เมื่อวางสายจากคุณย่าฮั่วไป ก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องพอดี พวกเขาจึงเข้าไปตรวจสอบบัตรที่นั่งหลังจากผ่านไปแล้วสองชั่วโมง เฉียวสือเนี่ยน คุณตา และลุงอู๋ก็เดินทางมาถึงมณฑลหูเพราะเย็นมากแล้ว พวกเขาจึงมาพักที่โรงแรมก่อน และคิดกันว่าพรุ่งนี้ตอนเช้าจะไปเยี่ยมเพื่อนเก่าคุณตาที่โรงพยาบาลเมื่อมาถึงโรงแรมแล้วเฉียว
ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้สนใจลู่เฉินหนาน เขารีบซูมขยายรูปภาพทันทีมันเป็นรูปอาหารที่เฉียวสือเนี่ยนถ่ายเอาไว้ และรูปเซลฟี่ของเธอกับคุณตา ซึ่งเวลาที่โพสต์คือห้านาทีที่แล้ว!เพราะฉะนั้น เฉียวสือเนี่ยนเห็นข้อความของเขา แต่เธอกลับแกล้งทำเป็นไม่เห็นและไม่ตอบเขา!!ในตอนนั้นเอง โจวเทียนเฉิงก็ส่งหมายเลขโทรศัพท์และ
เป็นข้อความจากถูหย่าลี่เธอบอกว่าเซี่ยลี่สยงออกจากคุกแล้ว และวันนี้มันยังไปหาเธอที่บ้าน[โรงงานสุราขาวของมันถึงถูกปิดลงโดยไม่ทราบสาเหตุ จู่ ๆ เด็กสาวที่อยู่สถานสงเคราะห์ในก่อนหน้านี้ก็กลับคำ ว่าเธอไม่ได้เต็มใจ ตอนนี้เซี่ยลี่สยงเป็นเหมือนหมาแก่ ๆ ตัวหนึ่ง อยากจะกัดทุกคนที่เห็น ฉันไล่มันกลับไปแล้ว][ส
อวี๋จิ่งเฉิงแก่กว่าเธอสี่ปี เพราะฉะนั้นคุณตาจึงให้เขาเรียกเธอว่าน้องคำเรียกแบบนี้ หากเป็นคนอื่นคงจะให้ความรู้สึกเลี่ยนเบา ๆ แต่เมื่ออวี๋จิ่งเฉิงเรียกเธอ ทำให้รู้สึกราวกับว่าเธอเป็นน้องสาวเขาจริง ๆ ต่อให้ไม่เจอกันหลายปี ก็ไม่ได้รู้สึกเคอะเขินหรือห่างเกินกันเฉียวสือเนี่ยนไม่ได้รู้สึกเก้อเขินแต่อย่าง
ในชาติที่แล้ว เฉียวสือเนี่ยนถูกใส่ร้ายว่าทำร้ายป๋ายอีอี ซึ่งหนึ่งในสองคนที่คอยบงการเธอคือผู้ชายที่หมวกกันน็อกหลุดเมื่อกี้!เขากับใครอีกคนมาให้ปากคำที่โรงพัก และอ้างว่าเธอเป็นคนสั่งให้ทำ พวกเขาทำเพราะเงินเท่านั้นตอนนั้นเธอและพวกเขาถกเถียงกันอยู่นาน ดังนั้นเธอจึงจำพวกเขาได้ไม่ลืมไม่คิดเลยว่าพวกเขามา
“โอ้ อยากรู้เรื่องการคบเพื่อนของฉันงั้นเหรอ?”โม่ซิวหย่วนทำตัวเป็นกระต่ายตื่นตูม “ก็เยอะพอใช้ แต่ดูจากสถานภาพของเธอในตอนนี้แล้ว ถ้าให้ฉันแนะนำเธอให้พวกเขารู้จัก คงไม่เหมาะสมเท่าไร”เฉียวสือเนี่ยนข่มอารมณ์ ก่อนจะตอบกลับไป “สถานภาพของฉันมันสำคัญอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณชายโม่ไม่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียง
เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกรำคาญกับการกระทำของฮั่วเยี่ยนฉือเธอไม่ได้เสียเวลาคุยกับเขาอีก เธอยกโทรศัพท์ตั้งโต๊ะขึ้นมา และกดโทรหาหมายเลขแผนกต้อนรับของโรงแรม“ขอสอบถามหน่อยค่ะ มีห้องว่างอยู่ไหมคะ ฉันอยากเปิดห้องใหม่”ถ้าฮั่วเยี่ยนฉืออยากอยู่ เธอก็จะให้เขาอยู่ เธอไปเปิดห้องใหม่ก็ได้!แต่สุดท้ายทางแผนกต้อนรับก
แววตาที่แข็งกร้าวก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก่ำมากมายเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้พักผ่อนดีเท่าไรนักฮั่วเยี่ยนฉือลุกขึ้นนั่ง “คุณตา ผมมาถึงกลางดึกครับ โรงแรมห้องเต็มหมดแล้ว ผมจึงมานอนที่นี่”น้ำเสียงของฮั่วเยี่ยนฉือแหบพร่าเพราะความงัวเงีย“จะนอนที่นี่ได้ยังไง ทำไมไม่ไปนอนที่ห้องเนี่ยนเนี่ยน?” คุณตา
เท่าที่เฉียวสือเนี่ยนจำความได้ แม่เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและใช้ความรู้สึกร่วมกับเหตุผล ต่อให้ในตอนนั้นแม่จะโกรธมากแค่ไหน หลังจากนั้นก็ต้องไปถามหลีพัวถิงให้ชัดเจนดังนั้น เรื่องนี้สาเหตุหลักไม่ได้มาจากการที่แม่ขอเลิกแน่ ๆอีกอย่างการที่แม่หา “คนรักเก่า” มาเป็นข้ออ้างเพื่อขอเลิก ต้องเป็นเพราะมีเหตุผลส
ผลตรวจดีเอ็นเอไม่พลิกผัน หลีซูเหยียนกับหลีพัวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดตั้งแต่นั้นมา หลีพัวถิงก็เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ ป่าวประกาศกับคนภายนอกว่าหลีซูเหยียนคือลูกสาวของเขา และเลี้ยงดูเสมือนเป็นลูกแท้ ๆ “ในเมื่อคุณเชื่อว่าแม่ฉันโกหก เด็กก็ไม่ใช่ลูกของคุณ แล้วทำไมคุณยังต้องเลี้
หลีพัวถิงพยักหน้าเล็กน้อยและจมอยู่ในความทรงจำต่อไปหนุ่มสาวมากความสามารถที่อายุน้อย แถมอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก หัวใจทั้งสองดวงจึงใกล้ชิดกันอย่างรวดเร็วหลังรู้จักกันได้ไม่นาน ในวันที่แสงแดดเจิดจ้าเช่นเดียวกัน หลีพัวถิงสารภาพรักกับเมิ่งจินเหยียนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม และทั้งสองก็กลายเป็นคู่รักอ
แม้หลีซูเหยียนจะพูดอย่างจริงใจ แต่หลีพัวถิงก็ยังคงปฏิเสธ “ซูเหยียน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว และทำตามที่พ่อบอก ลูกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศซะ”เดิมทีหลีซูเหยียนคิดว่าตัวเองมั่นใจต่อข้อเสนอนี้มาก ถึงอย่างไรทางด้านคุณลุงก็พร้อมจะลงมือ แถมครั้งนี้ยังเกิดเหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นลักพาตัวอีก เธอยินยอมกลายเป็นเป้
พอเฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสับสนมึนงงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดมามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?ไม่เคยมีคุณแม่แท้ ๆ ของหลีซูเหยียนอยู่ทั้งนั้น หลีซูเหยียนเข้าใจผิดไปเองว่ามารดาที่ให้กำเนิดตัวเองมีความรักลึกซึ้งกับหลีพัวถิง?คนที่หลีพัวถิงรักมาตลอดชั่วชีวิตมีเพียงคุณแม่ของเฉียวสือเนี
หลีซูเหยียนกับตระกูลรองของตระกูลหลีนั้นถือว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกันในเรื่องของผลประโยชน์ พวกเขาจะไปร่วมมือกันได้อย่างไร?บางทีฮั่วเยี่ยนฉือก็อาจจะคิดถึงจุดนี้เหมือนกันเลยไม่ได้พูดอะไรแต่พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ฉุกคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปถ่ายของคุณแม่กับคุณผู้หญิง
พูดจบ หนิงเสี่ยวเยว่ก็ตัดสายวิดีโอคอลเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าหนิงเสี่ยวเยว่ดูแปลก ๆ อยู่บ้าง แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว น่าจะเป็นเพราะหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานาน เลยค่อนข้างเปิดเผยความรู้สึกไปบ้างสินะเวลาล่วงเลยไปอีกสองวันวิดีโอและรูปภาพเกี่ยวกับเฉียวสือเนี่ยนและซ่งชิงชวนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตนั้นค้
เฉียวสือเนี่ยนยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้รบกวน ทั้งยังถามหนิงเสี่ยวเยว่ว่าโทรมาหาเธอมีธุระอะไรหรือเปล่าหนิงเสี่ยวเยว่ชี้แจงแถลงไขให้ฟังอย่างเก้อเขินเล็กน้อยว่า วันนี้เธอไปช็อปปิ้งที่ร้านน้ำหอมของ M•Q แล้วชอบน้ำหอมรุ่นลิมิเต็ดนั่นมาก แต่ก็ได้รับแจ้งว่าสินค้าหมดเสียแล้ว“ฉันได้ยินว่าคุณเป็นคำปรุงน้ำหอมรุ่นน
ซ่งชิงชวนแกะมือมารดาออกด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวจากไป คล้อยหลังเขา หลีซูเหยียนก็กอบกุมลำคอที่เจ็บระบมของตนเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางกล่าว “ป้าเซิ่ง เมื่อกี้นี้ป้าเซิ่งไม่เห็นสายตาของประธานซ่งเหรอคะ? เขาคิดจะบีบคอหนูให้ตายจริง ๆ นะคะ เขาน่ะเกลียดที่หนูลงมือกับเฉียวสือเนี่ยนชัด ๆ !”เซิ่งจวงฮุ่ยหั