บทที่ 705

ชายทั้งสองมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างสงสัย ซึ่งอายุน้อยกว่าตัวเองอย่างเห็นได้ชัด และทั้งสองคนทำหน้าอย่างไม่เชื่อ

ด้วยความเคารพต่ออาจารย์ พวกเขาจึงเรียกเขาว่า "ผู้อาวุโส" อย่างไม่เต็มใจ

ฉู่เฉินไม่ได้สนใจและเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อย

แต่การพยักหน้านี้จุดประกายไฟของความโกรธในใจพวกเขา

ผู้ชายคนนี้กำลังแสดงท่าทีเป็นผู้อาวุโสจริงๆ

บนเวที ชายทั้งสองสบตากันและทันใดนั้นก็เกิดฝุดความคิดขึ้น

หนึ่งในนั้นพูดขึ้น

“ในเมื่ออาจารย์เฉินเรียกคุณว่าผู้อาวุโส วรยุทธของคุณจึงต้องล้ำลึกแน่นอน คุณยินดีที่จะให้ชี้แนะแก่ข้าหรือไม่!”

ก่อนที่ฉู่เฉินจะสามารถตอบได้ เฉินเฟยอวิ๋นก็แสร้งทำเป็นโกรธและพูด: "พวกนายสองคนหยาบคายนัก! พวกนายจะตั้งคำถามถึงระดับวรยุทธของผู้อาวุโสได้ยังไง? รีบขอโทษเดี๋ยวนี้!"

“อาจารย์ ผู้อาวุโสจะไม่รังเกียจที่จะฝึกซ้อมกับพวกเราใช่ไหม ผู้อาวุโส?” หนึ่งในนั้นถาม

ฉู่เฉินมองความคิดของพวกเขาออก พวกเขาเพียงต้องการทดสอบวรยุทธของตัวเขา

“วิชาที่นักสู้ฝึกฝนนั้นอันตรายถึงขั้นเอาชีวิตได้ ดังนั้นอย่าเลย”

ฉู่เฉินรู้ว่าแค่ความคิดของคนไม่กี่คนเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ไม่อยากลงมือก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ไม่คาดคิ