“ดูสิ นี่อาจจะเป็น... วิชาฝ่ามืออรหันต์งั้นเหรอ!”คนของลัทธิแม่มดกู่ เฝ้าดูจากระยะไกลก็เห็นภาพนี้เช่นกัน เมื่อเห็นภาพที่เหมือนกับภาพยนต์เรื่องหนึ่ง พวกเขาก็ตกตะลึงและอ้าปากค้างท่าไม่ดีแล้ว!ราชากู่งูและราชากู่แมงป่องตระหนักได้ทันที ว่าเป้าหมายของฉู่เฉินคือราชากู่คางคก พวกเขารีบรวมพลังกับราชากู่คางคกทันที แต่จากแรงกดดันมหาศาล พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในทันทีในชั่วพริบตาต่อมา ก็มีเสียงระเบิดดังก้องกังวานหลุมที่ลึกที่สุดปรากฏขึ้นตรงจุดที่ราชากู่คางคกยืนอยู่ และราชากู่คางคกเองก็หายไป“น้องสาม!”ทั้งราชากู่งูและราชากู่แมงป่องตะโกนออกมาพร้อมกัน รีบวิ่งไปที่ขอบหลุมแล้วมองลงไปฉู่เฉินค่อย ๆ ไต่ขึ้นจากหลุมลึก นำศพที่สวมชุดสีแดงซึ่งควบคุมด้วยลมปราณที่แท้จริงของเขามาด้วยจะเป็นใครได้อีกนอกจากราชากู่คางคก?ฉู่เฉินโยนร่างไปทางราชากู่ที่เหลืออีกสองคน“น้องสาม!” ราชากู่แมงป่องคว้าศพไว้ได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาตบหลังศพซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อพยายามปลุกให้ตื่นเมื่อเห็นว่าเขาตายไปแล้ว ราชากู่แมงป่องก็คำรามด้วยความโกรธ "แกกล้าฆ่าน้องสามเหรอ? ฉันจะสู้กับแกจนตายกันไปข้าง!"ราชากู่
เมื่อเห็นราชางูกู่ปล่อยแมลงกู่ที่ถูกผูกมัดด้วยชีวิตของเขา หนิงชิงเสว่ก็เข้าใจความหมายกว่าฉู่เฉินอย่างชัดเจนเธอมองไปที่ชูเฉินและเห็นเขาพยักหน้าให้เธอ เธอก็ควบคุมหนอนไหมทองคำกู่ที่ผูกชีวิตของเธอไว้ ให้บินออกไปอย่างช้าๆทันทีที่หนอนไหมทองคำกู่ออกจากร่างของหนิงชิงเสว่ งูเขียวตัวเล็กก็เริ่มต่อสู้อย่างไม่หยุดหย่อนในอากาศ เห็นได้ชัดว่ารู้ชัดถึงชะตากรรมของมันในฐานะทาสแมลงกู่ขณะที่หนอนไหมทองคำกู่กำลังบินเข้ามาใกล้ งูเขียวก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ และจากการกัดงูเขียวเพียงครั้งเดียวงูเขียวก็เซื่องซึม เมื่อเห็นเช่นนี้ ราชางูกู่ก็จับงูเขียวออกมาด้วยสีหน้าเจ็บปวดบนใบหน้าในขณะที่หนอนไหมทองคำกู่กลับมาที่ร่างของหนิงชิงเสว่ ร่างของเธอก็สั่นไหวและพลังของเธอก็ไม่สามารถควบคุมได้ จึงได้ระเบิดออกมา"แกใช้ลูกไม้อะไร!" ฉู่เฉินเคลื่อนที่ในพริบตาไปที่ด้านข้างของราชากู่งูทันที และคว้าคอของเขาด้วยความเร็วหากราชากู่งูไม่สามารถให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้ ฉู่เฉินก็จะใช้แรงจากนิ้ว บีบให้ราชากู่งูตายในทันที“ปรมาจารย์ฉู่ คุณไม่สามารถตำหนิฉันได้สำหรับเรื่องนี้ กู่หนอนไหมทองคำของนักบุญและกู่ที่ผูกชีวิตของฉันนั้น อ
บนท้องถนนโดยมีราชางูกู่นำทางไปนั้น อสรพิษทุกชนิดก็รักษาระยะห่าง“เจ้าหนู ฉันขอแนะนำให้นายรีบหนีออกไปเถอะ ย้อนกลับไปในสมัยเด็กของฉัน ลัทธิแม่มดกู่นี้เป็นที่รู้จักกันดีอยู่แล้ว ผู้นำลัทธิก็ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน ฉันเกรงว่าการเดินทางครั้งนี้ของนาย จะไม่สามารถเอาชีวิตรอดกลับไปได้!” จวินหวู่หมิงแนะนำ“ไม่มีทาง แม้ว่าฉันจะไม่มาเคาะประตูบ้านตอนนี้ก็ตาม ผู้นำลัทธิจะไม่ปล่อยพี่เจ็ดไปแน่นอน ท้ายที่สุดจะมีสงครามเกิดขึ้นและฉันก็หลีกเลี่ยงสิ่งนั้นไม่ได้ จะดีกว่าไหมถ้าตอนนี้ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม!” ฉู่เฉินหนักแน่นและแทนที่จะปล่อยให้ชิงเสว่ต้องอยู่ในความหวาดกลัวตลอดเวลา นี่จะเป็นการดีกว่าที่จะเผชิญหน้ากันในตอนนี้เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถโน้มน้าวฉู่เฉินได้ จวินหวู่หมิงก็เงียบไปไม่นานนัก พระราชวังอันงดงามในภูเขาลึกก็ปรากฏให้เห็น พระราชวังทั้งหมดมีหินขนาดยักษ์หนุนอยู่ และด้านบนมีแสงสีทองส่องประกายภายใต้ดวงอาทิตย์ยากที่จะจินตนาการถึงอาคารอันงดงามตระการตาในภูเขาลึกเช่นนี้“ราชากู่งู คุณกลับมาแล้วพร้อมกับนักบุญ ราชากู่อีกสองคนอยู่ที่ไหน?” ผู้พิทักษ์ลัทธิแม่มดกู่เห็นราชากู่งูจึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อสอบ
“ไอ้หนู รีบหนีไปซะ เขาเป็นระดับมหากาฬขั้นสี่! นายเอาชนะเขาไม่ได้!” จวินหวู่หมิงยังเตือนอยู่ในใจของฉู่เฉิน“ถึงจะสู้ไม่ได้แต่ก็ต้องสู้!”ฉู่เฉินไม่สามารถจินตนาการได้ว่า ผู้นำลัทธิแม่มดกู่ดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าเขาและคนอื่นๆจะมา และมารอตรงทางเข้าห้องโถงใหญ่แทน แผนเดิมของเขาคือลอบโจมตีนั้นล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน เขาจะละทิ้งชิงเสว่และวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอดได้อย่างไร?เขาประมาทเอง ผู้นำลัทธิต้องสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างได้ จากตอนที่แมลงกู่เขมือบได้กินศพไปก่อนหน้านี้ฉู่เฉินทำได้เพียงรวบรวมพลังงานของเขาและพูดว่า "แกคือผู้นำของลัทธิแม่มดกู่อย่างงั้นเหรอ?"ชายชราไม่รีบร้อนและค่อยตอบ ๆ“ฉันชื่ออู้ฉิงอวิ๋น ผู้นำของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ หากแกยอมจำนนต่อลัทธิ ฉันจะมอบสถานะกับแกเทียบเท่ากับสถานะของราชากู่ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม ไม่สิ พูดให้ถูก แกจะอยู่เหนือพวกเขา คิดว่ายังไงล่ะ?" ชายชราพูดด้วยท่าทางที่หยิ่งพยอง“ราชากู่ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามงั้นเหรอ? ตอนนี้เหลือเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ” ฉู่เฉินยิ้มเยาะ"หืม?" อู้ฉิงอวิ๋นหันหน้าไปมองที่ราชากู่งู เมื่อเห็นว่าราชากู่งูหวาดกล
ฉู่เฉินยืนอยู่กับที่ เพื่อมองหาร่างของอู้ฉิงอวิ๋นเมื่อเห็นฉู่เฉินหยุดโจมตี อู้ฉิงอวิ๋นก็ปรากฏตัวไม่ไกลจากฝั่งของหนิงชิงเสว่“เจ้าหนู หมัดของแกไม่เลวเลย แต่ก็แค่งั้นๆ แหละ” อู้ฉิงอวิ๋นพูดออกมา ตอนที่ยังมีแรงเหลืออยู่“ฮึ่ม อะไรคืองั้นๆ ลองพูดแบบนั้นต่อหน้าฉันอีกทีสิ! แกมันเป็นได้แค่ขยะเปียก!” เมื่อถูกคนวิพากษ์วิจารณ์ท่าไม้ตาย จวินหวู่หมิงไม่สามารถนิ่งเงียบได้และเริ่มบ่นในใจของฉู่เฉิน“ไอ้หนู เหตุผลที่นายไม่สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของเขาได้ ก็เพราะเช่นเดียวกับนักฆ่าจากวิหารวิญญาณยุทธ เขาก็เป็นผู้ฝึกตนเป็นปีศาจด้วย! เขาแค่ใช้เงาผีกลืนกิน เพื่อหลบเลี่ยงหมัดของคุณ!”ผู้ฝึกตนปีศาจ!เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉู่เฉินก็มีความคิดขึ้นมาทันที“สายฟ้าจงมา!”จากเสียงร่ายคาถาของฉู่เฉิน ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเมฆดำมืด สายฟ้าแลบสว่างวาบและฟ้าร้องคำราม! “แกรู้วิชาอัคนีด้วยเรอะ!”เมื่อเห็นภาพตรงหน้านี้ อู้ฉิงอวิ๋นก็เริ่มกังวล เพราะการบำเพ็ญตนระดับมหากาฬขั้นที่สี่ก็แพร่กระจายออกไป พร้อมกับร่างเงาที่น่ากลัวมากมายรอบตัว เหมือนภูตผีที่บินพุ่งไปทางฉู่เฉินพร้อมกับอ้าปากกว้างและอู้ฉิงอวิ๋นเองก็เริ่มร่ายคา
เพื่อปกป้องหนิงชิงเสว่ ฉู่เฉินยอมให้ภูติผีที่เหลือหลายดวงเจาะเข้าไปในร่างของเขา ไม่เพียงแต่กลืนกินเลือดและแก่นแท้ของเขาเท่านั้น แต่ยังกลืนกินลมปราณแท้จริงของเขาอีกด้วย เมื่อถึงเวลาเขาได้ขับไล่ดวงภูติผีที่อยู่ร่าง ฉู่เฉินได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยสูญเสียการการบำเพ็ญเพียรไปเกือบครึ่งหนึ่ง“ทำไมนายถึงโง่ขนาดนี้”ฉู่เฉินไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตังเอง ยังคงถ่ายทอดลมปราณที่แท้จริงของเขาไปยังเธอ ในขณะที่ลูบไล้ใบหน้าอันงดงามของหนิงชิงเสว่อย่างอ่อนโยนลมปราณที่แท้จริงอันอ่อนโยนไหลเข้าสู่ร่างกายของหนิงชิงเสว่ และเธอก็ฟื้นพลังชีวิตของเธอในที่สุด จึงพยายามดิ้นรนที่จะยืนขึ้นและหยุดฉู่เฉินไม่ให้ถ่ายเทลมปราณที่แท้จริงอีกต่อไปมีคราบเลือดบนเสื้อผ้าสีขาวของพวกเขา และทั้งสองก็ยืนจับมือ ช่างแตกต่างจากพระราชวังตรงหน้านี้ฉากนี้ไม่รอดพ้นสายตายของอู่ฉิงอวิ๋น นั่นยิ่งทำให้เขาโกรธจัดและถาม: "นักบุญ เธอเสี่ยงชีวิตเพื่อเด็กคนนี้ พวกคุณมีความสัมพันธ์อะไรกัน?"หนิงชิงเสว่จับมือของฉู่เฉินแน่นไม่ยอมปล่อย แม้จะเผชิญกับรัศมีที่เย็นชาวาบของอู่ฉิงอวิ๋น สิ่งเดียวในสายตาของพวกเขาคือกันและกันฉู่เฉินตอบอย่างใจเย็น: “พวกเ
“งั้นก็กินมันซะ”“ฉันไม่มีระดับการบำเพ็ญเพียรที่เพียงพอ และแรงจูงใจก็ไม่เพียงพอด้วย!”“แค่ระดับการบำเพ็ญเพียร? ฉันมีมัน!”หลังจากที่ฉู่เฉินพูดจบ เขาก็รวบรวมการบำเพ็ญเพียรทั้งหมด และส่งมันไปยังหนอนไหมทองคำกู่อย่างไม่ลังเลทันใดนั้น หนอนไหมทองคำกู่ก็ลอยขึ้นจากมือของหนิงชิงเสว่ และเมื่อมันลอยขึ้น รัศมีสีทองก็เริ่มขยายออกเช่นกันในขณะนี้ จะเห็นว่าหมอกสีดำถูกดูดซับด้วยแสงสีทองด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่ภูติผีที่เหลืออยู่ก็สลายไปในแสงสีทองขณะที่หมอกดำถูกดูดซับ ดูเหมือนมีเสียงกรีดร้องดังก้องอยู่ในหูตลอดเวลา“เป็นไปไม่ได้! มันทั้งคู่เป็นกู่ศักดิ์สิทธิ์เเหมือนแก แกอยู่ในระดับปรมาจารย์เท่านั้น แกจะดูดซับกู่ศักดิ์สิทธิ์ของฉันได้ยังไง สิ่งนี้ไม่ใช่ความจริง!” เสียงที่ประหลาดใจของอู๋ฉิงอวิ๋น ดังมาจากภายในหมอกสีดำฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่เมินเฉยต่อเขา โดยมุ่งเน้นไปที่การถ่ายทอดการบำเพ็ญเพียรของพวกเขาไปยัง หนอนไหมทองคำกู่เท่านั้น"ไม่ หยุดนะ!"ราวกับว่าถึงจุดวิกฤติ ความเร็วของการแพร่กระจายแสงสีทองก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว"หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้!" ทันใดนั้นอู๋ฉิงอ
เขาอยู่ที่นั่นนานแค่ไหนแล้ว?ดวงตาของฉู่เฉินเป็นประกายวาว ขณะที่เขาบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นและปกป้องหนิงชิงเสว่ที่อยู่ข้างหลัง“เด็กน้อยทั้งหลาย อย่าเพิ่งตื่นตกใจไป”เสียงชราดังมาจากระยะไกล“เจ้าหนู อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม นี่คือราชาวรยุทธ” น้ำเสียงของจวินหวู่หมิงจริงจังมากจากคำเตือนนั้น ฉู่เฉินก็ยืนนิ่งระงับความคิดที่จะท้าทาย“ถ้าฉันต้องการโจมตีจริงๆ แกคงไม่ได้มายืนอยู่แบบนี้แล้ว”เมื่อคำพูดจบลง ชายชราก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ข้างหนิงชิงเสว่จู่ๆ ฉู่เฉินก็ตระหนักได้ว่าหนิงชิงเสว่กำลังหลับตาลงแน่น ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านเล็กน้อย แต่หนอนไหมทองคำกู่ที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ได้กลับเข้าสู่ร่างของหนิงชิงเสว่ และกำลังเคลื่อนที่ไปทางซ้ายขวาในอากาศ พยายามที่จะหลบหนีเกิดอะไรขึ้น?ขณะที่ฉู่เฉินกำลังสับสนชายชราก็ชี้ไปที่ความว่างเปล่า และหนอนไหมทองคำกู่ก็แข็งทื่อทันที โดยทั้งตัวยืดตรง"ฉวยโอกาสตอนนี้ เอามันกลับเข้าไปในร่างเดี๋ยวนี้!”ชายชราสั่งสอน และหนิงชิงเสว่ทำตามอย่างเชื่อฟัง และค่อยๆ เอาหนอนไหมทองคำกู่กลับเข้าไปในร่างกายทันทีที่หนิงชิงเสว่ดูดซับหนอนไหมทองคำกู่ รัศมีที่โกลาหลก็ปะทุออ