LOGINShare
บทที่ 660
Last Updated:
2024-11-04 18:00:03Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 661
“เจ้า เจ้าก็ดูดี!”หากเฉินฝานไม่พูดเช่นนี้ เด็กคนนั้นก็จะมาเกาะแกะร่างเขาแล้วแน่นอนว่าลู่ซืออี๋ก็ดูดีอย่างมากเช่นกัน“พระนาง ข้ามาหาเจ้าครั้งนี้นอกจากส่งมอบรางวัลแล้ว ยังมีอีกเรื่องสำคัญที่อยากให้เจ้าช่วย”“ใต้เท้าต้องการให้หม่อมฉันทำเรื่องไม่จำเป็นต้องกล่าวว่าขอความช่วยเหลือ ท่านออกคำสั่งก็ใช้ได้แล้ว”เมื่อพูดว่ามีเรื่องที่ต้องทำ ลู่ชุนเยี่ยนกลับมาอยู่ในท่าทีสวยเพียบพร้อมนิ่งสงบเหมือนที่ผ่านมาดังเดิมเฉินฝานถอนหายใจอย่างโล่งอกในที่สุดก็สามารถคุยเรื่องธุรกิจได้แล้วเฉินฝานนำเรื่องราวในท้องพระโรงวันนี้เล่าให้ลู่ชุนเยี่ยนฟังหนึ่งรอบ“ใต้เท้า ท่านวางใจเถิด ต่อให้ต้องใช้ทรัพย์สินตระกูลลู่จนหมดสิ้น ต่อให้ต้องเอาชีวิตเข้าแลก หม่อมฉันก็จะช่วยใต้เท้าทำให้เสิ่นหยวนเลี่ยงพ่ายแพ้”ในแววตาลู่ชุนเยี่ยน พรวดพุ่งด้วยความแค้นอย่างท่วมท้นนางและตระกูลเสิ่นมีความแค้นอย่างมากจนอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้“พระนาง เจ้าพูดรุนแรงเกินไป พวกเราต้องชนะเสิ่นหยวนเลี่ยง ทว่าในขณะเดียวกันก็ต้องใช้ชีวิตให้ดี ถ้าเจ้าตาย ข้า......ฝ่าบาทก็จะเจ็บปวดใจและเศร้าโศก”การเผยความในใจอย่างเผลอตัวของเฉินฝานครั้งนี้ ทำให
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 662
“ใต้เท้า ใต้เท้า!”เฉินฝานเพิ่งเดินมาทางดอกไม้ของสวนหม่อน ด้านหลังก็เสียงสดใสดังกังวานขึ้นเสียงเพิ่งจะดังขึ้น ใบหน้ารูปไข่มีชีวิตชีวาวัยแรกแย้มของลู่ซืออี๋นั้นพลันปรากฏมาอยู่ด้านหน้าเขาแสงไฟยามราตรีสลัวสาวงามปราดเปรียวลู่ซืออี๋นำทางอยู่ด้านหน้า เฉินฝานเดินตามอยู่ด้านหลังอย่างไม่รีบร้อน“โอ้ หิมะตกแล้ว!”เสียงตื่นเต้นใสแจ๋วของลู่ซืออี๋ดังขึ้นอีกครั้งเฉินฝานเงยศีรษะขึ้นเกล็ดหิมะสีขาวค่อยๆร่วงหล่นมาจากฟากฟ้าตกกระทบลงบนดอกคาเมลเลียสีทอง ทำให้ดอกคาเมลเลียสะท้อนแสงเปล่งประกายดอกคาเมลเลียสีทองบานสะพรั่งอย่างกะทันหัน ราวกับพวกมันเข้าใจว่านี่เป็นโอกาสผลิบานครั้งสุดท้ายในชีวิตของพวกมันแล้ว หลังจากที่หิมะหยุดตกแล้ว อากาศหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ พวกมันก็ผลิบานไม่ได้อีกต่อไปมองดอกคาเมลเลียสีทองที่กำลังเบ่งบาน ในหัวสมองของเฉินฝานพลันปรากฏใบหน้าที่สวยสดงดงามของลู่ชุนเยี่ยนนางเป็นดั่งดอกคาเมลเลียที่อยู่ด้านหน้า“เป็นหิมะแรกเลยนะ ใต้เท้า!” ลู่ซืออี๋วิ่งมาหาเฉินฝาน จูงมือของเขา “รีบอธิษฐานเร็ว อธิษฐานกับหิมะแรก ศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะ”“เร็วสิ!”เมื่อเห็นว่าเฉินฝานนิ่งเฉย ลู่ซืออี๋เร่ง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 663
พลิกจากฝ่ายตั้งรับเป็นรุกบดขยี้จูบนี้ เข้าบุกโจมตีริมฝีปากสีแดงของนาง ให้นางให้รู้ซึ่งว่าสิ่งใดจึงเรียกว่าจุมพิต“อื้ม~”เด็กสาววัยแรกแย้ม จะรับมือได้อย่างไรกัน ไม่มีเวลาพักหายแม้แต่น้อย ทรุดตัวลงในอ้อมอกของเฉินฝาน ครวญครางอย่างต่อเนื่อง สื่อถึงการขอร้องเล็กน้อยเฉินฝานกลับไม่คิดที่จะปล่อยนางไปแบบนี้เป็นคนเริ่มก่อน ก็ควรที่จะสั่งสอนนางเสียหน่อยวิธีการจูบของเฉินฝานล้ำเลิศ ทำให้ลู่ซืออี๋คลั่งไคล้อยู่ในวังวน นางเหมือนกับปลาที่เกยตื้น พยายามเกาะเฉินฝานอย่างสุดชีวิตเฉินฝานในตอนนี้กลายเป็นมหาสมุทรที่นางใช้ชีวิตอยู่รสชาติของสาวน้อย แตกต่างอย่างที่คิดไว้ระหว่างที่ไม่รู้ตัว เฉินฝานก็เริ่มคลั่งไคล้อยู่ในวังวนเช่นกัน เขาโอบเอวของลู่ซืออี๋แน่นขึ้นเรื่อยๆตอนที่เฉินฝานเปิดปากจนไปชนฟันของนางร่างบอบบางของลู่ซืออี๋สั่นเทา ตอนที่ตัวโน้มลงพิงตามแรงของเฉินฝาน ร่างบางตัวแข็งทื่อทันทีนางรู้สึกได้ว่าบางที่......อธิบายไม่ถูกนางรู้สึกหวาดกลัว“ใต้เท้า อย่านะ!”มือสองข้างผลักไปช่วงอกของเฉินฝาน สีหน้าเขินอายแดงก่ำของลู่ซืออี๋โผล่ออกมาจากอ้อมอกของเฉินฝานเฉินฝานก้มหน้าลงมาเชยชมริมฝีปากส
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 664
“ใต้เท้า บ้าที่สุด!” ลู่ซืออี๋หน้าแดงทำทางฮึดฮัด “ข้ามาเตือนใต้เท้าให้รักษาคำพูด พรุ่งนี้อย่าลืมมาหา”เมื่อพูดจบ ก็หันกายวิ่งกลับที่สวนหม่อนด้วยความรวดเร็วรถม้าของเฉินฝานเพิ่งจะออกไปเงาร่างที่พราวเสน่ห์นั้นวิ่งออกมาจากด้านหลังต้นดอกคาเมลเลียสายตาของสาวน้อย ติดตามรถรถม้าที่แล่นออกไปอย่างไม่ละสายตามือของนางวางทาบอกซ้ายตึก ๆ ๆ ๆ หัวใจใต้ทรวงอกรู้สึกเหมือนจวนจะระเบิดออกมาในดวงตากลมโตดั่งดวงดารา เติมเต็มไปด้วยความรักที่มากมาย ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงแฝงไปด้วยความเขินอายนี่......คือการที่หัวใจถูกครอบครองที่แม่บอกหรือกระไรความรู้สึกเช่นนี้มันช่างงดงามเสียเหลือเกินทว่า......ใบหน้าแดงก่ำ ขมวดคิ้วทันทีเวลาช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า นางเริ่มถวิลหาใต้เท้าอย่างบ้าคลั่งแล้วถวิลหารอยจุมพิตของใต้เท้า ถวิลหา......ของใต้เท้าเฮ้ยๆ !ลู่ซืออี๋ส่ายหน้าไปมาไม่หยุด ดุด่าที่ตนเองคิดเรื่องไร้สาระนางประสานมือสองข้าง กล่าวอธิษฐานกับฟากฟ้านางอธิษฐานให้คืนวันพรุ่งนี้ให้มาถึงเร็วขึ้นบางที่นี่อาจเป็นการเชื่อมจิตของแม่ลูกก็ได้ ตอนที่ลู่ซืออี๋กำลังอธิษฐาน ลู่ชุนเยี่ยนที่อยู่ใ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 665
“ใช่แล้ว!” หลี่ซานเกาหัวสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความกลัดกลุ้มใจ “เช่นนั้นพวกเราควรจะเช่นไร จะให้นั่งรอความเฉยๆคงไม่ได้กระมัง พระนาง”หลี่ซานหันไปถามลู่ชุนเยี่ยน “เมื่อครู่ท่านกล่าวว่ามีหนึ่งวิธี”“ใช่แล้ว” เฉินฝานก็พยักหน้าเช่นกัน “พระนาง บอกวิธีของเจ้ามาเถอะ”ลู่ชุนเยี่ยนก็ไม่อ้อมค้อม พูดอย่างตรงไปตรงมา “พวกเขาต้องการแข่งสงครามราคากับพวกเรา!”“หืม?” เฉินฝานเด้งตัวขึ้นมาทัน จ้องเขม็งไปที่ลู่ชุนเยี่ยน“ใต้เท้า เป็นอะไรไป?” ลู่ชุนเยี่ยนถูกเฉินฝานจับจ้องจนทำตัวไม่ถูก “หม่อมฉันพูดอันใดผิดไปหรือเพคะ?”เฉินฝานโบกมือ “ไม่มีอะไร เจ้าพูดต่อเถอะ”เมื่อครู่เขาถูกคำว่าสงครามราคาของลู่ชุนเยี่ยนทำให้ตกใจเล็กน้อยได้ยินคำว่าสงครามราคาจากปากคนยุคโบราณคนหนึ่ง ช่างน่าอัศจรรย์เสียจริง ความสามารถทางการค้าของลู่ชุนเยี่ยน สูงกว่าที่เขาคิดไว้อย่างมากสายตาอ่อนโยนของลู่ชุนเยี่ยนเหลือบมองเฉินฝานเล็กน้อย พวกเขาลดราคา พวกเราก็สามารถลดราคาได้!”“ลู่เฟย ท่านอย่าลืมสิว่าตอนนี้พวกเราแม้กระทั่งผ้าก็ยังไม่มี จะลดราคาได้เยี่ยงไร!” หลี่ซานกล่าวเตือนลู่ชุนเยี่ยน“ผ้าพวกเราซื้อไม่ได้ในต้าชิ่ง สามารถไปซื้อที่แคว้นฉู่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 666
วันรุ่งขึ้นหลังจากเข้าท้องพระโรงเสร็จ เสิ่นหยวนเลี่ยงกลับมาถอดชุดขุนนางเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาออกจากบ้านไปเขาต้องการไปตรวจสอบลาดเลาร้านสิ่งทอ ป้องกันไม่ให้ร้านสิ่งทอแบบขายผ้าให้เฉินฝาน“ฮ่าๆๆๆ!”เสิ่นหยวนเลี่ยงเพิ่งออกมาจากชายคา ก็พบกับเสิ่นหยวนฮวาที่หัวเราะเสียงดังมาจากด้านนอก“ท่านพี่ ไปหาสาวงามมาอีกแล้วหรือ?” ข้าว่าพี่สำรวมหน่อยดีกว่า ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูท่านพ่อ พี่ก็จะงานเข้าอีกเสิ่นหยวนเลี่ยงกล่าวเตือนเสิ่นหยวนฮวาเสิ่นหยวนฮวามักมากในกามคุณ ชอบสะสมสาวงามไว้หลายแบบ คุณชายตระกูลมหาเศรษฐีในเมืองหลวงล้วนเป็นเช่นนี้กันหมด เสิ่นหยวนฮวาเองก็ไม่ยกเว้น ทว่าวิธีการที่เขาสะสมสาวงามโหดเหี้ยมอย่างมากคนอื่นมองแล้ว ยังให้เงิน เสิ่นหยวนฮวาฉุดมาเสียอย่างนั้น ทำให้เกิดความวุ่นวายไม่น้อย หากเลขาธิการกรมยุติธรรมไม่ช่วยเขาอำพรางไว้ ก็คงจะวุ่นวายไปทั่วเมืองแล้วเสิ่นหยวนฮวาโบกมือ “สาวงามอะไรกัน สาวงามจะน่าขันสู้เรื่องนี้ได้อย่างไร พูดไปก็เป็นเรื่องของเจ้านั้นหละน้องรอง!”“เรื่องของข้า?” เสิ่นหยวนเลี่ยงชี้ตนเองด้วยความสงสัย เขาจะมีเรื่องอันใดที่ทำให้เสิ่นหยวนฮวาดีใจจนเป็นเช่นนี้“ใช่! น้องรอง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 667
“ปึก!”เสิ่นหมิงหยวนยกถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมาขว้างใส่หน้าของเสิ่นหยวนฮวาอย่างรุนแรง “ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเจ้าเป็นใบ้หรอกนะ!”“ท่านพ่อ...”เสิ่นหยวนฮวาสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความน้อยใจ ยังคิดที่จะถามเสิ่นหมิงหยวนว่าตนเองพูดอันใดผิดไป เสิ่นหมิงหยวนก็กำลังยกกาน้ำชาขึ้นมาอีกน้ำชาในการ้อนอย่างมาก เสิ่นหยวนฮวาตกใจจนหนีออกไปจากลานบ้านทันที“ท่านพ่อมีอคติ หรือว่าที่ข้าพูดไม่ถูกกันแน่?” เมื่อกลับถึงห้อง เสิ่นหยวนฮวากล่าวด้วยสีหน้าบูดบึ้ง“สามี” ภรรยาของเขากล่าวด้วยความระมัดระวัง “ในตอนที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจนท่านไม่ควรพูดมากเช่นนั้น ร้านสิ่งทอตระกูลฉิน หนึ่งเดือนทำเสื้อผ้าไม่ได้มากมายเช่นนั้นก็จริง ทว่าหากเป็นสามเดือนล่ะ?”เสิ่นหยวนฮวาตาเบิกโพลงมองไปที่นางเสิ่น “ช่างคิดอย่างตื้นเขินเสียจริง สามเดือนงั้นรึ? หนึ่งเดือนการประลองระหว่างน้องรองกับเฉินฝานก็จบลงแล้ว”“สามี เรื่องไม่ได้เป็นแบบนั้น ชาวบ้านที่ต่อแถวจ่ายเงิน จ่ายล่วงหน้าไปสามเดือนแล้ว หรือก็คือ ถึงแม้เสื้อผ้าพวกเขาจะขายในราคาเก้าหลี่เก้า ทว่าขายได้จำนวนมาก”“ข้าน้อยได้ยินมาว่า ไม่เพียงแค่เมืองหลวงเท่านั้น ทั้งอาณาประเทศหรือแม้กระทั่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 668
ในที่สุดเปลวไฟบนร่างของหลิวเกาจัวก็ถูกดับลง ทว่าโดนเผาอย่างสาหัส หากไม่พักสามถึงห้าเดือนก็ไม่มีทางเข้าท้องพระโรงได้“เลี่ยงเอ๋อร์ เจ้าคิดวิธีอันใดออก”เสิ่นหมิงหยวนไม่ได้ใส่ใจหลิวเกาจัวที่เผาจนบาดเจ็บแม้แต่น้อย เขากล่าวถามอย่างอดใจรอไม่ไหวเสิ่นหยวนเลี่ยงชี้ไปที่ตะเกียงไฟเสิ่นหมิงหยวนมึนงงทันที “ตะเกียงไฟ?”“โอ้!” เสิ่นหยวนฮวาวิ่งออกมาจากมุม กล่าวราวกับได้ความดีความชอบ “น้องรอง เจ้าคิดจะเผาร้านสิ่งทอตระกูลฉินให้วอดวาย เช่นนั้นเจ้าวางใจ...”เสิ่นหยวนฮวาตบหน้าอกตนเองเบาๆ กล่าวด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม “ส่งต่อให้พี่เถอะ รับรองว่าจะเผาไม่ให้เหลือเสื้อผ้าแม้ตัวเดียว”เพื่อที่จะปล้นสาวงาม เขาทำเรื่องเช่นนี้เป็นนิจเสิ่นหยวนเลี่ยงส่ายหน้า “ท่านพี่ วิธีที่พี่พูดนี้ จะมีผลเสียต่อพวกเรา และเฉินฝานต้องใช้เหตุผลนี้ ให้ฝ่าบาทออกคำสั่งตรวจสอบก่อน จึงประลอง หากฉุกละหุกตรวจสอบอันใดเจอขึ้นมา ก็ทำให้พวกเราเจอผลเสียมากมาย”“เจ้าคนสมองกลวง ยังไม่ถอยกลับไปอีก!” เสิ่นหยวนฮวากำลังจะพูด ทว่าถูกเสิ่นหมิงหยวนใช้นำเสียงดุดันห้ามปรามไว้ไม่ได้สนใจความรู้สึกเสิ่นหยวนฮวาแม้แต่น้อย เสิ่นหมิงหยวนถามเสิ่นห
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
