เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๐ ตั้งครรภ์ (๕) จบตอน

อาจดูเป็นการเว้าวอนที่ไร้ประโยชน์ แต่การที่เธอสมยอมเขาถึงเพียงนี้ จะไม่สะกิดใจอสุราหนุ่มผู้นี้บ้างเลยหรือ

“ข้าอาจผิดเองที่ตั้งข้อเสนอนั้นมาตั้งแต่ต้น” สุดท้ายสุวรรณราพณ์ก็เอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป เขาพยายามวางตนด้วยถ้อยคำที่เป็นกลาง หากแต่อีกฝ่ายที่ได้ฟังก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี “แต่เพราะเหตุใดจึงคาดคั้นจักเอาคำตอบเช่นนั้นเล่า”

“... ถ้าข้าบอกว่าข้ารักท่านล่ะ” ดวงตากลมโตนั้นมีน้ำตาใสๆ เอ่อคลอ นางคงตกหลุมรักเขาแล้วจริงๆ ตอนแรกที่ถาม เพียงแค่อยากรู้ แต่จะไม่คิดโกรธหรือเสียใจใดใดเลย นั่นเพราะฐานะของเราก็แค่คู่นอนเพื่อผลประโยชน์ร่วมกันเท่านั้น

แต่ยิ่งนานวัน ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งไหวหวั่นเหลือเกิน

หลงรักเขาไปแล้วโดยไม่รู้ตัว นึกน้อยใจที่เขาเข้าห้องผู้หญิงคนอื่น โดยไม่รู้จักเตรียมใจ

สุวรรณราพณ์หยุดเล่นกลุ่มผมนุ่มของนาง มีสีหน้านิ่งสงบขึ้นมาทันที อาจจักดูเห็นแก่ได้ไปเสียหน่อย แต่ที่พร่ำบอกรัก เฝ้าทนุถนอมยิ่งกว่าหญิงใด เพียงเพราะว่าต้องการเพียงลูกที่มาจากกายตรงหน้า

“ข้ามิอาจรักเจ้าได้ ข้ารักแค่เพียงกายหยาบของเจ้า”

คำตอบที่ได้รับกลับมา ทำให้เด็กสาวได้แต่สะอื้นเงียบๆ กายใหญ่หยัดขึ้นนั่ง ขยับร่างกายมห