LOGINShare
ข้ายอมให้เจ้าลงโทษ 1
Last Updated:
2024-12-06 18:01:47Related chapters
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ข้ายอมให้เจ้าลงโทษ2
สายฝนที่กระหน่ำด้านนอกแข่งกับเสียงครางของคนทั้งคู่ ยามที่ฟ้าแลบลงมากระทบผิวกายของนางทำเอาหยางหนิงเฉิงยิ่งคลั่งรักเมียสาว ให้ตายสินางเย้ายวนเหลือเกิน"ท่านพี่ เสร็จสมครั้งนี้พักนะเจ้าคะ เมียไม่ไหวแล้วจริงๆ ขาไม่มีแรงแล้ว อร๊าย ท่านพี่ไม่ไหวแล้ว"หยางหนิงเฉิงขย่มจนนางร้องขอทีเดียว สุดท้ายก็ปลดปล่อยอีกรอบ เขาปล่อยในกายนางไปถึงห้าครั้งแล้ว จากนั้นก็ยอมปล่อยให้นางพักนอนกอดเอาไว้ จุมพิตขมับก่อนจะเอ่ยปากพูดคุย"ข้าต้องไปตามหาอาสะใภ้ เด็กสองคนนั้นเป็นหลานข้าก็ว่าได้ ในตระกูลข้ามีการแก่งแย่งชิงดีกัน นางให้ข้าเอาพวกเขามาเลี้ยงดูส่วนนางหนีไปยังแคว้นอื่น คนของนางส่งข่าวมาเมื่อไม่นาน ฮวาเอ๋อร์ ไปครั้งนี้หลายเดือนนัก ไม่รู้ว่าจะเจอนางตอนไหน หนิงจินกับหนิงหรงคงต้องฝากเจ้าแล้วคนดี""เรื่องที่ท่านทำเป็นพิการ หากไม่อยากเรียนก็แค่ลาออกไม่ได้หรือเจ้าคะ เหตุใดต้องสร้างเรื่องถึงเพียงนี้กัน""ซุนเย่วเล่อคนนั้นตามติดข้านัก สลัดนางไม่ออก จะลงมือก็ไม่ได้บิดานางเป็นคนดียิ่งนัก อีกอย่างไม่ต้องการให้ใครวุ่นวายมากนัก ไม่อยากเปิดเผยร่องรอยเจ้าแฝด""ท่านพี่ ไม่มีสำนักศึกษาที่อื่นแล้วหรือเจ้าคะ คุณหนูซุนคนนั้นร่วมมือ
Last Updated : 2024-12-06ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ข้าไม่รับอนุ
หยางหนิงเฉิงจับนางพลิกลงนอนข้างๆให้นางหนุนแขนก่อนจะจูบซับเหงื่อให้"อีกเดี๋ยวพี่จะไปดูกับดัก เจ้าอยู่ในนี้รอพี่กลับมานะคนดี""ท่านพี่ ผ่านมาเดือนกว่าแล้วรั้วอิฐก็สร้างเสร็จแล้ว เสบียงก็เตรียมพร้อมหมดแล้ว แปลงนาก็ไถหว่านเรียบร้อย ข้าจะไปหมู่บ้านหยางไหวสักหน่อยเจ้าค่ะ""หืม ที่นั่นมีอะไรหรือเจ้าจะไปทำไมกัน""ที่นั่นมีเพื่อนท่านพ่ออยู่คนนึง ตอนเกิดเรื่องเขารอดมาได้แต่ก็บาดเจ็บสาหัส ข้าอยากให้เขามาสอนหนังสือเด็กๆท่านลุงเถียนเป้าเคยเป็นบัณฑิต ข้าไม่วางใจให้ไปเรียนที่สำนักศึกษาจริงๆเจ้าค่ะ ซุนเย่วเล่อคนนั้นข้ารับมือนางได้ แต่เด็กๆข้าเกรงว่าพวกเขา" ไป๋ซู่ฮวาไม่พูดต่อ แต่หยางหนิงเฉิงก็เข้าใจก่อนจะพยักหน้ากระซิบเสียงกระเส่า"พี่ไปดูกับดักก่อนนะ ใส่แค่เสื้อคุมพอเดี๋ยวจะกลับมาทวงค่าจ้างขับรถม้าไปหมู่บ้านหยางไหวครึ่งนึงก่อน จะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอดอีก อืมดูดทั้งวันก้ไม่เบื่อหวานนัก" หยางหนิงเฉิงก้มลงดูดกลืนยอดถันชูชันอีกรอบ"หยางหนิงเฉิง ท่านมันคนลามก อื้ออออ"หยางหนิงเฉิงจูบนางก่อนจะไปด้านนอก เขาไม่ต้องไปดูกับดักหรอกแค่ยืนบนต้นไม้เห็นหมูป่าหนึ่งตัวกับกวางอีกหนึ่งตัว จึงซัดฝ่ามือใส่ไม่นานก็ได้หมูป
Last Updated : 2024-12-06ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ภรรยารของข้ามีเพียงไป๋ซู่ฮวา
ชาวบ้านเห็นด้วยกับคำพูดไป๋ลู่ ซุนเย่วเล่อ น้ำตาไหลเป็นทางนางหันไปหาหยางหนิงเฉิง แต่มีเพียงประโยคเดียวที่เขาตอบกลับมาฟังแล้วยิ่งปวดใจ"ข้าหยางหนิงเฉิงมีภรรยาเพียงคนเดียวคือไป๋ซู่ฮวา ไม่รับอนุไม่รับสตรีอุ่นเตียง อาหลี่เสี่ยวจิ้งเอาหมูป่ากับกวางที่ล่ามาได้กลับบ้าน ข้าจะอุ้มอาซ้อพวกเจ้ากลับ นางเหนื่อยเพราะข้ามาทั้งคืนแล้ว ข้าไม่อยากให้นางลำบาก"พูดจบก็อุ้มช้อนร่างไป๋ซู่ฮวาเดินลงเขา สายตาส่งสัญญาณให้องครักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่ ซุนเย่วเล่อบิดผ้าเช็ดหน้าจนขาด มีอันธพาลประจำหมู่บ้านเดินมาหานางพร้อมกับเอ่ยลามก"นี่ๆคุณหนูนมขาวหน้าขาว หน้าอ่อนๆอย่างพ่อหนุ่มนั้นไม่ปึ๋งปั๋งเท่าข้าหรอก เจ้าจะไปเป็นอนุผู้อื่นทำไมมาเป็นเมียข้าดีกว่าจะทำให้เจ้าครางทั้งคืนเชียว"ซุนเย่วเล่อหันมาเจอชายหน้าบากฟันเหลืองเต็มปากก็ขยะแขยง เหล่าบุรุษที่ได้ยินกพากันหัวเราะ บางคนที่มองหน้าอกของนางที่รัดแน่นจนเนินโผล่เกือบครึ่ง ตั้งใจมายั่วยวนหยางหนิงเฉิงเนินอกที่ขาวราวกับหิมะนั่นพวกเขามองแล้วต้องกลืนน้ำลายอยากลิ้มลอง แต่ถูกบรรดาเมียบิดหูลากกลับบ้าน ซุนเย่วเล่อเดินสะบัดหน้าขึ้นรถม้ากลับเมืองทันที คนที่นางขยะแขยงนั่นนางไม่รู้เลยว่าอ
Last Updated : 2024-12-06ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ข้าสงสัยตัวเอง
ไป๋ซู่ฮวากำลังต้มน้ำแกงอยู่ นางนำเนื้อกวางมาแล่บางๆหมักเครื่องเทศอย่างดี กระดูกหมูได้มาจากบ้านลุงโจวคนเชือดหมูในหมู่บ้าน อาหลี่กับซูหยางอยากกินหม้อไฟส่วนคนเอาแต่ใจนางจะผัดเนื้อกวางกับพริกให้เขา สุราที่หมักจากองุ่นป่าน่าจะได้ที่แล้ว หยางหนิงเฉิงปลูกบ้านใหม่อีกหนึ่งหลัง เป็นเงินที่นางได้จากการขายกระดูกเสือครั้งก่อน ปลูกถึงห้าห้อง แต่ห้องครัวยังคงใช้ครัวที่บ้านหลังเดิม เด็กทั้งสามมีห้องเป็นของตนเองแล้วไป๋ลูที่ตอนนี้ย้ายทะเบียนเข้าบ้านหยางหนิงเฉิงเรียบร้อยจึงย้ายตัวเองจากโรงเรือนที่ติดคอกหมูของบ้านไป่มาอยู่กับหลานสาว ไป๋ซู่ฮวากลัวยายเฒ่ากับตาเฒ่ามหาภัยนั่นจะขายบุตรสาวจึงให้อาเล็กมาอยู่ด้วยส่วนหลังเดิมหยางหนิงเฉิงปรับปรุงเพื่ออยู่กับเมียรักแค่สองคน อีกสองห้องใช้เก็บเสบียงห้องที่เหลือปล่อยว่างไว้ อาหลี่กับเสี่ยวจิ้งนอนบนต้นไม้เหมือนเดิม เนื่องจากในบ้านมีไป๋ลู่อยู่จึงไม่สะดวกให้บุรุษพักรวมกัน ส่วนท่านแม่ทัพอยากรักเมียไม่อยากให้ใครวุ่นวายจึงไม่ให้พักห้องที่เหลือเช่นกันวันนี้อาหลี่มีความสุขที่สุด เขาได้กินหม้อไฟแล้วก่อนจะหันไปหาไป๋ลู่"ลู่ลู่ หม้อไฟนี้เจ้าทำเป็นแล้วนะ อีกหน่อยเจ้าแต่งให้ข้
Last Updated : 2024-12-08ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง มีข่าวดีแล้ว
ไป๋ฮวนเอามื้อเช้าไปส่งที่เรือนหลังใหม่แล้ว เด็กๆตื่นมาช่วยตนเองเรียบร้อย แต่พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ยังไม่ตื่นเลย"พี่อาหลี่ๆ ทำไม่เดี๋ยวนี้พี่ใหญ่ขี้เกียจจังเลยขอรับ ตื่นสายทุกวันเลย"หยายหนิงเจินรอกินข้าจนหิวแล้ว สักพักสองผัวเมียก็จุงมือกันมา"หืม หอมจังเลยวันนี้เด็กๆกินอะไรกันบอกพี่ใหญ่สิ" หยางหนิงเฉิงนั่งลงแต่ไป๋ซู่ฮวาไม่ไหวแล้ว กลิ่นกับข้าวเหม็นเกินไป"อื้ออาเล็กไม่ไหว ท่านมีอย่างอื่นหรือไม่ข้าอยากกินอะไรเผ็ดๆร้อนสักหน่อยเจ้าค่ะ"อ้อ เดี๋ยวข้าไปทำบะหมี่ร้อนใส่น้ำมันพริกให้เอาไหม เป็นอะไรไปไม่สบายหรือเปล่าเสี่ยวฮวา""ไม่เป็นไรมากเจ้าค่ะอาเล็ก แค่รู้สึกคลื่นไส้อาจเพราะนอนไม่ค่อยพอ"พูดจบก็หันไปคาดโทษคนตัวโต ทุกคนในโต๊ะอาหารอมยิ้ม ส่วนองครักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่รอบๆก็ได้แต่ถอนหายใน พวกเขาฝึกวรยุทธหูจึงดีนักจึงได้ยินเสียงรัญจวนทุกคืน ท่านแม่ทัพนี่นะรุกเร้าจนเมียป่วยเลยหรือ"พี่สะใภ้ พวกท่านมานอนที่เรือนหลังใหม่ดีไหมเจ้าคะ พี่ใหญ่ท่านพาพี่สะใภ้มานอนที่นี่เถอะเจ้าค่ะ" หยางหนิงหรงสงสารพี่สะใภ้นัยตาบ่งบอกถึงความห่วงใย"ไม่เป็นไรพี่ใหญ่นอนที่เดิมได้ หนิงหรงอย่ากังวลเลย" นอนที่นี่จะได้ยินเสียงออดอ้อน
Last Updated : 2024-12-08ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง แพ้ท้อง
หยางหนิงเฉิงหันไปเห็นสีหน้ากังวลของไป๋ซู่ฮวา นางเป็นอะไร ไหนนางพูดว่าอยากมีลูกกับเขาหลายๆคนเหตุใดนางไม่ดีใจเลย"ฮวาวเอ๋อร์เป็นอะไรไป หยุนซานเจ้าออกไปก่อนข้ามีเรื่องจะคุยกับฮูหยินสักหน่อย"หยุนซานเก็บของออกไป ก่อนจะเขียนใบสั่งยาให้อาหลี่ไปซื้อที่ร้านโอสถไป๋ซู่ฮวาพยุงตัวเองลุกขึ้นร้องไห้ กอดหยางหนิงเฉิงแน่น เขาโอบนางไว้รอให้นางร้องไห้จนพอใจจึงเอ่ยถาม"เป็นอะไรไปเด็กดี มิใช่ว่าเจ้าอยากมีลูกให้พี่หรอกหรือ เหตุใดจึงร้องไห้ ไม่อยากมีแล้วหรือ""ฮือๆๆๆข้าก็ไม่รู้ ท่านพี่ข้าอยากมีลูกกับท่านแต่เขามาไม่ถูกเวลา ฮือๆๆท่านจะไม่อยู่ข้าคิดถึงท่านไม่ไปได้หรือไม่ท่านพี่ ฮือๆๆๆ" หยางหนิงเฉิงกอดนางหลวมๆลูบหลังปลอบใจ"นอนเถอะนะพักผ่อนก่อน เรื่องอื่นค่อยหาทางแก้พี่ให้อาหญิงเจ้าไปเชิญท่านลุงคนนั้นแทนแล้วนางไปกับเสี่ยวจิ้งและซูหยาง วางใจเถอะถ้าไม่อยากให้พี่ไปพี่ก็ไม่ไป"ไป๋ซู่ฮวาร้องไห้จนเหนื่อยจึงหลับไป นางจับชายเสื้อเขาแน่นไม่ยอมให้เขาไปไหน ไป๋ฮวนได้ข่าวว่านางตั้งครรภ์ก็รีบมา เห็นไป๋ซู่ฮวากอดสามีแน่นก็ถอนหายใจ"หลานเขย ดุเหมือนนางจะแพ้ท้องหนัก บางคนเกลียดขี้หน้าสามี แต่ดูท่าเสี่ยวฮวาจะเป็นประเภทคิดถึงสามีห
Last Updated : 2024-12-08ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พระชายาจี้
หยางหนิงเฉิงห่มผ้าให้ไป๋ซู่ฮวาก่อนจะจุมพิตหน้าผากนางเบาๆ จากนั้นก็เดินตามเสี่ยวจิ้งออกไป จิ้งหยวนเป็นนายกองธงแดงดูแลกองทัพกิเลนให้เขา มีแค่องครักษ์ไม่กี่คนที่เคยเห็นหน้า เขาทำงานสะดวก"ท่านแม่ทัพข้าติดต่อคนของเราเรียบร้อย อีกสิบห้าวันจะไปรับนางที่วัดหานสุ่ยขอรับ""อืม ตอนออกมาอย่าให้จับได้ ดูดีๆคนของสกุลกัวอยู่ทุกที่ แจ้งว่านางถือศิลให้บุตรชายหนึ่งปีไม่กลับตำหนัก ทุกอย่างให้แม่นมฉินดูแล นางเป็นคนของไทเฮาชู้รักของเสด็จพ่อไม่กล้ากับนางหรอก แม้แต่เสด็จพ่อยังต้องไว้หน้านางเลยข้าส่งจดหมายให้เสด็จอาแล้ว""ขอรับ เอ่อทางด้านกัวรุ่ยชางเขาเตรียมคนแล้ว ส่วนฝ่าบาทเองก็เตรียมคนของตนท่านแม่ทัพแน่ใจแผนนี่แค่ไหนกันขอรับ ฮูหยินตั้งครรภ์อยู่หวังว่าเราจะปิดร่องรอยได้หมด""ข้าเข้าใจ ตอนที่ข้าไปรับเด็กสองคนมาอยู่ที่นี่เพียงแค่สามปี พวกเขาต้องหาคนที่ย้ายถิ่นฐานเกินห้าปี คู่แฝดเกือบหกขวบแล้ว ข้าโกหกอายุพวกเขาอีกอย่าง ที่สำนักศึกษายังเชื่อเลยว่าข้าอายุสิบเก้า เจ้าไปจัดการเรื่องที่ข้าให้ทำเถอะ เรื่องอื่นข้าวางแผนไว้หมดแล้ว อีกอย่างเด็กผู้หญิงคนนั้นที่วัดไท้ส่วยตอนนี้ข้าจะไปรับนางคืนครอบครัวเช่นกัน"จิ้งหยวนรั
Last Updated : 2024-12-08ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง แม่สามีมาหา
รถม้าเลี้ยวเข้าไปในบริเวณบ้านหลังหนึ่ง มีคนเปิดประตูรั้วให้เมื่อรถม้าเข้าไปแล้วจากนั้นก็ปิดสนิทกลายเป็นเพียงป่าเท่านั้นไม่มีบ้านคนดังเช่นเมื่อกี้แต่อย่างใดจี้ฮุ่ยซินมองดูก็ยิ้ม บุตรชายของนางหยางหนิงเฉิงเก่งกาจเรื่องค่ายกลนักเขามีอาจารย์ที่เก่งกาจ มิน่าฮ่องเต้ถึงประทานตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ให้เขาเขาบอกว่าชายแดนสงบอยากจะไปท่องยุทธภพสักสามปีก็ทรงอนุญาต ที่แท้อาหลานวางแผนกันไว้แล้ว จากนั้นก็ปลุกปี้เหลียนก่อนจะเขาบ้านเพื่อพักผ่อน ไป๋ซู่ฮวานอนหลับจนหยางหนิงเฉิงเข้ามา ในมือถือน้ำบ๊วยมาด้วยหนึ่งชามปลุกเมียรักให้ตื่น วันนี้ทั้งวันนางไม่กินอะไรเลย"ฮวาเอ๋อร์ตื่นเถอะนะ ทานรังนกสักหน่อยอาเล็กเจ้าอุตส่าห์ต้มมาให้ ส่วนนี่น้ำบ๊วยเสี่ยวฉุนเด็กคนนั้นไปหาเก็บบ๊วยป่ามาให้เจ้า เพราะได้ยินว่าเจ้าป่วย ยังมีพุทรากวนอีกด้วย เด็กคนนั้นช่างน่ารักนักเสียดายแค่..""เสี่ยวฉุนไม่ได้เป็นใบ้ ข้าเคยพูดคุยกับเขาเมื่อก่อนเจ้าค่ะ คงเพราะเห็นความรุนแรงในครอบครัวเลยเก็บกด ว่าไปก็น่าสงสารนักใต้เท้าลู่พึ่งได้จริงๆ ตอนนี้ไม่มีใครมาก่อกวนท่านอาฮวนแล้ว อื้อท่านพี่ขอกระโถนหน่อย"หยางหนิงเฉิงรีบเอากระโถนมารอง ไป๋ซู่ฮวาอาเจียนจนเ
Last Updated : 2024-12-08
Latest chapter
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง วาสนาครองคู่
หยางหนิงเฉิงจัดการกองทัพเข้าที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้ห้าปีแล้ว ไป๋ซู่ฮวาคลอดบุตรชายให้เขาอีกสองคนบุตรสาวอีกหนึ่งคนตอนนี้ผลผลิตจากแดนใต้ราคาดีมาก โดยเฉพาะกุ้งแห้งกับผงปรุงรสที่ทำจากปลาและกุ้งตากแห้งนำมาบดผสมกับเครื่องเทศเป็นสินค้าขายดีจริงๆ ส่งเข้าเมืองหลวงและเหลาอาหารต่างๆ ชาวประมงที่ตอนนี้ลืมตาอ้าปากได้ไป๋ซู่ฮวาตามหาต้นปาล์มจนเจอ ในที่สุดก็ปลุกต้นปาล์มได้กว่าสองพันต้น ตามพื้นที่ต่างๆ ต้นไหนโตแล้วให้ผลผลิตแล้วนางก็ปล่อยไว้ตอนนี้ผลผลิตของจวนอ๋องก็คืออาหารทะเลแบบแห้ง ผงปรุงรส น้ำมันปาล์ม นางเสาะหาพื้อที่น้ำเค็มจนเจอ แคว้นอู่ไม่ขาดแคลนเกลือแล้ว เพราะพระชายาหนิงอ๋องรู้วิธีทำเกลือได้ไป๋ซู่ฮวากำลังคำนวณบัญชีอยู่ นางเพิ่งให้นมเจ้าตัวเล็กไป ตอนนี้หยางหยางได้แปดเดือนแล้ว สวามีไม่มีทีท่าจะหยุดทำลูกเลยจริงๆ เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย"คนงามของพี่ สมบัติไม่รู้กี่ร้อยล้านตำลึงทองนับไม่ไหว หากลูกน้อยอีกหน่อยใครจะรักษาเล่าทูนหัว""แล้วลูกไม่ออกเรือนแต่งงานหรือเพคะ พระองค์ถึงจะขยันทำอยู่คนเดียว อื้อ"หยางหนิงเฉิงจูบนางเรียกร้อง ปลดสายรัดเอวก่อนจะฝังใบหน้าหล่อเหลาลงเต้าอวบอิ่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง คิดถึงเมียจนทนไม่ไหว
จนมื้อค่ำเรียบร้อย ไป๋ซู่ฮวาที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำ กำลังนั่งหลับตาผ่อนคลายนางเหนื่อยมาก จนกระทั่งน้ำกระเพื่อม นางจึงลืมตาขึ้นมองก็เห็นคนตัวโตลงมานั่งในอ่างกับนาง พร้อมเนื้อตัวล่อนจ่อน"ท่านอ๋อง ยิ่งนับวันยิ่งหน้าด้านหรือไม่เพคะ""สองเดือนแล้วเด็กดี ยังไม่ได้รักเจ้าเลยนะคืนนี้ไม่ยอมแล้ว มาพี่ช่วยอาบน้ำดีกว่าจะได้เสร็จไวๆ""อย่ามาเจ้าเล่ห์พระองค์ทรง อื้ออออ" หยางหนิงเฉิงไม่ฟังรั้วนางมาจูบดูดดื่ม กดท้ายทอยนางไว้ไม่ให้หนีเขา มือหนากอบกุมทรวงอกขยำรุนแรงเพราะอารมณ์คิดถึงก่อนจะดันแผ่นหลังนางขึ้นก้มลงมาดูดปลายถันสีหวานจนไป๋ซู่ฮวาที่ตอนแรกดุเขาเสียงเข้ม ตอนนี้กลับกลายเป็นครางเสียงหวานรัญจวน"อ๊าๆๆๆ ท่านอ๋องเมียเสียว อื้อดูดเบาๆสิเพคะ หัวนมจะหลุดติดปากแล้ว""ไม่ไหวแล้วคิดถึงเหลือเกินคนดี ฮวาเอ๋อร์ยืนขึ้นให้พี่หน่อย หันหลังมาโน้มตัวไปข้างหน้าเอามือเกาะขอบอ่างไว้"ไป๋ซู่ฮวาทำตามที่เขาบอก หยางหนิงเฉิงจับแก่นกายร้อนผ่าวถูไถกลีบบอบบางที่มีน้ำหวานใสๆหลั่งออกมาเคลือบจากนั้นก็กดลงไปในร่องสีชมพูสวย"อื้อ แน่นจังเด็กดี เสียวจังฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้าเหลือเกิน""อื้อ ท่านแม่ทัพทวนของท่านช่างใหญ่โตนัก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ออกเดินทาง
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ซ่งไทเฮากับสกุลกัวหาเด็กทั้งสามเลิกแล้วมคนไม่เจอ งานเลี้ยงเลิกแล้วเรียบร้อย ทุกคนต่างกลับไปเพื่อพักผ่อน วันพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไกล เมื่ออยู่ในห้อง หยางหนิงเฉิงที่นอนให้เมียรักหนุนแขนอยู่มืออีกข้างลูบไหล่มนเบาๆ ไปซู่ฮวาเอ่ยถามเขาเพราะอยากรู้ถึงดินแดนทางใต้"ท่านอ๋อง ดินแดนทางใต้ติดทะเลหรือเพคะ""อืม อยากไปดูหรือ น้องหญิงของพี่รู้จักทะเลด้วยหรือ ที่นี่อยู่ไกลที่นั่นตั้งสองพันลี้นะ""เอ่อ เคยได้ยินคนคุยกันนะเพคะ ว่าทะเลสวยมากแต่เวลามีพายุก็น่ากลับมากเช่นกัน หม่อมฉันอยากเห็นสักครั้งเพคะ""ได้ พี่จะพาเจ้าไป ตอนนี้นอนก่อนเถอะคนงามของพี่ดึกมากแล้วนะ"ไป๋ซู่ฮวาที่กระเถิบเข้าหาอ้อมกอดสามี หยางหนิงเฉิงกอดนางแนบแน่นสตรีที่เขาไม่เคยคิดว่าจะรัก สตรีที่ได้มาด้วยเล่ห์กลของผู้อื่น สุดท้ายนางคือสตรีที่คู่ควรกับเขาที่สุด ลมหายใจของนางสม่ำเสมอหยางหนิงเฉิงจุมพิตเรือนผมนาง กระซิบเบาๆก่อนจะหลับตามไป"ฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้า"ยามซื่อทุกคนมารวมตัวกันที่ลานกลางหมู่บ้านเพื่อเตรียมออกเดินทาง ไป๋เข่อซินร้องไห้กอดบิดากับมารดาแน่น หยางตงชิงกอดไป๋จิงถิงกับโจวซิ่วเหม่ยร้องไห้"เสี่ยว
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง เตรียมเดินทางลงใต้
ไป๋ซู่ฮวาที่ถูกเขาเคี่ยวกรำทุกคืนตั้งแต่วันที่นางยอมให้เขาคืนนั้น ตอนนี้ไม่มีแรงจะสั่งงานบ่าวไพร่แล้ว หยางหนิงเฉิงเดินผิวปากมาหาแต่เมียนั่งบนเตียงมองมาตาเขียวปั้ด "ทูนหัว เมื่อคืนพี่ไม่ตั้งใจจะกวนจริงๆนะ สงสัยจะมาจากสุราสมุนไพรที่เสด็จพี่ให้ชิม แค่สองจอกเท่านั้นเอง ยังดีที่พี่ไม่ชิมเยอะ""อย่ามาหาข้ออ้างหยางหนิงเฉิง ท่านหื่นกามเช่นนี้ต้องแยกเรือนแล้ว ตั้งแต่ยามไฮ่จนยามเหมามีใครเขาลามกหื่นกามเท่าท่านบ้าง ข้าปวดเอวไปหมดแล้วคนบ้า งานการไม่ต้องทำแล้ว หากคู่แฝดไม่ถึงขวบแล้วข้าตั้งครรภ์อีกล่ะก็แยกห้องนอนถาวรจนกว่าพวกเขาจะสิบขวบ""ไม่ได้สิเมียจ๋าต่อไปขอคืนละหนึ่งชั่วยามพอไม่มากกว่านั้นแล้วคนดี นะๆ น้องหญิงพี่สัญญาวันหลังจะไม่ดื่มสุรานั่นอีก""หนิงอ๋อง ออกไปเลยนะคนบ้า นี่แน่ะ"ตุ๊บๆ เสียงวัตถุตกกระทบพื้น หยางหนิงเฉิงโดดหลบทันที เมียปาหมอนใส่เขาแทบจะทุกใบที่อยู่เตียง ก่อนจะตัดสินใจรวบนางกักไว้ในอ้อมกอด พลิกนางลงใต้ร่างจูบนางดูดดื่ม ไป๋ซู่ฮวารักเขามากนางรักเขาไม่คิดว่าชีวิตนี้จะรักคนๆหนึ่งได้ อยู่ด้วยกันมาปีกว่าเขาไม่เคยให้นางเจ็บช้ำน้ำใจสักครั้ง นอกจากเรื่องนี้เรื่องเดียวเขากินเก่งก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พบหน้ามารดาบังเกิดเกล้า
วันต่อมาไม่นานรถม้าก็เคลื่อนที่จนมาถึงอารามที่ฉินกุ้ยเฟยถือศิลบวชอยู่ ฮ่องเต้ให้คนไปแจ้งว่ามีคาราวาสมาขอพบนาง ไม่นานแม่ชีคนนึงก็เดินออกมา นางเดินหลังตรงแต่ยังคงสำรวมมีความเป็นคนสูงศักดิ์แม้จะอยู่ในชุดนักบวชทันทีที่ทั้งคู่พบกันหยางตงอวี้ยิ้มให้นาง ฉินกุ้ยเฟยไม่คิดว่าจะเจอกับเขาที่นี่จึงทำความเคารพ แต่เขาจับข้อศอกนางไว้ก่อนจะพูดคุย"ซวงเอ๋อร์ไม่พบเจ้าหลายปีสบายดีหรือไม่""ซวงเอ๋อร์สบายดีเพคะ ฝ่าบาททรงมาไกลถึงเพียงนี้ไทเฮาจะทรงทำเรื่องลับหลังตอนไม่ประทับอยู่วังหรือไม่เพคะ""วางใจเถอะ นางชดใช้กรรมแล้วล่ะ วันนี้ข้าพาคนๆนึงมาพบเจ้าด้วย ชิงเอ๋อร์มาพบเสด็จแม่เจ้าได้แล้ว"หยางตงอวี้หันไปเรียกหยางตงชิงไม่นานเขาก็ดินออกมาจากห้องรับรอง ทันทีที่ฉินกุ้ยเฟยเห็นหน้าเขานางก็ร้องไห้ เดินไปกอดเขาแน่น"ชิงเอ๋อร์ๆลูกแม่ เจ้ายังสบายดี แม่กังวลว่าพวกเขาจะพบเจอเจ้าหรือไม่ เพราะเจ้าคล้ายฝ่าบาทมากนัก ฮืฮๆๆลูกแม่""ส เสด็จแม่ อย่าร้องไห้เลยพ่ะย่ะค่ะ ลูกสบายดีท่านพ่อท่านแม่เลี้ยงดูอย่างดีไม่เคยให้ลำบากพ่ะย่ะค่ะ""แม่รู้ๆ พวกเขาผัวเมียเป็นคนดียิ่งนัก แม่เองก็คิดว่าฝากไม่ผิดคน"หยางตงอวี้อยากให้แม่ลูกได้คุยกันมา
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง2
ยามเฉินทุกคนต่างเตรียมรถม้าวันนี้ฮ่องเต้กับรัชทายาทจะเสด็จไปเยี่ยมหมู่บ้านกันดารหาทางแก้ปัญหาอีกหลายที่ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขึ้นรถเตรียมออก รถม้าวิ่งมาไกลมากแล้ว ไป๋ซูหยางนึกถึงคำพูดบิดามารดาและพี่สาว จึงตัดสินใจไปเข้าเฝ้าพระบิดาก่อนจะตกลงไปเยี่ยมมารดาผู้ให้กำเนิด"พี่ใหญ่ ข้าอยากปรึกษาท่านเรื่องมารดาของข้าขอรับ""ทำไมหรือ เสี่ยวหยางเจ้าสับสนว่าตนเองอยากไปเยี่ยมนางหรือไม่ ควรไปดีหรือเปล่าใช่ไหม""ขอรับ ข้าไม่อยากให้ท่านพ่อกับท่านแม่เสียใจ แต่ใจหนึ่งก็อยากไปเห็นนางสักครั้งขอรับ""เสี่ยวหยาง นางเป็นมารดาให้กำเนิดนับว่ามีบุญคุณ อีกอย่างนางใช้ทั้งชีวิตปกป้องเจ้าจนได้มาเจอท่านพ่อกับท่านแม่ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาบ้านใหญ่จะทำไม่ดีกับเจ้าไว้มาก แต่อย่างน้อยก็คงดีกว่าเจ้าต้องถูกคนพยายามฆ่าทุกวัน ควรไปขอบคุณนางด้วยตนเองสักครั้ง ให้นางได้เห็นว่าเจ้าเติบใหญ่เพียงใดในตอนนี้""ขอรับพี่ใหญ่ ข้าจะไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่ก่อน""อืม ท่านแม่พ่อกับท่านแม่จิตใจโอบอ้อมไม่มีทางขัดขวางเจ้าหรอก ไปเถอะ"้ไป๋ซูหยางออกไปแล้ว เขารู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับพี่สาว ไม่รู้ว่าไปอยู่วังหลวงจะเป็นเช่นไร แม้จะมีพี่เข่อซินจะไปอยู่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง1
หยางหนิงเฉิงที่ตอนนี้กอดไป๋ซู่ฮวาอยู่บนเตียง คู่แฝดเป็นเด็กรู้ความยิ่งนัก กินเสร็จก็นอนไม่เคยงอแงสักนิด เมื่อวานรัชทายาทมาหาพี่สาวพี่น้องพูดคุยกันสักพัก เขาอยากให้ทั้งคู่มีเวลาส่วนตัวมากกว่านี้เพราะหยางหนิงเฉิงจะไม่กลับวังหลวง แต่จะเลยไปดินแดนทางใต้ทันที เขาเป็นห่วงภรรยาหากเดินทางไปๆมาๆนางอาจไม่ไหวอีกอย่างเขาทิ้งทัพใหญ่มาปีกว่าแล้วต้องกลับไปจัดการ จิ้งหยวนไปดูแลให้แล้วทิ้งเซียวอ้ายเย่วไว้ที่นี่ นางตั้งครรภ์อยู่เดินทางไม่ไหวอีกอย่างในกองทัพอาหารการกินสำหรับคนท้องย่อมลำบากก่อนไปไป๋ซู่อวา จัดการเสบียงให้พวกเขาหนึ่งต้าน นับว่าเยอะไม่น้อยในช่วงที่ไม่มีสงครามเช่นนี้ การเจรจาชายแดนเป็นไปได้ด้วยดี รับทายาทเสนอให้คุยกันเรื่องแลกเปลี่ยนอาหาร ราษฎรอยู่ดีมีสุขก็ไม่ต้องแย่งที่ทำมาหากินกันให้เดือดร้อน"วันนี้ไท่จื่อเก่งมากนัก สามารถแก้ปัญหาที่ดินเมืองกว่างสุยสำเร็จ อีกทั้งยังทรงจัดการทรัพยากรน้ำได้ดี จัดสรรพันธ์พืชให้เหมาะกับฤดูกาล ฝ่าบาททรงเอ่ยชมไม่น้อย""เสี่ยวหยางเป็นเด็กหัวดีเรียนรู้ได้ไวนักเจ้าค่ะ เมื่อวานเขามาปรึกษาเรื่องจะไปพบมารดาบังเกิดเกล้าดีหรือไม่ เขาไม่อยากให้ท่านพ่อท่านแม่รู้สึกเสี
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง สุรารสดีของไป๋ซู่ฮวา
หยางตงชิงหลับไปแล้วคอพับไปมา หยางตงอวี้จับบุตรชายนอนหนุนตัก ฉุ่กงกงที่หันมาหาจะเอ่ยเรียกฮ่องเต้เห็นภาพนั้นก็น้ำตาไหล พลันคิดถึงภาพที่องค์ชายนอนหนุนตักเสด็จแม่ สนมจางมักลูบหัวฝ่าบาทเสมอสมัยที่ยังเป็นองค์ชายน้อยภาพนั้นหายไปหลังจากจางกุ้ยเฟยประชวรแล้วจากไป ฝ่าบาทจึงเหลือเพียงความว้าเหว่อ้างว้างในใจตลอดมาหลายปี จนกระทั่งเด็กสาวที่ชื่อไป๋เข่อซินเข้ามาถึงมีร้อยแย้มพระสรวลอีกครั้ง ตอนนี้ภาพนั้นกำลังกลับมา ภาพองค์ชายที่ทรงยิ้มแย้มกับเขาทรงห่วงใยบ่าวไพร่เสมอเขากับเย่กงกงรับใช้ข้างกานมาตั้งแต่ยังเป็นองค์ชายตัวน้อยๆ"ท่านอาฉู่ ข้าได้ขนมมาฝากท่านด้วยขนมงาที่ร้านจินเซียง""ท่านอาเย่ว ข้าไม่อยากอยู่ตำหนักบูรพาเลยท่านพาข้าไปเที่ยวนอกวังหน่อยนะ ๆๆท่านอาเย่นะๆ ""ท่านอาฉู่ วันนี้ข้าหนีเสด็จพ่อออกไปเที่ยวตลาดมาคนเยอะแยะเลย มีสุราดอกท้อให้ท่านหนึ่งกาด้วย"หยางต้งอวี้เงยหน้าจากใบหน้าบุตรชายก่อนจะสบตาคนสนิทที่ติดตามเขาตั้งแต่เขาสี่ขวบตั้งแต่เสด้จแม่ยังเป็นเป็นเฟยด้วยซ้ำ"ท่านอาฉู่ เขาช่างเหมือนข้าในวัยเด็กจริงๆท่านว่าไหม""พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ไท่จื่อคล้ายพระองค์มากนัก เฉลียวฉลาดรูปงาม""แวะตลาดด้านหน้าสักหน่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พ่อลูกเปิดใจ
หยางเสวียนเยี่ยนกับหยางเสียนรุ่ยกับเมืองหลวงไปได้ครึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้เสด็จประพาสไปยังหมู่บ้านต่างๆที่ไป๋ซู่ฮวาได้ไปบุกเบิกเส้นทางการค้าและการเกษตรเอาไว้หยางตงอวี้เป็นอัจฉริยะไม่เกินจริง เพียงไม่นานก็เข้าใจโครงสร้างและปัญหาทั้งหมดของสภาพดิน ฟ้า อากาศและเริ่มแก้ปัญหาได้แล้ว สมแล้วที่ถูกเลือกให้เป็นฮ่องเต้ ราษฎรแคว้นอู่ไม่ต้องมาทนอดอยากอีกต่อไปวันนี้เขาเรียกบุตรชายมาด้วยเพื่อไปหมู่บ้านที่ทำสุราหมัก ส่วนหมู่บ้านข้างๆกันทำสุราขม(น้ำส้มสายชู) ถั่วเหลืองที่ผลผลิตเคยมีมากจนต้องมาเททิ้งกลับนำมาแปรรูปได้หลายอย่างนักไป๋ซูหยางนั่งอยู่บนรถม้า รอฟังคำสั่งบิดาอย่างเดียวเหมือนปกติ บางครั้งเสด็จพ่อก็ให้เขาเสนอความคิดเห็นบ้าง บรรยากาศในรถม้าเงียบเกินไปจนกระทั่งผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นก่อน"ชิงเอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อทอดทิ้งเจ้า ไร้ความสามารถในการปกป้องเจ้าลูกโกรธพ่อหรือไม่""ไม่พ่ะย่ะค่ะ""มาสั่งข้างๆพ่อหน่อย วันนี้ไม่มีฮ่องเต้ ไม่มีรัชทายาทมีเพียงบิดากับบุตรชายที่กำลังคุยเรื่องครอบครัว"ไป๋ซูหยางที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแซ่ราชวงศ์เรียบร้อยแล้ว องค์รัชทายาทหยางตงชิง เขาเขยิบมานั่งใกล้กับบิดา หยางตงอวี้โ
