แน่นอนว่าเฉียสือเนี่ยนเห็นความเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือ แต่เธอไม่คิดที่จะอธิบายกับเขาเธอจูงมือฮั่วอวี่ซานเดินไปทางลิฟต์ฮั่วเยี่ยนฉือเองก็รู้ดีว่าสถานะของตัวเองในใจของเฉียวสือเนี่ยงอยู่ห่างไกลกว่าฮั่วอวี่ซานมากถึงจะถามออกไปว่าใครมารับ เฉียวสือเนี่ยนก็คงไม่บอกอยู่ดีเขาทำได้เพียงอุ้มเสี่
เฉียวสือเนี่ยนเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ ของฮั่วเยี่ยนฉือ รวมถึงดวงตาที่ไร้ความรู้สึก รู้สึกว่าความไม่สบอารมณ์และรังสีกดดันของเขามาอย่างแปลกประหลาดเฉียวสือเนี่ยนไม่มีอารมณ์มาโต้เถียงกับเขา “เมื่อกี้ซ่งชิงชวนพูดอย่างชัดเจนแล้วนะ อวี่ซานชอบเล่นกับซ่งม่านมาก ไม่ต้องให้ฉันอยู่ด้วยตลอดก็ไ
หลีซูเหยียนพูดด้วยความจริงใจระคนหยอกล้อ คิ้วคมของฮั่วเยี่ยนฉือจึงขมวดเล็กน้อย“คุณหลี ไม่ว่าคุณจะคิดยังไง ตอนนี้ผมก็ก็ไม่มีความคิดที่จะแต่งงานอยู่ดี แล้วก็ไม่อยากเสียเวลาคุณด้วย ผมว่าคุณหลีไม่ควรมาเสียเวลากับผมจะดีกว่า”แววตาของหลีซูเหยียนทอแววผิดหวังอย่างสังเกตได้ยาก แต่เธอก็ไม่ได้โกรธอะไร เม้มปากแ
ลู่เฉินหนานเองก็ไม่อยากอาสารับหน้าที่นี้เลย เขาได้นั่งรถไปกับฟู่เถียนเถียน ได้ใช้เวลาร่วมกันสองคนมันดีจะตายไปแต่ลู่เฉินหนานได้ยินเฉียวสือเนี่ยนบอกว่า ซ่งชิงชวนรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น เธอไปที่ไหน ซ่งชิงชวนก็ตามไปที่นั่น ลู่เฉินหนานเองก็พอจะเห็นอยู่ว่า ซ่งชิงชวนมีท่าทีที่แตกต่างเวลาอยู่กับเฉียวสือเนี่
ฮั่วหย่วนเจ๋อเป็นผู้ที่มักจะได้รับการสรรเสริญจากผู้อื่นเสมอ แต่ในตอนนี้ ลูกชายกลับไม่เชื่อฟังและขัดใจเขา แม้แต่เฉียวสือเนี่ยนก็ยังไม่ให้ความเคารพเขาอีก เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกว่าศักดิ์ศรีของตัวเองถูกสบประมาท แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะลดตัวไปโต้เถียงกับเด็กเมื่อวานซืนในขณะที่เขาหันหลังกลับไปด้วยสีหน้าบึ้
คำถามของหลีซูเหยียนเป็นอะไรที่ไร้สาระมาก แน่นอนว่าเฉียวสือเนี่ยนไม่ได้อยากปรับแก้อะไรแต่เธอก็ยังคงอดทนถามต่อไปว่า “คุณหลี มีอะไรที่คุณไม่พอใจหรือเปล่า?”“ไม่มีค่ะ” หลีซูเหยียนหัวเราะ “ก็แค่แกล้งเธอเล่นเท่านั้น ฉันพอใจมาก!”“...” เฉียวสือเนี่ยนกำลังคิดว่า หลีซูเหยียนไม่เหนื่อยบ้างเหรอที่ต้องแสแสร้งแ
หลังจากที่หลีซูเหยียนสะบัดมันออก ขนบนหลังของเสี่ยวซื่อยังคงตั้งชัน ราวกับว่ามันถูกทำร้ายจากอะไรบางอย่าง มันอยู่ในอาการหวาดกลัวและหวาดระแวงบรรดาสาวใช้กลัวว่าหลีซูเหยียนจะได้รับบาดเจ็บมากกว่านี้ พวกเธอจึงพยายามจะจับเสี่ยวซื่อ แต่เสี่ยวซื่อดุร้ายมาก มันแยกเขี้ยวและส่งเสียงคำรามต่ำ ๆ ออกจากลำคอเพื่อเตื
ยิ่งหลีซูเหยียนพูดเท่าไร ก็ยิ่งทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเธอถูกกลั่นแกล้งและพยายามหาทางทำให้เรื่องทุกอย่างคลี่คลายเฉียวสือเนี่ยนเองก็รู้ว่าถ้าวันนี้ไม่ได้ทำให้เรื่องนี้กระจ่าง เธออาจต้องตกอยู่ในฐานคนผิด“คุณหลี ฉันขอรบกวนให้คุณช่วยหน่อยได้ไหมคะ?” เฉียวสือเนี่ยนถามหลีพัวถิงด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“ผมว่าเรื่อ