ได้ยินว่าฉู่เฉินไม่ได้มีเจนตนามาที่นี่เพื่อท้าดวล ความหวาดกลัวในหัวใจของซ่งจื่อหมิงก็คลายลงไม่อย่างนั้น เขาคงไม่สามารถออกจากสนามประลองแบบครบสามสิบสอง เช่นเดียวกับเมื่อวานนี้ไม่ว่าฉู่เฉินจะไปที่ไหน ก็ถูกสายตาของคนรอบข้างจับตาทุกฝีก้าว นั่นทำให้ฉู่เฉินรู้สึกไม่สบายใจ และจึงตัดสินใจที่โถงสมุนไพรก่อนภายในโถงสมุนไพร หลังจากรู้ว่าพี่เจ็ดกับพี่สามอยู่ที่นี่ เย่ชิงชานก็ย้ายเข้าไปในกระท่อมเช่นกัน และหลี่ซ่างไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้เมื่อก้าวเข้าไปในโถงสมุนไพรด้วยเท้าหน้า ก็ชนเข้าคนสามคนที่เดินออกมาจากข้างใน จากนั้นจึงถามออกมา ถึงรู้ว่า พวกเธอทั้งสามคนกำลังวางแผนที่จะเที่ยวเล่นรอบ ๆ เมืองหลวงในวันนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉียวหานอวี้ พี่สาม ซึ่งต้องการเล่นบทบาทเจ้าบ้านผู้ใจดี และพาหนิงชิงเสว่กับเย่ชิงชานเที่ยวชมเมืองหลวงเมื่อเห็นฉู่เฉิน ก็ทำให้ประหลาดใจ“เสี่ยวซือโถวนี่ยุ่งตลอดเวลา ทำไมวันนี้ถึงมาโผล่ที่นี่ได้”เฉียวหานอวี้พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อยฉู่เฉินรู้ว่า ตัวเองเป็นกังวลเกี่ยวกับการต่อสู้ในช่วงนี้ และละเลยพี่สาวทั้งหลายเขาอดไม่ได้ที่จะพูดขอโทษ"พี่ ๆ อย่าล้อเลียนฉันเลยนะ วั
ก่อนจะถึงประตู ผู้หญิงคนหนึ่งที่ค่อนข้างใจกว้างเดินออกมาและเดินเข้ามาหาพวกเขาทั้งสี่คน“สวัสดีค่ะ พวกคุณทั้งสี่คนได้จองไหมคะ?”น้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้แสดงถึงความเหย่อหยิ่ง“พวกเราช้อปปิ้งกันจนเหนื่อย เลยอยากจะมาทานอาหารที่นี่ จำเป็นต้องจองล่วงหน้าด้วยเหรอ?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉียวหานอวี้ก็เขินอาย ไม่เคยคาดคิดว่า แค่จะไปร้านอาหารเพื่อนกินข้าว กลับต้องจองล่วงหน้า“พวกคุณทั้งสี่คนคิดร้านแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟรายคืออะไร ร้านอาหารเล็ก ๆ ริมถนนงั้นเหรอ? หากต้องการมาทานอาหารที่ร้านแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟราย คุณต้องจองล่วงหน้า แม้ว่าคุณจะจองล่วงหน้าก็ตาม หากไม่มีตัวตนที่ชัดเจน ทางร้านต้องขออนุญาตปฎิเสธ ดังนั้นได้โปรดออกไปตอนนี้ และกลับมาอีกครั้ง เมื่อได้ทำการจองมาล่วงหน้า”ตอนนี้ น้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่มั่นหน้ามั่นโหนก แต่ยังแฝงนัยถึงการถากถางกลุ่มฉู่เฉิน โดยคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดา“บังอาจ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ก็แค่ร้านอาหารเล็ก ๆ กล้าที่จะเย่อหยิ่งขนาดนี้ได้ยังไง!”เฉียวหานอวี้ทนไม่ได้ในทันที ในฐานะลูกศิษย์ของหมอเทวดาหลี่ซ่าง เธอคุ้นเคยกับผู้คนนับไม่ถ้วนที่เข้ามาหาเธอ
พนักงานสาวทิ้งฉู่เฉินกับอีกสามคนเอาไว้ตรงหน้า และเดินไปหาชายคนนั้น“หยุดตรงนั้น”เฉียวหานอวี้มีเรื่องอื่นจะพูดต่อ แต่ฉู่เฉินก้าวไปข้างหน้า“พี่สาม นี่ก็แค่ร้านอาหารไม่ใช่เหรอ? ทำไมต้องไปอารมณ์เสียกับพนักงานร้านด้วย ไปร้านอื่นกันเถอะ”ด้วยการห้ามปรามของฉู่เฉิน เฉียวหานอวี้ก็ยอมแพ้ในที่สุด“ชิงเสว่ ชิงชาน ไปที่อื่นกันเถอะ”ทั้งคนสี่คนกำลังเตรียมตัวออกเดินทาง“ฉู่ซวนหวู่! ฉู่ซวนหวู่! นั่นคุณหรือเปล่า?”ทันใดนั้น ก็มีเสียงตะโกนจากด้านหลังที่เต็มไปด้วยความไม่แน่ใจฉู่เฉินหันหน้าเล็กน้อยเพื่อดูว่าเป็นใครและประหลาดใจ ชายที่ก้าวลงจากรถหรูไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เหยียนอู๋เซี่ยน้องชายของเหยียนอู๋ซวงเมื่อเห็นใบหน้าของฉู่เฉินจากด้านข้าง เหยียนอู๋เซี่ยก็รู้ว่าเขาไม่ได้จำคนผิดและก้าวไปสามก้าว จากนั้นก็วิ่งไปหาฉู่เฉินอย่างรวดเร็ว“เหยียนอู๋ซี เป็นนายนี่เอง! ทำไมนายถึงไม่บำเพ็ญเพียรในดินแดนเร้นลับเหมือนพี่ชาย?” ฉู่เฉินถามอย่างส่ง ๆ เพราะเหยียนอู๋ซีเป็นสมาชิกของตระกูลเหยียน ฉู่เฉินจึงไม่สามารถแกล้งมองไม่เห็นได้“เฮ้ อย่าถามเลย เพราะความสัมพันธ์ของพี่ชายฉัน ฉันเลยถูกคุณพ่อทอดทิ้งไปนานแล้ว ต
เหยียนอู๋เซี่ยเข้าใจขึ้นมาทันใดว่า มีคนในร้านอาหารทำให้เพื่อนของฉู่เฉินไม่พอใจ จึงตะโกนอีกครั้ง"ทำไมยังยืนอยู่ตรงนี้อีก ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง? ไปจัดเตรียมซะ”เมื่อเห็นพนักงานหญิงยังคงยืนนิ่งไม่ขยับ เหยียนอู๋เซี่ยก็พูดขึ้นอีกครั้ง“เถ้าแก่คะ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาอาหารแล้ว และมีลูกค้าหลายคนอยู่ในนั้น…..”พนักงานหญิงพูดออกมาอย่างยากลำบาก"อะไรนะ คำพูดของฉันไม่มีน้ำหนักที่นี่อีกแล้วเหรอ? ฉันไม่สนใจว่ามีคนในร้านกี่คน ไปบอกให้พวกเขาไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับมื้อนี้ แล้วให้พวกเขาออกไปซะ!”เหยียนอู๋เซี่ยพูดอีกครั้ง และแสดงความจริงใจของเขา“ไม่เป็นไร เหยียนอู๋เซี่ย ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ แค่พี่ฉันได้ยินว่าเป็ดย่างที่นี่อร่อย และแค่อยากลองชิมเท่านั้น จัดเตรียมแค่ให้ห้องส่วนตัวให้พวกเราก็พอ!”ฉู่เฉินก็โน้มน้าวเขา พร้อมกับพูดกับเฉียวหานอวี้“พี่สาม ในเมื่อมากันแล้ว ก็มาลองชิมกันดูเถอะ”ฉู่เฉินมองเฉียวหานอวี้ด้วยสายตามุ่งมั่น“โอเค!”ในที่สุดเฉียวหานอวี้ก็ตัดสินใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉียวหานอวี้ตอบตกลงเหยียนอู๋เซี่ยลดฐานะของตัวเองลง และนำทั้งสี่คนเข้าไปในร้านแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟรายด้วย
“เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันได้จองห้องนี้ไว้สำหรับคุณโดยเฉพาะ จากนี้ไป ทุกครั้งที่คุณหรือใครก็ตามภายใต้ชื่อของคุณ เมื่อมาที่ร้านแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟรายเพื่อรับประทานอาหาร ฉันจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเองฉันหวังว่าฉู่ซวนหวู่จะให้เกียรติด้วยการมาเยี่ยมร้านบ่อย ๆ ”ฉู่เฉินรู้สึกสับสนกับพฤติกรรมของเหยียนอู๋เซี่ย และไม่สามารถเข้าใจเจตนาของเขาได้“นายหมายความว่าอะไร พูดตรง ๆ สิ” เมื่อได้ยินคำถามตรงไปตรงมาจากฉู่เฉินเหยียนอู๋เซี่ยเข้าหาฉู่เฉินอย่างระมัดระวังแล้วพูดเบา ๆ“ฉู่เฉิน คุณแค่ต้องช่วยฉันเรื่องหนึ่ง ฉันรู้ว่าคำพูดของคุณมีน้ำหนักกับพี่ใหญ่ หรือแม้แต่คุณพ่อ แค่บอกว่าฉันจะอยู่กับคุณ ถ้าพวกเขาพูดถึงฉันในอนาคต”“นายหมายความว่ายังไง? ที่ว่าอยู่กับฉัน?”ฉู่เฉินไม่เข้าใจ“พ่อของฉันพูดอยู่เรื่อยว่าฉันเล่นสนุกไปวัน ๆ และวางแผนจะส่งฉันไปที่ชายแดน เพื่อฝึกฝนอย่างหนัก ฉัน... ฉันไม่อยากไป นี่เป็นทางออกเดียวของฉัน ถ้าคุณบอกพวกเขาว่าฉันอยู่กับคุณ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะมองฉันแตกต่างไปและจะไม่ส่งฉันไปที่ชายแดน” ในที่สุดเหยียนอู๋เซี่ยก็เปิดเผยเจตนาที่แท้จริงก่อนหน้านี้ยังคงรู้สึกกังวล แต่เมื่อเห็นฉู
หวังซิงพูดขึ้นอย่างหน้าไม่อายแม้จะพูดด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ ใครก็ตามที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็จะก้มหัวและนิ่งเงียบ แสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยิน“ทำไมแกยังยืนอยู่ตรงนั้นอีก พาฉันไปที่นั่น ไล่พวกมันไปเดี๋ยวนี้!”เมื่อเห็นเช่นนี้ หวังซิงก็พูดอย่างเย่อหยิ่งยิ่งขึ้นพนักงานหญิงไม่แน่ใจว่าจะจัดการสถานการณ์นี้อย่างไรเมื่อคิดเหยียนอู๋เซี่ยอยู่ในห้องส่วนตัว พนักงานหญิงจึงมีทางเลือกเพียงทางเดียวตรงหน้าเธอจึงพาหวังซิงและปล่อยความยุ่งเหยิงนี้ ให้เหยียนอู๋เซี่ยจัดการเองเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ พนักงานหญิงก็ไม่ลังเลอีกต่อไปและพาหวังซิงกับพรรคพวกไปที่ห้องส่วนตัวทันทีที่หวังซิงออกจากห้องโถง ฝูงชนที่เคยเงียบงันก็เข้ามาพูดคุยกัน“ไม่คาดคิดว่านายน้อยหวังก็จะมาที่นี่ น่ากลัวมาก ฉันต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้!”มีคนรีบเช็คบิลและต้องการออกไปในขณะที่บางคนที่ไม่รู้ว่าหวังซิงเป็นใครก็เริ่มถามคำถามเมื่อรู้ว่าหวังซิงเป็นนายน้อยของตระกูลหวัง หนึ่งในตระกูลชั้นสูงแห่งเมืองหลวง ต่างก็หวาดกลัวไม่แพ้กันพวกเขาทั้งหมดเติบโตในเมืองหลวงและรู้ถึงเกียรติศักดิ์ของตระกูลหวังในเมืองหลวงเป็นอย่างดีหลังจากรู้ว่าหวังซิงเป็นนาย
“เป็นแกนี่เอง!”เมื่อเห็นฉู่เฉิน หวังซิงก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด แม้จะคำนวณมาอย่างดีแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยคาดคิดว่าคนที่มาทานอาหารในห้องวีไอพีจะเป็นฉู่เฉินหวังซิงไม่กลัวใครเลย ยกเว้นฉู่เฉิน คราวที่แล้ว ที่โรงแรมพระจันทร์ ฉู่เฉินตั้งใจจะฆ่าเขาจริง ๆเมื่อเผชิญหน้ากับฉู่เฉินอีกครั้ง หวังซิงก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงอันตรายจากครั้งที่แล้วเมื่อครั้งที่แล้ว เขามีบอดี้การ์ดอยู่ข้างกาย แต่ก็เกือบจะเอาตัวไม่รอด ซึ่งวันนี้เมื่อเขาออกมาข้างนอก และไม่ได้ให้บอดี้การ์ดตามมาด้วย มีเพียงหวังฮวาอยู่ข้างตัว ท่าไม่ดีแล้ว! เขาเองก็ตกอยู่ในอันตราย“ฉันไม่คิดว่าจะเป็นแก ฉู่เฉิน ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อน ลาก่อน!”หวังซิงหมุนตัวโดยไม่เสียเวลา พร้อมที่จะหนีหวังฮวาที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ยังคงไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเพราะยังอยู่ที่ทางเข้ามีเพียงหวังซิงกับฉู่เฉินเท่านั้นที่สามารถมองเห็นกันได้คนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหลังหวังซิงไม่สามารถมองเห็นภายในห้องได้หวังฮวาพูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย“นายน้อยหวัง เกิดอะไรขึ้น แม้แต่คุณเองก็ยังยอมถอยให้ ใครอยู่ข้างในกัน?”หวังฮวารู้นิสัยของหวังซิงเป็นอย่างดี ถ้าไม่ใช่เพร
เมื่อได้ยินหลิงหยิงหยินพูดแบบนี้ฉู่เฉินก็สามารถเดาเหตุการณ์คร่าว ๆ ได้ไม่ต้องคิดมากก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากเหตุการณ์ที่ภูเขาหลงหู่ หลิงหยิงหยินคงได้เรียนรู้จากบทเรียนของเธอแล้วและก่อนมาที่เมืองหลวง เธอคงได้สอบถามเกี่ยวกับตระกูลที่มีอำนาจในพื้นที่ จากนั้นจึงออกตามหาหวังซิง นั่นคือที่มาของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินอีนัวก็รีบวิ่งไปหาฉู่เฉินและจับแขนเขาด้วยมือข้างหนึ่งแม้ว่าเธอจะเป็นพี่สาวคนที่สี่ของเขาก็ตาม หลินอีนัวก็ไม่ได้เด็กสุดหรือโตสุด“เสี่ยวเฉิน นายมาทำอะไรที่นี่” หลินอีนัวถามด้วยน้ำเสียงตามปกติฉู่เฉินชี้กลับไปที่ห้อง“แน่นอนว่าฉันพาพี่เจ็ด พี่ห้า และพี่สามมาที่นี่เพื่อสัมผัสประสบการณ์อาหารพิเศษที่ไม่เหมือนใคร”ฉู่เฉินเน้นคำว่าพิเศษอย่างหนัก และมองไปเหยียนอู๋เซี่ยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างไม่รู้ตัวเมื่อเผชิญหน้ากับสายตาของฉู่เฉิน เหยียนอู๋เซี่ยก็ไม่กล้าพูดอะไร“พี่สาม?”หลินอีนัวรู้จักหนิงชิงเสว่กับเย่ชิงชาน แต่ไม่คิดว่าจะได้พบกับพี่สามอีกครั้งในตอนนี้จู่ ๆ ฉู่เฉิน ก็นึกขึ้นได้ว่าหลินอีนัวไม่รู้จักตัวตนของเฉียวหานอวี้จึงแนะนำทั้งสองคน
“ไสหัวไปซะ!” ฉู่เฉินขมวดคิ้วและตะโกน สายตาของเขาเย็นชา และเผยจิตสังหารออกมา“อะไร? แกกำลังไล่พวกเรางั้นเรอะ?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็ดูประหลาดใจและสงสัยว่าพวกเขาได้ยินผิด“ไอ้ขี้เหร่ แกกล้าอวดดีขนาดนั้นเลยเหรอ แกเชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแก”ทันใดนั้น ทุกคนก็โกรธฉู่เฉินอย่างมากแม้ว่านี่จะเป็นเมืองหลวง แต่พวกเขาก็เป็นสมาชิกของตระกูลหวัง พวกเขาข่มเหงผู้ที่อ่อนแอและข่มเหงคนหนุ่มสาวเป็นประจำทุกวัน จึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะหยิ่งผยองลำพองใจ พวกเขาคุ้นเคยกับแววตาหวาดกลัวและยอมจำนนของคนอื่น ๆ มาเป็นเวลานานคำพูดของฉู่เฉินทำให้พวกเขาโกรธมาก จนอยากจะถลกหนังเขาและหั่นเขาเป็นชิ้น ๆ!“ฉันจะพูดอีกครั้ง ไปให้พ้น! ไม่เช่นนั้นจะฆ่าอย่างไม่ปราณี!“ สายตาเย็นชาของฉู่เฉินกวาดไปทั่ว เต็มไปด้วยจิตสังหาร“ฆ่าอย่างไม่ปราณี?”“ฮ่า ๆ แกทำให้ฉันขำเป็นบ้า แกคิดว่าแกตัวเองคู่ต่อสู้ของพวกเราได้จริงเหรอ?”ชายหนุ่มหลายคนในชุดสูทมองขึ้นมาและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของพวกเขาเยาะเย้ย ไม่สนใจเขาเลยฉู่เฉินส่ายหัวและถอนหายใจ คนพวกนี้มีสมองเอาไว้กั้นหูเท่านั้น เขาเพิ่งให้โอกาสพวกเขาไปเมื่อ
……ภายในเมืองหลวงที่คึกคัก บนถนนที่กว้างและราบเรียบกลุ่มบุคคลที่โดดเด่นเดินไปมาในเมือง โดดเด่นเหมือนฝูงนกยูงรำแพนหาง และดึงดูดสายตาที่อยากรู้อยากเห็นมากมายอย่างไรก็ตาม เครื่องแต่งกายของพวกเขาแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง โดยที่เย่ชิงชานสวมชุดสีขาวล้วน ดูบอบบางและงดงามเฉียวหานอวี้สวมชุดยาวสีม่วงแดง แสดงออกถึงท่าทางที่กล้าหาญและมั่นใจหนิงชิงเสว่ที่ยังเยาว์วัยและสวยงามในชุดสีน้ำเงิน ฉู่เหมิงเหยาผู้บริสุทธิ์และสวยงาม อ่อนโยนและเงียบขรึมมีเพียงฉู่เฉินที่สูงใหญ่และสง่างามในชุดสีดำเท่านั้นที่โดดเด่นออกมา ใบหน้าที่คมคายและเฉียบคมของเขาส่งออร่าของความเฉยเมยที่ทำให้เขาดูไม่เข้ากับคนอื่น ๆ“หนุ่มหล่อคนนั้นเป็นใคร? ทำไมเขามากับผู้หญิงมากมายขนาดนั้น?” พฤติกรรมของทั้งกลุ่มดึงดูดความสนใจของบางคนได้อย่างชัดเจนคนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นชายหนุ่มและหญิงสาว แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหราและเครื่องประดับสีสันสดใส บ่งบอกถึงภูมิหลังครอบครัวมีฐานะ“ผู้ชายคนนั้นดูอ่อนแอมาก แต่ผู้หญิงที่อยู่รอบ ๆ เขาแจ่มเป็นบ้า” คนที่รู้จักฉู่เฉินกระซิบเตือน ไม่เต็มใจที่จะก่อเรื่องฉู่เฉินเดินไปข้างหน้าคนเดียว โดยไม่สนใจคนร
“อืม พวกเราจะไม่ทอดทิ้งนายแน่นอน!”เสียงเจี๊ยวจ๊าวของกลุ่มสาว ๆ ทำให้ฉู่เฉินหมดหนทาง แต่ที่สำคัญกว่านั้น มันทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นมา“เสี่ยวซือโถว เมื่อเป็นอย่างนั้น พวกเรามาเตรียมพร้อมกันเถอะ ฉันอยู่เฉย ๆ มาหลายวันแล้ว”เฉียวหานอวี้ถูกำปั้น และกระตือรือร้นที่จะพยายามทำอะไรสักอย่างพี่สาวคนอื่น ๆ ก็ตื่นเต้นเช่นกัน ราวกับว่าพวกเธอเห็นภาพของคนหลายคนที่เข้ามาในเมืองหลวงเป็นกลุ่มสถานการณ์นี้ทำให้ฉู่เฉินตกตะลึง“พี่ ๆ ได้โปรดรอก่อน เรื่องนี้ต้องดำเนินการทีละขั้นตอน และฉันกำลังจะทำสำเร็จในไม่ช้า ยังไม่สายเกินไปที่จะดำเนินการเมื่อฉันทำสำเร็จ และอีกอย่าง... ฉันไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือดของคุณจริง ๆ” ฉู่เฉินขมวดคิ้วและพูดความเกลียดชังของคน ๆ หนึ่งต้องได้รับการจัดการด้วยตัวเองในที่สุด และไม่ให้พี่ ๆ มาเกี่ยวข้องได้ เพราะพวกเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยในเรื่องนี้“จะเป็นอะไรถ้านายไม่ใช่น้องของฉัน? นายเติบโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกับพวกเราตั้งแต่ยังเด็ก และแม้ว่านายไม่ใช่น้องร่วมสายเลือดของฉัน แต่พวกเราก็ปฏิบัติกับนายเหมือนเป็นน้องชายของพวกเรา”เฉียวหานอวี้เอื้อมมือไปจับแขนเสื้อข
“ประสบการณ์ของฉันก็เรียบง่ายมาก ในกองไฟของสถานรับเลี้ยงเด็ก ฉันได้รับการช่วยเหลือจากชายชราคนหนึ่ง หลังจากนั้น ฉันก็ติดตามชายชราไปฝึกวรยุทธ หลังจากประสบความสำเร็จในการฝึกฝน ฉันก็ออกมาเพื่อล้างแค้นให้กับคุณปู่ผู้อำนวยการและทุก ๆ คน ฉันได้ติดตามเบาะแสทีละขั้นตอนไปจนถึงเมืองหลวง และนั่นคือทั้งหมด”ฉู่เฉินกางมือออกกว้าง แสดงให้เห็นว่าพูดจบแล้ว“แค่นั้นหรือ ไม่มีอะไรเลยเหรอ? เสี่ยวซือโถว นายปฏิบัติกับเราเหมือนคนนอกและปฏิเสธที่จะบอกความจริงกับเรา”เฉียวหานอวี้พูดขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้ เหล่าพี่สาวได้ใช้สายตากดดัน โดยหวังจะเกลี้ยกล่อมให้ฉู่เฉินเปิดเผยข้อมูลเพิ่มเติม แต่คิดไม่ถึงว่า ฉู่เฉินจะพูดเพียงไม่กี่คำพวกเธอรู้สึกเหมือนว่าแผนของพวกเธอล้มเหลว“เสี่ยวซือโถว ถ้านายไม่พูด พวกเราก็รู้กันดี แล้วก็รู้ว่าตระกูลฉู่ เป็นหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงในอดีต เป็นตระกูลเดิมของนาย นายตั้งใจไม่บอกความจริงกับพวกเรา เพราะไม่อยากทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนใช่ไหม? ”หลินอีนัวจ้องมองฉู่เฉินและพูด“ถ้าไม่เคยรู้มาก่อน ก็คงจะดีกว่า เพราะถ้ารู้แล้ว แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย และจะกลายเป็นภาระสำ
ในคฤหาสน์หนานหวาง มีเสียงหัวเราะดังครึกครื้น พี่สาวทั้งห้าคนมารวมตัวกันและสนุกสนานกัน ฉู่เฉินก็สนุกเช่นกัน ในขณะนี้ คนทั้งหกคนอยู่ในลานบ้าน ชิมอาหารที่ฉู่เหมิงเหยานำมา และพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขาเริ่มจากพี่สาม เฉียวหานอวี้ เธอได้พบกับหมอเทวดาหลี่ซ่างได้อย่างไร ทำไมถึงได้รับเป็นลูกศิษย์ได้ ทักษะทางการแพทย์ของเธอพัฒนาขึ้นอย่างไรหลังจากนั้น เธอช่วยเหลือผู้ป่วยได้อย่างไรบ้าง เธอได้พบกับฉู่เฉินตอนไหน แล้วอะไรทำให้จดจำกันได้ และพูดถึงทุกอย่างอย่างละเอียด“ดังนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะน้องเจ็ดความจำเสื่อม พี่สามคงจะไม่ได้เจอเรา”หลังจากฟัง หลินอีนัวก็ถอนหายใจ“ใช่แล้ว พูดได้แค่ว่าโชคชะตาเล่นตลกกับผู้คน โอเค ฉันพูดจบแล้ว ถึงตาเธอแล้วนะ น้องห้า”เฉียวหานอวี้ส่งต่อบทสนทนาไปยังหลินอีนัวหลินอีนัว ก็ไม่ได้ปิดบังอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่ถูกตระกูลหลินพาตัวไป เข้าสู่วงการบันเทิงได้อย่างไร พบกับฉู่เฉินตอนไหน ทำไมถึงมาแสดงหนังร่วมกันอีก และสุดท้ายทำอีท่าไหนถึงเข้าร่วมนิกายเมียวหยินได้หลังจากที่หลินอีนัว พูดจบ พี่สาวหลายคนก็ถอนหายใจว่าประสบการณ์ของหลินอีนัวนั้นค่อนข้างทรหด จากนั้นพวกเธอก็
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ” เย่ชิงชาน หลินอีนัว และเฉียวหานอวี้ขึ้นรถคันที่สองไปแล้วด้วยความมึนงงชั่วขณะเมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงชิงเสว่จึงรีบเข้าไปดึงฉู่เฉินอย่างสบาย ๆ“เสี่ยวซือโถว มานั่งด้วยกันเถอะ”“อืม”ฉู่เฉินตอบกลับ แล้วขึ้นรถที่อยู่ข้างหน้าเขา“ไปกันได้แล้ว” เมื่อมองไปที่เยว่ฟู่หลงที่ยังคงจ้องมองเขาอย่างซื่อบื้อ ฉู่เฉินก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพูด“โอเค อาจารย์”เยว่ฟู่หลงเหยียบคันเร่งและรถออฟโรดสีดำ ก็พุ่งออกไปเหมือนสัตว์ร้ายที่คำรามภายในสนามบินเมืองหลวงฉู่เหมิงเหยาลงจากเครื่องบิน หยิบสัมภาระของเธอ และเห็นฉู่เฉินรออยู่ที่นั่น ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉู่เฉินคือผู้หญิงที่สวยงามสี่คน“พี่หก ทางนี้”ก่อนที่ฉู่เฉินจะพูด หนิงชิงเสว่ก็ตะโกนออกไปอันที่จริง แม้ว่าหนิงชิงเสว่จะไม่ตะโกน แต่ฉู่เหมิงเหยาก็คงจะเห็นแล้วเธอก้าวเท้าและเดินไปข้างหน้าเมื่อรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับพี่สาวคนอื่น ๆ ฉู่เฉินกังวลว่าอาจจะเกิดความอึดอัด ฉู่เฉินจึงรีบแนะนำทุกคนทันที“พี่หก นี่คือพี่สาม เฉียวหานอวี้ ศิษย์โดยตรงของหมอเทวดา หลี่ซ่าง นี่คือพี่สี่ หลินอี้นัว ศิษย์สายตรงของหัวหน้านิกายเมียวห
“แกเป็นใคร?” จ้าวฟางเซียงถามโดยไม่รู้ตัว“ฉันชื่อฉู่เฉิน”เดิมทีฉู่เฉินคิดว่าในฐานะสมาชิกตระกูลจ้าวในเมืองหลวง จ้าวฟางเซียงต้องเคยได้ยินชื่อเขามาบ้าง และเมื่อรู้ว่าเป็นเขา อีกฝ่ายก็จะยับยั้งชั่งใจตัวเองได้บ้างโดยไม่คาดคิด หลังจากพูดชื่อของเขา จ้าวฟางเซียงก็หัวเราะออกมา“ฉันไม่สนใจว่าแกเป็นใคร ก็แค่ไอ้หน้าอ่อน แกยังกล้าประกาศชื่อของแกต่อหน้าฉัน มั่นหน้ามั่นโหนกจริง ๆ แต่น่าเสียดาย เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน จ้าวฟางเซียง แกไม่ได้มีโอกาสที่จะหยิ่งยโส แก….”จ้าวฟางเซียงยังคงพูดไม่หยุดเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าชายชราที่ยืนอยู่ข้างหลังจ้าวฟางเซียงในตอนแรก มีสีหน้าหวาดกลัวเมื่อได้ยินชื่อของฉู่เฉินจริง ๆ แล้วเขาคือฉู่เฉิน ฉู่เฉินผู้ทำลายล้างตระกูลฉินเพียงลำพัง!ในบรรดาตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง ฉู่เฉินกลายเป็นสิ่งต้องห้าม โดยเฉพาะในหมู่ผู้ที่มีความสัมพันธ์ไม่ดีกับตระกูลฉู่ชายชราเดินไปหาจ้าวฟางเซียงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ขัดจังหวะการพูดของเขา และกระซิบที่หูของเขา“นายน้อย เขาคือฉู่ซวนหวู่ ฉู่ซวนหวู่ที่ฆ่าล้างบางตระกูลฉิน!”เมื่อได้ยินแล้วจ้าวฟางเซียงก็รู้ว่าฉู่เฉินเป็นใครไม่น่าแปลกใจ ที่จะฟังดู
เมื่อได้ยินเยว่ฟู่หลงกับเว่ยอิงลั่ว เรียกตัวเองเช่นนี้สำหรับหนิงชิงเสว่นั้นไม่เป็นไร เพราะยังไงฉันก็เคยได้ยินคำพูดที่สนิทสนมกว่านี้มาก่อนคนที่เหลืออีกสามคน ไม่ว่าจะเป็นเย่ชิงชาน หลินอีนัว หรือเฉียวหานอวี้ต่างก็หน้าแดงแจ๋ฉู่เฉินพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว“พี่สาว อย่าไปสนใจพวกเขา พวกเขาเคยพูดจาไร้สาระ ไปคุยกันต่อบนรถดีกว่า”“อืม”ทั้งสามคนไม่คัดค้าน แต่ทุกคนรีบวิ่งไปที่รถที่อยู่ข้างหลังพวกเขา“หยุด!”เสียงเย็นชาดังขึ้น ทำให้ฉู่เฉินหยุดชะงัก ร่างหนึ่งก้าวมาข้างหน้าเฉียวหานหยู่ ขวางทางของเธอฉู่เฉินเดินเข้าไปและมองไปที่ชายคนนั้น“พี่สาม คุณรู้จักเขาไหม?”“ไม่รู้จักเลย” เฉียวหานอวี้ตอบพร้อมเอียงหัวอย่างไม่ใส่ใจ“งั้นก็อย่าไปยุ่งกับเขาเลย ขึ้นรถกันเถอะ”ฉู่เฉินจับมือเธอเบา ๆ ช่วยประคองเธอขึ้นรถ ขณะที่เขาเปิดประตูค้างไว้การเห็นตัวเองถูกเมินอย่างซึ่ง ๆ หน้า ถือเป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับจ้าวฟางเซียง เขาไม่เพียงแต่เคยคิดจะใช้เงินห้าสิบล้านหยวนเพื่อเอาชนะใจเธอเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับถูกเมินอย่างสิ้นเชิง และที่แย่ไปกว่านั้น ชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าและหล่อกว่าคนนี้ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาอี
“คุณหนูเฉียว คุณจะไปไหน ฉันจะพาคุณไปส่งเอง”จ้าวฟางเซียงไม่รู้ว่า มั่นหน้ามั่นโหนกมาจากไหน จึงเอื้อมมือไปหามือหยกอันบอบบางของเฉียวหานอวี้ เพื่อจับมือเธอเฉียวหานอวี้เบี่ยงตัวและหลบไป“นายจะทำอะไร?”“เฮ้ ๆ ทำอะไรอยู่ เป็นเรื่องปกติที่ฉันจะไปส่งคุณกลับบ้าน ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น แต่รวมถึงพวกคุณทุกคนด้วย”เมื่อเห็นว่าเฉียวหานอวี้สามารถหลบมือของตัวเอง ได้อย่างง่ายดายจ้าวฟางเซียงไม่ได้สนใจ และยื่นมือเของเขาออกไปอีกครั้ง“นายบ้าไปแล้วหรือไง ตอนกลางวันแสก ๆ ฉันสามารถแจ้งความอนาจารนายได้!”เฉียวหานอวี้หลบอีกครั้งและพูดจาเย็นชา“บอกฉันสิ? ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เข้าใจน้ำหนักของคำว่าตระกูลจ้าวแห่งเมืองหลวง ใครในเมืองนี้ที่กล้าเข้ามายุ่งกับฉัน จ้าวฟางเซียง!”จ้าวฟางเซียงพูดจาเย่อหยิ่งเมื่อเห็นว่าเฉียวหานอวี้หลบได้อีกครั้ง จ้าวฟางเซียงก็รู้ว่า แม้เขาจะโง่แต่ผู้หญิงคนนี้คือวรยุทธ ถึงจะไม่สามารถรับรู้ระดับวรยุทธของผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ระดับวรยุทธของเธอก็อาจจะเท่ากับเขา คาดว่าผู้หญิงคนนี้ได้ฝึกฝนวิชามาเหมือนกัน ดังนั้นเธอจึงหลบเลี่ยงเขาได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลังจากเข้าใจแล้ว จ้าวฟางเซียงก็พูดอย่