로그인공유
บทที่ 760
관련 챕터
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 761
เฉินฝานชักดาบของทหารคุ้มกันหลี่ซานออกมา แล้วฟันไปที่ศีรษะ!“...”“!!!!”“แหวะ...”“แหวะ...”“แหวะ...” เริ่นรุ่ยฟ่านชี้ไปทางเฉินฝานด้วยมือที่สั่นเทา “กล้าภายในลานกว้าง เสียงอาเจียนดังก้องไปทั่วศีรษะของหลี่ซานถูกเฉินฝานฟันเป็นสองท่อน“เจ้า เจ้า...” เริ่นรุ่ยฟ่านชี้ไปทางเฉินฝานด้วยมือสั่นเทา “เจ้ากล้าสังหารผู้ว่าราชการประจำมณฑลเช่นนั้นหรือ?”“สังหารแล้วอย่างไร? ขืนยังเข้าใกล้ ข้าจะเด็ดคอเจ้าด้วยเช่นกัน!”เฉินฝานกวัดแกว่งกระบี่ที่เต็มไปด้วยเลือดตรงหน้าเริ่นรุ่ยฟ่าน“อ๊าก อ๊าก!”เริ่นรุ่ยฟ่านร้องตะโกนสองครั้งติดกัน แล้วล้มลงบนพื้น เป็นลมหมดสติเฉินฝานแตะเริ่นรุ่ยฟ่านบนพื้น “เที่ยวบอกว่าตนเป็นผู้รู้ ให้คนมากมายฝากตัวเป็นศิษย์ ทว่ากลับเป็นเพียงหนูขลาดเขลาตัวหนึ่งเท่านั้น!”หลี่ซานถูกสังหาร เริ่นรุ่ยฟ่านหมดสติ ปัญญาชนในสำนักบัณฑิตขดตัวอยู่ในมุมด้วยความสั่นเทาเฉินฝานชำเลืองมองปัญญาชนเหล่านั้นปราดหนึ่งหันกลับมา เจอหลี่หงโห่วที่อยู่ด้านหลัง“เป็นอะไรไป เจ้าเมืองหลี่ไม่เห็นด้วยเช่นนั้นหรือ?”“เปล่าขอรับ แน่นอนว่าไม่ได้เป็นเช่นนั้น!” หลี่หงโห่วส่ายหน้าราวกับกลองป๋องแป๋ง“หาก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 762
ก่อนจะเอาชนะพวกกบฏได้ ปัญญาชนหยุดร่ำเรียนก่อน ปัญญาชนทุกคนไปทำอาหารให้กับเหล่าทหารในค่ายซะ!”ทำอาหารให้ทหารเช่นนั้นหรือ? !คำพูดของเฉินฝาน ราวกับระเบิด ทำให้ปัญญาชนแตกตื่นพวกเขาต่างวิพากษ์วิจารณ์ มากไปกว่านั้นยังมีคนใจกล้าเริ่มถามเฉินฝาน“มือของพวกเราใช้สำหรับพลิกเปิดตำราปราชญ์ แล้วจะให้ทำอาหารซึ่งเป็นงานสกปรกระดับล่างได้อย่างไร?”“พวกกบฏบุกโจมตีจวนจะถึงแล้ว ชาวบ้านทั้งเมืองต่างสู้กับทหาร ปัญญาชนเยี่ยงพวกเจ้าดื่มด่ำกับความสุขสบายมานาน เวลานี้ยังไม่คิดจะช่วยเช่นนั้นหรือ?”คำถามของปัญญาชน ทำให้เหอจื่อหลินเคืองขุ่นพวกปัญญาชนเหม็นคลุ้ง ต้องกินดีอยู่ดี นอกจากนี้ราชสำนักยังต้องคัดเลือกภรรยาดีๆ มาคอยรับใช้ปรนนิบัติพวกเขาชาวบ้านธรรมดาทั่วไป แม้แต่งภรรยาหลายคนจะได้รับรางวัลจากราชสำนัก แต่ในทางเดียวกันก็ต้องจ่ายภาษีเพิ่มมากขึ้นแตกต่างกับพวกปัญญาชน ที่ไม่เคยต้องจ่ายภาษีเมื่อครึ่งปีก่อน ฉินเย่ว์เหมยอยากยกเลิกสวัสดิการนี้ของปัญญาชน แต่เสิ่นหมิงหยวนกลับปล่อยข่าวนี้ออกไปทำให้เกิดการคัดค้านจากปัญญาชนทั้งแคว้นเวลานี้ เฉินฝานยังไม่ได้เริ่มโต้กลับ เสิ่นหมิงหยวนยังคงครอบครองอำนาจโดยมากข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 763
“ผิดปกติ ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ!”บนกำแพงเมือง เหอจื่อหลินมองทหารเตียนตูที่ตัวเล็กราวกับมดร้องโหยหวนไม่หยุด“พี่จื่อหลิน สิ่งใดผิดปกติหรือ?”เฉินฝานก็มองเห็นความผิดปกติเช่นเดียวกัน แต่เขาอยากฟังดู สิ่งที่เหอจื่อหลินบอกว่าผิดปกตินั้น ใช่เรื่องเดียวกับเขาหรือไม่“จำนวนคนไม่ถูกต้อง”“ใช่ ไม่ถูกต้อง” เฉินฝานเห็นด้วยกับความคิดของเหอจื่อหลิน“ใต้เท้าทั้งสอง อะไรผิดปกติหรือขอรับ” หลูเฉิงกวงอดไม่ได้ที่จะถาม ทหารเตียนตูยังอยู่อีกไกล มองจากตรงนี้พวกเขาตัวเล็กราวกับมด พวกท่านดูออกได้อย่างไรขอรับ?”“จำนวนคนน้อย ต้องไม่ถึงหนึ่งแสนคนแน่นอน อย่างมากสุดก็แค่สามสี่หมื่นคน” เหอจื่อหลินกล่าว“น้อยลงจริงๆ ด้วย” เฉินฝานพยักหน้า “อีกทั้งไม่ถึงสี่หมื่นคน ประมาณสามหมื่นกว่าคนเท่านั้น”จำนวนคนน้อย?หลูเฉิงกวงยื่นคอจนยาว ทหารเตียนตูที่อยู่ทางไกลตัวเล็กกระจิ๋วหลิวความสงสัยก่อตัวในใจ น้อยอย่างไร?ทั้งยังดูออกว่าน้อยหกเจ็ดหมื่นคน“รายงานขอรับ!”ขณะเฉินฝานและเหอจื่อหลินพูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีคนมารายงานคนที่มาครั้งนี้ไม่ใช่นักส่งสารธรรมดา แต่เป็นเจี่ยเจิ้งฟางหัวหน้ากลุ่มนักส่งสารเจี่ยเจิ้งฟา
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 764
หลังจากฟังสิ่งที่เฉินฝานวิเคราะห์ เหอกังพยักหน้า เห็นด้วยกับความคิดของเฉินฝาน“น้องฝาน เจ้าวิเคราะห์เช่นนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้อง อ๋องเจิ้นหนานต้องการให้จบลงอย่างรวดเร็ว แต่เหตุใดจึงมีทหารเพียงสามหมื่นนาย ทหารอีกเจ็ดหมื่นนายเล่า?” เหอจื่อหลินไม่เข้าใจอย่างมาก“คาดว่า อ๋องเจิ้นหนานคงคิดว่าพวกเขาโจมตีหรงตู ง่ายเหมือนเมืองฝูตูเช่นนั้นหรือ?” มั่วเซินทหารลาดตระเวนกองกำลังหนึ่งพูดเมื่อครั้นโจมตีเมืองฝูตู อ๋องเจิ้นหนานใช้ทหารเพียงสามพันคน ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวัน ก็ยึดครองเมืองฝูตูได้แล้วทหารเฝ้าเมืองฝูตูหมื่นกว่านายนั้น หลังทหารของอ๋องเจิ้นหนานโจมตีไม่นานพวกเขาก็หนีกันจ้าละหวั่น“หึ!” หลูเฉิงกวงหัวเราะในลำคอ แววตาเปี่ยมไปด้วยความหนักแน่นและความเหี้ยมโหด “คิดว่าทุกคนจะไร้ความสามารถเหมือนพวกทหารเมืองฝูตูเช่นนั้นหรือ? หากอ๋องเจิ้นหนานกล้าคิดเช่นนั้น ก็ให้เขามาลองดู”หลูเฉิงกวงไม่ถนัดเล่นเล่ห์ ดำรงตำแหน่งนายอำเภอย่อมเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ทว่าด้านการฝึกทหาร เขาชำนาญยิ่งนักบวกกับเขาเรียนรู้วิธีฝึกทหารมาจากเฉินฝานไม่น้อยไม่กล้ากล่าวว่าทหารเฝ้าเมืองหรงตูเก่งกาจเพียงใด แต่อย่างน้อยก็กล้าเผชิญหน้า
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 765
เจี่ยเจิ้งฟางไม่ต้องมารายงาน เฉินฝานก็เดาได้แล้ว อ๋องเจิ้นหนานแบ่งทหารเตียนตูหนึ่งแสนนายเป็นสิบกองกำลัง ก่อตัวเป็นวงล้อมขนาดใหญ่ กำลังทยอยเข้าใกล้หรงตูระยะเวลาไม่ถึงครึ่งก้านธูป ทหารเตียนตูจะกลายเป็นวงกลมตีล้อมเข้ามาได้สำเร็จตามรายงานที่นักส่งสารกล่าวมานั้น เฉินฝานสรุปได้ว่าทหารตรงหน้ากำแพงเมืองมีจำนวนมากที่สุด มากถึงสามหมื่นนาย ส่วนที่เหลือเป็นกองกำลังขนาดใหญ่แปดพันนายระหว่างแต่ละกองกำลัง ห่างกันห้าลี้ ซึ่งเท่ากับสองพันห้าร้อยเมตร ระยะห่างเช่นนี้ ไม่ไกลและไม่ใกล้ สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีผ่านระเบิดมือของเฉินฝานได้เพราะไม่ไกล ขอเพียงจุดใดจุดหนึ่งเริ่มปะทะกัน กองกำลังรอบๆ ก็สามารถเข้าไปช่วยได้อย่างรวดเร็วกลยุทธ์การต่อสู้เช่นนี้ ดีกว่ากลยุทธ์การแบ่งโจมตีหลายเท่านักทหารเตียนตูไม่ต้องโจมตี เพียงล้อมเอาไว้ก็ทำให้พวกเฉินฝานตกที่นั่งลำบากหรงตูคือเมืองที่มีประชากรหนึ่งล้านกว่าคน ไม่ถึงสามวัน อาหารในเมืองจะขาดแคลนเมื่อถึงเวลานั้น ทหารเตียนตูไม่ต้องโจมตี ภายในหรงตูก็พังทลายด้วยตนเองเฉินฝานกวาดตามองทหารเตียนตูที่ไกลๆ ซึ่งเริ่มมีการก่อกระโจมด้วยแววตาเย็นชาอ๋องเจิ้นหนานคือคู่ต
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 766
เครื่องโยนหินไม่ต้องแม่นยำเหมือนธนู เพราะระยะการโจมตีของเครื่องโยนหินคือกำแพงเมือง ไม่ก็หอคอยซึ่งเพื่อทำให้ศัตรูไม่อาจยืนอยู่บนกำแพงเมืองแล้วโต้กลับได้“แย่แล้ว!” เฉินฝานตะโกนเสียงดัง “เครื่องโยนหินของกบฏเตียนตูกำลังจะยิงแล้ว ทุกคนหมอบเดี๋ยวนี้!”เฉินฝานยังพูดไม่จบ เขาก็ได้ยินเสียงดังกระหึ่ม“ตู้ม!”“ตู้ม ตู้ม!”“ตู้ม ตู้ม ตู้ม!”นอกกำแพงเมือง เครื่องโยนหินทั้งยี่สิบเครื่องของทหารเตียนตูโจมตีพร้อมกันลูกไฟขนาดใหญ่ พุ่งมามีทั้งโดนหอคอย และมีทั้งโดนกำแพงเมือง ทุกจุดที่โดน ล้วนกลายเป็นหลุมสมกับเป็นอานุภาพของระเบิดดินปืนจริงๆ อ๋องเจิ้นหนานใช้กลยุทธ์โจมตีเมืองที่น่ากลัวที่สุดของยุคนี้ระเบิดดินปืนเป็นชื่อของระเบิด โดยมาจากกำมะถัน ดินประสิวและถ่านหิน ซึ่งทั้งสามสิ่งนี้ก่อให้เกิดระเบิดได้แม้อานุภาพในการระเบิด จะไม่รุนแรงเทียบเท่าระเบิดโถสุราของเฉินฝาน ทว่าระเบิดเป็นวงกว้าง อีกทั้งกำมะถัน ดินประสิวและถ่านล้วนเป็นสิ่งที่ติดไฟง่ายทุกจุดที่ระเบิดดินปืนไปถึงนั้น ล้วนเป็นทะเลเพลิง“ตู้ม!”“ตู้ม ตู้ม ตู้ม!”เสียงระเบิดดังขึ้นไม่หยุด“เอ๋?”ฉินเย่ว์เจียวที่หมอบกับเฉินฝานเงยหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 767
เฉินฝานคนนี้น่ากลัวยิ่งนักไม่อาจให้อยู่เคียงข้างฝ่าบาทเด็ดขาดเขาต้องจับเป็นเฉินฝาน หากไม่อาจจับเป็นได้ เช่นนั้นก็ต้องทำลายเฉินฝานซะ ไม่อาจปล่อยให้เฉินฝานมีชีวิตรอดกลับไปเด็ดขาดนอกหรงตู ภายใต้การโจมตีของเครื่องโยนหินและมือธนูของทหารเตียนตู แบ่งเป็นสิบทิศทาง โจมตีหรงตูด้วยความเร็วสูงชั่วขณะหนึ่งเสียงระเบิดดินปืนดังขึ้น พร้อมกับเสียงพุ่งทะยานของลูกธนู การฆ่าสังหารของทหารเตียนตู โหมกระหน่ำมาจากทั่วทุกสารทิศแม้เหอกังจะปลอบโยนครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าชาวบ้านโดยมากในเมืองยังคงหวาดกลัวเหอจื่อหลินแบ่งทหารลาดตระเวนและทหารเฝ้าเมืองหรงตูทั้งสามหมื่นกว่านายเป็นสิบกองกำลังเช่นเดียวกันกำแพงเมืองหลักมีสองหมื่นกว่านาย เก้าทิศทางอื่นๆ ที่เหลือ...มีเพียงพันกว่านายทหารพันกว่านาย เผชิญหน้ากับทหารเตียนตูแปดพันนายช่างน่าสงสารยิ่งนักแต่ก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ ภายในหรงตูมีกองกำลังเพียงเท่านั้นทางกำแพงเมืองหลัก จำนวนทหารมีค่อนข้างมาก ทั้งยังมีระเบิดทางไกลของฉินเย่ว์เจียว สถานการณ์จึงดีกว่าเล็กน้อยอีกเก้ากำแพงเมือง...ไม่ต้องรายงาน เฉินฝานมองเห็นด้วยตนเองแล้วว่ามีหลายจุด บันไดของทหารเตียนตูว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 768
เฉินฝานจุดไฟที่เชือก“ไม่มีปัญหาขอรับ! ใต้เท้าดูข้าน้อยนะขอรับ!”“ฟิ้ว!”ระเบิดมือสิบลูกที่ผูกมัดเข้าด้วยกัน ทะยานขึ้นฟ้าด้วยความเร็วสูง ก่อตัวเป็นเส้นโค้งยาวๆ บนท้องฟ้าหัวหน้าทหารเตียนตูคนนั้น วินาทีก่อนหน้านี้กำลังออกคำสั่ง วินาทีต่อมา...“ตู้ม!”หลังจากเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้น บนกำแพงเมือง นอกกำแพงเมือง ตกอยู่ในความเงียบผ่านไปประมาณหลายสิบวาที“อ๊าก!”นอกกำแพงเมือง จู่ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูดังขึ้น“รองแม่ทัพ!”“รองแม่ทัพ!”คนที่อยู่ข้างรองแม่ทัพทหารเตียนตูร้องเสียงดัง พวกเขาวิ่งไป อยากทำเหมือนก่อนหน้านี้ ช่วยชีวิตไม่ก็...เก็บศพ!แต่พวกเขาในตอนนี้...ไม่อาจรักษาได้แล้วยิ่งไม่อาจเก็บศพเพราะว่ารองแม่ทัพของพวกเขา...คนนั้น ถูกระเบิดจนไม่เหลือซากแล้ว“ว้าว เป็นถึงรองแม่ทัพเชียว!”เฉินฝานชูนิ้วโป้งให้เสี่ยวซื่ออีกครั้ง “เยี่ยมมาก!”ทหารลาดตระเวนรอบๆ ต่างก็ปรบมือแล้วชื่นชมเขา“เยี่ยมมาก เสี่ยวซื่อ คิดไม่ถึงจริงๆ เจ้าตัวแค่นี้แต่กลับเก่งกาจถึงขั้นนี้!”เสี่ยวซื่อที่ถูกชื่นชม ลูบผมของตนเอง หัวเราะแหะๆตอนเด็กๆ เพราะชอบเล่นหนังสติ๊ก มักจะถูกท่านแม่วิ่งไล่ตีก้น
최신 챕터
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
