บุตรสาวขายออกสักที

หยางหนิงเฉิงไม่อยู่สามวันทางด้านไป๋ซู่ฮวาก็พากันทำผักดอก หมักเหล้าเอาไว้หยางหนิงเฉิงเป็นแม่ทัพใหญ่อีกทั้งตระกูลท่านตามีทรัพย์สินไม่น้อย มิน่าเขาถึงบอกว่าไม่ต้องทำงานเขาเลี้ยงนางได้

เถียนไฉ่หลินกำลังจะมาหาไป๋ซู่ฮวา อยู่ๆก็มีลำแขนแข็งแกร่งมารัดนางไว้ ก่อนจะอุ้มนางขึ้นพาเข้าไปในบ้าน ทันทีที่เห็นหน้าเถียนไฉ่หลินก็ดีใจกอดเขาแน่น

"เด็กดีคิดถึงพี่หรือเปล่าหื้ม"

ไป๋เจินลูบใบหน้าคนที่เขาคิดถึงตลอดเวลาตอนอยู่ที่กองทัพ พอดีมีข่าวว่าต้องเดินทางเข้าเมืองหลวง ต้องมารวมพลที่นี่ก่อนเขาดีใจและแทบคลั่ง คิดถึงนางใจจะขาด

"ท่านพี่ไป๋เจิน ท่านดูคล้ำไปฝึกทหารลำบากมากหรือเจ้าคะ ได้กินอิ่มไหม นอนพอหรือเปล่า แล้วก็ อื้อ "

ไป๋เจินจูบคนตัวเล็กด้วยความคิดถึง ลิ้นร้อนไล้วนเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นอ่อนนุ่ม จนเถียนไฉ่หลินต้องโอบคอเขาไว้ ไป่เจินวางนางบนที่นอนก่อนจะนอนเคียงข้าง

กอดนางเอาไว้หลวมๆ เขาคิดถึงนางจริงๆ แต่บิดานางเป็นบัณฑิตเขาควรให้เกียรตินาง เถียนไฉ่หลินลูบใบหน้าคมก่อนจะรั้งมาจูบเอง

"พี่ไป๋เจิน ข้าคิดถึงท่านนัก เห็นว่าไปครั้งนี้ไปปราบกบฏ หรือเจ้าคะ ท่านต้องดูแลตัวเองนะ ข้าอยู่ทางนี้จะรอท่านกลับมา"

"หลินเอ๋อร์