เห็นสีหน้าเป็นกังวลของเฉียวสือเนี่ยนแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือเลยอดยื่นนิ้วออกไปนวดคลึงคิ้วของเธอให้ไม่ได้ “ไม่ต้องกังวลมากหรอก คุณซ่งต้องไม่เป็นไรแน่”นิ้วมืออุ่น ๆ สัมผัสลงบนผิวหนัง ทำเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอดึงมือของฮั่วเยี่ยนฉือออก “ฉันเข้าใจแล้ว คุณกลับเถอะ”แม้ว่าปกติแล้วเขาจะมีเวลาได้อย
ทั้งสองคนต่างไม่มีใครยอมใครขณะที่สองศรีพี่น้องกำลังจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้ใคร เฉียวสือเนี่ยนที่ฟุบหน้านอนอยู่บนเตียงก็ขยับตัวเล็กน้อยเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกได้ว่ารอบ ๆ ตัวเธอเหมือนจะมีอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยปกตินัก เธอเลยพยายามฝืนลืมตาขึ้นมาพอจับโฟกัสสายตาได้ เฉียวสือเนี่ยนก็เห็นว่าซ่งม่านไ
เห็นซ่งม่านที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ และเห็นเฉียวสือเนี่ยนที่มีความสงสัย ซ่งชิงชวนก็ยิ้มจาง ๆ “ผมยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่จึงยังสรุปไม่ได้”“แต่ซ่งม่านได้รับบาดเจ็บ ผมในฐานะพี่ชายจะไม่นั่งมองอยู่เฉย ๆ แน่นอน”ซ่งชิงชวนพูด “ผมจะให้คนไปตรวจสอบ หลังจากได้ผลแล้วผมจะตัดสินใจอีกที”ซ่งม่านขมวดคิ้วด
เมื่อเห็นเบอร์โทร เฉียวสือเนี่ยนก็แปลกใจเล็กน้อย เป็นโจวหยางอิงที่โทรมาหลังจากโจวหยางอิงกลับมาที่เมืองไห่เฉิง ก็มีงานหลายอย่างหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด เวลาที่เฉียวสือเนี่ยนได้พบหน้าเขาก็ไม่ได้มีมากนัก กลับกันซ่งม่านมักจะเข้าร่วมงานอีเวนต์ของเขา พวกจึงติดต่อกันมากขึ้นเวลานี้ทำไมโจวหยางอิงถึงโทรหาเธอกั
เฉียวสือเนี่ยนมองซ่งม่านที่กำลังโมโหพลางพูดปลอบใจ “พอแล้ว อย่าโกรธไปเลย ฟังพี่ชายของเธอก่อนสิ เขาไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไม่ช่วยเธอ”ซ่งม่านยังคงโมโหอยู่ไม่น้อย “ฉันว่าเขาก็แค่หาข้ออ้างเท่านั้นแหละ ยังไงซะ ที่นี่ก็วุ่นวายจะตายไป ถ้าจะสั่งให้คนไปจัดการหลีซูเหยียนสักรอบมันจะเป็นอะไรไป!”เฉียวสือเนี่ยนหั
เฉียวสือเนี่ยนไม่คิดเลยว่าการที่เธอมาต่างแดนแบบนี้ จะทำให้เธอกับซ่งม่านได้เจอคนรู้จักโดยบังเอิญในร้านอาหารที่พวกเธอเลือกแบบสุ่ม ๆ ——หลีซูเหยียนและผู้หญิงที่เธอเคยเจอครั้งหนึ่งในฟาร์มก่อนหน้านี้ หลีซูเหยียนเรียกผู้หญิงคนนั้นว่า “ป้าเซิ่ง” หลีซูเหยียนสวมเดรสกระโปรงยาว ด้านนอกสวมทับด้วยเสื้อโค้ทสุดหร
“ในเมื่อเธออยากตายขนาดนั้น ทำไมไม่แทงตัวเอง แทนที่จะเล่นมายากลกระโดดตึกแบบนี้!” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเอือมระอา“ฉันก็คิดจะแทง...”ทันใดนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็รู้สึกว่าคำพูดของฮั่วเยี่ยนฉือมีบางอย่างที่ผิดปกติเธอกระโดดตึกตอนไหน?“คุณผู้หญิงคะ ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว”เวลานี้ ป้าหวังผู้เป็นสา
“เฉียวสือเนี่ยน เธอโวยวายพอหรือยัง และคิดจะโวยวายไปถึงเมื่อไร! ฮั่วเยี่ยนฉือกล่าวโทษอย่างโมโหและเย็นชาเฉียวสือเนี่ยนหัวเราะอย่างไม่มีเสียงออกมาเห็นได้ชัดว่า เธอต่างหากที่เป็นภรรยาของเขา แต่ท่าทางที่ฮั่วเยี่ยนฉือปฏิบัติต่อเธอกลับไม่ต่างจากคนนอกเลย“เยี่ยนฉือ คุณอย่าใจร้ายกับสือเนี่ยนมากนักสิคะ”เฉี