บทที่ 366

“ให้ตายเถอะ คนนั้นกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าจริงๆ เหรอ?”

“นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า?”

"..."

ในขณะนั้น นักท่องเที่ยวทุกคนภายในบริเวณจุดชมวิวทะเลสาบต้าจิ่วก็อดไม่ได้ที่จะมองขึ้นไปยังจินเทียนเซิง ซึ่งกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า จากนั้นพวกเขาก็อุทานด้วยความตื่นตะลึงและอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

ฉากบนท้องฟ้านั้นน่าตกใจจนเกินไป ทำไมคนๆหนึ่งถึงลอยอยู่ในอากาศโดยไม่มีอะไรมายึดเกี่ยวได้ยังไง?

แม้แต่กระดานโรงศพของนิวตันก็ยังยึดไว้ไม่ได้

ในเวลาเดียวกัน เยว่ฟู่หลง กัวไคและคนอื่นๆก็ได้ยินเสียงดังสนั่นมาจากไกล ๆ

เมื่อทุกคนหันหลังกลับมา สีหน้าของพวกเขาก็ไม่ได้แตกต่างไปกว่าคนอื่นๆ ทุกคนทำหน้าเหมือนเห็นผี

เยว่ฟู่หลงสูดหายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า "นี่คือบรรพบุรุษของตระกูลจิน จินเทียนเซิง!"

“อะไรนะ? เขาเป็นปรมาจารย์วรยุทธของตระกูลจินแห่งจิงโจวคนนั้นหรอกเหรอ?” เว่ยอิงลั่วตะโกนลั่นออกมา

แต่อู๋อวี่เหมิงและกัวไคต่างก็หวาดกลัวจนโง่เขลามานานแล้ว

มีเพียงฉู่เฉินเท่านั้นที่มองไกลเข้าไปในความว่างเปล่า ดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับสายฟ้า "จินเทียนเซิง บรรพบุรุษของตระกูลจิน ในที่สุดก็ได้เจอตัวแกสักที!"

นับตั้งแต่เขาสังหารจินเหวิน