ยากจะตัดใจ(จิวซัว)

"ฝ่าบาทไปเสีย ไปเสียจากที่นี่"

น้ำเสียงเฉยชา จางหลงกลืนน้ำลายลงคอยากเย็น

"ไปเสีย"

ซินเฟยหลับตาลงช้าๆ จางหลงถอนใจกระแสเสียงเย็นชานั้นทำให้รู้สึกใจหาย สวมอาภรณ์ก่อนจะออกจากห้องของซินเฟย หันหลังพิงประตูห้องด้วยความรู้สึกผิด แว่วเสียงสะอื้นไห้ของซินเฟย ถอนหายใจก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ ออกจากตำหนักเย็นทันที ย่าหนานแอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งของตำหนักเย็น

“ฝ่าบาท เมื่อก่อนเป็นอย่างไรตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น ด้วยลักษณะนิสัยเหมือนฮ่องเต้องค์ก่อนไม่ผิดเพี้ยน รักแต่ไม่อาจปกป้อง”

ตำหนักชิงหนิงกง

“ท่านลุง”

ฮองเฮาย่อตัวอ่อนน้อมต่อหน้าใต้เท้าฟงโดยมิได้ถือยศศักดิ์

“555วันนี้ลุงมาคอยฟังข่าวดี”

ยิ้มเอียงอาย

“ความจริงซูจินจงใจ ปรนนิบัติฝ่าบาทแต่เกรงว่า จะถูกครหา จึงตั้งใจส่งสนมคนใหม่ที่ควบคุลมได้ง่าย จึงจะเหมาะกว่า”

“ฝ่าบาท แต่เดิมสนใจแต่เรื่องงานในราชสำนัก อีกทั้งพักนี้รู้สึกว่าจะให้ความสนใจกับสนมซินเฟยคนนั้นเป็นพิเศษลุงเกรงว่าหลานจะพลาดโอกาสให้กำเนิดองค์รัชทายาท”

“ฝ่าบาทเชื่อฟังท่านลุงกว่าใคร เรื่องราวในราชสำนักตอนนี้ไม่มีอะไรน่าห่วง อีกทั้งท่านลุงอาสาดูแล ฝ่าบาทจึงวางมือต่อไปภายภาคหน้าย่อม มีโอกาสตักตวงจนพอใจ”