อิ๋นเซียง

“เช่นนั้นเชียวหรือ นางทำให้ฝ่าบาทลุ่มหลงเพียงนั้นเชียวหรือข้าชักอยากเจอหน้านางสักครั้ง”

“ก่อนหน้านั้นนางรั้งอยู่ที่ตำหนักเย็นแต่เมื่อไม่นานมานี้จิวซัวฮ่องเต้ชิงตัวนางไป”

“จิวซัวผู้ซึ่ง มีเสียงร่ำลือว่าไม่ให้ความสำคัญกับหญิงใดทั้งๆที่องอาจผึ่งผายหล่อเหลาจนมีเสียงลือเสียงเล่าอ้างไปทั่วสามแคว้น อีกทั้งยังไร้ซึ่งฮองเฮาแม้จะมีคู่หมายแต่ก็ปล่อยให้คู่หมายรอเนิ่นนาน”

“คนของข้า บอกว่าเขายอมแม้กระทั่งลักลอบเข้ามาพบกุ้ยเฟยถึงตำหนักเย็น”

“ข้าคงต้องหาโอกาสพบกุ้ยเฟยของฝ่าบาทดูสักครั้งจริงๆ นางเช่นไรถึงทำให้สองบุรุษสูงส่ง ถึงกับแย่งชิงกันวุ่นวาย”

ใต้เท้าฟงยิ้มจางเย่าหยาง เป็นบุรุษอาชาไนยโดยแท้ ชีวิตล้วนอยู่ในสนามรบ ไม่อยากจะคาดเดาเมื่อได้พบซินเฟยจะไม่ไขว่เขว่เหมือนกับจางหลงและจิวซัวเช่นนั้นหรือในเมื่อเขาเองตอนนี้ก็ไม่ยอมยกย่องหญิงใดเป็นชายาเอก เรื่องราวต่อจากนี้จะน่าขันเพียงใด ใต้เท้าฟงแทบจะอดใจรอไม่ไหวต่อจากนี้

กระโจมใหญ่ หญิงชาวบ้านสองสามคนถูกว่าจ้างให้มาคอยรับใช้ซินเฟย จิวซัวแทบจะหายไปทั้งวันซินเฟยทำได้เพียงนั่งเย็บถุงหอมและปัดลวดลายบางอย่างลงบนผ้าแก้เหงาไปวันๆ

อิ๋นเซียงเดินวนเวียนไปมาหน้ากระโจม