เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 311 ซองจดหมายเงินสด
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 312 ไปคิดเอา
หลังจากที่ส่งแอเรียนด้านล่างและรอจนกว่าเธอจะขึ้นลิฟต์ ไบรอันก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรออก “นายท่าน ผมส่งนายหญิงเทรมอนต์ถึงบ้านแล้ว ท่านจะให้ผมมาส่งเธอทุกวันเลยไหม? เธอจะไม่สงสัยหรอ? ครั้งสองครั้งก็จะถือว่าบังเอิญอยู่… แต่ถ้ามากกว่านั้นคงจะหลอกเธอไม่ได้…”“ไปคิดเอาเอง” เสียงที่เยือกเย็นของมาร์คตอบกลับสมองของไบรอันเริ่มบ่นไม่หยุดทันที “ผมทำไม่ได้ครับ… ทำไมนายท่านไม่บอกเธอไปเลยว่าตั้งแต่นี้ไปผมจะคอยไปรับไปส่งเธอ? หรือ… ท่านจะออกรถให้ทิฟฟานี่ก็ได้ เธอจะได้ไปส่งนายหญิงได้?”เขาไม่ได้รับคำตอบจากมาร์คเพราะมาร์ควางสายไปแล้วณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ มาร์คยืนอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสในห้องนอนของเขาและกำลังโทรหาแจ็คสัน “นายหาทางซื้อรถให้ทิฟฟานี่เพื่อให้เธอขับไปส่งแอเรียนที่ทำงานหน่อย”แจ็คสันหัวเราะ “ฉันนึกว่านายยังไม่รู้ ฉันกำลังลังเลอยู่พอดีว่าจะบอกนายดีหรือไม่ว่าเธอท้อง นายทำตัวเป็นผู้ใหญ่และใจกว้างหน่อยได้ไหม? แค่พาเธอกลับคฤหาสน์ เทรมอนต์ ก็หมดปัญหาแล้วไหม? เธอจะได้เลี้ยงลูกที่นั้น”มาร์คไม่มีอารมณ์ที่จะหยอกเล่นกับแจ็คสัน “ฉันจะจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเอง นายหาทางซื้อรถให้ทิฟฟานี่ซะ แค่นี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 313 การสอบสวน
แอเรียนกังวลจึงบอกกับเธอว่า “ทิฟฟ์ บอกความจริงฉันมา ระหว่างเธอกับแจ็คสันมีอะไรกัน? เธอจะยอมแพ้เพราะแค่เรื่องเงินไม่ได้นะ ถ้าพวกเธอชอบกันก็แค่ตกลงแต่งงานกัน แต่ถ้าเธอแค่เล่นสนุกเพื่อเงิน หรือเสื้อผ้า หรือรถ ก็หยุดซะ ฉันกลัวว่าเธอจะลงเอยด้วยความเจ็บปวด ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้คิดไปเอง ; ผู้ชายที่ไหนจะเอาอาหาร เอารถมาให้เธอถ้าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอ!”ทิฟฟานี่รู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นบ้า เธอกลัวที่จะบอกแอเรียนว่ามาร์ครู้เรื่องที่เธอท้องแล้ว และเธอก็ไม่อยากจะบอกว่าจริง ๆ แล้วก็เป็นมาร์คที่ซื้อรถคันนี้ให้ แต่นอกเหนื่อจากนั้น เธอสงสัยว่าลิเลียนจะเป็นคนที่ก่อเรื่องทั้งหมด… เธอกลัวว่าถ้าแอเรียนยังไม่เลิกถาม เธอคงจะปกปิดทั้งหมดไม่ไหวแล้ว เธอไม่ใช่คนที่เก็บความลับเก่ง ทำไมทุกคนถึงยัดเยียดให้เธอต้องอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย? “มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะแอริ” เธอตอบด้วยความกังวลใจ “เลิกถามสักทีเถอะน่า” แอเรียนรู้สึกได้ว่าทิฟฟานี่ไม่อยากพูดถึงมัน มันคงเป็นคำถามที่ส่วนตัวเกินไป เธอจึงไม่ถามต่อ “โอเค ฉันจะไม่ถามอีก เธอไม่ใช่เด็กแล้ว เธอควรรู้ดีแก่ใจว่าเธอทำอะไรอยู่ แต่จำไว้นะว่าฉันอยู่ตรงนี้เสมอ ถ้าเธอต้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 314 คืนเงินสด
ทิฟฟานี่รู้สึกผิด ใช่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทะเลาะกับลิเลียนแล้วรู้สึกผิด เธอพูดไปแบบนั้นเพราะความโกรธ เธอเลยไม่สามารถหยุดยั้งคำพูดตัวเองได้ แต่อย่างไรก็ตาม ลิเลียนก็ล้ำเส้นเกินไปจริง ๆ ทิฟฟานี่จำเป็นที่จะต้องเคลียร์ปัญหาก่อนที่เธอจะยอมรับว่าตัวเองผิด เธอยอมรับความเจ็บ สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “มาร์คจะให้เงินเธอโดยไม่มีเหตุหรอ? เงินที่เขาให้มานั้นเพื่อแอริ ถูกไหม? แม่ไม่คิดว่าแม่เอามาใช้เองแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอ?”ลิเลียนยิ้มเยาะเย้ย “เรื่องแค่นี้เอง เงินจำนวนนั้นขนหน้าแข้งมาร์คไม่ร่วงหรอก เธอไม่คิดว่าการเลี้ยงข้าวปั้นและดูแลแอเรียนจะคุ้มกับเงินนั้นหรอ? แอเรียนอาศัยอยู่ที่บ้านเรานะ ตอนที่เธอเรียนเธอก็ดูแลแอเรียน ลองมองในอีกมุมนึงสิ แอเรียนเป็นผู้หญิงที่ไม่มีครอบครัวเป็นของตัวเอง เธอมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับแอเรียนที่สุด เพราะฉะนั้นเราเปรียบเสมือนครอบครัวสำหรับเธอ แล้วแอเรียนก็พึ่งพาอาศัยเราตอนที่เธอท้อง มาร์คต่างหากที่ล้ำเส้น เอาเงินเขามาแล้วมันผิดตรงไหน? ไม่มีใครควรรู้สึกผิดในที่นี้”ทิฟฟานี่กัดฟันตัวเองจนเกือบแลกสลาย “นั่นเป็นตรรกะที่โคตรจะป่วย แม่ป่วย! ต่อให้มาร์คจะแย่กับแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 315 ทุกอย่างเพื่อการแสดง
หัวใจของแอเรียนค่อย ๆ เต้นช้าลงเมื่อแมรี่เดินขึ้นไปชั้นบน เธอไม่เคยคาดหวังว่าการตั้งครรภ์ของเธอจะถูกเปิดเผยเร็วขนาดนี้ มาร์คจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็นเธอ?เธอไม่ทันได้มีเวลาให้คิดนานก่อนที่แมรี่จะกลับมาชั้นล่าง “แอริ นายท่านขอให้เธอไปพบเขาข้างบน นายท่านเพิ่งตื่น”แอเรียนส่งสายตาที่มั่นใจให้ทิฟฟานี่ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและมุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบน เธอรู้สึกได้ถึงเดจาวูเมื่อเธอเดินเข้าไปที่ห้องนอนที่เคยเป็นของเธอและมาร์ค ห้องนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นของมาร์ค ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้กลิ่นนั้นไม่ทำให้แอเรียนหนักใจอีกต่อไปมาร์คไม่ได้อยู่บนเตียงแต่เธอได้ยินเสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำ เสียงไม่เหมือนกับเขากำลังอาบน้ำ เขาน่าจะแค่ล้างหน้าแปรงฟันมากกว่าเธอเดินไปหยุดที่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสและรอเขาอย่างอดทน 10 นาทีผ่านไป มาร์คเดินออกมาจากห้องน้ำโดยยังสวมชุดนอน ผมเขาไม่ได้หวี ผิดกับลุคปกติของเขา ภาพลักษณ์สบาย ๆ ของผมเขาทำให้เขาดูกระเซิงและสบายตัวเขาเหลือบมองเธออย่างไม่สนใจจากนั้นก็เดินไปที่หัวเตียงและจิบชาดำที่แมรี่เตรียมไว้ให้ “มีอะไรก็พูดมา”แอเรียนหยิบเงินสดและกุญแจรถออกมาและวางมันไว้ที่โต๊ะเล็ก ๆ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 316 ห้องใหม่ของแอเรียน
แอเรียนคิดไม่ออกเหมือนกันว่ามาร์คกำลังคิดอะไรอยู่ เธอเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ได้พูดถึงลูกเลย แต่พอนึกได้ว่าเขาเป็นคนที่เย็นชา ทุกอย่างก็ชัดเจนขึ้น ผู้ชายแบบนั้นคงไม่คิดอะไรมากกับลูกจากสายเลือดตัวเองแค่คนเดียวหรอก เขาบอกว่าเขารักเธอ นั่นเป็นคำโกหกรึเปล่า? หรือ… นั่นมันเป็นเรื่องอดีตไปแล้ว? ทิฟฟานี่ระบายความผิดหวังของเธอกับรถ Audi ตอนที่พวกเขาออกมาจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ “ถ้าฉันมีเงินมากพอที่จะปฏิเสธ ฉันจะไม่ยอมขับรถคันนี้อีก ใครอนุญาตให้มาร์คได้มีเงินเยอะขนาดนี้? ในเวลาแบบนี้เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากว่าต้องก้มหัวยอมพวกคนเลว รวมถึงแม่ของฉันด้วย ขืนถ้าเธอยังอยู่ต่อที่บ้านเรา แม่จะต้องคิดทำอะไรไม่ดีอีกแน่ ๆ ถึงเวลานั้นเราอาจจะไม่มีปัญญาแก้ปัญหาที่แม่จะสร้าง ภายในวันสองวันฉันจะช่วยเธอหาห้องใหม่ มันจะดีกว่าหากเธอย้ายออก ฉันจะไปเยี่ยมเธอบ่อย ๆ และฉันจะคอยไปรับไปส่งเธอที่ทำงานทุกวัน ฉันไม่ได้พยายามจะไล่เธอออกนะ ; ฉันต้องบอกให้เธอเข้าใจฉันในจุดนี้ก่อน เธอรู้ว่าฉันทำเพราะหวังดีกับเธอใช่ไหม?”ครั้งนี้แอเรียนไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือ การย้ายออกเป็นความคิดที่ดี แค่มีลิเลียนอยู่ด้วยทิฟฟานี่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 317 หย่าร้างถูกต้องตามกฏหมาย
มาร์คกัดฟันตัวเอง เขาไม่เคยนึกหาเหตุผลว่าทำไมแอเรียนจึงย้ายออกจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ 10 ปี เป็นเวลาที่นานมากที่เธอไม่ได้ออกจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ เลย แต่ตอนนี้เธอจะไปซะอย่างนั้น ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดว่าทำไม เขาไม่เคยขอร้องให้เธออยู่ต่อด้วยซ้ำ พอได้ฟังคำเตือนของแอรี่แล้วเขาถึงได้เข้าใจ เธอย้ายออกเพราะเรื่องที่พวกเขาทะเลาะกันเรื่องวิลจริง ๆ เหรอ? ดวงตาของแอรี่เป็นประกายด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะเมื่อเธอเห็นแววตาที่ซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ บนใบหน้าของมาร์ค “โอเค พี่มาร์ค อย่าไปนึกถึงมันเลย ลองชิมของหวานที่ฉันเอามาให้ดีกว่า อร่อยนะ ฉันชอบขนมร้านนี้ตั้งแต่เด็ก ฉันจะอยู่รอพี่เลิกงาน หลังจากนั้นเราไปหาอะไรทานกัน ดีไหม?” มาร์คไม่ปฏิเสธขนมที่แอรี่ป้อนเขา แต่อย่างไรก็ตาม ขนมที่ควรจะมีรสชาติหวานกลับไร้รสชาติ อย่างกับว่าเขากำลังเคี้ยวยางอยู่ เฮเลนและฌอง คินซีย์ เดินตามกันออกมาจากสำนักงานกิจการพลเรือน “นี่คือ… จุดจบของเราจริง ๆ เหรอ?” ฌองพูดแบบไม่อยากจะเชื่อ พวกเขาใช้ชีวิตด้วยกันมามากกว่าครึ่งชีวิตของกันและกัน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเฮเลน ที่แต่ก่อนเคยขาดเขาไม่ได้ จะเป็นคนยุติความสัมพันธ์นี้ เขานึกว่าเธอขอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 318 การส่งมอบ
เฮเลนหยิบโฉนดทรัพย์สินและบัตรธนาคารออกจากกระเป๋าเงินของเธอ “นี่คือเงินออมของแม่ทั้งหมดที่แม่ออมไว้ระหว่างที่อยู่กับพวกคินซีย์ตลอดระยะเวลาหลายปีนี้ การหย่าร้างของแม่กับฌองนั้นจบด้วยดี บริษัทและบ้านเป็นของเขา ส่วนแม่ได้รับ 80% ของเงินออมทั้งหมดรวมกับอสังหริมทรัพย์อีกสองที่ แม่ให้ลูกหนึ่งหลังกับเงินอีกครึ่งนึงของทั้งหมด แม่ตั้งใจว่าเงินที่เหลือในส่วนของแม่ แม่จะเอาไปก่อตั้งบริษัทเอง เมื่อแม่ตาย บริษัทก็จะเป็นของลูก แม่ไม่ได้เก็บมาเยอะเพราะหลัง ๆ นี้พวกคินซีย์ก็ค่อนข้างแย่เหมือนกัน รายได้เดียวก็มาจากการพยายามทำงานร่วมกับมาร์คเพื่อเอาตัวให้รอด อย่าคิดมากกับเรื่องนี้เลย ตอนนี้ลูกกำลังต้องใช้เงิน”แอเรียนมองไปที่สิ่งของในมือเฮเลนแต่เธอไม่ได้ตอบรับทันที อสังหาริมทรัพย์คงจะมีมูลค่าอย่างน้อยสองสามแสน รวมถึงเงินในบัตรนั้นก็คงจะมีจำนวนไม่น้อยกว่ามูลค่าของอสังหริมทรัพย์ หากว่าพวกคินซีย์ไม่ได้ตกอับจำนวนเงินคงจะมากกว่าสองสามเท่า ใช่ สิ่งของเหล่านี้กำลังเป็นสิ่งที่เธอต้องการพอดี แต่ว่าเธอไม่ได้อยากได้มันจากเฮเลนในส่วนของเฮเลน แอรียนหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะหายไปจากโลกนี้และไม่ติดต่อเธอกลับมาอีก นี่คือข
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 319 สิ่งที่ไม่ได้พูด
แอเรียนแซวเล่น “อาจจะเป็นเธอก็ได้ที่ได้แต่งงานกับเขา เธอจะได้กินและใช้จ่ายได้เต็มที่”ทิฟฟานี่หัวเราะ เสียงหัวเราะเธอฟังดูร้ายกาจนิดหน่อย “ฮ่าฮ่า… ตอนนี้กระเพาะฉันติดอาหารเขาไปแล้ว ฉันคิดอยู่เหมือนกันว่าอยากจะเก็บเขาไว้ตลอดชีวิตเลย ดูสิ เขาทั้งสูง รวย และทำอาหารเป็นด้วย -- ผู้ชายแบบนี้จะหาได้จากที่ไหนอีก? และบางทีฉันก็ฝันเห็นเขา… ฮิฮิ… โป๊ เขาแต่งตัวเทห์มาก เขาต้องหุ่นดีแน่ ๆ เมื่อเขาถอดเสื้อผ้าออกมา! โชคดีที่ฉันหลงเสน่ห์เขาเพียงเล็กน้อย ไม่อย่างนั้นนะฉันกินเขาไปนานแล้ว!”แอเรียนขนลุก “โอ๊ย… เธอนี่นะ โอเค พอแล้ว ๆ ไปกินข้าวเถอะ”หลังจากที่ทิฟฟานี่วางสาย เธอก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังเธอในขณะที่เธอยังคงยิ้มเป็นนัย ๆ จากการคุยโทรศัพธ์ พอเธอหันไปดูเธอก็พบว่าแจ็คสันกำลังจ้องมองเธอด้วยความตะลึง เธอรู้สึกราวกับว่าเส้นเลือดในสมองกำลังจะแตก เขาได้ยินทุกอย่างเลย!“เอ่อ… ฉันแค่ล้อเล่นนะ…” เธอตอบอย่างรวดเร็วพร้อมกับความรู้สึกที่อายจนอยากจะมุดดินหนี“เอ่อ… ผมก็แค่เดินผ่านพอดี ทานอาหารให้อร่อยล่ะ ผมจะ… กลับไปที่ห้องทำงานผมแล้ว” แจ็คสันคงจะตกใจกับคำพูดที่ชัดเจนของเธอจนเขาต้องใช้เวลา
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
