เมื่อเทียบกับความชอบของเฉียวสือเนี่ยนที่มีต่อดนตรี สิ่งที่ทำให้โม่ซิวหย่วนเบิกบานใจยิ่งกว่า คือท่าทีที่ดูมีความสุขของเฉียวสือเนี่ยนเขาถือโอกาสขณะเธอกำลังดื่มด่ำกับการร้องและเต้น โม่ซิวหย่วนได้แชะภาพเธอไว้หลายรูปจนกระทั่งการแสดงจบลง เฉียวสือเนี่ยนก็ยังรู้สึกสนุกไม่หายโม่ซิวหย่วนยื่นกระดาษทิชชูให้เ
ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เฉียวสือเนี่ยนได้ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความเจ็บปวดเธออยากจะลองขยับตัว แต่กลับรู้สึกวิงเวียนศีรษะขึ้นมาทันที เธอจึงส่งเสียง “แหวะ” ออกมาหนึ่งที“เนี่ยนเนี่ยน!” “เฉียวสือเนี่ยน!”เสียงแห่งความห่วงใยสองเสียงดังขึ้นที่ข้างหูเฉียวสือเนี่ยนพยายามลืมตาขึ้น จึงพบว่าตัวเองเหมือนจะอยู่
ในเวลานี้มีเสียงอันเย็นชาของฮั่วเยี่ยนฉือที่ดังขึ้นเบา ๆ จากนอกระเบียงฮั่วเยี่ยนฉือมาได้อย่างไร?ระหว่างที่เธอรู้สึกแปลกใจ ฮั่วเยี่ยนฉือก็ได้เดินเข้ามาในห้องแล้วเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ซึ่งตอนนี้เขาดูแตกต่างจากเดิมที่มักแต่งตัวเนี้ยบ เวลานี้เขาได้ปลดกระดุมด้านบนออกสองสามเม็ด ชายเสื้อก็ไม่ได้ถูกยัดใส่
เมื่อได้ยินคำขอร้องของเฉียวสือเนี่ยน สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือพลันดูขมขื่นขึ้นเล็กน้อย “นี่ก็ดึกมากแล้ว เธอพักผ่อนก่อนเถอะ”เฉียวสือเนี่ยนยืนกราน “คุณเอามือถือมาให้ฉัน ฉันจะโทรเอง”ฮั่วเยี่ยนฉือจึงทำได้เพียงบอกเธอว่า “มือถือของโม่ซิวหย่วนอยู่ที่พี่ชายของเขา ถึงเธอโทรไป เขาก็รับไม่ได้อยู่ดี”“...” เฉียว
หากเป็นเมื่อชาติก่อน นี่คงเป็นภาพที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดวาดฝันด้วยซ้ำเฉียวสือเนี่ยนจึงหลับตาลงวันที่สี่ของการพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาล อาการเวียนหัวของเฉียวสือเนี่ยนในที่สุดก็ทุเลาลงบ้างแล้ว บาดแผลที่แขนและหลังของเธอก็ดีขึ้นมากแล้วเช่นกัน มีแค่แผลบริเวณท้ายทอยที่ค่อนข้างสาหัส เธอจึงยังไม่สามารถแกะผ้
ครอบครัวของโม่ซิวหย่วนมากันหมดทุกคน!เสียงของเฉียวสือเนี่ยนสั่นเครือมากขึ้น “ฟู่เถียนเถียน เธอบอกความจริงฉันมาเถอะ ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับฉันและโม่ซิวหย่วน?”ถ้าเป็นเพียงอุบัติเหตุทางรถยนต์ธรรมดา โม่ซิวหย่วนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้นได้อย่างไร อีกทั้งทำไมฮั่วเยี่ยนฉือต้องส่งบอดี้การ์ดมาคุ้มกันที
ร่างของโม่ซิวหย่วนอยู่ในชุดผู้ป่วยสะอาดสะอ้าน บาดแผลบนศีรษะถูกพันแผลไว้เรียบร้อยแล้ว นอกจากสีหน้าที่ซีดเซียวเล็กน้อย ก็ดูไม่ต่างอะไรจากการหลับอยู่เฉียวสือเนี่ยนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าโม่ซิวหย่วนจะแค่แกล้งหลับเพื่อหลอกเธอเล่นรอจนเธอร้อนรน เขาก็จะลืมตาขึ้นมาอย่างกะทันหันและบอกเธอว่า จงใจหลอกเธอแต่เธอย
เสียงกรีดร้องดังออกมาจากในห้องด้านหน้า ฟังดูคล้ายเสียงป๋ายอีอีหลังจากลู่เฉินหนานได้ยินสีหน้าก็มืดครึ้มในทันที “พี่ฉือ!”ขณะที่พูดเขาก็วิ่งไปอย่างรวดเร็วเฉียวสือเนี่ยนขมวดคิ้ว นึกถึงโกดังร้างที่ประเทศ T ป๋ายอีอีก็กรีดร้องออกมาคล้ายแบบนี้ หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นกับหยวนหงจื้อหรือป๋ายอีอ