로그인공유
บทที่ 801
관련 챕터
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 802
ขันทีมีอายุประมาณหนึ่งสองคน เดินเข้ามาพร้อมยกสุราไว้หนึ่งถังขันทีผู้นั้นที่เดินข้างหน้าสุด ก้มศีรษะอย่างรีบร้อนเมื่อเดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงด้วยการกระทำเช่นนี้ ทำให้เขาไม่ทันสังเกตเห็นขั้นบันไดตรงหน้า“ตุบ!”“เพล้ง!”ทันใดนั้นถังสุราที่ล้มลง ทำเหล้ากระเซ็นไปทั่วทุกสารทิศ มีบางส่วนกระเซ็นถึงตัวเฉินฝาน“เจ้าคนใช้ไร้ประโยชน์ สุราหนึ่งถังยังยกไม่ได้ กล้าดีอย่างไรทำเหล้ากระเซ็นถูกตัวนักการทูต?”เกอตันเวยดึงแส้หนังเส้นหนึ่งตรงเอวออกมาทันที เขาเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับขันทีผู้นั้นแล้วฟาด/อย่างรุนแรงขันทีกัดฟันอดทนอย่างหนักแล้ว แต่ก็ยังทนไม่ไหวจึงส่งเสียงเจ็บปวดแผ่วเบาออกมาผิวหนังฉีกขาดเจ็บปวดเป็นอย่างมากจริง ๆหลังจากเข้ามาในวัง พระชายาเอกผู้มีความรู้สึกไม่เป็นอันสงบสุขตลอดมา พลันชะงักนิ่งไป ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างมาก นางมองขันทีที่คืบคลานอยู่กับพื้นโดยไม่ขยับตัวผู้นั้นอย่างไม่ละสายตาความจริงนางมีคำตอบในใจแล้ว แต่ไม่กล้าและไม่ยินยอมที่จะเชื่อหางตาของเกอตันเวยเหลือบมองพระชายาเอกคราหนึ่ง มุมริมฝีปากแสดงรอยยิ้มของคนเจ้าเล่ห์ไว้ แส้หนังที่อยู่ในมือ สะบัดขึ้นลงอย่างเสียงดังเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 803
เกอตันเวยมองโต๊ะที่ถูกเฉินฝานล้มคว่ำ พลางสบถ “โอ้โห” ในปากใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ แสดงรอยยิ้มชัดทวีคูณ “สามารถพลิกคว่ำโต๊ะได้ด้วย? กำลังร่างกาย สูงกว่าในจินตนาการของข้าทีเดียว”สีหน้ายิ้มแย้มพลันดับฮวบ เขายกมือแล้วสะบัด“กึกกัก กึกกัก กึกกัก”ทหารแคว้นเหมี่ยนท่อนบนตัวแดงเปลือยเปล่าจำนวนนับไม่ถ้วน มือถือดาบวงพระจันทร์ บุกเข้ามาจากข้างนอกและล้อมเฉินฝานกับฉินเย่ว์เจียว“เกอตันเวย ใต้เท้าเฉินเป็นนักการทูตของแคว้นต้าชิ่ง เจ้ากล้าดีอย่างไรลงมือกับเขา!”ครั้นเห็นพวกเฉินฝานถูกปิดล้อม พระชายาเอกไม่สนใจความปลอดภัยของตน ตะโกนกล่าวเตือนเกอตันเวยซ้ำ ๆ“โอ้หลานสาวคนโตของข้า!” เกอตันเวยบีบใบหน้าพระชายาเอก “หลังจากแต่งงานไปอยู่แคว้นต้าชิ่ง ก็กลายเป็นคนช่างพูดเชียว จะเป็นเช่นนี้คงไม่ได้ ดูท่าแล้วผู้เป็นอาอย่างข้า คงต้องใช้ความคิดมากกว่านี้และสั่งสอนเจ้าให้ดีอีกสักครั้ง”สั่งสอน สองตัวหนังสือ กล่าวอย่างหื่นกามมากเป็นพิเศษ“รีบปล่อยพวกเขาซะ กองทัพลาดตระเวนของแคว้นต้าชิ่งยังตั้งกองทัพอยู่ที่เตียนตู หากเจ้ากล้าทำอะไรใต้เท้าเฉิน พวกเขาจะบุกเข้ามาทันที” พระชายาเอกกลั้นความขยะแขยงภายในใจและกล่าวเตือนเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 804
เกอตันเวยดวงตาเบิกกว้าง ทอดมองทุกสิ่งตรงหน้าอย่างตะลึงหวาดกลัวเป็นหมื่นทวีคูณเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?ทั้งที่มีทหารมากมายเพียงนั้น ยิ่งไปกว่านั้นทหารเหล่านี้ยังเป็นทหารรักษาพระองค์ของเขาทั้งนั้น แต่ละคนมีฝีมือเก่งกาจเป็นอย่างยิ่งหลังจากเกิดเสียงปัง ปัง เพียงพักหนึ่ง เหตุใดถึงราบเป็นหน้ากลองไปทั้งหมดในมือเขา…เกอตันเวยมองปืนกลมือในมือเฉินฝานด้วยสีหน้าเกรงกลัว จากนั้นพลางตะโกนอย่างบ้าคลั่ง“เข้ามา เข้ามาจัดการอีก!”“ปัง! ปัง!”เฉินฝานหันกลับมา เหนี่ยวไกใส่เกอตันเวยสองครั้ง“อ๊าก!”เกอตันเวยตะโกนร้องเจ็บปวดและล้มไปกับพื้นอย่างแรง หัวเข่าซ้ายขวาของเขา ถูกยิงข้างละหนึ่งนัด เป็นอาการเจ็บเข้ากระดูก จนทำให้เกอตันเวยอยากยืนแต่ก็ยังยืนไม่ไหวเฉินฝานพุ่งเข้าไปดั่งลูกธนูที่ถูกยิงออกไป ปากกระบอกปืนจ่อกลางหน้าผากเกอตันเวย“ถ้าใครกล้าเข้ามา ข้าจะยิงเขาให้ตายในคราเดียว!”“ถอย ถอยไปให้หมด!” เกอตันเวยกลั้นอาการเจ็บและสั่งการทหารรักษาพระองค์ชุดใหม่ที่พุ่งตัวเข้ามาจากข้างนอก หยุดเท้าของตนเองกะทันหัน ทอดมองเกอตันเวยที่หัวเข่าสองข้างเลือดไหลไม่หยุดและคุกเข่าอยู่กับพื้น
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 805
“ยังมีใครอีก? คิดช่วยเกอตันเวย!”“ยังมีใครอีก? คิดช่วยเกอตันเวย!”“ยังมีใครอีก? คิดช่วยเกอตันเวย!”พระชายาเอกถามอีกสามรอบติดต่อกัน…ในห้องจัดเลี้ยงอันใหญ่โต ไม่มีใครกล้าพุ่งเข้ามา“ไม่ว่า…คนใด ขอแค่ช่วยข้าสำเร็จ ข้าจะทำให้เขาได้เป็นมหาเสนาบดีใหญ่ผู้อยู่ใต้คนเดียว อยู่เหนือคนหมื่นในแคว้นเหมี่ยน”เงื่อนไขของเกอตันเวยน่าดึงดูดเป็นอย่างมากแต่ในห้องโถงยังคงนิ่งสนิทและไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาเพราะเพียงพุ่งเข้ามาก็จะกลายเป็นวิญญาณปลายกระบอกปืนของพระชายาเอกทันที เมื่อไม่มีชีวิตแล้ว การมีตำแหน่งมหาเสนาบดีใหญ่นั่นแล้วจะมีความหมายอะไร“ไม่ว่า…”“ปัง ปัง ปัง!”เกอตันเวยเพิ่งส่งเสียง พระชายาเอกเหนี่ยวไกใส่มือซ้ายของเขาอีกระลอก“อ๊าก…”มืออีกข้างหนึ่งถูกยิงจนเละอีกครา ต่อให้เกอตันเวยข่มใจตนเองเก่งเพียงใด ก็ไม่อาจต้านทานความเจ็บนี้ไหว ตัวเขาล้มไปกับพื้น กลิ้งตัวโอดร้องอย่างปวดร้าวพระชายาเอกเดินมาด้านข้างเกอตันเวย ค้อมตัวทอดมองมือคู่นั้นที่เละเป็นเนื้อสับของเกอตันเวยอย่างถี่ถ้วน จากนั้น นางหันหลังเอ่ยถามเฉินฝานอย่างสุขใจ “ใต้เท้า นี่นับได้หรือไม่ว่าข้าใช้ปืนเป็นอย่างเป็นทางการแล้ว”เฉิ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 806
เมื่อเห็นว่าอัครเสนาบดีคุกเข่าลงแล้ว เสนาบดีผู้อื่นก็พากันคุกเข่าตาม“จักรพรรดินีอีจี๋!”“จักรพรรดินีทรงพระเจริญ”ฮี่ ๆเฉินฝานยืนดูอยู่ด้านข้างอย่างมีความสุขเขากลับมาพร้อมกับพระชายา คิดเพียงแค่อยากช่วยนางช่วยบิดามารดาเท่านั้น มิคิดว่านางจะได้รับตำแหน่งจักรพรรดินีของแคว้นเหมี่ยนเสียอย่างนั้นอีกอย่าง ตอนที่นางยืนอยู่ต่อหน้าขุนนางแคว้นเหมี่ยน อิริยาบถแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง ราวกับเป็นจักรพรรดินีท่านหนึ่งพระชายา ตอนนี้มิสามารถเรียกว่าพระชายาได้แล้ว ควรจะเรียกว่าจักรพรรดินีอีจี๋หลังจากผ่านงานราชาภิเษกของจักรพรรดินีอีจี๋ไปสามวันในฐานะที่เฉินฝานเป็นขุนนางที่มีความดีความชอบสำคัญในการราชาภิเษกของจักรพรรดินี แน่นอนว่าที่นั่งของเขาจะต้องถูกจัดให้ใกล้กับจักรพรรดินีมากที่สุดงานราชาภิเษกยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามขุนนางฝ่ายพิธีการคนสำคัญยืนอยู่บนแท่นเวทีป่าวประกาศเสียงดัง “งานราชาภิเษกเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!”“ปู๊น”“ปู๊น ๆ...”ชายชาตรีที่ยืนอยู่ตรงด้านล่างกำแพงวัง เป่าแตรเขาวัวที่อยู่ในมือ“แปร้น”“แปร้น”“แปร้น”ช้างที่ยืนเป็นทิวแถวเรียบร้อยแล้ว ควาญช้างออกคำสั่ง ให้น
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 807
สับสนวุ่นวาย เรื่องราวใหญ่โตเฉินฝานถูกกลุ่มสาวใช้ลากไปที่วังหลัง พวกนางเปลี่ยนชุดพิธีการเจ้าบ่าวแคว้นเหมี่ยนให้กับเขา“นี่ สาว ๆทั้งหลาย พวกเจ้าหยุดก่อน” เฉินฝานกล่าวอย่างลนลาน “งานอภิเษกมิใช่เรื่องเล่น ๆ ข้าต้องไปปรึกษากับจักรพรรดินีของพวกเจ้าให้ดีเสียก่อน หลังจากนั้นจึงค่อยตัดสินใจ”เหล่าสาวใช้ล้วนหยุดมือแล้ว ฉินเย่ว์เจียวกลับไปหยิบชุดพิธีการเจ้าบ่าวในมือสาวใช้ ยื่นให้เฉินฝานทันที“ปรึกษาอันใดอีก มิต้องคิดให้มากความแล้ว จักรพรรดินีอีจี๋งดงามอ่อนโยนเพียงนั้น รับมาเป็นภรรยาจะต้องมิเสียหายแน่นอน รีบใส่เร็วเข้า”ฉินเย่ว์เจียวทำคนเดียวมิสำเร็จ จึงลากเย่ว์หนูมาด้วยสองสตรีแกร่งนี้ร่วมมือกัน เฉินฝานคิดจะมิสวมใส่ก็ทำมิได้แล้วในใจของฉินเย่ว์เจียวปรารถนาให้เฉินฝานรับอีจี๋มาเป็นภรรยาโดยเร็วอีจี๋ทั้งงดงามและจิตใจดี นางชื่นชอบเป็นอย่างมาก และในฐานะที่อีจี๋เป็นจักรพรรดินีแคว้นเหมี่ยน มีเงินทอง มีกองกำลังทหารถึงแม้ตอนนี้จะยังมิรู้ว่ามีประโยชน์อันใด ทว่าฉินเย่ว์เจียวคิดว่า การแต่งงานครั้งนี้มีแต่ผลดีกับเฉินฝานมิมีข้อเสียแม้แต่น้อยความคิดของฉินเย่ว์เจียวง่ายดายอย่างมากสิ่งที่มีผลดีก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 808
แคว้นเหมี่ยนในฤดูกาลนี้ ยังมีหิ่งห้อยอยู่แสงจากหิ่งห้อยส่องสว่างไปทั่วทั้งเรือนหอกลิ่นบุปผาตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง ม่านมุ้งสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อเดินมาถึงประตูทางเข้า เหล่าสาวใช้ก็ออกไปแล้ว อีจี๋ย่างกรายทีละก้าวเดินไปทางเฉินฝานระหว่างที่เฉินฝานกำลังตกตะลึง อีจี๋ก็มาถึงด้านหน้าของเขาแล้ว ดึงมือของเขาอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากสีชาดพูดขึ้นว่า “พระสวามี เวลานั้นล้ำค่าดังเงินทอง อย่าได้เสียเวลาที่อันมีค่าของพวกเราไปโดยเปล่าเลย”“ได้เลย”ในสถานการณ์เช่นนี้ มิว่าผู้ใดคงจะตอบรับได้เพียงเช่นนี้กระมังเฉินฝานเดินตามแรงจูงของอีจี๋ไปตลอดทางอีจี๋ที่ชำระร่างเรียบร้อยแล้ว ทรงผมรวบสูงก็ได้สยายออกแล้วผมเงาสลวย พลิ้วไหวตามสายลม ตีเข้ากับใบหน้าของเฉินฝานตลอดเวลากลิ่นหอมสดชื่นยากที่จะบรรยายจากปลายผมที่นุ่มสลวยลอยละลิ่วเข้าไปในจมูกของเขาเฉินฝานสูดหายใจเข้าลึกอย่างมิรู้ตัวกลิ่นหอมสดชื่นนี้ แพร่ซ่านไปทั่วเรือนร่างของเขา ไม่นานนัก ร่างกายกลับรู้สึกร้อนรุ่มอย่างบอกมิถูก ริมฝีปากแห้งผากมากขึ้นเรื่อยๆยังมิทันเดินไปถึงเตียง เฉินฝานก็รับรู้ถึงความร้อนรุ่มในกายของเขาแล้วผ่านไปครู่เดียวก็เข้าใจได้ว่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 809
เดินมาส่ง สุดท้ายก็ต้องแยกจากอยู่ดีเย่ว์หนูยกแส้ม้าขึ้น เตรียมตัวจะขับรถม้า“เย่ว์หนู เจ้ารอก่อน”อีจี๋พูดขัดนางไว้ นางหยิบเจดีย์หนึ่งออกมาจากช่วงอก เจดีย์นี้แตกต่างจากที่เฉินฝานเคยเห็นนี่เป็นเจดีย์ทองที่เลี่ยมหยกอีจี๋นำเจดีย์ใส่มือเฉินฝานด้วยความระมัดระวัง “พระสวามี หลังจากนี้มิว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น ขอเพียงท่านส่งเจดีย์นี้ให้กับแคว้นเหมี่ยน ทั้งแคว้นเหมี่ยนก็จะสนับสนุนเคียงข้างท่าน”“ของสำคัญเช่นนี้ เจ้าเก็บไว้จะดีกว่า”เฉินฝานคิดที่จะคืนกลับไป อีจี๋กลับโมโหอย่างมาก “หากพระสวามีมิต้องการมัน ก็เท่ากับมิต้องการข้าน้อยและลูกในท้องของข้าน้อยด้วยนะเพคะ”“......” เฉินฝานรู้สึกว่า ภรรยาของเขาทุกคนล้วนมีข้อเสียที่เหมือนกันนั้นก็คือหัวแข็งและดื้อรั้นรถม้าของเฉินฝานเคลื่อนตัวออกไปไกลระยะหนึ่งแล้ว อีจี๋ยังอาลัยอาวรณ์มิจากไป นางยืนโบกมืออยู่ที่เดิมอย่างต่อเนื่อง“พระสวามี ท่านอย่าได้ลืมว่า ที่แคว้นเหมี่ยนท่านยังมีบ้านหนึ่งหลัง ที่ยังมีลูกและราษฎรของท่านอยู่ด้วย”ประโยคนี้ของอีจี๋ดังกังวานในหัวของเฉินฝานมาโดยตลอดภาระหอมหวานทว่าหนักอึ้งเพิ่มมาอีกเรื่องแล้วฉินเย่ว์เจียวที่นั่งอยู่ใน
최신 챕터
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
