ตอนที่ 8 ภาพที่คุ้นเคย

ณ ลานประลองที่ทหารหลายนายกำลังฝึกฝนการต่อสู้อย่างขมักเขม่น เสียงดาบที่กระทบกันอย่างบ้าคลั่งพร้อมประกายไฟที่เกิดจากการตกกระทบของปลายดาบ ร่างบางกำลังฝึกการต่อสู้อย่างขันแข็ง หยาดเหงื่อไหลลงใบหน้าสวยอย่างช้า ๆ สายตาดูเหนื่อยล้าจากการหักโหม

            องครักษ์คนสนิทอย่างเบลนเดอร์ดูการฝึกฝนของหญิงสาวมาตลอดหลายวัน จนเข้าร่วมเดือนร่างกายของเธอที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างหนักทำให้ร่างบางนั้นดูโทรมลงและอ่อนล้า เขาเองนั้นก็อยากให้เธอได้พักผ่อนเสียบ้างแต่ติดที่เจ้าสหายตัวดีที่พ่วงตำแหน่งนายท่านนั้นกำชับเอาไว้ว่าอย่าให้หญิงสาวนั้นทำตัวไร้ประโยชน์ แต่การที่ผ่านการฝึกมาหลายวันนั้นถือว่าเธอเป็นคนที่หัวไวและเก่งพอสมควร เรียนรู้ได้ไวในการฝึกฝน

“ได้ข่าวว่าเก่งหรอ” ทหารในหนึ่งเดินเข้ามาเมื่อเห็นว่าร่างบางกำลังฝึกฝนอย่างเคร่งเครียด

กรีนที่ได้ยินเสียงเหล่าทหารนั้นเดินมากันหลายนาย และจงใจเหมือนจะหาเรื่องเธอ ทำให้เธอหันกลับไปมองพวกเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“พูดแค่นี้ทำเป็นหยิ่งไม่พูดด้วยหรือไง” ทหารอีกนายเดินเข้ามาสมทบพร้อมกับผู้ชายญีญวน

“.....” ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรกลับไปก่อนจะหันกลับไปฝึกฝนต่ออย่างไม่สนใจใยดี

“มันจะเกินไปแล้วนังคนนี้ ดึงตัวมันมา” ทหารคนแรกสั่งให้ทหารอีกสองนาย จะให้ร่างบางหันมาเผชิญหน้าก่อนจะใช้ปลายดาบจิ้มไปที่กลางอกของเธอ

เบลนเดอร์ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขาทำได้เพียงแค่ยืนนิ่งและมองดูอย่างสังเกตการณ์ว่าเธอจะทำอย่างไรต่อเมื่อเจอเหตุการณ์ที่คับขันเช่นนี้

“หยุดบ้าได้แล้ว ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับพวกนาย ไปซะอย่าทำตัวไร้ประโยชน์แถวนี้” หญิงสาวที่เคยหวาดกลัวในวันนั้นกลับมีท่าทีเข้มแข็งในวันนี้และเธอไม่ได้กลัวใครอีกแล้วนอกจากตัวเองที่ต้องเอาชีวิตรอด

“เจ้าจะปากดีเกินไปแล้ว มีนายท่านคุ้มหัวคิดว่าพวกข้าไม่กล้าทำอะไรเจ้าหรือไง” ทหารหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เธอพร้อมกับใช้ปลายดาบไร้ไปตามใบหน้าสวยก่อนจะยิ้มแสยะอย่างผู้ชนะ

“กล้าก็ลอง” หญิงสาวตอบโต้กับอย่างไม่กลัวสิ่งใดพร้อมกับส่งสายตาท้าทายอำนาจคนตรงหน้า

สายตาคมสีเหลืองทองทรงอำนาจยืนมองเหตุการณ์อยู่เช่นกันอยู่บนชั้นในห้องทำงาน  ทุกการรายงานขององครักษ์ว่าเธอนั้นผ่านการฝึกแต่ละขั้นตอนได้เป็นอย่างดีและเป็นอันดับต้น ๆ เขาเองก็ไม่คิดว่าเธอจะฉลาดและเก่งได้ขนาดนี้ จากท่าทีหวาดกลัวและร้อนโดนในวันนั้น เขาไม่เห็นอีกแล้วในสายตาของเธอในวันนี้ เธอมีแต่ความมุ่งมั่นและตั้งใจ ไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็ทำได้ทั้งหมด และตกเป็นเป้าสายตาของทหาร ในกองทัพของตนเช่นกัน

“ท้าขนาดนี้ข้าจะไม่ลองได้ยังไง” ชายหนุ่มผลักหญิงสาวให้ไปอยู่ที่กลางลานประลอง พร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ยที่เธอนั้นล้มแทบคว่ำ

ร่างบางที่คิดในใจว่าในครั้งนี้เธอคงโดนหนักกว่าทุกครั้ง เพราะก่อนหน้าผ่านการโดนแกล้งมาเล็กน้อย ไม่ว่าจะการโดนขโมยรองเท้าขโมยดาบหรืออุปกรณ์ที่เธอต้องใช้ฝึก หรือแม้กระทั่งชุดของตนเอง แต่ครั้งนี้ถือว่าอาจจะได้มีการเสียเลือดเสียเนื้อเป็นแน่

เมื่อตัวเธอเองได้ล้มลงไปจึงรีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคว้าไม้กระบองที่อยู่ไม่ไกล ขึ้นมาป้องกันตัวก่อนที่ดาบของชายหนุ่มนั้นจะฟาดลงมาที่เธอ เสียงไม้และเหล็กที่กระทบกันทำให้ทหารโดยรอบนั้นหยุดการฝึกลงและหันมาสนใจเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นแทน

เสียงของเหล่าทหารที่เห็นด้วยกับเหตุการณ์นี้โห่ร้องส่งเสียงเชียร์กันอย่างสนุกสนาน พร้อมกับยืนมุงกันอย่างรอดูเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น สายตาของหญิงสาวสอดส่องไปทั่วบริเวณ พลางคิดในใจว่าเป็นไงก็เป็นกัน เธอจะไม่กลัวพวกนี้อีกต่อไป

“เรามาจบเกมนี้กัน” หญิงสาวเอ่ยขึ้นก่อนจะแสยะยิ้มที่มุมปากและใช้ไม้กระบองพุ่งตรงไปที่ร่างหนาของชายหนุ่มโดยไม่ลังเล

นายทหารผู้มากความสามารถหลบการปะทะของหญิงสาวได้อย่างทันท่วงทีเขาใช้ดาบคู่ใจในการปัดป้องไม้กระบองที่ฟาดฟันมาที่เขาอย่างบ้าคลั่ง  เขาตกใจในท่าทีมุ่งมั่นของเธอเพื่อจะเอาชนะเขา

ไม่รอช้าชายหนุ่มเองก็เริ่มฟาดฟันดาบของตนไปที่ไม้กระบองของเธออย่างไม่รอช้า เสียงตกกระทบของอาวุธทำให้บรรยากาศรอบข้างเรื่องฮึกเหิมมากขึ้น เสียงโห่ร้องกองเชียร์เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ

กรีนกระโดดขึ้นไปที่กล่องไม้ใบใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะตีลังกาหมุนตัวเพื่อใช้กระบองของตนเองในการฟาดไปที่ลำตัวของชายหนุ่มอย่างแรง จนเขานั้นถึงกับเซไปไม่น้อย หญิงสาวกลับลงสู่พื้นด้วยท่วงท่าที่สวยงาม มือสวยป้องหน้ามือขวาตวัดตะบองไปด้านหลัง พร้อมช้อนตามองอย่างท้าทาย ดวงตาสวยหันไปพบกับดาบที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะวิ่งไปหยิบมันขึ้นมาและเริ่มการต่อสู้อีกครั้ง

“พนันกับข้า ใครจะชนะ” เสียงทหารที่อยู่โดยรอบเริ่มท้าพนันกันว่าการต่อสู้ในครั้งนี้ใครจะเป็นผู้ชนะ

“อ้ากก !!” เสียงของทหารหนุ่มที่กำลังต่อสู้กับหญิงสาว ได้ร้องขึ้นเสียงดัง พวกเขานั้นโดนดาบของเธอฟันไปที่ท่อนขา และทรุดลงกับพื้น

“ข้าเชียร์แม่นางนั่นหมดกระเป๋า” ทหารร่างเล็กโยนถุงเงินจำนวน10 ซิลลิเลี่ยนให้กับเพื่อนทหารที่ทำการท้ากัน

“ข้าก็ด้วยข้าเชียร์แม่นาง” ทหารอีกนายสมทบขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจและโยนถุงเงินให้กับผู้ท้าทันที

เสียงดาบที่กระทบกันอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ร่างทั้งสองดูเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ แต่ก็ยังคงอดทนเพื่อไม่ให้เกิดความพ่ายแพ้แก่ตน ในตาของหญิงสาวที่มีความมุ่งมั่นและตั้งใจที่จะเอาชนะชายหนุ่มตรงหน้าให้ได้ ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้อยากจะเสียหน้าให้กับเพื่อนทหารที่กำลังยืนล้อมรอบตนอยู่ ฝุ่นที่กระจัดกระจายไปตามท่วงท่าของคนทั้งสอง เสียงเหนื่อยหอบยังคงไม่มีท่าทีลดละ จนวินาทีสุดท้ายปลายดาบของคุณทั้งสองก็มาจรดอยู่ที่ปลายคางกันและกันพร้อมกับมองหน้าอย่างเอาเรื่องกัน เสียงหอบหนักของทั้งคู่ทำให้เหตุการณ์นั้นแทบหยุดหายใจ

ใบหน้าสวยที่ถูกฟาดฟันและต่อยตีมีรอยฟกช้ำอยู่เต็มไปหมดและชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ต่างกัน กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วทำให้ทั้งคู่ไม่อยากหยุดมันเพื่อการเอาชนะครั้งนี้

ทั้งคู่ต่างดันตัวออกจากกันก่อนที่ดาบจะกระเด็นขึ้นไปในอากาศเหนือศรีษะทั้งคู่ต่างสลับดาบของกันและกันในขณะที่หมุนตัวหลบการปะทะ

“น่าสนุกดีนะ ข้าขอร่วมด้วยสิ”

ดาบที่อยู่เหนือหัวของทั้งคู่ก็ถูกเวทมนตร์ของบาบารัสนั้นปัดทิ้งไปทำให้ทั้งคู่นั้นต้องหยุดชะงักก่อนจะหันไปมองในทิศทางที่เดียวกัน เมื่อได้มองสบตาเข้ากับผู้มีอำนาจทำให้ทหารผู้นั้นถึงกับตัวสั่นด้วยความเกรงกลัว 

ร่างสูงเดินลงมาอย่างองอาจพร้อมกับองครักษ์ทั้งสองที่เดินขนาบข้างมา เหมือนเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้

“นายท่าน...คือพวกข้าแค่เล่นสนุกกันขอรับ” ทหารหนุ่มโค้งคำนับผู้เป็นนายก่อนจะถอยห่างออกมาอย่างช้า ๆ

“อย่างนั้นรึ” บาบารัสเอ่ยก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่ยืนอยู่อย่างอ่อนล้าขาเรียวที่สั่นเทาอยากเห็นได้ชัด

“นายท่านพวกเรา...” นายทหารยังคงหาข้อแก้ตัวโดยที่หญิงสาวได้แต่ยืนเงียบไม่พูดสิ่งใดออกมา

“พอได้แล้ว !! อย่าริโกหกข้า ! พวกเจ้าก็รู้ว่าที่นี่เกิดการทะเลาะวิวาทจะเกิดอะไรขึ้น !” เสียงอันทรงอำนาจตวาดดังขึ้นจนทหารหลายนายถึงกับต้องถอยห่างและแยกย้ายกันออกไป

“ใครไม่มีธุระอะไรก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองเสีย” เบลนเดอร์เอ่ยขึ้นหลังจากที่ทุกอย่างกลับมาสู่ความสงบ

“ข้าจะให้เจ้า พูดความจริงอีกครั้งว่าเกิดอะไรขึ้น” บาบารัสมองไปยังทหารหนุ่มที่ยืนด้วยท่าทีสั่นกลัวในความผิดของตนเอง และถ้าหากยังโกหกเขาอยู่ต้องได้มีบทลงโทษอย่างเคร่งครัด และจะไม่ปล่อยปละละเลยให้แบบนี้เกิดขึ้นอีก

“นายท่าน...ข้าแค่หยอกล้อกันเล่น” สร้างกำยำยังคงกลัวมีความผิดของตนเองและพูดโป้ปดออกไปแต่หารู้ไหมว่าตนเองนั้นจะเจอกับสิ่งใดในไม่กี่นาทีข้างหน้า

“เบลนเดอร์ พาเจ้านี่ไปที่คุกใต้ดิน ส่วนเจ้าตามข้ามา” ร่างสูงออกคำสั่งให้กับองครักษ์พาทหารนายนั้นไปที่คุกใต้ดินพร้อมกับมองไปที่ร่างบางที่ยังคงเหนื่อยล้าและอ่อนแรงจากการต่อสู้

“ขอรับท่านบาบารัส” เบลนเดอร์น้อมรับคำสั่งก่อนจะให้ทหารนายอื่นนำตัวทหารที่ก่อเรื่องนั้นออกไป

หญิงสาวที่มองด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเรียกแค่ตนให้ตามไป สองขาอันใดเรี่ยวแรงยังคงเดินตามเขาอย่างไม่รู้จุดหมายว่าเขาจะพาตนไปที่ไหน จากพื้นที่ของคฤหาสน์ค่อย ๆ กลายเป็นพื้นที่ป่าไม้ที่มีดอกไม้แปลกประหลาดอยู่มากมายที่คอยส่องแสงนำทางให้เธอและเขาจากพื้นที่ที่เคยเป็นพื้นดินตอนนี้กลับกลายเป็นพื้นอิฐ โดยรอบเริ่มมีกำแพงอิฐสูงที่บ่งบอกถึงว่าเป็นสถานที่แห่งหนึ่ง