บทที่3มิติวิเศษ

" พี่ซีเจียงวางมีดพร้าลงก่อนเจ้าค่ะข้ามีเข็ม "

ซีหลินรีบวิ่งเข้าไปเอากระปุกใส่เข็มและด้ายออกมายื่นให้พี่ชายอย่างเร่งรีบ นางกลัวจริงๆ กลัวว่าพี่ซีเจียงจะใช้มีดพร้าบาดนิ้วตัวเอง กลัวว่าแทนที่จะได้เลือดเพียงหยดเดียวกลายเป็นเลือดที่ไหลไม่หยุดพร้อมนิ้วขาดไปหนึ่งนิ้วด้วยนี่สิ มีดพร้าเล่มนี้คมน้อยเสียที่ไหน

" อา ขอบใจเจ้ามาก "

ซีเจียงวางมีดพร้าลงก่อนจะรับเข็มอันเล็กมาถือไว้ มองสบตาน้องๆ ที่รอลุ้นไปด้วยกันก่อนจะทำการจิ้มเข็มลงบนนิ้วแล้วหยดเลือดลงไปบนกำไลหนึ่งหยดเท่านั้น

" เห้ย! "

เพียงเลือดหยดลงไป อยู่ๆ ร่างของซีเจียงก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาน้องๆ ทั้งสองคนทันที

" พี่ซีเจียง!/พี่ซีเจียงเจ้าค่ะ! "

ซีเจียงเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เขาได้ยินเสียงน้องทั้งสองคนชัดเจนเพียงแต่ตอนนี้ร่างของเขามาโผล่งอยู่อีกสถานที่หนึ่งเสียแล้ว

" โห้ "

ตรงหน้าเขาฝั่งซ้ายคือแปลงผักหลากหลายชนิดสุดลูกหูลูกตารวมถึงเหล่าสมุนไพรมากมายทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก ส่วนฝั่งขวาคือสวนผลไม้ มีตั้งแต่ผลไม้ชนิดไม้เลื้อยไปจนถึงไม้ยืนต้นสุดลูกหูลูกตาไม่ต่างกันแถมแต่ละต้นยังมีผลที่สุกเต็มต้นไปหมดเลย ส่วนตรงกลางมีบ้านปูนชั้นเดียวทรงโมเดิร์นปลูกอยู่หลังไม่ใหญ่มากนัก และหลังบ้านมองเห็นสระน้ำสีเขียวมรกตอีกต่างหาก ทุกอย่างคล้ายภาพวาดแต่พอเขาตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านทุกอย่างที่เห็นมันคือเรื่องจริงไม่ใช่ความฝันแน่นอน

ในบ้านมีห้องนอนทั้งหมดสามห้องมีห้องน้ำในตัว มีเครื่องนอนครบชุด มีห้องนั่งเล่น มีห้องครัว มีอุปกรณ์ทุกอย่างที่ในโลกจีนโบราณแห่งนี้ไม่ควรมี แม้กระทั่งเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านนี้ก็มีครบทุกอย่างอย่างไม่น่าเชื่อ!

ซีเจียงยอมรับว่าตอนนี้ตื่นเต้นมาก มากๆ ถึงมากที่สุด ไม่คิดว่าชีวิตใหม่นี้ที่ได้มาครอบครองหมาดๆ จะได้พบเจอของที่ดูทันสมัยแบบนี้อีกครั้ง ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะเจอกับสิ่งของที่เคยใช้ในชีวิตเก่าก่อนตาย แต่พอหยิบจับของทุกอย่างขึ้นมาดูใกล้ๆ มันคือเรื่องจริง มันเป็นสิ่งของที่จับต้องได้แทบทั้งสิ้น

มหัศจรรย์มาก!

นี่หรือคือของวิเศษที่เขาได้มาครอบครองพร้อมชีวิตใหม่ มันเป็นอะไรที่ล้ำค่ากว่าเงินทองหลายเท่านัก

ขอบคุณครับท่าน ซีเจียงกล่าวขอบคุณชายชราในใจ

การสู้ชีวิตในโลกใบใหม่ของเขาก็ดูไม่ลำบากเท่าไหร่แล้วละ อย่างน้อยๆ พวกเขาสามคนพี่น้องก็จะไม่อดตาย และมีที่หลับที่นอนแสนสบายกว่ากระต๊อบไม้ไผ่หลังนั้น อย่าลืมสิในโลกจีนโบราณแห่งนี้มีหลายฤดู โดยเฉพาะฤดูหนาวที่มีหิมะตกด้วยแล้วคิดดูสิว่าบ้านไม้ไผ่หลังเท่านั้นจะช่วยคลายความหนาวได้สักแค่ไหนกัน ไม่แคล้วพวกเขาอาจจะหนาวตายก็เป็นได้

" พี่ซีเจียงเจ้าคะ "

" พี่อยู่ไหนขอรับ "

ซีเจียงดีใจจนมือไม้สั่น รีบออกจากบ้านและเพียงแค่คิดว่าต้องกลับไปหาน้องๆ เขาก็กลับมาปรากฏตัวตรงที่เดิมทันที

" พี่กลับมาแล้ว/พี่หายไปไหนมา "

ซีเจียงยังตื่นเต้นไม่หายเขาจึงยังไม่ตอบน้องๆ ในทันทีทันใดมีเพียงรอยยิ้มกว้างอย่างดีใจส่งให้เด็กๆ แทน

" พี่ซีเจียง..."

" พวกเจ้าจับตัวข้าเร็ว ข้าจะพาพวกเจ้าไปดูด้วยตาตัวเอง "

ไหนๆ ตอนนี้เด็กๆ ทั้งสองคนคือน้องชายและน้องสาวแท้ๆ ของเขาแล้ว จะทุกข์จะสุขเขาก็จะร่วมแบ่งปันกันทุกอย่าง

ซีหลงและซีหลินรีบคว้าแขนพี่ชายคนละข้างเมื่อซีเจียงลูบมือลงบนกำไลเพียงครั้งเดียวเท่านั้นทั้งสามคนก็หายวับเข้าไปยืนอยู่หน้าบ้านทรงโมเดิร์นพร้อมกันทันที

" โห้/ว้าว "

เสียงอุทานของเด็กสองคนทำให้ใบหน้าของคนที่เพิ่งจะเป็นพี่ชายคนโตหมาดๆ มีรอยยิ้มออกมาได้ไม่ยาก

" สวยจังเลยเจ้าค่ะ อย่างกับเป็นโลกอีกใบเลย "

" หรือว่า ที่นี่เป็นมิติวิเศษขอรับพี่ซีเจียง "

ซีหลงกล่าวออกมาด้วยแววตาเป็นประกาย

" มิติวิเศษหรือ "

" ขอรับ พี่ซีจางกล่าวถึงของวิเศษหลายอย่างหนึ่งในนั้นข้าได้ยินว่ามันมีมิติวิเศษด้วยข้าจำได้ "

" เช่นนั้นเรื่องนี้ต้องเป็นความลับนะ รู้เพียงเราสามคนพี่น้องตกลงหรือไม่ "

" ตกลงเจ้าค่ะ/ข้าตกลงขอรับ "

เด็กทั้งสองรับปากอย่างหนักแน่น หากมันเป็นของวิเศษเราก็ไม่ควรเปิดเผยให้ใครรู้เพราะอาจจะมีคนคิดร้ายช่วงชิงมันไป และสิ่งที่จะได้ของวิเศษไปครอบครองมันมีวิธีเดียวเท่านั้นคือเจ้าของเดิมต้องตาย และซีเจียงจะไม่ยอมตายไปเป็นดวงวิญญาณเร่ร่อนอีกแล้ว

ซีเจียงพาน้องทั้งสองคนเข้าไปในบ้าน ปล่อยให้เด็กๆ สำรวจทุกอย่างได้ตามสบายส่วนตัวเขาเดินแยกไปในครัว สิ่งแรกที่ทำคือเปิดดูของในตู้เย็น

" โห้ "

อดอุทานออกมาไม่ได้จริงๆ เพราะในตู้เย็นขนาดใหญ่มีของสดมากมายแถมแพ็คไว้เป็นอย่างดีทีเดียว

มือเรียวผอมหยิบกุ้งออกมาหนึ่งแพ็คหยิบปลาหมึกออกมาหนึ่งแพ็คเห็นสัตว์ทะเลแล้วนึกอย่างทานต้มยำทะเลขึ้นมาทันที

นัยน์ตากลมโตกวาดตามองอุปกรณ์ในครัวแห่งนี้ มันมีครบทุกอย่างแม้กระทั่งเตาแก๊ส

ซีเจียงยิ้มกว้างเลือดความเป็นพ่อครัวมันพลุกพล่านขึ้นมาอย่างอดใจไม่ไหว มื้อเย็นวันนี้เขาจะทำต้มยำทะเลให้น้องฝาแฝดทาน

" พี่ซีเจียงเจ้าคะข้าใส่ได้หรือไม่ "

ในขณะที่ซีเจียงกำลังหุงข้าวด้วยหม้อไฟฟ้าเสียงสดใสของน้องสาวก็ดังขึ้นมาตรงประตูครัวเขาหันไปมองจึงเห็นว่าในมือน้องสาวคือชุดสำเร็จของสตรียุคจีนโบราณแถมเป็นขนาดไซส์ของซีหลินอีกด้วย

" ใส่ได้สิ แต่เจ้าต้องอาบน้ำเสียก่อนนะหลินเอ๋อร์ "

" ขอบคุณเจ้าค่ะ ข้าจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย "

ซีหลินยิ้มกว้างอย่างดีใจ ตั้งแต่เสียท่านพ่อท่านแม่ไปพวกเขาไม่เคยมีชุดใหม่ใส่อีกเลย

" พี่ซีเจียงในสวนสมุนไพรข้าเจอโสมด้วยขอรับ "

ถัดจากซีหลินได้ไม่นาน อยู่ๆ เสียงตื่นเต้นของซีหลงก็ดังขึ้นมาอีกคน

" โสมหรือ "

ซีเจียงเลิกคิ้วถาม เขายังไม่ได้เดินสำรวจรอบบ้าน ยังไม่รู้ว่าสวนผักสวนสมุนไพรหรือสวนผลไม้มีอะไรบ้าง

" ใช่ขอรับ ดูจากขนาดคงมีอายุหลายปีทีเดียว มีครั้งหนึ่งที่ท่านลุงเข้าป่าไปแล้วได้โสมกลับมาตอนนั้นข้ามีโอกาสเข้าเมืองไปช่วยยกของ ท่านลุงขายโสมให้ร้านโอสถได้เงินหลายตำลึงเงินทีเดียวขอรับ "

" ได้เงินเยอะหรือ "

" ใช่ขอรับ ได้เงินหลายตำลึง "

ซีเจียงคิดตามคำน้องชาย ตอนนี้พวกเขาไม่มีเงินติดกายสักอีแปะ แม้ตอนนี้จะมีของกินไม่อดแล้ว แต่ไม่ว่ายุคไหนสมัยไหนเงินก็คือปัจจัยสำคัญเสมอในการดำรงชีพ

ซีเจียงครุ่นคิด หรือบางทีเขาต้องนำสมุนไพรจากในมิติแห่งนี้ไปขายเพื่อแลกเป็นตัวเงิน แต่จะทำอย่างไรดีเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยว่าเขาเอาสมุนไพรมาจากไหน หรือบางทีเขาอาจจะต้องจัดฉากแกล้งเข้าป่าบ้างแล้วกระมัง

" การจะนำสมุนไพรล้ำค่าไปขายเราต้องทำให้แนบเนียนนะอาหลงให้คนอื่นรู้เรื่องมิติไม่ได้เด็ดขาด "

ซีหลงพยักหน้าเข้าใจ หากพวกเขาถูกจับได้ว่ามีมิติวิเศษไว้ครอบครองต้องอันตรายแน่ๆ

" ข้ารู้ทางเข้าป่าที่ชาวบ้านเข้าไปหาสมุนไพรนะขอรับ "

" เจ้าเก่งมากอาหลง พรุ่งนี้เราจะเข้าป่ากัน "

ซีหลงยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้ารัวๆ แค่ทำทีเป็นเข้าป่าแล้วนำสมุนไพรที่มีอยู่ไปขายเพียงเท่านี้หากชาวบ้านรู้ทีหลังก็จะไม่มีใครสงสัยแล้วล่ะ

ซีเจียงส่งยิ้มให้น้องชาย เขาแทบไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับหมู่บ้านแห่งนี้เลย เพราะซีเจียงคนก่อนเมื่อพาน้องๆ มาถึงบ้านท่านปู่ท่านย่าก็ตรอมใจไม่มีจิตใจทำสิ่งใดเลย สามเดือนที่ผ่านมาซีเจียงเอาแต่นอนซมอยู่แต่ในบ้านไม้ไผ่ มีแต่น้องๆ ทั้งสองคนที่พยายามกันทุกทางเพื่อความอยู่รอด เด็กแฝดสองคนมีความอดทนมากกว่าพี่ชายคนโตเสียอีก เป็นเด็กดีมากทีเดียว

" เจ้าไปอาบน้ำเถิด คืนนี้เรานอนกันที่นี่แล้วพรุ่งนี้เราค่อยออกไป "

" ขอรับ "

เมื่อน้องชายเดินออกไปจากครัวซีเจียงจึงจัดการทำต้มยำทะเลต่อ ระหว่างรอต้มยำเดือดร่างผอมบางก็ออกไปเก็บผักฝั่งซ้ายของบ้านเพื่อนำมาทำผัดผักน้ำมันหอยอีกหนึ่งเมนู กวาดสายตามองดูสวนผักแห่งนี้มีมากมายเกินกว่าพวกเขาสามคนจะทานหมดได้ในปีนี้ บางทีนอกจากสมุนไพรแล้วเขาอาจจะนำผักไปขายได้อีกด้วย ผักแต่ละชนิดสมบูรณ์ต้นใหญ่ หากนำไปขายต้องได้ราคาดีเป็นแน่

ซีเจียงวางแผนวิธีการหาเงินไว้ในหัว เขาอยากเก็บเงินให้ได้เยอะๆ เขาอยากมีที่ดินมีบ้านเป็นของตัวเอง การมาขออาศัยครอบครัวท่านปู่ท่านย่าอยู่แบบนี้ ไม่ต่างอะไรกับกาฝากดั่งที่ป้าสะใภ้กล่าวไว้กับน้องฝาแฝดของเขา เพราะตอนนี้บ้านสกุลซีมีท่านลุงเป็นหัวหน้าครอบครัวไปแล้ว พวกเขาที่เป็นเพียงหลานคงจะขออาศัยอยู่ไปตลอดชีวิตไม่ได้หรอก

ในอนาคตน้องชายน้องสาวก็ต้องมีครอบครัว เขาที่เป็นพี่คนโตพ่วงตำแหน่งผู้ปกครองก็ต้องหาเงินไว้เป็นค่าสินสอดและค่าสินเดิมให้น้องทั้งสองคนด้วย ในเมื่อเขามีของดีไว้กับตัวจะกลัวลำบากไปไย เพียงแค่ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไปจะทำอะไรเขาต้องคิดหน้าคิดหลังให้รอบคอบ

พรุ่งนี้เขาจะให้น้องๆ พาเดินสำรวจหมู่บ้านแห่งนี้ อยากรู้ว่าคนในหมู่บ้านประกอบอาชีพอะไรกัน ชีวิตก่อนนั้นเขามีฝีมือทางด้านการทำอาหารจนได้เป็นพ่อครัว หากชีวิตนี้สามารถเปิดร้านขายอาหารได้คงเยี่ยมไปเลย

ซีเจียงคิดถึงอนาคตไว้ในหัวอย่างหมายมั่น เขาเชื่อว่าไม่มีอะไรจะทำไม่ได้หากเราพยายามมากพอ

เก็บผักเสร็จแล้วก็นำไปล้างทำความสะอาดด้วยความรู้สึกเบิกบานใจเป็นที่สุด

การได้กลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้งมันรู้สึกดีจริงๆ