บทที่ 362

ขณะเดียวกับที่ระเบิดตกลงสู่พื้นนั้น สลักที่อยู่ข้างในก็ถูกดึงออกมา ส่งผลกระทบใหญ่หลวงต่อพื้นที่ภายในรัศมียี่สิบเมตร

รวมถึงเยว่ฟู่หลงด้วย

ในช่วงเวลาวิกฤตนี้เอง ก็มีเสียงหึ่งๆ ดังขึ้นในอากาศและลมกระโชกแรงก็พัดระเบิดที่กำลังจะหล่นลงกระแทกพื้น ตกไปในทะเลสาบต้าจิ่วทางด้านหลังที่มีฟูจิอิยืนอยู่

"ตู้ม!"

พร้อมกับเสียงระเบิด คลื่นน้ำลูกใหญ่ก็พุ่งขึ้นมาจากทะเลสาบทันที

“เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?”

ฟูจิอิตาโต ไม่อยากจะในเชื่อสายตาตัวเอง

เขาโยนมันไปข้างหน้าแล้วแท้ๆ แต่ทำไมมันถึงไปตกลงที่ทะเลสาบข้างหลังเขาได้?

ก่อนที่เขาจะทันได้โต้ตอบ

ก้อนกรวดหลายก้อนที่ลอยมาจากระยะไกลก็พุ่งเข้ามาเจาะทะลุข้อต่อแขนขาของเขาทั้งหมด

"ปัง!"

ฟูจิอิล้มลงกับพื้นจนเกิดเสียงดังสนั่น

เว่ยอิงลั่วซึ่งมีปฏิกิริยาก็โต้ตอบทันที ล็อคฟูจิอิด้วยกุญแจมือแบบพิเศษ จากนั้นอุ้มก็ได้เด็กขึ้นมา

เยว่ฟู่หลงก้าวเข้ามาและมองลงไปที่ฟูจิอิอย่างเย็นชา: "แกคงไม่คิดว่าจุดจบจะเป็นแบบนี้สินะ?"

"ฉันขอปฎิเสธ!"

ฟูจิอิตะโกนซ้ำแล้วซ้ำอีก: "พวกแกเชิญปรมาจารย์วรยุทธมาซุ่มโจมตีฉัน ไม่อย่างนั้นฉันคงจะได้ลากพวกแกลงไปพบจักรพรรดิองค์ก่อนด้วยกัน