Share

ตอนที่ 3

Author: Aile'N
last update Last Updated: 2024-11-13 13:25:37

อาการคนจะคลั่งรัก

Writer : Aile'N

ตอนที่ 3

"...เพราะอีกฝ่ายคือคุณ"

ร่างบางนิ่งอึ้งกับคำตอบที่ไม่คาดคิด เธอไม่รู้ว่าเขาจะรู้ก่อนมาเจอกันว่าคู่ดูตัวคือใคร แต่ก็คงเป็นแม่เธอนั่นแหละที่เป็นคนบอกฝ่ายแม่ของเขา

"พรีน...อยากจูบคุณอีกแล้วสิ" พรีนรินทร์พูดสิ่งที่คิดออกมา อีกฝ่ายน่ารักเกินไปจนเธออดใจไม่ไหว การที่เขาพูดแบบนั้นอย่างจริงจัง ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยจะไปไหนพ้น

"งั้นกลับกันครับ" ร่างสูงชวนเธอกลับในทันทีเพราะเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

ราเชนทร์หันไปลาเพื่อน ก่อนประคองร่างโงนเงนของเธอไปเอากระเป๋าที่โต๊ะรวมถึงไปบอกลาเพื่อนด้วย ชนินแทบอยากจะกรี๊ดให้ดังยิ่งกว่าเสียงเพลงเมื่อได้เห็นหน้าคู่ดูตัวของเพื่อนรัก เพราะใครจะคาดคิดว่าจะเป็นนักธุรกิจหนุ่มชื่อดังที่ตัวเองกำลังติดตามไอจีอยู่ จะมีก็แต่พรีนรินทร์นั่นแหละที่ไม่รู้จักคนดังอย่างเขา!

"อื้ออ..." เมื่อมาถึงรถ อยู่ในที่ลับตาคน ร่างบางก็ถูกอุ้มขึ้นมานั่งตักก่อนที่มือหนาจะรั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาจูบ ร่างบางให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ทั้งคู่จูบนัวแลกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"คะ คุณ...พอก่อนค่ะ พรีน...หายใจไม่ทัน" พรีนรินทร์เป็นฝ่ายยอมแพ้อีกครั้ง เธอหอบหายใจอย่างหนักเพราะสู้ความช่ำชองของคนอายุมากกว่าไม่ไหว ปากน้อยๆ บวมเจ่อ แก้มแดงระเรื่อ ดวงตาหวานฉ่ำสะกดสายตา

"ผมขอโทษ...กับพรีนผมห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย" ราเชนทร์สารภาพก่อนซบใบหน้าลงกับไหล่บางเพื่อหลบซ่อนท่าทางน่าอายของตัวเอง คนฟังหัวใจพองโต แย้มยิ้มอย่างพอใจก่อนจะยกแขนขึ้นกอดคอเขาเอาไว้ทว่าไม่ได้พูดอะไร

"พรีน..." เสียงเบาเอ่ยเรียกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบ มีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำของเราสองคน

"คะ?"

"มันอาจจะดูเร็วเกินไป...มันบ้ามากที่ผมเป็นแบบนี้...ผมอยากมีสิทธิ์หวง มีสิทธิ์หึง อยากมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวคุณ" เสียงทุ้มต่ำสารภาพความในใจจนหมดเปลือก ทำคนฟังใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาจากอก...

คนตัวโตดูคลั่งรักเธอมากจนรู้สึกได้ แต่ก็ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่รู้สึกแบบนั้น เธอเองก็รู้สึกก็ไม่ต่างกัน ทั้งที่อายุจะสามสิบเข้าไปแล้ว กลับรู้สึกเหมือนเด็กน้อยเพิ่งหัดมีความรักเป็นครั้งแรกเลย มันบ้ามากจริงๆ นั่นแหละ...

"พรีนก็...เหมือนกันค่ะ" พรีนรินทร์บอกอีกฝ่ายไปตรงๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองคล้ายไม่เชื่อหู เธอเพียงยิ้มอายๆ และหลบสายตา

"คุณมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม" ฝ่ามือใหญ่ประคองแก้มเนียนไว้ก่อนบอกอย่างจริงจัง จุดๆ นี้นังพรีนขาไม่ติดพื้นแล้วจ้า ผู้ชายรักมากแม่!

"แต่...พรีนยังไม่อยากผูกมัดคุณไว้กับพรีนแค่คนเดียว เผื่อคุณไปเจอคนที่รู้สึกดีมากกว-"

"ไม่มีทาง!"

"....."

"เกิดมาสามสิบห้าปี ผมเพิ่งจะเคยรู้สึกแบบนี้กับพรีนเป็นคนแรก และผมก็มั่นใจด้วยว่าคงจะไม่รู้สึกแบบนี้กับใครได้อีก"

"คะ คุณราเชนทร์...พูดแบบนี้พรีนก็แย่สิคะ" เสียงหวานงอแงอย่างอ่อนใจ ใบหน้าสวยแดงก่ำ ซุกซบลงบนไหล่กว้าง หลบหนีแววตาร้อนแรงของเขาด้วยความเขินอาย กะจะทำให้เขินตายกันไปข้างเลยหรือไง ผู้ชายวัยสามสิบห้านี่มันอันตรายจริงๆ!

"ผมไม่อยากส่งคุณกลับบ้านเลย" คนตัวสูงถอนหายใจราวกับมีเรื่องทุกข์ใจนักหนา ทั้งที่จริงแล้วก็แค่อยากจะอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้เท่านั้นเอง

"แล้ว...พรีนจะไปนอนไหนล่ะคะ พรุ่งนี้พรีนต้องทำงานนะ" เสียงหวานแย้งอย่างมีแง่งอน อยากรู้นักว่าเขาจะอดใจไม่ไหวถึงขั้นกล้าชวนเธอไปนอนด้วยหรือเปล่า

"ห้องผม" เป็นอย่างที่คาดเดาไว้ ผู้ชายรุกแรงมากแม่ แต่กลัวที่ไหนล่ะ กล้าชวนก็กล้าไป!

"แล้ว...รออะไรอยู่ล่ะคะ" ร่างบางยกยิ้มอย่างซุกซนติดจะท้าทายอยู่ในที ทำเขามันเขี้ยวจนโดนจับจูบหนักๆ ไปอีกหนึ่งที ก่อนปล่อยเธอไปนั่งเบาะข้างแล้วรีบขับรถกลับห้องในทันที

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงเพนเฮ้าส์สุดหรูของราเชนทร์ที่ทั้งใหญ่โตและหรูมากจนพรีนรินทร์ตาค้าง เธอคงใช้แต้มบุญในชาตินี้หมดแล้วล่ะถึงได้ผู้ชายที่แสนจะเพอร์เฟ็กต์คนนี้มา

แต่เดี๋ยวสิ ยังไม่ได้นี่นา...อุ้ย!

"อยากอาบน้ำมั้ยครับ อ่า...ผมลืมไปว่าคุณไม่มีชุด" ราเชนทร์หันมาถาม ก่อนนึกขึ้นได้ว่าชวนอีกฝ่ายมาค้างกะทันหันเลยไม่มีชุดเตรียมไว้ให้

"พรีนใส่ชุดของคุณก็ได้ค่ะ" ร่างบางบอกอย่างไม่คิดอะไรมาก

"ครับ ใช้ได้ทุกอย่างเลยนะ" เขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนตอบรับและพาเธอไปแนะนำว่าอะไรอยู่ตรงไหน ส่วนเขาแยกตัวไปอาบอีกห้องหนึ่งเพื่อเป็นการไม่เสียเวลา

พรีนรินทร์เดินเข้ามาใน Walk in closet ก่อนเลือกเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของร่างสูงมาหนึ่งตัว ภายในห้องน้ำหรูหราไม่ต่างจากด้านนอก โซนอ่างเป็นกำแพงกระจกใสมองเห็นวิวยามค่ำคืน กลิ่นหอม บรรยากาศดีจนอยากนอนแช่นานๆ แต่ไม่ใช่วันนี้...เพราะข้างนอกนั้นมีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่า!

ใช้เวลาสักพักร่างบางก็อาบน้ำเสร็จ เมื่อออกมาก็เห็นเจ้าของห้องนั่งทำงานด้วยไอแพดอยู่บนเตียง

เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกร่างสูงก็เงยหน้าขึ้นมองก่อนแทบจะหยุดหายใจ ร่างอรชรในชุดเสื้อเชิ้ตขาวเพียงตัวเดียวของเขา ใบหน้าสดอ่อนเยาว์เหมือนเด็กมัธยมมากกว่าคนวัยจะสามสิบ แต่สัดส่วนภายใต้เสื้อตัวโคร่งนั้นไม่เด็กอย่างแน่นอน

ให้ตาย...เขาจะทนได้นานแค่ไหนกันนะ

"...หิวมั้ยครับ" ราเชนทร์พยายามดึงสติและสายตาจากเรียวขาขาวสวยที่พ้นชายเสื้อขึ้นมาถาม ตอนนี้จะตีหนึ่งเข้าไปแล้วไม่รู้อีกฝ่ายจะหิวหรือเปล่า

"นิดหน่อยค่ะ" มือบางลูบท้องอย่างเขินๆ พอได้อาบน้ำก็เริ่มจะสร่างเมาขึ้นมาบ้างแล้วความหิวเลยเริ่มรุกราน

"งั้นเดี๋ยวผมทำอะไรง่ายๆ ให้ทาน" ร่างสูงยิ้มเอ็นดูน้อยๆ ก่อนวางไอแพดลงแล้วเดินนำออกไปที่ห้องครัว

"คุณราเชนทร์ทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ" พรีนถามอย่างแปลกใจเพราะเขาดูไม่น่าจะเป็นคนทำอาหารสักเท่าไร

"ง่ายๆ พอได้ครับ สมัยเรียนเมกาอยู่คนเดียว ก็ต้องทำเองทุกอย่าง" ร่างสูงเดินจูงมือเธอมานั่งรอยังเคาน์เตอร์บาร์ที่สามารถมองเห็นการกระทำของเขาภายในครัวได้ทุกอย่าง

"พรีนแพ้อะไรหรือเปล่าครับ" เขาหันมาถามอย่างใส่ใจ แค่นี้ก็เอาใจเธอไปหมดจนไม่เหลือไว้รักตัวเองแล้วพ่อคุณ

"พรีนแพ้ถั่วทุกชนิดค่ะ นิดเดียวก็ไม่ได้เลย"

"ครับ ผมจะจำไว้" ร่างสูงพยักหน้าและจดจำ ก่อนเปิดดูวัตถุดิบในตู้เย็นว่าพอจะทำอะไรได้บ้าง ระหว่างนั้นก็ตอบคำตอบร่างบางไปด้วย

"คุณล่ะคะ แพ้อะไรมั้ย"

"ไม่แพ้ครับ แค่ไม่ทาน"

"มีอะไรบ้างคะ"

"ผักที่มีกลิ่นแรง...กระเทียม ผักชี ชะอม ทำนองนั้น"

"พรีนจะจำไว้ค่ะ" ร่างบางพยักหน้าและยิ้มกว้างอย่างเอาใจ คนมองยิ้มตอบอย่างอดไม่ได้เพราะเธอชวนคุยเก่งและยิ้มน่ารักมาก พวกเราต่างผลัดกันถามถึงความชอบและไม่ชอบ รวมถึงงานอดิเรกของกันและกันไปเรื่อยๆ จนได้รู้จักกันมากขึ้นไปอีกขั้น

ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่ก้าวกระโดดทั้งที่สถานะยังคงคลุมเครือ ทว่าพวกเรากลับไม่ได้รู้สึกอึดอัด กลับสบายใจที่เป็นแบบนี้ ไม่อยากเร่งรัดแต่ก็ไม่ได้นิ่งเฉย

"พรุ่งนี้ทำงานกี่โมงเหรอครับ" สลัดอกไก่กับแซนวิชปูอัดถูกวางลงตรงหน้าพร้อมคำถาม

"พรุ่งนี้พรีนมีถ่ายงานสิบโมงค่ะ ลากยาวทั้งวัน ตอนเย็นมีอีเวนต์ต่อ" ร่างบางตอบอย่างไม่คิดอะไร

"เดี๋ยวผมไปส่ง" เขาเสนอตัว

"เดี๋ยวพรีนให้ผู้จัดการมารับได้ค่ะ ไม่อยากรบกวน" เธอยิ้มอย่างยินดี แต่ไม่อยากรบกวนเพราะรู้ว่าเขาเองก็มีงานที่ต้องทำ เธอทำงานไม่เป็นเวลาเลยไม่อยากให้เขาสละเวลามาตามรับส่ง

"ผมเต็มใจ" ตาคมมองสบตาอย่างจริงจัง คล้ายจะเห็นความเอาแต่ใจอยู่หน่อยๆ แฮะ...

"ขอบคุณค่ะ" ร่างบางยอมรับน้ำใจแต่โดยดี ไม่นานพวกเราก็กินอิ่มและกลับมายังห้องนอนอีกครั้ง ไม่มีใครพูดอะไรเพียงแยกกันนอนคนละฝั่ง ทำตัวเหมือนเป็นแฟนกันทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงวัน...ใจง่ายอีกแล้วพรีนรินทร์!

"คือ...พรีนติดหมอนข้าง" ร่างบางนอนตะแคงหันไปมองหน้าเจ้าของห้องอย่างมีนัยยะ

ราเชนทร์เข้าใจโดยไม่ต้องอธิบายเพิ่ม ลำแขนแข็งแรงอ้าออกเพื่อรับเธอเข้าไปในอ้อมกอด

ฮื่ออ...อุ่นมาก หอมมาก หลับสบายแน่นอนคืนนี้!

"ฝันดีนะคะ..." ใบหน้าสวยเงยขึ้นกระซิบบอกเสียงเบา

"ฝันดีครับ" คนฟังก้มลงมายิ้มให้ก่อนพรมจูบลงบนหน้าผากเนียนและกระชับกอดแน่นขึ้น

ไม่นานพรีนรินทร์ก็หลับไปอย่างง่ายดาย

แต่...มีใครบางคนไม่หลับ!

เพราะกลิ่นหอมๆ และร่างกายนุ่มนิ่มของเธอกำลังทำเจ้าของห้องมีปัญหา เขารู้ว่าใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่นั้นร่างบางไม่ได้ใส่อะไรข้างในเลย ช่างเป็นคนสวยที่ใจร้ายอะไรอย่างนี้...

.

.

พรีนรินทร์ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยความมึนงงเล็กน้อย ครั้นมองไปรอบๆ ห้องก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตอนนี้พื้นที่ข้างตัวเย็นชืดบ่งบอกว่าคนที่นอนด้วยกันเมื่อคืนลุกออกไปนานมากแล้ว ปลายเตียงมีถุงเสื้อผ้าแบรนด์ดังวางอยู่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าของเธออย่างแน่นอน

ร่างบางบิดขี้เกียจขับไล่ความง่วงซึมจนตื่นเต็มตาจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัวและออกไปข้างนอก มองหาเจ้าของห้องก็เห็นว่ากำลังนั่งทำงานอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

"ตื่นแล้วเหรอครับ" อีกฝ่ายทักขึ้นเมื่อหันมาเจอเธอพอดี เขาลุกขึ้นเดินเข้ามาหาเธอจึงสังเกตเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลานั้นดูอิดโรย ขอบตาคล้ำเหมือนคนไม่ได้นอนยังไงยังงั้น

"เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอคะ ทำไมดูเพลียๆ" ไวกว่าความคิดมือบางก็ยกขึ้นสัมผัสใบหน้าคม เกลี่ยนิ้วเบาๆ ตรงขอบตาเขาด้วยความห่วงใย

"ครับ...มีสาวสวยมานอนอยู่ข้างๆ ผมจะนอนหลับได้ยังไงกัน" ราเชนทร์ซบหน้าลงกับฝ่ามือเล็กก่อนหลับตาซึมซับความอุ่นอย่างพึงพอใจ

คำพูดตรงไปตรงมาของเขาทำคนฟังทั้งสงสาร ทั้งขำและเขินไปพร้อมๆ กัน นี่เธอเผลอไปรังแกเขาโดยไม่รู้ตัวเหรอเนี่ย...

"งั้น...คราวหน้าหาอะไรเหนื่อยๆ ทำจะได้หลับง่ายขึ้น ดีมั้ยคะ" เสียงหวานหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดี ประโยคชวนคิดลึกของเธอทำคนฟังลืมตาขึ้นมองกันอย่างลึกซึ้ง นัยน์ตาคมแวววับวูบหนึ่งก่อนจะเลือนหายไป อ่า...นี่เธอเผลอไปแหย่เสือเข้าหรือเปล่านะ

"หึ...ไปทานข้าวกันครับ ใกล้ได้เวลาแล้วเดี๋ยวผมไปส่ง" เสียงทุ้มบอกก่อนจับมือเล็กพาเดินไปที่โต๊ะอาหาร ทั้งคู่ทานข้าวพร้อมกันจนเรียบร้อยเขาก็ขับรถไปส่งเธอยังสตูดิโอที่เธอมีถ่ายงานในวันนี้

"เดี๋ยวตอนเย็นผมมารับ อย่าลืมส่งโลมานะครับ"

"ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ" พรีนรินทร์ยืนส่งร่างสูงจนเขาขับรถออกไป อุตส่าห์บอกแล้วว่าตอนเย็นมีอีเวนต์ต่อกลับเองได้ แต่เขาก็ดึงดันจะมารับให้ได้จนเธออ่อนใจ

"แหมๆ หน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลยน้า ขนาดเขาขับรถไปไกลแล้วก็ยังยิ้มไม่หุบ มันจะอะไรขนาดนั้นยะ!" เสียงเพื่อนรักพ่วงตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวดังมาแต่ไกล ก็ว่าทำไมไม่ให้ไปรับ ที่แท้ก็มีผู้ชายมาส่งนี่เอง

"ช่วยไม่ได้ ก็คนมันมีความสุข" พรีนยักไหล่อย่างสบายอกสบายใจ

"หมั่นไส้ก็หมั่น อิจฉาก็อิจ ทำไมกูไม่เจอแบบนี้บ้างวะ" ชนินเบ้ปากมองหน้าเพื่อนอย่างไม่ค่อยจะพอใจ ผู้ชายแต่ละคนที่มาติดพันพรีนรินทร์มีแต่งานดีๆ ทั้งนั้น มีแต่เจ้าตัวนั่นแหละที่ไม่ค่อยสนใจใคร ยกเว้นราเชนทร์ที่ดูจะถูกใจเธอมากถึงขั้นเจอวันแรกก็เสียจูบให้เขาไปแล้ว ไม่รู้เมื่อคืนมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นหรือเปล่า

"ขอบใจมึงที่แช่งกู ขอบใจแม่ที่ไม่ยอมหยุดหาคู่ให้กู กูถึงได้มาเจอคุณราเชนทร์ในวันนี้" ร่างบางทำหน้าซาบซึ้งขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้เธอได้มาเจอผู้ชายตรงสเป็คร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างเขา

"ย่ะ! แหม ก่อนเจอเขานี่ทำเป็นบ่นแว้ดๆ ไม่อยากไปงั้นงี้ เจอของจริงเข้าไปจุกเลยดิ" ชนินจีบปากจีบคอแขวะเพื่อนด้วยความหมั่นไส้

"ยังไม่โดนเหอะ สมองคิดแต่เรื่องใต้สะดือนะ!" พรีนมองแรงใส่เพื่อนอย่างเอือมระอา

"หรือมึงไม่อยาก?" ชนินยืนกอดอกถามอย่างคนเหนือกว่า ประมาณว่าจะโกหกใครก็ได้ยกเว้นกูที่รู้จักมึงดีกว่าใครจ้า!

"อยากสิ แต่จะให้กูเริ่มก่อนมันก็ไม่ได้ป้ะ" ร่างบางยอมรับอย่างตรงไปตรงมา เธอไม่ใช่สาวน้อยวัยใสเพิ่งเริ่มมีความรักสักหน่อย ยิ่งได้เจอผู้ชายที่ถูกใจถึงขนาดนี้ แทบจะอยากถวายตัวให้เขาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แค่เขาเริ่มเธอก็พร้อมจะสนองแบบไม่ลังเลเลยล่ะ!

"แล้วไม่อ่อยล่ะ เมื่อคืนอะ" เพื่อนรักทำเนียนถาม อยากรู้มาตั้งแต่เมื่อคืนที่อีกฝ่ายกับคู่ดูตัวกลับด้วยกันแล้ว ยิ่งเมาๆ ยิ่งมีเปอร์เซ็นต์เสียตัวสูง

"อ่อยแล้ว แต่ผู้ชายเขาให้เกียรติ เพิ่งรู้จักกันวันเดียวจะให้มีอะไรกันเลยมันก็ไวไปนะ"

"แล้วรู้จักไม่กี่ชั่วโมงจูบกันแล้วนี่ไม่ไว?"

"อุ้ย อารมณ์มันพาไปจ้ะแม่"

"ตอแหลจ้า ดูออก"

"ไปๆ ทำงาน ตอนเย็นผู้ชายมารับ" ร่างบางยิ้มร่า เปลี่ยนเรื่องควงแขนเพื่อนเข้าไปข้างในสตูดิโอเมื่อใกล้ได้เวลาทำงาน เธอแทบจะรอถึงตอนเย็นไม่ไหว อยากเจอเขาเร็วๆ แล้วสิ...

..

..

..

..

เกลือตัดเลี่ยนหน่อยมุ้ยยย

Related chapters

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 4

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 4"อะ" ดอกไม้ช่อโตถูกยื่นมาตรงหน้าด้วยฝีมือของชนินทำพรีนรินทร์ผงะไปเล็กน้อยด้วยความตกใจ เพราะมันช่อกว่าตัวเธออีก "หืม? ของใครอะ" เธอทำหน้างง ไม่รู้ว่าใครส่งมาให้ถึงได้เล่นใหญ่ขนาดนี้ "ดูเอาเอง หมั่นไส้!" ชนินเบ้ปากก่อนยัดดอกไม้ช่อใหญ่ใส่อ้อมแขนเพื่อน โชคดีที่น้ำหนักไม่ได้มากมายตามขนาด ไม่อย่างนั้นเธออาจจะหงายหลังล้มตึงได้'ตั้งใจทำงานนะครับ' (ราเชนทร์) ข้อความในการ์ดที่แนบมาทำร่างบางยิ้มกว้างจนหน้าบาน ก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปขอบคุณอัปลงไอจีอย่างอดใจไม่ไหว เธอทิ้งเป็นปริศนาไว้ ไม่ได้แท็กเพราะไม่มีไอจีเขา มีแต่ไลน์เลยตั้งใจว่าจะส่งไปขอบคุณเขาในไลน์ด้วย แต่ชะงักไปก่อนเมื่อได้ยินเสียงเพื่อน "ไม่ใช่แค่นี้นะ พ่อหนุ่มในฝันของมึงยังส่งรถฟู้ดทรัคมาเอาใจด้วย จอดอยู่ข้างหน้านู่น" ชนินจีบปากจีบคอด้วยความหมั่นไส้...นี่มันพฤติกรรมของพวกคนคลั่งรักชัดๆ เจอกันวันเดียวเป็นได้ขนาดนี้เชียว...? "คุณราเชนทร์น่ะเหรอ" "เออ กูแจ้งทีมงานไปแล้วว่ามีป๋าเลี้ยง อยากกินก็ไปต่อแถว ไม่เสิร์ฟเนาะ" บอกเพียงเท่านั้นร่างสูงกว่าก็สบัดหน้าหนีเพราะทนมองไม่ได้ มันอิจฉ

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 5

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 5พรีนรินทร์ไม่ได้พูดเล่น เธอให้ราเชนทร์แวะส่งเธอที่คอนโดเพื่อเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นเพื่อไปค้างกับเขาจริงๆ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหนเลยเอาไปแค่ไม่กี่ชุด ถ้าไม่พอค่อยซื้อใหม่หรือกลับมาเอาที่ห้องวันหลัง เมื่อมาถึงเพนเฮ้าส์สุดหรูของชายหนุ่มที่เพิ่งเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนหมาดๆ ร่างบางที่ทำงานมาทั้งวันก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเหนื่อยๆ คิดว่าจะนั่งพักให้หายเหนื่อยหายมึนสักหน่อยค่อยไปอาบน้ำ ไอ้เราก็ชิลเก่งซะด้วย ทั้งที่เพิ่งเข้าห้องคนอื่นมาเป็นครั้งที่สองเองแท้ๆ "เจ็บเท้าเหรอครับ ผมดูหน่อยนะ" ร่างสูงของราเชนทร์ที่เดินตามเข้ามาวางกระเป๋าสัมภาระของเธอที่อาสาถือให้ลงบนโต๊ะหน้าโซฟา ก่อนนั่งลงบนพรมตรงหน้า จับข้อเท้าสวยที่เริ่มบวมแดงไปวางบนหน้าขาตัวเองและพินิจมองอย่างสำรวจ "อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้อง!" นาทีนั้นร่างบางสะดุ้งตกใจเตรียมจะชักขากลับ เพราะถึงเธอจะทำตัวสบายในห้องเขาแค่ไหน เธอก็ไม่คิดจะให้เขามาทำอะไรแบบนี้ให้ นี่มันมากเกินไป ไม่คิดเลยว่าเขาจะสังเกตเห็นด้วย ซ้ำยังไม่ยอมให้เธอชักขากลับอีกต่างหาก "อย่าดื้อครับ ผมดูหน่อย" เสียงทุ้มคล้ายจ

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 6

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 6วันนี้พรีนรินทร์มีถ่ายแบบแบรนด์น้ำหอมชื่อดังที่เธอเป็นพรีเซนเตอร์อยู่ร่วมกับนักแสดงสาวรุ่นน้องที่มีชื่อว่า 'ยี่หวา' เธอไม่ได้รู้จักยี่หวาเป็นการส่วนตัว ไม่เคยร่วมงานแต่เคยเจอบ้างตามงานต่างๆ เพราะฉะนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกที่เธอกับอีกฝ่ายได้ร่วมงานกันอย่างจริงจัง ด้วยภาพลักษณ์ที่แตกต่างกันทางแบรนด์จึงวางตัวเธอไว้พรีเซนต์น้ำหอมกลิ่นเซ็กซี่แรงๆ ในขณะที่ยี่หวาออกไปทางกลิ่นหวานๆ ใสๆ ตามภาพลักษณ์ พรีนมาถึงสตูดิโอก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมงเพื่อเตรียมตัวแต่งหน้าทำผม โดยมีราเชนทร์ขับรถมาส่งท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของทีมงานที่เดินขวักไขว่อยู่แถวนั้น ชนินมาถึงก่อนแล้วเธอจึงเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายด้านใน ทักทายทีมงานอย่างเป็นกันเองก่อนจะถูกพาไปแต่งหน้าทำผม สักพักใหญ่ๆ เรียกได้ว่าเกือบจะสายนักแสดงรุ่นน้องก็มาถึง อีกฝ่ายเอ่ยทักเธอเล็กน้อย ก่อนจะมานั่งแต่งหน้าอยู่ข้างกัน "อุ๊ยๆ อย่าว่าพี่เสือกเลยนะคะ แต่ตามันเห็นเอง กับคุณราเชนทร์เนี่ยหวานกันจริงๆ เลยนะคะ อิจฉานะเนี่ย เมื่อกี้ก็มาส่ง เห็นไกลๆ ยังหล่อเลย" พี่ช่างทำผมจีบปากจีบคอแซวขึ้นมาอย่างมีจริตเมื่อเห็นพรีนริน

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 7

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 7"อะไรเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อกล่องของขวัญเรียบหรูขนาดเล็กถูกยื่นมาตรงหน้าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ครั้นนึกไปถึงวันสำคัญก็ไม่มีวันไหนตรงกับวันนี้เลย ไม่รู้คนให้ให้เนื่องในโอกาสอะไร "เปิดดูสิครับ" ราเชนทร์บอกเสียงนุ่ม เมื่อเปิดดูตามคำบอกก็พบว่าเป็นแหวนเพชรสีชมพูขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ทว่าสวยงามมาก ยิ่งแสงไฟตกกระทบยิ่งเปล่งประกายระยิบระยับโดดเด่นสวยงาม "ให้พรีนเหรอคะ" ร่างบางถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ซึ่งเขาก็พยักหน้ารับทันที "เท่าไรคะเนี่ย" คนถามคิ้วขมวดด้วยความเป็นกังวลอย่างอดไม่ได้ ดูจากความหรูหราของแหวนและฐานะของคนให้ เธอไม่กล้าตีราคาของที่อยู่ในมือเลยจริงๆ "ไม่แพงหรอกครับ ยี่สิบล้านเอง" ราเชนทร์ตอบหน้าตาเฉย "ยี่สิบล้าน!!?" พรีนรินทร์ตาโต อุทานเสียงดังอย่างเสียอาการ เพราะลึกๆ แล้วเธอก็แอบคิดปลอบใจตัวเองว่าอาจจะแค่ 4-5 ล้านเท่านั้น "มันแพงไปค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องซื้ออะไรแพงๆ ให้พรีนหรอกนะคะ มันมากเกินไป พรีนไม่ได้หวังอะไรจากคุณ" มือบางปิดกล่องใบเล็กนั้นและวางลงบนโต๊ะด้านหน้าราวกับของร้อน เมื่อตั้งสติได้ก็หันมาพูดกับเขาตรงๆ "ผมอยากให้ครับ วงนี้ผมออ

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 8

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 8ท่ามกลางแสงสีเสียงยามค่ำคืน โต๊ะโซฟาริมกระจกของร้านอาหารกึ่งบาร์ชื่อดังถูกจับจองด้วยสองสาวสวยและอีกหนึ่งหนุ่มใจสาวที่มาถึงก่อน นอกจากชนินและจีจี้แล้วยังมีเพื่อนสาวอีกหนึ่งคนคือ 'ไลลา' ที่ถูกชวนมาด้วยในค่ำคืนนี้ ทั้งสามคนนั่งดื่มและพูดคุยสัพเพเหระกันไประหว่างรอคู่รักคนดัง รอไม่นานพรีนรินทร์กับราเชนทร์ก็มาถึง เธอแนะนำเพื่อนๆ กับคนรักให้รู้จักกันด้วยท่าทางขบขัน เพราะจีจี้กับไลลาที่ยังไม่เคยเจอร่างสูงนั้นนิ่งอึ้งตัวแข็งไปแล้วเนื่องจากออร่าความหล่อรวยตาแตกของพ่อคุณไม่ได้หาเจอได้ง่ายๆ ตามท้องถนน ในรูปว่าหล่อมากแล้ว ตัวจริงหล่อกว่าสิบเท่า! มิน่าชนินถึงบอกให้มาร้านนี้แทนที่จะไปผับ เพราะที่แห่งนี้เหมาะกับคุณชายอย่างเขามากกว่าอีก "มึงแต่งขนาดนี้คุณเขาไม่หวงเหรอวะ ถึงมาด้วยกันคนอื่นก็มองมึงเยอะนะ" จีจี้กระซิบกระซาบถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น "ก่อนออกกูก็ถามเขาอยู่ เขาก็บอกว่าหวงแต่ไม่ห้าม เขาให้อิสระกูเต็มที่ อยากทำอะไรทำ ร่างกายกูไม่ใช่ของเขา" พรีนตอบเพื่อนด้วยความรู้สึกที่ยังคงหวานล้ำอยู่เต็มอก เพราะร่างสูงทำเธอตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า การหึงหวงคนรั

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 9

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 9ร่างเพรียวบางถูกอุ้มขึ้นจากโซฟา ก่อนจะถูกพาไปที่ห้องนอน ในขณะที่เรียวลิ้นยังคงติดพันกันอย่างดูดดื่ม ราเชนทร์วางร่างคนรักลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล สวนทางกับริมฝีปากที่กำลังตะโบมจูบเธออย่างดุดัน สัดส่วนทองคำไม่มีส่วนไหนไม่ถูกมือใหญ่บีบเคล้น ร่างกายนุ่มนิ่มบวกกลิ่นหอมอ่อนทำราเชนทร์ขาดสติอย่างสมบูรณ์ "อื้ออ" ลำคอเรียวระหงถูกสูดดม ซุกไซ้ ขบเม้มหนักสลับเบาเรื่อยลงมาถึงเนินเนื้อกลมสวย ชุดเดรสที่สวมใส่กลายเป็นสิ่งเกะกะขวางสายตา ไม่นานก็ถูกกำจัดทิ้งไปพร้อมกับชั้นในจนเกลี้ยง... "อ๊ะ..." ปลายยอดอกสีหวานที่ชูชันล่อตาล่อใจถูกปลายลิ้นร้อนตวัดเลียดูดดึงราวกับเป็นของอร่อย สลับข้างไปมาอย่างไม่ยอมน้อยหน้า พรีนรินทร์มองภาพนั้นด้วยความเขินอายระคนตื่นเต้นเพราะราเชนทร์ที่ตลอดมานั้นทั้งนิ่งขรึมและสุภาพ อ่อนโยนกับเธอมากๆ ทว่าในเวลานี้ได้เผยอีกด้านที่เธอไม่เคยได้เห็น และแน่นอนว่าเธอชอบมุมนี้ของเขามาก แม้จะดุดันแต่มีเสน่ห์และกร๊าวใจชวนละลายสุดๆ! "อ๊ะ อ๊า...อื้อ" ปลายนิ้วเรียวยาวสัมผัสความสาวสด ลากผ่านรอยแยกก่อนบดคลึงเบาๆ แล้วสอดนิ้วเข้ามารวดเดียวสองนิ้ว ตามด้วยปลายลิ

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 10

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 10งานวันเกิดคุณสุวัจนีถูกจัดขึ้นที่ห้องบอลรูมของโรงแรมหรูอย่างยิ่งใหญ่ เชิญแขกเหรื่อมามากมาย ทว่าเพื่อคงความเป็นส่วนตัวก็อนุญาตแค่สื่อใหญ่ไม่กี่สำนักเท่านั้นที่สามารถเข้ามาถ่ายภาพได้ ราเชนทร์กับพรีนรินทร์เดินควงคู่กันเข้ามาในงานในเวลาไม่เร็วและไม่สายจนเกินไป ร่างสูงสวมชุดสูทสีดำออกงานทั่วไปที่เคยใส่เป็นประจำ ล้วนเป็นสิ่งที่ผู้คนคุ้นชินแล้วเวลาเห็นเขาตามงาน ทว่าความหล่อเหลานั้นไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งก็ไม่สามารถทำใจให้ชินได้เลยจริงๆ ส่วนเซ็กซี่สตาร์อย่างพรีนรินทร์ที่มาในฐานะคนรักของชายหนุ่มก็ใส่เพียงเดรสลูกไม้เปิดไหล่สีขาวยาวถึงเข่า แต่งหน้าบางเบาแปลกตา ผมดัดลอน สวมเครื่องประดับเพชรเม็ดเล็กๆ ตามที่ชอบสะสม ทั้งกำไลข้อมือ ต่างหู สร้อยคอล้วนเป็นของที่เธอซื้อเอง ยกเว้นแหวนเพชรสีชมพูที่ราเชนทร์เป็นคนออกแบบและสั่งทำให้ แพงกว่าของเธอหลายเท่า นอกจากเจ้าของงานแล้วคู่รักที่เพิ่งออกงานร่วมกันเป็นครั้งแรกอย่างราเชนทร์และพรีนรินทร์ก็ตกเป็นที่สนใจของผู้คนไม่น้อย ยิ่งเห็นออร่าความสวยหล่อเวลาเดินเคียงคู่กันมาแล้วก็ยากที่จะปฏิเสธได้ว่าไม่เหมาะสม กลับกันเหมือนงาน

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 11

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 11"เย็นนี้กลับเร็วหน่อยได้มั้ยคะ พรีนอยากชวนไปทานข้าวเย็นที่บ้าน ถือโอกาสพาคุณไปแนะนำตัวกับครอบครัวพรีนอย่างเป็นทางการด้วย" น้ำเสียงหวานติดแหบแห้งถามขึ้นมากลางโต๊ะอาหารในตอนเช้าวันหนึ่ง ผ่านไปกว่าสามเดือนแล้วที่ราเชนทร์กับพรีนรินทร์ตกลงคบกัน จะว่าเร็วก็เร็ว ช้าก็ช้า และมีแต่เธอที่ไปเจอครอบครับเขาแล้ว แต่เขายังไม่เคยมาเจอครอบครัวของเธอเลย แม้ว่าพวกท่านจะรู้อยู่แล้วว่าเธอคบกับเขาและไม่ได้มีปัญหาอะไร ออกจะเห็นดีเห็นงามด้วยซ้ำโดยเฉพาะผู้เป็นแม่ที่เป็นคนพาเราทั้งสองมารู้จักกัน แต่เธอก็ยังอยากพาเขาไปเจอคุณย่าและคุณพ่อด้วย "ครับ ผมจะรีบกลับ ไปนะครับ" ราเชนทร์ตอบตกลงอย่างไม่มีปัญหา ก่อนเดินมาจูบขมับร่ำลาคนรักก่อนออกไปทำงานตามปกติ ซึ่งเขาทำแบบนี้ทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว ไล่หลังร่างสูงออกไปพรีนรินทร์ก็นั่งกินข้าวต่อจนอิ่ม ก่อนจะเข้าห้องไปนอนต่อเพราะเมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะ คนตัวโตกินจุดุเดือดจนเธอแทบจะแห้งตายคาเตียง ห้ามยากจนเดี๋ยวนี้เธอต้องลดงานลง รับวันละสองสามงานเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วเพราะร่างกายอ่อนล้าและนอนไม่ค่อยพอ หากฝืนทำงานหนัก กลัว

Latest chapter

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 12 (ตอนจบ)

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 12 (ตอนจบ)วันเวลาล่วงเลยจนเกือบปีแล้วที่ราเชนทร์และพรีนรินทร์คบกัน ชีวิตในแต่ละวันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากวันแรกๆ เท่าไรนัก ก็คือต่างคนต่างทำงานของตัวเอง เลิกงานก็กลับห้องใช้เวลาร่วมกัน นัดครอบครัวทานข้าวบ้าง วันหยุดก็พากันออกไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศข้างนอกบ้างตามเวลาว่างและโอกาส เขายังคงดูแลเธอและครอบครัวของเธอดีเหมือนวันแรกที่รู้จักกัน นั่นทำให้เธอรู้สึกดีกับเขามากขึ้นทุกวัน ลูปชีวิตของเธอและเขาเป็นวิถีชีวิตที่แสนจะธรรมดา เรียบง่าย แทบไม่ต่างจากชีวิตคู่ของคนที่แต่งงานกันแล้วเลยด้วยซ้ำ ทว่าตั้งแต่ที่ขอเธอแต่งงานล่าสุดบนเตียง ผ่านมาหลายเดือนแล้วราเชนทร์ก็ไม่เคยขออีกเลย ไม่มีวี่แววเลยสักนิด! นานวันเข้าพรีนรินทร์ก็ชักจะใจแป้ว กลัวว่าเขาจะถอดใจ ได้แต่โทษตัวเองว่าไม่น่าเล่นตัวเลยจริงๆ แต่งไปไม่แน่ว่าชีวิตของเธอและเขาก็คงไม่ต่างจากที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เว้นเสียแต่ว่าแต่งปุ๊บปล่อยท้องปั๊บ นั่นแหละถึงจะเปลี่ยน "ยังนึกไม่ออกอีกเหรอคะว่าอยากได้อะไรเป็นของขวัญวันเกิด" ร่างบางเอ่ยถามคนรักในตอนที่พวกเรากำลังช็อปปิงกันอยู่ในห้างสรรพสินค้า เนื่องจากวันนี้เป็น

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 11

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 11"เย็นนี้กลับเร็วหน่อยได้มั้ยคะ พรีนอยากชวนไปทานข้าวเย็นที่บ้าน ถือโอกาสพาคุณไปแนะนำตัวกับครอบครัวพรีนอย่างเป็นทางการด้วย" น้ำเสียงหวานติดแหบแห้งถามขึ้นมากลางโต๊ะอาหารในตอนเช้าวันหนึ่ง ผ่านไปกว่าสามเดือนแล้วที่ราเชนทร์กับพรีนรินทร์ตกลงคบกัน จะว่าเร็วก็เร็ว ช้าก็ช้า และมีแต่เธอที่ไปเจอครอบครับเขาแล้ว แต่เขายังไม่เคยมาเจอครอบครัวของเธอเลย แม้ว่าพวกท่านจะรู้อยู่แล้วว่าเธอคบกับเขาและไม่ได้มีปัญหาอะไร ออกจะเห็นดีเห็นงามด้วยซ้ำโดยเฉพาะผู้เป็นแม่ที่เป็นคนพาเราทั้งสองมารู้จักกัน แต่เธอก็ยังอยากพาเขาไปเจอคุณย่าและคุณพ่อด้วย "ครับ ผมจะรีบกลับ ไปนะครับ" ราเชนทร์ตอบตกลงอย่างไม่มีปัญหา ก่อนเดินมาจูบขมับร่ำลาคนรักก่อนออกไปทำงานตามปกติ ซึ่งเขาทำแบบนี้ทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว ไล่หลังร่างสูงออกไปพรีนรินทร์ก็นั่งกินข้าวต่อจนอิ่ม ก่อนจะเข้าห้องไปนอนต่อเพราะเมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะ คนตัวโตกินจุดุเดือดจนเธอแทบจะแห้งตายคาเตียง ห้ามยากจนเดี๋ยวนี้เธอต้องลดงานลง รับวันละสองสามงานเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วเพราะร่างกายอ่อนล้าและนอนไม่ค่อยพอ หากฝืนทำงานหนัก กลัว

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 10

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 10งานวันเกิดคุณสุวัจนีถูกจัดขึ้นที่ห้องบอลรูมของโรงแรมหรูอย่างยิ่งใหญ่ เชิญแขกเหรื่อมามากมาย ทว่าเพื่อคงความเป็นส่วนตัวก็อนุญาตแค่สื่อใหญ่ไม่กี่สำนักเท่านั้นที่สามารถเข้ามาถ่ายภาพได้ ราเชนทร์กับพรีนรินทร์เดินควงคู่กันเข้ามาในงานในเวลาไม่เร็วและไม่สายจนเกินไป ร่างสูงสวมชุดสูทสีดำออกงานทั่วไปที่เคยใส่เป็นประจำ ล้วนเป็นสิ่งที่ผู้คนคุ้นชินแล้วเวลาเห็นเขาตามงาน ทว่าความหล่อเหลานั้นไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งก็ไม่สามารถทำใจให้ชินได้เลยจริงๆ ส่วนเซ็กซี่สตาร์อย่างพรีนรินทร์ที่มาในฐานะคนรักของชายหนุ่มก็ใส่เพียงเดรสลูกไม้เปิดไหล่สีขาวยาวถึงเข่า แต่งหน้าบางเบาแปลกตา ผมดัดลอน สวมเครื่องประดับเพชรเม็ดเล็กๆ ตามที่ชอบสะสม ทั้งกำไลข้อมือ ต่างหู สร้อยคอล้วนเป็นของที่เธอซื้อเอง ยกเว้นแหวนเพชรสีชมพูที่ราเชนทร์เป็นคนออกแบบและสั่งทำให้ แพงกว่าของเธอหลายเท่า นอกจากเจ้าของงานแล้วคู่รักที่เพิ่งออกงานร่วมกันเป็นครั้งแรกอย่างราเชนทร์และพรีนรินทร์ก็ตกเป็นที่สนใจของผู้คนไม่น้อย ยิ่งเห็นออร่าความสวยหล่อเวลาเดินเคียงคู่กันมาแล้วก็ยากที่จะปฏิเสธได้ว่าไม่เหมาะสม กลับกันเหมือนงาน

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 9

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 9ร่างเพรียวบางถูกอุ้มขึ้นจากโซฟา ก่อนจะถูกพาไปที่ห้องนอน ในขณะที่เรียวลิ้นยังคงติดพันกันอย่างดูดดื่ม ราเชนทร์วางร่างคนรักลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล สวนทางกับริมฝีปากที่กำลังตะโบมจูบเธออย่างดุดัน สัดส่วนทองคำไม่มีส่วนไหนไม่ถูกมือใหญ่บีบเคล้น ร่างกายนุ่มนิ่มบวกกลิ่นหอมอ่อนทำราเชนทร์ขาดสติอย่างสมบูรณ์ "อื้ออ" ลำคอเรียวระหงถูกสูดดม ซุกไซ้ ขบเม้มหนักสลับเบาเรื่อยลงมาถึงเนินเนื้อกลมสวย ชุดเดรสที่สวมใส่กลายเป็นสิ่งเกะกะขวางสายตา ไม่นานก็ถูกกำจัดทิ้งไปพร้อมกับชั้นในจนเกลี้ยง... "อ๊ะ..." ปลายยอดอกสีหวานที่ชูชันล่อตาล่อใจถูกปลายลิ้นร้อนตวัดเลียดูดดึงราวกับเป็นของอร่อย สลับข้างไปมาอย่างไม่ยอมน้อยหน้า พรีนรินทร์มองภาพนั้นด้วยความเขินอายระคนตื่นเต้นเพราะราเชนทร์ที่ตลอดมานั้นทั้งนิ่งขรึมและสุภาพ อ่อนโยนกับเธอมากๆ ทว่าในเวลานี้ได้เผยอีกด้านที่เธอไม่เคยได้เห็น และแน่นอนว่าเธอชอบมุมนี้ของเขามาก แม้จะดุดันแต่มีเสน่ห์และกร๊าวใจชวนละลายสุดๆ! "อ๊ะ อ๊า...อื้อ" ปลายนิ้วเรียวยาวสัมผัสความสาวสด ลากผ่านรอยแยกก่อนบดคลึงเบาๆ แล้วสอดนิ้วเข้ามารวดเดียวสองนิ้ว ตามด้วยปลายลิ

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 8

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 8ท่ามกลางแสงสีเสียงยามค่ำคืน โต๊ะโซฟาริมกระจกของร้านอาหารกึ่งบาร์ชื่อดังถูกจับจองด้วยสองสาวสวยและอีกหนึ่งหนุ่มใจสาวที่มาถึงก่อน นอกจากชนินและจีจี้แล้วยังมีเพื่อนสาวอีกหนึ่งคนคือ 'ไลลา' ที่ถูกชวนมาด้วยในค่ำคืนนี้ ทั้งสามคนนั่งดื่มและพูดคุยสัพเพเหระกันไประหว่างรอคู่รักคนดัง รอไม่นานพรีนรินทร์กับราเชนทร์ก็มาถึง เธอแนะนำเพื่อนๆ กับคนรักให้รู้จักกันด้วยท่าทางขบขัน เพราะจีจี้กับไลลาที่ยังไม่เคยเจอร่างสูงนั้นนิ่งอึ้งตัวแข็งไปแล้วเนื่องจากออร่าความหล่อรวยตาแตกของพ่อคุณไม่ได้หาเจอได้ง่ายๆ ตามท้องถนน ในรูปว่าหล่อมากแล้ว ตัวจริงหล่อกว่าสิบเท่า! มิน่าชนินถึงบอกให้มาร้านนี้แทนที่จะไปผับ เพราะที่แห่งนี้เหมาะกับคุณชายอย่างเขามากกว่าอีก "มึงแต่งขนาดนี้คุณเขาไม่หวงเหรอวะ ถึงมาด้วยกันคนอื่นก็มองมึงเยอะนะ" จีจี้กระซิบกระซาบถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น "ก่อนออกกูก็ถามเขาอยู่ เขาก็บอกว่าหวงแต่ไม่ห้าม เขาให้อิสระกูเต็มที่ อยากทำอะไรทำ ร่างกายกูไม่ใช่ของเขา" พรีนตอบเพื่อนด้วยความรู้สึกที่ยังคงหวานล้ำอยู่เต็มอก เพราะร่างสูงทำเธอตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า การหึงหวงคนรั

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 7

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 7"อะไรเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อกล่องของขวัญเรียบหรูขนาดเล็กถูกยื่นมาตรงหน้าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ครั้นนึกไปถึงวันสำคัญก็ไม่มีวันไหนตรงกับวันนี้เลย ไม่รู้คนให้ให้เนื่องในโอกาสอะไร "เปิดดูสิครับ" ราเชนทร์บอกเสียงนุ่ม เมื่อเปิดดูตามคำบอกก็พบว่าเป็นแหวนเพชรสีชมพูขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ทว่าสวยงามมาก ยิ่งแสงไฟตกกระทบยิ่งเปล่งประกายระยิบระยับโดดเด่นสวยงาม "ให้พรีนเหรอคะ" ร่างบางถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ซึ่งเขาก็พยักหน้ารับทันที "เท่าไรคะเนี่ย" คนถามคิ้วขมวดด้วยความเป็นกังวลอย่างอดไม่ได้ ดูจากความหรูหราของแหวนและฐานะของคนให้ เธอไม่กล้าตีราคาของที่อยู่ในมือเลยจริงๆ "ไม่แพงหรอกครับ ยี่สิบล้านเอง" ราเชนทร์ตอบหน้าตาเฉย "ยี่สิบล้าน!!?" พรีนรินทร์ตาโต อุทานเสียงดังอย่างเสียอาการ เพราะลึกๆ แล้วเธอก็แอบคิดปลอบใจตัวเองว่าอาจจะแค่ 4-5 ล้านเท่านั้น "มันแพงไปค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องซื้ออะไรแพงๆ ให้พรีนหรอกนะคะ มันมากเกินไป พรีนไม่ได้หวังอะไรจากคุณ" มือบางปิดกล่องใบเล็กนั้นและวางลงบนโต๊ะด้านหน้าราวกับของร้อน เมื่อตั้งสติได้ก็หันมาพูดกับเขาตรงๆ "ผมอยากให้ครับ วงนี้ผมออ

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 6

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 6วันนี้พรีนรินทร์มีถ่ายแบบแบรนด์น้ำหอมชื่อดังที่เธอเป็นพรีเซนเตอร์อยู่ร่วมกับนักแสดงสาวรุ่นน้องที่มีชื่อว่า 'ยี่หวา' เธอไม่ได้รู้จักยี่หวาเป็นการส่วนตัว ไม่เคยร่วมงานแต่เคยเจอบ้างตามงานต่างๆ เพราะฉะนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกที่เธอกับอีกฝ่ายได้ร่วมงานกันอย่างจริงจัง ด้วยภาพลักษณ์ที่แตกต่างกันทางแบรนด์จึงวางตัวเธอไว้พรีเซนต์น้ำหอมกลิ่นเซ็กซี่แรงๆ ในขณะที่ยี่หวาออกไปทางกลิ่นหวานๆ ใสๆ ตามภาพลักษณ์ พรีนมาถึงสตูดิโอก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมงเพื่อเตรียมตัวแต่งหน้าทำผม โดยมีราเชนทร์ขับรถมาส่งท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของทีมงานที่เดินขวักไขว่อยู่แถวนั้น ชนินมาถึงก่อนแล้วเธอจึงเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายด้านใน ทักทายทีมงานอย่างเป็นกันเองก่อนจะถูกพาไปแต่งหน้าทำผม สักพักใหญ่ๆ เรียกได้ว่าเกือบจะสายนักแสดงรุ่นน้องก็มาถึง อีกฝ่ายเอ่ยทักเธอเล็กน้อย ก่อนจะมานั่งแต่งหน้าอยู่ข้างกัน "อุ๊ยๆ อย่าว่าพี่เสือกเลยนะคะ แต่ตามันเห็นเอง กับคุณราเชนทร์เนี่ยหวานกันจริงๆ เลยนะคะ อิจฉานะเนี่ย เมื่อกี้ก็มาส่ง เห็นไกลๆ ยังหล่อเลย" พี่ช่างทำผมจีบปากจีบคอแซวขึ้นมาอย่างมีจริตเมื่อเห็นพรีนริน

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 5

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 5พรีนรินทร์ไม่ได้พูดเล่น เธอให้ราเชนทร์แวะส่งเธอที่คอนโดเพื่อเก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นเพื่อไปค้างกับเขาจริงๆ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหนเลยเอาไปแค่ไม่กี่ชุด ถ้าไม่พอค่อยซื้อใหม่หรือกลับมาเอาที่ห้องวันหลัง เมื่อมาถึงเพนเฮ้าส์สุดหรูของชายหนุ่มที่เพิ่งเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนหมาดๆ ร่างบางที่ทำงานมาทั้งวันก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเหนื่อยๆ คิดว่าจะนั่งพักให้หายเหนื่อยหายมึนสักหน่อยค่อยไปอาบน้ำ ไอ้เราก็ชิลเก่งซะด้วย ทั้งที่เพิ่งเข้าห้องคนอื่นมาเป็นครั้งที่สองเองแท้ๆ "เจ็บเท้าเหรอครับ ผมดูหน่อยนะ" ร่างสูงของราเชนทร์ที่เดินตามเข้ามาวางกระเป๋าสัมภาระของเธอที่อาสาถือให้ลงบนโต๊ะหน้าโซฟา ก่อนนั่งลงบนพรมตรงหน้า จับข้อเท้าสวยที่เริ่มบวมแดงไปวางบนหน้าขาตัวเองและพินิจมองอย่างสำรวจ "อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้อง!" นาทีนั้นร่างบางสะดุ้งตกใจเตรียมจะชักขากลับ เพราะถึงเธอจะทำตัวสบายในห้องเขาแค่ไหน เธอก็ไม่คิดจะให้เขามาทำอะไรแบบนี้ให้ นี่มันมากเกินไป ไม่คิดเลยว่าเขาจะสังเกตเห็นด้วย ซ้ำยังไม่ยอมให้เธอชักขากลับอีกต่างหาก "อย่าดื้อครับ ผมดูหน่อย" เสียงทุ้มคล้ายจ

  • อาการคนจะคลั่งรัก   ตอนที่ 4

    อาการคนจะคลั่งรักWriter : Aile'Nตอนที่ 4"อะ" ดอกไม้ช่อโตถูกยื่นมาตรงหน้าด้วยฝีมือของชนินทำพรีนรินทร์ผงะไปเล็กน้อยด้วยความตกใจ เพราะมันช่อกว่าตัวเธออีก "หืม? ของใครอะ" เธอทำหน้างง ไม่รู้ว่าใครส่งมาให้ถึงได้เล่นใหญ่ขนาดนี้ "ดูเอาเอง หมั่นไส้!" ชนินเบ้ปากก่อนยัดดอกไม้ช่อใหญ่ใส่อ้อมแขนเพื่อน โชคดีที่น้ำหนักไม่ได้มากมายตามขนาด ไม่อย่างนั้นเธออาจจะหงายหลังล้มตึงได้'ตั้งใจทำงานนะครับ' (ราเชนทร์) ข้อความในการ์ดที่แนบมาทำร่างบางยิ้มกว้างจนหน้าบาน ก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปขอบคุณอัปลงไอจีอย่างอดใจไม่ไหว เธอทิ้งเป็นปริศนาไว้ ไม่ได้แท็กเพราะไม่มีไอจีเขา มีแต่ไลน์เลยตั้งใจว่าจะส่งไปขอบคุณเขาในไลน์ด้วย แต่ชะงักไปก่อนเมื่อได้ยินเสียงเพื่อน "ไม่ใช่แค่นี้นะ พ่อหนุ่มในฝันของมึงยังส่งรถฟู้ดทรัคมาเอาใจด้วย จอดอยู่ข้างหน้านู่น" ชนินจีบปากจีบคอด้วยความหมั่นไส้...นี่มันพฤติกรรมของพวกคนคลั่งรักชัดๆ เจอกันวันเดียวเป็นได้ขนาดนี้เชียว...? "คุณราเชนทร์น่ะเหรอ" "เออ กูแจ้งทีมงานไปแล้วว่ามีป๋าเลี้ยง อยากกินก็ไปต่อแถว ไม่เสิร์ฟเนาะ" บอกเพียงเท่านั้นร่างสูงกว่าก็สบัดหน้าหนีเพราะทนมองไม่ได้ มันอิจฉ

DMCA.com Protection Status