คุณผู้หญิงเหอได้ยินแบบนั้นก็รีบปฏิเสธบอกว่าหลังตัวเองกลับบ้านและไตร่ตรองเรื่องนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าควรขอโทษเฉียวสือเนี่ยนอย่างเป็นทางการนี่เป็นยิ่งกว่าการขอโทษอย่างเป็นทางการ นี่คือการอ้อนวอนที่ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีคนขับรถบังเอิญขับรถมาพอดี เมื่อเขาเห็นสถานการณ์ทางด้านนี้ ก็รีบลงจากรถมาตรวจสอบสถานการณ์
เฉียวสือเนี่ยนไม่เพียงแต่รู้สึกว่านี่เป็นปัญหาเท่านั้น แต่ยังมีความอันตรายแฝงอยู่อีกด้วย“ซ่งชิงชวน ฉันขอบคุณมากที่คุณช่วยฉัน แต่ถ้าเป็นเพียงเพราะความอึดอัดเล็กน้อยที่ฉันได้รับ ก็ไม่ควรที่จะให้ตระกูลเหอต้องชดใช้มากขนาดนี้” เฉียวสือเนี่ยนกล่าวถ้าเป็นแบบนี้ ไม่เพียงแต่เธอจะเป็นหนี้บุญคุณซ่งชิงชวน แต่
แม้ว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะรู้สึกผิดหวัง แต่หากเทียบกับการที่เฉียวสือเนี่ยนต้องตีตัวออกห่างหรือหลบหน้าเขา เขาก็รู้สึกว่าสถานการณ์ในตอนนี้ก็ไม่แย่นักอย่างน้อยเฉียวสือเนี่ยนยังยอมที่จะไว้ใจเขาเมื่อคิดได้แบบน้้น ความรู้สึกของฮั่วเยี่ยนฉือก็กลับมาเป็นปกติเขาเริ่มคุยกับเฉียวสือเนี่ยนเกี่ยวกับเรื่องของหลีซูเ
ระหว่างทางกลับ ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้ถามอะไรเฉียวสือเนี่ยน และปล่อยให้เธอพักผ่อนอยู่เงียบ ๆ เมื่อกลับมาถึงคอนโดหมิงเยว่ ฮั่วเยี่ยนฉือมองเฉียวสือเนี่ยนที่นอนอยู่เบาะหลัง แม้ร่างกายของเธอจะมีเนื้อหนังมากกว่าแต่ก่อนนิดหน่อย แต่ก็ยังคงบอบบางอยู่บางทีอาจจะเพราะเครียดเรื่องบริษัท คิ้วงามของเธอจึงขมวดแน่นเล
ความออดอ้อนของหลีซูเหยียนทั้งไม่ใกล้ชิดจนเกินไปทั้งรักษาความนุ่มนวลซึ่งกำลังพอเหมาะพอดีตราบใดที่เป็นคนอ่อนโยนต่อผู้หญิง ใคร ๆ ก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของหล่อนได้ดูสิ มีผู้ชายสองคนที่อยู่ในห้องผู้โดยสารวีไอพีดูเหมือนแทบจะพยักหน้าแทนฮั่วเยี่ยนฉืออยู่แล้ว“ขอโทษด้วย ไม่สะดวก”ฮั่วเยี่ยนฉือกลับเพิกเฉยต่อ
ซ่งม่านไม่ทันระวังตัวว่าจะมีคนมาฉกชิงวิ่งราวตามท้องถนน เธอเลยกำกระเป๋าของตัวเองไว้แน่น พอมีผู้ชายเข้ามากระชากกระเป๋า ตัวของเธอเลยถูกดึงตามไปด้วยจนถลาไปด้านหน้า!“ซ่งม่าน ระวัง!”เมื่อเห็นว่าซ่งม่านใกล้จะล้มอยู่รอมร่อ เฉียวสือเนี่ยนก็ยื่นมือออกไปรั้งตัวหล่อนได้ทันเวลา ทั้งยังสะบัดขาออกไปถีบชายผิวดำคน
ตอนที่เฉียวสือเนี่ยนอยู่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนซ่งม่านนั้น ทางฮั่วเยี่ยนฉือพอได้รับข่าวก็รีบมาทันที“เนี่ยนเนี่ยนไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ฮั่วเยี่ยนฉือเอ่ยถามด้วยความตื่นตระหนกเฉียวสือเนี่ยนส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นอะไร แต่แผลของซ่งม่านลึกมาก เลือดไหลออกมาไม่น้อย ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย”ฮั่วเยี่ยนฉือสำรวจดูตามตัวเฉ
เห็นสีหน้าเป็นกังวลของเฉียวสือเนี่ยนแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือเลยอดยื่นนิ้วออกไปนวดคลึงคิ้วของเธอให้ไม่ได้ “ไม่ต้องกังวลมากหรอก คุณซ่งต้องไม่เป็นไรแน่”นิ้วมืออุ่น ๆ สัมผัสลงบนผิวหนัง ทำเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอดึงมือของฮั่วเยี่ยนฉือออก “ฉันเข้าใจแล้ว คุณกลับเถอะ”แม้ว่าปกติแล้วเขาจะมีเวลาได้อย