LOGINShare
เกือบไปแล้ว
Last Updated:
2024-11-13 11:04:23
Related chapters
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ดูแล
ใบหน้างามซีดจนไร้สีเลือด หลี่เสี่ยวหรูเข้าใจแล้วว่าทำไมใครๆจึงรังแกร่างนี้ ขนาดนางมาจากหุบเขายากลับไม่รู้เรื่องอะไรสักนิด กลายเป็นตัวตลกให้คนใส่ร้ายง่ายดาย หวงจื่อหานเห็นนางทำสีหน้าเจ็บปวดก็ไม่อยากเชื่อใจ นางเสแสร้งเล่นละครเก่งนักอีกทั้งเจ้าเล่ห์เหลือทน"เสี่ยวหง ข้าไม่ไหวแล้วขอน่ำร้อนหน่อย อื้อ ปวดท้อง"น้ำตาคลอเบ้าหวงจื่อหานเห็นนางหน้าซีดเหงื่อซึมใบหน้าจึงยอมปล่อยแขนเรียว เขาบีบแรงจนหลี่เสี่ยวหรูนิ่วหน้า แต่ยังไม่เท่ากับช่องท้องนางบีบจนทรมาร"เสี่ยวหง เข้ามานี่หน่อยฮูหยินน้อยเรียกหาเจ้า"มือหนาผูกสายเสื้อในให้นางก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้ เสี่ยวหงเข้ามาทันที เห็นสีหน้าฮูหยินน้อยของนางก็รีบมาดู"ปวกท้องอีกแล้วหรือเจ้าคะ""อือ""บ่าวจะไปขอน้ำตาลทรายแดงมาให้ หากไม่ได้..""ไม่ต้องไป ต้มน้ำร้อนก็พอไม่อยากติดหนี้บุญคุณคนสกุลหวงอีก ครั้งก่อนพวกเขาก็ตบหน้าเจ้า ตอนนี้ข้าไม่ไหวไล่กระทืบคนให้เจ้าไม่ได้ ไปต้มน้ำร้อนเถอะ ใต้เท้าเชิญท่านกลับไปก่อนได้หรือไม่ เรียนไท่ฮุหยินไปเลยก้ได้ว่าข้าขัดขืนคำสั่ง เสี่ยวหงไปจวนเฉินขอพี่ลี่อินมาของสกุลหวงข้าไม่อยากกิน โอ๊ย"หลี่เสี่ยวหรูนอนตัวงอนางทรมารยิ่งนัก ทำไม
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง คนอื่นยังสุขสบายข้าจะชิงลงนรกก่อนได้อย่างไร
หลังจากที่ฮูหยินโจวกับฮูหยินเฉินกลับไปแล้วทางด้านไท่ฮูหยินเองก็เดินเล่นในจวน แวะไปให้อาหารปลาที่บ่อ ไม่นานก็เห็นหลานชายเดินมา หวงจื่อหานเดินมาหาท่านย่าของเขา หลี่เสี่ยวหรูหลับไปแล้ว เขาตื่นมาเลยอยากออกมาเดินเล่น ก่อนจะมาประคองท่านย่าเดินดูต้นไม้ใบหญ้าด้วยกัน จากนั้นก็มานั่งที่ม้าหินริมสระบัว"ท่านย่า ท่านเพิ่งจะกลับมาอีกครึ่งเดือนต้องไปอีกแล้วหรือขอรับ""หานเอ๋อร์ ย่าตามเสด็จไทเฮาไม่ได้ลำบาก ว่าแต่หลานเถอะเหตุใดปล่อยให้คนนอกมาควบคุมจวนได้กัน""หลานงานมากนัก อีกอย่างหวงเทาทำงานไม่เคยบกพร่อง แต่ครั้งนี้หลานผิดพลาดเอง""ช่างเถอะๆ บุรุษมิอาจละเอียดเท่าสตรี ใครจะคิดว่าท่านหญิงสูงศักดิ์จะกล้าวางยาบ่าวแก่ๆคนหนึ่งเพื่อควบคุมจวน""ท่านย่ากำลังจะบอกว่า นางเป็นคนสั่งหรอกหรือขอรับ""อืม นางวางยาป้าฝางเพื่อให้โจวหมัวมัวได้มากำบังเหียนแทน จากนั้นก็ใช้สินบนหลอกล่อบ่าวไพร่""เหตุใดนางใจกล้านัก หวงเทาน่าจะรู้แต่ทำไมไม่รายงานกัน""ข่าวลือไปทั่วว่าเจ้ามีใจให้นาง ใครจะกล้าฟ้องเล่าดีไม่ดีอาจถูกเจ้าลงโทษก็ได้""หลานไม่ได้ชอบท่านหญิง เพียงแต่ว่านางเป็นบุตรสาวเว่ยอ๋อง อีกอย่างเว่ยอ๋องก็คืออาจารย์ของพวกหลานจึ
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ท่านย่าอยากมีเหลน
จางลี่อินมาถึงเรือนโซ่วก็เห็นไท่ฮูหยินนั่งจบชาอยู่ก่อนจะยอบกายคาราวะ"หลานสะใภ้คารวะไท่ฮูหยินเจ้าค่ะ""มาๆพิธีการอันใดกันเรียกท่านย่าเหมือนอี้เอ๋อร์เถอะ มานั่งใกล้ๆย่าอาอิน"จางลี่อินนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆหญิงชรา มือเหี่ยวย่นลูบที่หน้าท้องหลานสะใภ้ก่อนจะเอ่ย"มีข่าวดีหรือยังอาอิน อย่ารอจนย่าลงโลงก็ยังไม่ได้เห็นหน้าเหลน""เอ่อ พยายามอยู่เจ้าค่ะไท่ฮูหยินสุขภาพแข็งแรงมีบุญมากนักต้องอยู่เป็นร่มไม้ใหญ่ให้สกุลเฉินไปอีกร้อยปีเจ้าค่ะ""พอๆ ใครอยากอยู่นานเช่นนั้นป้าหลี่เอาของมาสิ"ป้าหลี่หยิบกล่อมขนมส่งให้ไท่ฮูหยินนางหยิบขนมด้านในมาส่งให้หลานสะใภ้"นี่เป็นขนมที่เรือนท่านอาของอี้เฉินทำมาให้ลองชิมดูย่ารู้ว่าเจ้าชอบกินของหวาน""ขอบคุณเจ้าค่ะ อืม ขนมนี่อร่อยยิ่งนักท่านอานับว่ามีฝีมือยิ่งนักทำสิ่งใดก็รสชาติดีไปเสียหมด""เจ้าชอบก็กินเยอะๆหน่อย""เห็นป้าหลี่บอกว่าไท่ฮูหยินปวดเมื่อยหลานสะใภ้นวดให้นะเจ้าคะ"ไม่ฮูหยินพยักหน้าจากนั้นจางลี่อินก็ลงมือนวด จนกระทั่งไท่ฮูหยินหลับไป เฉินอี้ที่กลับมาจากบ้านของโจวจื่อหมิงจะมาหาท่านย่าของเขาเห็นนางนั่งหลับมีจางลี่อินคอยนวดบ่าให้ก็ยกยิ้มเยาะเย้ย"เสแสร้งเก่ง คงมีแค
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง มิใช่ว่าอยากเห็นหน้าข้าชัดๆหรอกหรือ
ผ่านมาสามวันแล้วหลี่เสี่ยวหรูหมดระดูแล้วแต่กำลังหาทางที่จะกลับเรือนข้าง นางไม่อยากทะเลาะกับหวงจื่อหานต้องวางแผนดีๆหน่อย คืนนี้ต้องนอนข้างๆเขาอีกคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากันหวงจื่อหานนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้าหน้าต่าง แสงตะเกียงกระทบใบหน้าคมเข้มคิ้วหนา รับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน ยามเขาคลายมวยผมออกนั้นเส้นผมสีดำสนิทเงางามราวกับเส้นไหม มองด้านข้างยังรูปงามเพียงนี้ หลี่เสี่ยวหรูเองก็หวั่นไหวเช่นกัน แต่พอนึกถึงนิสัยของเขาหวงจื่อหานก็ขี้เหร่ทันทีในสายตานางหวงจื่อหานรู้สึกว่ามีคนมองอยู่จึงละสายตาจากหนังสือหันมาหาคนตัวเล็กที่นอนบนเตียง เขายิ้มเล็กน้อยหลอกลวงใครกันแม่ตัวดี เจ้ามิใช่ว่าหมดระดูแล้วหรือ ที่ข้าไม่ทำเพราะรอเจ้าโตอีกปีหนึ่งต่างหาก ใช่ว่าจะปล่อยเจ้าไปสักหน่อย ราชครูหนุ่มวางหนังสือในมือลงก่อนจะลุกเดินมาที่เตียงนั่งลงข้างๆนาง นิ้วชี้เชยคางมนที่นั่งหน้างออยู่ก่อนจะเอ่ยถาม"ไม่ง่วงหรือแม่ตัวยุ่ง""ท่านหรี่แสงตะเกียงได้หรือไม่ข้านอนไม่หลับ""มิใช่ว่าเจ้าอยากเห็นหน้าข้าชัดๆหรอกหรือถึงได้นั่งจ้องเพียงนี้""หึ ใครอยากเห็นหน้าท่านกันตาเฒ่า"หลี่เสี่ยวหรูบ่นอุบอิบแล้วนอนหันหลังให้ หวงจื่อหานเดินไปดั
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ปรึกษาทางหนีทีไล่
หวงจื่อหานที่ตอนนี้มาคารวะไท่ฮูหยินแต่เช้าเพื่อเข้าประชุมปกติเขาไม่รับมื้อเช้ามักจะประชุมเสร็จจึงจะไปที่เหลาอาหารประจำ แต่วันนี้มีเรื่องขอคำแนะนำจากท่านย่าจึงอยู่ต่อเพื่อรับมื้อเช้าเป็นเพื่อนนาง"มีอะไรกับย่าหรือหานเอ๋อร์ เรื่องเกี่ยวกับการปกครองจวนหรือ""ไม่มีอันใดปิดบังท่านย่าได้ หลานเองมีงานราชการมากนัก ละเลยจวนไม่น้อย แต่หากให้นางมาดูแลนางยังเด็กเกรงว่านางจะไม่ไหว""ป้าฝางหายดีหรือยังเล่าหวงหมัวมัว""เรียนไท่ฮูหยินหายแล้วเจ้าค่ะ เพียงแค่อย่าลุกนั่งบ่อยๆเท่านั้น""อืม ให้ฮูหยินน้อยไปเรียนรู้งานกับนางวันละหนึ่งชั่วยามแล้วกัน ท่านไปแจ้งให้ทั่วจวนด้วย"ไท่ฮูหยินกล่าวจบหลี่เสี่ยวหรูก็เข้ามาพร้อมกับตะกร้าทันที ก่อนจะทักทายนางแต่กลับไม่ทักทายอีกคนที่อยู่ข้างๆไท่ฮูหยิน"หลานสะใภ้คารวะท่านย่า ขอให้ท่านย่ามีสุขภาพแข็งแรงเจ้าค่ะ""เจ้ารีบมีเหลนเถอะ หากปล่อยนานไปย่าจะกวดไม่ทันอุ้มไม่ไหวเอา"หลี่เสี่ยวหรูหน้าแดงเขินอายก่อนจะเหลือบมองบุรุษตรงหน้าแล้วเอ่ยเสียงอ่อยเหมือนคนมีความผิดติดตัว ใบหน้าเศร้าจนต้องก้มหน้าลง"ท่านพี่ หากท่านอยากรับอนุข้าก็ไม่ขัดนะเจ้าคะ ข้าไม่อาจทำให้ท่านสมหวังอีกทั้งยังทำให
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความในใจของเมีย
หวงจื่อหานถกงานราชการเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ข้อสอบได้เก็บไว้ยังห้องทรงพระอักษรของฝ่าบาท ทั้งห้าคนเตรียมไปกินอาหารเย็นที่ร้านจิ้นหลง ขณะกำลังขึ้นรถม้าก็พบกับหนิงอ๋องเทพสงครามแห่งต้าเย่วที่เพิ่งกลับมาจากชายแดนอ้ายฉีลงจากหลังม้าเดินมาหาทั้งห้าคน เด็กเหล่านี้เป็นลูกศิษย์ของเขาๆสอนวิชาให้และไปกินนอนอยู่กับเขาชายแดนนานนับปีตอนนี้เติบใหญ่หมดแล้วหวงจื่อหานคารวะเขาก่อนอีกสี่คนจึงคารวะตาม“ถวายพระพรหนิงอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไม่เจอพวกเจ้าเกือบสองปีได้ยินว่าแต่งงานกันทุกคนแล้ว เมื่อไหร่ว่างก็พาฮูหยินพวกเจ้ามาหาข้าบ้างจะได้เห็นหน้ากันไว้”“พ่ะย่ะค่ะ หนิงอ๋องเพิ่งเดินทางมาถึงพวกเราห้าคนไม่รบกวนท่านแล้วพ่ะย่ะค่ะ”"จื่อหานระหว่างพวกเราศิษย์อาจารย์คำกล่าวเหล่านั้นไม่ต้องก็ได้ไปเถอะ"หนิงอ๋องไปแล้วหวงจื่อหานมองที่เอวของเขาก่อนจะนึกถึงหยกอีกครึ่งบนคอของหลี่เสี่ยวหรู อีกเจ็ดวันจะมีงานเลี้ยงต้อนรับเทพสงครามที่ตำหนักไห่ถัง ที่ชื่อนี้เพราะเขาปลูกต้นไห่ถังเต็มไปหมด เขาควรพานางไปดีหรือไม่เหตุใดนางจึงบอกว่าหยกนั้นเป็นของบิดา มารดาเป็นคนให้นางไว้ เมื่อเห็นพี่ใหญ่ของกลุ่มเงียบไปโจวจื่อหมิงจึงเอ่ยเรียก"พี่จื่อหาน ท
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ลงโทษเมียnc++
ทั้งห้าด่าบรรดาบุรุษตนเองโดยไม่รู้ว่าพวกเขามาถึงแล้วแต่ละคนหน้าดำราวก้นหม้อ โจวจื่อหมิงกัดฟันกรอด"ซุนเฟิงย่า คืนนี้เจ้าไม่รอดอีกแล้วหมาป่วยหรือแม่ตัวดี จะให้เจ้าคลานร้องขอชีวิตเลย"โจวจื่อหมิงสาวเท้าไปถึงตัวซุนเฟิงย่าก่อนจะอุ้มนางขึ้นพาดบ่าพาเดินกลับไปที่รถม้าทันที เด็กบ้านี่ต้องให้ลงมือจริงๆที่ผ่านมาปล่อยให้ซุกซนพอแล้ว ส่วนเหลียงหมิงเทาที่ได้ยินว่าเขารออาหารหมาอยู่ก็กระชากหูไห่ถิงอย่างแรงตะคอกนางเสียงดัง"ทำตัวอันใดของเจ้ากัน เป็นสตรีออกเรือนแล้วมิสำรวมมาเมาอยู่เรือนผู้อื่น วันนี้ข้าจะลงโทษเจ้าตามกฎสกุลเหลียงอยากรู้นักหากถูกโบยจะสร่างเมาไหม""โบยสิ โบยเลย ในเมื่อหย่าเจ้าไม่ได้ก็ตายไปเลยดีกว่าอยู่เห็นหน้าโสโครกของเจ้า เอิ๊ก อ๊วกก"ขนมที่กินรวมถึงน้ำชาอีกทั้งของเก่าของใหม่ตอนนี้ราดรดบนตัวเหลียงหมิงเทาจนหมด ส่งกลิ่นเหม็นเปรี้ยวออกมา เหลียงหมิงเทาถอดเสื้อคลุมโยนให้คนของตนก่อนจะลากแขนหูไห่ถิงไปที่รถม้า หลี่เสี่ยวหรูตะโกนตามหลัง"เฮ้ พี่ไห่ถิงหมาเฝ้าบ้านท่านดุจังอย่าปล่อยไปกัดใครเล่าเดี๋ยวจะเสียเงินเสียทองเอาๆได้เอิ๊กกก เอ๋.. สวัสดีเพื่อนสามีที่น่ารังเกียจ ยังอยู่ทำไมไปๆกลับบ้านไปชิ่วๆ"ห
Last Updated : 2024-11-13ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง หลี่ไห่ถัง
ห้าวันต่อมาจวนเทพสงครามมีงานเลี้ยงทั้งห้าคนต้องพาฮูหยินของตนมาจึงต้องจำใจให้พวกนางมาด้วย หลี่เสี่ยวหรูรู้สึกเบื่อนางมาอยู่ที่นี่เกือบสองเดือนแล้ว อีกสิบวันนางจะได้ไปจากที่นี่แล้ว ไท่ฮูหยินตามเสด็จไทเฮาไปแล้วเมื่อสองวันก่อนทั้งห้านั่งเล่นอยู่ศาลาริมสระก็มีสตรีอีกกลุ่มมาหาเรื่อง อ้ายเซียงเซียงที่ตอนนี้เย่อหยิ่งกว่าผู้ใด จางซยาจื่อเองก็เดินมาด้วยก่อนจะเอ่ยเยาะเย้ย"หูไห่ถิงไม่เจอเจ้าเสียนาน แต่งงานไปเป็นปี สามีมิร่วมหอเป็นข้าคงอายมุดดินแล้ว แต่อย่ากังวลเลยข้าจะดูและพี่หมิงเทาแทนเจ้าเองมิให้ขาดตกบกพร่องสักนิด"จางซยาจื่อเอ่ยเยาะเย้ย หูไห่ถิงไม่ตอบนางนั่งคุยกับหลี่เสี่ยวหรูต่อ ใครจะคิดว่าอ้ายเซียงเซียงจะเดินหน้ามากระชากแขนหลี่เสี่ยวหรูก่อนจะเงื้อมือขึ้นสูง เพียะ!! เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าแต่กลายเป็นว่าฝ่ามือนั้นตบไปที่ใบหน้าจางซยาจื่อแทน หูไห่ถิงลุกขึ้นมาช้าๆก่อนจะเอ่ย"ข้าจะได้เข้าหอหรือไม่ก็ไม่สำคัญหรอกอย่างไรเสียเรื่องคืนนั้นเขากับข้าก็นับว่าเข้าหอล่วงหน้าไปแล้ว ส่วนเจ้าอยากแต่งเข้ามาเป็นอนุยังต้องมาคารวะข้ายกน้ำชาให้ข้ามิใช่หรือจางซยาจื่อ""เจ้าพูดอะไรหูไห่ถิง ใครเป็นอนุกัน พี่หมิงเทาจะ
Last Updated : 2024-11-13
Latest chapter
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ/จบบริบูรณ์
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไป หวงจื่อหานและสหายของเขาก็จัดรถม้าเพื่อพาเมียรักและเด็กๆไปที่ทุ่งดอกไม้ บรรดาบุตรสาวบุตรชายก็ดีใจที่บิดาจะพาไปเที่ยว ทุกคนตื่นเต้นกันมากยามซื่อเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว รถม้าหลายคันก็เคลื่อนออกจากหมู่บ้านไปที่ทุ่งดอกไม้ ใกล้ฤดูเหมันต์แล้วดอกไม้งามสะพรั่งไปหมด ขางทางสองฝั่งเด็กๆต่างตื่นเต้น กิ่งไม้มีกะรอกตัวน้อยๆไต่ไปมารถม้าสิบสามคันเคลื่อนจนมาถึงบริเวณทุ่งดอกไม้ ทั้งสิบสองคู่ต่างก็นั่งกอดคนรักของตนเอง เด็กๆมีสาวใช้และพี่เลี้ยงตามมาดูแลหวงเทาจุงมือชุ่ยชุ่ยเดินเล่น ครั้งก่อนนางท้องอยู่เขาจึงไม่ได้พานางชมรอบๆโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่าก็พากันไปนั่งอีกมุม เฉินอี้นังอยู่กับจางลี่อิน ทอดมองไปยังเบื้องหน้าหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลาน และเหลียงหมิงเทากับหูไห่ถิง ปูเสื่อนั่งเล่นอยู่กับเด็กๆ ไหวอ๋องกับหนิงอ๋องเอารถม้าไปจอดอีกด้าน ก่อนจะมาสมทบพวกเขา ถังฟั่น เย่เซียวฉาง จินหยูเฟิง มาถึงทีหลังเพราะบรรดาบุตรชายบุตรสาวงอแงกว่าจะเอาลงก็เหนื่อยมากนักปลายยามอู่ได้เวลามื้อเที่ยงจึงมารวมกันที่ใต้ตนไหว เพื่อเข้าร่ม หวงจื่อหานที่ตอนนี้นั่งพัดโบกให้เมียตนเอง แม้ว่าอากาศจะเริ่มเย็นแล้ว แต่เพร
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ1
จวนหวงกำลังวุ่นวายรวมถึงจวนหยางด้วย จวนหวงเรือนใหญ่ต่างรอรับลูกสะใภ้ ส่วนจวนหวงเรือนราชครูกำลังวุ่นวายเพราะต้องส่งเจ้าสาวไป๋อี้ถงยามที่สวมชุดเจ้าสาวแล้วนับว่างามมากนัก ขนาดหลี่เสี่ยวหรูยังตะลึง“อี้ถงของพี่งามเหลือเกิน มิน่าคุณชายน้อยสกุลหยางถึงไปไหนไม่รอด”“จริงด้วย พี่เสี่ยวหรูพูดถูกอี้ถงของพี่ลี่อินงามที่สุด อีกเดี๋ยวพี่จ้าวหลาน พี่เฟิงย่ากับพี่ไห่ถิงก็มาแล้ว”“พวกพี่เอ่ยชมจนข้าลอยได้แล้วเจ้าค่ะ พี่ๆข้ากลัวจังเลย แต่งงานต้องมีลูกคลอดบุตร ข้านั่งฟังพวกท่านเจ็บท้องคลอดมาแปดปีแล้ว จนไม่อยากท้องเองเอาเสียเลยเจ้าค่ะ”“ฮ่าๆๆ น้องห้าเจ้าว่าเช่นนี้ทำอย่างไรกันดีเล่า สงสารคุณชายน้อยเสียแล้วเมียไม่อยากท้อง”“พี่ใหญ่ ท่านว่าอย่างอี้ถงนี่แฝดสี่เลยดีไหมเจ้าคะ”“ไม่นะ พี่ๆอย่าอวยพรกับแบบนี้สิเจ้าคะ แค่คนเดียวก็เจ็บมากแล้ว ดูตอนที่พี่อี้จูคลอดคนที่สองสิ ขนาดคนเดียวยังเบ่งข้ามวันข้ามคืน”สองสาวหัวเราะให้กัน ไม่นานอีกแปดสาวก็มา เสี่ยวหงเอาขนมโก๋อ่อนมาให้เจ้าสาวได้รองท้องก่อน แม้ว่านางจะมีบุตรให้กับถังฟั่นและเข้าหอก่อนแต่ง แต่เมื่อถึงเมืองหลวงเขาก็จัดงานแต่งใหญ่โตสมกับฐานะของนางเสี่ยวหงในฐานะน้องส
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จากแม่เสือกลายเป็นลูกแมว
ทางด้านคนที่พวกเขากล่าวถึงตอนนี้กำลังโดนคนตัวโตลงโทษอยู่ที่เรือนพักของนาง เมื่อเช้านางไปเตรียมของเพื่อจะกลับไปงานครบรอบอายุแปดสิบของท่านปู่ไป๋ลิ่ว ซูจิ้งเฟิงคุณชายซูที่บังเอิญมาเจอนางก็อาสาช่วยหิ้วของกลับมาส่งที่เรือน บิดาไม่อยู่วันนี้เขาค้างที่สำนักศึกษา ใครจะรู้ว่าหยางฮ่าวจะตามาถึงเรือนแล้วหาเรื่องทะเลาะกับนาง"ออกมานะไป๋อี้ถง"หยางฮ่าวที่เดินตามทั้งสองคนมาเมื่อเห็นซูจิ้งเฟิงเข้ามาในบ้านด้วยก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้าตะโกนเรียกคนด้านในทันที ไป๋อีีถงเดินออกมาทันทีที่เห็นหน้าเขาก็ถอนหายใจ ไป๋อี้ถงเชิญให้ซูจิ้งเฟิงนั่งรอแต่หยางฮ่าวไม่สนใจไล่เขากลับทันที"คุณชายซู..ท่านไม่ควรมานั่งในบ้านสตรีที่มีคู่หมั้นแล้วเช่นนี้นะ""ห๊ะ ห๊า คะ คู่หมั้นหรือ คุณหนูไป๋ท่านมีคู่หมั้นแล้วหรือขอรับ ไม่ทราบว่าบุรุษโชคดีผู้นั้นเป็นใครกัน""เป็นใครไม่สำคัญ แค่รู้ว่านางมีคู่หมั้นแล้วก็พอกระมังซูจิ้งเฟิง"ซูจิ้งเฟิงไม่ยอมแพ้ ไป๋อี้ถงงามเพียงนี้ต่อให้มีคู่หมายแล้วอย่างไร อีกอย่างหากมีจริงทำไมไม่เปิดเผยออกมาจึงได้ย้อนหยางฮ่าวกลับไป"รองเจ้ากรม ท่านกล่าวอันใดกันขอรับ หากคุณหนูไป๋มีคู่หมั้นจริงๆเหตุใดไม่เผยตัว เรื่องนี้อ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง เจ้าแม่บ่อนพนันตัวน้อย
ซุนเฟิงย่าที่นั่งฟังมานานเอ่ยขึ้น นางเองก็ไม่รู้ว่าอนาคตหยางจ้าวเหิงกับโจวหนิงฮวาบุตรสาวจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เด็กๆยังไม่เจออะไรมากกว่านี้ เมื่อถึงเวลาบ่ายรถม้าของจวนก็มารับพวกนางกลับไป จางลี่อินเดินกลับเองเพราะจวนติดกัน แต่เฉินอี้ไม่ยอมเขาเอาม้ามารับเมีย ส่วนลูกๆสาวใช้พาขึ้นรถม้ากลับไปแล้ว ตั้งแต่ประความเข้าใจกันได้บรรดาสามีก็รักหลงและหวงภรรยาตนเองมากนักโดยเฉพาะหวงจื่อหานหลี่เสี่ยวหรูที่ไม่ได้ไปสำนักศึกษาเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุด ไป๋หยินมาหาที่เรือนกลางเขามีเรื่องจะเอ่ยกับนาง"ฮูหยินน้อย..ข้าเองขอรับไป๋หยิน""ท่านอาไป๋ เข้ามาเถอะ"ไป่หยินเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลง หลี่เสี่ยวหรูกำลังสอนบุตรชายสองคนวาดภาพอยู่ ส่วนอีกสองคนเพิ่งจะสามขวบเท่านั้นกำลังเล่นของเล่นที่นางวาดแบบให้ช่างในเมืองหลวงทำขึ้นมา หวงจื่อเหยียนกำลังคัดอักษรเพราะท่านแม่ไปสืบทราบมาแล้วนางชวนเด็กๆเล่นพนันจริงๆ อีกทั้งยังมีเดิมพันอีกด้วย ไปหัดเรื่องเหล่านี้มาจากไหนกัน ไป๋หยินที่นั่งลงเรียบร้อยก็เอ่ยขึ้นมา"ฮูหยินน้อยอีกสองเดือนจะเดินทางกลับหมู่บ้านเถาฮวา ใกล้ครบรอบอายุแปดสิบของท่านลุงไป๋ลิ่วแล้วขอรับ""อ้อ..ข้าจะเอ่ยเรื่องนี่กับท่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พูดคุยเรื่องหมั้นหมาย1
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้มาอยู่ที่ต้าเย่วกว่าแปดปีแล้ว นางเปิดสำนักศึกษาจนตอนนี้ฮ่องเต้ได้เอาการเรียนการสอนของนางไปเป็นต้นแบบในหลายๆเมือง สตรีทั่วแคว้นต่างก็ได้รับการเรียนรู้ สตรีรู้หนังสือนั่นนับว่าดี ขุนนางหัวเก่าไม่กล้าต่อกรกับนางสามีเป็นราชครู บิดาเป็นเทพสงคราม เสด็จอาเป็นผู้ตรวจการและผู้แทยพระองค์ มีเสด็จลุงเป็นฮ่องเต้ใครจะกล้ากับนางกัน ทุกๆวันหยุดทุกคนมารวมตัวกันที่จวนหวง เด็กๆวิ่งเล่นกันเต็มไปหมดหวงจื่อหานกับหลี่เสี่ยวหรู มีบุตรชายสี่คนบุตรสาวหนึ่งคนและนางกำลังตั้งครรภ์ที่สามหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลานมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสองคนโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่ามีบุตรชายสี่คนบุตรสาวสามคนเหลียงหมิงเทาที่ได้รับสืบทอดตำแหน่งอ๋องต่อจากบิดาตอนนี้เขากับหูไห่ถิงมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสามคนเฉินอี้กับจางลี่อินมีบุตรชายสามบุตรสาวหนึ่งทางด้านปี้เฉากับยเย่วเซียวฉางมีบุตรสามคน เสียวหงกับถังฟั่นสามคน อี้จูกับจินหยูเฟิงสามคน ชุ่ยชุ่ยกับหวงเทามีบุตรห้าคนอ้ายเฟยหรงทำลูกแข่งกับพี่ชายไม่พัก เขากับเสี่ยวเล่อมีบุตรด้วยกันแล้วสี่คน พี่ชายสี่สิบเก้าแล้วมีบุตรแฝดสองคู่ตอนนี้ไป๋หย่งเหนียนกำลังตั้งครรภ์ท้องที่สามแล
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ให้กำเนิดทายาททั้งสามคน
ทั้งห้าคนสอนอยู่ที่สำนักศึกษาจนบ่าย บรรดาสามีกลับก่อนกำหนดหนึ่งวันพอรู้ว่าเมียมาสอนลูกศิษย์ก็โมโหพวกนาง มาถึงก็อุ้มเมียตัวเองกลับบ้าน เดินตั้งแต่สำนักศึกษาจนถึงจวน พวกนางอายแทบแทรกแผ่นดิน คนเห็นทั่วเมืองหลวงเพียงนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน คนบ้าพวกนี้"พี่จื่อหมิง..ให้ข้าเดินเองเถอะเจ้าค่ะ""เฟิงย่า..เจ้าดื้อนักหายแพ้ท้องเมื่อไหร่จะถูกพี่ลงโทษ"ซุนเฟิงย่าหน้าแดง หูไห่ถิงเองที่เหลียงหมิงเทาอุ้มนางอยู่ก็หน้าแดงเช่นกัน ร้านค้าข้างทางมองพวกเขาแล้วอมยิ้ม"ดื้อนัก บอกว่าให้พักผ่อน หายแพ้ท้องค่อยมาก็ยังได้ บอกแล้วมิใช่หรือว่าหากพี่ไม่อยู่ห้ามออกจากจวน""ซื่อจื่อ ข้าอายคนนะ""อายทำไม ผัวเมียรักกันมีอะไรต้องอาย หื้มม"เหลียงหมิงเทาไม่สนใจ ยังคงอุ้มเมียเดินตัวปลิว หยางหมิงเช่ออุ้มจ้าวหลานเดินเงียบๆไม่เอ่ยสิ่งใด แต่คนในอ้อมกอดรู้แล้วว่าคืนนี้จะโดนอะไรนางจึงเอ่ยเบาๆ"พี่หมิงเช่อ...คืนนี้อย่าหักโหมนะเจ้าคะ เบาๆหน่อยข้าท้องอยู่""รู้ตัวว่าท้องอยู่เหตุใดยังออกไปทำเรื่องให้ตนเองไม่สบายตัวอีกหื้ม พี่จะลงโทษอย่ามาอ้อนวอนเลย"จ้าวหลานกอดคอเขาแนบใบหน้ากับอกเขาก่อนจะเอ่ยอุบอิบ"อยู่เฉยๆก็โดนลงโทษทุกวันอยู่ด
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จัดการขุนนางหัวเก่า
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้แม้ว่านางจะตั้งครรภ์ใกล้คลอดแต่ก็ยังทำงาน วันนี้นางไปยังสำนักศึกษาที่นางกับอีกพี่สาวอีกสี่คนเปิดร่วมกัน มีสตรีมาเรียนเย็บปักถักร้อยมากมาย รวมถึงการทำขนมอีกด้วย ขุนนางบางส่วนไม่พอใจนี่เป็นการทำให้สตรีกระด้างกระเดื่อง หากพวกนางสามารถเอาตัวรอดเองได้บุรุษก็จะไร้ความหมายมีขุนนางหัวเก่าบางคนมาหาเรื่องที่สำนักศึกษา ตอนนี้ไป๋อี้ถงยืนอยู่กลางลาน บิดากำลังเจรจากับพวกเขาอยู่"นี่อาจารย์ไป๋ ท่านกับหวงฮูหยินและบรรดาฮูหยินใต้เท้าทั้งสี่กระทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร""ใช่ๆๆๆ สตรีควรดูแลจวน ตั้งใจรอสามีกลับบ้านมาแล้วปรนนิบัติ แต่นี่อะไรพากันมาสุมหัวช่างน่าเกลียดยิ่งนัก""ข้าว่าพวกเราไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ชี้ถึงผลเสียที่ตามมาเถอะ"ขุนนางเกือบยี่สิบคนโวยวายอยู่ที่ลานด้านหน้าของสำนักศึกษา หลี่เสี่ยวหรูกับพี่สาวทั้งสี่คนยังมาไม่ถึงแต่มีคนไปแจ้งพวกนางแล้ว คนเหล่านี้อาศัยสามีพวกนางไม่อยู่ไปต่างเมืองสามวันมากดดันให้ปิดสำนักศึกษา อีกอย่างหนิงอ๋องบิดาของนางกับไหวอ๋องที่รักหลานสาวดั่งแก้วตาดวงใจก็มีเรื่องต้องไปทำ ตาเฒ่าเหล่านี้จึงเหิมเกริมมากนักเด็กน้อยเดินออกมาด้านหน้าก่อนจะเอ่ยเสียงใส"ใต้เ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อารักเจ้าไม่ว่าเจ้ามาจากที่ใด
โจวจื่อหมิงเอ่ยถาม หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า เย็นนี้ต้องไปเข้าเฝ้าแต่นางแทบจะลุกเดินไม่ไหวแล้ว หวงจื่อหานบอกว่าพ่อตาของเขาไปบอกกับไทเฮาแล้วว่านางเดินไม่ไหว เช่นนั้นไทเฮาจึงจะมาหาเอง นางจะมาพูดคุยกับท่านย่าของสามีด้วยเฉินอี้ที่เสร็จงานก็มารับจางลี่อินกลับบ้าน จางลี่อินตั้งครรภ์คนที่สองเช่นกัน แต่ครั้งนี้นางไม่แพ้ท้องแต่อย่างใด กลับเป็นเฉินอี้ที่แทบจะคลานกลับบ้านเขากินอะไรก็อาเจียนออกมาจนหมด แต่เพราะห่วงเมียจึงมารับเอง คนที่จวนจะมาก็ไม่ยอม คนจวนหวงไปส่งให้ก็ไม่เอาแต่สภาพที่มารับเมียเหมือนไก่ป่วยใกล้ตาย ดีที่จวนติดกันเมื่อทุกคนกลับไปแล้วหวงจื่อหานก็อุ้มหลี่เสี่ยวหรูไปเรือนโย่วหลัน ไทเฮาประทับอยู่แล้ว เมื่อเจอหน้ากันก็เอ่ยปากพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูแอบน้ำตาซึม เหตุใดไทเฮาถึงได้เหมือนคุณย่าของเธอในชาติก่อนมากนักนะทั้งสองเหมือนกับสนิทกันมานาน พูดคุยกันจนมืดค่ำไทเฮาจึงเสด็จกลับวัง กอ่นกลับนางจับมือหลี่เสี่ยวหรูไว้ก่อนจะเอ่ย"ไหนๆหลานก็มาแล้ว ใช้ชีวิตให้ดีมีความสุขนะเด็กดีของย่า""เพคะเสด็จย่า"นางรับปากไปทั้งยังงงๆกับคำว่าไหนๆก็มาแล้วของพระนาง ไทเฮาทรงหมายถึงอะไรไหนๆนางก็กลับเมืองหลวงมาแล้ว หรือไ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ตอไม้ผุๆมีแต่เห็ดราขึ้น
หวงจื่อหานที่พาภรรยากลับมาถึงจวนก็สั่งบ่าวไพร่ให้จัดการทางเดินให้เรียบร้อย ห้ามมีเศษหินหรือตระไคร่ ไท่ฮูหยินที่ตอนนี้หาคนมาบีบนวดให้หลานสะใภ้อยู่ หลี่เสี่ยวหรูลุกไม่ขึ้นแล้ว ดูท่านางคงใกล้คลอดอีกไม่นาน นางมาถึงเมืองหลวงได้ครึ่งเดือนวันๆเอาแต่รับแขก คนมากมายนรักเมื่อก่อนนางไม่ได้รับความสนใจขเพียงนี้ พอนางเป็นท่านหญิงและเป็นภรรยาราชครูที่เขารักใครก็มีแต่คนมาประจบประแจงหวงป๋อเหวินมาหานางหาเหอซิวเหยียนมาด้วยก่อนจะแนะนำว่านางคือคนรักของเขา หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า หวงซานไห่พี่สามีของนางก็มาหาพร้อมกับขอโทษและขอบคุณนางที่สั่งสอนบุตรชายให้เขา วันนี้มีคนมาหานางอีกแล้ว หลี่หรูบอกสามีว่านางไม่ไหวแล้ว ไท่ฮูหยินให้หวงหมัวมัวไปจัดการเรื่องนี้แทน เพราะหวงจื่อหานเถรตรงอาจทำให้คนไม่พอใจได้"ทุกๆท่าน ฮูหยินน้อยรับแขกไม่ไหวจริงๆ นางเท้าบวมมากนักใกล้คลอดแล้ว เดินเหินไม่สะดวก ข้าน้อยจะไปแจ้งนาง ฮูหยินน้อยให้ลงรายชื่อเอาไว้ว่าใครมาบ้างเจ้าค่ะ แม่หนูอี้ถงมาจดรายชื่อคนที่มอบของขวัญให้สักหน่อยทำได้หรือไม่"ไป๋อี้ถงที่ตามมาเมืองหลวงพร้อมไป๋หยินบิดาพยักหน้าก่อนจะไปหยิบกระดาษมาจดรายชื่อคนที่มาเยี่ยม วันนี้บิดาไปสอ
