หนี

"เตรียมรถ… "คิมสั่งชัยเสร็จ เขาก็เดินไปหยิบของใช้ที่จำเป็น แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรีบร้อน โดยไม่ได้หันไปมองหน้าของเบสเลย

"อย่าคิดมากเลยนะลูก คุณท่านกำลังเครียด "สร้อยบอกกับเบส หลังจากที่เธอเห็นเบสนํ้าตาคลอออกมา ด้วยความน้อยใจ เพราะว่าคุณท่านของเธอเดินออกไป โดยที่ไม่ได้พูดหรือหันมาบอกอะไรกับเบสเลย

"เบสไม่มีค่าพอที่เขาจะสนใจต่างหาก แค่บอกอะไรสักนิดเขายังไม่บอกเลย "เบสพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงเงียบๆ เขารู้ว่าคิมกำลังมีปัญหา แต่แค่หันมามองหน้า หรือสั่งลาสักนิดยังไม่มีเลย แล้วเขาเป็นอะไรในบ้านหลังนี้

"เบส...เบสบอกป้าได้ไหมลูก ว่าคุณท่านว่าอะไร เบสถึงได้โกรธถึงกับให้อภัยกันไม่ได้แบบนี้ "สร้อยถามพร้อมกับลูบหัวให้เบสเบาๆไปด้วย เธอรู้ว่าเบสกำลังน้อยใจคนที่เป็นพ่อของลูกแค่ไหนตอนนี้ อีกคนก็ชินและนึกว่าตัวเองตัวเปล่า เวลาจะออกไปไหน สักคำก็ไม่บอกไม่กล่าว คนที่กำลังสับสนในสถานะของตัวเองอยู่ คนที่ไม่รู้สถานะของตัวเองก็เลยยิ่งน้อยใจเข้าไปใหญ่

"ป้าสร้อยจำตอนที่พยาบาลเดินมาตามเบสไปห้องตรวจได้ไหมครับ "เบสถามสร้อยทั้งที่ยังหลับตาอยู่ เขานอนหันหลังให้สร้อย สร้อยก็เลยไม่เ