เฉียวสือเนี่ยนถูกคำพูดของโม่ซิวหย่วนทำให้พูดไม่ออก “คุณชายโม่ คุณช่วยเลิกยกเรื่องฮั่วเยี่ยนฉือขึ้นมาพูดทุกสามประโยคเสียทีได้ไหมคะ? ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วว่าคุณมีความรักต่อเขาอย่างลึกซึ้งจนกลายเป็นความแค้นหรือเปล่า!”“เฉียวสือเนี่ยน เธอทำให้ฉันคลื่นไส้นะ!”โม่ซิวหย่วนโกรธจนยื่นมือไปคิดจะเขกศีรษะของเฉียว
“แล้วตกลงเธอโทรหาฉันมีเรื่องอะไร?” เฉียวสือเนี่ยนดื่มน้ำอีกครั้งฟู่เถียนเถียนบอกเฉียวสือเนี่ยนเรื่องที่ลู่เฉินหนานโทรหาเธอ“พวกเธอหย่ากันแล้ว เธอไม่แม้แต่จะอยากพูดหรืออยากนึกถึงเขาด้วยซ้ำ แต่ฮั่วเยี่ยนฉือกลับวางแผนพาเธอกลับไป คงจะยังเห็นว่ามีความหวังกับเธอหรือเปล่า?” ฟู่เถียนเถียนถามความหวังกับผีส
เฉียวสือเนี่ยน “ฉันอยากกินไก่เผ็ด ปลาต้มผักกาดดอง เต้าหู้เหม็น ส่วนจานหลักคือเส้นหมี่ซุปหอยขม”ฮั่วเยี่ยนฉือจู้จี้เรื่องอาหารมาก หากเป็นอาหารรสจัด รสเผ็ด มีกลิ่นแรง ไม่สดใหม่ และไม่ดีต่อสุขภาพ ก็จะไม่แตะเลยอยากให้เธอไปกินข้าวเป็นเพื่อน ไหนดูหน่อยเถอะว่าเขาจะกินของพวกนี้ได้ไหม!เรื่องคำขอของเธอ ฮั่ว
ฮั่วเยี่ยนฉือเห็นความโกรธของเฉียวสือเนี่ยน และรู้ว่าเธอจะเดินออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจริง ๆฮั่วเยี่ยนฉือดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและกอดไว้แน่น ก่อนจะพูดเสียงเบา “เฉียวสือเนี่ยน เธอใช้อุบายจนได้แต่งงานกับฉันทั้งยังบอกว่าจะรักฉันตลอดไป แต่ตอนนี้เธอกลับทำเหมือนฉันเป็นขยะน่ารังเกียจ แม้แต่โอกาสขอแก้ตัวยังไ
“อย่าโทษตัวเองเลย” คุณย่าฮั่วมองความคิดของเธอออก “ฮั่วเยี่ยนฉือบอกว่าเป็นเขาที่อยากลองสักชิ้น ทำให้เป็นโรคลำไส้อักเสบ”“ฮั่วเยี่ยนฉือลำไส้และกระเพาะอาหารไม่ค่อยดีมาตั้งแต่เด็ก ตัวเขาไม่ระวังเอง ไม่เกี่ยวกับหนูหรอก”การปลอบโยนของคุณย่าฮั่วทำให้ในใจของเฉียวสือเนี่ยนมีความรู้สึกผสมปนเปกันอยู่ครู่หนึ่ง
“ย่าเพียงแค่ไม่อยากให้หนูคิดว่า ‘เรื่องร้ายที่เกิดจากงานแต่งงานครั้งนี้เป็นหนูที่หาเรื่องใส่ตัว’ ครั้งก่อนย่าเคยบอกแล้ว การที่หนูไล่ตามความรักไม่ใช่เรื่องที่ผิด เป็นเยี่ยนฉือไม่ทะนุถนอมหนู”คุณนายใหญ่ฮั่วพูด “หนูทั้งจิตใจดีและกล้าหาญ ย่าชอบหนูมากจริง ๆ หนูได้รับความเจ็บปวดจากการแต่งงานครั้งนี้ ย่าเอ
“ทางฝั่งแม่นาย มีเหตุผลอะไรกันแน่ถึงคิดจะให้เธอไปเป็นแม่บ้านของป๋ายอีอี?” เฉียวสือเนี่ยนถามหยวนหงจื้อพูดอย่างไม่ยี่หระ “สองวันมานี้แม่ผมไปที่บ้านเธอ และเอาแต่บอกว่าป๋ายอีอีทำงานอย่างหนักทุกวัน จึงไปทำอาหารให้เธอบ้าง ทำความสะอาดให้เธอบ้าง ป๋ายอีอีคิดจะใช้แม่ผมมาควบคุมผมอยู่แล้ว เลยไม่ได้รีบไล่เธอไป”
“ในเมื่อป๋ายอีอีคนนี้อันตรายขนาดนั้น เธอก็ต้องระวังตัวด้วยนะ”ได้ยินคำพูดของเฉียวเล่อเยียน เฉียวสือเนี่ยนก็ยิ้มพลางพูดหยอกล้อ “ไม่เลวเลย รู้จักเป็นห่วงคนอื่นแล้วสินะ”“ใครเป็นห่วงเธอกัน!” เฉียวเล่อเยียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ฉันแค่ไม่อยากติดร่างแหไปกับเธอด้วยต่างหาก”“โอเค จะพยายามไม่ทำให้เธอลำบากนะ”