ผมนั่งอ่านไลน์ไอ้นายแล้วหงุดหงิด แม่ง แหวนที่ใส่ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยเหรอวะDr.Nine : Send pictureDr.Nine : ปากแข็งเข้าไป เดี๋ยวจะเสียใจไม่รู้ตัว...ทำอะไรสักอย่าง รำคาญมันส่งมาเป็นรูปเลย...รูปลินินกับไอ้พวกสามคนนั้น แม่ง ทำไมเธอต้องยิ้มให้มันวะ ตอนนี้ชีวิตผมไม่ปกติแล้วจริงๆ อารมณ์ผมด้วย! ผมฟัดเธอทุกวัน..ทำไมเธอยังไปหว่านเสน่ห์ใส่คนอีกวะตอนนี้ลินินโกรธผมแน่ๆ ..เวรเอ้ย ผมไม่น่าอารมณ์เสียใส่เธอขนาดนั้นเลย เจ็บไหมวะเนี่ย ผมนั่งกุมขมับถอนหายใจหลายต่อหลายรอบ เครียดว่ะ ผมควรทำไงดีวะ ไอ้สามตัวนั้น มันกวนตีนผมเกินไปแล้วจรรยาบรรณแพทย์มันค้ำคอผมจริง ...ใจเย็นดิวะ ผมได้แต่บอกตัวเอง ที่อารมณ์แม่งร้อนสุดๆ พอถึงเวลาปากแม่งก็พูดไม่ออกอีก ผมตรวจคนไข้แทบไม่มีสมาธิกว่าจะออกเวรก็ห้าโมงครึ่ง และตอนนี้ผมก็กำลังเดินไปร้านกาแฟกับพี่ชายผม“แม่ง...” ผมเอามือล้วงกระเป๋าแล้วบ่นเบาๆกับตัวเองไม่หยุด“จะบ้าแล้วสินะ..” จนพี่ชายผมหัวเราะเบาๆ เออ กูจะบ้าแล้ว“ทำไงดีวะ..ไม่น่าทำแรงเลย”“หัดนุ่มนวลหน่อยสิวะ ผู้หญิงชอบผู้ชายนุ่มนวลอ่อนหวาน...”ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ผมจะทำยังไงได้วะ และตอนนี้ผมก็มาถึงร้านกาแฟแล้ว พี่ชายผมรีบ
ในที่สุดสิ่งที่ฉันรอคอย..ก็มาถึงสักที คุณหมอน้ำแข็งคนนี้ เขาขอฉันคบแล้ว ฉันเอาขาเกี่ยวตัวเขาแน่น..ใช้มือโอบแก้มนุ่มๆของเขาไว้ ฉันอยากล็อกตัวเขาไว้แบบนี้ล่ะ ...มันอยากให้เขาไปไหนเลยฉันกลัวแฟนหาย เข้าใจป่ะ!“คบแบบไหนดีคะ..แบบเพื่อน แบบ..แฟน แบบไหนดีคะ^^” ฉันแกล้งถามเขาอีกครั้ง ทั้งยังจ้องสายตาเย็นชาคู่นั้นไปด้วย ก็ฉันอยากให้เขาพูดเยอะๆนี่ พูดให้ชัดเจนแจ่มแจ้งสักที“แล้วแต่เธอ...” อีกแล้ว คุณหมอน้ำแข็งพูดยากอีกแล้ว“งั้นไม่คบดีกว่าค่ะ คนขอไม่มีสถานะให้ชัดเจน...^^” เขาขมวดคิ้วใส่ฉันทันที.. อย่าเปลี่ยนใจนะคะคุณหมอ แค่ตอบมาก็พอ..แอบกลัวเหมือนกันนะ“ถามมากจริง...”“ตอบสิคะ..นะคะ”“อยากโดนรึไง..” เขาใช้มือนุ่มๆบีบเข่าฉันสองข้างเบาๆ“ไม่ค่ะ โดนไม่ได้ เมนส์มา..” เขาเบิกตากว้าง ตกใจ“เวรจริง...” แถมบ่นพึมพำใส่ฉันด้วย“ตอบคำถามมาก่อน....นะคะ ตอบ” และเขาก็เอานิ้วนุ่มๆมาเขี่ยปากฉัน“เมนส์มา..ขอไม่ตอบ”“ทำไมคะ เกี่ยวอะไรกับเมนส์ แปลกคนนะเราอ่ะ ตอบกันหน่อยจิ นะนะ^[]^” ฉันเริ่มขยับแขนไปคล้องคอเขาแทน“อย่าถามมาก...” ถอนหายใจใส่ฉันอีก นี่ขนาดขอฉันคบ เขายังหน้านิ่งเลย ไม่ยิ้ม..ไม่หัวเราะ ไม่แสดงอารมณ์ เ
ฉันนั่งสตั๊นอยู่สิบวินาทีได้..สิบวินาทีจริงๆ ฉันคิดสภาพตัวเองคืนนี้ไม่ออกเลย ว่าจะตายท่าไหน เฮ้อ! ตอนนี้ฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวให้อิ่ม และเก็บแรงไว้ใช้ จะได้ไม่ต้องทรมานไปกว่านี้ ...อืม ฉันหมายถึงหิวกลางดึกจ้ะ“พอแล้วค่ะ อิ่ม ลินินยัดไม่ลงแล้ว” ฉันรวบช้อน ดันจานตัวเองออก อิ่มจน..หายใจอึดอัดไปหมด หมอเท็นส่ายหน้าเบาๆ และมองฉันนิ่งๆตามเคย จะสถานะไหนก็เหมือนเดิม เขาก็คือเขา..คุณหมอน้ำแข็งแสนเย็นชาเรากลับมาถึงร้าน แบบฉิวเฉียดมาก ช่างมาทำห้องให้ฉันพอดี เฮ้อ และตอนนี้ฉันก็กำลังจัดเสื้อผ้าอาบน้ำอาบท่าที่ห้องน้ำชั้นสองเหมือนเคยๆ แต่อยู่ๆคุณหมอน้ำแข็ง เขาก็เดินมาชิดตัวฉันสะงั้น.. โอ้ย! ฉันขออาบน้ำก่อนไม่ได้รึไง“ไปอาบชั้นสี่..ผู้ชายเยอะ” จริงของเขา.. วันนี้ฉันอาบน้ำช้า ช่างยังต้องเดินผ่านไปมา... เอาเถอะ ปลอดภัยไว้ก่อน เชื่อแฟนค่ะ เชื่อแฟน~^^ ฉันหอบเสื้อผ้าและครีมทาผิวขึ้นมาอาบชั้นสี่ตามที่เขาบอก มาถึงก็เปิดน้ำใส่อ่างรอ ส่วนหมอเท็นเขาก็ไปแยกเอกสารเคสคนไข้ให้หมอนาย... เหอะ สมน้ำหน้า ไปรื้องานเขาเอง ~ฉันเริ่มเทครีมอาบน้ำของตัวเอง ลงไปตีเป็นฟอง หืม..หอมฟุ้ง ฟองเต็มอ่าง น้ำปั่นป้าขอยืมอ่างหน
“เรียกหมอทำไม..ป่วยเป็นอะไร?” ฉันเม้มปากแน่น ตัวสั่นตามแรงกระแทกไม่หยุด โอ้ย! ฉันต้องมีสมาธิแค่ไหนถึงจะตอบเขาได้เนี่ย~ ฮืออปึก ปึก ปึก~“อ๊ะ ~ หมอคะ อ๊าส์ ไม่ได้ป่วยค่ะ โอ้ยย” ฉันกัดปากแน่น ใจจะขาดแล้ว ใจจะขาดแล้วจริงๆ แค่โกหกว่าเป็นเมนส์เอ๊ง ทำไมถึงทำกันขนาดนี้“อื้ม..เสียวชิบ” หมอสกินบีบขาฉันแน่น ฉันเองได้แต่ส่งกำลังใจให้เขา พยายามบีบมือนุ่มนั้นเบาๆ หวังให้เขาผ่อนคลาย“สู้ๆค่ะ^^” แต่ เขาหยุดเอวที่กระแทกฉันทันที อ้าว!“ฮือ หยุดทำไมคะ ไม่หยุดสิ”“เกือบหมดอารมณ์...” อะไร ฉันแค่ให้กำลังใจเองนะ!“กำลังใจไงคะ กำลังใจจากเบื้องล่าง..^^ ก้มมาๆ เดี๋ยวหอมให้กำลังใจด้วย..” เขาดูมึนๆ แต่ก็ก้มลงมา เอาศอกค้ำเตียงฟอด ~ ฉันหอมแก้มนุ่มๆเขาฟอดใหญ่“กวนจริง..” เขาโน้มลงมาหอมแก้มฉันกลับ ก่อนจะจุมพิตที่ปากฉันเบาๆ หนึ่งที แล้ว...ปึก ปึก ปึก~ อ๊ายยย ~ มีแรงขึ้นมาทันที ฉันเริ่มจุกท้องน้อย..มันหน่วงไปหมดแล้ว ฮือๆ เสียวอ๊าส์~“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~~” ฉันขยำผ้าปูที่นอนแน่น ขาสองข้างสั่นไปหมด ฉันเกร็งไปทั้งตัว เกร็งจนเริ่มรู้สึกเสียวลึกๆในท้องน้อยฉันไม่ไหวแล้ว ...มันลึกมาก ไม่เร็วเร้าใจแต่ลึกสุดๆไปเลย โอ้ยยยยยย
ผมออกเวรพอดี...กำลังจะเดินกลับร้านกาแฟ ก็เห็นลินินเดินถือถุงทาร์ตไข่มา พร้อมกับไอ้สองตัวนั้นที่หยุดทักเธอ ผมได้แต่ยืนมองเหตุการณ์ที่มุมเสา และผมก็ได้เห็นหน้าเจื่อนๆของพวกมันตลกดีว่ะ ไงล่ะ...เมียกูไอ้เคนมันยังยืนยันจะจีบแฟนผมต่อ เอ่อ..แปลกๆว่ะ ไม่เคยเรียกใครแบบนี้ แต่ลินินคือแฟนผมนั่นล่ะ เรียกแล้วรู้สึกเขินแปลกๆ แต่ช่างเถอะ จัดการมันก่อนผมเดินล้วงกระเป๋าไปหาลินิน ที่ยืนขมวดคิ้วกับความกวนตีนของไอ้เคนอยู่ มึงเป็นหมอสูติเพราะมึงชอบดูของผู้หญิงรึป่าววะ มึงคงไม่ได้รักในวิชาชีพนี้จริงๆหรอกมั้ง กูว่า“อ้าว คุณหมอคะ จะไปหาพอดีเลย อิอิ^[]^” ลินินยกถุงทาร์ตไข่ให้ผมดูส่วนไอ้เคนกับไอ้พีท มันหันมามองผมทันที“สวัสดีครับพี่เท็น^^ ออกเวรพร้อมกันเลยนะครับ” เรื่องของกู ผมไม่ตอบมันหรอก ขี้เกียจพูดกับมัน รำคาญ“ลินินนี่ น่ารักดีนะครับ...มาส่งกาแฟ ส่งขนมให้เจ้านายทุกวัน ทั้งรุ่นพี่ ทั้งพี่เท็น ผมว่าพี่เท็น ต้องบอกให้ที่ร้านขึ้นเงินเดือนให้แล้วล่ะครับ ฮ่าๆ” ไอ้เคนพูดไปยิ้มไป“....เมียกู” ลินินขยับมาบีบมือผมทันที ผมรีบถอดเสื้อกราวออก ให้เธอถือ ออกเวรละช่างแม่งไอ้พีทดูเจื่อน ส่วนไอ้เคน...“อะ อ้าว พี่เท็
ฉันให้เขาเลือกแค่หนึ่งเต้า..ฉันอยากท้าทายคุณหมอสกินผู้นี้ อิอิ เพราะอะไรน่ะเหรอ? มันมีบอระเพ็ด อยู่หนึ่งเต้านั่นเอง เซอร์ไพรส์อีกแล้ว ชอบกวนฉันนัก เอาเป็นว่า โชคดี ก็กินกันต่อ โชคร้ายก็นะ.. นี่ฉันอุตส่าห์ไปขโมยบ้านข้างๆ กับพนักงานมาเลยนะ จุ๊ๆ อย่าบอกคุณหมอน้ำแข็งแฟนฉันล่ะ“สรุปเลือกข้างไหนคะ ง่วงเนี่ย^^” ฉันปลดกระดุมเสื้อออกหมด แต่ยังไม่ได้ถอดบรา ฉันต้องให้เขาเลือกก่อน ไม่งั้น..ฉันอาจจะเสียไปทั้งสองเต้าก็เป็นได้และตอนนี้..มันก็เห็นแค่ เนินอกใหญ่ๆของฉันที่ล้นออกมาเท่านั้นเอง“เล่นอะไร...” ถามเสียงเย็นๆ เหมือนเดิม“ไม่ได้เล่นนิคะ เร็วๆค่ะ งั้นไม่ต้องเอานะ ค่าโบท็อกซ์อ่ะ ^[]^”“ค่าโบท็อกซ์ไม่คิด...” ??“งั้นไม่ต้องกิ.... ว้ายย~“ ไม่ทันพูดจบ คุณหมอน้ำแข็ง เขาก็ดันตัวฉัน นอนลงทันที พร้อมกับเขา...ที่ตอนนี้ กำลังโน้มลงมาจ้องตาฉัน“แต่คิด..ค่าหัตถกรรมการแพทย์” สายตายังเย็นชา...แต่ทำไมกริยามันหื่นกระหายแบบนี้ล่ะคะ คุณหมอ!เขามองหน้าอกฉัน ซ้าย ขวา...ก่อนจะดึงบราฉันลงมาหนึ่งข้างข้างซ้าย!หน้าอกซ้าย มันตั้งชูชันให้เขาลูบคลำอยู่สักพัก ก่อนที่เขา จะค่อยๆ บรรจงละเลงลิ้นแตะมันเบาๆ และ ขมวดคิ้วเป็น
“ถ้าลินินพร้อมแล้ว...ต้องทำยังไงต่อคะ” เขามองฉันก่อนจะอมยิ้มเบาๆ“บนเตียง หรือ ตรงนี้” ฉันกระชับกอดเขาแน่น เป็นการส่งสัญญาณว่า...ฉันพร้อมที่จะถูกเขาอุ้มแล้วและเขา ก็อุ้มฉันควบเอว ก่อนจะเดินตรงดิ่งไปที่เตียง... แล้วค่อยๆวางฉันลงหมอน้ำแข็งส่งลิ้นอุ่นบดจูบฉันไม่หยุด...ทั้งยังส่งมือนุ่มๆลูบไล้ ต่อจุดไวสัมผัสทั้งหลาย.. ฉันกอดคอเขาแน่น พร้อมกับแอ่นอกให้เขาคลึงเค้นอยู่ประปราย ก่อนที่ฉันจะทนแรงร้อนรุ่มที่โถมใส่ไม่ไหว เผลอถอนจูบออกมา จ้องสายตาเย็นชาคู่นั้น.เขาหล่อจัง มองยังไงก็ไม่เบื่อ“วันๆเจอแต่ผู้หญิงสวย...จะนอกใจกันไหมคะ^^”“คิดตื้นๆ...” ฉันจะถามเอาซึ้ง แต่กลับถูกบ่นสะงั้น !“ง่ะ ...กลัวเหมือนกันนะ แฟนหล่อขนาดนี้”“ไม่ใช่เวลาถามลินิน..” ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ เหมือนเขาไม่อยากคุยกับฉันแล้ว ตอนนี้เขากำลังรีบดึงกางเกงในฉันออกจากขา...ก่อนที่จะถอดกางเกงสแล็คตัวเองออกตามมา แล้วจับมังกรใหญ่ ถูขึ้น ถูลง หน้าปากถ้ำเปียกๆของฉันทันทีค่อยๆดัน อื้อ~ อีกแล้ว อีกแล้ว! ฉันโดนอีกแล้ว !ปึก ปึก ปึก~“อ๊าย์ โดนจนได้...อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันกัดปากแน่น ทั้งเสียว ทั้งกลัวหลุดความจริงออกมา ยิ่งตอนนี้คุณหมอสกินเขากำลังร่อน
ระหว่างทาง เราแวะซื้อของขวัญให้แม่เขาด้วย ฉันเลือกซื้อเป็นต้นไม้ ต้นชวนชม ผูกโบว์น่ารักๆที่กระถาง แม่เขาคงจะชอบ เพราะฉันเห็นท่านมาที่ร้านทีไร ท่านอ่านแต่หนังสือต้นไม้และตอนนี้เราก็ถึงบ้านเขาแล้ว ฉันไม่ได้ตื่นเต้นกับความใหญ่ของบ้านเลย เพราะน้ำหวานพามาบ่อยแล้ว แต่ฉันตื่นเต้นที่จะได้เจอพ่อแม่เขา ในฐานะแฟนเขาต่างหาก! หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยฉันฉันเดินถือกระถางต้นชวนชมเข้าบ้านพร้อมเขา ก่อนที่จะเห็นทุกคน หมอนาย เด็กๆ น้ำหวาน และพ่อกับแม่เขา นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ของกินเพียบ ! หมอเท็นรีบเอากระถางต้นไม้ไปถือให้ฉัน ก่อนที่“สะใภ้เล็กมาแล้วววว” แม่เขาวิ่งมากอดฉันทันที!เขาไม่รังเกียจฉันเหรอเนี่ย เอ่อ..คือฉัน ฉันเป็นแค่ผู้จัดการร้านกาแฟเองนะ ลูกเขาเป็นหมอ ครอบครัวเขาเป็นหมอ หมอ หมอ หมอหมดเลย แถมสะใภ้คนโตก็เป็นคุณหนูไฮโซอีก ฉันกอดตอบแบบ งงๆก่อนจะพละออกมาแล้วยกมือไหว้ ท่านทั้งสอง“สวัสดีค่ะ^^”“จ้า สวัสดีลูก ไม่นึกเลยนะ จะได้หนูลินินเป็นสะใภ้เล็ก มานั่งลูก มาๆ^^” แม่เขาจูงมือฉันไปนั่งข้างๆน้ำหวานน้ำหวานยิ้มกว้างให้ฉัน“สองสะใภ้ของแม่ สวยกันจัง” ฉันยิ้มหวานให้ ก่อนที่หมอเท็นจะเดิน
ฉันค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะอุ้มน้ำแข็งขึ้นมาเข้าเต้าถึงลูกจะกินนมอยู่ คุณพ่อเขา ก็ยังมองมา ไม่ได้หลับ หรือทำอย่างอื่นเลย เขามองแต่ฉันกับลูก“มองอะไรคะคุณพ่อ^^”“ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้...”“ทำไมล่ะคะ...ลินินเก่งไหมล่ะ จีบคุณหมอติดด้วย^[]^” เขาหัวเราะเบาๆ แล้วลูบหัวลูกไปด้วย“เก่ง...ฉันแพ้ทางเธอหมดทุกอย่าง” ฉันยิ้มกว้างออกมาทันที“อะไรบ้างคะ เล่าหน่อยสิ ทำไมคุณหมอถึงรักลินินได้^^”“พูดไปหมดแล้ว...ถามทำไมอีก”“อยากรู้ค่ะ นะคะ^[]^” ฉันยิ้มไม่หุบ ฉันอยากฟังอีกจริงๆ ฉันชอบเวลาที่เขาบอกความรู้สึกตัวเอง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยพูดอะไรเลย ฉันอยากได้ยินมันซ้ำๆ ให้หัวใจฉันมันชื้นขึ้นไปอีก...“อืม...เวลานี้ ตีสาม?”“ตีสามนี่ล่ะค่ะ โรแมนติก^[]^” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง แล้วค่อยๆเอนตัว เอาหัวมาพิงไหล่ฉัน“ฉันรักทุกอย่างที่เป็นเธอเลยลินิน...รักรอยยิ้ม รักแก้ม รักตา รักหน้าผาก..รักไปหมดทั้งตัว”“.......” ฉันนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรต่อ แต่ปาก..ยิ้มไม่หุบ“เธอ..ทำให้ฉันอยากพูด อยากพูดแต่กับเธอ..อยากกอดเธอ อยากจูบเธอ อยากแต่เธอ....” อยากแต่ฉันงั้นเหรอ?“ถ้ามีคนมาจีบคุณหมอ เหมือนที่ลินินทำ คุณหมอจะหลง
จะให้อยู่เฉยๆ มันก็ไม่ใช่ฉันสิ ฉันหาอะไรทำตลอด อยู่บ้านก็ช่วยคุณพ่อคุณแม่เลี้ยงหลาน ช่วยแม่บ้านทำกับข้าว... ฉันทำหมดจริงๆทำหมดจนฉันเริ่มรู้สึก..ปวดท้องโอ้ย~ มันปวด โอ้ย!~ เหมือนฉันจะ..ซ่าส์..... น้ำคร่ำ! ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆ น้ำคร่ำ!“โอ้ยยยยย!! ปวด ท้อง!” ฉันรีบเดินไปจับเก้าอี้ไว้ เมื่อสองแฝดสลับกันถีบท้อง และดันตัวเองออกมาไม่หยุดฮือออออ !“ลินิน!”“น้ำตาล!” สามี กับพี่ชายเขารีบวิ่งมาหาฉันทันที ก่อนที่หมอสูติเจ้าของไข้เขาจะวิ่งออกไปเตรียมรถให้หมอเท็นรีบประคองฉันไว้..เขาบีบมือฉันเบาๆไม่หยุด“อดทนนะ อดทนนะ...” ฉันหายใจหอบ พยายามพยักหน้าตอบเขาไป แต่เหงื่อมันกลับท่วมหน้าท่วมตาไปสะหมด ...โอ้ย ทำไมฉันปวดขนาดนี้!!อย่าถีบแม่สิลู๊กกกก! อย่าถีบแรง แม่เจ็บ!!“โอ้ย! ลูกถีบหนักมาก คุณหมอคะ ฮือๆปวดท้อง ไม่ไหวแล้ว!!” เมื่อหมอนายขับรถมาจอด หมอเท็น เขาก็รีบอุ้มฉันขึ้นรถไปโรงพยาบาลทันทีคลอดตอนนี้ไม่ได้รึไง นั่นก็หมอ นี่ก็หมอ ~ โอ้ยย ฉันไม่ไหวแล้ว!“จะออกแล้วค่ะ จะออกแล้ว!!” สามีรีบถกกระโปรงฉันดู ก่อนที่เขาจะตกใจ..เบิกตากว้าง“เปิดแล้ว ...”“ลินินฮึบไว้นะ ท้องแฝด คลอดเองอันตราย!” หมอนายตะโกนมาจากฝั่ง
เกิดอะไรขึ้นกับเขา..“กะ เกิดอะไรขึ้น..ทำไม ใครทำ” ฉันเอามือปิดปากแน่น อย่าร้องนะลินิน อย่าร้อง(ผู้มีอิทธิพล...)“ถึงกับฆ่ากันเลยเหรอ สงสารอ่ะ เฮ้อ ฉันเครียดเลย น้ำตาจะไหล ไม่อยากร้อง ไม่อยากเครียด กลัวลูกเครียดตาม โอ้ยยย !”(ใจเย็นๆ)ฉันรีบกดวาง..ไม่อยากฟังอะไรไปมากกว่านี้ กลัวตัวเองไม่ไหว กลัวร้องไห้ออกมา...ตอนนี้ฉันนั่งถอนหายใจอยู่พักใหญ่ พยายามจะไม่เครียด แต่ก็ทำไม่ได้เขาเลี้ยงฉันมา ตั้งแต่จำความได้ฉันก็เรียกเขาว่าพ่อมาตลอดถึงฉันจะถูกขโมยมา ถูกเอาเปรียบ แต่ที่ผ่านมาฉันก็คิดว่าเขาคือพ่อ คือผู้มีพระคุณ“แม่ขอโทษลูก เฮ้อ แม่จะไม่เครียด พยายามอยู่ๆ” ฉันลูบท้องตัวเองเบาๆ จนหมอเท็น บีบมือฉันแน่น“เป็นอะไร คุยกัน..ระบายออกมา” ฉันเม้มปาก มองหน้าสามีก็จะร้องไห้อีกแล้ว“ลินิน..อย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอกเขาไป“พ่อเลี้ยงโดนยิง...เสียแล้วค่ะ” หมอเท็นขมวดคิ้วนิดหน่อย แล้วถอนหายใจออกมาตามๆฉัน“ใครยิง..”“น้ำหวานบอกว่า เป็นผู้มีอิทธิพล...” เขาถอนหายใจออกมาอีกรอบ ก่อนจะบีบมือฉันแน่น มองฉัน ด้วยความเป็นห่วง“อย่าคิดมาก..” และเขาก็ไม่สนใจ ตักกับข้าวใส่
“ดะ ดมอะไรคะ กลัวแล้ว...”“แบบนี้ไง...” ไม่ทันได้ถามต่อ เขาก็ก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอฉันแล้วหน้านุ่มๆ กำลังส่งริมฝีปากคู่สวย ลงมาบดจูบไล่ระดมไปทั่วซอกคอ ก่อนที่เขา จะลดระดับไล่ต่ำลงไป ช้าๆ ช้าๆ อื้ม~ตอนนี้..ลินินกำลังถูกดมกลับแล้ว“อ่าส์...ทำไม ดม สะเสียวเลยคะ” ฉันบีบไหล่เขาแน่น จนสามีสุดที่รัก เขาเปลี่ยนมาประกบจูบปิดปากฉันไว้แทนอื้มมม~ ลิ้นอุ่นกำลังสอดเข้ามา เขาบดจูบฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับพยายามปลดเสื้อผ้าอาภรณ์เราสองออกจากตัว“แบบนี้..คือดมเหรอคะ?” ฉันถอนจูบ ถามเขาด้วยความสงสัย ก่อนจะจ้องมองสายตาเย็นชาคู่นั้นตาเป็นประกาย จนคุณหมอสกินเขาถามกลับมาเรียบๆ“ถามเยอะ..ต้องการอะไร” แล้ว..รอยยิ้มกรุ้มกริ่มก็เผยออกมาจากริมฝีปากฉัน“ลินิน..ก็อยากดมคุณหมอเหมือนกัน เรามาผลัดกันดมไหมคะ..คุณสามี^^” เขาหัวเราะเบาๆจนฉันจะละลาย และ อยากจะดึงเขาลงมาหอมอีกให้ได้“มาแบบนี้ ไม่ได้ทาอะไรไว้ตรงไหนใช่ไหม...” ยังจะระแวงบอระเพ็ดอีก!“ไม่ทาค่ะ..ปลอดภัยทั้งตัว ขอหนักๆให้ห้องข้างๆเสียวไปด้วยนะคะ^[]^”คุณสามีเบิกตากว้าง ก่อนที่เขาจะอมยิ้มให้ฉันเบาๆ แล้วโน้มตัวลงมาจูบฉันอีกครั้งมือคุณหมอสกิน กำลังคลึงเบาๆที่ทรวงอ
ฉันยืนรอเจ้าบ่าวบนบ้าน รู้สึกเหมือนใจจะขาด ฉันคิดถึงกลิ่นเขา ตอนนี้ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!! ยิ่งวันนี้ เขาหล่อมาก หล่อใจละลาย ฉันอยากจับเขาขึ้นห้องขังไว้ดมทั้งวันทั้งคืนเลย“โอ้ย~ อยากเข้าหอแล้วอ่ะ>[][]““ดมตรงไหน ตรงนั้นหรอ -0-”“ตรงนั้นก็ด้วย นี่ฉันแพ้ท้องแปลกมั้ย ทำไมฉันคิดถึงแต่กลิ่นเขาอ่ะ อยากจะบ้า!” ฉันอารมณ์เสียจริงๆ อยากดมหมอเท็นอีกแล้ว!“เพื่อนฉันหนักกว่า ท้องแล้วอยากมีอะไรกับแฟนตลอด ฮ่าๆ แต่ฉันไม่เป็นนะ ฉันไม่ใช่คนหื่น^[]^”จ้ะ เธออ่ะ เจ้าแม่เลยมั้งฉันไม่เชื่อพี่สาวฉันหรอก เพราะนางหลอกฉันบ่อยเกินไป! แขกญาติสนิทมิตรสหายที่ฉันไม่ค่อยรู้จัก ต่างมากันเต็มบ้าน ตอนนี้เจ้าบ่าว คุณหมอสกินสุดหล่อ เขาผ่านประตูเงิน ประตูทองมาถึ
ผมเดินเข้าเวรพร้อมกับว่าที่ภรรยา พยาบาลทุกคนต่างแซวใหญ่ ว่า..เมียมาคุม ไม่คิดเลย..ว่าผมจะมีโมเม้นนี้ในห้องตรวจผมยังปกติ แต่ไม่ปกติคือมีหญิงสาวหน้าตาสวยนั่งอยู่ข้างๆ แล้วเผลอเมื่อไหร่ต้องดมกัน เมื่อนั้นก้อก ก้อก ก้อก เสียงเคาะประตูดัง จนผมต้องจับเธอออกทันที“คุณหมอเคสค่ะ ที่นัดไว้ค่ะ^^” พยาบาลส่งแฟ้มประวัติให้ผม แล้วอมยิ้มไม่หยุด แค่เมียมาด้วยจะอะไรนักหนาวะและแล้ว.. คนที่ลินินเคยเห็นก็เดินเข้ามา“ยัยครัวซอง” ผมไม่ได้พูด ลินินพูด! ชิบหาย ผมไม่ได้มีอะไรพิเศษกับคนไข้คนนี้ แต่เธอชอบมีอะไรติดไม้ติดมือมาให้ผมตลอด ผมบอกแล้วว่าไม่ชอบกินครัวซอง...ลินินจะเชื่อผมไหม“สวัสดีค่ะ คิดถึงคุณหมอมาก ^^ เอ๊ะ ผู้ช่วยหรอคะ” คนไข้หันไปยิ้มให้ลินิน เธอก็เหลือบตาขึ้นมามองนิดหน่อย ก่อนจะ“^^” ยิ้มตอบ อื้ม ผมค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย“เป็นไง..” ผมถามคนไข้ พร้อมใช้ปากกา กดกรามเธอ ซ้ายขวา“คุณหมอไม่ใช้มือจับ จะรู้มั้ยคะเนี่ย มันลงนะคะ แต่วันนี้จะย้ำเพิ่ม ขอสัก 50U ^^” ผมไม่กล้าใช้มือจับใครเลยแม่ง ผมกลัวเมีย ยอมรับมันตรงๆนี่ล่ะ ขืนทำอะไรผิดไป ระเบิดจะลงหัวผมตอนไหนก็ไม่รู้ตอนนี้พยาบาลเหมือนเข้าใจผม เธอเดินไปดูดโบท็
“สงสารลูกว่ะ..” พี่ชายผม มันเอามือกุมขมับ อืม..ผมก็สงสาร สงสารทุกคนเลยตอนนี้ไม่มีใครได้นอนสักคน แฟนผมป่วนไม่หยุด รอลูกเกาะดีเมื่อไหร่ ผมจัดให้แน่ ซนอะไรขนาดนี้ลินินกับน้ำหวานเถียงกันเสียงดัง ผมกับพี่ชายได้ยินกันทุกคำ ไม่แปลกหรอกที่หลานๆผมจะตื่น ผู้หญิงเถียงกันเรื่องลามกเหรอวะ... เออ ตลกดีก้อก ก้อก ก้อก นั่นไง! ผมกำลังจะหลับอยู่แล้ว ต้องเดินไปเปิดประตูให้อีกเปิดมาก็เจอตัวป่วน ยืนกอดหมอนหน้ามุ่ยอยู่ แล้วเธอก็ชะเง้อมองหาพี่ชายผม“หมอนาย แหะๆ เด็กๆคิดถึงพ่อแล้วค่ะ^[]^” พี่ชายผมมันหัวเราะใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้น เดินกลับห้องตัวเองสุดท้าย...ลินินกลับมานอนกับผมเหมือนเดิม ขึ้นเตียงมาเธอก็กอดผม หน้าขาวๆซุกแผงอกผมไม่หยุด เวรจริง..มันกระตุ้นอารมณ์หื่นของผมมาก !ผมอยาก แต่ทำไม่ได้! ผมพยายามลูบหลังให้เธอหลับเร็วๆ จะได้หยุดขยับสักที ผมจะไม่ไหวแล้วนะเว้ย! นมก็ใหญ่จริงๆ จะใหญ่ทำไมนักหนา มันโดนผมอยู่นั่นล่ะ !เฮ้อ ผมต้องอดทนดิวะ..เพื่อลูก เพื่อลูก“อื้อออ หมอคะ ดมหน่อยๆ” นั่นไง! จะซุกผมอีกแล้ว เหมือนจะไม่พอแค่นั้นด้วย ตอนนี้เธอกำลังปลดกระดุมเสื้อนอนผมออกอีก...“ขอถอดนะคะ อยากดมเน้นๆ^^”อื้ม ดมเน้นๆ ผมก็
ฉันหวังว่าพี่สาวฉัน นางจะไม่ทำแบบนั้น...ตกดึกฉันพยายามข่มตานอนกอดแฟน ไม่อยากได้ยินเสียงห้องข้างๆ ว่าเขาจะ...กันขนาดไหน โอ้ย! ทำไมฉันนอนไม่หลับเลย ฉันร้อนจัง ร้อนไปทั้งตัว“เป็นอะไร...” คุณหมอสกิน งัวเงียถามฉันเบาๆ ดูหน้าเขาสิ ฮือ ทำไมเขาหล่อจัง ฉันไม่ตอบ เอาหน้าซุกไซร้ดมกลิ่นหอมๆจากตัวเขาฉันคลั่งกลิ่นแฟนมากตอนนี้ ฉันดม ฉันซุก ไม่หยุดเลย ฉันชอบมาก!“ลินิน..ดึกแล้ว” เขาลูบหลังให้ฉันนอน แต่..วูบ...“โอ้ย...” อ๊ายส์ อยู่ๆ ฉันก็เสียวตรงนั้นวูบวาบ จนครางออกมาเบาๆยัยพี่สาวตัวแสบห้องข้างๆเล่นงานฉันแล้ว! หัวใจฉัน เต้นตึกๆ ตึกๆ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นเป็นเม็ดๆ เมื่อคุณหมอสกินเขาเห็น เขาถึงกลับตกใจ รีบลุกขึ้น เอามืออังหน้าผากฉัน สลับกับของตัวเอง“เป็นอะไร ปวดหัวมั้ย” ฉันส่ายหน้ารัวๆ เหมือนใจจะขาดยังไงไม่รู้“ขอโทรศัพท์หน่อยค่ะ” เขารีบหันไปหยิบให้ฉัน ก่อนจะลุกไปหยิบปรอทมาวัดไข้ให้ด้วยCalling ~ NamWanไม่รับ ไม่รับ ไม่รับ! น้ำหวาน ยัยพี่ตัวแสบ!“โทรหาใคร” เขาเอาปรอทวัดไข้มาวัดให้ฉัน สลับกับขมวดคิ้วสงสัยไม่หยุดฉันไม่ไหวแล้ว มันวูบวาบ เหมือนฉันกำลังอยากจะทำแบบนั้น ฉันบีบแขนหมอเท็นแน่น พยายามเม้มปาก
“ไปมอบตัวซะ..” พ่อพูดเสียงเรียบๆ“ผม ผมผิดไปแล้ว..”ฉันรู้สึกจุกมาก ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไร ที่เห็นคนเลี้ยงดูฉันตั้งแต่เด็กๆติดคุก ที่เห็นคนที่ตัวเองเรียกว่าน้องมาตลอดจนตรอกขนาดนี้เฮ้อ ถึงสิ่งที่เขาทำมันจะรุนแรงกับฉันมากก็เถอะ ฉันรู้สึกสงสารเขา“ไปมอบตัว..” พ่อพูดย้ำอีกครั้ง จนไอ้เนลหายใจหอบ สะอื้น และมันก็ค่อยๆดันตัวลุกขึ้นด้วยขาสั่นๆ ก่อนจะเดินเปิดประตูออกไป“คุณทำไมปล่อยไปง่ายๆแบบนั้นล่ะคะ” แม่เดินเข้าไปถามพ่อทันที“ถ้าสำนึกจริง เด็กคนนี้จะไปมอบตัว ...”“พ่อ...ดูมันทำกับน้ำตาลดิ เฮ้อ!” น้ำหวานถามสงสัย พร้อมกับขมวดคิ้วหงุดหงิดไม่หยุด“แล้วถ้าไม่ไปมอบตัวล่ะครับ..” จนคุณหมอสกินถามขึ้นเสียงเย็นๆ“โทษจะหนักไปอีก น้ำตาล ลูกลำบาก และเหนื่อยกับคนพวกนี้มาเยอะแล้วนะ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่พ่อเถอะ พ่ออยากปกป้องลูกสาวพ่อบ้าง” ฉันส่งยิ้มบางๆให้พ่อกับแม่อบอุ่นจัง การมีพ่อ มีแม่จริงๆ มันดีแบบนี้นี่เอง“ค่ะ แต่..หนูยังแอบสงสารเขา เขาก็เลี้ยงหนูมาเหมือนกัน”“ไม่ต้องสงสารหรอก พ่อใจดีกับคน จนเสียลูกสาวมาแล้ว พ่อจะไม่ใจดีกับใครทั้งนั้น บางทีการที่เราใจอ่อนไป..มันก็เป็นภัยกับตัว” จริงของพ่อ เฮ