LOGINShare
เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๒ กรรณิกาอัปสร (๑)
Last Updated:
2025-02-21 04:33:13
Related chapters
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๒ กรรณิกาอัปสร (๒)
เพราะเมื่อได้รู้ว่าเขาจำเธอที่เป็นคู่ชะตาที่รักมากไม่ได้ เธอก็ไม่อยากรีบเฉลยตนให้เขาได้รู้ และได้รับความรักอย่างไม่เป็นธรรมมาเธอจะทำให้เขาลุ่มหลง และบอกทุกสิ่งทุกอย่างออกมา หลอกเขาว่าเธอเป็นคนอื่น ให้เขาได้รู้ซึ้งว่าความเจ็บปวดที่ถูกหลอกมันเป็นอย่างไรพระสุวรรณราพณ์นั้นผละอ้อมแขนออกจากนางโดยทันที หลังจากที่นางอัปสรสวรรค์คิดที่จะเข้ามาแทนที่เจ้าจันทร์ที่เขารัก“อย่าคิดเผยอตนนักกรรณิกา เจ้าก็เป็นแค่หนึ่งเมียที่ทำให้ข้าได้รู้ว่าข้าได้กระทำกระไรพลาดพลั้งลงไป”“ข้าเพียงเอ่ยตามที่อธิบดีท่านเคยตรัสไว้ อาจจักเป็นท่านเองก็ได้ที่มิได้รู้กระไรเลย”“ข้าจักต้องทำตามบัญชาเจ้าเท่านั้นรึ เจ้าที่เป็นเพียงแค่นางอัปสร” เขาเหยียดหยันเธอ หากแต่ในใจนั้นเริ่มสั่นไหว สมเด็จท่านท้าวปรินิมมิตสวัสตีเทวาธาชต้องการจักให้นางมาบอกกระไรเขากันแน่ ไฉนถึงส่งนางลงมา ไฉนนางถึงทำให้เขารู้สึกผูกพัน“ข้าลงมาตามคำสั่งของท่านสมเด็จ ถ้าท่านมิต้องการความจริง ข้าจักกลับไป” นางว่าอย่างมีเชิง กำชับผ้าแพรบางเบานั้นแนบทรวงที่เปียกชุ่ม พลางทำท่าจะโบยบินไปบนนภาลัย หากแต่พระสุวรรณราพณ์รั้งชายสไบของนางไว้“ประเดี๋ยวก่อน”“ว่ากระไรเจ้าค
Last Updated : 2025-02-21เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๒ กรรณิกาอัปสร (๓) จบภาค 1
“น้องเป็นของพี่มาไม่รู้กี่คราแล้วเจ้าจันทร์” ยักษ์หนุ่มว่า พลางเดินไปต่อหน้าหล่อน คว้าปลายคางมนขึ้นมาสบตาด้วย “หรือว่าเจ้ากับขุนพิทักษ์เทพ จักเป็นผัวเมียกันแล้วหรือไร ถ้ามิใช่ พี่ก็มีสิทธิ์ในตัวเจ้า”“หยาบช้าเหลือเกิน ข้าจักมีหรือมิมี เจ้าก็มิสมควร...”“เจ้ารักมนุษย์หรือ มนุษย์ที่เคยเข่นฆ่าเจ้าตายตกไปตามพี่ในอดีตชาติ เจ้ารักสิ่งมีชีวิตเช่นนั้นลงหรือ”“... เจ้าพูดกระไร”“เจ้าคือคู่ชะตาของพี่ เจ้าเป็นเมียพี่มาทุกภพทุกชาติ กาลก่อนที่เจ้าเป็นอัปสรนามมธุรสวดี เจ้าครองรักกับพี่ที่เป็นอสุรกายรูปชั่ว หากแต่เทพยดารังเกียจเผ่าพันธุ์ของพี่ เทวดานามว่านิมมานเทพพรากเจ้าไปจากอกพี่ แลเจ้าก็ฆ่าตัวตายด้วยหอกของมัน ยามเมื่อไอ้เทวดาตนนั้นต้องการขืนใจเจ้า”“...”“นิมมานเทพเป็นเทพยดาที่เสวยสุขอยู่บนสวรรค์ มันรักเจ้าแต่เจ้าเป็นของพี่ มิรู้ว่ามันพยายามบิดเบือนความคิดเจ้าหรือไม่ เพราะมันเคยชี้ชะตาให้เจ้าตายมาครั้งหนึ่งหลังจากเจ้าลงไปเกิดเป็นสาวชาวบ้าน”“...”“เจ้าเข้าใจพี่หรือไม่ พี่เพียงต้องการคู่ชะตาของพี่กลับคืนมา แม้นน้องจักเป็นของใคร พี่ก็ยอมได้”“...”“พี่ทำทุกอย่างเพื่อเจ้า พี่ยอมอดเนื้อมนุษย์เพื่อรอเ
Last Updated : 2025-02-21เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๓ ให้ข้าเป็นเมียหนึ่งเดียว (๑)
ด้านพระสุวรรณราพณ์นั้นมิรู้ว่าตนเองนั้นทำถูกหรือไม่ ทั้งที่ย้ายเรือนนอนมาอยู่คู่กัน หากแต่เจ้าจันทร์กลับยังคงหมางเมินเขา ทั้งที่ก่อนหน้าที่ทำพิธีดื่มสุราเพื่อยกนางเป็นมเหสี ทั้งที่รู้ว่าอาจจะถูกหลอก แต่ยักษ์หนุ่มก็มิสนพระทัย คำทำนายกำลังทำให้ยักษาหนุ่มที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความรักตาบอดอย่างมิต้องสงสัยค่ำคืนนี้พระแท่นนั้นร้างลาจากความอบอุ่น เจ้าจันทร์หันหลังให้เขาจนสุดปลายฟูก แล้วนอนอย่างรังเกียจรังงอน ฝ่ายยักษ์หนุ่มทานทนความอึดอัดนี้ไม่ไหว จึงได้แต่หยัดกายใหญ่มหึมานั้นลุกขึ้นจนฟูกยวบลงไป แลก้าวออกมา ท่องคาถาเคลื่อนย้ายตนไปยังสระบัวเขาพบว่าปลาบู่เผือกชราตัวนั้นไม่อยู่ในบึงอีกต่อไป ว่าจักมาเป่าปี่ให้มันฟังแลพูดคุยกันเสียหน่อย น่าจักหมดอายุขัยแล้วไปแสวงบุญที่ชาติภพอื่นแล้วสินะกษัตริย์อสุราพ่นลมหายใจหนัก เริ่มยกปี่ชวาขึ้น เป่าเพลงเศร้าท่ามกลางความมืดมิดของคืนเดือนดับ เขาแหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้า เห็นดวงดารามากมาย สว่างไสวราวกับจักเยาะเย้ยความอาภัพรักของยักษ์หนุ่ม ที่ไม่ว่าจักกี่ภพกี่ชาติ ก็มักโดนพรากเมียไปที่ไหนสักแห่งอยู่ร่ำไปวาบหากแต่ระหว่างที่เป่าปี่ชวาอย่างเศร้าหมอง ก็ได้กลิ่นหอมหวานพร้อม
Last Updated : 2025-02-21เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๓ ให้ข้าเป็นเมียหนึ่งเดียว (๒)
มันเป็นหน้าที่ที่ติดตัวมาตั้งแต่อดีตชาติ เมียที่ถูกฆ่าตายในทุกชาติ เขาตามหาเธอจนเจอในที่สุด จึงมิอยากเสียเธอไป แม้ว่าจักต้องบังคับขู่ใจให้เป็นเมียก็ตาม“ข้าจักมิร่วมรักกับใครอื่น นอกเสียจากเจ้าจันทร์อีกแล้ว” กายใหญ่หยัดลุกขึ้นยืนท่ามกลางความตัดสินใจที่มืดบอด ท่ามกลางความเย็นเยียบของหมอกเที่ยงคืน เขาทำเพียงแค่ถอยห่างออกจากกรรณิกาอย่างเย็นชา “ข้าได้เลือกนางเป็นมเหสี แลข้ามิอยากทรยศจากคนที่ข้ารัก”“... ที่ท่านทำอยู่ มิได้ถูกต้องเลยสักนิด” กรรณิกาอัปสรโพล่งขึ้นมา เธอน้อยเนื้อต่ำใจที่เขายังคงตามืดบอดอยู่เรื่อยไป ไม่ว่าจะชาติไหนๆ “เมียสิบเอ็ดคน มิได้จำเป็นต่อท่านเลยเพียงนิด ไยท่านถึงมองมิเห็นความหวังดีจากข้า”“ดวงใจข้ามอบให้เพียงมธุรสวดีอัปสร อีขวัญ แลเจ้าจันทร์”“...”“ข้าอาจจักพลาดพลั้งไปเสียบ้าง เนื่องจากข้ามีถึงสองดวงจิตในร่างเดียว สังวรีราพณ์มักออกมาในคราวที่ข้าอ่อนแอ แต่บัดนี้ข้าเข้มแข็ง แลข้าเลือกแล้ว”“...”“เจ้าเป็นเพียงแค่... สิ่งของที่ท่านสมเด็จส่งมาเป็นของรางวัล มิว่าท่านจักตลบตะแลงข้าด้วยวิธีใด ข้าเชื่ออยู่เสมอ...” ท้ายประโยคมือหยาบใหญ่กำหมัดแน่น ใยถึงเจ็บปวดที่ได้เห็นแววตาสีมอ
Last Updated : 2025-02-21เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๓ ให้ข้าเป็นเมียหนึ่งเดียว (๓)
ไม่นานก็มาถึงเรือนใหญ่ของตน เป็นเรือนหอที่ใช้ร่วมหลับนอนกับมเหสี แต่ทันทีที่เข้าไปก็ตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นว่าเจ้าจันทร์พยายามผูกคอตนเองกับราวแขวนข้างบานหน้าต่าง“น้องจันทร์!” กายใหญ่รีบไปยกนางลง แก้ปมผ้ามัดให้ยกใหญ่ พอรู้มาบ้างว่านี่คือการฆ่าตัวตายของมนุษย์ แต่ภาพที่เห็นมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน เด็กสาวถูกวางลงบนที่นอน ซอกคอมีรอยผ้าห่มที่ถูกทำเป็นเชือกแขวนตนเอง น้ำตาไหลเป็นสายน่ารันทดใจ“น้องทำกระไร วิปลาสไปแล้วหรือ!!” กษัตริย์ยักษ์ต่อว่าหล่อน หากแต่หญิงสาวกลับร่ำไห้ปานจักขาดใจ“ฮึก... จักให้ตั้งครรภ์กับยักษาเช่นเจ้าแล้วกลับไปหาขุนพิทักษ์เช่นนี้ ข้ายอมตายเสียดีกว่า ตายแทนความอัปยศนี้!!”“น้องจันทร์ อย่าเอ่ยเช่นนั้น” สุวรรณราพณ์เจ็บปวดเหลือคณา เขาตระกองกอดสาวเจ้าที่ตัวสั่นเป็นลูกนกในอ้อมแขนใหญ่ เจ้าจันทร์ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนเต็มประดา นางตรอมใจที่ได้รู้ว่าตนเองตั้งครรภ์กับคนที่ไม่ได้รัก แลอยากฆ่าทั้งตนทั้งลูกแทนความอับอายนี้ไม่ไหวแล้วท่านขุนจักมองนางอย่างไร ธิดากษัตริย์เมืองจันทร์ที่แสนงดงาม ผ่านการตั้งครรภ์ลูกที่น่ารังเกียจของเผ่าพันธุ์อสูรที่คร่าชีวิตคนในเมืองไปเป็นบาปเป็นเบือ รวมถึงเป
Last Updated : 2025-02-21เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๓ ให้ข้าเป็นเมียหนึ่งเดียว (๔) จบตอน
เจ้าจันทร์ชะงักไป นางกอดร่างตนเอง ในยามค่ำคืนมืดมิดโพล้เพล้เช่นนี้ นางมีอัตลักษณ์บุปผาคลั่งที่ดึงดูดปีศาจเข้ามาใกล้อยู่แล้ว ยิ่งนางอัปสรตรงหน้าต้องการบุตรในครรภ์ ย่อมแสดงว่านางอาจเป็นปีศาจที่ต้องการทารกคิดได้กระนั้นเจ้าจันทร์ก็คลี่ยิ้มอ่อน นั่นคือความต้องการของนางมาตั้งแต่แรก“อยากได้พวกมันนักหรือ มาเอาไปเลยสิ มาเอาไป เรามิต้องการเด็กในครรภ์นี้อยู่แล้ว”“...”“เอาพวกมันไปกิน ไปฆ่าเสียได้ยิ่งดี!” นางยินดีเหลือเกินหากเอาไอ้ก้อนเนื้อน่ารังเกียจนี่ออกไปได้ นางมิได้รักอสูร แลนางมิได้รู้สึกปรีดากับทารกที่กำลังจะเกิด อันเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของกษัตริย์ยักษ์ผู้ต่ำช้าเช่นเขากรรณิกาอัปสรชะงักงันไปกับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ ไฉนนางถึงพูดราวกับสิ้นเยื่อสิ้นใยต่อกษัตริย์ยักษ์ผู้นั้นกัน“ข้ามิเข้าใจ มิใช่ว่าพระสุวรรณราพณ์กับท่านรักกันหรอกหรือ?” เมื่อเห็นว่านางแสนรังเกียจเดียดฉันท์ทารกที่อยู่ในครรภ์เสียเหลือเกิน อัปสรผู้หลงทางอยู่ในวังวนแห่งความรักแลโชคชะตาโพล่งถามขึ้นมาอย่างถือวิสาสะ “ท่านเป็นนางในดวงใจของเขา แลเขาผู้นั้นคลั่งไคล้ท่านเหลือเกิน”“ไอ้กษัตริย์ยักษ์นั่นมันย่ำยีชำเราข้า จักให้ไปหลงรักอสู
Last Updated : 2025-02-21เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๔ ข้ารักลูก หาได้รักท่าน (๑)
“ข้าจักทำพันธะสัญญากับเจ้า เพียงคลอดบุตรเท่านั้นใช่หรือไม่ เพียงคลอดไอ้ก้อนเนื้อนั้นออกมาแม้จักฝืนใจข้าเต็มทีเท่านั้นใช่หรือไม่” เจ้าจันทร์ที่ถูกร่ายมนตร์ให้กลับไปนั่งอยู่ประจำบนพระแท่นหนานุ่มนั้นถามขึ้นมาราวกับต้องการตอกย้ำตนเอง น้ำคร่ำที่เปรอะเปื้อนบนฟูกนอนถูกทำความสะอาดด้วยมนต์ของอัปสร กรรณิกานั่งคุกเข่าอยู่ใต้หัวเข่ามนสวยของนาง คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน“ถูกที่สุดแล้วเพคะองค์มเหสี เมื่อถึงวันคลอด ดวงตา ความทรงจำของท่านจักกลายเป็นของเรา”“... ข้ามิสนดอกว่าเจ้าจักเข้ามาหาข้าเพียงเพราะกระไร แต่ถ้าข้าได้กลับบ้านแม้จักต้องแลกด้วยสิ่งสำคัญ ข้ายอมได้ ข้ารังเกียจเดียดฉันท์ยักษาตนนั้นเหลือเกิน”นางพูดพลางลูบหน้าท้องที่พองโตด้วยสีหน้าเหยเกราวกับรังเกียจสิ่งที่เต้นตุบๆ อยู่ในรังครรภ์อย่างมากล้น ส่วนอัปสรนั้นได้แต่มองท้องของนางอย่างโหยหา อยากพบเจอลูกที่นางเคยอุ้มท้องมาเหลือเกินลูกนั้นจักมีหน้าตาเป็นอย่างไร จักเหมือนเจ้าจันทร์ หรือเหมือนกับพระสุวรรณราพณ์กัน?แต่เผลอจ้องมองเท่าไหร่หากแต่เลือดเนื้อนั้นมาจากร่างกายของเด็กสาวที่เธอเคยสิงสู่ กรรณิกาแย้มยิ้มหมองเศร้า เธอหยัดกายลุกขึ้นท่ามกลางสายตาอมทุกข
Last Updated : 2025-02-21เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๔ ข้ารักลูก หาได้รักท่าน (๒)
พระพักตร์ใหญ่มิได้ผุดรอยยิ้มออกมา เจ้าจันทร์คลี่ยิ้มจางๆ เหลียวมองเด็กทั้งสอง พร้อมกับเหลือบมองไปนอกบานหน้าต่าง พบนกการเวกตัวหนึ่งร่ำร้องเสียงแหลม มันจ้องมองนาง ก่อนที่จักบินจากไปไกลแสนไกลนางยังคงทรมาน แต่กลับรู้สึกแปลกประหลาดหลังจากได้เห็นบุตร หมอตำแยในพระราชวังว่าว่าคือคู่แฝดบุตรชายบุตรสาว เด็กทั้งสองเมื่อเข้าอ้อมอกเธอ กลับกระจองอแงออกมาเนื่องจากทรวงอกไม่คัดน้ำนม เหมือนเด็กทั้งสองจักรู้ความว่านี่มิใช่มารดาของตนทั้งสองเจ้าจันทร์แสร้งเป็นเจ็บเต้ามิกล้าให้นมลูก ดีที่บ่าวยักษีตนหนึ่งอยู่ในช่วงเพิ่งคลอดบุตรสาวเช่นกันแลคัดน้ำนมออกมาก บ่าวอื่นจึงเอาเครื่องถ้วยทองรองน้ำนมจากเต้าบ่าวยักษีตนนั้น เพื่อนำเป็นน้ำนมไปป้อนให้พระโอรสแลพระธิดาทั้งสองแทนน้ำนมของพระมเหสีพระสุวรรณราพณ์รู้เรื่องนี้หากแต่มิได้สงสัย เพราะมิรู้ว่าหญิงสาวจักคัดน้ำนมหลังจากคลอดลูกได้อย่างไร เขาเป็นเพียงกษัตริย์อสุราผู้ไม่เคยผ่านการตบแต่งหรือมีบุตรมาก่อน จึงไม่ได้นึกสงสัยกับเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่เป็นข่าวซุบซิบกันทั่วราชวังเนื่องจากมิใช่เจ้าจันทร์ตัวจริงจึงใช้เวลาพักฟื้นมินานนัก สามสี่วันต่อมานางก็เดินเหินได้เกือบเป็นปกติ อิง
Last Updated : 2025-02-21
Latest chapter
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๗ พระโอรสเถื่อน (๑)
เมื่อปล่อยร่างนั้นลงพื้น ผีขุนแสนคำถามขึ้นมา เขานึกสงสัยนักว่าทำไมดวงจิตของผู้หญิงคนนี้ถึงมาอยู่ในร่างของเมียใจชั่วของเขา“จะให้บอกชื่อร่างที่มาสิงหรือบอกชื่อจริง?” หมั่นไส้ความเป็นผียังเต๊ะท่าบาตรใหญ่เลยยียวนไปที อย่าคิดว่าอีบีคนนี้จะไม่กล้ากวนประสาทผีนะ‘คิดว่ากูเป็นเพื่อนมึงหรือไร อีผีเร่ร่อน บอกชื่อมาเสีย... ก่อนที่กูจักจับมึงมาเป็นบริวารอีกตัว’จบประโยคนั้นก็มีเสียงหัวเราะคิกคักลอยเคว้งอยู่รอบตัว ดูเหมือนว่าหมอนี่จะเป็นผีที่มีพลังวิญญาณมาก ถึงขนาดจับผีเร่ร่อนมาเป็นพวกได้เลยหรือนี่“บี หนูชื่อบี! แล้วก็ไม่ใช่ผีเร่ร่อนด้วย” เป็นวิญญาณเฉยๆเอ้ะ หรือมันก็เหมือนๆ กันวะ?‘เช่นใดผีเร่ร่อนจึงมาสิงสู่ร่างกายอีบัวงาม มันตายไปแล้วหรือ!’ สิ้นคำถามส่อแววพยาบาทนั้น นางสาวบีเองก็หยุดคิดอยู่ครู่ใหญ่“ไม่มั่นใจ หรือตายแล้วแหละ” ก็ถ้าตามที่เรียนมาเมื่อกายหยาบมีวิญญาณอื่นมาสิงสู่ได้ แสดงว่าจิตในร่างก็ต้องหลุดออกจากกายหยาบแล้วใช่ไหมนะ‘ยังมิทันได้ชดใช้บาปกรรม ก็ตายห่าเสียแล้วหรือ’ ร่างกำยำที่มีรังสีความเฮี้ยนอยู่มากยืนครุ่นคิด ขุนแสนคำเชื่อว่าวิญญาณนังหญิงชั่วนั่นยังไปไหนได้ไม่ไกล เมื่อยังมีชีวิตเขา
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๖ ชายาครุฑ (๔) จบตอน
“มันมีฤทธิ์ห้ามการสร้างครรภ์น่ะ”“...”“เท่านี้... ก็สามารถเสร็จสมภายในเจ้าไม่ว่ากี่คราได้แล้วใช่หรือไม่” อีกฝ่ายเว้าวอนถาม แม้หล่อนมิเชื่อใจแต่จักสามารถปฏิเสธการร่วมรักนี้ได้จริงๆ หรือ ทั้งๆ ที่มันยังค้างคาอยู่เช่นนี้ เขาเสร็จสมตามใจหมายไปแล้ว แต่อัปสรสาวยังมิถึงแก่นลึกของจุดเลยด้วยซ้ำมิแปลกที่อีกฝ่ายจักยังมิเคยมีหญิงใด เขายังไร้ประสบการณ์นัก“ข้าจักควบคุมกิจนี้เองเจ้าค่ะ” เสียงหวานเอ่ยอาสา พลางรั้งท้าวไกรสิงห์ลงไปเป็นฝ่ายอยู่เบื้องล่างแทนโดยมิรอขอคำอนุญาตจากเขา บทรักเร่าร้อนนี้หล่อนเพียงแค่อยากเป็นฝ่ายควบคุมเองเพื่อมิให้อีกฝ่ายเล่นกลตุกติกสร้างเด็กในครรภ์ให้หล่อนโดยมิเต็มใจ อัปสราจึงยกกายเล็กขึ้นทาบทับ ปลดปล่อยกามารมณ์แลสรีระเรือนกายอันงดงามให้ปรากฎตรงหน้าครุฑหนุ่มสีชาดที่มีดวงตาคมเปล่งประกายเขามิรู้ว่าควรจักต้องรู้สึกเช่นใด เมื่อหญิงที่ต้องการนั้นขึ้นสมสวาทด้วยตนเอง ราวกับนางกำลังมีอารมณ์ร่วมให้กับรสรักของเขา“อ่า... อัปสร” เสียงทุ้มแหบพร่า เมื่อร่องเกสรดอกกรรณิการ์นั้นรวบรัดท่อนจันทน์ของเขาไปจนสุด มันทั้งลึกแลตอดรัดยั่วเย้าใจชาย พาให้เขาผงาดเต็มภายในเรือนกายของนาง ปล่อยให้อีกฝ่า
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๖ ชายาครุฑ (๓)
“กรรณิกา... ยั้งก่อนได้หรือไม่” ฝ่ายนั้นอ้อนวอน กรรณิกาอัปสรบังเกิดความรู้สึกแปลกพิกลขึ้นในใจ หล่อนเงยหน้าขึ้นสบตาท้าวไกรสิงห์ สีหน้าของเขาในยามที่หล่อนปรนเปรอนั้นดูไม่เหมือนท่าทีในยามปรกติ ดวงตาสีชาดนั้นจดจ้องดวงหน้าแลทุกอากัปกิริยาของนางอย่างคลั่งไคล้“... เหตุใดถึงมองด้วยสายตาเช่นนั้น” เพราะอดีตเคยอยู่ในโลกสมัยใหม่ กรรณิกาอัปสรโพล่งถามออกมาตามตรง หล่อนเพียงต้องการความคิดเห็นกับการบำเรอในคราวนี้ “มิพึงใจถึงเพียงนั้นเชียวหรือเจ้าคะ?”“ก็มิเท่าใดนัก” หากแต่เพราะเป็นบุตรชายคนเดียวเลยถูกเลี้ยงดูมาให้เป็นนักรบ ไม่อาจบอกความรู้สึกหวั่นไหวของตนเองไปตามตรง ท้าวไกรสิงห์หลบสายตาหล่อนพลางพูดจารอนใจสาวโดยมิรู้ตัว“ท่านมิชอบ... กระนั้นหรือเจ้าคะ?” สายตาของนางหลุบมองต่ำอย่างละอาย เป็นเมียที่สุวรรณราพณ์มิรักยังมิพอ พอจักปรนเปรอใครใหม่ ก็ช่างทำได้ห่วยบรมจนอีกฝ่ายต้องบอกว่าไม่เท่าใดนัก“มิใช่มิชอบใจ หากแต่...” เมื่อเห็นว่าดวงหน้าหวานหมองเศร้า ดวงใจครุฑหนุ่มก็อ่อนยวบ เขาติดนิสัยชอบใจอ่อนกับสิ่งสวยงามที่หมายตาครอบครอง กายกำยำค่อยๆ หยัดตัวลุกขึ้นมา เอื้อมฝ่ามือหนาสัมผัสผิวแก้มขาวผสมชมพูอย่างคนหน้าขึ้นส
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๖ ชายาครุฑ (๒)
อ้อมกอดแห่งครุฑสีชาตินั้นทำให้นางยากจักถอนกายออก ความอบอุ่นที่ไม่ทราบเหตุผลว่าเพราะเหตุใดชายผู้นี้ถึงได้เลือกนางเป็นมารดาผู้ให้กำเนิด กรรณิกาอัปสรไม่คิดหวังให้ท้าวไกรสิงห์ใฝ่รักใฝ่หานาง หล่อนหมดหวังไปตั้งแต่พระสวามีคนก่อนแล้วสุวรรณราพณ์มองกรรณิกาที่อยู่ในร่างของเจ้าจันทร์เป็นเพียงแค่ตัวแทนหญิงที่ห่างกายเขาไปเมื่อนานมาแล้ว เขามักตัดพ้อรำพันทุกค่ำคืนว่าหญิงในอดีตชาตินั้นร้างรักเขาเนื่องจากเป็นอสูรรูปชั่ว แม้นมียศถาบรรดาศักดิ์มากมาย ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจนางได้หารู้ไม่ว่าทุกอย่างนั้นคือบ่วงกรรมที่ทำให้ทุกฝ่ายต้องเผชิญ ฝ่ายท้าวไกรสิงห์นั้นไม่สามารถระลึกชาติก่อนได้ แต่เขามีสะพานกรรมที่ต้องวนเวียนชดใช้ อดีตชาติของท้าวไกรสิงห์ก่อนจักมาเกิดเป็นครุฑนั้น คืออดีตพรานบุญที่หลงรักมธุรสวดี อัปสราสาวที่ลงมาล้อเล่นน้ำอาบแสงจันทร์กลางป่าหิมพานต์ในสระอโนดาต แลเสพสมกับหล่อนกลางสระงาม โดยที่หล่อนเมามายรสน้ำเงาจันทร์ ทำให้หลงลืมคิดว่าพรานบุญนั้นคือสามีของตนเฉกเช่นทศกุมภัณฑ์เมื่อทศกุมภัณฑ์มาพบการก่อกบถเข้า จึงทำการฆ่าพรานบุญคนนั้นจนตายในชาติก่อน ชิงเมียรักกลับมาสู่อ้อมอก พรานบุญนั้นสาปแช่งก่อนตายตกว่าชาติ
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๖ ชายาครุฑ (๑)
ก่อนพบรักกับอัปสรมธุรสวดี ทศกุมภัณฑ์เคยมีภรรยาเป็นยักษีรูปร่างงดงามสะสวย นางเสวยทิพย์มิกินเนื้อคนต่างจากเขาผู้เป็นสวามี นางถูกตบแต่งกับเขาเพียงเพื่อสานไมตรี ทศกุมภัณฑ์อัปลักษณ์หากแต่มียศศักดิ์บริวารมาก ตระกูลยักษ์ฝั่งนั้นจึงส่งนางปารตีเป็นเมียกำนัล การตบแต่งที่มิได้เริ่มต้นด้วยความรัก สุดท้ายทศกุมภัณฑ์กลับหลงรูปโฉมอัปสราจนทิ้งนางน้ำตาตกในตลอดมานางยักษ์ปารตีเองก็มิได้เหลียวแลเนื่องจากสวามีนั้นโหดเหี้ยมทานแต่เนื้อสัตว์ ทั้งเนื้อสัตว์เนื้อมนุษย์ไม่ขาดปาก นางที่เป็นยักษ์เสวยทิพย์ชั้นสูง จึงตีตนออกห่าง จนเป็นช่องโหว่ให้อีกฝ่ายนั้นไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย อยู่ของนางดีๆ ก็ต้องมารับรู้ว่าสวามีของตนนั้นได้ลิ้มรสเชยชมนางอัปสรชั้นสูง พร้อมกับเอานางอัปสรมธุรสวดีเข้ามากกกอดถึงในรังนอนนิมมานเทพเองต้องการดวงตาของนางยักษ์ปารตี เนื่องจากดวงตาของนางเป็นดวงตาที่สาม สามารถเปิดโลกแห่งความตายทั้งปวงได้ การมีดวงตาของนางเอาไว้ในครอบครอง มิว่าจักเป็นนรกภูมิหรือสรวงสวรรค์ เขาจักเป็นชายผู้มากศักดาจนมีแต่คนอยากคบหาพาที เขาจึงส่งนางอัปสรมธุรสวดีเข้าหาทศกุมภัณฑ์หวังยั่วยวนหาโอกาสฆ่าชิงดวงตาที่สามของนางปารตี แต่นางอั
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๕ สงครามครุฑ (๕) จบตอน
“เมื่อเจ้าเติบใหญ่กว่านี้ พ่อจักบอกทุกอย่าง อดทนรอแล้วทำตามที่พ่อเอ่ยได้หรือไม่” แน่นอนว่าพระสุวรรณราพณ์รู้ดีถึงพลังที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดของบุตรแฝด แต่เนื่องจากอินมุกแลจันทร์ดายังมิมีวุฒิภาวะหรือการเผชิญหน้ากับโลกภายนอกมากพอที่จะเข้าใจเรื่องราวในอดีตชาติของตน เขาจึงอยากรอให้ลูกทั้งสองเติบโตมากกว่านี้ก่อน“ไม่! ท่านควักดวงตาแม่แท้ๆ ของข้า แลยังขับไสไล่ส่งแม่ที่แท้จริงของพวกเราไปไกลบ้านไกลเมือง หากมิรักใคร่เนื่องจากพวกเราเป็นสายเลือดมนุษย์ ท่านพ่อก็บอกข้ามาตามตรงเถิด!” จันทร์ดาได้ฟังพี่ชายว่าเช่นนั้นก็ใจตกไปอยู่แทบตาตุ่ม ยืนร่ำไห้กอดอินมุกที่หยัดยืนสู้ตัวน้อยๆ ประจันหน้ากับกษัตริย์เมืองยักษ์ที่ถือเป็นบิดาแท้ๆ ของตน ตั้งแต่เกิดมาบิดาไม่เคยพูดดีด้วยนอกเสียจากมองเขาเป็นตัวปัญหา แม้นจักเป็นลูกของสตรีที่มิได้รัก แต่ก็มีหัวจิตหัวใจเช่นกัน“ควักดวงตา? หมายความว่าเช่นไร” สีหน้าของพระสุวรรณราพณ์นั้นสับสน ชวนให้สองเด็กแฝดชะงักไป“พระมารดาของเจ้านั้นอยู่ที่เมืองจันทร์ นางตาบอดเพราะถูกควักลูกตาไปด้วยฝีมือของพระบิดาของพวกเจ้า เนื่องด้วยนางมิเป็นที่โปรดปรานเท่ากับสนมคนที่สิบสองอย่างนางอัปสรที่นามว
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๕ สงครามครุฑ (๔)
“ไสหัวไปเสีย ก่อนที่กูจักบั่นคอมึงให้ดับดิ้นอยู่ตรงนี้” พอได้ยินอีกฝ่ายตีฝีปากกลับอย่างมั่นอกมั่นใจเช่นนั้นอสุราหนุ่มยิ่งพิโรธเหลือ เขารู้เรื่องราวทุกอย่างที่หล่อนลงมาแลแปลงกายเป็นอัปสรเพื่อเข้ามาเป็นสนมคนที่สิบสาม แต่เขาไม่สามารถล่วงรู้ได้ถึงช่วงที่นางดำรงอยู่บนสรวงสวรรค์กับนิมมานเทพ มิอาจรู้ได้ว่ามันได้เป่าหูกระไรนางไว้บ้าง“อย่าลืมเสีย สุวรรณราพณ์... ไม่สิ ไอ้ทศกุมภัณฑ์เอ๋ย”“...!”“มธุรสวดีจักไม่มีวันตกเป็นของมึง แม้นชาตินี้หรือชาติไหน กูจักตามราวีมึงทุกชาติไป เพื่อให้ได้มาซึ่งหญิงที่กูหมายครอง”ไวกว่าความคิด พระสุวรรณราพณ์เขวี้ยงดาบทมิฬตรงไปยังร่างตรงหน้าหวังฟาดฟันด้วยความเกรี้ยวโกรธสุดกำลัง แต่ร่างนั้นกลับสลายหายไปเป็นเพียงไอหมอกเย็นเยียบโอบล้อมรอบดาบดำมืดก่อนที่จักถึงตัว พระสุวรรณราพณ์เรียกดาบทมิฬกลับมาสู่ฝ่ามือใหญ่ กวาดสายตามองไปรอบๆ พลางขบฟันกรอดอย่างขัดเคืองมาทั้งที ก็ทิ้งเพลิงกัลป์ไว้เลยสิหนา“ทะ... ท่านพ่อ ข้า...” อินมุกมีสีหน้าหวาดกลัวเมื่อผู้เป็นพ่อหมุนตัวใหญ่โตหันกลับมา ดวงตาสีชาดหรี่ลงมองบุตรชายที่ยืนตัวสั่น พระสุวรรณราพณ์ทำได้เพียงเดินนำหน้าลูกไปเท่านั้น“ตามพ่อมา อิ
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๕ สงครามครุฑ (๓)
“พระมารดาของเจ้านั้นอยู่ที่เมืองจันทร์ นางตาบอดเพราะถูกควักลูกตาไปด้วยฝีมือของพระบิดาของพวกเจ้า เนื่องด้วยนางมิเป็นที่โปรดปรานเท่ากับสนมคนที่สิบสองอย่างนางอัปสรที่นามว่ากรรณิกา”“!!!” ทั้งอินมุกแลจันทร์ดาเบิกตากว้าง เป็นจริงดั่งสัญชาตญาณที่ว่ามารดาของตนนั้นไม่อยู่ที่นี่ ตัวจริงนั้นอยู่เมืองจันทร์ ส่วนตัวปลอมที่แปลงเป็นมารดาของพวกเขานั้นคือหนึ่งในสนมที่เป็นนางสวรรค์แต่ยิ่งหดหู่ใจไปกว่านั้น... คือเรื่องที่บิดาเลือกที่จะควักลูกตาของพระมารดาไป เนื่องจากไม่เป็นที่โปรดปรานดั่งเช่นสนมที่เป็นนางอัปสร มันช่างน่าเศร้านัก นี่ท่านพ่อไม่มีความรักต่อแม่เราเลยหรือ“... ว่าต่อได้หรือไม่” ท้ายที่สุดเด็กชายก็อดรนทนไม่ได้ ด้วยความอยากรู้เรื่องราวของแม่ที่แท้จริงจึงเอ่ยปากถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงจากเมื่อครู่“จงมอบความเชื่อใจให้แก่ข้าเสียก่อน จึงจักเล่าต่อได้” นิมมานเทพถือโอกาสออกกลอุบายดึงบุตรของพระสุวรรณราพณ์มาเป็นพวกด้วยค่าของเรื่องราวของหญิงที่เขามินึกใส่ใจอย่างธิดาเจ้าจันทร์“ข้าแลน้องสาวจักเชื่อใจเจ้า”“อินมุก... เจ้ามิรักพระบิดาหรือ เจ้าเชื่อใจข้ามากกว่าพระบิดาหรือ ทั้งๆ ที่มันอาจจักเป็นคำโก
เกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๑๕ สงครามครุฑ (๒)
มิรู้ดอกว่าแปลงกายมาหลอกพ่อด้วยเหตุอันใด แต่จักมิยอมญาติดีกับแม่อัปสรสวรรค์นั่นเด็ดขาด“ข้ามิพูดคุยหรือทำดีต่อนาง ยัยนั่นมิใช่แม่ของข้า แม่ของข้าชื่อเจ้าจันทร์ ข้าจำกลิ่นไอของแม่ข้าได้ดี!”“อินมุก จริงๆ แล้วแม่ของเจ้า...”“เลิกพยายามจักโป้ปดข้า หาความดีความชอบมาสู่นังอัปสรนั่นเสียที ท่านพ่อรักหลงนางจนมิเห็นหัวข้าแลน้องจันทร์ดาเลยด้วยซ้ำ!” ว่าพลางก็กัดฟันข่มความรู้สึกโกรธแค้นนางอัปสรนั่น ฉุดแขนจันทร์ดาที่ยืนมองท่านพ่อกับพี่ชายต่อล้อต่อเถียงกันและวิ่งตามแรงจับจูงของพระเชษฐาไปอย่างว่าง่ายอินมุกวิ่งมาจนถึงบึงบัว กำหมัดแน่นในข้างที่ไม่ได้จูงฝ่ามือเล็กของน้องสาว จันทร์ดาเอียงคอมองพี่ชายฝาแฝดที่บัดนี้น้ำตาหยดลงสู่ผิวแก้มสุกปลั่ง“พี่อินมุก โอ๋ โอ๋ พี่อินมุกอย่าร่ำไห้เลยเจ้าค่ะ” เสียงหวานปลอบประโลมพี่ชายเพียงแผ่วเบา ตระกองกอดพี่ชายแนบแน่นเท่าที่จำความได้ อินมุกกับจันทร์ดามีสูรย์วันบ่าวยักษีตนหนึ่งคอยดูแลเป็นแม่นมให้ตั้งแต่เล็ก สายใยอบอุ่นระหว่างพวกเขาและพระมารดาแน่นแฟ้น อินมุกและจันทร์ดาเชื่อว่ามารดาคลอดตนด้วยความรักใคร่ เมื่อเติบใหญ่ขึ้นมาหน่อยก็ถามถึงแม่ของตนที่มีนามว่าเจ้าจันทร์นางสูรย์
