บทที่ 1099

ผู้อาวุโสซ่งเห็นหลี่ซ่างขวางทางเขาเอาไว้ จึงพูดพร้อมกับโยนหมวกใบใหญ่ทิ้ง

“ตาแก่สวี่พูดแล้วกัน ฉันจะจัดการกับฉู่เฉินเอง" หลี่ซ่างไม่สนใจผู้อาวุโสซ่งจากนิกายแห่งความว่างเปล่า

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ซ่าง ชายชราก็เหลือบมองฉู่เฉินและบินไปหาผู้อาวุโสซ่ง ซึ่งทั้งสองคนได้คุยกันเป็นการส่วนตัว

"ไอ้เด็กเวร นายนี่มันเอาแต่ก่อปัญหาจริง ๆ ช่วยทำให้ชายชราคนนี้สงบสติอารมณ์บ้างไม่ได้หรือไง” หลี่ซ่างหัวเราะและดุฉู่เฉิน เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตำหนิเขาจริง ๆ

“เอาล่ะ บอกฉันมาว่าเกิดอะไรขึ้น นายไปต่อสู้กับตาเฒ่านั่นได้ยังไง”

“ไม่มีอะไรมาก แค่พวกเขานิกายแห่งความว่างเปล่ามาที่สนามประลองโถงสมุนไพร เพื่อสร้างความวุ่นวายก่อน ฉันมาแก้แค้น

แต่ผู้ปกป้องตำแหน่งบางคนไม่สามารถสู้ได้ และฉันก็จัดการพวกเขาได้อย่าง่ายดาย แต่เมื่อเอาชนะพวกเขาได้ ผู้อาวุโสไม่ยอมรับในความพ่ายแพ้ จึงลงมือ “ฉู่เฉินอธิบายเรื่องราวทั้งหมด”

“อืม เข้าใจแล้ว โอเค เข้าใจแล้ว อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ ปล่อยให้ฉันจัดการส่วนที่เหลือเอง”

หลังจากฟังแล้ว หลี่ซ่างก็รู้สึกพอใจ ความจริงที่ว่าโถงสมุนไพรสามารถเชิดหน้าชูตาได้ ทำให้เขามีความสุขอย่างปฏิเสธไม่ได้