สายตาเย็นชาของเขา จ้องฉันไม่ละสายตา เขาฝากแหวนกับฉัน แถมยังใส่มันที่นิ้วนางข้างซ้ายฉันอีกตอนนี้หน้าอกหน้าใจ ยังคงตั้งชูชันอยู่เบื้องหน้าเขา อื้ม..เขาหลอกฉีดยา หลอกทายาฉันอีกแล้ว! แถมมือนุ่มๆของเขายังประสานอยู่ที่มือซ้าย ซึ่งตอนนี้...เขายังมองแหวนที่นิ้ว สลับกับมองหน้าฉันไม่หยุดหน้านิ่งๆ เริ่มโน้มลงมาประกบจูบฉันช้าๆ ก่อนที่เขาจะถอนจูบออกมา... แล้วใช้แค่ปลายจมูกโด่ง ชนจมูกเล็กๆฉันไว้ ฉันอยากตาย....ตอนนี้ฉันเหมือนต้องมนต์สะกดยังไงอย่างงั้น“ฉันจะ...ลองจีบเธอ....” จึก เหมือนลูกศรแหลมๆ แทงเข้าหัวใจฉันจังๆ ฉันได้แต่มองตาเขา มองด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะค่อยๆส่งมือไปสัมผัสแก้มขาวๆของเขา..เพื่ออยากจะยืนยันอะไรบางอย่าง“นี่คือ...คุณหมอเท็นเหรอคะ...คุณหมอเท็นแสนเย็นชาใช่ไหม” เขาไม่ตอบ เขาโน้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง บ้าจริง ฉันจะละลาย ตอนนี้หัวใจฉันมันพองโต...พองจนมันเต้นดัง ตึก ตึก ~แทบจะทะลุออกมาจากอกฉันแล้วเราบดจูบกันอยู่เนิ่นนาน จนมือนุ่มๆ เริ่มคลึงยอดอกฉันช้าๆ อื้ม~ ทำไมมันนุ่มนวลแบบนี้ ฉันเริ่มเคลิ้มตามอีกแล้ว เพราะมันละมุนไปหมด และฉันเหมือนจะละลายไปกับเตียง ร่างกายอ่อนปวกเปียก จนมันเริ่มต้านทา
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~!” เขารู้เหรอเนี่ย ทำไมมันเร็วขึ้นขนาดนี้ ฮือๆ ..ตาย ตาย คุณหมอขา ลินินจะตายแล้ว ฮืออ~ ฉันนอนกรีดร้องอยู่ใต้ร่างเขา พลางพยายามปรือตามองหน้าหล่อๆ ที่ท่วมไปด้วยเหงื่อของเขาไปด้วย“คุณหมอคะ อ๊ะ อ๊ะ~ ฮือ เสียวบ้างไหม ทำไมไม่ค่อยร้องเลย...” ฉันนึกสงสัย เห็นแต่เขาหายใจหอบ ....ต่างกับฉัน ที่แทบจะกรี๊ดลั่นออกมาปึก ปึก ปึก ปึก ~ ฮือ ตอบลินินได้ไหม ไม่ใช่กระแทกเน้นๆใส่กันแบบนี้ ช่วยด้วย อ๊ายส์! เสียว!“ฮือๆ ตอบสิคะ ..”“ทำไม..” เขากัดฟันเบาๆ และถอนหายใจใส่ฉัน“ฮือ~ อ๊ะ ยะ อยากรู้ง่ะ อ๊าส์”“...อื้มน่า...” เขาพูดเบาๆในคอ และไม่สบตาฉัน“ แสดงว่า อ๊ะ อ๊ะ~ อือๆ ไม่เสียวเหรอ คะ” เขาหันมาจ้องตาฉัน ก่อนจะใช้มือดึงปากฉันเบาๆ“เสียว....” ฉันเม้มปาก นึกขำ แต่ขำไม่ออก เพราะเหมือนเขากำลังหมั่นไส้ฉัน ยังไงอย่างงั้น เขาเริ่มจับเรียวขาฉันแน่น พร้อมกับโยกเอวหนาๆเข้ามาใส่ไม่ยั้งแรง....อื้อ~ปึก ปึก ปึก~ ตาย ตาย ตายก่อน ลาก่อนนน!!! ฉันขยำหมอนจนยับยู่ยี่ และ กัดปากตัวเองจนช้ำไปหมด ฉันจะเสร็จแล้ว บ้าจริง ...จะเสร็จอีกแล้ว!ฉันเอื้อมมือไปจับเอวเขา ทั้งบีบ ทั้งเค้น หวังให้มันผ่อนแรง แต่ แต่ ..มันไม่มีท
กว่าน้ำปั่นจะหยุดร้อง ก็เล่นสะฉันเหนื่อยเลย เหมือนเธอจะงอนน้ำหวานด้วย...เลยต้องลำบากฉันโอ๋แทน“เหนื่อยมาก! ฉันจะบ้าตาย ดีนะที่นาวา ชอบอยู่กับย่า นาวินชอบอยู่กับยาย...นี่ถ้าสามคนรวมกัน โอโห ตายค่ะตาย” น้ำหวานนั่งบ่นไม่หยุด ถึงจะเป็นคุณแม่ลูกสาม ก็ไม่ยอมหยุดสวย หุ่นดีกว่าฉันอีกมั้ง อิจ~“ไม่อยากมีอีกคนหรอ^[]^”“ไม่ ฉันแอบกินยาคุมแผงอยู่...หมอนายไม่รู้ ฉันกลัวใจหมอนายมาก เดี๋ยวเสกลูกเข้าท้องฉันอีก ฉันอยากพักบ้างอะไรบ้าง - -” ยาคุมแผงงั้นเหรอ?“มันเป็นยังไง ..ยาคุมแผง” ฉันเริ่มสนใจขึ้นมา จนน้ำหวานหันมาจ้องหน้าฉันทันที“เธอมีอะไรกันบ่อยรึไง เออ..ไม่อยากเชื่อ เธอมีอะไรกับหมอเท็นจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่วิญญาณเขาใช่ไหม ฮ่าๆ” น้ำหวานหัวเราะลั่น จริงสินะ ฉันแอบขำตามไปด้วยจริงๆ วิญญาณหมอเท็น ~ ฮ่าๆ แต่วิญญาณอะไรล่ะ ทั้งแท่งขนาดนั้น อุ๊ป!~“เอ่อ ไม่รู้นะ สามวันติดแล้ว ไม่ได้พักสักวัน -///-” น้ำหวานเอามือทาบอก ก่อนจะหันไปมองรอบๆ แล้วถามฉันเบาๆว่า...“หมอเท็น..แซ่บไหม” กรี๊ดดดด ! หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมา พยายามเม้มปากแน่น ทั้งเขิน ทั้งอาย ....แต่มีความอยากเล่า อ่าวเฮ้ย!“อืม ฉันก็ไม่เคย ไม่รู้ว่าแซ่บคืออะไร
ผมนั่งอ่านไลน์ไอ้นายแล้วหงุดหงิด แม่ง แหวนที่ใส่ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยเหรอวะDr.Nine : Send pictureDr.Nine : ปากแข็งเข้าไป เดี๋ยวจะเสียใจไม่รู้ตัว...ทำอะไรสักอย่าง รำคาญมันส่งมาเป็นรูปเลย...รูปลินินกับไอ้พวกสามคนนั้น แม่ง ทำไมเธอต้องยิ้มให้มันวะ ตอนนี้ชีวิตผมไม่ปกติแล้วจริงๆ อารมณ์ผมด้วย! ผมฟัดเธอทุกวัน..ทำไมเธอยังไปหว่านเสน่ห์ใส่คนอีกวะตอนนี้ลินินโกรธผมแน่ๆ ..เวรเอ้ย ผมไม่น่าอารมณ์เสียใส่เธอขนาดนั้นเลย เจ็บไหมวะเนี่ย ผมนั่งกุมขมับถอนหายใจหลายต่อหลายรอบ เครียดว่ะ ผมควรทำไงดีวะ ไอ้สามตัวนั้น มันกวนตีนผมเกินไปแล้วจรรยาบรรณแพทย์มันค้ำคอผมจริง ...ใจเย็นดิวะ ผมได้แต่บอกตัวเอง ที่อารมณ์แม่งร้อนสุดๆ พอถึงเวลาปากแม่งก็พูดไม่ออกอีก ผมตรวจคนไข้แทบไม่มีสมาธิกว่าจะออกเวรก็ห้าโมงครึ่ง และตอนนี้ผมก็กำลังเดินไปร้านกาแฟกับพี่ชายผม“แม่ง...” ผมเอามือล้วงกระเป๋าแล้วบ่นเบาๆกับตัวเองไม่หยุด“จะบ้าแล้วสินะ..” จนพี่ชายผมหัวเราะเบาๆ เออ กูจะบ้าแล้ว“ทำไงดีวะ..ไม่น่าทำแรงเลย”“หัดนุ่มนวลหน่อยสิวะ ผู้หญิงชอบผู้ชายนุ่มนวลอ่อนหวาน...”ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ผมจะทำยังไงได้วะ และตอนนี้ผมก็มาถึงร้านกาแฟแล้ว พี่ชายผมรีบ
ในที่สุดสิ่งที่ฉันรอคอย..ก็มาถึงสักที คุณหมอน้ำแข็งคนนี้ เขาขอฉันคบแล้ว ฉันเอาขาเกี่ยวตัวเขาแน่น..ใช้มือโอบแก้มนุ่มๆของเขาไว้ ฉันอยากล็อกตัวเขาไว้แบบนี้ล่ะ ...มันอยากให้เขาไปไหนเลยฉันกลัวแฟนหาย เข้าใจป่ะ!“คบแบบไหนดีคะ..แบบเพื่อน แบบ..แฟน แบบไหนดีคะ^^” ฉันแกล้งถามเขาอีกครั้ง ทั้งยังจ้องสายตาเย็นชาคู่นั้นไปด้วย ก็ฉันอยากให้เขาพูดเยอะๆนี่ พูดให้ชัดเจนแจ่มแจ้งสักที“แล้วแต่เธอ...” อีกแล้ว คุณหมอน้ำแข็งพูดยากอีกแล้ว“งั้นไม่คบดีกว่าค่ะ คนขอไม่มีสถานะให้ชัดเจน...^^” เขาขมวดคิ้วใส่ฉันทันที.. อย่าเปลี่ยนใจนะคะคุณหมอ แค่ตอบมาก็พอ..แอบกลัวเหมือนกันนะ“ถามมากจริง...”“ตอบสิคะ..นะคะ”“อยากโดนรึไง..” เขาใช้มือนุ่มๆบีบเข่าฉันสองข้างเบาๆ“ไม่ค่ะ โดนไม่ได้ เมนส์มา..” เขาเบิกตากว้าง ตกใจ“เวรจริง...” แถมบ่นพึมพำใส่ฉันด้วย“ตอบคำถามมาก่อน....นะคะ ตอบ” และเขาก็เอานิ้วนุ่มๆมาเขี่ยปากฉัน“เมนส์มา..ขอไม่ตอบ”“ทำไมคะ เกี่ยวอะไรกับเมนส์ แปลกคนนะเราอ่ะ ตอบกันหน่อยจิ นะนะ^[]^” ฉันเริ่มขยับแขนไปคล้องคอเขาแทน“อย่าถามมาก...” ถอนหายใจใส่ฉันอีก นี่ขนาดขอฉันคบ เขายังหน้านิ่งเลย ไม่ยิ้ม..ไม่หัวเราะ ไม่แสดงอารมณ์ เ
ฉันนั่งสตั๊นอยู่สิบวินาทีได้..สิบวินาทีจริงๆ ฉันคิดสภาพตัวเองคืนนี้ไม่ออกเลย ว่าจะตายท่าไหน เฮ้อ! ตอนนี้ฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวให้อิ่ม และเก็บแรงไว้ใช้ จะได้ไม่ต้องทรมานไปกว่านี้ ...อืม ฉันหมายถึงหิวกลางดึกจ้ะ“พอแล้วค่ะ อิ่ม ลินินยัดไม่ลงแล้ว” ฉันรวบช้อน ดันจานตัวเองออก อิ่มจน..หายใจอึดอัดไปหมด หมอเท็นส่ายหน้าเบาๆ และมองฉันนิ่งๆตามเคย จะสถานะไหนก็เหมือนเดิม เขาก็คือเขา..คุณหมอน้ำแข็งแสนเย็นชาเรากลับมาถึงร้าน แบบฉิวเฉียดมาก ช่างมาทำห้องให้ฉันพอดี เฮ้อ และตอนนี้ฉันก็กำลังจัดเสื้อผ้าอาบน้ำอาบท่าที่ห้องน้ำชั้นสองเหมือนเคยๆ แต่อยู่ๆคุณหมอน้ำแข็ง เขาก็เดินมาชิดตัวฉันสะงั้น.. โอ้ย! ฉันขออาบน้ำก่อนไม่ได้รึไง“ไปอาบชั้นสี่..ผู้ชายเยอะ” จริงของเขา.. วันนี้ฉันอาบน้ำช้า ช่างยังต้องเดินผ่านไปมา... เอาเถอะ ปลอดภัยไว้ก่อน เชื่อแฟนค่ะ เชื่อแฟน~^^ ฉันหอบเสื้อผ้าและครีมทาผิวขึ้นมาอาบชั้นสี่ตามที่เขาบอก มาถึงก็เปิดน้ำใส่อ่างรอ ส่วนหมอเท็นเขาก็ไปแยกเอกสารเคสคนไข้ให้หมอนาย... เหอะ สมน้ำหน้า ไปรื้องานเขาเอง ~ฉันเริ่มเทครีมอาบน้ำของตัวเอง ลงไปตีเป็นฟอง หืม..หอมฟุ้ง ฟองเต็มอ่าง น้ำปั่นป้าขอยืมอ่างหน
“เรียกหมอทำไม..ป่วยเป็นอะไร?” ฉันเม้มปากแน่น ตัวสั่นตามแรงกระแทกไม่หยุด โอ้ย! ฉันต้องมีสมาธิแค่ไหนถึงจะตอบเขาได้เนี่ย~ ฮืออปึก ปึก ปึก~“อ๊ะ ~ หมอคะ อ๊าส์ ไม่ได้ป่วยค่ะ โอ้ยย” ฉันกัดปากแน่น ใจจะขาดแล้ว ใจจะขาดแล้วจริงๆ แค่โกหกว่าเป็นเมนส์เอ๊ง ทำไมถึงทำกันขนาดนี้“อื้ม..เสียวชิบ” หมอสกินบีบขาฉันแน่น ฉันเองได้แต่ส่งกำลังใจให้เขา พยายามบีบมือนุ่มนั้นเบาๆ หวังให้เขาผ่อนคลาย“สู้ๆค่ะ^^” แต่ เขาหยุดเอวที่กระแทกฉันทันที อ้าว!“ฮือ หยุดทำไมคะ ไม่หยุดสิ”“เกือบหมดอารมณ์...” อะไร ฉันแค่ให้กำลังใจเองนะ!“กำลังใจไงคะ กำลังใจจากเบื้องล่าง..^^ ก้มมาๆ เดี๋ยวหอมให้กำลังใจด้วย..” เขาดูมึนๆ แต่ก็ก้มลงมา เอาศอกค้ำเตียงฟอด ~ ฉันหอมแก้มนุ่มๆเขาฟอดใหญ่“กวนจริง..” เขาโน้มลงมาหอมแก้มฉันกลับ ก่อนจะจุมพิตที่ปากฉันเบาๆ หนึ่งที แล้ว...ปึก ปึก ปึก~ อ๊ายยย ~ มีแรงขึ้นมาทันที ฉันเริ่มจุกท้องน้อย..มันหน่วงไปหมดแล้ว ฮือๆ เสียวอ๊าส์~“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~~” ฉันขยำผ้าปูที่นอนแน่น ขาสองข้างสั่นไปหมด ฉันเกร็งไปทั้งตัว เกร็งจนเริ่มรู้สึกเสียวลึกๆในท้องน้อยฉันไม่ไหวแล้ว ...มันลึกมาก ไม่เร็วเร้าใจแต่ลึกสุดๆไปเลย โอ้ยยยยยย
ผมออกเวรพอดี...กำลังจะเดินกลับร้านกาแฟ ก็เห็นลินินเดินถือถุงทาร์ตไข่มา พร้อมกับไอ้สองตัวนั้นที่หยุดทักเธอ ผมได้แต่ยืนมองเหตุการณ์ที่มุมเสา และผมก็ได้เห็นหน้าเจื่อนๆของพวกมันตลกดีว่ะ ไงล่ะ...เมียกูไอ้เคนมันยังยืนยันจะจีบแฟนผมต่อ เอ่อ..แปลกๆว่ะ ไม่เคยเรียกใครแบบนี้ แต่ลินินคือแฟนผมนั่นล่ะ เรียกแล้วรู้สึกเขินแปลกๆ แต่ช่างเถอะ จัดการมันก่อนผมเดินล้วงกระเป๋าไปหาลินิน ที่ยืนขมวดคิ้วกับความกวนตีนของไอ้เคนอยู่ มึงเป็นหมอสูติเพราะมึงชอบดูของผู้หญิงรึป่าววะ มึงคงไม่ได้รักในวิชาชีพนี้จริงๆหรอกมั้ง กูว่า“อ้าว คุณหมอคะ จะไปหาพอดีเลย อิอิ^[]^” ลินินยกถุงทาร์ตไข่ให้ผมดูส่วนไอ้เคนกับไอ้พีท มันหันมามองผมทันที“สวัสดีครับพี่เท็น^^ ออกเวรพร้อมกันเลยนะครับ” เรื่องของกู ผมไม่ตอบมันหรอก ขี้เกียจพูดกับมัน รำคาญ“ลินินนี่ น่ารักดีนะครับ...มาส่งกาแฟ ส่งขนมให้เจ้านายทุกวัน ทั้งรุ่นพี่ ทั้งพี่เท็น ผมว่าพี่เท็น ต้องบอกให้ที่ร้านขึ้นเงินเดือนให้แล้วล่ะครับ ฮ่าๆ” ไอ้เคนพูดไปยิ้มไป“....เมียกู” ลินินขยับมาบีบมือผมทันที ผมรีบถอดเสื้อกราวออก ให้เธอถือ ออกเวรละช่างแม่งไอ้พีทดูเจื่อน ส่วนไอ้เคน...“อะ อ้าว พี่เท็
ฉันค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะอุ้มน้ำแข็งขึ้นมาเข้าเต้าถึงลูกจะกินนมอยู่ คุณพ่อเขา ก็ยังมองมา ไม่ได้หลับ หรือทำอย่างอื่นเลย เขามองแต่ฉันกับลูก“มองอะไรคะคุณพ่อ^^”“ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้...”“ทำไมล่ะคะ...ลินินเก่งไหมล่ะ จีบคุณหมอติดด้วย^[]^” เขาหัวเราะเบาๆ แล้วลูบหัวลูกไปด้วย“เก่ง...ฉันแพ้ทางเธอหมดทุกอย่าง” ฉันยิ้มกว้างออกมาทันที“อะไรบ้างคะ เล่าหน่อยสิ ทำไมคุณหมอถึงรักลินินได้^^”“พูดไปหมดแล้ว...ถามทำไมอีก”“อยากรู้ค่ะ นะคะ^[]^” ฉันยิ้มไม่หุบ ฉันอยากฟังอีกจริงๆ ฉันชอบเวลาที่เขาบอกความรู้สึกตัวเอง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยพูดอะไรเลย ฉันอยากได้ยินมันซ้ำๆ ให้หัวใจฉันมันชื้นขึ้นไปอีก...“อืม...เวลานี้ ตีสาม?”“ตีสามนี่ล่ะค่ะ โรแมนติก^[]^” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง แล้วค่อยๆเอนตัว เอาหัวมาพิงไหล่ฉัน“ฉันรักทุกอย่างที่เป็นเธอเลยลินิน...รักรอยยิ้ม รักแก้ม รักตา รักหน้าผาก..รักไปหมดทั้งตัว”“.......” ฉันนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรต่อ แต่ปาก..ยิ้มไม่หุบ“เธอ..ทำให้ฉันอยากพูด อยากพูดแต่กับเธอ..อยากกอดเธอ อยากจูบเธอ อยากแต่เธอ....” อยากแต่ฉันงั้นเหรอ?“ถ้ามีคนมาจีบคุณหมอ เหมือนที่ลินินทำ คุณหมอจะหลง
จะให้อยู่เฉยๆ มันก็ไม่ใช่ฉันสิ ฉันหาอะไรทำตลอด อยู่บ้านก็ช่วยคุณพ่อคุณแม่เลี้ยงหลาน ช่วยแม่บ้านทำกับข้าว... ฉันทำหมดจริงๆทำหมดจนฉันเริ่มรู้สึก..ปวดท้องโอ้ย~ มันปวด โอ้ย!~ เหมือนฉันจะ..ซ่าส์..... น้ำคร่ำ! ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆ น้ำคร่ำ!“โอ้ยยยยย!! ปวด ท้อง!” ฉันรีบเดินไปจับเก้าอี้ไว้ เมื่อสองแฝดสลับกันถีบท้อง และดันตัวเองออกมาไม่หยุดฮือออออ !“ลินิน!”“น้ำตาล!” สามี กับพี่ชายเขารีบวิ่งมาหาฉันทันที ก่อนที่หมอสูติเจ้าของไข้เขาจะวิ่งออกไปเตรียมรถให้หมอเท็นรีบประคองฉันไว้..เขาบีบมือฉันเบาๆไม่หยุด“อดทนนะ อดทนนะ...” ฉันหายใจหอบ พยายามพยักหน้าตอบเขาไป แต่เหงื่อมันกลับท่วมหน้าท่วมตาไปสะหมด ...โอ้ย ทำไมฉันปวดขนาดนี้!!อย่าถีบแม่สิลู๊กกกก! อย่าถีบแรง แม่เจ็บ!!“โอ้ย! ลูกถีบหนักมาก คุณหมอคะ ฮือๆปวดท้อง ไม่ไหวแล้ว!!” เมื่อหมอนายขับรถมาจอด หมอเท็น เขาก็รีบอุ้มฉันขึ้นรถไปโรงพยาบาลทันทีคลอดตอนนี้ไม่ได้รึไง นั่นก็หมอ นี่ก็หมอ ~ โอ้ยย ฉันไม่ไหวแล้ว!“จะออกแล้วค่ะ จะออกแล้ว!!” สามีรีบถกกระโปรงฉันดู ก่อนที่เขาจะตกใจ..เบิกตากว้าง“เปิดแล้ว ...”“ลินินฮึบไว้นะ ท้องแฝด คลอดเองอันตราย!” หมอนายตะโกนมาจากฝั่ง
เกิดอะไรขึ้นกับเขา..“กะ เกิดอะไรขึ้น..ทำไม ใครทำ” ฉันเอามือปิดปากแน่น อย่าร้องนะลินิน อย่าร้อง(ผู้มีอิทธิพล...)“ถึงกับฆ่ากันเลยเหรอ สงสารอ่ะ เฮ้อ ฉันเครียดเลย น้ำตาจะไหล ไม่อยากร้อง ไม่อยากเครียด กลัวลูกเครียดตาม โอ้ยยย !”(ใจเย็นๆ)ฉันรีบกดวาง..ไม่อยากฟังอะไรไปมากกว่านี้ กลัวตัวเองไม่ไหว กลัวร้องไห้ออกมา...ตอนนี้ฉันนั่งถอนหายใจอยู่พักใหญ่ พยายามจะไม่เครียด แต่ก็ทำไม่ได้เขาเลี้ยงฉันมา ตั้งแต่จำความได้ฉันก็เรียกเขาว่าพ่อมาตลอดถึงฉันจะถูกขโมยมา ถูกเอาเปรียบ แต่ที่ผ่านมาฉันก็คิดว่าเขาคือพ่อ คือผู้มีพระคุณ“แม่ขอโทษลูก เฮ้อ แม่จะไม่เครียด พยายามอยู่ๆ” ฉันลูบท้องตัวเองเบาๆ จนหมอเท็น บีบมือฉันแน่น“เป็นอะไร คุยกัน..ระบายออกมา” ฉันเม้มปาก มองหน้าสามีก็จะร้องไห้อีกแล้ว“ลินิน..อย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอกเขาไป“พ่อเลี้ยงโดนยิง...เสียแล้วค่ะ” หมอเท็นขมวดคิ้วนิดหน่อย แล้วถอนหายใจออกมาตามๆฉัน“ใครยิง..”“น้ำหวานบอกว่า เป็นผู้มีอิทธิพล...” เขาถอนหายใจออกมาอีกรอบ ก่อนจะบีบมือฉันแน่น มองฉัน ด้วยความเป็นห่วง“อย่าคิดมาก..” และเขาก็ไม่สนใจ ตักกับข้าวใส่
“ดะ ดมอะไรคะ กลัวแล้ว...”“แบบนี้ไง...” ไม่ทันได้ถามต่อ เขาก็ก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอฉันแล้วหน้านุ่มๆ กำลังส่งริมฝีปากคู่สวย ลงมาบดจูบไล่ระดมไปทั่วซอกคอ ก่อนที่เขา จะลดระดับไล่ต่ำลงไป ช้าๆ ช้าๆ อื้ม~ตอนนี้..ลินินกำลังถูกดมกลับแล้ว“อ่าส์...ทำไม ดม สะเสียวเลยคะ” ฉันบีบไหล่เขาแน่น จนสามีสุดที่รัก เขาเปลี่ยนมาประกบจูบปิดปากฉันไว้แทนอื้มมม~ ลิ้นอุ่นกำลังสอดเข้ามา เขาบดจูบฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับพยายามปลดเสื้อผ้าอาภรณ์เราสองออกจากตัว“แบบนี้..คือดมเหรอคะ?” ฉันถอนจูบ ถามเขาด้วยความสงสัย ก่อนจะจ้องมองสายตาเย็นชาคู่นั้นตาเป็นประกาย จนคุณหมอสกินเขาถามกลับมาเรียบๆ“ถามเยอะ..ต้องการอะไร” แล้ว..รอยยิ้มกรุ้มกริ่มก็เผยออกมาจากริมฝีปากฉัน“ลินิน..ก็อยากดมคุณหมอเหมือนกัน เรามาผลัดกันดมไหมคะ..คุณสามี^^” เขาหัวเราะเบาๆจนฉันจะละลาย และ อยากจะดึงเขาลงมาหอมอีกให้ได้“มาแบบนี้ ไม่ได้ทาอะไรไว้ตรงไหนใช่ไหม...” ยังจะระแวงบอระเพ็ดอีก!“ไม่ทาค่ะ..ปลอดภัยทั้งตัว ขอหนักๆให้ห้องข้างๆเสียวไปด้วยนะคะ^[]^”คุณสามีเบิกตากว้าง ก่อนที่เขาจะอมยิ้มให้ฉันเบาๆ แล้วโน้มตัวลงมาจูบฉันอีกครั้งมือคุณหมอสกิน กำลังคลึงเบาๆที่ทรวงอ
ฉันยืนรอเจ้าบ่าวบนบ้าน รู้สึกเหมือนใจจะขาด ฉันคิดถึงกลิ่นเขา ตอนนี้ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!! ยิ่งวันนี้ เขาหล่อมาก หล่อใจละลาย ฉันอยากจับเขาขึ้นห้องขังไว้ดมทั้งวันทั้งคืนเลย“โอ้ย~ อยากเข้าหอแล้วอ่ะ>[][]““ดมตรงไหน ตรงนั้นหรอ -0-”“ตรงนั้นก็ด้วย นี่ฉันแพ้ท้องแปลกมั้ย ทำไมฉันคิดถึงแต่กลิ่นเขาอ่ะ อยากจะบ้า!” ฉันอารมณ์เสียจริงๆ อยากดมหมอเท็นอีกแล้ว!“เพื่อนฉันหนักกว่า ท้องแล้วอยากมีอะไรกับแฟนตลอด ฮ่าๆ แต่ฉันไม่เป็นนะ ฉันไม่ใช่คนหื่น^[]^”จ้ะ เธออ่ะ เจ้าแม่เลยมั้งฉันไม่เชื่อพี่สาวฉันหรอก เพราะนางหลอกฉันบ่อยเกินไป! แขกญาติสนิทมิตรสหายที่ฉันไม่ค่อยรู้จัก ต่างมากันเต็มบ้าน ตอนนี้เจ้าบ่าว คุณหมอสกินสุดหล่อ เขาผ่านประตูเงิน ประตูทองมาถึ
ผมเดินเข้าเวรพร้อมกับว่าที่ภรรยา พยาบาลทุกคนต่างแซวใหญ่ ว่า..เมียมาคุม ไม่คิดเลย..ว่าผมจะมีโมเม้นนี้ในห้องตรวจผมยังปกติ แต่ไม่ปกติคือมีหญิงสาวหน้าตาสวยนั่งอยู่ข้างๆ แล้วเผลอเมื่อไหร่ต้องดมกัน เมื่อนั้นก้อก ก้อก ก้อก เสียงเคาะประตูดัง จนผมต้องจับเธอออกทันที“คุณหมอเคสค่ะ ที่นัดไว้ค่ะ^^” พยาบาลส่งแฟ้มประวัติให้ผม แล้วอมยิ้มไม่หยุด แค่เมียมาด้วยจะอะไรนักหนาวะและแล้ว.. คนที่ลินินเคยเห็นก็เดินเข้ามา“ยัยครัวซอง” ผมไม่ได้พูด ลินินพูด! ชิบหาย ผมไม่ได้มีอะไรพิเศษกับคนไข้คนนี้ แต่เธอชอบมีอะไรติดไม้ติดมือมาให้ผมตลอด ผมบอกแล้วว่าไม่ชอบกินครัวซอง...ลินินจะเชื่อผมไหม“สวัสดีค่ะ คิดถึงคุณหมอมาก ^^ เอ๊ะ ผู้ช่วยหรอคะ” คนไข้หันไปยิ้มให้ลินิน เธอก็เหลือบตาขึ้นมามองนิดหน่อย ก่อนจะ“^^” ยิ้มตอบ อื้ม ผมค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย“เป็นไง..” ผมถามคนไข้ พร้อมใช้ปากกา กดกรามเธอ ซ้ายขวา“คุณหมอไม่ใช้มือจับ จะรู้มั้ยคะเนี่ย มันลงนะคะ แต่วันนี้จะย้ำเพิ่ม ขอสัก 50U ^^” ผมไม่กล้าใช้มือจับใครเลยแม่ง ผมกลัวเมีย ยอมรับมันตรงๆนี่ล่ะ ขืนทำอะไรผิดไป ระเบิดจะลงหัวผมตอนไหนก็ไม่รู้ตอนนี้พยาบาลเหมือนเข้าใจผม เธอเดินไปดูดโบท็
“สงสารลูกว่ะ..” พี่ชายผม มันเอามือกุมขมับ อืม..ผมก็สงสาร สงสารทุกคนเลยตอนนี้ไม่มีใครได้นอนสักคน แฟนผมป่วนไม่หยุด รอลูกเกาะดีเมื่อไหร่ ผมจัดให้แน่ ซนอะไรขนาดนี้ลินินกับน้ำหวานเถียงกันเสียงดัง ผมกับพี่ชายได้ยินกันทุกคำ ไม่แปลกหรอกที่หลานๆผมจะตื่น ผู้หญิงเถียงกันเรื่องลามกเหรอวะ... เออ ตลกดีก้อก ก้อก ก้อก นั่นไง! ผมกำลังจะหลับอยู่แล้ว ต้องเดินไปเปิดประตูให้อีกเปิดมาก็เจอตัวป่วน ยืนกอดหมอนหน้ามุ่ยอยู่ แล้วเธอก็ชะเง้อมองหาพี่ชายผม“หมอนาย แหะๆ เด็กๆคิดถึงพ่อแล้วค่ะ^[]^” พี่ชายผมมันหัวเราะใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้น เดินกลับห้องตัวเองสุดท้าย...ลินินกลับมานอนกับผมเหมือนเดิม ขึ้นเตียงมาเธอก็กอดผม หน้าขาวๆซุกแผงอกผมไม่หยุด เวรจริง..มันกระตุ้นอารมณ์หื่นของผมมาก !ผมอยาก แต่ทำไม่ได้! ผมพยายามลูบหลังให้เธอหลับเร็วๆ จะได้หยุดขยับสักที ผมจะไม่ไหวแล้วนะเว้ย! นมก็ใหญ่จริงๆ จะใหญ่ทำไมนักหนา มันโดนผมอยู่นั่นล่ะ !เฮ้อ ผมต้องอดทนดิวะ..เพื่อลูก เพื่อลูก“อื้อออ หมอคะ ดมหน่อยๆ” นั่นไง! จะซุกผมอีกแล้ว เหมือนจะไม่พอแค่นั้นด้วย ตอนนี้เธอกำลังปลดกระดุมเสื้อนอนผมออกอีก...“ขอถอดนะคะ อยากดมเน้นๆ^^”อื้ม ดมเน้นๆ ผมก็
ฉันหวังว่าพี่สาวฉัน นางจะไม่ทำแบบนั้น...ตกดึกฉันพยายามข่มตานอนกอดแฟน ไม่อยากได้ยินเสียงห้องข้างๆ ว่าเขาจะ...กันขนาดไหน โอ้ย! ทำไมฉันนอนไม่หลับเลย ฉันร้อนจัง ร้อนไปทั้งตัว“เป็นอะไร...” คุณหมอสกิน งัวเงียถามฉันเบาๆ ดูหน้าเขาสิ ฮือ ทำไมเขาหล่อจัง ฉันไม่ตอบ เอาหน้าซุกไซร้ดมกลิ่นหอมๆจากตัวเขาฉันคลั่งกลิ่นแฟนมากตอนนี้ ฉันดม ฉันซุก ไม่หยุดเลย ฉันชอบมาก!“ลินิน..ดึกแล้ว” เขาลูบหลังให้ฉันนอน แต่..วูบ...“โอ้ย...” อ๊ายส์ อยู่ๆ ฉันก็เสียวตรงนั้นวูบวาบ จนครางออกมาเบาๆยัยพี่สาวตัวแสบห้องข้างๆเล่นงานฉันแล้ว! หัวใจฉัน เต้นตึกๆ ตึกๆ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นเป็นเม็ดๆ เมื่อคุณหมอสกินเขาเห็น เขาถึงกลับตกใจ รีบลุกขึ้น เอามืออังหน้าผากฉัน สลับกับของตัวเอง“เป็นอะไร ปวดหัวมั้ย” ฉันส่ายหน้ารัวๆ เหมือนใจจะขาดยังไงไม่รู้“ขอโทรศัพท์หน่อยค่ะ” เขารีบหันไปหยิบให้ฉัน ก่อนจะลุกไปหยิบปรอทมาวัดไข้ให้ด้วยCalling ~ NamWanไม่รับ ไม่รับ ไม่รับ! น้ำหวาน ยัยพี่ตัวแสบ!“โทรหาใคร” เขาเอาปรอทวัดไข้มาวัดให้ฉัน สลับกับขมวดคิ้วสงสัยไม่หยุดฉันไม่ไหวแล้ว มันวูบวาบ เหมือนฉันกำลังอยากจะทำแบบนั้น ฉันบีบแขนหมอเท็นแน่น พยายามเม้มปาก
“ไปมอบตัวซะ..” พ่อพูดเสียงเรียบๆ“ผม ผมผิดไปแล้ว..”ฉันรู้สึกจุกมาก ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไร ที่เห็นคนเลี้ยงดูฉันตั้งแต่เด็กๆติดคุก ที่เห็นคนที่ตัวเองเรียกว่าน้องมาตลอดจนตรอกขนาดนี้เฮ้อ ถึงสิ่งที่เขาทำมันจะรุนแรงกับฉันมากก็เถอะ ฉันรู้สึกสงสารเขา“ไปมอบตัว..” พ่อพูดย้ำอีกครั้ง จนไอ้เนลหายใจหอบ สะอื้น และมันก็ค่อยๆดันตัวลุกขึ้นด้วยขาสั่นๆ ก่อนจะเดินเปิดประตูออกไป“คุณทำไมปล่อยไปง่ายๆแบบนั้นล่ะคะ” แม่เดินเข้าไปถามพ่อทันที“ถ้าสำนึกจริง เด็กคนนี้จะไปมอบตัว ...”“พ่อ...ดูมันทำกับน้ำตาลดิ เฮ้อ!” น้ำหวานถามสงสัย พร้อมกับขมวดคิ้วหงุดหงิดไม่หยุด“แล้วถ้าไม่ไปมอบตัวล่ะครับ..” จนคุณหมอสกินถามขึ้นเสียงเย็นๆ“โทษจะหนักไปอีก น้ำตาล ลูกลำบาก และเหนื่อยกับคนพวกนี้มาเยอะแล้วนะ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่พ่อเถอะ พ่ออยากปกป้องลูกสาวพ่อบ้าง” ฉันส่งยิ้มบางๆให้พ่อกับแม่อบอุ่นจัง การมีพ่อ มีแม่จริงๆ มันดีแบบนี้นี่เอง“ค่ะ แต่..หนูยังแอบสงสารเขา เขาก็เลี้ยงหนูมาเหมือนกัน”“ไม่ต้องสงสารหรอก พ่อใจดีกับคน จนเสียลูกสาวมาแล้ว พ่อจะไม่ใจดีกับใครทั้งนั้น บางทีการที่เราใจอ่อนไป..มันก็เป็นภัยกับตัว” จริงของพ่อ เฮ