LOGINShare
บทที่ 627
Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 628
“เดิมทีก็…”“พรวด!”เสียงหลุดหัวเราะดังขึ้นจากข้าง ๆ ในเวลาที่ไม่เหมาะสมเฉินฝานและฉินเย่ว์เหมยหันมองต้นทางของเสียงพร้อมกันหงอินกล่าวอย่างเขินอาย “หม่อมฉันไม่ได้หัวเราะ ไม่ได้หัวเราะ มีบางอย่างเข้าไปในจมูก หม่อมฉันเลยจามออกมา จามออกมา พวกท่านพูดต่อได้เลย ต่อได้เลย…”“ไม่พูดต่อแล้ว ไม่พูดต่อแล้ว” เฉินฝานยิ้มและส่ายหัว “ดึกมาก แล้ว ฝ่าบาท รีบเข้าบรรทมเถอะ เมื่อคืนไม่ได้กลับมาทั้งคืน พวกเย่ว์เจียวคงเป็นห่วงกระหม่อมแย่ กระหม่อมขอกลับจวนก่อน”“เฮ้อ ไล่จนเขากลับไปแล้ว ตอนนี้ทำใจไม่ลงแล้วสินะ?”หงอิงกล่าวขณะมองฉินเย่ว์เหมยที่มองแผ่นหลังของเฉินฝานอย่างไม่ละสายตา“ถ้าพูดมากอีก ข้าจะส่งเจ้าไปแต่งงานกับเขา!”“…” ตีให้ตาย หงอิงก็คิดไม่ถึงว่าฉินเย่ว์เหมยจะตอบโต้นางกลับเช่นนี้ “ไม่ ๆ ๆ หม่อมฉันอยู่ข้างฝ่าบาทยังดีกว่า”ค่ำคืนนี้ หงอิงที่น้อยครั้งจะนอนฝันก็ฝันถึงเรื่องหนึ่งที่สำคัญความฝันนั้น…หลังจากตื่นขึ้นมา หงอิงเขินอายอยู่ครึ่งค่อนวัน เนื้อตัวร้อนรุ่ม ออกไปฝึกกระบี่ที่ลานข้างนอกอยู่นานก็ไม่ได้ทำให้สงบลงในสมองอัดแน่นไปด้วยภาพในความฝันในความฝันนางถูกฉินเย่ว์เหมยพระราชทานงานแต่งก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 629
“กลับมา เป็นคนมือไม่พายยังเอาเท้าราน้ำจริง ๆ !” เสิ่นหมิงหยวนกล่าวตำหนิ“ท่านพ่อ ท่านเอายาพิษให้ข้า ไม่ได้ให้วางยาเฉินฝานหรอกหรือ?” เสิ่นหยวนฮวาแสดงสีหน้าไร้เดียงสา“ท่านพี่ เคยวางยาพิษแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าใช้อีกก็ไม่เกิดผลแล้ว หากเจ้าเฉินฝานโง่ขนาดนั้น ศีรษะของเขาคงถูกท่านพ่อบิดจนหักนานแล้ว” เสิ่นหยวนเลี่ยงอธิบาย“ถ้าเช่นนั้น เจ้าลองพูดมาว่าท่านพ่อให้ยานี่กับข้า ไม่ได้ให้วางยา แล้วให้ส่งเป็นของขวัญให้คนอื่นรึ?” เสิ่นหยวนฮวากล่าวอย่างไม่พอใจเสิ่นหยวนเลี่ยงพูดขึ้นมา สีหน้าที่ดำหมองของเสิ่นหยวนเลี่ยงก็จางลงทันที เสิ่นหยวนฮวามองแล้วรู้สึกไม่พอใจมาก ทั้ง ๆ ที่เขาต่างหากที่เป็นพี่ชาย แต่เสิ่นหยวนเลี่ยงมักทำตัวเป็นที่สนใจมากกว่าเขา“ท่านพี่ พอพี่พูดแบบนี้ก็อาจเป็นเช่นนั้นจริง ท่านพ่อให้พี่ส่งเป็นของขวัญให้คนอื่นจริง ๆ”“อืม ให้คนอื่น” เสิ่นหมิงหยวนพยักหน้า“เจ้ามันโง่เง่า!” เสิ่นหมิงหยวนกระทืบเตะเสิ่นหยวนฮวา “ยังชักช้าอยู่ไย? ยังไม่รีบออกไปส่งอีก!”-เฉินฝานเพิ่งลุกจากที่นอน ยังไม่ทันเปลี่ยนเสื้อผ้า หน้าก็ยังไม่ได้ชำระล้าง“ปัง”ประตูห้องนอนถูกใครบางคนเปิดจากข้างนอกอย่างแรงข้างนอก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 630
“ฝ่าบาท!” เมื่อเข้ามาถึงพระราชวังและพบกับฉินเย่ว์เหมย เฉินฝานฟ้องเรื่องหงอิงกับนางทันที “ผู้นำหงอิง โลภในตัวกระหม่อม ลวนลามกระหม่อมบนรถม้า”“ใคร ใครลวนลามเจ้า หยุดพูดเอาดีเข้าใส่ตัวซะที” หนึ่งประโยคของเฉินฝาน ทำให้หิงอิงตกอยู่ในภาวะสงคราม“ยังโต้เถียงอีก เมื่อครู่นี้ถ้าไม่ใช่เพราะข้าเรียกเจ้า มือของเจ้าคงจับไปแล้ว”“ข้าจะจับเจ้าที่ไหนกัน ข้า ตอนนั้น…” หงอิงหน้าแดงจนแทบซึมออกมาเป็นเลือด “ตอนนั้นเพียงแค่รู้สึกว่าในรถม้าอากาศไม่ถ่ายเท เลยอยากเปิดผ้าม่านออกเท่านั้น”“อย่ามาไม้นี้! เจ้าอยากจับตัวข้า!” เฉินฝานไม่อยากปล่อยหงอิงไปง่าย ๆ เช่นนี้ตั้งแต่เช้า เสื้อผ้าไม่ทันเปลี่ยน หน้าก็ไม่ทันได้ชำระล้าง เขาก็ถูกนางแบกขึ้นรถม้าทันที แล้วเขาไม่อยากได้หน้าบ้างหรือ?“ตั้งแต่ขึ้นบรถม้า ตาของเจ้าก็จับจ้องที่หน้าอกของข้าไม่ขยับไปไหน! ถ้าเจ้าอยากแต่งงานกับข้าก็พูดตรง ๆ สิ! ข้าบอกให้ฝ่าบาทพระราชทานงานแต่งให้กับพวกเราได้ เจ้าเองก็ไม่ต้องใช้วิธีแบบนั้นด้วย”“หงอิง นี่เป็นความผิดของเจ้านะ เมื่อวานข้าพูดว่าจะพระราชทานงานเจ้าให้กับเฉินฝาน เจ้าตอบว่าไม่ยินยอม”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่…”“เอาล่ะ!” ฉินเย่ว์เ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 631
ความรู้สึกไม่สู้ดีพลั่งพรูขึ้นในใจของเฉินฝานการวางยาพิษถูกคนจับกุมได้ง่าย เช่นนั้นก็ไปตายเอาดาบหน้าแล้ว รับมือยากกว่าคนที่อยากตายกว่าคนที่อยากอยู่เสียอีก“หัวหน้ากองเฝิง!”“เป็นนางอีกแล้ว!” ฉินเย่ว์เหมยสีหน้าแค้นเคือง “ข้าลืมนางไปได้อย่างไร!”ผ่านการทำความเข้าใจหนึ่งรอบ เฉินฝานเข้าใจแล้วว่าหัวหน้ากองเฝิงนี้เป็นคนแบบใดในตอนแรกนางวางยาพิษซูซิวฉีจนตาย ไปขอหลบภัยกับหมัวมัวของเสิ่นหมิงหยวนหลังจากซูซิวฉีสิ้นชีวี เสิ่นหมิงหยวนให้หลี่เต๋อฉวนจัดสรรให้นางรับตำแหน่งหัวหน้าจัดหาวัสดุฝ่ายเครื่องแต่งกายพระราชวัง ถึงแม้ตำแหน่งนั้นจะไม่สูง ทว่าสินบนมหาศาลพ่อค้าทุกคนล้วนต้องจ่ายค่าจัดหาวัสดุให้ หากไม่จ่ายหรือจ่ายน้อยไป ก็ปฏิเสธการรจัดหาวัสดุให้โดยให้เหตุผลว่าคุณภาพไม่ดีตำแหน่งนั้นไม่สูง และวัสดุการทำเสื้อขนสัตว์ครั้งนี้ ไม่จำเป็นต้องผ่านคลังวัสดุแม้แต่น้อย ผนวกกับช่วงนี้มีเรื่องมากมาย ฉินเย่ว์เหมยไม่ได้จำคนผู้นี้ได้ทันทีตอนที่เฉินฝานและคนอื่นๆรีบรุดหน้าไปฝ่ายเครื่องแต่งกาย คนงานหญิงทั้งหมดอ่อนแรงนอนเรียบไปกับพื้นยังไม่ตาย ทว่าอย่าว่าถักทอเสื้อผ้าเลย แม้แต่แรงที่จะพูดก็ไม่มีแม้แต่น้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 632
“หมอ...หลวงสวี...มาแล้ว...ก็ไร้ประโยชน์...”ตราบจนสิ้นลมหายใจ หัวหน้ากองเฝิงผู้นั้นก็ยังคงจ้องเขม็งไปที่เฉินฝานในฐานะที่เป็นคนยุคปัจจุบันคนหนึ่ง ถึงแม้เฉินฝานจะไม่เชื่อเรื่องผีสาง ทว่าถูกคนตายจับจ้องเช่นนี้ ก็รู้สึกตื่นตระหนกเช่นกัน“นางเสียสติไปแล้วหรือ ไยเอาแต่พูดว่าข้าเป็นคนทำให้ลูกชายของนางตาย”“อาจเป็นเพราะ...” ฉินเย่ว์เหมยครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง “เป็นเพราะเฝิงชิงกระมัง”เฝิงชิง บุตรชายของหัวหน้ากองเฝิง เป็นบุตรที่หัวหน้ากองเฝิงและคนรับชายจวนซูให้กำเนิดมาหรือก็คือให้กำเนิดบุตรชายในจวนซูซูซิวฉีไม่มีบุตรชาย เลี้ยงดูเฝิงชิงดั่งบุตรชายเสมอมา เฝิงชิงก็เพียรพยายาม ความสามารถลำนำหมากรุกโดดเด่นกว่าคนธรรมดา อายุสิบห้าปีก็สามารถเป็นซิ่วไฉได้แล้วทว่าในตอนที่อายุสิบหกปีก็เสเพลติดสุรากะทันหัน หลังจากการสั่งสอนของซูซิวฉี ถึงแม้เขาจะปรับปรุงตัวแล้ว ทว่าตั้งแต่นั้นมาการเรียนของเขาก็ไร้ซึ่งความคืบหน้านับตั้งแต่ที่ซูซิวฉีกลับมาจากอำเภอผิงอัน เอาลำนำของเฉินฝานให้เขาอ่านจนจำขึ้นใจ ที่จริงแล้วซูซิวฉีอยากจะใช้สิ่งนี้กระตุ้นเฝิงชิง หารู้ไม่ว่าหลังจากที่เฝิงชิงอ่านจบแล้ว ก็เริ่มสติแตก พร่ำบอ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 633
“เช่นนั้นพวกเราไม่สามารถนิ่งเฉยรอความตายได้นะ!” เหออวี่ถงรุมร้อนใจดั่งไฟสุมอกเมื่อวานตอนที่เฉินฝานออกวังไป ฉินเย่ว์เหมยก็เรียกพ่อและพี่ชายของนางมาหาฉินเย่ว์เหมยให้คำสั่งลับกับพ่อลูกตระกูลเหอ หากอาภรณ์สองแสนตัวนี้ไม่สามารถส่งออกไปตามกำหนดได้ ต่อให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องเสี่ยงชีวิต จักต้องพาครอบครัวเฉินฝานออกจากเมืองหลวงไปอย่างลับๆเหออวี่ถงน้ำตานองหน้า มองจ้องไปทางเฉินฝาน แม้จะเป็นเวลาไม่นาน ทว่าหลงเหลือความรู้สึกอย่างลึกซึ้งถ้าเฉินฝานต้องห่างจากเมืองหลวงไปแดนไกล ในใจของนางจะต้องไม่ยินยอมอย่างแน่นอนจำนวนครั้งที่ถูกชายผู้นี้โปรดปรานไม่ได้มากมายอันใด เพียงแค่สามคราทว่าเพียงสามครานี้ ก็ทำให้ความรักที่นางมีต่อเฉินฝานซึมลึกลงไปถึงกระดูกนางไม่ได้ชอบทำเรื่องอย่างว่าบนเตียง ดังนั้นนางจึงทิ้งร่องรอยพลอดรักกับเฉินฝานในทุกกระเบียดนิ้วในพระตำหนักของนางที่นั่งกุ้ยเฟย ที่พื้น โต๊ะประทิน ริมหน้าต่าง...ร่างเงาของนางและเฉินฝานอยู่ทุกหนทุกแห่งยากที่จะจินตนาการ หลังจากนี้หากนางไม่ได้พบเฉินฝานอีก นางจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้หรือไม่“เฉินฝาน เจ้ายังมีวิธีอื่นหรือไม่?” ฉินเย่ว์เหมยมองเฉินฝานด้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 634
“ใช่!” ตวนซินอ๋องยืนเซไปเซมา ชี้นิ้วก่นด่าฉินเย่ว์เหมยต่อ “ถึงแม้ว่าของข้าจะเป็นเสื้อคลุมมังกรม่วง ทว่าวัสดุที่ใช้ก็ควรจะมาจากอุทยานหม่อนหลวง!”“ถึงแม้ข้าจะเคยมีปัญหากับท่านพี่มาก่อน ทว่าตอนที่ท่านพี่ยังมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยขาดส่งวัสดุดิบเสื้อคลุมม่วง แต่คนสารเลวอย่างเจ้ากลับ...”“หงอิง ฉินเย่ว์เหมยตะโกนลั่น “ตวนอ๋องบุกรุกวังหลวงในยามวิกาล ลงโทษให้เฝ้าสุสานหลวงหนึ่งปี!”“เฝ้าสุสานหลวงดีเลย ข้าจะไปที่นั่น ฟ้องเรื่อง...ของเจ้ากับท่านพี่จักรพรรดิทุกวัน ปึก!”ตวนซินอ๋องยังพูดไม่จบ ก็เมาล้มพับหมดสติไปกับพื้นทหารรักษาพระองค์สองสามคนพาตวนอ๋องไปเฝ้าสุสาน ฉินเย่ว์เหมยจึงรับสั่งทันที “หงอิง เจ้านำคำสั่งปากเปล่าของข้ากระจายออกไปนอกวัง ต้องรับคนงานหญิงหกร้อยคนเข้ามาในวังก่อนยามหวู่วันพรุ่งนี้ให้ได้”“ฝ่าบาท...”เฉินฝานกำลังจะคัดค้าน ฉินเย่ว์เหมยกล่าวขัดเขาเสียงดังลั่น “ผู้บัญชาการเฉินในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบหลัก กลับเปิดโอกาสให้คนชั่วมีโอกาสวางยาพิษ ลดตำแหน่งผู้บัญชาการของเจ้าหนึ่งขั้น เรื่องต่อจากนี้จะลงโทษในภายหลัง”เฉินฝานที่ถูกลดตำแหน่ง ยังไม่ได้ออกจากประตูวัง ก็ถูกสาวใช้เ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 635
“ในสวนหม่อนหลวงมีลู่ผิน” ฉินเย่ว์เหมยกล่าวเสียงเบา“ลู่ผิน?” เฉินฝานตกใจอย่างมาก “นางสนมของเจ้าควรจะอยู่วังหลังมิใช่หรือ?”“ลู่ผินไม่เหมือนกับนางสนมทั่วไป นางเป็น...” ใบหน้าเรียบนิ่งของฉินเย่ว์เหมยมีความอึดอัดใจและเศร้าโศกเล็กน้อย “เสิ่นหมิงหยวนใช้นางทำให้ข้าอับอาย”“ทำให้เจ้าอับอาย? ลู่ผินผู้นั้นอัปลักษณ์มากงั้นหรือ?”“ไม่ใช่ ลู่ผินไม่ได้อัปลักษณ์ เพียงแค่นางเคยแต่งงานและมีบุตรสาวหนึ่งคน”“หญิงที่แต่งงานแล้ว? และมีลูกอีกด้วย! เฉินฝานสาปแช่งอยู่ในใจ เรื่องที่เสิ่นหมิงหยวนทำกับฉินเย่ว์เหมยหนักข้อขึ้นเรื่อยๆในระบอบประเทศที่ชายน้อยหญิงเยอะ ต่อให้เป็นชายที่ยากจนที่สุดในหมู่บ้านซานเหอ ก็ไม่จะแต่งงานกับหญิงที่แต่งงานแล้ว นับประสาอะไรกับผู้ที่เป็นถึงจักรพรรดิปกครองอาณาจักรกันให้ฉินเย่ว์เหมยอภิเษกสมรสกับหญิงที่แต่งงานแล้ว และยังมีเป็นหญิงแต่งงานแล้วที่มีลูกติด ระดับความน่าอับอายไม่แตกอะไรกับการที่บอกผู้ชายให้กำเนิดไม่ได้โชคดีที่ฉินเย่ว์เหมยไม่ใช่ผู้ชาย ไม่เช่นนั้นจะทนเรื่องเช่นนี้ไว้ได้อย่างไรกัน“ถึงแม้ข้าจะรู้สึกฝืนใจเล็กน้อย ทว่าเช่นนี้ก็สามารถรักษารากฐานตระกูลมารดาลู่ผินไว้ได้
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
