาร์คลงมา “หยุดสร้างปัญหาเถอะแอรี่ คนในครอบครัวของเขามาแล้ว ปล่อยมาร์คไปเถอะ”แอรี่ ยังไม่ยอม เเละคว้าแขนของมาร์คเอาไว้ “พี่มาร์คบอกแล้วว่าเขาไม่อยากเจอเธอ เลิกทำเป็นเล่นได้แล้ว เอริก!”แอเรียนไม่สนใจว่ามาร์ตจะกลับบ้านหรือไม่ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะยอมให้โอกาศเขาตามไปกับแอรี่ก่อนที่เธอจะพูดขึ้น มาร์คก็สะบัดแอรี่ออกและเรียกร้องว่า “แอริ… มานี่!”ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขากำลังพูดกับแอเรียน นี่เป็นครั้งแรกที่แอเรียนเคยได้ยินเขาเรียกเธอด้วยชื่อนั้น ดังนั้นเธอจึงเหม่อลอยเล็กน้อย หลังจากงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เดินขึ้นไปหาเขาและพยุงเขา “เราจะกลับบ้านกันไหม?”มาร์คโอบแขนรอบตัวเธอแล้วพึมพำเข้าที่ซอกคอ “ไป…”แอรี่ ตัวสั่นด้วยความโกรธ มาร์คเกลียดแอรียนไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาเกลียดเธอ ทำไมเขา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 54 เต็มไปด้วยขวากหนาม
แอเรียนต้องการที่จะหนีโดยสัญชาตญาณ แต่เธอกลัวที่จะยั่วยุเขาให้บ้าคลั่ง ดังนั้นเธอจึงกัดฟันและนิ่งภาวนาว่าเขาจะหลับไปในไม่ช้า…ยิ่งเธอหวังในสิ่งหนึ่งมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเกิดขึ้นเป็นอย่างอื่น เขาไม่เพียงแต่จะออกนอกลู่นอกทาง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะติดมันและกลายเป็นว่ารู้สึกรำคาญกับการที่เสื้อผ้าของเธอเข้ามาขวางทาง มือของเขาเปลี่ยนทิศทางและสอดเข้าไปในคอเสื้อของเธอ!เธอกลั้นหายใจตอนนี้แก้มของเธอร้อนผ่าวราวกับถูกไฟไหม้ สุดท้ายไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเธอพึมพำอย่างระมัดระวัง “มาร์ค…”เขาได้ยินเสียงของเธอ “อืมม…?”“คุณควรจะพักผ่อนแต่หัวค่ำ… ไปนอนได้เเล้ว…” เธอกลัวเกินกว่าที่จะพูดอะไรอีก เธอยังแน่ใจว่าเธอได้ระวังคำพูดของเธอแล้วเขาขยับเข้ามาใกล้เพื่อให้พวกเขาใกล้กันเพียงปลายจมูกและจ้องมองเธอผ่านสายตาที่พร่ามัวและเมาของเขา “คุณอยากจากไปหรือไม่? ผมให้โอกาสคุณ…”จากนั้น เขาพลิกตัวขึ้นไปบนตัวของเธอ และฉีกชุดนอนด้วยมือของเขาพื้นที่ผิวขนาดใหญ่ของเธอสัมผัสกับอากาศ หน้าอกของเธอรู้สึกหนาวสั่นทันใดนั้น เธอก็เหมือนปลาที่ติดอยู่บนบก สิ่งที่เธอคิดได้คืออ้าปากและดิ้นรนหาอากาศมาร์คไม่ลืมที่จะปิดไฟในห้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 55 เบี้ยต่อรองของเธอ
ก่อนที่แอเรียนจะตอบกลับ เลขาสาวก็กระชากภาพร่างจากมือของเธอและส่งไปที่ห้องทำงานของมาร์ค ขณะที่เธอกำลังตัดสินใจว่าจะไปพบเขาหรือไม่ เลขาก็กลับมา "คุณเทรมอนต์ บอกว่าสิ่งที่คุณให้เขาเป็นขยะ นี่คือคำพูดของเขาแน่นอนค่ะ”แอเรียนไม่ได้คาดหวังผลลัพธ์นี้ เจ้านายของ ไกลด์ ดีไซน์ ซึ่งเป็นบริษัทที่เธอทำงานอยู่คือ เอริก นักออกแบบส่วนใหญ่จากแผนกของพวกเขามีคุณสมบัติที่ลึกซึ้ง ตามเงื่อนไขทั้งสองนี้โอกาสในการยับยั้งทั้งหมดไม่ควรสูงเกินไปเมื่อสังเกตเห็นความสงสัยในดวงตาของเธอ เลขาก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ "คุณเทรมอนต์ได้ตรวจสอบแบบร่างเป็นการส่วนตัว ตอนนี้คุณมีเวลาไม่มาก คุณควรรีบเร่งให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณเทรมอนต์จะไม่ผ่อนผันเพียงเพราะเจ้านายของคุณคือ คุณนาธาเนียล เขาไม่สามารถผ่อนผันในเรื่องเหล่านี้ได้”แอเรียนเรียกความกล้าหาญของเธอ ตัดผ่านเลขาและบุกเข้ามา “มาร์ค เทรมอนต์! ฉันต้องคุยกับคุณ!”เลขารีบตามเธอไป "คุณเทรมอนต์คะ ดิฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะ เธอพรวดเข้ามาในตอนที่ฉันไม่ได้มอง”ชายคนนั้นนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขาเหมือนภูเขาน้ำแข็ง เขาเปิดริมฝีปากบาง ๆ แล้วพูดว่า “ ลืมมันซะ คุณออกไปได้”เลขาตอบ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 56 การอ้อนวอนของผู้ชายคนหนึ่ง
แอเรียนเริ่มสงสัยมากขึ้นว่าเหตุการณ์การบินครั้งนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร เธอรู้จักพ่อของเธอดี เขาจะไม่มีวันขับเครื่องบินภายใต้ความเคลิ้มหรือเมา พ่อของเธอเป็นกัปตันที่มีความสามารถสูงมาโดยตลอดและเป็นพ่อที่ดีและมีความรับผิดชอบ เสมอ!ทันใดนั้นพวกเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของเลขาจากด้านนอกห้องทำงาน “คุณเทรมอนต์คะคุณจอห์น เลน ขอเข้าพบคุณค่ะ เราพยายามให้เขาออกไปแล้ว แต่เขาปฏิเสธ เขาทำเรื่องวุ่นวายที่หน้าห้องทำงานค่ะ”จอห์น เลน ไม่ใช่ใครอื่นใด เขาคือพ่อของทิฟฟานี่“มาร์ค ได้โปรดให้เขาเข้ามาและพูดกับคุณเถอะ… ฉันขอร้องล่ะ…” แอรียนอ้อนวอนมาร์คกัดฟันแล้วปล่อยเธอ “ให้เขาเข้ามา!” เขาตะคอกก่อนที่เธอจะผ่อนคลายเขาได้สาดน้ำเย็นลงไปในความหวังของเธอ เขายิ้มเยาะและพูดว่า “เพียงเพราะผมยอมที่จะพบเขา มันไม่ได้หมายความว่าผมจะช่วยเขาหรอกนะ! ความไม่แน่นอนนี้จะทำลายความหวังทั้งหมดของเขาไหมนะ?”เขาดูน่ากลัวอย่างยิ่งในสภาพตอนนี้... การทำลายความหวังของชายคนหนึ่งในช่วงเวลาเช่นนี้เท่ากับการบังคับให้เขาไปสู่ความพินาศ เป็นการกระตุ้นให้เขาต้องจบชีวิตลง... คนที่จบชีวิตลงหลังจากถูกผลาญโดยความเหน็ดเหนื่อยจากการล้มละลาย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 57 เมื่ออยู่ไกลก็ยิ่งเลือนลางจางหายไป
ก่อนที่เธอจะพบจุดยืนของเธอ มาร์คกล่าวว่า "นำแบบร่างที่น่ากลัวเหล่านั้นกลับไปซะ และบอกให้เอริก นาธาเนียล ออกแบบใหม่ให้ผม"มุมปากของเธอกระตุก เขาเปลี่ยนสำนวนได้รวดเร็วอย่างเด็ดขาด ...“แบบเหล่านี้… มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?” เธอถามอย่างสงสัยเขาชำเลืองมองเธอ “ อะไร คุณคิดว่าผมมีเวลาว่างที่จะทำสิ่งที่ยากสำหรับคุณโดยตั้งใจอย่างนั้นเหรอ?”“วันหยุดปีใหม่ในสามวัน” เธอกล่าวด้วยความหดหู่เล็กน้อย “เราจะไม่สามารถดำเนินการให้เสร็จสิ้นได้ทันเวลา แม้ว่าทั้งแผนกจะทำงานตลอดทั้งคืนก็ตาม…”“นั่นคือปัญหาของคุณ” มาร์คตอบอย่างไม่สะทกสะท้านเธอไม่มีความคิดที่จะคัดค้าน เขาสัญญาว่าจะเอื้อเฟื้อต่อครอบครัวเลน สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าเมฆดำบนท้องฟ้าสลายไปและดวงอาทิตย์ก็ส่องแสงเป็นประกายอีกครั้ง ทำไมเธอถึงกล้าที่จะต่อต้านเขา? “ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะไปตามทางของฉัน อย่าโกรธ กลับบ้านเมื่อคุณอยากจะกลับ ฉันจะทำงานล่วงเวลาที่ทำงานอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นคุณคงจะหลับไปแล้วเมื่อฉันถึงบ้าน คุณจะไม่เห็นฉันด้วยซ้ำ เมื่ออยู่ไกลก็ยิ่งเลือนลางจางหายไป"เขาขมวดคิ้ว เมื่อตระหนักว่าสถานการณ์กำลังพลิกผัน แอเรียนจึงดึงภาพส
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 58 กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอ
เมื่อแอเรียนกลับมาที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอก็อาบน้ำในห้องน้ำชั้นล่างอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอออกมาแมรี่ก็ปรุงก๋วยเตี๋ยวให้เธอหนึ่งชาม “แอริ มากินอะไรรองท้องสักหน่อยสิ เธอคงเหนื่อยจากการทำงานจนดึกมาก”แอเรียนรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย “แมรี่… หนูจะทำงานล่วงเวลาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ไม่ต้องรอหนูกลับมาในครั้งหน้า หนูจะไม่หิวหรอก”แมรี่ยิ้มให้เธอ “เป็นคำสั่งจากนายท่าน เขาไม่ได้บอกว่ามันดีมาก ดังนั้นฉันเลยสำรองมันไว้ให้กับคุณ แต่ประเด็นคือเขาสนใจและห่วงคุณนะ มาทานอาหารและพักผ่อนหลังจากกินเสร็จเถอะนะ”แอเรียนรู้ว่ามาร์คพูดอะไรโดยแม้ไม่ต้องเดา อาจเป็นไปตามแนวที่ว่าเขาจะต้องใช้เงินเพื่อรักษาเธออย่างไร หากเธอทำงานหนักเกินไปจนเหนื่อยล้าหรือเขากังวลว่าคนอื่นจะบอกว่าเขากำลังทำร้ายเธอ แบบนี้ต่างหาก…หลังจากที่แอเรียนทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้ว เธอก็พุ่งขึ้นไปชั้นบนเข้าไปห้องเหมือนกับโจร เธอไม่ได้เปิดไฟด้วยซ้ำเพราะกลัวมาร์คตื่น อย่างไรก็ตามเขายังคงพลิกตัวในขณะที่เธอขึ้นไปบนเตียงทำให้เธอค้างอยู่ในท่านั่งเป็นเวลาสองสามนาที เธอเอนตัวลงอย่างระมัดระวังหลังจากแน่ใจว่าเขาจะไม่ขยับอีกต่อไปเธอป
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 59 การประกาศที่น่าตกใจ
ไกลด์ ดีไซน์แอเรียนทำงานอย่างหนักตอนที่จู่ ๆ เอริกก็เข้ามาหาเธอและวางโทรศัพท์ไว้ตรงหน้าเธอ “คุณรู้เรื่องนี้ไหม?”เธอเหลือบมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์แล้วก็ตะลึงทันที ข่าวสั้น ๆ ที่อ่านว่า “ซีอีโอมาร์ค เทรมอนต์ เผยว่าเมื่อสามปีก่อนเขาแอบแต่งงานกับแอเรียน วินน์ ซึ่งเป็นเด็กกำพร้าที่เขาอุปการะเมื่อนานมาแล้ว!” แสดงบนหน้าจอข่าวไม่ได้อุกอาจ ไม่มีใครกล้าที่จะเล่าถึงอุบัติเหตุที่เกิดกับพ่อของเธอในตอนนั้น มันมุ่งเน้นไปที่การแต่งงานของเธอกับมาร์ค แต่เพียงผู้เดียว ภาพงานแต่งงานของพวกเขาถูกแนบมาในบทความด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันผ่านการตัดต่อรูปมา เพราะเธอไม่เคยผ่านขั้นตอนใด ๆ กับมาร์ค เขาตัดสินทั้งหมดด้วยตัวเอง เห็นได้ชัดว่ารูปภาพนั้นจงใจให้ใครบางคนถ่าย ดูจากรูปลักษณ์แล้วดูเหมือนว่ามาร์คเองเป็นคนเปิดเผยข้อมูล…แอเรียนพูดอะไรไม่ออกอย่างกะทันหัน เธอเป็นนายหญิงเทรมอนต์มาสามปีแล้วโดยไม่มีรู้เลย ทำไมจู่ ๆ เขาถึงประกาศออกมา? เธอคิดเสมอว่าเธอสร้างความเสื่อมเสียให้กับเขา ไม่ว่าในกรณีใดมาร์คเองก้ยากที่จะแก้ปัญหาเช่นเคย"อะไร? คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอ?” เอริกจ้องมองเธอด้วยความไม่เชื่อเมื่อเขาเห็นปฏิกิริยาของเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 60 ชุดแต่งงานที่สมบูรณ์แบบ
คำพูดของเฮเลน คาเมราน ทำให้แอเรียนงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอเลือกที่จะไม่ใส่ใจคำเหล่านั้น และตรงกลับไปที่ที่นั่งของเธอ เธอยังคงเห็นเฮเลนอยู่ที่นั่นจากหางตาของเธอ มันทำให้เธออารมณ์เสียและทำให้เธอเสียสมาธิในการทำงานหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยังไม่มีความคืบหน้าเกี่ยวกับภาพร่างการออกแบบชุดแต่งงานของเธอ ในตอนกลางคืนเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดูงานออกแบบอื่น ๆ เพื่อหาแรงบันดาลใจ จิตใจของเธอยังคงถูกครอบงำโดยการประกาศแต่งงานของมาร์ค ทุกคนในบริษัทเริ่มมองเธออย่างแปลก ๆ การดูถูกเหยียดหยามและการปฏิเสธกลายเป็นความระมัดระวัง อย่างน้อยก็ไม่มีใครกล้าเหยียบนิ้วเท้าเธออีกต่อไปทันใดนั้นความคิดก็ผุดเข้ามาในหัวของเธอ มาร์คอยากได้ชุดแต่งงานแบบไหน? งานสุดท้ายจะต้องสร้างความประทับใจให้เขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเธอจึงต้องทำให้เขาพึงพอใจตามความต้องการของเขา!แม้ว่าเธอจะใช้สมอง แต่เธอก็ยังคิดไม่ออกว่าเขาชอบอะไร ดังนั้นเธอจึงยังคงติดอยู่กับร่างการออกแบบชุดแต่งงานจนถึงเวลาเลิกงานเมื่อเธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอพบว่ามาร์คหลับอยู่แอเรียนนอนลงบนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความคิด ลองเท
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
