เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 14 ชีวิตสู้กลับ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-22 18:52:02
บทที่เกี่ยวข้อง
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 15.1 กินข้าวนิ่ม
คนป่าที่ 15กินข้าวนิ่ม ไม่ไกลจากถ้ำของว่านลุ่ย เสียงกุกกักของฟันที่กระทบกันในปาก หญิงสาวห่อตัวเองด้วยหนังหมีไว้แน่น เท้าทั้งสองออกแรงก้าวเดิน หากไม่ไปให้ไวกว่านี้ นางคงถูกพี่สาวจอมยั่วและคนอื่นๆหัวเราะเยาะแน่ๆ เมื่อวานนางดุด่าพี่หมีไปรอบหนึ่ง คิดไม่ถึงวันนี้เค้าถึงกับบังคับให้นางต้องออกจากถ้ำ ทั้งๆที่ตนก็ส่ายหน้าไม่ยินยอมแล้วแท้ๆ แต่เค้ายังคงแบกนางออกมา กลายเป็นที่น่าขบขันของทุกคนในหมู่บ้าน! หิมะขาวโพลน เมื่อครู่ว่านลุ่ยถูกพี่หมีแบกขึ้นบ่าราวกับบ๊ะจ่างก้อนหนึ่ง เค้าพานางเดินตัดหมู่บ้าน เสียงหัวเราะขบขันทิ่มแทงใจนางนัก แม่แต่พี่สาวจอมยั่วและน้องสาวตะวันจันทรายังส่งเสียง คิก คิก ตามหลัง สร้างความอับอายเสียยิ่งกว่าตอนถูกควบขับต่อหน้าผู้คนอีก คนอื่นๆเพียงสวมใส่หนังสัตว์เล็กน้อยก็อยู่ได้แล้ว ต่างกับว่านลุ่ย นางแม้ห่อตัวไว้สามชั้น ยังคงหนาวสั่นสะท้าน แม้แต่เด็กชาวป่าตัวเล็กยังวิ่งแก้ผ้ากลางหิมะได้ เพราะเหตุนี้เองยามได้ยินเสียงขบขัน นางจึงรู้ได้ทันทีว่าคนทั้งหมดในชนเผ่ากำลังดูถูกดูแคลนตน! ว่านลุ่ยเกลียดการโดนดูถูกที่สุด น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 15.2 กินข้าวนิ่ม
ภายในชุดคลุมหนังหมี ว่านลุ่ยซ่อนอาวุธลับของตนไว้ นางนำขวานเหล็กมาด้วย ทั้งยังมีเบ็ดตกปลาดวงน้อย ที่นางงอดัดมาจากหมุดเหล็กเส้นเมื่อคืนนี้ เชือกฟั่นก็สร้างขึ้นมาใหม่ นางพยายามทำให้เล็กและเหนียวที่สุด เมื่อก่อนนี้ยังไม่นึกถึงเรื่องตกปลา แต่ตอนนี้เพิ่งสังเกตได้ ชนชาวป่าเหมือจะไม่รู้จักเจ้าสิ่งนี้ นางจึงตั้งใจทำขึ้นมาแสดงให้พวกพี่หมีตกใจ ขณะเดินทางยังแอบหัวเราะ คิก คิก คาดหวังจะได้เห็นสีหน้าของพี่สาวน้องสาวทั้งหมด ดูซิว่ายังจะหัวเราะเยาะนางอีกหรือไม่! ยังคงเป็นจุดเดิมกับเมื่อวาน พี่หมีรับหน้าที่ก่อกองไฟ น้องสาวตะวันและจันทราก็รีบตัดกิ่งไม้ หากแต่ว่านลุ่ยกับไม่ขยับตัวซักนิด นางยืนกับที่อยู่บนพื้นน้ำแข็ง ก้มหน้าก้มตามัดเส้นเชือกต่อกับเบ็ดน้อย จากนั้นผูกปลายอีกฟากเข้ากับก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง... พี่หมีรู้ตัวแล้ว เค้ามองนางด้วยสายตาสงสัย คิดในใจว่าอีกฝ่ายคงจะทำสิ่งแปลกใหม่อีกสินะ ไม่ทราบว่าหนนี้นางตัวเล็กจะทำอะไร? “อู อู กา กา อูก้าอูก้า”!!!พี่หมีส่งเสียงเรียกตัวเมียของตนที่เหลือ ให้มองดูท่าทางตลกของนางตัวเล็ก ขณะว่านลุ่ยกำลัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 16.1 หนังปลากรอบ
คนป่าที่ 16หนังปลากรอบ หน้ากองไฟเล็กๆ อากาศหนาวจัดทำให้หญิงสาวมีควันพวยพุ่งออกจากปากยามหอบหายใจ พื้นดินปูด้วยหนังสัตว์อย่างหนา นางถูกพี่หมีจับให้หมอบคุดคู้อยู่ตรงนั้น เพราะกลัวนางจะหนาวจึงไม่ได้ดึงหนังหมีที่ห่อตัวนางออก ชายหนุ่มเพียงตวัดขนอ่อนนุ่มขึ้นไปไว้บนแผ่นหลัง เพื่อเปิดทางให้สอดใส่แท่งเนื้อเข้าไปได้โดยง่าย เสียงฮึดฮึดฮัดฮัด ว่านลุ่ยถูกกระแทกจนตัวโยก แต่สายตานางกับจิกกัดเจ้าปลาตัวโตไม่ยอมปล่อย มือก็เอื้อมไปพลิกไม้เพราะกลัวไฟจะเผาจนไหม้กินมิได้ ด้านหลัง ชายหนุ่มร่างโตบังคับแท่งเอ็นเข้าออกด้วยความยากลำบาก นางตัวเล็กคับแน่นมาก ยิ่งกระทำในอากาศหนาวเช่นนี้ก็ยิ่งคับแน่น จนเค้าต้องใช้กำลังบังคับข่มเหงนางแรงกว่าเดิม “ซีดดด...เบาๆหน่อยจะตายรึไง ข้าเจ็บนะ!” ว่านลุ่ยหันกลับไปตวาดเสียงดังใส่คนด้านหลังด้วยภาษาต้าเว่ย แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่เข้าใจ แต่นางก็ยังอยากจะด่าออกมา “…” เวลาผ่านไปนานสองนาน พี่สาวจอมยั่วเดินนำปลาที่ตกได้ขึ้นมาเก็บไว้ นางเห็นตัวผู้ของตนกำลังขึ้นขี่น้องสาวตัวเล็กก็ไม่รู้สึกอะไร ยังคงนำปลามาว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 16.2 หนังปลากรอบ
หลายสิบวันต่อมา “อูก้าอูก้า อู อู อู”!!! นี่เป็นคำกล่าวของสมุนผู้หนึ่งของหัวหน้าเผ่า อากู ภายในชนเผ่าอากู เมื่อได้ฟังรายงานจากสายลับที่ส่งไปสืบข่าว หัวหน้าเผาอากูราวกับถูกไฟลนก้น จะนั่งก็ใช่ที่ ยืนก็ใช่ที่ ต้องถามลูกสมุนครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าเจ้าเห็นกับตาเองเลยหรือไม่ คนป่ารูปร่างผอมแห้งยืนยันว่าตนเองมองไม่ผิดแน่ ที่ทะเลสาบ แม้จะมองไม่เห็นว่าคนพวกนั้นจับปลาขึ้นมาได้ยังไง แต่ว่าเค้าเห็นนักรบชนเผ่าอูก้าเดินเข้าๆออกๆภายในรั่วไม้ หอบหิ้วเอาปลาตัวโตกลับหมู่บ้านทีละหลายสิบตัว ยืนยันว่าไม่มีทางมองพลาดแน่นอน! ควรเข้าใจไว้ว่า ชนชาวป่าปากท้องสำคัญที่สุด ปกติเผ่าอูก้าก็ตั้งอยู่ในพื้นที่อุดมสมบูรณ์อยู่แล้ว ยามนี้อีกฝ่ายยังรู้วิธีจับปลาในทะเลสาบ ซึ่งที่ผ่านมายังมิมีชนเผ่าใดทำได้อย่างชำนาญ อย่างมากก็เพียงวางกับดักกิ่งไม้ ล่อปลาให้เข้ามาติดเท่านั้นเอง ฤดูหนาวแต่ละชนเผ่าต่างขาดแคลนอาหาร ต่อให้เป็นนกตัวเล็กๆ หากจับได้ก็มีค่า อย่าว่าแต่ตอนนี้ผิวน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง แล้วพวกอูก้าจับปลาน้ำลึกพวกนั้นมาได้ยังไง? หัวหน้าเผ่าอาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 17.1 คุณหนูหยินหลงป่าแล้ว
คนป่าที่ 17คุณหนูหยินหลงป่าแล้ว ริมทะเลสาบเต็มไปด้วยชั้นหิมะทับถมกันจนสูง สายสืบเผ่าอากูสองคนทุ่มสุดชีวิต พวกเค้าต้องการทราบให้ได้ว่าชาวอูก้าใช้วิธีใดจับปลา ดังนั้นแม้จะเสี่ยง แต่คนทั้งสองยังคลานคืบคลานศอก มุดหิมะเยียบเย็นแฝงตัวอย่างช้าๆ จนในที่สุดก็ฝั่งตัวในหิมะ อยู่ห่างจากรั้วกำแพงไม้ราวยี่สิบกว่าวาเท่านั้น พวกเค้าแทบจะโผล่ออกมาเพียงดวงตา ในใจก็หวาดกลัวอย่างยิ่ง เพราะนักรบอูก้าเดินไปมาคุ้มกันอย่างหนาแน่น ทั้งยังยืนเฝ้าหน้าทางเข้าอีกถึงสองคน เบื้องหน้าสายสืบทั้งสองคือการคุ้มกันแน่นหนา พวกเค้ารู้ว่าไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้มากกว่านี้แล้ว แต่อย่างน้อยตำแหน่งที่อยู่ก็มองเห็นด้านในรั้วได้ทั้งสองจึงสงบนิ่งอยู่กับที่ เฝ้ามองความว่างเปล่าในรั้วกำแพง รอคอยดูว่าภายในนั้นซ่อนความลับอะไรไว้! เวลาผ่านไปไม่นาน คนป่าผอมแห้งทั้งสองต้องสั่นสะท้าน เมื่อชายร่างโตหัวหมีเดินเข้ามาใกล้ นี่เป็นเจ้าหมีดำหัวหน้าเผ่าอูก้าไม่ผิดแน่! พวกเค้าเคยเห็นมันจากที่ไกลๆหลายครั้งแล้ว! แม้แต่ลมในท้องทั้งสองก็มิกล้าผายออกมา โชคดีอีกฝ่ายไม่ทันสังเกตเห็น เจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 17.2 คุณหนูหยินหลงป่าแล้ว
พุทรา นี่เป็นต้นพุทราเอง ที่ต้าเว่ยพบเห็นได้ทั่วไปเป็นอันมาก แต่อยู่ที่นี่นางเพิ่งค้นพบ ว่าดินแดนประหลาดแห่งนี้ก็มีพุทราด้วยเช่นกัน! ห่างไปเพียงไม่กี่สิบวา พี่หมีซุ่มอยู่ในดงไม้หนาทึบ เค้ามองตัวเมียของตนตื่นเต้นยินดีราวกับคนบ้า อดสงสัยมิได้หรือว่านางหวาดกลัวจนเสียสติไปแล้ว ชายหนุ่มต้องการทราบถึงความสามารถในการเอาตัวรอดของนางตัวเล็ก เค้าคิดว่าสมควรให้บทเรียนนางบ้าง หลายวันมานี้นางอวดดีนัก ถึงกับกล้าออกจากอาณาเขตหมู่บ้าน โดยไม่ขออนุญาตตนเอง ใต้ต้นพุทรา ว่านลุ่ยไม่สนใจสิ่งอื่นอีก นางเพียงหยิบขอนไม้ใกล้มือ โยนใส่กิ่งไม้ด้านบนครั้งแล้วครั้งเล่า สนุกสนานกับการเก็บผลไม้ป่าเป็นเวลานาน นานสองนาน ว่านลุ่ยห่อผลพุทราใส่ใบไม้ใหญ่จนเต็มหลายห่อ นางค่อยคิดขึ้นได้ว่าตนกำลังหลง เห็นดังนั้นจึงหยิบเอาห่อพุทราของตน แล้วเดินจากมาอย่างอาลัยอาวรณ์ มุ่งหน้าไปยังทิศทางทีตนคิดว่าเป็นที่ตั้งของชนเผ่า หากแต่ความเป็นจริงนางกำลังเดินห่างจากถ้ำของตนไปไกลขึ้นเรื่อยๆ ว่านลุ่ยคิดว่าไฉนหมู่บ้านอยู่ไกลแท้ นางรู้สึกว่าตนเดินนานแล้วนะ ไฉนยั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 18.1 เอาตัวเข้าแลก18+
คนป่าที่ 18เอาตัวเข้าแลก ภายในความมืด ดูเหมือนสิ่งที่ว่านลุ่ยคำนวณไว้จะเป็นจริงดังคาด เพราะชายหนุ่มตั้งใจจะเดินเข้ามาทุบตีนางซักหลายครั้ง จากนั้นค่อยดุด่าอีกซักหน่อย จัดการให้นางรู้จักเข็ดหลาบ ทีหลังจะได้ไม่ก่อปัญหาเช่นนี้อีก หากแต่ทุกอย่างต้องกลับตาลปัตร ขณะพี่หมีเอื้อมมือไปเปิดกิ่งไม้เพิงพักที่ว่านลุ่ยนำมาปิดไว้ เค้าต้องขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ ทรวงอกสะท้านขึ้นลงด้วยโทสะ พยายามหักห้ามใจตนเองสุดชีวิต เพื่อไม่ให้ลงมือทุบตีนางจนตาย “อู อู ก้าก้าอูก้า อู”!!! พี่หมีตวาดออกมาสุดเสียง เค้าด่าทอหญิงตรงหน้าว่า แพศยา กล้าโก้งโค้งให้บุรุษอื่นง่ายๆ หากมิใช่ตนเองที่มา นางก็จะยอมให้ผู้อื่นขึ้นขี่ง่ายๆเช่นนี้หรือ! พี่หมีโกรธมาก เค้าพออ้อมมาหน้าเพิงพักก็เห็นหญิงสาวตั้งท่าโก่งก้นรอให้บุรุษเข้าไปเสพสม คลานแอ่นสะโพกรอคนมาขึ้นขี่ แสดงว่านางกำลังคิดนอกใจสินะ ว่านลุ่ยฟังไม่ออก แต่เสียงแข็งกร้าวของบุรุษด้านหลังน่ากลัวมาก คิดไว้แล้วเชียวเค้าต้องโมโหแน่ๆ เพราะนางออกมาโดยไม่ได้ขออนุญาต ทั้งยังหลงทางอยู่ในป่าจนมืดค่ำ ทำได้เพียงคลานคุดคู้ตัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 18.2 เอาตัวเข้าแลก
หลายวันผ่านไป ใกล้กับลำธาร ว่านลุ่ยยืนมองคนงานของตนอยู่ห่างๆ ไม่ทราบช่วงนี้พี่หมีเป็นอะไร หากเค้าเห็นนางเข้าใกล้ชาวป่าหนุ่มๆ จำต้องฉุดลากนางเข้าข้างทางเสมอ เจ้าหมีบ้าตัวนี้ไม่สนใจซักนิด ว่าตรงนั้นจะมีผู้ใดยืนอยู่บ้าง หากไม่บังคับให้นางพลิกคว่ำ ก็คือบังคับให้พลิกหงาย ทำราวกับนางเป็นแม่หมูแม่หมาข้างทาง คิดอยากจะซ่องเสพเมื่อไหร่ ก็จัดการนางตรงนั้นเลย! หญิงสาวทำได้แค่นึกด่าพี่หมีในใจ แต่ว่านางชินแล้ว อยู่ในชนเผ่าการผสมพันธุ์กันต่อหน้าผู้อื่นถือเป็นเรื่องปกติ แต่จำนวนครั้งที่บ่อยเกินไปสร้างความไม่พอใจให้นางอยู่บ้างก็เท่านั้นเอง “อูก้าอูก้า อู อู”!!! หนุ่มน้อยผู้หนึ่งส่งเสียงกุลีกุลู ว่านลุ่ยมองไปยังทิศทางของเค้า เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพรวนดินในแปลงของตนเสร็จแล้ว นางก็ยื่นห่อใบไม้เล็กๆให้อีกฝ่ายห่อหนึ่งเป็นการตอบแทน หนุ่มน้อยชาวป่ายินดียิ่ง เค้าไม่รอช้าเปิดห่อใบไม้ออก ล้วงหยิบก้อนน้ำตาลๆเม็ดหนึ่งส่งเข้าปากทันที นี่เป็นพุทราเชื่อมที่ว่านลุ่ยทำขึ้น ตอนนี้หากนางต้องการอะไรก็ไม่ต้องลงมือเองแล้ว เพียงปรุงขนมขบเคี้ยวท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
บทล่าสุด
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 26.2 เผ่ากินคน
ในสายตาแมงมุมหิน นางนอนอยู่ที่พื้น มิทราบเกินเรื่องราวใดขึ้น เพียงไม่กี่อึดใจ พวกศัตรูก็ล้มลงเจ็ดแปดคน จึงอาศัยจึงหวะปลดเครื่องพันธนาการที่ขา คว้ามีดหินจากศพคนที่ตายข้างๆ จากนั้นคลานคืบคลานศอกมุ่งไปทางชายสูงใหญ่ผู้หนึ่ง ที่กำลังหลบซ่อนอยู่ข้างตอไม้ หันหลังให้กับตนเอง พี่หมีอยู่บนที่สูง เค้าย่อมเห็นการกระทำของเด็กหญิง ในใจก็นึกชื่นชมในความกล้า แต่ตอนนี้คนป่าที่เหลืออยู่หกคนซ่อนตัวดีมาก ไม่ยอมโผล่ออกมาให้ยิงอีกเลย “…”*** “อูก้า!อูก้า!อูก้า!” จู่ๆเกิดเสียงคำรามบนเนินสูงดังลั่น ก็เป็นจังกวะเดียวกับเด็กน้อยเชือดคอหอยพอดี! พี่หมีช่วยเหลือเด็กสาวอีกครั้ง แม้นางจะกล้าแต่ว่าโง่มาก การกระทำเช่นนี้ไม่ต่างจากฆ่าตัวตาย หากเค้าไม่ดึงความสนใจคนที่เหลือไว้ นางคงถูกเจ้าพวกนั้นสังหารไปแล้ว จริงอย่างที่คิด ทั้งห้าหารู้ไม่ว่าสหายผู้หนึ่งถูกเหยื่อของตนย่องไปเชือดคอจากด้านหลัง แม้จะมีเสียงดิ้นรนสุดท้ายก่อนขาดใจ แต่พวกเค้าก็มิได้ยินเสียง เพราะมัวแต่เพ่งมองไปตามเสียง ชมมองหมีดำยืนตีอกชกหัวอยู่บนขอนไม้ ร้องคำรามอย่างบ้าคลั่งอยู่คนเดียว “กา
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 26.1 เผ่ากินคน
คนป่าที่ 26เผ่ากินคน สถานที่ตั้งกระโจมกลายเป็นทุ่งหญ้าขึ้นสูง พี่หมีแม้มิได้ผูกพันแต่ก็รู้สึกใจหาย ถึงไม่สืบต่อเค้าก็ทราบได้ทันที่ว่าเกิดสิ่งใด นี่เป็นเรื่องธรรมชาติ เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ชนเผ่าที่เคยรุ่งเรืองสมัยก่อนก็มักเป็นเช่นนี้เอง ชายหนุ่มเดินเข้าไปสำรวจร่องรอย โครงกระดูกจำนวนมากกระจัดกระจายไปทั่ว เศษเนื้อเน่าเปื่อยไปหมดแล้ว บางโครงก็ชิ้นส่วนไม่ครบ ถูกสัตว์ป่าคาบไปกินตามที่ต่างๆ ห่างไปไม่ไกลพี่หมีพบตุ้มหินสองลูก ผูกโยงเข้าด้วยกันกับเถาวัลย์ไม้ รัดพันเข้ากับขาทั้งสองของซากกระดูกโครงหนึ่ง เมื่อเห็นอาวุธพันธนาการ พี่หมีก็ทราบได้ทันที่ว่าชนเผ่าใดเป็นผู้บุกโจมตี นี่เป็นพวกป่าเถื่อนแดนเหนือ! กลุ่มที่ชื่นชอบการกินเนื้อมนุษย์ พวกมันมักจะกระจัดกระจายกันอยู่ตามที่ต่างๆ คอยซุ่มโจมตีชนเผ่าเล็กๆ ทั้งยังเชี่ยวชาญการขี่ม้า เลี้ยงสุนัขป่าตัวโตร้ายกาจอีกด้วย เพราะพื้นที่แถบนี้เป็นขุนเขามากมาย ต่างจากแดนเหนือที่เป็นทุ่งหญ้าพื้นเรียบ ชนเผ่าละแวกใกล้เคียงจึงไม่นิยมขี่ม้า ต่างกับพวกกินคนแดนเหนือ ที่ใช้ชีวิตบนหลังม้าเป็นปกติ เล
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 25.2 ถูกซุ่มโจมตี
ไม่ไกลจากลำธาร หัวหน้าเผ่าคุโมโม่มาทันเห็นนักรบทั้งสี่ถูกสอยร่วง เค้าร่ำร้องตะโกนสุดเสียงด้วยความแค้น จังหวะนั้นไม่มีผู้ใดกลัวตายซักนิด คนป่ากว่าครึ่งร้อยที่ตามมาก็มุ่งตรงกระโดดข้างแม่น้ำตามเค้าไป คนแล้วคนเล่า ทั้งหมดข้ามได้อย่างปลอดภัย พี่หมีเห็นศัตรูมามากก็เผ่นแนบไปก่อนแล้ว คนหัวเสือยามนี้พบว่าหนึ่งในผู้ตายที่นอนอยู่บนโขดหิน เป็นบุตรชายตนเองก็ยิ่งแค้น ก้มลงไปกอดศพเด็กหนุ่มร่ำไห้ สาบานว่าต่อให้แลกด้วยชีวิต เค้าก็ต้องสังหารเจ้าหมีดำให้ได้ด้วยมือตนเอง การไล่ล่ายังคงดำเนินต่อไป นักรบคุโมโม่เกือบสองร้อย แบ่งกันอ้อมไปดักตามเส้นทางต่างๆ พี่เสือกลืนความแค้นลงท้อง นำกำลังสามสิบคนไล่ตามรอยเท้า พี่หมีก็ไม่ยอมให้ตามทันง่ายๆ ระหว่างทางเค้าพบรังต่อรังแตนก็ใช้กิ่งไม้ขว้างปาไปทั่ว ยั่วยุให้สัตว์มีพิษเหล่านี้บินว่อน เพื่อสร้างความลำบากให้ผู้ที่ติดตามมาด้านหลัง จะได้ไม่ตามตนเองได้ง่ายเกินไป จนกระทั่งมืดค่ำ ต่อให้เชี่ยวชาญการแกะรอยแค่ไหน เมื่อไร้แสงอาทิตย์ พี่หมีก็สลัดหลุดจากศัตรู หากแต่ชายหนุ่มยังคงมุ่งขึ้นเหนือเป็นเส้นตรง เพราะคาดว่าฝ่ายตรงข้างคงวางกำลังโอบล
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 25.1 ถูกซุ่มโจมตี
คนป่าที่ 25ถูกซุ่มโจมตี ตะวันคล้อยบ่าย หากแต่ใบไม้หนาทึบบดบังแสงแดดยิ่ง คนป่าบนเนินห้าเสือเพียงรอให้ศัตรูโผล่ออกมา พวกเค้าก็จะระดมยิงเกาทัณฑ์ใส่จากทุกทิศทาง ต่อให้หัวหน้าเผ่าอูก้าร้ายกาจแค่ไหน สภาพต้องไม่ต่างจากตัวเม่นแน่นอน แต่สิ่งที่ทุกคนมิทันคาดคิดพลันเกิดขึ้น ขณะที่ทั้งหมดยังไม่เห็นศัตรูเผยตัวออกจากที่ซ่อน ลูกเกาทัณฑ์อีกฝ่ายกับพุ่งเข้าใส่ฝั่งตนก่อนแล้ว! เสียงฉึกเมื่อหัวศรปักจมลงเนื้อไม้ นักรบคุโมโม่ที่ซุ่มอยู่ข้างๆถึงกับสะดุ้ง เค้าไม่ทราบเจ้านี่ถูกยิงมาจากตรงไหน แต่เสียงสวบสาบของฝีเท้าใกล้ๆ ทำให้รู้ได้ทันทีว่าคนหัวหมีกำลังหลบหนี พริบตาเดียวเสียงเป่าเขาสัตว์ดังลั่น จากนั้นเป็นเสียงเฮโลของคนป่าไล่กวดตามไป ในเสี้ยวอึดใจ พี่หมียิงเกาทัณฑ์มั่วๆออกไปสองลูก ดอกหนึ่งปักเข้ากับต้นไม้ อีกดอกปักใส่คอหอยนักรบคุโมโม่ผู้หนึ่งพอดี…*** ด้วยจำนวนคนที่แตกต่าง คนหัวเสือแค้นใจนัก เค้าไล่ตามเสียงแหวกกิ่งไม้เบื้องหน้า ด้านหลังยังมีสมุนหลายสิบคนวิ่งติดตามมา เมื่อครู่เห็นนักรบของตนผู้หนึ่งล่วงจากต้นไม้กับตา เจ้าหมีสร้า
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 24.2 ต้มเกลือ
ชายชราแม้สูงวัยแต่แข็งแรงยิ่ง สิบกว่าปีก่อนตอนเข้าร่วมกับพี่หมี เค้าช่วยเหลือหัวหน้าเผ่าไม่น้อย ทำหน้าที่แฝงตัวสืบขาวสารพัด แต่ละครั้งมิเคยถูกจับได้ สมกับชื่อหมอกดำของตนที่บิดาตั้งให้โดยแท้ ลงใต้เป็นหน่วยของเจ้าเม่นหิน ชายผู้นี้จัดอยู่ในอันดับสี่ของนักรบในชนเผ่า เค้าเชี่ยวชาญการซัดเข็มหนามยิ่ง ระยะเจ็ดแปดวาขว้างปาไม่มีพลาด ทั้งยังเป็นบุตรชายของหมอกดำเอง เม่นหินได้รับคำสั่งก็พานักรบรุ่นใหม่ห้าคนลงใต้ทันที เค้าได้รับมอบหมายให้สืบข่าวเผ่าอากู หนึ่งในคนที่ติดตามยังเป็นบุตรชายหัวหน้าเผ่า ไก่หินผู้เป็นน้องชายไข่หินอีกด้วย “ใช่แล้ว” ควรรู้เอาไว้ว่า ชนชาวป่ามักจะตั้งชื่อบุตรประหลาดเช่นนี้ ส่วนมากมักจะเรียกต่อท้ายว่าหิน แม้แต่ กวางหิน หรือนกหินงูหินก็มี “…”*** ไม่นานหลังจากสามหน่วยแยกทาง พี่หมีไม่รู้ตัวซักนิด ทันทีที่ตนเหยียบเข้าเขตคุโมโม่ สายสอดแนมของศัตรูก็ตรวจพบแล้ว! ปกติมิค่อยมีชนเผ่าใดวางกำลังชายแดน พี่หมีจึงชะล่าใจ กับเป็นพี่เสือที่คิดเตลิดในตอนนั้น ตื่นตัวอยู่ก่อน นำคนเผ้าสังเกตการณ์ตามจุดต่างๆมาหลายเดือนแล้ว ยามนี้ร
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 24.1 ต้มเกลือ
คนป่าที่ 24ต้มเกลือ ท่อนซุงถูกขูดจนกลายเป็นเรือเล็ก ว่านลุ่ยนำหัวท้ายวางบนก้อนหินใหญ่ ตรงกลางเจาะรูไม่ใหญ่มาก ต่อท่อให้น้ำไหล เมื่อนำเดินเค็มใส่เข้าเรือไม้จนเต็ม เหยียบอัดให้แน่น จากนั้นตักน้ำจากลำธารมาหมักไว้ รอจนหยดลงเต็มถังไม้ นำมาต้นไม่นานก็ได้เกลือแล้ว ความยากลำบากผ่านพ้นไป ว่านลุ่ยสอนอยู่นานจนน้องสาวทั้งสองจำได้ นางถึงขั้นลงทุนสร้างกระท่อมน้อยเป็นเพิงพักให้คนทั้งคู่ วันทั้งวันจะได้มิต้องไปไหน ทำหน้าที่ต้มเกลือให้กับตนก็พอ ที่ต้าเว่ย การค้าเกลือถือเป็นสิ่งที่ทำกำไลมากที่สุด หากไม่มีใบอนุญาตควบคุมจากราชสำนัก ชาวบ้านทั่วไปมิสามารถขนส่งค้าขายได้ ดังนั้นว่านลุ่ยจึงเห็นว่าเจ้าสิ่งนี้สำคัญยิ่ง หน้าที่นี้จึงตกเป็นของน้องสาวทั้งสองที่ตนไว้ใจ ผ่านไปอีกหลายวัน ท้องของว่านลุ่ยโตมาก นางคิดว่าลูกในท้องคงจะเกิดในหน้าหนาว ดังนั้นจึงรีบทำสิ่งสำคัญหลายอย่าง เพื่อให้ทันก่อนที่หิมะจะตกมา อย่างเช่นวันนี้ ว่านลุ่ยยืนคุมคนงานสองคนขุดหน้าดิน พอเห็นดินเหนียวที่ต้องการนางก็ร้องบอกว่าพอแล้ว แสดงท่วงท่าบ้าใบ้ว่าข้าต้องการสิ่งนี้ ให้ขุดข
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 23.2 สำรวจทะเล 18+
จนกระทั่งค่ำ คนป่าเกือบสิบนั่งล้อมวงรอบกองไฟว่านลุ่ยพร่ำสอนพวกเค้าจนปากเปียกปากแฉะ ให้ทุกคนจดจำชนิดได้ โดยเฉพาะเนี่ยวเกอ แม้แต่เป็นตัวที่ตายแล้วมีแต่เปลือกก็ต้องเอา! กลางดึก หลังจากกินหอยเผา ว่านลุ่นพลันปวดฉี่ยิ่งนัก หญิงสาวเห็นพวกพี่หมีไม่หลับไม่นอน นางจึงลุกเดินลงไปยังทะเล นั่งยองย่อฉี่ลงน้ำเสียเลย แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดพลันเกิดขึ้น! จู่ๆนางรู้สึกยุบยับอยู่ที่ขา พอลองเอามือไปแตะๆดูก็พบว่านุ่มๆดีดดิ้นไปมา นางตกใจสุดขีดจนร้องเสียงหลง รีบวิ่งขึ้นจากน้ำร่ำร้องเป็นภาษาต้าเว่ยว่ากลัวแล้วกลัวแล้ว เอามันออกไปเอามันออกไป! พี่หมีมองดูตัวเมียเกลือกกลิ้งบนพื้นทราย เค้าไม่รู้ไฉนนางบ้าขึ้นมาอีก เพราะว่าตรงที่นางอยู่มืดมาก จึงไม่เห็นเจ้าตัวที่เกาะอยู่ตรงขาภรรยาตนเอง “ตายแล้ว ข้าจะตายแล้ว”!!! ว่านลุ่ยดิ้นไปมาด้วยความตกใจ! แต่พี่หมีไม่รอช้า เค้าพุ่งเข้าไปอุ้มหญิงสาว จากนั้นจึงพบตัวยุบยังตรงขา ใช้กำลังเพียงเล็กน้อยก็ดึงออกมาได้อย่างง่ายดาย*** เสียงเปลวไฟลั่นเพี๊ยะพะ เป็นอีกครั้งที่ว่านลุ่ยจ้องมองศัตรูของตนด้วยความเค
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 23.1 สำรวจทะเล 18+
คนป่าที่ 23สำรวจทะเล บนทางรกร้างภายในป่าเขา ว่านลุ่ยยืนโก้งโค้งเกาะเปลือกไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง พี่หมีใช้เท้าเขี่ยขาทั้งสองของนางออกให้แยกกว้าง จัดท่าจัดทางตามที่ต้องการ แล้วจึงเริ่มซอยสะโพกเข้าออกช้าๆ แล้วค่อยเร็วขึ้น เร็วขึ้น... “โอ้ย!จะเสร็จซักทีได้รึยัง ข้าปวดขา!” ว่านลุ่ยด่าทอคนด้านหลังด้วยภาษาต้าเว่ย นางอยากจะถีบเค้าให้กระเด็นตกเขานัก ตนท้องโตขนาดนี้ยังจะทำอีก ไม่เห็นใจกันบ้างเลย! พี่หมีเหมือนจะรู้ว่าตัวเมียของตนไม่พอใจ เค้ารัดเอวนางไว้แน่น เสยสะโพกเข้าออกสุดชีวิต จากนั้นตอกอัดเน้นๆเชื่องช้าอีกเจ็ดแปดครั้ง ปากก็ร้องครวญคราง อู อู อู “ป็อก!” เสียงบางอย่างเคลื่อนหลุดออก ไม่ต้องบอกก็ทราบได้ว่าตามเรียวขาหญิงสาว จะเปรอะเปื้อนเลอะเทอะเพียงใด นานสองนาน ว่านลุ่ยใช้น้ำจากกระบอกไม้ไผ่ที่นำมาทำความสะอาดกลีบท้อ นางไม่อยากขัดใจสามีมาก เมื่อเค้าต้องการนางก็จัดให้ จากนั้นทั้งสองก็ออกเดินทางต่อ เพราะตอนนี้เวลาไม่เช้าแล้ว ตะวันคล้อยบ่าย ว่านลุ่ยและพี่หมีเดินมาถึงยอดเขา จากถ้ำของนางมานี่ใช้เวลาเพียงครึ่งวั
อูก้า อูก้า เมียคนป่า สู้ชีวิต! ตอนที่ 22.2 ไข่หิน
บนชะง่อนหิน ใกล้ๆกับสระเล็กๆที่ว่านลุ่ยขุดขึ้นเพื่อรองรับน้ำจากกังหัน ต้นอ้อยที่นางปล้นชิงมาถูกหั่นเป็นท่อนๆ ฝังกลบไว้ตามคันดิน เมื่อมีเจ้าสิ่งนี้ นางก็ไม่จำเป็นต้องใช้น้ำผึ้งอีก รอให้พวกมันโตซักหน่อยค่อยขยายพันธุ์เพิ่ม จะได้เอามาคั้นน้ำเคี่ยวเป็นน้ำตาล เกือบสองปีที่ผ่านมานางได้พืชพันธุ์จำนวนมาก มีทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก แต่อาชีพของนางเมื่อก่อนเป็นแม่ค้า ทั้งยังขายเครื่องเทศนำเข้า นางย่อมรู้จักคัดแยกสิ่งที่กินได้และไม่ได้ เรื่องพวกนี้ถือเป็นพื้นฐานของเฒ่าแก่เนี้ย ไม่เช่นนั้นนางจะเปิดเหลาอาหารได้เป็นสิบร้านหรือ บนกำแพง พี่หมีเนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลน แม้แต่เจ้าลาน้อยก็ถูกจับมาลากเกวียนไม้ บรรทุกก้อนหินที่เริ่มขนไกลขึ้นเรื่อยๆ เพราะแถวๆหมู่บ้านถูกนำมาใช้ก่อสร้างหมดแล้ว ว่านลุ่ยมองสามีชาวป่าของตนอยู่ที่ห่างไกล นางรู้สึกผิดนิดๆ เมื่อก่อนชายหนุ่มเพียงแค่ตื่นนอนแล้วเข้าป่าล่าสัตว์ ใช้ชีวิตอิสระเรียบง่าย แตกต่างจากทุกวันนี้ ต้องรับผิดชอบหลายหน้าที่ กับกลายเป็นว่าเหนื่อยกว่าเมื่อก่อนอีก “…” หญิงสาวมองบุรุษชาวป่าเดินเข้าๆออกๆหมู่บ้าน ทุ
