ตอนที่ 5

อาการคนจะคลั่งรัก

Writer : Aile'N

ตอนที่ 5

พรีนรินทร์ไม่ได้พูดเล่น เธอให้ราเชนทร์แวะส่งเธอที่คอนโดเพื่อเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นเพื่อไปค้างกับเขาจริงๆ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหนเลยเอาไปแค่ไม่กี่ชุด ถ้าไม่พอค่อยซื้อใหม่หรือกลับมาเอาที่ห้องวันหลัง 

เมื่อมาถึงเพนเฮ้าส์สุดหรูของชายหนุ่มที่เพิ่งเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนหมาดๆ ร่างบางที่ทำงานมาทั้งวันก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเหนื่อยๆ คิดว่าจะนั่งพักให้หายเหนื่อยหายมึนสักหน่อยค่อยไปอาบน้ำ ไอ้เราก็ชิลเก่งซะด้วย ทั้งที่เพิ่งเข้าห้องคนอื่นมาเป็นครั้งที่สองเองแท้ๆ 

"เจ็บเท้าเหรอครับ ผมดูหน่อยนะ" ร่างสูงของราเชนทร์ที่เดินตามเข้ามาวางกระเป๋าสัมภาระของเธอที่อาสาถือให้ลงบนโต๊ะหน้าโซฟา ก่อนนั่งลงบนพรมตรงหน้า จับข้อเท้าสวยที่เริ่มบวมแดงไปวางบนหน้าขาตัวเองและพินิจมองอย่างสำรวจ 

"อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้อง!" นาทีนั้นร่างบางสะดุ้งตกใจเตรียมจะชักขากลับ เพราะถึงเธอจะทำตัวสบายในห้องเขาแค่ไหน เธอก็ไม่คิดจะให้เขามาทำอะไรแบบนี้ให้ นี่มันมากเกินไป ไม่คิดเลยว่าเขาจะสังเกตเห็นด้วย ซ้ำยังไม่ยอมให้เธอชักขากลับอีกต่างหาก 

"อย่าดื้อครับ ผมดูหน่อย" เสียงทุ้มคล้ายจะดุอยู่ในที ทำเอาคนฟังไม่กล้าขัดขืน เธอจึงปล่อยให้เขาได้ทำตามใจ 

"บวมแดงนิดหน่อย ปวดมั้ยครับ" เขาเอ่ยถามหลังสำรวจเท้าของเธอจนพอใจ 

"นิดหน่อยค่ะ วันนี้พรีนใส่ส้นสูงเดินทั้งวันเลย" ร่างบางบอกเสียงเบา อดรู้สึกเคอะเขินไม่ได้เพราะไม่เคยถูกดูแลดีถึงขนาดนี้ เท้าเป็นอวัยวะที่อยู่ต่ำที่สุด ขนาดเธอยังไม่ค่อยอยากจะดูแลดีๆ เลย แล้วดูเขาทำสิ... 

"รอตรงนี้นะ เดี๋ยวผมมา" ราเชนทร์บอกก่อนจะลุกเดินหายไป มองตามก็เห็นว่าเข้าไปในครัว ไม่รู้คิดจะทำอะไรแต่พรีนรินทร์ก็ไม่ได้จดจ่ออยู่กับเขานัก เพียงนั่งไถโซเชียลรออย่างว่าง่าย 

ร่างบางตอบแชทของชนินที่ส่งมาหวีดถึงความหล่อรวยของราเชนทร์กับเธอ อดไม่ได้ที่จะขิงกลับไปว่าเธอกับเขาคบกันแล้ว ยั่วให้อีกฝ่ายยิ่งอิจฉาตาร้อนมากกว่าเดิม สลับกับไถโซเชียลอื่นๆ ไปพลาง ทำให้ได้รู้ว่าเรื่องของเธอกับราเชนทร์กำลังเป็นประเด็นร้อนแรง เหตุเกิดจากโพสต์ไอจีเมื่อกลางวันของเธอและถูกเติมเชื้อเพลิงเพิ่มจากรูปที่แฟนคลับถ่ายไปลงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า และเพราะเธอกับเขาไม่ได้หลบซ่อนความสัมพันธ์ รูปที่ถูกถ่ายไปจึงชัดเจนมาก รู้ได้ในทันทีว่าใครเป็นใคร 

คนสวยยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ ได้แฟนหล่อรวยเพอร์เฟ็กต์ขนาดนี้ใครจะไม่อยากอวดล่ะจริงไหม แถมตัวจริงเขาก็ยังนิสัยดีมาก ไม่ได้ดีแค่ภาพลักษณ์ภายนอกเท่านั้น แต่จะหลงระเริงมากไปก็ไม่ได้เพราะยังอยู่ในช่วงโปรโมชัน ใครๆ ก็ต้องทำตัวดีกันทั้งนั้น ของแบบนี้ต้องดูกันไปนานๆ ว่าจะดีแตกภายหลังหรือเปล่า 

"แช่น้ำเย็นสักหน่อยนะครับ จะได้ลดบวม" เจ้าของห้องที่หายไปกลับมาพร้อมกะละมังเล็กๆ ที่ใส่น้ำเย็นมาให้เธอแช่เพื่อลดอาการปวดบวมของเท้า เนี่ย...ขยันทำให้ใจเต้นแรงนัก! 

"ดูแลดีขนาดนี้ พรีนก็แย่สิคะ" ร่างบางแกล้งแซวเขาอย่างเขินๆ ความเย็นของน้ำที่เท้าแช่อยู่ ไม่สามารถลดความร้อนของใบหน้าที่กำลังแดงเรื่อได้เลยสักนิด 

"แล้วชอบมั้ยครับ พรีนชอบให้ผมดูแลหรือเปล่า หรือว่าอึดอัด?" ราเชนทร์เอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ เขาแค่อยากให้รักครั้งนี้มันดีที่สุดเลยอาจจะแสดงออกมากไป คนชอบก็ชอบ แต่คนไม่ชอบก็จะอึดอัด เขาเลยอยากรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง 

"ชอบค่ะ แต่ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ พรีนไม่อยากให้คุณเหนื่อย" มือบางวางทาบลงบนหลังมือใหญ่ ยิ้มให้และบีบเบาๆ ปลอบใจ เธอโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ ที่อยากให้แฟนสนใจดูแลตลอดเวลา เขาและเธอต่างอยู่ในวัยทำงาน แค่ทำงานทั้งวันก็เหนื่อยมากแล้ว ดูแลกันและกันแต่พอดีก็พอ 

"ผมเต็มใจ" อีกฝ่ายยืนยันหนักแน่น ทำคนฟังได้แต่นั่งยิ้มเหมือนคนบ้า...ชอบทำให้ใจสั่นนักนะ อันตรายจริงๆ 

"ไปอาบน้ำนอนกันค่ะ พรีนง่วงแล้ว" ร่างบางเอ่ยชวนเมื่อเริ่มง่วงนอน วันนี้เธออาบน้ำและใส่ชุดนอนของตัวเอง ทว่าก็เนื้อผ้าบางเบาทรมานใจคนนอนด้วยสุดๆ 

"ฝันดีนะคะ" คนสวยใจร้ายขยับเข้ามาซบอก ก่อนพึมพำบอกทั้งที่ดวงตาปรือปรอยใกล้จะหลับเต็มที 

"ฝันดีครับ..." คนที่ได้รับบทเป็นหมอนข้างในคืนที่สอง หายใจลึกอย่างหนักใจ เพราะค่ำคืนที่แสนยาวนานได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งโดยที่อีกคนนอนหลับปุ๋ยอย่างสบายใจ ในขณะที่เขาไม่รู้จะข่มตาหลับได้ยังไงในสถานการณ์ที่ยากจะหักห้ามใจแบบนี้ เฮ้อ...

วันต่อมาพรีนรินทร์ตื่นสายกว่าปกติเพราะไม่มีงานและเมื่อคืนดื่มไปไม่น้อย บนเตียงจึงเหลือเพียงเธอคนเดียว ส่วนราเชนทร์ออกไปทำงานแล้ว ที่รู้ก็เพราะอีกฝ่ายทิ้งโน้ตแปะบอกเธอไว้ที่หน้ากระจก แถมยังเตรียมอาหารเช้าไว้ให้เธอเสร็จสรรพ ดูแลดีขนาดนี้กะจะทำให้เธอหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยงั้นสิ 

ร่างบางกินไปยิ้มไปราวกับคนบ้า ในขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับมื้อเช้าอยู่นั้นผู้เป็นแม่ก็โทรมาพอดี คาดว่าคงหนีไม่พ้นเรื่องของเธอกับราเชนทร์เป็นแน่ 

"ว่าไงแม่" 

("แม่เห็นข่าวแกแล้วนะ ชอบใช่มั้ยคนนี้") 

"ไม่ใช่แค่ชอบค่ะ...แต่ชอบมากกกกกกกกก" 

("เฮ้อ ในที่สุดฉันก็จะได้ตายตาหลับเสียที") 

"กับคนนี้หนูต้องขอบคุณแม่จริงๆ ที่พาเขามาให้ ทั้งหล่อทั้งรวยแถมนิสัยก็ดีด้วย แล้วตอนนี้หนูกับเขาก็ตกลงคบกันแล้วด้วย!" 

("ฮะ!? ไม่ไวไปหรือไง รู้จักกันสองวัน!") 

"เจอคนถูกใจจะชักช้าไปทำไมเล่า เดี๋ยวหมาก็คาบไปแดกก่อนพอดี" 

("อย่าบอกนะ...ว่ามีอะไรกันแล้ว?") 

"บ้า ยังอะ เขาให้เกียรติ แต่หนูก็ย้ายมาอยู่ห้องเขาแล้วน่ะนะ อิอิ" 

("หา!? โอ๊ย เจ้าเด็กพวกนี้ ไวไฟจริงๆ ไม้เรียวฉันอยู่ไหน จะตีให้ก้นลายเลยเชียว!") 

"น่าๆ แม่ หนูไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ รู้หรอกว่าทำอะไรอยู่" 

("เฮ้อ จริงๆ เลย จะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าลืมว่าตัวเองมีชื่อเสียง จะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังให้ดีๆ") 

"รับทราบค่ะคุณนาย ไม่ต้องห่วง หนูเอาอยู่" 

("จ้าๆ แค่นี้แหละ หมั่นไส้!") 

พูดจบผู้เป็นแม่ก็ตัดสายไปทันที ซึ่งเธอก็ไม่ได้อะไรกลับมาทานข้าวต่อจนอิ่มก็ย้ายมานั่งดูทีวี เนื่องจากเป็นวันหยุดและไม่มีอะไรให้ทำนอกจากนั่งๆ นอนๆ รอเจ้าของห้องกลับจากที่ทำงาน 

ตกเย็น... 

ราเชนทร์เลิกงานและรีบตรงกลับห้องมาอย่างรวดเร็วจนพนักงานต่างพากันแปลกใจ เพราะปกติมักจะเห็นเจ้านายอยู่ทำงานจนมืดค่ำ แทบจะแต่งกับงานอยู่แล้ว แต่เมื่อนึกถึงข่าวเดทที่กำลังเป็นที่สนใจในโลกออนไลน์ตั้งแต่เมื่อวานก็เริ่มเข้าใจ เจ้านายของพวกเขาคงกลับไปหาหวานใจล่ะมั้ง 

ซึ่งก็ไม่ผิดไปจากที่ทุกคนคิด เพียงแต่วันนี้ร่างสูงเร่งรีบเป็นอย่างมาก เนื่องจากคนสวยที่รออยู่ห้องไม่ได้อ่านและตอบไลน์ โทรหาก็ไม่รับสาย เลยห่วงว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้น 

ทว่าเมื่อเปิดประตูเข้าห้องมาความคิดว้าวุ่นทุกอย่างที่ยุ่งเหยิงอยู่ในหัวก็พลันปลิวหายไป เมื่อมองไปเห็นร่างบางนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในชุด...เสื้อยืดตัวเดียว! 

เอาอีกแล้ว คนสวยขาเล่นกับใจเขาอีกแล้ว! 

ราเชนทร์ลูบใบหน้าเรียกสติก่อนเดินเข้าไปในห้อง เปิดตู้หยิบผ้าห่มผืนบางออกมาห่มให้คนหลับอย่างเงียบเชียบ แล้วกลับเข้าห้องไปอาบน้ำชำระร่างกายเรียกความสดชื่น ครั้นออกมาอีกทีร่างบางก็งัวเงียตื่นขึ้นมาพอดี 

"อื้อ...คุณ..กลับมาแล้วเหรอคะ" น้ำเสียงหวานติดแหบพร่าถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินเข้าไปหา 

"เย็นดีจัง..." ร่างบางที่ยังไม่ตื่นดี โถมตัวเข้าซบอกกว้างเมื่อเขาเดินมานั่งลงข้างๆ ความเย็นชื้นและกลิ่นหอมเย็นๆ จากร่างกายเขาทำคนเพิ่งตื่นรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก 

การกระทำราวกับแมวน้อยแสนขี้อ้อนนั้นทำราเชนทร์ทั้งรู้สึกดีและหนักใจไปพร้อมกัน เนื้อตัวนุ่มนิ่มส่งกลิ่นหอมแนบชิดอยู่ตรงหน้า ไหนจะภาพก่อนหน้าที่เข้าห้องมาเจออีก เขาจะอดทนไปได้อีกนานแค่ไหนกัน 

ด้านพรีนรินทร์นั้นไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเผลอไปทดสอบความอดทนของร่างสูงซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอเพียงใช้ชีวิตปกติ เวลาอยู่ห้องมักจะใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ ตัวเดียว ชุดนอนก็มักจะเป็นสายเดี่ยวผ้าลื่นเพราะมันใส่สบาย เรียกได้ว่าเธอแต่งตัวเซ็กซี่ทั้งในจอและนอกจอ ไม่ได้ตั้งใจยั่วยวน แต่ถ้าเขามองว่ายั่วและใกล้จะตะบะแตกก็เป็นผลพลอยได้แหละนะ 

"หิวหรือยังครับ ผมจองร้านไว้ตอนหนึ่งทุ่ม" ราเชนทร์มองนาฬิกาก่อนถามเสียงนุ่ม แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานและฝ่ารถติดกลับห้องแต่เขาก็ยังอยากพาร่างบางออกไปทานข้าวนอกบ้านท่ามกลางบรรยากาศดีๆ หวังจะให้เธอมีความสุข 

"นิดหนึ่งค่ะ แต่ออกเลยก็ได้ เผื่อรถติด งั้นพรีนขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ตากลมมองตามและเห็นว่ามีเวลาไม่มากก็เลยรีบลุกจะไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนไปไม่วายโน้มต้นคอแกร่งลงมาหอมแก้มเต็มรัก 

ฟอดดด 

"ชื่นใจ" หลังจากนั้นก็วิ่งฉิวหนีเข้าห้องไป ทิ้งร่างสูงให้นั่งอึ้งอยู่อย่างนั้น 

ไม่รู้ว่าราเชนทร์จะพาไปกินข้าวร้านไหน แต่คงไม่ใช่ร้านธรรมดาทั่วไป เธอเลยต้องแต่งสวยไว้ก่อน ซึ่งพอเขาเห็นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะแต่งสวยขนาดนี้จะต้องมีแต่คนมองแน่ แล้วคนขี้หวงอย่างเขาจะทำอะไรได้ 

จุดหมายปลายทางของวันนี้คือชั้นดาดฟ้าของโรงแรมชื่อดังใจกลางเมือง ทั้งคู่เดินควงกันมาอย่างเปิดเผย แน่นอนว่าต้องมีคนมองแต่เธอและเขาต่างไม่ได้สนใจ ระหว่างทานข้าวกันอย่างสบายใจ รูปที่ถูกแอบถ่ายก็ถูกโพสต์และแชร์ต่อๆ กันในโซเชียล แม้ไม่มีใครออกมายืนยันว่าคบกันจริง แต่ดูจากรูปที่ถูกแอบถ่ายในอิริยาบถต่างๆ ทั้งจับมือ ควงแขน มองกันตาหวานฉ่ำก็สามารถยืนยันความสัมพันธ์ของทั้งสองคนได้เป็นอย่างดี 

เมื่อรูปเหล่านั้นถูกเผยแพร่และเป็นที่สนใจ เนื่องจากทั้งสองคนต่างเป็นคนมีชื่อเสียงแม้จะอยู่คนละวงการ แน่นอนว่าต้องมีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบ แฟนคลับหรือคนที่ชอบก็แสดงออกในทางสนับสนุน ส่วนคนที่ไม่ชอบหรือแอนตี้กลับไม่อยู่เฉย ต่างก็ร่วมแรงร่วมใจสรรหาถ้อยคำมาด่าทอ เทสาดเทเสีย ลุกลามใหญ่โตราวว่าเธอเคยไปวางเพลิงเผาบ้านคนเหล่านั้น 

พรีนรินทร์เพิ่งจะมารู้เรื่องจากชนินที่ไลน์มาบอกก็ตอนกลับถึงห้อง นอกจากเธอจะไม่รู้สึกอะไรแล้วยังกดเข้าไปอ่านคอมเมนต์เหล่านั้นด้วยความตลกขบขัน รู้สึกเหมือนกับเป็นคนดังยิ่งกว่าเดิม เพราะการที่มีคนมาสนใจไม่ว่าจะด่าหรือชมก็เท่ากับเป็นคนดัง ก็ถ้าไม่ดังใครจะมาสนใจล่ะ จริงไหม... 

"มีอะไรน่าสนใจเหรอครับ" เมื่อเห็นร่างบางเอาแต่สนใจโทรศัพท์ ราเชนทร์ที่ถูกเมินก็เลยเรียกร้องความสนใจ เธอจึงยื่นไปให้เขาอ่านบ้าง ตาคมไล่มองเพียงไม่นานก็ส่งโทรศัพท์คืน 

"โกรธหรือเปล่าคะ เพราะมาคบกับพรีน คุณก็เลยโดนไปด้วยเลย" เสียงหวานเอ่ยถามอย่างกังวลเล็กน้อย เพราะสำหรับเธอนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนด่า ขึ้นชื่อว่าเป็นนางแบบขายเซ็กซี่นุ่งน้อยห่มน้อยผู้คนก็ตัดสินและด้อยค่าเธอไปแล้วตั้งแต่ต้น แรกๆ ก็อาจจะรู้สึกบ้างแต่ตอนนี้เธอชินเสียแล้ว ห่วงก็แต่เขาที่ต้องมาโดนผู้คนมองไม่ดีตามไปด้วย 

"ผมต้องสนใจด้วยเหรอครับ พวกเขาเป็นใครผมก็ไม่รู้จัก ไม่มีผลอะไรในชีวิตผมเลยด้วยซ้ำ ถ้าจะโกรธก็โกรธที่เขามาว่าแฟนผมทั้งที่เขาไม่ได้รู้จักตัวคุณจริงๆ เลยสักนิดเดียว" ราเชนทร์มองสบตากลมสวยอย่างจริงจังและหนักแน่นว่าเขาไม่ได้สนใจเรื่องไร้สาระเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย คนพวกนั้นก็แค่มีมือ มีปาก หลบอยู่หลังหน้าจอ แต่ไม่มีสิ่งที่เรียกว่ากระบวนการคิด วิเคราะห์ แยกแยะเหมือนคนปกติที่มีวุฒิภาวะเขามีกันก็เท่านั้น  

"แต่คุณก็เพิ่งรู้จักพรีนแค่ไม่กี่วันเองนะคะ พรีนอาจจะเป็นอย่างที่เขาว่ากันก็ได้" แก้มเนียนเห่อร้อนด้วยความเขินอายอย่างไม่อาจหักห้าม ทว่าก็ยังอยากลองเชิงเขาต่อ ช่วยไม่ได้ที่ผู้หญิงทุกคนต่างก็ชอบฟังคำหวานจากคนรักของตัวเองกันทั้งนั้น 

"ใช่ไม่ใช่ ผมจะตัดสินเอง ไม่ต้องให้ใครมาบอก" คำพูดหนักแน่นเจือปนความหงุดหงิดจางๆ เพราะจากคอมเมนต์ที่อ่านก็มีคนที่ตัดสินเธอแทนเขาอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว 

ร่างบางนั่งกลั้นยิ้มจนปวดแก้ม ตอนนี้เธอใจฟูและมีความสุขมากจนทนไม่ไหว ขยับเข้าไปรั้งท้ายทอยแกร่งมาลงมารับจูบหวานๆ เป็นรางวัล ร่างสูงชะงักนิ่งไปนิดๆ  แต่ไม่นานก็ตอบรับและรุกกลับอย่างดูดดื่ม 

เนิ่นนานจนราเชนทร์เป็นฝ่ายผละออกไปก่อน เพราะรู้สึกว่าถ้ามากกว่านี้เขาต้องทนไม่ไหวแน่ 

พรีนรินทร์มองคนตัวใหญ่ที่ทำหน้าขรึมเพราะใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่ล่วงเกินเธอมากไปกว่านี้ด้วยความเอ็นดู ทว่าก็ไม่ได้คิดที่จะเปิดโปงอีกฝ่าย แม้จะเสียดายที่ไม่สามารถทำให้เขาตบะแตกได้แต่คิดว่าคงอีกไม่นาน อดเปรี้ยวไว้กินหวานก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน 

"พรุ่งนี้มีงานมั้ยครับ" เขาถามพลางจัดที่จัดทางเพื่อเตรียมตัวนอน 

"มีค่ะ ช่วงบ่าย" เธอทำหน้านึกคิดเล็กน้อยก่อนบอก 

"นอนกันครับ พรุ่งนี้ผมไปส่ง" ราเชนทร์เอ่ยชวนก่อนล้มตัวลงนอนก่อนแล้วอ้าแขนออกเพื่อรับร่างบางเข้ามานอนกอดเหมือนทุกคืน 

"ฝันดีนะคะ" พรีนรินทร์ยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ เธอล้มตัวลงในอ้อมแขนอุ่นๆ ของคนรัก บอกฝันดีพร้อมกับกดจูบเข้าที่แก้มสากอย่างเอาใจ 

"ฝันดีครับ" ราเชนทร์หอมศีรษะเธอคืน ก่อนกระชับผ้าห่มขึ้นคลุมทั้งเขาเลยเธอ ไม่นานทั้งคู่ก็นอนหลับตามกันไปอย่างมีความสุข

..

..

..

..