LOGINShare
เซียวอ้ายเย่ว ธนูของข้าปักแน่นยิ่งนัก
Last Updated:
2024-12-15 00:58:42Related chapters
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ข้าเป็นภรรยาท่านมีเรื่องทุกข์ใจอันใดย่อมอยากแบ่งปัน
จิ้งหยวนเองก็มีเรื่องต้องคิดอีกแล้ว สนมฉินออกบวชหรือ นางคงคิดว่าองค์ชายตงชิงตายแล้วจริงๆ พรุ่งนี้ค่อยรายงานเรื่องนี้กับพระชายาแล้วกัน คืนนี้ขอรักคนในอ้อมกอดก่อนเถอะทุกคนกินข้าวเสร็จก็ต่างคนต่างเข้านอน เซียวผิงผิงรอพี่สาวก็ไม่มาสักที จนลู่เปียวแน่ใจแล้วว่าจิ้งหยวนคงกักนางไว้บนเตียงเสียแล้ว สายตาผู้ชายด้วยกันเขาดูออก จึงนอนเป็นเพื่อนนาง แต่คืนนี้เขาแค่นอนกอดเฉยๆเท่านั้นหยางหนิงเฉิงเองก็มีเรื่องในใจ ต้องหาเบาะแสไป๋จิงถิงกับภรรยาให้เจอว่าตายจริงไหม ถูกโจรปล้นที่ใด ไป๋ซูฮว่าหลับไปแล้วนางหนุนแขนเขาอยู่ หยางหนิงเฉิงลูบปอยผมอย่างเบามือก่อนจะจูบหน้าผากนาง แล้วข่มตาหลับตามไปปลายยามเฉินอาหารพร้อมแล้ว ทุกคนนั่งกินกันเงียบๆ หยางหนิงเฉิงคีบอาหารให้ไป๋ซู่ฮวา แต่นางกินได้น้อยนัก เขาจึงถามว่าอยากกินอะไรหรือไม่"อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือไม่ เดี๋ยวข้าไปหาให้เจ้าคนดี กำลังตั้งครรภ์อยู่หยุนซานบอกว่าในครรภ์เจ้าเป็นฝาแฝด ต้องกินเยอะหน่อยนะ""ท่านพี่ ข้าไม่หิวจริงๆ แต่ข้าก็กินทั้งวันนะเจ้าคะ ไม่ได้ปล่อยตนเองหิวหรือให้ท้องว่าง ว่าแต่ท่านเถอะเมื่อคืนนอนไม่หลับมีเรื่องให้คิดมากหรือเจ้าคะ""ไม่มีอะไรมากหรอก แค
Last Updated : 2024-12-19ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ข้ารังเกียจเจ้า
เฉาปี้เหลียนนั่งเล่นบนเขาจนหายเบื่อแล้วจึงเดินกลับลงเขา ทางด้านฝั่งแม่น้ำกำลังเดินก็กลับมีมือมาฉุดนางไว้ พอหันไปก็เจอกับคู่อริ ตาแก่โรคจิตชอบจับผิดคนอื่นเจินถงเหมิน"ปล่อยข้า ตาเฒ่าอย่างเจ้าวันๆไม่ทำอะไรอายุขนาดนี้ยังไม่มีลูกหลานกราบไว้ เพราะมัวแต่หาเรื่องคนอื่น น่าสมเพชปล่อยข้านะ""คิดว่าอยากแตะต้องหรือ พระชายาอยู่กับหนิงอ๋องแล้ว อีกทั้งมีสะใภ้ที่แสนดี ไม่จำเป็นต้องมีคนตระกูลเฉาเช่นเจ้าอยู่ด้วยอีกเฉาปี้เหลียน"" หากพระนางไม่ต้องการ ข้าจะไปเองไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะมาสั่งข้า ไปให้พ้น ข้าเฉาปี้เหลียนเกลียดเจ้าเจินถงเหมิน""ข้าก็รังเกียจเจ้าเช่นกัน เฉาปี้เหลียนผู้หญิงสกปรก หยาบคายกักขฬะ "เพี๊ยะ!!!! ใบหน้าคมหันตามแรงตบ เฉาปี้เหลียนตาแดง เขาด่านางหยาบคายตลอดเวลาที่เจอกันเพียงเพราะนางเป็นหลานท่านลุง ไม่เคยสักครั้งจะพูดจาเหมือนนางเป็นคนถงเหมินกระชากแขนนางบีบจนเป็นรอยแดงก่อนจะเหวี่ยงปี้เหลียนลงแม่น้ำ แล้วเดินจากไปไม่ใยดี ปี้เหลียนสำลักนางว่ายน้ำไม่เป็นกำลังจะจม ถงเหมินไปแล้วไม่สนใจ เสี่ยวจิ้งที่ถูกสั่งให้มาตามหาถงเหมิน เพราะหนิงอ๋องสั่งงานเอาไว้ ก็เห็นหัวคนผลุบโผล่"ท่านอาถงเหมินใครตกน้ำกัน
Last Updated : 2024-12-19ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง บุตรสาวขายออกสักที
หยางหนิงเฉิงไม่อยู่สามวันทางด้านไป๋ซู่ฮวาก็พากันทำผักดอก หมักเหล้าเอาไว้หยางหนิงเฉิงเป็นแม่ทัพใหญ่อีกทั้งตระกูลท่านตามีทรัพย์สินไม่น้อย มิน่าเขาถึงบอกว่าไม่ต้องทำงานเขาเลี้ยงนางได้เถียนไฉ่หลินกำลังจะมาหาไป๋ซู่ฮวา อยู่ๆก็มีลำแขนแข็งแกร่งมารัดนางไว้ ก่อนจะอุ้มนางขึ้นพาเข้าไปในบ้าน ทันทีที่เห็นหน้าเถียนไฉ่หลินก็ดีใจกอดเขาแน่น"เด็กดีคิดถึงพี่หรือเปล่าหื้ม"ไป๋เจินลูบใบหน้าคนที่เขาคิดถึงตลอดเวลาตอนอยู่ที่กองทัพ พอดีมีข่าวว่าต้องเดินทางเข้าเมืองหลวง ต้องมารวมพลที่นี่ก่อนเขาดีใจและแทบคลั่ง คิดถึงนางใจจะขาด"ท่านพี่ไป๋เจิน ท่านดูคล้ำไปฝึกทหารลำบากมากหรือเจ้าคะ ได้กินอิ่มไหม นอนพอหรือเปล่า แล้วก็ อื้อ "ไป๋เจินจูบคนตัวเล็กด้วยความคิดถึง ลิ้นร้อนไล้วนเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นอ่อนนุ่ม จนเถียนไฉ่หลินต้องโอบคอเขาไว้ ไป่เจินวางนางบนที่นอนก่อนจะนอนเคียงข้างกอดนางเอาไว้หลวมๆ เขาคิดถึงนางจริงๆ แต่บิดานางเป็นบัณฑิตเขาควรให้เกียรตินาง เถียนไฉ่หลินลูบใบหน้าคมก่อนจะรั้งมาจูบเอง"พี่ไป๋เจิน ข้าคิดถึงท่านนัก เห็นว่าไปครั้งนี้ไปปราบกบฏ หรือเจ้าคะ ท่านต้องดูแลตัวเองนะ ข้าอยู่ทางนี้จะรอท่านกลับมา""หลินเอ๋อร์
Last Updated : 2024-12-22ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ลู่เปียวผู้ที่ชะตาอาภัพ
โรงเตี้ยมยุทธภพสามบุรุษนั่งอยู่กำลังรอคน ไม่นานก็มีชายหญิงคู่นึงเดินขึ้นมาชั้นสอง บุรุษแต่ตัวคล้ายพ่อค้า ส่วนสตรีแต่งตัวเหมือนเด็กสาว ก่อนที่ทั้งคู่จะตรงมาที่โต๊ะของพวกเขานั่งอยู่ พูดคุยกัน"เศรษฐีรุ่ย ข้ามีสินค้าอยากให้ท่านไปดูสักหน่อยขอรับ ได้ข่าวว่าท่านเดินทางมาหาหมอเทวดาด้วย คนที่บ้านท่านป่วยหนักหรือขอรับ""เป็นตัวข้าเองนี่แหละคุณชายหนิง แค่กๆๆเจ็บป่วยมานานหลายปีแล้ว นี่บุตรสาวข้า อืม ไห่เอ๋อร์คาราวะคุณชายหนิงสิ เขาจะพาเราไปหาหมอเทวดาน่ะ""ไห่เอ๋อร์คาราวะคุณชายหนิงเจ้าค่ะ ท่านพ่ออาหารพร้อมแล้วรีบทานเถอะเจ้าค่ะ อีกไม่นานก็ค่ำแล้วจะได้พักผ่อน"เด็กสาวเอ่ยแก่บิดา ก่อนที่ทั้งห้าคนจะกินข้าวกันเงียบๆ ได้ยินชายอีกห้าคนที่นั่งถัดไปกระซิบกัน แม้จะเบาแต่คนบนโต๊ะได้ยินทั้งหมด"เขาไม่ใช่รุ่ยอ๋องนี่ อีกอย่างสามคนนั้นไม่มีคนไหนเหมือนแม่ทัพใหญ่หนิงอ๋องเลย สองคนนั้นแต่งตัวคล้ายเสมียน ส่วนคนที่ชื่อคุณชายหนิงนั่นก็ดูเหมือนบัณฑิตมากกว่า หน้าตายังไม่ถึงยี่สิบเลยมั้ง""ข้าก็ว่าเช่นนั้นแหละ เอาเป็นว่าจะค้างคืนที่นี่หรือไม่จับตาดูคนที่จะมาอีกว่าใช่พวกเขาหรือเปล่า""ข้าอยากไปปลดปล่อยน้ำของข้าที่มันอัดอั
Last Updated : 2024-12-22ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง กอดเมียเพลินจนลืมมารดาเช่นข้าเชียวนะคุณชายลู่
บ้านของเซียวผิงผิง ลู่เปียวกำลังดูดดื่มยอดถันสีชมพูหวานอย่างหลงไหล เซียวผิงผิงเสียซ่านจนต้องแอ่นอกขึ้นหา ให้เขาได้ครอบครองอย่างแนบชิด ไม่นานลู่เปียวก็ค้นเจอแหล่งน้ำหวาน ริมฝีปากหยักแนบลงไปทันที ลิ้นร้ายฉกเข้ากลางกลีบงามจนเซียวผิงผิงต้องกางขาออกให้เขาได้ฝังใบหน้าลงไป มือบางกดศีรษะของเขาให้แนบกับกายสาว"อื้ม พี่ลู่เปียวข้าเสียวเจ้าค่ะ เช้าแล้วพวกเราพอเถอะ อร๊าย อืมเสียวเหลือเกินคนดีของข้า ผิงผิงถึงแล้วอื้มถึงอีกแล้ว"ลู่เปียวดูดดื่มน้ำหวานนั้นไม่เหลือสักหยาดหยด เขากลืนกินไล้เลียจนหมด กลีบสาวสะอาดสะอ้านเพราะเขาใช้ลิ้นร้อนทำความสะอาดให้นาง ก่อนจะผละออกแล้วอุ้มนางมานั่งทับความแข็งแกร่งตนเอง แม่ไม่ได้สอดใส่เข้าไปด้านในแต่ก็แหวกกลีบดอก จับแก่นกายใหญ่โตให้พาดตรงกลางระหว่างกลีบอูม ลู่เปียวจับเซียวผิงผิงขยับให้ช่วงล่างได้ถูไถแก่นกายใหญ่โตของเขา ไม่นานทั้งคู่ก็กระตุกเกร็งพร้อมกัน"อืม มีความสุขเหลือเกินคนดีของข้า เมียจ๋ารักข้าหรือไม่หื้ม"ลู่เปียวที่อุ้มคนตัวเล็กไปห้องอาบน้ำเพื่อล้างตัวถามคนในอ้อมกอด"ท่านพี่ เรายังไม่ได้แต่งงานกันเลย ท่านเรียกข้าว่าเมียจ๋าได้อย่างไรกันเจ้าคะ""ขนาดนี้แล้ว ถึงยั
Last Updated : 2024-12-22ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง วางแผนรับมือและเดินทางเข้าวัง
หยางหนิงเฉิงก้มลงช้อนไป๋ซู่ฮวาพาเดินออกมาจากในบ้าน ก่อนจะวางนางลงที่แคร่ไม้ไผ่ ลู่เปียวเห็นเขารักเมียเหลือเกินก็หมันไส้ส่วนเซียวผิงผิงเพิ่งจะรู้ว่าคนรักตนเองเป็นเชื้อพระวงศ์ก็ทำอะไรไม่ถูก นางกับเขาแตกต่างกันเหลือเกิน จนลู่เปียวรู้สึกได้ว่าคนรักกำลังมีเรื่องกังวลใจ จึงก้มลงกระซิบนางเบาๆ เวียวผิงผิงพยักหน้า"ผิงผิง ข้ารักเจ้าไม่ว่าอย่างไรจวนลู่จะมีเจ้าเป็นนายหญิงของจวนแค่คนเดียว เรื่องที่กังวลใจเจ้าอย่าไปคิดมากเลยนะคนดี"ไป๋ฮวนเดินมาหาบอกว่านางแช่ถั่วเหลืองเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้หวังซูหลิงกำลังโม่อยู่ ตั้งแต่สกุลไป่ถูกไล่ออกจากหมู่บ้านหวังซูหลิงก็มานั่นเล่นที่บ้านไป๋ซู่ฮวาแทบจะทุกวัน ได้รู้วิธีทำของอร่ยไปฝากบิดากับมารดาประจำ แต่วันนี้นางสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เสี่ยวจิ้งเห็นนางดูซึมๆจึงเอ่ยถาม"เสี่ยวหลิงเจ้าเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า วางมือเถอะเดี๋ยวพี่โม่เองก็ได้"หวังซูหลิงมองหน้าบุรุณที่คอยช่วยเหลือนางตลอดเวลา นางรู้จักเขามานานแล้ว ก่อนจะรู้ว่าเขาเป็นน้องชายของหยางหนิงเฉิงเสียอีกเขาไม่ชอบไป๋ซิ่ว ส่วนตัวหวังซูหลิงเองแม้ไม่ชอบนิสัยบางอย่างของไป๋ซิ่วแต่อย่างไรก็เล่นด้วยกันมาแต่เด็ก พอ
Last Updated : 2024-12-22ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง กรรมตามสนอง
หลังจากที่ทุกคนปรึกษาหารือเรื่องกองกำลังเรียบร้อย ต่อมาพวกเขาก็เริ่มปรึกษากันเรื่องเส้นทาง หยางหนิงเฉิงจะเข้าวังไปก่อน เขาจะเข้าเมืองหลวงก่อนสักสิบวัน แอบไปพบฮ่องเต้แล้วค่อยให้คนแจ้งตามหลังว่าเขากลับมาแล้ว ทำทีว่าเขาเพิ่งกลับมา คนของไทเฮากับฮองเฮาจะหาทางกำจัดเขาแน่นอน องครักษ์ของสกุลกัวและสกุลซ่งจะเตรียมพร้อมรับขวัญเขาอย่างดีเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนเขาจะพาเสด็จอากับเสด็จพ่อไปซ่อนที่ปลอดภัยก่อนจะเปิดฉากกับทั้งสองตระกูล หยางหนิงเฉิงสรุปใจความสำคัญเรียบร้อยก็เลิกประชุม เดินออกมานอกบ้าน เห็นไป๋ซูหยางกำลังนั่งหลังตรง สายตามองไปยังแผ่นกระดาษเบื้องหน้า มือเรียวสวยถือพู่กัน ค่อยๆจรดอักษรลลงบนกระดาษเขามีกลิ่นอายลักษณะของฮ่องเต้องค์ต่อไปจริงๆ ฉินกุ้ยเฟยตายแล้ว เขาเพิ่งรู้ข่าวเมื่อวาน คนของไทเฮาตามหานางจนเจอและไปกำจัดนางอีกทั้งยังตามหาคู่แฝดอยู่ เด็กผู้หญิงคนนั้นที่วัดไท้ส่วยเขาให้จิ้งหยวนไปรับมาแล้วส่งคืนครอบครัวของนางแล้ว เนื่องจากจิ้งหยวนเป็นคนเดียวที่ไม่มีตัวตนในบรรดาองครักษ์ของเขา คนของกัวรุ่ยชางกับคนของไทเฮาจึงไม่รู้จัก ตอนนี้ไป๋ซู่หยางไม่มีใครแล้ว หากปราบสกุลกัวก็ต้องแต่งตั้งฮองเฮาองค์ใ
Last Updated : 2024-12-22ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ท่านเหมาะสมที่สุด
ห้องหนังสือสำนักศึกษาใฝ่คุณธรรมหยางหนิงเฉิงนั่งรอซุนยวี่อยู่ที่โต๊ะกลางห้อง ไป๋เจินนั่งอยู่ใกล้ๆกันประตูห้องเปิดออก ซุนยวี่เดินเข้ามาก่อนจะเห็นหยางหนิงงเฉิงนั่งอยู่กลางห้อง เขาเข้ามาได้อย่างไรกันเหตุใดไม่มีใคมาแจ้งว่าเขามาหา"หนิงเฉิงมาได้อย่างไรกัน เอ่อ เรื่องของภรรยาเจ้าอาจารย์ขอโทษจริงๆ ข้าอยากหาโอกาสไปขออภัยภรรยาเจ้าเสมอแต่ยังไม่มีโอกาสเลย แล้วนี่เจ้าหายดีแล้วหรือจะกลับมาเรียนเมื่อใดกันเล่า"ซุนยวีไม่อยากให้เขาทิ้งการเรียน เขาเรียนเก่งและฉลาดมากจริงๆเขาเปิดสำนักศึกษามาสิบปีหยางหนิงเฉิงเป็นนักเรียนที่ผลการเรียนดีที่สุด"ขอบคุณอาจารย์ซุนมาก วันนี้ไม่ได้มารำลึกความหลังอันใดกับท่านข้ามีเรื่องสำคัญมาถามท่าน""อ้อๆๆ ว่าแต่ท่านผู้นี้ใช่ไป๋เจินหรือไม่ ก่อนหน้าที่พี่ชายของเจ้าจะจากไปเจ้าเคยได้มาร่ำเรียนอยู่หลายปี เฮ้อเสียดายยิ่งนักไป๋จิงถิงเป็นบุรุษที่หายากยิ่ง อายุสั้นเกินไปช่างน่าเสียดาย""ท่านอาจารย์ซุน เรื่องผ่านมานานแล้วแม้จะคิดถึงคนที่จากไปแล้วเพียงใด แต่ก็คงทำได้เพียงเก็บพวกเขาไว้ในใจแล้วใช้ชีวิตต่อไปขอรับ"ไป๋เจินเคยเรียนที่นี่ เขาเป็นนักเรียนหัวดี หากเทียบกับหยางหนิงเฉิงนับได้ว่า
Last Updated : 2024-12-22
Latest chapter
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง วาสนาครองคู่
หยางหนิงเฉิงจัดการกองทัพเข้าที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้ห้าปีแล้ว ไป๋ซู่ฮวาคลอดบุตรชายให้เขาอีกสองคนบุตรสาวอีกหนึ่งคนตอนนี้ผลผลิตจากแดนใต้ราคาดีมาก โดยเฉพาะกุ้งแห้งกับผงปรุงรสที่ทำจากปลาและกุ้งตากแห้งนำมาบดผสมกับเครื่องเทศเป็นสินค้าขายดีจริงๆ ส่งเข้าเมืองหลวงและเหลาอาหารต่างๆ ชาวประมงที่ตอนนี้ลืมตาอ้าปากได้ไป๋ซู่ฮวาตามหาต้นปาล์มจนเจอ ในที่สุดก็ปลุกต้นปาล์มได้กว่าสองพันต้น ตามพื้นที่ต่างๆ ต้นไหนโตแล้วให้ผลผลิตแล้วนางก็ปล่อยไว้ตอนนี้ผลผลิตของจวนอ๋องก็คืออาหารทะเลแบบแห้ง ผงปรุงรส น้ำมันปาล์ม นางเสาะหาพื้อที่น้ำเค็มจนเจอ แคว้นอู่ไม่ขาดแคลนเกลือแล้ว เพราะพระชายาหนิงอ๋องรู้วิธีทำเกลือได้ไป๋ซู่ฮวากำลังคำนวณบัญชีอยู่ นางเพิ่งให้นมเจ้าตัวเล็กไป ตอนนี้หยางหยางได้แปดเดือนแล้ว สวามีไม่มีทีท่าจะหยุดทำลูกเลยจริงๆ เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย"คนงามของพี่ สมบัติไม่รู้กี่ร้อยล้านตำลึงทองนับไม่ไหว หากลูกน้อยอีกหน่อยใครจะรักษาเล่าทูนหัว""แล้วลูกไม่ออกเรือนแต่งงานหรือเพคะ พระองค์ถึงจะขยันทำอยู่คนเดียว อื้อ"หยางหนิงเฉิงจูบนางเรียกร้อง ปลดสายรัดเอวก่อนจะฝังใบหน้าหล่อเหลาลงเต้าอวบอิ่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง คิดถึงเมียจนทนไม่ไหว
จนมื้อค่ำเรียบร้อย ไป๋ซู่ฮวาที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำ กำลังนั่งหลับตาผ่อนคลายนางเหนื่อยมาก จนกระทั่งน้ำกระเพื่อม นางจึงลืมตาขึ้นมองก็เห็นคนตัวโตลงมานั่งในอ่างกับนาง พร้อมเนื้อตัวล่อนจ่อน"ท่านอ๋อง ยิ่งนับวันยิ่งหน้าด้านหรือไม่เพคะ""สองเดือนแล้วเด็กดี ยังไม่ได้รักเจ้าเลยนะคืนนี้ไม่ยอมแล้ว มาพี่ช่วยอาบน้ำดีกว่าจะได้เสร็จไวๆ""อย่ามาเจ้าเล่ห์พระองค์ทรง อื้ออออ" หยางหนิงเฉิงไม่ฟังรั้วนางมาจูบดูดดื่ม กดท้ายทอยนางไว้ไม่ให้หนีเขา มือหนากอบกุมทรวงอกขยำรุนแรงเพราะอารมณ์คิดถึงก่อนจะดันแผ่นหลังนางขึ้นก้มลงมาดูดปลายถันสีหวานจนไป๋ซู่ฮวาที่ตอนแรกดุเขาเสียงเข้ม ตอนนี้กลับกลายเป็นครางเสียงหวานรัญจวน"อ๊าๆๆๆ ท่านอ๋องเมียเสียว อื้อดูดเบาๆสิเพคะ หัวนมจะหลุดติดปากแล้ว""ไม่ไหวแล้วคิดถึงเหลือเกินคนดี ฮวาเอ๋อร์ยืนขึ้นให้พี่หน่อย หันหลังมาโน้มตัวไปข้างหน้าเอามือเกาะขอบอ่างไว้"ไป๋ซู่ฮวาทำตามที่เขาบอก หยางหนิงเฉิงจับแก่นกายร้อนผ่าวถูไถกลีบบอบบางที่มีน้ำหวานใสๆหลั่งออกมาเคลือบจากนั้นก็กดลงไปในร่องสีชมพูสวย"อื้อ แน่นจังเด็กดี เสียวจังฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้าเหลือเกิน""อื้อ ท่านแม่ทัพทวนของท่านช่างใหญ่โตนัก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ออกเดินทาง
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ซ่งไทเฮากับสกุลกัวหาเด็กทั้งสามเลิกแล้วมคนไม่เจอ งานเลี้ยงเลิกแล้วเรียบร้อย ทุกคนต่างกลับไปเพื่อพักผ่อน วันพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไกล เมื่ออยู่ในห้อง หยางหนิงเฉิงที่นอนให้เมียรักหนุนแขนอยู่มืออีกข้างลูบไหล่มนเบาๆ ไปซู่ฮวาเอ่ยถามเขาเพราะอยากรู้ถึงดินแดนทางใต้"ท่านอ๋อง ดินแดนทางใต้ติดทะเลหรือเพคะ""อืม อยากไปดูหรือ น้องหญิงของพี่รู้จักทะเลด้วยหรือ ที่นี่อยู่ไกลที่นั่นตั้งสองพันลี้นะ""เอ่อ เคยได้ยินคนคุยกันนะเพคะ ว่าทะเลสวยมากแต่เวลามีพายุก็น่ากลับมากเช่นกัน หม่อมฉันอยากเห็นสักครั้งเพคะ""ได้ พี่จะพาเจ้าไป ตอนนี้นอนก่อนเถอะคนงามของพี่ดึกมากแล้วนะ"ไป๋ซู่ฮวาที่กระเถิบเข้าหาอ้อมกอดสามี หยางหนิงเฉิงกอดนางแนบแน่นสตรีที่เขาไม่เคยคิดว่าจะรัก สตรีที่ได้มาด้วยเล่ห์กลของผู้อื่น สุดท้ายนางคือสตรีที่คู่ควรกับเขาที่สุด ลมหายใจของนางสม่ำเสมอหยางหนิงเฉิงจุมพิตเรือนผมนาง กระซิบเบาๆก่อนจะหลับตามไป"ฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้า"ยามซื่อทุกคนมารวมตัวกันที่ลานกลางหมู่บ้านเพื่อเตรียมออกเดินทาง ไป๋เข่อซินร้องไห้กอดบิดากับมารดาแน่น หยางตงชิงกอดไป๋จิงถิงกับโจวซิ่วเหม่ยร้องไห้"เสี่ยว
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง เตรียมเดินทางลงใต้
ไป๋ซู่ฮวาที่ถูกเขาเคี่ยวกรำทุกคืนตั้งแต่วันที่นางยอมให้เขาคืนนั้น ตอนนี้ไม่มีแรงจะสั่งงานบ่าวไพร่แล้ว หยางหนิงเฉิงเดินผิวปากมาหาแต่เมียนั่งบนเตียงมองมาตาเขียวปั้ด "ทูนหัว เมื่อคืนพี่ไม่ตั้งใจจะกวนจริงๆนะ สงสัยจะมาจากสุราสมุนไพรที่เสด็จพี่ให้ชิม แค่สองจอกเท่านั้นเอง ยังดีที่พี่ไม่ชิมเยอะ""อย่ามาหาข้ออ้างหยางหนิงเฉิง ท่านหื่นกามเช่นนี้ต้องแยกเรือนแล้ว ตั้งแต่ยามไฮ่จนยามเหมามีใครเขาลามกหื่นกามเท่าท่านบ้าง ข้าปวดเอวไปหมดแล้วคนบ้า งานการไม่ต้องทำแล้ว หากคู่แฝดไม่ถึงขวบแล้วข้าตั้งครรภ์อีกล่ะก็แยกห้องนอนถาวรจนกว่าพวกเขาจะสิบขวบ""ไม่ได้สิเมียจ๋าต่อไปขอคืนละหนึ่งชั่วยามพอไม่มากกว่านั้นแล้วคนดี นะๆ น้องหญิงพี่สัญญาวันหลังจะไม่ดื่มสุรานั่นอีก""หนิงอ๋อง ออกไปเลยนะคนบ้า นี่แน่ะ"ตุ๊บๆ เสียงวัตถุตกกระทบพื้น หยางหนิงเฉิงโดดหลบทันที เมียปาหมอนใส่เขาแทบจะทุกใบที่อยู่เตียง ก่อนจะตัดสินใจรวบนางกักไว้ในอ้อมกอด พลิกนางลงใต้ร่างจูบนางดูดดื่ม ไป๋ซู่ฮวารักเขามากนางรักเขาไม่คิดว่าชีวิตนี้จะรักคนๆหนึ่งได้ อยู่ด้วยกันมาปีกว่าเขาไม่เคยให้นางเจ็บช้ำน้ำใจสักครั้ง นอกจากเรื่องนี้เรื่องเดียวเขากินเก่งก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พบหน้ามารดาบังเกิดเกล้า
วันต่อมาไม่นานรถม้าก็เคลื่อนที่จนมาถึงอารามที่ฉินกุ้ยเฟยถือศิลบวชอยู่ ฮ่องเต้ให้คนไปแจ้งว่ามีคาราวาสมาขอพบนาง ไม่นานแม่ชีคนนึงก็เดินออกมา นางเดินหลังตรงแต่ยังคงสำรวมมีความเป็นคนสูงศักดิ์แม้จะอยู่ในชุดนักบวชทันทีที่ทั้งคู่พบกันหยางตงอวี้ยิ้มให้นาง ฉินกุ้ยเฟยไม่คิดว่าจะเจอกับเขาที่นี่จึงทำความเคารพ แต่เขาจับข้อศอกนางไว้ก่อนจะพูดคุย"ซวงเอ๋อร์ไม่พบเจ้าหลายปีสบายดีหรือไม่""ซวงเอ๋อร์สบายดีเพคะ ฝ่าบาททรงมาไกลถึงเพียงนี้ไทเฮาจะทรงทำเรื่องลับหลังตอนไม่ประทับอยู่วังหรือไม่เพคะ""วางใจเถอะ นางชดใช้กรรมแล้วล่ะ วันนี้ข้าพาคนๆนึงมาพบเจ้าด้วย ชิงเอ๋อร์มาพบเสด็จแม่เจ้าได้แล้ว"หยางตงอวี้หันไปเรียกหยางตงชิงไม่นานเขาก็ดินออกมาจากห้องรับรอง ทันทีที่ฉินกุ้ยเฟยเห็นหน้าเขานางก็ร้องไห้ เดินไปกอดเขาแน่น"ชิงเอ๋อร์ๆลูกแม่ เจ้ายังสบายดี แม่กังวลว่าพวกเขาจะพบเจอเจ้าหรือไม่ เพราะเจ้าคล้ายฝ่าบาทมากนัก ฮืฮๆๆลูกแม่""ส เสด็จแม่ อย่าร้องไห้เลยพ่ะย่ะค่ะ ลูกสบายดีท่านพ่อท่านแม่เลี้ยงดูอย่างดีไม่เคยให้ลำบากพ่ะย่ะค่ะ""แม่รู้ๆ พวกเขาผัวเมียเป็นคนดียิ่งนัก แม่เองก็คิดว่าฝากไม่ผิดคน"หยางตงอวี้อยากให้แม่ลูกได้คุยกันมา
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง2
ยามเฉินทุกคนต่างเตรียมรถม้าวันนี้ฮ่องเต้กับรัชทายาทจะเสด็จไปเยี่ยมหมู่บ้านกันดารหาทางแก้ปัญหาอีกหลายที่ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขึ้นรถเตรียมออก รถม้าวิ่งมาไกลมากแล้ว ไป๋ซูหยางนึกถึงคำพูดบิดามารดาและพี่สาว จึงตัดสินใจไปเข้าเฝ้าพระบิดาก่อนจะตกลงไปเยี่ยมมารดาผู้ให้กำเนิด"พี่ใหญ่ ข้าอยากปรึกษาท่านเรื่องมารดาของข้าขอรับ""ทำไมหรือ เสี่ยวหยางเจ้าสับสนว่าตนเองอยากไปเยี่ยมนางหรือไม่ ควรไปดีหรือเปล่าใช่ไหม""ขอรับ ข้าไม่อยากให้ท่านพ่อกับท่านแม่เสียใจ แต่ใจหนึ่งก็อยากไปเห็นนางสักครั้งขอรับ""เสี่ยวหยาง นางเป็นมารดาให้กำเนิดนับว่ามีบุญคุณ อีกอย่างนางใช้ทั้งชีวิตปกป้องเจ้าจนได้มาเจอท่านพ่อกับท่านแม่ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาบ้านใหญ่จะทำไม่ดีกับเจ้าไว้มาก แต่อย่างน้อยก็คงดีกว่าเจ้าต้องถูกคนพยายามฆ่าทุกวัน ควรไปขอบคุณนางด้วยตนเองสักครั้ง ให้นางได้เห็นว่าเจ้าเติบใหญ่เพียงใดในตอนนี้""ขอรับพี่ใหญ่ ข้าจะไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่ก่อน""อืม ท่านแม่พ่อกับท่านแม่จิตใจโอบอ้อมไม่มีทางขัดขวางเจ้าหรอก ไปเถอะ"้ไป๋ซูหยางออกไปแล้ว เขารู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับพี่สาว ไม่รู้ว่าไปอยู่วังหลวงจะเป็นเช่นไร แม้จะมีพี่เข่อซินจะไปอยู่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง1
หยางหนิงเฉิงที่ตอนนี้กอดไป๋ซู่ฮวาอยู่บนเตียง คู่แฝดเป็นเด็กรู้ความยิ่งนัก กินเสร็จก็นอนไม่เคยงอแงสักนิด เมื่อวานรัชทายาทมาหาพี่สาวพี่น้องพูดคุยกันสักพัก เขาอยากให้ทั้งคู่มีเวลาส่วนตัวมากกว่านี้เพราะหยางหนิงเฉิงจะไม่กลับวังหลวง แต่จะเลยไปดินแดนทางใต้ทันที เขาเป็นห่วงภรรยาหากเดินทางไปๆมาๆนางอาจไม่ไหวอีกอย่างเขาทิ้งทัพใหญ่มาปีกว่าแล้วต้องกลับไปจัดการ จิ้งหยวนไปดูแลให้แล้วทิ้งเซียวอ้ายเย่วไว้ที่นี่ นางตั้งครรภ์อยู่เดินทางไม่ไหวอีกอย่างในกองทัพอาหารการกินสำหรับคนท้องย่อมลำบากก่อนไปไป๋ซู่อวา จัดการเสบียงให้พวกเขาหนึ่งต้าน นับว่าเยอะไม่น้อยในช่วงที่ไม่มีสงครามเช่นนี้ การเจรจาชายแดนเป็นไปได้ด้วยดี รับทายาทเสนอให้คุยกันเรื่องแลกเปลี่ยนอาหาร ราษฎรอยู่ดีมีสุขก็ไม่ต้องแย่งที่ทำมาหากินกันให้เดือดร้อน"วันนี้ไท่จื่อเก่งมากนัก สามารถแก้ปัญหาที่ดินเมืองกว่างสุยสำเร็จ อีกทั้งยังทรงจัดการทรัพยากรน้ำได้ดี จัดสรรพันธ์พืชให้เหมาะกับฤดูกาล ฝ่าบาททรงเอ่ยชมไม่น้อย""เสี่ยวหยางเป็นเด็กหัวดีเรียนรู้ได้ไวนักเจ้าค่ะ เมื่อวานเขามาปรึกษาเรื่องจะไปพบมารดาบังเกิดเกล้าดีหรือไม่ เขาไม่อยากให้ท่านพ่อท่านแม่รู้สึกเสี
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง สุรารสดีของไป๋ซู่ฮวา
หยางตงชิงหลับไปแล้วคอพับไปมา หยางตงอวี้จับบุตรชายนอนหนุนตัก ฉุ่กงกงที่หันมาหาจะเอ่ยเรียกฮ่องเต้เห็นภาพนั้นก็น้ำตาไหล พลันคิดถึงภาพที่องค์ชายนอนหนุนตักเสด็จแม่ สนมจางมักลูบหัวฝ่าบาทเสมอสมัยที่ยังเป็นองค์ชายน้อยภาพนั้นหายไปหลังจากจางกุ้ยเฟยประชวรแล้วจากไป ฝ่าบาทจึงเหลือเพียงความว้าเหว่อ้างว้างในใจตลอดมาหลายปี จนกระทั่งเด็กสาวที่ชื่อไป๋เข่อซินเข้ามาถึงมีร้อยแย้มพระสรวลอีกครั้ง ตอนนี้ภาพนั้นกำลังกลับมา ภาพองค์ชายที่ทรงยิ้มแย้มกับเขาทรงห่วงใยบ่าวไพร่เสมอเขากับเย่กงกงรับใช้ข้างกานมาตั้งแต่ยังเป็นองค์ชายตัวน้อยๆ"ท่านอาฉู่ ข้าได้ขนมมาฝากท่านด้วยขนมงาที่ร้านจินเซียง""ท่านอาเย่ว ข้าไม่อยากอยู่ตำหนักบูรพาเลยท่านพาข้าไปเที่ยวนอกวังหน่อยนะ ๆๆท่านอาเย่นะๆ ""ท่านอาฉู่ วันนี้ข้าหนีเสด็จพ่อออกไปเที่ยวตลาดมาคนเยอะแยะเลย มีสุราดอกท้อให้ท่านหนึ่งกาด้วย"หยางต้งอวี้เงยหน้าจากใบหน้าบุตรชายก่อนจะสบตาคนสนิทที่ติดตามเขาตั้งแต่เขาสี่ขวบตั้งแต่เสด้จแม่ยังเป็นเป็นเฟยด้วยซ้ำ"ท่านอาฉู่ เขาช่างเหมือนข้าในวัยเด็กจริงๆท่านว่าไหม""พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ไท่จื่อคล้ายพระองค์มากนัก เฉลียวฉลาดรูปงาม""แวะตลาดด้านหน้าสักหน่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พ่อลูกเปิดใจ
หยางเสวียนเยี่ยนกับหยางเสียนรุ่ยกับเมืองหลวงไปได้ครึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้เสด็จประพาสไปยังหมู่บ้านต่างๆที่ไป๋ซู่ฮวาได้ไปบุกเบิกเส้นทางการค้าและการเกษตรเอาไว้หยางตงอวี้เป็นอัจฉริยะไม่เกินจริง เพียงไม่นานก็เข้าใจโครงสร้างและปัญหาทั้งหมดของสภาพดิน ฟ้า อากาศและเริ่มแก้ปัญหาได้แล้ว สมแล้วที่ถูกเลือกให้เป็นฮ่องเต้ ราษฎรแคว้นอู่ไม่ต้องมาทนอดอยากอีกต่อไปวันนี้เขาเรียกบุตรชายมาด้วยเพื่อไปหมู่บ้านที่ทำสุราหมัก ส่วนหมู่บ้านข้างๆกันทำสุราขม(น้ำส้มสายชู) ถั่วเหลืองที่ผลผลิตเคยมีมากจนต้องมาเททิ้งกลับนำมาแปรรูปได้หลายอย่างนักไป๋ซูหยางนั่งอยู่บนรถม้า รอฟังคำสั่งบิดาอย่างเดียวเหมือนปกติ บางครั้งเสด็จพ่อก็ให้เขาเสนอความคิดเห็นบ้าง บรรยากาศในรถม้าเงียบเกินไปจนกระทั่งผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นก่อน"ชิงเอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อทอดทิ้งเจ้า ไร้ความสามารถในการปกป้องเจ้าลูกโกรธพ่อหรือไม่""ไม่พ่ะย่ะค่ะ""มาสั่งข้างๆพ่อหน่อย วันนี้ไม่มีฮ่องเต้ ไม่มีรัชทายาทมีเพียงบิดากับบุตรชายที่กำลังคุยเรื่องครอบครัว"ไป๋ซูหยางที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแซ่ราชวงศ์เรียบร้อยแล้ว องค์รัชทายาทหยางตงชิง เขาเขยิบมานั่งใกล้กับบิดา หยางตงอวี้โ
