ตอนที่ 11.

ตอนที่ 11.

“จะกลับแล้วเหรอหนูอร”

“ค่ะ”

แล้วอรนภาก็ไม่แม้แต่จะเอ่ยลาแคทเธอรีน หล่อนกระแทกเท้าเดินออกไปจากบ้านอย่างหงุดหงิด

แคทเธอรีนมองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล

“คิดถึงจังเลย...”

คริสเตียโน่สวมกอดร่างของเมียรัก และระดมจมูกโด่งสวยซุกไซ้ด้วยความคิดถึง จนคนที่ยืนร้องไห้อยู่เงียบๆ ต้องรีบยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง แต่ก็ไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของผู้เป็นสามีไปได้

“ร้องไห้หรือ เกิดอะไรขึ้นยาหยี...”

“มะ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

หล่อนปฏิเสธ แต่ดูเหมือนว่าคริสเตียโน่จะไม่เชื่อเลย เขาจับหล่อนให้หมุนมาเผชิญหน้า และถึงแม้ว่าหล่อนจะก้มหน้างุด เขาก็เอามือบีบปลายคาง เชยให้เงยขึ้น

“ร้องไห้จริงๆ ด้วย ใครทำอะไรคุณ บอกผมมานะ พลอย...”

หล่อนส่ายหน้าไปมา ยังไม่ทันพูดอะไร คนตัวโตก็ทำท่าตกใจมาก

“แล้วนั่น! แก้มเป็นอะไร ทำไมแดงเป็นรอยนิ้วเชียว”

เขาเอานิ้วไปไล้ตรงรอยแดงบนแก้มนวล

“อ๊ะ...”

“เจ็บเหรอ”

หล่อนส่ายหน้าไปมา น้ำตายังคงร่วงรินอย่างห้ามไม่อยู่

หล่อนมองเขา ก็เห็นว่าเขาขบฟันแน่นจนกรามแกร่งกระตุก ดวงตาสีทองเต็มไปด้วยความโมโห

“ใครตบหน้าคุณ บอกผมมาเถอะ”

“มะ... ไม่มีค่ะ”

“แล้วรอยแดงๆ พวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไง