บทที่ 702

“ถ้าแกไม่มีเงิน แล้วทำไมแกยังกล้ามาเปิดร้านอาหารในถิ่นฉันอีก? รนหาที่ตายแล้ว!”

หากโดนลูกเตะนั้น เจ้าของร้านคงจะเจ็บปวดเป็นเวลาหลายวัน

ในขณะนั้นเอง จู่ๆ ลูกค้าที่กินข้าวก็ลุกขึ้นและแทรกตัวเองระหว่างคนทั้งสอง ไม่เพียงแต่ป้องกันเจ้าของร้านเท่านั้น แต่สกัดการเตะอีกด้วย

“เฮียคิดเงินที ทั้งหมดเท่าไหร่?” ลูกค้าคนนั้นคือฉู่เฉิน

เมื่ออยู่ที่เมืองหลวงเป็นเวลาหนึ่งวัน ฉู่เฉินก็ไม่รีบร้อนไปหาผู้เฒ่าเฉิน แต่เขาต้องการที่เรียนรู้ขนบธรรมเนียมและประเพณีท้องถิ่นของเมืองหลวงก่อนตอนที่มาถึงครั้งแรก นั่นเป็นสาเหตุที่เขามาปรากฏตัวในร้านอาหารเล็กๆ แห่งนี้

ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ระหว่างมื้ออาหารที่เรียบง่าย

ด้วยความคิดที่จะยุติข้อพิพาทอย่างสันติ ฉู่เฉินจึงก้าวเท้าออกมา

อันธพาลผมบลอนด์เห็นว่าลูกเตะของเขาถูกสกัดเอาไว้ได้ และไม่เพียงเท่านั้น อาการชาที่น่องยังบอกเขาด้วยว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา สกัดลูกเตะของเขาเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะมีฝีมือแค่ไหน ชายนุ่มผมบลอนด์ก็คิดว่าตัวเองได้เปรียบในด้านจำนวนคน

แน่นอนว่า จู่ๆ ชายผมสีเขียวก็ปรากฏตัวขึ้นและส่งเสียงออกมาทันที