บทที่ 646

“งั้นก็กินมันซะ”

“ฉันไม่มีระดับการบำเพ็ญเพียรที่เพียงพอ และแรงจูงใจก็ไม่เพียงพอด้วย!”

“แค่ระดับการบำเพ็ญเพียร? ฉันมีมัน!”

หลังจากที่ฉู่เฉินพูดจบ เขาก็รวบรวมการบำเพ็ญเพียรทั้งหมด และส่งมันไปยังหนอนไหมทองคำกู่อย่างไม่ลังเล

ทันใดนั้น หนอนไหมทองคำกู่ก็ลอยขึ้นจากมือของหนิงชิงเสว่ และเมื่อมันลอยขึ้น รัศมีสีทองก็เริ่มขยายออกเช่นกัน

ในขณะนี้ จะเห็นว่าหมอกสีดำถูกดูดซับด้วยแสงสีทองด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่ภูติผีที่เหลืออยู่ก็สลายไปในแสงสีทอง

ขณะที่หมอกดำถูกดูดซับ ดูเหมือนมีเสียงกรีดร้องดังก้องอยู่ในหูตลอดเวลา

“เป็นไปไม่ได้! มันทั้งคู่เป็นกู่ศักดิ์สิทธิ์เเหมือนแก แกอยู่ในระดับปรมาจารย์เท่านั้น แกจะดูดซับกู่ศักดิ์สิทธิ์ของฉันได้ยังไง สิ่งนี้ไม่ใช่ความจริง!” เสียงที่ประหลาดใจของอู๋ฉิงอวิ๋น ดังมาจากภายในหมอกสีดำ

ฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่เมินเฉยต่อเขา โดยมุ่งเน้นไปที่การถ่ายทอดการบำเพ็ญเพียรของพวกเขาไปยัง หนอนไหมทองคำกู่เท่านั้น

"ไม่ หยุดนะ!"

ราวกับว่าถึงจุดวิกฤติ ความเร็วของการแพร่กระจายแสงสีทองก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

"หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้!" ทันใดนั้นอู๋ฉิงอ